Relaties
alle pijlers
Tegen je wil in verhuizen naar een andere stad
woensdag 4 september 2024 om 18:35
Mijn vriend en ik wonen beide in andere steden (220 km van elkaar vandaan) vanaf het begin dat wij met elkaar gingen, heb ik hem duidelijk gemaakt dat ik nooit in een andere stad wil wonen. Ik heb mijn onderneming, mijn studie en mijn huis hier waar ik heel hard voor heb gewerkt.
In het begin van onze relatie heeft hij een aantal maanden achter gehouden dat hij kinderen heeft (omdat hij bang was dat ik van hem zou afknappen, of niet met een man die kinderen heeft een relatie aangaan) Nadat ik hierachter kwam, heeft hij beloofd dat hij er alles aan zou doen om zich aan mij aan te passen.
Met deze voorwaarde heb ik besloten om toch een relatie met hem aan te gaan. Een jaar later hebben we afgesproken dat we door de weeks hier zullen zijn en vrijdag, tm zondag daar zullen zijn ivm de kinderen (want ik wil mij ook aanpassen aan hem).
Doordat ik een rustig jaar heb gehad zijn we vaker daar geweest ondanks onze afspraak. Vorig jaar raakte ik zwanger. Tijdens mijn zwangerschap hebben we wederom deze afspraak weer gemaakt. Door de weeks hier en weekenden daar. Nu vond hij het toch wat lastiger omdat hij daar wilt zijn als de kids spontaan langs willen komen. Tegen mijn zin in hebben we afgesproken dat we vanaf donderdag tm zondag daar zullen zijn. Hier was niks van na gekomen. Ik heb mijn hele zwangerschap bijna alleen moet doen omdat hij maar 1,5 tot 2 dagen hierheen kon komen en ik op een gegeven moment te zwanger was om die lange reis te maken. Ik heb mij heel eenzaam gevoeld en neem hem deze ervaring heel erg kwalijk, maar goed dat terzijde.
Afgelopen week wees ik hem weer op onze afspraak en hij heeft toegegeven dat hij het niet wilt en daar wilt staan voor zijn kinderen en dat ik maar moet verhuizen.
Ik was vanaf het begin heel duidelijk dat ik niet naar een andere stad wil verhuizen om zo veel redenen. Maar mijn zoontje ziet zijn vader heel erg weinig en mijn hart breekt ervan. Dus ik heb gezegd dat ik bij hem ga intrekken, maar ik wil dit helemaal niet. Ik probeer hem duidelijk te maken dat ik niet gelukkig zal zijn en daardoor hem en onze zoon ook niet gelukkig kan maken. Maar hij vindt dat ik mijzelf moet opofferen.
Als ik met hem uit elkaar zal gaan, zal hij mijn zoontje maar een paar dagen in de maand zien ivm de afstand. Ik wil mijn zoon dat absoluut niet aandoen, maar ik kan ook niet verhuizen…
Ik ben ontzettend ongelukkig en weet niet meer wat ik moet doen.
Wat zouden jullie doen?
Ps. Buiten deze “mankementen” hebben wij een gezonde relatie, waarbij we elkaar respecteren en lief hebben.
In het begin van onze relatie heeft hij een aantal maanden achter gehouden dat hij kinderen heeft (omdat hij bang was dat ik van hem zou afknappen, of niet met een man die kinderen heeft een relatie aangaan) Nadat ik hierachter kwam, heeft hij beloofd dat hij er alles aan zou doen om zich aan mij aan te passen.
Met deze voorwaarde heb ik besloten om toch een relatie met hem aan te gaan. Een jaar later hebben we afgesproken dat we door de weeks hier zullen zijn en vrijdag, tm zondag daar zullen zijn ivm de kinderen (want ik wil mij ook aanpassen aan hem).
Doordat ik een rustig jaar heb gehad zijn we vaker daar geweest ondanks onze afspraak. Vorig jaar raakte ik zwanger. Tijdens mijn zwangerschap hebben we wederom deze afspraak weer gemaakt. Door de weeks hier en weekenden daar. Nu vond hij het toch wat lastiger omdat hij daar wilt zijn als de kids spontaan langs willen komen. Tegen mijn zin in hebben we afgesproken dat we vanaf donderdag tm zondag daar zullen zijn. Hier was niks van na gekomen. Ik heb mijn hele zwangerschap bijna alleen moet doen omdat hij maar 1,5 tot 2 dagen hierheen kon komen en ik op een gegeven moment te zwanger was om die lange reis te maken. Ik heb mij heel eenzaam gevoeld en neem hem deze ervaring heel erg kwalijk, maar goed dat terzijde.
