Relaties
alle pijlers
Samenwonen in andere regio: ervaringen gezocht
woensdag 15 september 2021 om 16:44
Hoi allemaal!
Mijn vriend en ik zijn nu ruim een jaar samen en het voelt zeer goed. We wonen alleen wel vrij ver uit elkaar en zien elkaar daarom nu in de weekenden. De ene keer bij hem, de andere keer bij mij. Ik vind het superfijn om met hem de weekenden door te brengen, maar het zijn ook de enige momenten dat ik bijv. vriendinnen kan zien. Het is steeds vaker moeilijk plannen. De ene keer heeft hij wat met vrienden in het weekend en de andere keer ik met vriendinnen. Dat vinden we allebei ook belangrijk maar allebei willen we ook graag elkaar ieder weekend zien. Dus reizen we soms voor één dag samen heen en weer. Ik merk dat het me veel energie kost dat reizen. En ook het telkens plannen van welk weekend we waar zijn etc. Ook het telkens weer afscheid nemen valt me zwaar. Al na een paar maanden hadden we het over samenwonen. Toen nog een beetje lacherig en in termen als 'ooit' en 'later' maar al vrij snel werden we concreter in onze wensen en gingen we ook Funda in de gaten houden.
Ik twijfel niet aan onze relatie maar merk dat ik samenwonen best spannend vind. Ik heb dit één keer eerder gedaan, samen een huis gekocht etc., en toen bleek hij een ander te hebben en leverde dat een hoop ellende op. Ik ben nu erg blij met mijn (koop)huis en vind het ook heerlijk om 's avonds lekker mijn eigen tv programma's te kijken etc. Tegelijk mis ik mijn vriend en zo slinger ik steeds heen en weer tussen wat ik nou wil. Het is denk ik vooral koudwatervrees.
We zijn er wel al over uit dat we in zijn regio gaan samenwonen. Dit omdat hij een baan heeft die alleen daar kan en ik toch al wel op zoek was naar een andere baan. Ik kan het goed vinden met zijn familie, voel me er zelfs meer thuis dan bij mijn eigen familie. Dus ook dat lijkt wel goed te zitten. Maar toch voelt het wel als een grote stap om letterlijk alles achter te laten: mijn eigen netwerk, mijn baan, mijn huis... Ik ben daarom erg benieuwd of iemand in een soortgelijke situatie heeft gezeten en hoe dat allemaal gegaan is.
Mijn vriend en ik zijn nu ruim een jaar samen en het voelt zeer goed. We wonen alleen wel vrij ver uit elkaar en zien elkaar daarom nu in de weekenden. De ene keer bij hem, de andere keer bij mij. Ik vind het superfijn om met hem de weekenden door te brengen, maar het zijn ook de enige momenten dat ik bijv. vriendinnen kan zien. Het is steeds vaker moeilijk plannen. De ene keer heeft hij wat met vrienden in het weekend en de andere keer ik met vriendinnen. Dat vinden we allebei ook belangrijk maar allebei willen we ook graag elkaar ieder weekend zien. Dus reizen we soms voor één dag samen heen en weer. Ik merk dat het me veel energie kost dat reizen. En ook het telkens plannen van welk weekend we waar zijn etc. Ook het telkens weer afscheid nemen valt me zwaar. Al na een paar maanden hadden we het over samenwonen. Toen nog een beetje lacherig en in termen als 'ooit' en 'later' maar al vrij snel werden we concreter in onze wensen en gingen we ook Funda in de gaten houden.
Ik twijfel niet aan onze relatie maar merk dat ik samenwonen best spannend vind. Ik heb dit één keer eerder gedaan, samen een huis gekocht etc., en toen bleek hij een ander te hebben en leverde dat een hoop ellende op. Ik ben nu erg blij met mijn (koop)huis en vind het ook heerlijk om 's avonds lekker mijn eigen tv programma's te kijken etc. Tegelijk mis ik mijn vriend en zo slinger ik steeds heen en weer tussen wat ik nou wil. Het is denk ik vooral koudwatervrees.
