Relaties
alle pijlers
Samenwonen in andere regio: ervaringen gezocht
woensdag 15 september 2021 om 16:44
Hoi allemaal!
Mijn vriend en ik zijn nu ruim een jaar samen en het voelt zeer goed. We wonen alleen wel vrij ver uit elkaar en zien elkaar daarom nu in de weekenden. De ene keer bij hem, de andere keer bij mij. Ik vind het superfijn om met hem de weekenden door te brengen, maar het zijn ook de enige momenten dat ik bijv. vriendinnen kan zien. Het is steeds vaker moeilijk plannen. De ene keer heeft hij wat met vrienden in het weekend en de andere keer ik met vriendinnen. Dat vinden we allebei ook belangrijk maar allebei willen we ook graag elkaar ieder weekend zien. Dus reizen we soms voor één dag samen heen en weer. Ik merk dat het me veel energie kost dat reizen. En ook het telkens plannen van welk weekend we waar zijn etc. Ook het telkens weer afscheid nemen valt me zwaar. Al na een paar maanden hadden we het over samenwonen. Toen nog een beetje lacherig en in termen als 'ooit' en 'later' maar al vrij snel werden we concreter in onze wensen en gingen we ook Funda in de gaten houden.
Ik twijfel niet aan onze relatie maar merk dat ik samenwonen best spannend vind. Ik heb dit één keer eerder gedaan, samen een huis gekocht etc., en toen bleek hij een ander te hebben en leverde dat een hoop ellende op. Ik ben nu erg blij met mijn (koop)huis en vind het ook heerlijk om 's avonds lekker mijn eigen tv programma's te kijken etc. Tegelijk mis ik mijn vriend en zo slinger ik steeds heen en weer tussen wat ik nou wil. Het is denk ik vooral koudwatervrees.
We zijn er wel al over uit dat we in zijn regio gaan samenwonen. Dit omdat hij een baan heeft die alleen daar kan en ik toch al wel op zoek was naar een andere baan. Ik kan het goed vinden met zijn familie, voel me er zelfs meer thuis dan bij mijn eigen familie. Dus ook dat lijkt wel goed te zitten. Maar toch voelt het wel als een grote stap om letterlijk alles achter te laten: mijn eigen netwerk, mijn baan, mijn huis... Ik ben daarom erg benieuwd of iemand in een soortgelijke situatie heeft gezeten en hoe dat allemaal gegaan is.
Mijn vriend en ik zijn nu ruim een jaar samen en het voelt zeer goed. We wonen alleen wel vrij ver uit elkaar en zien elkaar daarom nu in de weekenden. De ene keer bij hem, de andere keer bij mij. Ik vind het superfijn om met hem de weekenden door te brengen, maar het zijn ook de enige momenten dat ik bijv. vriendinnen kan zien. Het is steeds vaker moeilijk plannen. De ene keer heeft hij wat met vrienden in het weekend en de andere keer ik met vriendinnen. Dat vinden we allebei ook belangrijk maar allebei willen we ook graag elkaar ieder weekend zien. Dus reizen we soms voor één dag samen heen en weer. Ik merk dat het me veel energie kost dat reizen. En ook het telkens plannen van welk weekend we waar zijn etc. Ook het telkens weer afscheid nemen valt me zwaar. Al na een paar maanden hadden we het over samenwonen. Toen nog een beetje lacherig en in termen als 'ooit' en 'later' maar al vrij snel werden we concreter in onze wensen en gingen we ook Funda in de gaten houden.
Ik twijfel niet aan onze relatie maar merk dat ik samenwonen best spannend vind. Ik heb dit één keer eerder gedaan, samen een huis gekocht etc., en toen bleek hij een ander te hebben en leverde dat een hoop ellende op. Ik ben nu erg blij met mijn (koop)huis en vind het ook heerlijk om 's avonds lekker mijn eigen tv programma's te kijken etc. Tegelijk mis ik mijn vriend en zo slinger ik steeds heen en weer tussen wat ik nou wil. Het is denk ik vooral koudwatervrees.