Afgelopen week wees ik hem weer op onze afspraak en hij heeft toegegeven dat hij het niet wilt en daar wilt staan voor zijn kinderen en dat ik maar moet verhuizen.
Ik was vanaf het begin heel duidelijk dat ik niet naar een andere stad wil verhuizen om zo veel redenen. Maar mijn zoontje ziet zijn vader heel erg weinig en mijn hart breekt ervan. Dus ik heb gezegd dat ik bij hem ga intrekken, maar ik wil dit helemaal niet. Ik probeer hem duidelijk te maken dat ik niet gelukkig zal zijn en daardoor hem en onze zoon ook niet gelukkig kan maken. Maar hij vindt dat ik mijzelf moet opofferen.
Als ik met hem uit elkaar zal gaan, zal hij mijn zoontje maar een paar dagen in de maand zien ivm de afstand. Ik wil mijn zoon dat absoluut niet aandoen, maar ik kan ook niet verhuizen…
Ik ben ontzettend ongelukkig en weet niet meer wat ik moet doen.
Wat zouden jullie doen?
Ps. Buiten deze “mankementen” hebben wij een gezonde relatie, waarbij we elkaar respecteren en lief hebben.
woensdag 4 september 2024 om 20:30
Ik verhuis geen 200 km voor een relatie. En ik geef er al zeker mijn job niet voor op. Ook niet als er een kind samen is.
Dat kind is misschien niet de meest handige en praktische zet ever geweest. Maar latten lijkt mij in deze situatie het hoogst haalbare.
Ik zou ook incalculeren dat dat latten zelfs een moeilijke wordt als kind straks pakweg 7 of 10 is, op voetbal wil en in 't weekend een voetbalmatch heeft. Of bij schoolvriendjes wil spelen.
Het zal dus een flexibele lat moeten zijn waarbij hij ook weekends naar jou komt als hij zijn andere kinderen niet heeft.
Jezelf volledig opofferen voor iemand die in begin liegt, die over afspraken walst, ... is natuurlijk onzin.
Dat kind is misschien niet de meest handige en praktische zet ever geweest. Maar latten lijkt mij in deze situatie het hoogst haalbare.
Ik zou ook incalculeren dat dat latten zelfs een moeilijke wordt als kind straks pakweg 7 of 10 is, op voetbal wil en in 't weekend een voetbalmatch heeft. Of bij schoolvriendjes wil spelen.
Het zal dus een flexibele lat moeten zijn waarbij hij ook weekends naar jou komt als hij zijn andere kinderen niet heeft.
Jezelf volledig opofferen voor iemand die in begin liegt, die over afspraken walst, ... is natuurlijk onzin.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 4 september 2024 om 20:32
woensdag 4 september 2024 om 20:33
Zonder gezamenlijk kind zou ik lekker blijven LATten. Maar nu er wel een kind is, vind ik dat het voor alle betrokken kinderen toch beter is als jij zijn kant op verhuist.
(eigenlijk zou ik al niet met hem samen zijn gebleven vanaf het moment dat ik wist dat hij zijn kinderen had verzwegen, wat voor vader ben je dan...)
(eigenlijk zou ik al niet met hem samen zijn gebleven vanaf het moment dat ik wist dat hij zijn kinderen had verzwegen, wat voor vader ben je dan...)
Coffee is never my cup of tea
woensdag 4 september 2024 om 20:33
Wat jij zo zielig vindt voor ‘jouw’ (jullie!) zoon, geldt natuurlijk net zo hard voor de oudere kinderen van je vriend.
Ik zou niet verhuizen tegen je wil, daar wordt jullie relatie niet beter van.
Maar jemig wat een stelletje pannenkoeken zijn jullie, om in deze situatie zwanger te worden. Hier komen alleen maar verliezers uit.
Ik zou niet verhuizen tegen je wil, daar wordt jullie relatie niet beter van.
