tactloos of ben ik overgevoelig

09-05-2024 14:27 199 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn oudste is met haar vader en zijn partner en haar kinderen een dagje weg. Ze heeft niet zoveel contact met die kant ook omdat ik de zorg volledig heb en ze dus niet zoveel bij haar vader komt. Ze wilde graag vandaag een dagje met hem doorbrengen dus is ze meegegaan.
Krijg ik net in de gezamenlijke app een foto van ex, partner haar kinderen en dochter toegestuurd. Ex heeft de foto gestuurd.
Ik heb hem voor mezelf verwijderd.

Ja ik weet dat hij een partner heeft, ze komt ook op verjaardagen van mijn kinderen. Ze is aardig. Ze zijn blij samen. Maar ik vind dit confronterend. En niet tactvol. Ik hoef geen foto te zien van de ‘happy’ familie.
Een foto van dochter met vader prima maar haar kant volledig erbij vind ik nog steeds lastig. Ik zit emotioneel al in zwaar weer.
Ik ga er verder niks van zeggen. Slik het in maar wil wel even peilen of op dit moment gewoon weer mijn hypergevoelige emoties op de loop met mezelf gaan of dat dit weer een niet zo’n tactvolle zet van ex was.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 09-05-2024 15:36
Reden: titel aangepast
0.00% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Heeft hij misschien een klein beetje gelijk en ben je daarom zo boos?
Frankly my dear, I don"t give a damn
calvijn1 schreef:
11-05-2024 23:39
Heeft hij misschien een klein beetje gelijk en ben je daarom zo boos?
Positief en opbeurend als altijd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Waya schreef:
11-05-2024 23:56
Positief en opbeurend als altijd.
Ik spreek uit ervaring (helaas)
Frankly my dear, I don"t give a damn
Het kan toch dat jouw burn out invloed heeft op jouw kinderen? Lijkt me niet meer dan logisch.
Mijn PTSS heeft ook invloed op hoe dingen hier in huis gaan en hoe ik op kind reageer.

Dat hij dan vervolgens niet met een constructieve bijdrage komt is erg jammer, maar wrs ook de reden waarom je van hem gescheiden bent.

Vraag via het wijkteam om een ambulant begeleider voor jou, zodat je daar steun van kan krijgen.
Alle reacties Link kopieren Quote
sprankelend schreef:
09-05-2024 19:05
Nee hoor. Want zelfs midden in een burn out zorg je liefdevoller voor iedereen om je heen dan voor jezelf. Dus de kans dat je hetzelfde zou doen loopt nogal los.

Ik denk ook niet dat je lelijk denkt over iemand die ziek is. Je denkt lelijk over iemand die alleen de krenten uit de pap wil en de energie die hij wèl heeft alleen steekt in dingen die hij zelf leuk vindt, niet in dingen die voor zijn eigen kinderen nodig zijn. En die daarmee volledig accepteert dat zijn kinderen dus dingen tekort komen. Iets dat jij nooit over je hart zou kunnen verkrijgen.
Maar iemand die chronisch ziek is heeft juist alleen maar energie om dat dagje uit te doen en verder een week uitgeput is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hello schreef:
10-05-2024 18:45
Ik vind je niet overgevoelig reageren, in aanmerking nemende de verdeling van de zorg en de burn-out.
Het is gewoon k*t, de hele situatie.
Ga vanavond lekker hardlopen. Morgen is er weer een dag, hopelijk een fijnere.
Inderdaad, beiden zijn overbelast. TO en haar ex door aandoening.
Alle reacties Link kopieren Quote
calvijn1 schreef:
11-05-2024 23:39
Heeft hij misschien een klein beetje gelijk en ben je daarom zo boos?
Mijn dochter heeft deze psychische ziekte al ruim tien jaar. Ze heeft ieder jaar terugvallen. Ook als ik dolgelukkig ben heeft ze een terugval.
Vorig jaar in deze tijd was ik vrolijk, blij en verliefd. Mijn dochter kreeg in die mate een terugval dat ze het leven niet meer zag zitten.
Mijn gemoed heeft daar dus bijna geen invloed op
Alle reacties Link kopieren Quote
En ja ik snap dat hij wel graag de energie heft om die leuke dingen te doen. En dat hij dan het ervoor over heeft om een week plat te liggen.
Maar ik heb die luxe niet. Ik kan niet een week plat liggen
En dat vind ik moeilijk. Laat die leuke dingen dan nu even zitten en help mij.