We zijn er wel al over uit dat we in zijn regio gaan samenwonen. Dit omdat hij een baan heeft die alleen daar kan en ik toch al wel op zoek was naar een andere baan. Ik kan het goed vinden met zijn familie, voel me er zelfs meer thuis dan bij mijn eigen familie. Dus ook dat lijkt wel goed te zitten. Maar toch voelt het wel als een grote stap om letterlijk alles achter te laten: mijn eigen netwerk, mijn baan, mijn huis... Ik ben daarom erg benieuwd of iemand in een soortgelijke situatie heeft gezeten en hoe dat allemaal gegaan is.
woensdag 15 september 2021 om 18:35
Ik ben 4 jaar geleden 90 km verderop gaan wonen en op zich is het wel prima gegaan. Wat ik wel nog altijd lastig blijf vinden, is dat ik niet even snel een kop koffie kan gaan doen bij de vriendinnen die ik al bijna heel mijn leven ken.
Ik ga nog wel regelmatig die kant op, maar nu ik kinderen heb, vind ik dat soms wel lastig.
Hou er ook rekening mee dat jij over het algemeen degene bent die daar naar toe gaat, maar dat ze zelden bij jou langs komen. Sommige van mijn vriendinnen zijn in de afgelopen 4 jaar, maar 3 of 4 keer hier geweest en dat is inclusief kraamvisite.
Ik hoor van meerdere mensen die verder weg zijn gaan wonen, dat dat zo werkt.
Ik ga nog wel regelmatig die kant op, maar nu ik kinderen heb, vind ik dat soms wel lastig.
Hou er ook rekening mee dat jij over het algemeen degene bent die daar naar toe gaat, maar dat ze zelden bij jou langs komen. Sommige van mijn vriendinnen zijn in de afgelopen 4 jaar, maar 3 of 4 keer hier geweest en dat is inclusief kraamvisite.
Ik hoor van meerdere mensen die verder weg zijn gaan wonen, dat dat zo werkt.
donderdag 16 september 2021 om 11:44
Ik ben 27 jaar geleden 750 km verderop gaan wonen, mijn toenmalige vriend en vader van mijn kinderen was Fransman, hij had al een baan en ik was net met mijn studie klaar, tuurlijk is het moeilijk, zeker in het begin want je moet een nieuwe sociale kring opbouwen, maar dat is ook wel weer een rijke ervaring, nieuwe dingen en mensen ontdekken. Ik kom zo'n twee keer per jaar terug en zie dan gelukkig familie en vrienden weer even, dat is dus wel plannen maar met alle moderne communicatiemiddelen is het contact met echt goede vrienden makkelijk te onderhouden tegenwoordig. Ik vind het leven hier nu zo prettige dat ik ook nu we niet meer samen zijn niet meer terug naar mijn oude plek zou gaan.
donderdag 16 september 2021 om 14:42
dit inderdaad!abracadabra schreef: ↑16-09-2021 14:32Hmmm kan je niet een tijdje proef samen wonen bij hem? En dan je eigen huis aanhouden of verhuren? Want samen een huis kopen na een jaar vindt ik persoonlijk vrij snel. En dat zou ik ook te spannend vinden.
donderdag 16 september 2021 om 14:46
Eens. Ik zou niet nu al je huis verkopen en samen een ander huis kopen.abracadabra schreef: ↑16-09-2021 14:32Hmmm kan je niet een tijdje proef samen wonen bij hem? En dan je eigen huis aanhouden of verhuren? Want samen een huis kopen na een jaar vindt ik persoonlijk vrij snel. En dat zou ik ook te spannend vinden.
donderdag 16 september 2021 om 15:06
Ik ben verhuisd naar zijn regio om daar ook te gaan studeren. Het duurde best lang om te wennen, maar ik zou hier niet perse weg willen. Er zijn natuurlijk best veel mensen die dit al doet. Niet eens vanwege een relatie, maar omdat ze gaan studeren en daar dan blijven wonen. Uiteindelijk went het en maak je nieuwe vrienden.