Maar jemig wat een stelletje pannenkoeken zijn jullie, om in deze situatie zwanger te worden. Hier komen alleen maar verliezers uit.
woensdag 4 september 2024 om 20:34
Hij respecteert je niet en jij respecteert het belang van hem voor zijn kinderen niet.
Nu zegt hij dat jij je maar moet opofferen? Echt, je bent toch geen martelaar? En hoe zien jullie dat dan verdergaan? Hij die jou voor het blok zet, jij die alles op moet geven en daar ongelukkig, en op termijn vol wrok, gaat zitten. Dat is toch geen basis voor een goede, stabiele relatie?
En dat hij jullie kind nu nauwelijks ziet en er niet was toen jij hoogzwanger was is ook een keuze van hem.
Als ik jou was zou ik er totaal niet op rekenen dat je iets van hem kan verwachten, mooi blijven waar je bent en daar een leven opbouwen met je kind.
Nu zegt hij dat jij je maar moet opofferen? Echt, je bent toch geen martelaar? En hoe zien jullie dat dan verdergaan? Hij die jou voor het blok zet, jij die alles op moet geven en daar ongelukkig, en op termijn vol wrok, gaat zitten. Dat is toch geen basis voor een goede, stabiele relatie?
En dat hij jullie kind nu nauwelijks ziet en er niet was toen jij hoogzwanger was is ook een keuze van hem.
Als ik jou was zou ik er totaal niet op rekenen dat je iets van hem kan verwachten, mooi blijven waar je bent en daar een leven opbouwen met je kind.
woensdag 4 september 2024 om 20:36
Hoe erg ook, ik zou er een punt achter zetten. Hoe zie je het voor je als het kind er eenmaal is? Dat heen en weer gependel is toch niet goed? Hij wil niet weg wegens zijn andere kinderen, jij kan niet weg wegens je bedrijf. Ergens in het midden geen wonen kan waarschijnlijk ook niet gezien zijn kinderen. Dan houd het toch op?
En als hij echt zoveel van je hield was hij vaker bij je tijdens de zwangerschap.
En als hij echt zoveel van je hield was hij vaker bij je tijdens de zwangerschap.
woensdag 4 september 2024 om 20:36
Hou er ook rekening mee dat als je toch verhuist je gelijk in een samengesteld gezin belandt. Zonder enige ervaring.
Een samengesteld gezin met een man die manipuleert en jij die als je er een tijdje woont, je kind er naar school gaat, ... niet zo snel meer wegraakt (ook al omdat je een job en een woning opgeeft).
Je hangt er dus waarschijnlijk voor 18 jaar aan vast, zelfs als je na een tijd uit elkaar zou gaan omdat jullie relatie of dat hele samengestelde gezin niet werkt.
Een samengesteld gezin met een man die manipuleert en jij die als je er een tijdje woont, je kind er naar school gaat, ... niet zo snel meer wegraakt (ook al omdat je een job en een woning opgeeft).
Je hangt er dus waarschijnlijk voor 18 jaar aan vast, zelfs als je na een tijd uit elkaar zou gaan omdat jullie relatie of dat hele samengestelde gezin niet werkt.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 4 september 2024 om 20:37
Hier was het voor mij gestopt.Miem schreef: ↑04-09-2024 18:35Mijn vriend en ik wonen beide in andere steden (220 km van elkaar vandaan) vanaf het begin dat wij met elkaar gingen, heb ik hem duidelijk gemaakt dat ik nooit in een andere stad wil wonen. Ik heb mijn onderneming, mijn studie en mijn huis hier waar ik heel hard voor heb gewerkt.
In het begin van onze relatie heeft hij een aantal maanden achter gehouden dat hij kinderen heeft (omdat hij bang was dat ik van hem zou afknappen, of niet met een man die kinderen heeft een relatie aangaan)
You want me. You need me. You can't live without me. And you know it. You just don't know you know it.
woensdag 4 september 2024 om 20:37
Marianneke schreef: ↑04-09-2024 20:33Zonder gezamenlijk kind zou ik lekker blijven LATten. Maar nu er wel een kind is, vind ik dat het voor alle betrokken kinderen toch beter is als jij zijn kant op verhuist.