Ik heb mijn verwachtingen weer wat omlaag geschroefd. Ik ga zorgen dat kind weer wat op de rit komt en uiteindelijk komt het goed
Alle reacties Link kopieren Quote
Selene schreef:
12-05-2024 00:00
Het kan toch dat jouw burn out invloed heeft op jouw kinderen? Lijkt me niet meer dan logisch.
Mijn PTSS heeft ook invloed op hoe dingen hier in huis gaan en hoe ik op kind reageer.

Dat hij dan vervolgens niet met een constructieve bijdrage komt is erg jammer, maar wrs ook de reden waarom je van hem gescheiden bent.

Vraag via het wijkteam om een ambulant begeleider voor jou, zodat je daar steun van kan krijgen.

Dat was ook mijn eerste gedachte erbij. En dat kind ook terugvallen heeft als TO hartstikke vrolijk is betekent echt niet dat TO's huidige gemoed/staat van zijn geen invloed heeft.

TO, ik kan het gemist hebben maar volgens mij heb ik je helemaal niet zien reageren op de tip om bij de wmo aan te kloppen. Wat denk je van die tip? Daar kun je namelijk echt iets aan hebben (in tegenstelling tot in je verongelijktheid te blijven zitten over iemand die dag in, dag uit, jaar in, jaar uit, moet dealen met zeer beperkte energie die nu maar even niet leuke dingen zou moeten doen), dus ik zou je energie om gaan zetten in iets constructiefs.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zie wmo eerlijk gezegd niet zitten.
Diverse redenen. Ik ga ervan uit dat ik tijdelijk ziek ben. Over een paar maanden moet ik weer aan het werk zijn. Ook financieel gezien.
Een extra aanvraag, extra papierwerk nu regelen. Eerlijk gezegd wordt ik al misselijk bij de gedachte. Ik vind het al moeilijk om de beurt voor de auto nu te regelen. Ik wil niet meer dingen moeten aanvragen. Juist minder.
En ik wil niet meer mensen om mij heen. Ieder gesprek, al het sociaal contact kost mij ontzettend veel energie. Het idee dat iemand mij zou komen helpen klinkt leuk maar ik geloof dat ik het op dit moment alleen maar ontzettend belastend zou vinden. Puur omdat ik gewoon rust wil.

En als ex vind dat mijn gemoed invloed heeft dan moet hij er wat mee doen ipv mij afkraken en dan verder niks. Ik heb ervoor gekozen onze kinderen bij mij te houden. Om hem te helpen. Zodat hij de rust kan krijgen die hij nodig heeft. Jongste zou eigenlijk in de vakanties naar hem toegaan maar dat laat ik zitten wat te vermoeiend.

En ja hij zit dag in dag uit met een ziekte. Maar enig idee hoe het is om te leven met iemand die potentieel suïcidaal is. En dat dag in dag uit. Dat je bang bent wat er thuis gebeurt als je naar je werk gaat. Dat je 24 uur per dag je telefoon bij je hebt zodat je gebeld kunt worden. Dat je niet verder dan op 5 minuten rij afstand van je huis durft te komen zodat je weer snel thuis kunt zijn.
Enig idee hoeveel leuke uitjes etc ik heb moeten afzeggen omdat ik kind niet alleen thuis durfde te laten.
Alle reacties Link kopieren Quote
En de hulp die ik wil weet ik ook niet of wmo daar geschikt voor is. Het enige wat ik wilde was dat hij samen met mij de schoolmail in de gaten houdt. En jongste als die hem spreekt even vraagt heb je daarop gelet, heb je daaraan gedacht. Jongste heeft adhd en ik probeer hem te trainen in zelfstandigheid. Alleen met mijn chaotische hoofd nu ben ik eigenlijk niet de beste hiervoor.
Ik zocht dus iemand die met mij mee kijkt. Dat is alles
Alle reacties Link kopieren Quote
Poeh To, je stelt jezelf een harde grens met “over een paar maanden weer werken”. As ik dat lees icm je klachten dan vraag ik me af of dat gaat lukken. Het is je natuurlijk gegund, maar of het realistisch is?

WMO heb ik een beetje ervaring mee, ze kunnen helpen met praktische zaken dus eventueel ook iemand die met je meekijkt. Of is er wellicht iets anders dat ze je uit handen kunnen nemen zodat je zelf de ruimte hebt om de kinderen te begeleiden?