donderdag 16 september 2021 om 15:24
donderdag 16 september 2021 om 15:29
Dit inderdaad. Het is nogal een stap als je komt vanuit een situatie waarin je nooit echt langere tijd samen bent geweest en elkaar steeds maar een dag of een weekend zag waardoor het eigenlijk altijd leuk en spannend was. Ik zou dan nog wel een zekerheidje aanhouden en eerst samenwonen waar hij nu woont en je eigen huis aanhouden.abracadabra schreef: ↑16-09-2021 14:32Hmmm kan je niet een tijdje proef samen wonen bij hem? En dan je eigen huis aanhouden of verhuren? Want samen een huis kopen na een jaar vindt ik persoonlijk vrij snel. En dat zou ik ook te spannend vinden.
Werk je nu thuis? Zou je dat niet een tijdje vanuit zijn huis kunnen doen? Dan hoef je ook niet meteen al je baan op te zeggen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 16 september 2021 om 15:33
Het is binnen Nederland, dus je verliest echt geen contact met je familie en vrienden als je dat niet wil.
Als de afstand veel groter is, dan moet je inderdaad een heel nieuw sociaal leven opbouwen. Maar dan hebben we het meer over in een ander land gaan wonen, enz. En dat is lastig.
De grote vraag die je jezelf gewoon moet stellen is of je er gelukkiger van wordt. Zo ja, doen. Zo niet, (nog) niet doen.
Als de afstand veel groter is, dan moet je inderdaad een heel nieuw sociaal leven opbouwen. Maar dan hebben we het meer over in een ander land gaan wonen, enz. En dat is lastig.
De grote vraag die je jezelf gewoon moet stellen is of je er gelukkiger van wordt. Zo ja, doen. Zo niet, (nog) niet doen.
donderdag 16 september 2021 om 15:35
toch zie ik vriendinnen, die in mijn stad wonen vaker, dan vriendinnen waarvoor ik een uur de auto in moet
en vriendschappen dichtbij is echt wel heel fijn hoor
donderdag 16 september 2021 om 15:35
Ruim drie jaar geleden ben ik, na 5 jaar latten, met mijn vriend in zijn huis gaan proef-samenwonen. Mijn eigen koophuis heb ik aangehouden. En ik heb me meteen voor clubjes hier (in de andere regio) aangemeld, zodat ik hier ook wat contacten heb.
Dit jaar gaan we officieel samenwonen omdat het super goed gaat en het onofficieel samenwonen soms irritant is. (Mijn postadres en mijn huisarts zijn nog steeds 60 km verderop bijvoorbeeld.) Ik vond het een super goede oplossing om te checken of samenwonen iets voor ons is. Ik werk inmiddels ook al in de regio waar ik naartoe "verhuis". (Dat is wel zo handig.)
Dit jaar gaan we officieel samenwonen omdat het super goed gaat en het onofficieel samenwonen soms irritant is. (Mijn postadres en mijn huisarts zijn nog steeds 60 km verderop bijvoorbeeld.) Ik vond het een super goede oplossing om te checken of samenwonen iets voor ons is. Ik werk inmiddels ook al in de regio waar ik naartoe "verhuis". (Dat is wel zo handig.)
donderdag 16 september 2021 om 16:03
Ik heb er zelf niet zo'n moeite mee. Ben nu 4x naar een andere regio verhuisd, met en zonder vriend. Het is een beetje wat je er zelf van maakt. Heb je het er voor over om terug naar "thuis" te reizen voor vrienden en familie? Onderneem je makkelijk dingen in je eentje? Leg je makkelijk contact met nieuwe mensen?