(eigenlijk zou ik al niet met hem samen zijn gebleven vanaf het moment dat ik wist dat hij zijn kinderen had verzwegen, wat voor vader ben je dan...)
Voor alle betrokkenen behalve haarzelf.
Want de kans is groot dat zij daar doodongelukkig wordt.
En verder wat Woll zegt.
Echt dat kan mij momenteel helemaal geen moer/bal/zier/hol interesseren (mda Lemoos)
woensdag 4 september 2024 om 20:38
Hij heeft tegen je gelogen over zijn kinderen.
Hij heeft je veel alleen gelaten tijdens de zwangerschap.
Hij vindt dat jij alles achter je moet laten en maar moet verhuizen.
Hij doet weinig moeite om zijn zoon te zien.
Jij voelt je erg ongelukkig.
Dit zijn geen mankementen hè. Wake up and smell the coffee.
Hij heeft je veel alleen gelaten tijdens de zwangerschap.
Hij vindt dat jij alles achter je moet laten en maar moet verhuizen.
Hij doet weinig moeite om zijn zoon te zien.
Jij voelt je erg ongelukkig.
Dit zijn geen mankementen hè. Wake up and smell the coffee.
Cum non tum age
woensdag 4 september 2024 om 20:38
Zeker niet daarheen verhuizen. Je weet nu al dat je er stokongelukkig wordt dus het gaat sowieso niet slagen. Maar dan heb je wel je huis opgegeven en die krijg je niet zomaar meer terug.
Bovendien als je het eerst een paar jaar volhoudt en dan uit elkaar gaat, kan hij ook nog eisen dat je in de buurt blijft wonen gezien jullie kind. Nu hij eerder zijn kinderen heeft verzwegen en zich meerdere malen al niet aan gemaakte afspraken houdt én vindt dat jij je maar moet opofferen, zou ik hem zeker niet vertrouwen op dat gebied. Ga je dan toch verhuizen en gaat ie moeilijk doen, dan zie jij je kind wellicht heel weinig.
Bovendien als je het eerst een paar jaar volhoudt en dan uit elkaar gaat, kan hij ook nog eisen dat je in de buurt blijft wonen gezien jullie kind. Nu hij eerder zijn kinderen heeft verzwegen en zich meerdere malen al niet aan gemaakte afspraken houdt én vindt dat jij je maar moet opofferen, zou ik hem zeker niet vertrouwen op dat gebied. Ga je dan toch verhuizen en gaat ie moeilijk doen, dan zie jij je kind wellicht heel weinig.
woensdag 4 september 2024 om 20:40
woensdag 4 september 2024 om 20:41
Ik lees veel afspraken waar toch uiteindelijk niets van komt. Ik lees rode vlaggen, zoals het maandenlang verzwijgen dat hij kinderen heeft. Hij spreekt van alles af en houdt zich er niet aan. Jij wil een hoop niet, maar geeft dan toch maar toe. En nu is er een kind. Dat was wellicht niet het meest verstandige om te doen, maar goed, het kind is er nu. Er is geen leuke plek te vinden ergens in het midden?
woensdag 4 september 2024 om 20:43
Dan loopt hij waarschijnlijk nog altijd aan tegen het feit dat zijn oudste kinderen niet zomaar kunnen binnenspringen.Jufjoke schreef: ↑04-09-2024 20:41Ik lees veel afspraken waar toch uiteindelijk niets van komt. Ik lees rode vlaggen, zoals het maandenlang verzwijgen dat hij kinderen heeft. Hij spreekt van alles af en houdt zich er niet aan. Jij wil een hoop niet, maar geeft dan toch maar toe. En nu is er een kind. Dat was wellicht niet het meest verstandige om te doen, maar goed, het kind is er nu. Er is geen leuke plek te vinden ergens in het midden?
Ik wil nog best snappen dat hij nu ontdekt dat hij dat deel onderschat heeft.
Maar het hele plan om kinderen te krijgen met een lat-relatie die 200 km verder woont en van in begin meldt dat ze niet verhuist was dus gewoon redelijk geschift van hem.
Dan draagt hij dus de gevolgen. Namelijk dat hij veel op-en-neer aan 't rijden is als de oudste kinderen niet bij hem zijn.