Heeft jongste wellicht zelf iets aan begeleiding om zelfstandiger te worden? Ik ben niet bekend met adhd dus wellicht sla ik de plank nu helemaal mis. Sorry als dat zo is.
Alle reacties Link kopieren Quote
lonelycat schreef:
12-05-2024 08:02
Ik zie wmo eerlijk gezegd niet zitten.
Diverse redenen. Ik ga ervan uit dat ik tijdelijk ziek ben. Over een paar maanden moet ik weer aan het werk zijn. Ook financieel gezien.
Een extra aanvraag, extra papierwerk nu regelen. Eerlijk gezegd wordt ik al misselijk bij de gedachte. Ik vind het al moeilijk om de beurt voor de auto nu te regelen. Ik wil niet meer dingen moeten aanvragen. Juist minder.
En ik wil niet meer mensen om mij heen. Ieder gesprek, al het sociaal contact kost mij ontzettend veel energie. Het idee dat iemand mij zou komen helpen klinkt leuk maar ik geloof dat ik het op dit moment alleen maar ontzettend belastend zou vinden. Puur omdat ik gewoon rust wil.
Iedereen die ooit in een burnout heeft gezeten, snapt dit wel denk ik. Maar de vraag is of het je verder helpt. Je zit in een pittige situatie zowel met oudste als met jongste. De problematieken die jij, je kinderen en je ex hebben, versterkt elkaar natuurlijk wel, zonder dat daar iemand schuldig aan is. Ga je ooit goed kunnen herstellen als je altijd alert moet zijn of je jongste niks vergeet, bezorgd als oudste je onverwacht belt, onrustig voor als ex weer begint te verwijten of altijd moet aan staan omdat je de enige zorgende bent?

Is er echt niemand in je netwerk die je kan inschakelen om wat te ondersteunen? De nieuwe partner van je ex is wel ok, zei je. Zou het mogelijk zijn om toch af en toe de jongste daar heen te brengen dat zij wat ondersteunt? Heb je verder geen familie, vrienden, buren die wat kunnen betekenen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Sheabutter schreef:
09-05-2024 16:15
Volgens mij maakt het niet uit hoe lang het geleden is. Het gaat er om dat ze een gedeelde verantwoordelijkheid zou moeten hebben en het momenteel erg zwaar heeft. Ze zich daarin niet gesteund voelt door degene die er wel zou moeten zijn en die dan ook vanuit onwetendheid doodleuk een foto stuurt met hoeveel plezier hij en kind hebben.

Volgens mij staat het volledig los van de relatie en/of liefdesverdriet.
maar is het antwoord op de vraag dus nee, het was niet ongevoelig van de ex en ja TO reageert overgevoelig.
lonelycat schreef:
12-05-2024 08:02
Ik zie wmo eerlijk gezegd niet zitten.
Diverse redenen. Ik ga ervan uit dat ik tijdelijk ziek ben. Over een paar maanden moet ik weer aan het werk zijn. Ook financieel gezien.
Een extra aanvraag, extra papierwerk nu regelen. Eerlijk gezegd wordt ik al misselijk bij de gedachte. Ik vind het al moeilijk om de beurt voor de auto nu te regelen. Ik wil niet meer dingen moeten aanvragen. Juist minder.
En ik wil niet meer mensen om mij heen. Ieder gesprek, al het sociaal contact kost mij ontzettend veel energie. Het idee dat iemand mij zou komen helpen klinkt leuk maar ik geloof dat ik het op dit moment alleen maar ontzettend belastend zou vinden. Puur omdat ik gewoon rust wil.

En als ex vind dat mijn gemoed invloed heeft dan moet hij er wat mee doen ipv mij afkraken en dan verder niks. Ik heb ervoor gekozen onze kinderen bij mij te houden. Om hem te helpen. Zodat hij de rust kan krijgen die hij nodig heeft. Jongste zou eigenlijk in de vakanties naar hem toegaan maar dat laat ik zitten wat te vermoeiend.