We zijn er wel al over uit dat we in zijn regio gaan samenwonen. Dit omdat hij een baan heeft die alleen daar kan en ik toch al wel op zoek was naar een andere baan. Ik kan het goed vinden met zijn familie, voel me er zelfs meer thuis dan bij mijn eigen familie. Dus ook dat lijkt wel goed te zitten. Maar toch voelt het wel als een grote stap om letterlijk alles achter te laten: mijn eigen netwerk, mijn baan, mijn huis... Ik ben daarom erg benieuwd of iemand in een soortgelijke situatie heeft gezeten en hoe dat allemaal gegaan is.
donderdag 16 september 2021 om 18:10
Mijn vriend nu man woonde op 2 1/2 rijden bij mij vandaan, wij hebben de eerste 1 1/2 heen weer gereisd. Ik vond het een super leuke tijd, daarna zijn we gaan samen wonen in de stad waar hij nog studeerde. Het was natuurlijk wel spannend maar ik ben blij dat ik de stap toen genomen heb. Nu wonen we alweer jaren in het buitenland. Als het goed voelt, gewoon doen!
donderdag 16 september 2021 om 20:20
Bedankt voor al jullie reacties!
Ik was sowieso van plan om niet direct mijn huis te verkopen. Dat ga ik zeker nog even aanhouden. We kunnen ons allebei apart prima financieel redden, dus tijdelijk aanhouden is wat dat betreft geen probleem. En met de stijgende huizenprijzen levert het over een jaar waarschijnlijk ook meer op dan nu dus dat is dan mooi meegenomen.
Overigens ben ik al een keer eerder naar een andere regio verhuisd maar toen was ik begin 20 en net klaar met studeren. Ik ben dus in die regio begonnen met werken en een leven op te bouwen. Vriendinnen waaierden destijds ook uit dus er was ook niet één plek om te wonen waar ik alles en iedereen in de buurt had. Ik zie één vriendin van toen nog steeds, maar nu nog maar 2x per jaar. We bellen wel wekelijks en het voelt nog steeds heel hecht. Maar inderdaad, even spontaan langsgaan is er niet meer bij. Mijn ouders wonen nu ook al niet in de buurt dus daar ben ik ook al gewend om voor te reizen en dat zal straks niet heel veel verder zijn, alleen vanuit een andere richting.
Ik was sowieso van plan om niet direct mijn huis te verkopen. Dat ga ik zeker nog even aanhouden. We kunnen ons allebei apart prima financieel redden, dus tijdelijk aanhouden is wat dat betreft geen probleem. En met de stijgende huizenprijzen levert het over een jaar waarschijnlijk ook meer op dan nu dus dat is dan mooi meegenomen.
Overigens ben ik al een keer eerder naar een andere regio verhuisd maar toen was ik begin 20 en net klaar met studeren. Ik ben dus in die regio begonnen met werken en een leven op te bouwen. Vriendinnen waaierden destijds ook uit dus er was ook niet één plek om te wonen waar ik alles en iedereen in de buurt had. Ik zie één vriendin van toen nog steeds, maar nu nog maar 2x per jaar. We bellen wel wekelijks en het voelt nog steeds heel hecht. Maar inderdaad, even spontaan langsgaan is er niet meer bij. Mijn ouders wonen nu ook al niet in de buurt dus daar ben ik ook al gewend om voor te reizen en dat zal straks niet heel veel verder zijn, alleen vanuit een andere richting.
donderdag 16 september 2021 om 20:39
Ik ben zo'n 70 km verderop gaan wonen voor mijn relatie en ik vind het nog steeds wel een beetje lastig. Het voelt voor mij wel als een drempel om steeds een uur of langer in de auto te moeten om mijn vriendinnen of familie te zien. Maar daar komt bij dat ik heel introvert ben, dus sociale dingen ervaar ik (helaas) al snel als gedoe, hoe leuk ik iemand ook vind. Het is dus denk ik heel persoonlijk hoe je het ervaart.
donderdag 16 september 2021 om 23:02
Ik, ik heb 9 jaar lang in het land van mijn man gewoond. Inmiddels wonen we nu alweer 2 jaar in 'mijn' land.
En het is prima te doen hoor, dan ga je toch lekker een keer een weekend naar je vrienden? Of nodigt ze uit in je nieuwe huis.
Overal laat je wat en overal vind je wat.
(Wat betreft je koophuis en die willen opgeven, dat is een ander ding. Dat kan ik niet voor je beslissen. Maar wie nooit iets probeert...)
En het is prima te doen hoor, dan ga je toch lekker een keer een weekend naar je vrienden? Of nodigt ze uit in je nieuwe huis.
Overal laat je wat en overal vind je wat.
(Wat betreft je koophuis en die willen opgeven, dat is een ander ding. Dat kan ik niet voor je beslissen. Maar wie nooit iets probeert...)
donderdag 16 september 2021 om 23:16
Waarom is het bijna altijd de vrouw die verhuisd? Beetje jammer om te lezen dat wij altijd diegene moeten zijn die zich aanpassen.
Ik ben er ook schuldig aan, alleen mijn vriend woonde in een grote stad waar veel meer werkgelegenheid is in mijn sector en ik het helemaal niet erg vond om heen te verhuizen. Hij wil juist graag weg en ik wil hier altijd blijven wonen
Ik ben er ook schuldig aan, alleen mijn vriend woonde in een grote stad waar veel meer werkgelegenheid is in mijn sector en ik het helemaal niet erg vond om heen te verhuizen. Hij wil juist graag weg en ik wil hier altijd blijven wonen
vrijdag 17 september 2021 om 00:22
Voor mij voelde het niet als aanpassen, ik vond de stad veel leuker dan waar ik zelf woonde.essychan schreef: ↑16-09-2021 23:16Waarom is het bijna altijd de vrouw die verhuisd? Beetje jammer om te lezen dat wij altijd diegene moeten zijn die zich aanpassen.
Ik ben er ook schuldig aan, alleen mijn vriend woonde in een grote stad waar veel meer werkgelegenheid is in mijn sector en ik het helemaal niet erg vond om heen te verhuizen. Hij wil juist graag weg en ik wil hier altijd blijven wonen
vrijdag 17 september 2021 om 09:34
Het valt inderdaad wel op dat het vaak de vrouw is die richting de regio van vriend gaat.essychan schreef: ↑16-09-2021 23:16Waarom is het bijna altijd de vrouw die verhuisd? Beetje jammer om te lezen dat wij altijd diegene moeten zijn die zich aanpassen.
Ik ben er ook schuldig aan, alleen mijn vriend woonde in een grote stad waar veel meer werkgelegenheid is in mijn sector en ik het helemaal niet erg vond om heen te verhuizen. Hij wil juist graag weg en ik wil hier altijd blijven wonen
Hier ook, ik als man zijnde heb eigenlijk direct aangegeven toen we een relatie kregen dat ik mijn regio nooit ga verlaten. Dus ze wist waar ze aan toe was. Nu wonen we al ruim 4 jaar samen in mijn regio en dat bevalt haar gelukkig prima.
vrijdag 17 september 2021 om 10:01
Ik vind een jaar een relatie hebben waarin je elkaar meestal in de weekenden ziet, niet erg lang. Niet lang genoeg om alles op te geven.
Dan heb je elkaar ongeveer 100 dagen gezien, en misschien nog wat vakantiedagen. In het begin is alles leuk, maar hoe is het als je langer bij elkaar bent?
Je twijfelt en dat snap ik. Het is niet niks.
Aan al die verhalen van vrouwen die het ook gedaan hebben en nu een perfecte relatie hebben, heb jij niets, want het zegt niets over jullie.
Ik ga voor de optie proefsamenwonen.
Dan heb je elkaar ongeveer 100 dagen gezien, en misschien nog wat vakantiedagen. In het begin is alles leuk, maar hoe is het als je langer bij elkaar bent?
Je twijfelt en dat snap ik. Het is niet niks.
Aan al die verhalen van vrouwen die het ook gedaan hebben en nu een perfecte relatie hebben, heb jij niets, want het zegt niets over jullie.
Ik ga voor de optie proefsamenwonen.
vrijdag 17 september 2021 om 10:05
Wat had je gedaan als zij daarop had gezegd haar regio niet te willen verlaten? Was je dan voor altijd blijven latten, had je de relatie verbroken of had je dan wel overwogen om te verhuizen? Dat vraag ik me wel altijd af bij mannen die zo stellig zeggen niet te willen verhuizen. Wat als zij dat ook niet wil?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 17 september 2021 om 10:17
Ik ben ook verhuisd, 80 KM verder dan mijn geboorteplaats. Mijn partner wilde daar blijven en ik vind het ook een fijnere omgeving dan geboorteplaats.
Je moet er inderdaad rekening mee houden om vaker zelf terug te gaan. Er is bij mij bijvoorbeeld wel een vriendschap bekoeld toen ‘beste’ vriendin niet de moeite wilde nemen om voor mijn verjaardag langs te komen. Gelukkig is dat er maar eentje.
Met mijn partner heb ik toendertijd wel een deal gemaakt, ik kon parttime (32u) gaan werken zodat ik vaker de kans had om naar mijn familie te gaan.
Als je nu nog een koophuis hebt zou je kunnen overwegen om die aan te houden, inkomsten uit huur zijn mooi meegenomen!
Je moet er inderdaad rekening mee houden om vaker zelf terug te gaan. Er is bij mij bijvoorbeeld wel een vriendschap bekoeld toen ‘beste’ vriendin niet de moeite wilde nemen om voor mijn verjaardag langs te komen. Gelukkig is dat er maar eentje.
Met mijn partner heb ik toendertijd wel een deal gemaakt, ik kon parttime (32u) gaan werken zodat ik vaker de kans had om naar mijn familie te gaan.
Als je nu nog een koophuis hebt zou je kunnen overwegen om die aan te houden, inkomsten uit huur zijn mooi meegenomen!
vrijdag 17 september 2021 om 11:46
Herkenbaar. Ik heb een fijnere band met mijn schoonfamilie en schoonzusje dan met mijn eigen familie. Daarbij wilde ik al heel lang weg uit dat desolate oord waar ik woonde. Ik ben dus naar zijn regio verhuist. Het was even wennen, kende er niemand. Maar ik ben lid geworden van onze buurtnatuur werkgroep, ben groene buur geworden en daardoor is er altijd wel ergens een workshop en zo langzamerhand werd een ‘huis’ meer een ‘thuis’.
Nu, nu krijgen ze me hier met geen stok meer vandaan. Ik voel me hier meer thuis dan ik me 30 jaar in mijn geboortegemeente heb gevoeld. Mijn hele familie woont daar nog dus een paar keer per jaar gaan we er heen. En ik ben zo blij als we weer in onze eigen regio aankomen. Daarbij staat onze buurt hoog in de top 10 van fijnste wijken om te wonen volgens de televaag van gisteren.
Ik zou zeggen gewoon doen. Doe wat moeite, sluit je aan bij een vrijwilligers organisatie, wordt lid van een clubje en voor je het weet is een huis ineens ‘thuis’.
Nu, nu krijgen ze me hier met geen stok meer vandaan. Ik voel me hier meer thuis dan ik me 30 jaar in mijn geboortegemeente heb gevoeld. Mijn hele familie woont daar nog dus een paar keer per jaar gaan we er heen. En ik ben zo blij als we weer in onze eigen regio aankomen. Daarbij staat onze buurt hoog in de top 10 van fijnste wijken om te wonen volgens de televaag van gisteren.
Ik zou zeggen gewoon doen. Doe wat moeite, sluit je aan bij een vrijwilligers organisatie, wordt lid van een clubje en voor je het weet is een huis ineens ‘thuis’.
vrijdag 17 september 2021 om 11:52
Ik ben van t noorden van NL naar Vlaanderen verhuisd, zo'n 8 jaar geleden. Intussen hier aan t werk gegaan (studeerde toen nog), huis gekocht, kind gekregen. Mijn leven is ondertussen hier.
In NL ook wel op verschillende plekken gewoond met mn ouders, denk dat dat het wel makkelijker maakte.
Nooit moeite gehad met de keuze, uiteraard hier wel een nieuw leven moeten opbouwen. Alleen toen de grenzen dichtgingen vorig jaar maart en ik 6 maanden zwanger was vond ik dat wel iets minder. Maar gelukkig is alles goed gekomen wat dat betreft, kind is geboren toen de grenzen net weer open waren.
Ik kom nog maandelijks in NL voor familie/vrienden bezoek, maar die wonen ook overal en nergens.
In NL ook wel op verschillende plekken gewoond met mn ouders, denk dat dat het wel makkelijker maakte.
Nooit moeite gehad met de keuze, uiteraard hier wel een nieuw leven moeten opbouwen. Alleen toen de grenzen dichtgingen vorig jaar maart en ik 6 maanden zwanger was vond ik dat wel iets minder. Maar gelukkig is alles goed gekomen wat dat betreft, kind is geboren toen de grenzen net weer open waren.
Ik kom nog maandelijks in NL voor familie/vrienden bezoek, maar die wonen ook overal en nergens.
vrijdag 17 september 2021 om 17:08
Ik heb nu een relatie die 160km verderop woont en willen over halfjaar kijken naar samenwonen. Wel zijn we vaak nu doordeweeks drie/vier dagen bij elkaar, kan door thuiswerken. Dat is geen optie voor jullie?
Wij hebben besloten om te kijken naar een huurwoning, zijn koopappartement is te klein. We houden beide woningen aan, ik heb een huurappartement en we gaan samen wat huren. We verhuren dan onze eigen appartementen.