En hij dus wél afspraken maakt met hen over wanneer hij thuis is en wanneer niet buiten zijn "reguliere tijd".
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 4 september 2024 om 20:46
Als je daarheen verhuist, heeft hij je precies waar hij je hebben wil. Kun je je nog verbazen over wat voor lijken er nog meer uit de kast komen vallen.
Ik begrijp dat je voelt dat je je kind tekort doet als hij zijn vader niet vaak ziet, maar in deze situatie zijn er gewoon geen ideale oplossingen. Daarom zou ik kiezen wat het beste is voor je kind en voor jou. De uitkomst van die keuze lijkt me duidelijk.
Ik begrijp dat je voelt dat je je kind tekort doet als hij zijn vader niet vaak ziet, maar in deze situatie zijn er gewoon geen ideale oplossingen. Daarom zou ik kiezen wat het beste is voor je kind en voor jou. De uitkomst van die keuze lijkt me duidelijk.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
woensdag 4 september 2024 om 20:55
Exact.noa schreef: ↑04-09-2024 20:38Hij heeft tegen je gelogen over zijn kinderen.
Hij heeft je veel alleen gelaten tijdens de zwangerschap.
Hij vindt dat jij alles achter je moet laten en maar moet verhuizen.
Hij doet weinig moeite om zijn zoon te zien.
Jij voelt je erg ongelukkig.
Dit zijn geen mankementen hè. Wake up and smell the coffee.
Ik snap ook niet waar jij, TO, uit opmaakt dat je vriend respect voor je heeft?
woensdag 4 september 2024 om 20:58
woensdag 4 september 2024 om 20:59
woensdag 4 september 2024 om 21:08
noa schreef: ↑04-09-2024 20:38Hij heeft tegen je gelogen over zijn kinderen.
Hij heeft je veel alleen gelaten tijdens de zwangerschap.
Hij vindt dat jij alles achter je moet laten en maar moet verhuizen.
Hij doet weinig moeite om zijn zoon te zien.
Jij voelt je erg ongelukkig.
Dit zijn geen mankementen hè. Wake up and smell the coffee.
Al deze dingen! Lees Noa's post alsjeblieft minimaal drie keer opnieuw.
Iemand die liegt om je te manipuleren is één grote wandelende rode vlag. Maar iemand die zijn eigen kinderen volledig ontkend is echt een fabriek waar non stop de rode lappen worden gemaakt waar die vlaggen van worden gemaakt.
Wat je loslaat krijg je niet meer terug. De woningmarkt laat je niet terug verhuizen. Als je het netwerk van je bedrijf netjes afhecht om te vertrekken ben je binnen de kortste keren vervangen en is er geen enkele route terug die niet op zijn minst vraagtekens veroorzaakt bij je professionaliteit/duurzame inzetbaarheid. Allemaal echt grote dingen. Voor een man die zijn afspraken naar jou niet nakomt en zelf nog niet tien procent zo hard voor zijn kind loopt als hij nu van jou vraagt (en dan zeg ik het nog vriendelijk want zoals je het schrijft klinkt het meer als eisen dan als vragen)
Ik zou minimaal een jaar volledige inzet en commitment van hem willen zien om ook maar één ding los te willen laten. Je zoon heeft een moeder nodig die in balans is. Niet een moeder die zichzelf volkomen verloochent "voor hem"
woensdag 4 september 2024 om 21:08
Helemaal eens. Bovendien ligt het niet aan TO dat hij z’n vader niet vaak ziet. Die man was er zelf bij toen dit kind verwekt werd, en als je je kinderen belangrijk genoeg vindt maak je afspraken met de oudsten en pendel je dus als vader gewoon continu heen en weer. Maar daar heeft deze parel geen zin in.Nana_Mouskouri schreef: ↑04-09-2024 20:46Als je daarheen verhuist, heeft hij je precies waar hij je hebben wil. Kun je je nog verbazen over wat voor lijken er nog meer uit de kast komen vallen.
Ik begrijp dat je voelt dat je je kind tekort doet als hij zijn vader niet vaak ziet, maar in deze situatie zijn er gewoon geen ideale oplossingen. Daarom zou ik kiezen wat het beste is voor je kind en voor jou. De uitkomst van die keuze lijkt me duidelijk.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