En ja hij zit dag in dag uit met een ziekte. Maar enig idee hoe het is om te leven met iemand die potentieel suïcidaal is. En dat dag in dag uit. Dat je bang bent wat er thuis gebeurt als je naar je werk gaat. Dat je 24 uur per dag je telefoon bij je hebt zodat je gebeld kunt worden. Dat je niet verder dan op 5 minuten rij afstand van je huis durft te komen zodat je weer snel thuis kunt zijn.
Enig idee hoeveel leuke uitjes etc ik heb moeten afzeggen omdat ik kind niet alleen thuis durfde te laten.
Nu stop je al die energie in een ex die toch niets gaat doen en ook niet gaat veranderen.
Zodra je daar mee stopt blijft er energie over.
Ik neem aan dat je een psycholoog oid hebt? Vraag of die je helpt met de aanvraag bij het WMO, het valt echt ontzettend meer. Het WMO geeft indicaties voor een bepaalde tijd af en je kan er mee stoppen zodra het mogelijk is. Ik snap de weerstand, maar op deze manier hou je jouw situatie wel in stand. Je ex gaat niet veranderen, hoeveel energie je er ook in stopt. Je kind zal niet op korte termijn veranderen, hoeveel energie je er ook instopt. En mss is voor je kind zelfs andere of intensievere hulp wenselijk.
Het is gewoon een zware situatie en hulp aanvaarden is echt geen schande.
Alle reacties Link kopieren Quote
lonelycat schreef:
12-05-2024 08:02
Ik zie wmo eerlijk gezegd niet zitten.
Diverse redenen. Ik ga ervan uit dat ik tijdelijk ziek ben. Over een paar maanden moet ik weer aan het werk zijn. Ook financieel gezien.

Heel begrijpelijk, dat willen en moeten. En toch is zulke druk de vijand van je herstel (en waarschijnlijk ook onderdeel van waarom je in een burn out beland bent). Je weet zelf ook dat je niet een datum aan je herstel kunt plakken en dat als je dat wel doet je je herstel daarmee saboteert. Hoe eerder je dat los laat, hoe eerder je juist zult herstellen.

Een extra aanvraag, extra papierwerk nu regelen. Eerlijk gezegd wordt ik al misselijk bij de gedachte. Ik vind het al moeilijk om de beurt voor de auto nu te regelen. Ik wil niet meer dingen moeten aanvragen. Juist minder.

Héél begrijpelijk ook weer! Maar je hoeft dit niet alleen te doen! Je kunt contact openemen met welzijnswerk en vragen of zij met je mee willen denken. Zij kunnen twee dingen doen: inschatten dat jij inderdaad niet langere tijd ondersteuning hoeft en zélf die ondersteuning bieden, of inschatten dat het juist wel heel goed zou zijn om voor langduriger ondersteuning te gaan en in overleg met jou de aanvraag bij de gemeente in gang zetten. Samen met jou de dingen invullen, evt. contactpersoon zijn naar de gemeente, samen met jou de aanvraag indienen en evt. samen met jou de intake doen. Je hoeft dit niet alleen te doen. Juist zij kunnen je gevoel zo overal alleen voor te staan deels wegnemen.

En ik wil niet meer mensen om mij heen. Ieder gesprek, al het sociaal contact kost mij ontzettend veel energie. Het idee dat iemand mij zou komen helpen klinkt leuk maar ik geloof dat ik het op dit moment alleen maar ontzettend belastend zou vinden. Puur omdat ik gewoon rust wil.

Ook weer begrijpelijk. Maar soms moet je wel, omdat het anders je herstel in de weg staat. Jij ben nu 1. alle ballen aan het hooghouden in je eentje 2. tegelijkertijd aan je ex aan het trekken 3. energie aan het verspillen aan boosheid over wat hij allemaal wel en niet doet. Dat is niet constructief. Wat wel constructief is is uit het rad stappen waar je in zit en hulp te vragen op een plek waar ze je wél daadwerkelijk kunnen en willen bijstaan.


De keuze ligt natuurlijk altijd bij jou, maar zo alleen doorploeteren gaat je niet de rust geven die je zoekt.
Ergotherapie al bekeken? Kan je bespreken met je huisarts.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb het gevoel dat ik over een paar maanden weer aan het werk moet omdat ik het anders financieel echt heel zwaar krijg.

Ergotherapeut is een optie, ik moet toch nog naar de huisarts.

Partner van ex is voor de kinderen geen optie. Ze mogen haar maar hebben niet in die mate een band met haar. Plus woont ze niet in de buurt.

Ik ben met de scheiding veel vrienden kwijtgeraakt. Mijn ex had zeg maar veel ‘vriendinnen‘ binnen onze kring. Dat is niet goed voor je sociale kring.
Mijn beide ouders zijn afgelopen jaren overleden. Ik heb 1 zuster maar die heeft het zelf druk.