Willen kijken of het klopt, niet teveel druk leggen op dat dit moet slagen en we samen een koophuis hebben. Wellicht ‘zonde’ van het geld om te huren, maar vind het belangrijker dat we de ruimte hebben om te verkennen of het zo matcht zoals we hopen/denken.
Wij hebben besloten om te kijken naar een huurwoning, zijn koopappartement is te klein. We houden beide woningen aan, ik heb een huurappartement en we gaan samen wat huren. We verhuren dan onze eigen appartementen.
Willen kijken of het klopt, niet teveel druk leggen op dat dit moet slagen en we samen een koophuis hebben. Wellicht ‘zonde’ van het geld om te huren, maar vind het belangrijker dat we de ruimte hebben om te verkennen of het zo matcht zoals we hopen/denken.
vrijdag 17 september 2021 om 17:08
Je komt er pas achter hoe het is als je de stap genomen hebt. Ook proefsamenwonen geeft geen beeld van de realiteit. Ik heb het 2 keer gedaan (minimaal 2 uur verderop). Ja, het kan lastig zijn en ja, jij bent vaak degene die je oude vrienden gaat opzoeken. Dus je moet wat "opofferen", maar mijn ervaring is dat als je relatie goed zit dat je het wel overwint.
Je kunt je er niet makkelijk op voorbereiden en niet alle mitsen en maren tackelen.
Mijn eerste keer voelde ik me volledig onverwachts in de nieuwe stad uiteindelijk niet thuis en zat ook de relatie niet goed. De tweede keer heeft een huwelijk en kind opgeleverd in een stad waar ik nooit dood gevonden wilde worden. Maar waar ik me nu meer thuis voel dan ooit.
Je kunt je er niet makkelijk op voorbereiden en niet alle mitsen en maren tackelen.
Mijn eerste keer voelde ik me volledig onverwachts in de nieuwe stad uiteindelijk niet thuis en zat ook de relatie niet goed. De tweede keer heeft een huwelijk en kind opgeleverd in een stad waar ik nooit dood gevonden wilde worden. Maar waar ik me nu meer thuis voel dan ooit.
vrijdag 17 september 2021 om 17:22
Waarschijnlijk omdat dit een vrouwenforum is en TO ervaringen zocht. Dan krijg je die van vrouwen.essychan schreef: ↑16-09-2021 23:16Waarom is het bijna altijd de vrouw die verhuisd? Beetje jammer om te lezen dat wij altijd diegene moeten zijn die zich aanpassen.
Ik ben er ook schuldig aan, alleen mijn vriend woonde in een grote stad waar veel meer werkgelegenheid is in mijn sector en ik het helemaal niet erg vond om heen te verhuizen. Hij wil juist graag weg en ik wil hier altijd blijven wonen
Mijn vriend is vanaf de andere kant van het land naar mij toe verhuisd. Ik kan je niet uit eerste hand vertellen hoe hij het ervaren heeft, maar voor zover ik kan inschatten gaat het goed met ons, en zijn we allebei tevreden hier.
vrijdag 17 september 2021 om 22:37
Ik heb ook ooit samengewoond terwijl het totaal niet beviel. Daarna een paar jaar alleen geweest en toen ben ik mijn (inmiddels) man tegengekomen. We woonden alleen op 1,5 uur bij elkaar vandaan en dat leverde net zo’n situatie op die jij beschrijft. Op een zeker moment dacht ik ook: we moeten dat samenwonen maar gewoon proberen want dit is ook niks en gaan we geen jaren volhouden qua reizen. Uiteindelijk na 1,5 jaar allebei heen en weer reizen besloten de gok te wagen en het voelde gewoon meteen goed en fijn. Heel anders dan die eerste keer.
Ik zou inderdaad wel nog even voor de zekerheid je huis aanhouden. Maar ik wist zelf heel erg dat ik geen jaren meer dit gereis wilde als er geen gezamenlijke toekomst zou zijn.
Ik zou inderdaad wel nog even voor de zekerheid je huis aanhouden. Maar ik wist zelf heel erg dat ik geen jaren meer dit gereis wilde als er geen gezamenlijke toekomst zou zijn.
zaterdag 18 september 2021 om 12:09
Ze zijn gewend dat vrouwen zich wel aanpassen, en meestal hebben ze daar helaas nog gelijk in ook. En als dat niet zo is is het meestal einde relatie.