Wij wonen nu samen in een regio waar we beide niet vandaan komen, ook dat bevalt ons goed
Wij wonen nu samen in een regio waar we beide niet vandaan komen, ook dat bevalt ons goed
donderdag 16 september 2021 om 16:30
Ik zou niet teveel afgaan op ervaringen van anderen, maar kijken naar een paar zaken:
- je eigen onafhankelijkheid: je maakt jezelf ontzettend kwetsbaar door in deze tijd van woningnood met iemand te gaan wonen die je nog niet zo heel goed kent. Dat zou ook zo zijn in jouw eigen omgeving als je bij iemand intrekt. Ik zou daar echt vooral rekening mee houden, je vriend verliest niets van zijn huidige comfort en zekerheid en jij alles als het misloopt. Zorg dus voor iets om op terug te kunnen vallen qua woning!
- je vermogen om je aan te passen: maak jij makkelijk nieuwe contacten dan kun je ook makkelijker op een andere plek aarden.
- je huidige leven en wat daarvan wegvalt: als je een andere baan zou willen kan dat op meerdere plekken, maar kun je deze baan nog aanhouden tot je iets anders hebt, baan opzeggen zonder iets anders nooit doen. Je vrienden en familie: familie is niet zo leidend nu voor jou geef je aan, vrienden op 80 km afstand vraagt veel om contact te kunnen behouden weet ik uit ervaring, je kunt nooit even bij iemand langs.
- je behoefte aan afstand en nabijheid. Jij geeft aan graag ook alleen te willen zijn. Dat zou ik zeker ook mee laten wegen.
Kortom in jouw situatie zou ik blijven latten, of proberen wat vaker en langer bij hem te zijn om te zien hoe dat gaat.
Alles opgeven onder de noemer “ als je van elkaar houdt” maakt het niet uit waar je woont is een dooddoener weet ik uit eigen ervaring. Niet doen dus.
- je eigen onafhankelijkheid: je maakt jezelf ontzettend kwetsbaar door in deze tijd van woningnood met iemand te gaan wonen die je nog niet zo heel goed kent. Dat zou ook zo zijn in jouw eigen omgeving als je bij iemand intrekt. Ik zou daar echt vooral rekening mee houden, je vriend verliest niets van zijn huidige comfort en zekerheid en jij alles als het misloopt. Zorg dus voor iets om op terug te kunnen vallen qua woning!
- je vermogen om je aan te passen: maak jij makkelijk nieuwe contacten dan kun je ook makkelijker op een andere plek aarden.
- je huidige leven en wat daarvan wegvalt: als je een andere baan zou willen kan dat op meerdere plekken, maar kun je deze baan nog aanhouden tot je iets anders hebt, baan opzeggen zonder iets anders nooit doen. Je vrienden en familie: familie is niet zo leidend nu voor jou geef je aan, vrienden op 80 km afstand vraagt veel om contact te kunnen behouden weet ik uit ervaring, je kunt nooit even bij iemand langs.
- je behoefte aan afstand en nabijheid. Jij geeft aan graag ook alleen te willen zijn. Dat zou ik zeker ook mee laten wegen.
Kortom in jouw situatie zou ik blijven latten, of proberen wat vaker en langer bij hem te zijn om te zien hoe dat gaat.
Alles opgeven onder de noemer “ als je van elkaar houdt” maakt het niet uit waar je woont is een dooddoener weet ik uit eigen ervaring. Niet doen dus.
.
donderdag 16 september 2021 om 16:34
N.b. Als je op een rijtje hebt waarom je een bepaalde keuze maakt kun je ook makkelijker accepteren dat sommige dingen daar ook bijhoren zoals het elkaar zien op minder momenten dan je eigenlijk zou willen en het reizen.
Wellicht veranderen dingen in de toekomst: vind je een baan ergens halverwege, heb je je eigen zelfstandigheid wat meer geregeld en kunnen jullie van daaruit en door wat langer samen te zijn ook weer nieuwe besluiten maken.
Wellicht veranderen dingen in de toekomst: vind je een baan ergens halverwege, heb je je eigen zelfstandigheid wat meer geregeld en kunnen jullie van daaruit en door wat langer samen te zijn ook weer nieuwe besluiten maken.
.
donderdag 16 september 2021 om 16:48
Ik ben na een halfjaar gaan samenwonen met mijn vriend in zijn regio, mijn regio is 200 km verderop, dus het was best een stap.
Ik mis mijn familie en vrienden soms best wel, ook al is het ook weer niet de andere kant van de wereld, 'even op de koffie' is er gewoon niet meer bij. Je leert wel direct welke vriend(inn)en echte vrienden zijn en welke relaties toch opervlakkiger zijn dan je denkt.
In mijn geval was het lastig omdat net toen ik een beetje mn draai begon te vinden en wat dingen begon op te bouwen, corona kwam, en dat sociaal best wel impact had.
Wat ik in jouw geval zou doen is je eigen huis nog heel even aanhouden en kijken hoe het gaat als je bij hem intrekt. En wees dus bereid om er moeite voor te doen mbt sociale contacten. Want ondanks je eigen vriendinnen is het heel fijn om in de buurt ook wat mensen te hebben waarmee je kunt optrekken. Vooral als jouw partner wel zo'n netwerk heeft en jij niet.
Ik mis mijn familie en vrienden soms best wel, ook al is het ook weer niet de andere kant van de wereld, 'even op de koffie' is er gewoon niet meer bij. Je leert wel direct welke vriend(inn)en echte vrienden zijn en welke relaties toch opervlakkiger zijn dan je denkt.
In mijn geval was het lastig omdat net toen ik een beetje mn draai begon te vinden en wat dingen begon op te bouwen, corona kwam, en dat sociaal best wel impact had.
Wat ik in jouw geval zou doen is je eigen huis nog heel even aanhouden en kijken hoe het gaat als je bij hem intrekt. En wees dus bereid om er moeite voor te doen mbt sociale contacten. Want ondanks je eigen vriendinnen is het heel fijn om in de buurt ook wat mensen te hebben waarmee je kunt optrekken. Vooral als jouw partner wel zo'n netwerk heeft en jij niet.
donderdag 16 september 2021 om 16:54
Ik woon nu 5 jaar samen op 85 km van mijn geboorteplaats. Ik had geen koophuis dus dat was al makkelijk, nu medehuurder van het huis waar vriend al woonde. Mijn baan waar ik toch al genoeg van had heb ik opgezegd en ik ben hier gaan solliciteren. Na 3 maanden vond ik nieuw werk. Ik heb nog een volwassen kind en een vriendin in mijn oude woonplaats, daar rij ik een aantal keer per jaar voor op en neer. En zij naar mij natuurlijk. Meer familie of een groot netwerk had ik daar al niet.
Maar jij hebt een koophuis en meer contacten. Dan lijkt het me wel iets moeilijker om weg te gaan.
Maar jij hebt een koophuis en meer contacten. Dan lijkt het me wel iets moeilijker om weg te gaan.
donderdag 16 september 2021 om 16:56
WasHetMaarWat schreef: ↑15-09-2021 18:35Ik ben 4 jaar geleden 90 km verderop gaan wonen en op zich is het wel prima gegaan. Wat ik wel nog altijd lastig blijf vinden, is dat ik niet even snel een kop koffie kan gaan doen bij de vriendinnen die ik al bijna heel mijn leven ken.
Ik ga nog wel regelmatig die kant op, maar nu ik kinderen heb, vind ik dat soms wel lastig.
Hou er ook rekening mee dat jij over het algemeen degene bent die daar naar toe gaat, maar dat ze zelden bij jou langs komen. Sommige van mijn vriendinnen zijn in de afgelopen 4 jaar, maar 3 of 4 keer hier geweest en dat is inclusief kraamvisite.
Ik hoor van meerdere mensen die verder weg zijn gaan wonen, dat dat zo werkt.
Mee eens! Dit is precies hoe ik het heb ervaren. Ik heb ook ergens gewoond waar ik mij absoluut niet prettig bij voelde en mijn partner wel. Uiteindelijk zijn wij weer verhuisd en nu bevalt het zeker.
Dus hou er rekening mee, dat een stad/dorp niet altijd bij je hoeft te passen.