Ik weet dat ik niet op ex moet rekenen en dat heb ik jaren ook niet gedaan. Ik liep gewoon vast nu, hij blijft een ouder en het leek mij geen zware taak die ik vroeg.

Het gaat vandaag alweer wat beter, dochter is wat rustiger en dat betekent dat ik ook wat minder alert kan zijns dat geeft mij ook weer rust.
Alle reacties Link kopieren Quote
Aan het werk moeten en aan het werk kunnen zijn twee heel verschillende dingen.

Moet je je volledige uren meteen oppakken of mag je rustig opbouwen? Wat zegt de bedrijfsarts hierover?

Erg vervelend dat je je druk maakt om de financiële kant van het ziek zijn. Je hebt het over een gevoel, is het mogelijk om in kaart te krijgen wat langer ziek zijn / niet werken financieel zou betekenen voor je? Kan WMO hierin misschien iets voor je betekenen? Een hele concrete vraag, wellicht kunnen zij die mee helpen uitzoeken voor je.

Fijn dat het vandaag wat beter gaat. Het blijft een nare situatie.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk wel dat je de juiste beslissing hebt genaakt door je ex geen zorgtaken voor de kinderen te geven, wanneer hij zo onstabiel was/is. Alleen klote dat het zo slecht met je gaat. Ben je in behandeling?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb ongeveer in kaart wat het mij gaat kosten. Maar alles hangt natuurlijk af van hoeveel ik in staat ben om te werken.
Het lastigste is dat jongste over een tijdje 18 wordt plus ik inkomsten verlies als ik mijn tweede jaar ziekte in ga.
Als jongste 18 wordt verlies ik de kinderbijslag, de kgb, de kinderalimentatie.
Dat is veel geld iedere maand. Ik had uitgerekend dat ik het in principe zou moeten redden. Mocht ik echter nog ziek zijn dan wordt het een ander verhaal. In het ergste geval moet ik de kinderen gaan vragen tijdelijk toch de kinderalimentatie richting mij te laten gaan.

En ik mag absoluut rustig opbouwen. Mijn werkgever is gelukkig heel begripvol. Ze hebben jaren meegemaakt wat er thuis speelt dus van hun kant alle ruimte om te herstellen en dat op mijn tempo te doen
Alle reacties Link kopieren Quote
Pekka123 schreef:
12-05-2024 16:50
Ik denk wel dat je de juiste beslissing hebt genaakt door je ex geen zorgtaken voor de kinderen te geven, wanneer hij zo onstabiel was/is. Alleen klote dat het zo slecht met je gaat. Ben je in behandeling?
Ja ik loop bij een psycholoog.
Die zorgtaak dat was voor mij heel belangrijk.
Mijn ex houdt absoluut van zijn kinderen, daar heb ik geen twijfels over.
Alleen heeft hij de zorgtaak altijd zwaar gevonden, het is nooit makkelijk geweest voor hem. Die lag tijdens ons huwelijk al volledig bij mij.
Ieder zijn ding zullen we maar zeggen
Alle reacties Link kopieren Quote
lonelycat schreef:
12-05-2024 08:15
En de hulp die ik wil weet ik ook niet of wmo daar geschikt voor is. Het enige wat ik wilde was dat hij samen met mij de schoolmail in de gaten houdt. En jongste als die hem spreekt even vraagt heb je daarop gelet, heb je daaraan gedacht. Jongste heeft adhd en ik probeer hem te trainen in zelfstandigheid. Alleen met mijn chaotische hoofd nu ben ik eigenlijk niet de beste hiervoor.
Ik zocht dus iemand die met mij mee kijkt. Dat is alles
Je jongste heeft adhd. Adhd is heel erg erfelijk. Jin hebt een chaotisch hoofd. Kan het zijn dat jij ook adhd hebt?

Dat is verder geen oordeel ofzo. Ik heb zelf ook adhd. Ik zeg het meer omdat een adhd burn out echt heel anders kan zijn dan een "gewone" burn out en dat de oplossing voor een adhd burn out vaak ook heel ergens anders ligt.

De diagnose adhd op mij 35e heeft alles in mijn leven veranderd. Ten goede wel te verstaan. Wellicht is dat voor jou ook een optie.
Alle reacties Link kopieren Quote
lonelycat schreef:
12-05-2024 16:59
In het ergste geval moet ik de kinderen gaan vragen tijdelijk toch de kinderalimentatie richting mij te laten gaan.
Lijkt me niet meer dan logisch als jij ij hun huisvesting en voeding voorziet.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven