Relaties
alle pijlers
Tegen je wil in verhuizen naar een andere stad
woensdag 4 september 2024 om 18:35
Mijn vriend en ik wonen beide in andere steden (220 km van elkaar vandaan) vanaf het begin dat wij met elkaar gingen, heb ik hem duidelijk gemaakt dat ik nooit in een andere stad wil wonen. Ik heb mijn onderneming, mijn studie en mijn huis hier waar ik heel hard voor heb gewerkt.
In het begin van onze relatie heeft hij een aantal maanden achter gehouden dat hij kinderen heeft (omdat hij bang was dat ik van hem zou afknappen, of niet met een man die kinderen heeft een relatie aangaan) Nadat ik hierachter kwam, heeft hij beloofd dat hij er alles aan zou doen om zich aan mij aan te passen.
Met deze voorwaarde heb ik besloten om toch een relatie met hem aan te gaan. Een jaar later hebben we afgesproken dat we door de weeks hier zullen zijn en vrijdag, tm zondag daar zullen zijn ivm de kinderen (want ik wil mij ook aanpassen aan hem).
Doordat ik een rustig jaar heb gehad zijn we vaker daar geweest ondanks onze afspraak. Vorig jaar raakte ik zwanger. Tijdens mijn zwangerschap hebben we wederom deze afspraak weer gemaakt. Door de weeks hier en weekenden daar. Nu vond hij het toch wat lastiger omdat hij daar wilt zijn als de kids spontaan langs willen komen. Tegen mijn zin in hebben we afgesproken dat we vanaf donderdag tm zondag daar zullen zijn. Hier was niks van na gekomen. Ik heb mijn hele zwangerschap bijna alleen moet doen omdat hij maar 1,5 tot 2 dagen hierheen kon komen en ik op een gegeven moment te zwanger was om die lange reis te maken. Ik heb mij heel eenzaam gevoeld en neem hem deze ervaring heel erg kwalijk, maar goed dat terzijde.
Afgelopen week wees ik hem weer op onze afspraak en hij heeft toegegeven dat hij het niet wilt en daar wilt staan voor zijn kinderen en dat ik maar moet verhuizen.
Ik was vanaf het begin heel duidelijk dat ik niet naar een andere stad wil verhuizen om zo veel redenen. Maar mijn zoontje ziet zijn vader heel erg weinig en mijn hart breekt ervan. Dus ik heb gezegd dat ik bij hem ga intrekken, maar ik wil dit helemaal niet. Ik probeer hem duidelijk te maken dat ik niet gelukkig zal zijn en daardoor hem en onze zoon ook niet gelukkig kan maken. Maar hij vindt dat ik mijzelf moet opofferen.
Als ik met hem uit elkaar zal gaan, zal hij mijn zoontje maar een paar dagen in de maand zien ivm de afstand. Ik wil mijn zoon dat absoluut niet aandoen, maar ik kan ook niet verhuizen…
Ik ben ontzettend ongelukkig en weet niet meer wat ik moet doen.
Wat zouden jullie doen?
Ps. Buiten deze “mankementen” hebben wij een gezonde relatie, waarbij we elkaar respecteren en lief hebben.
In het begin van onze relatie heeft hij een aantal maanden achter gehouden dat hij kinderen heeft (omdat hij bang was dat ik van hem zou afknappen, of niet met een man die kinderen heeft een relatie aangaan) Nadat ik hierachter kwam, heeft hij beloofd dat hij er alles aan zou doen om zich aan mij aan te passen.
Met deze voorwaarde heb ik besloten om toch een relatie met hem aan te gaan. Een jaar later hebben we afgesproken dat we door de weeks hier zullen zijn en vrijdag, tm zondag daar zullen zijn ivm de kinderen (want ik wil mij ook aanpassen aan hem).
Doordat ik een rustig jaar heb gehad zijn we vaker daar geweest ondanks onze afspraak. Vorig jaar raakte ik zwanger. Tijdens mijn zwangerschap hebben we wederom deze afspraak weer gemaakt. Door de weeks hier en weekenden daar. Nu vond hij het toch wat lastiger omdat hij daar wilt zijn als de kids spontaan langs willen komen. Tegen mijn zin in hebben we afgesproken dat we vanaf donderdag tm zondag daar zullen zijn. Hier was niks van na gekomen. Ik heb mijn hele zwangerschap bijna alleen moet doen omdat hij maar 1,5 tot 2 dagen hierheen kon komen en ik op een gegeven moment te zwanger was om die lange reis te maken. Ik heb mij heel eenzaam gevoeld en neem hem deze ervaring heel erg kwalijk, maar goed dat terzijde.
Afgelopen week wees ik hem weer op onze afspraak en hij heeft toegegeven dat hij het niet wilt en daar wilt staan voor zijn kinderen en dat ik maar moet verhuizen.
Ik was vanaf het begin heel duidelijk dat ik niet naar een andere stad wil verhuizen om zo veel redenen. Maar mijn zoontje ziet zijn vader heel erg weinig en mijn hart breekt ervan. Dus ik heb gezegd dat ik bij hem ga intrekken, maar ik wil dit helemaal niet. Ik probeer hem duidelijk te maken dat ik niet gelukkig zal zijn en daardoor hem en onze zoon ook niet gelukkig kan maken. Maar hij vindt dat ik mijzelf moet opofferen.
Als ik met hem uit elkaar zal gaan, zal hij mijn zoontje maar een paar dagen in de maand zien ivm de afstand. Ik wil mijn zoon dat absoluut niet aandoen, maar ik kan ook niet verhuizen…
Ik ben ontzettend ongelukkig en weet niet meer wat ik moet doen.
Wat zouden jullie doen?
Ps. Buiten deze “mankementen” hebben wij een gezonde relatie, waarbij we elkaar respecteren en lief hebben.
vrijdag 6 september 2024 om 10:01
vrijdag 6 september 2024 om 11:02
Nou, dit. Ik lees veel reacties dat hij TO manipuleert maar ik vind het op z'n zachtst gezegd heel erg bijzonder dat TO van een vader verwachtte dat hij meer dan 200km bij zijn kinderen vandaan ging wonen.piepp schreef: ↑04-09-2024 21:25100% eens
Dit kind van hun samen is geen slimme actie en ondoordacht.
Maar ik vind het eerlijk gezegd van to ook wel een tikkie naïef om te denken dat je 200 km ver weg kan blijven wonen van de plek waar hij kinderen heeft. Als je allebei zo stellig bent dat je je eigen plek niet wil opgeven hadden ze beter toen al kunnen stoppen met deze relatie om erger te voorkomen. Nu zitten jullie met de gebakken peren en is het aan jullie om hier een volwassen oplossing voor te zoeken. Ik ben van mening dat noch zijn kinderen, noch het gezamenlijke kind, hier de dupe van mag worden.
Beiden hebben bijzondere keuzes gemaakt, en daar is hoe dan ook een kind nu de dupe van. Wat een rommeltje.
vrijdag 6 september 2024 om 11:31
Dingen en situaties veranderen. Ik heb ook altijd gezegd nooit mijn oude woonplaats te willen verlaten, en uiteindelijk toch gedaan. Krampachtig vasthouden aan oude afspraken, terwijl je leven wel verandert vind ik wel naïef.
Maar bij jou zitten er volgens mij ook veel oude verwijten bij. Ten eerste het verzwijgen van kinderen en ten tweede het feit/gevoel dat jij er tijdens de zwangerschap alleen voorstond. Dat je (onbewust) vindt dat hij je nu maar eens tegemoet moet komen, letterlijk en figuurlijk.
Ik was hier zelf al klaar mee geweest na het verzwijgen van zijn kinderen en zwanger van hem worden was helemaal een onzalig iets. Maar je zit nu in deze situatie. Ik zou goed nadenken of jijzelf deze relatie nog wel wil. Als je dat absoluut wil, zou ik verhuizen en het oud zeer loslaten. Kun je dat niet, en zul je altijd terugkomen op het feit dat jij voor hem bent verhuisd, doe maar niet en geef je kind een stabiele situatie in je huidige woonplaats.
Maar bij jou zitten er volgens mij ook veel oude verwijten bij. Ten eerste het verzwijgen van kinderen en ten tweede het feit/gevoel dat jij er tijdens de zwangerschap alleen voorstond. Dat je (onbewust) vindt dat hij je nu maar eens tegemoet moet komen, letterlijk en figuurlijk.
Ik was hier zelf al klaar mee geweest na het verzwijgen van zijn kinderen en zwanger van hem worden was helemaal een onzalig iets. Maar je zit nu in deze situatie. Ik zou goed nadenken of jijzelf deze relatie nog wel wil. Als je dat absoluut wil, zou ik verhuizen en het oud zeer loslaten. Kun je dat niet, en zul je altijd terugkomen op het feit dat jij voor hem bent verhuisd, doe maar niet en geef je kind een stabiele situatie in je huidige woonplaats.
vrijdag 6 september 2024 om 12:05
Met andere woorden jij moet je voor het grootste deel maar aan hem aanpassen. Totaal geen balans in deze relatie, logisch TO dat je niet happy bent maar hij gaat niet veranderen zolang jij geen grenzen aan gaat geven TO.
Met latten is niks mis in mijn opinie en ik zou me echt wat minder aan hem aan gaan passen als ik jou was. Minder ook naar hem toe gaan. En mocht hij dat allemaal wel best vinden zou ik toch ff na gaan denken of je hier wel mee verder wil gaan TO..
Sterkte en
vrijdag 6 september 2024 om 13:12
Je kúnt gewoon niet verwachten dat je vriend zijn andere kinderen in de steek laat voor een nieuw kind.
Ja, daar hadden jullie eerder over moeten nadenken.
En ja, helaas is het zo dat je als vrouw vaak met de gevolgen zit.
Maar to, ook jíj had dit kunnen voirkomen.
Net zoals het voor mannen gemakkelijk is om de vrouw met de gevolgen te laten zitten, had jij ervoor kunnen zorgen dat dit niet zo ver kwam.
Maar je bent gevlogen begrijp ik.
Dus mosterd
Ja, daar hadden jullie eerder over moeten nadenken.
En ja, helaas is het zo dat je als vrouw vaak met de gevolgen zit.
Maar to, ook jíj had dit kunnen voirkomen.
Net zoals het voor mannen gemakkelijk is om de vrouw met de gevolgen te laten zitten, had jij ervoor kunnen zorgen dat dit niet zo ver kwam.
Maar je bent gevlogen begrijp ik.
Dus mosterd
de wereld wacht om ontdekt te worden
vrijdag 6 september 2024 om 14:37
Ook wanneer je anticonceptie gebruikt kun je zwanger raken helaas. Omdat TO niet reageert weten we niet meer dan dat ze zwanger is geraakt. Dat kan net zo goed ongewenst zijn geweest.NomenNesci0 schreef: ↑06-09-2024 13:25Als je als vrouw je bedenkingen hebt bij een man en diens omstandigheden, mag hij kinderen verwekken nog zo'n goed plan vinden, maar dan zorg je ervoor dat er geen kind van komt.
vrijdag 6 september 2024 om 14:41
vrijdag 6 september 2024 om 14:57
Als het ongewenst was had ze een morning-after pil kunnen halen of een abortus kunnen overwegen.
Zoveel mogelijkheden... maar ze heeft anders gekozen en voor die keuze en gevolgen daarvan is zij zelf verantwoordelijk.
vrijdag 6 september 2024 om 14:59
tja weet je, ik heb een abortus ondergaan, maar zou het me echt voor kunnen stellen, als je daar niet voor kiest
Het is echt wel een beladen ingreep
vrijdag 6 september 2024 om 15:03
Een MAP als je anticonceptie gebruikt? Nee, daar kom je pas veel te laat achter natuurlijk.
En een abortus is niet voor iedereen een optie. Ik wilde absoluut geen moeder worden, maar een abortus was voor mij een hard no.
Ik denk ook dat de schuldvraag helemaal niet zo belangrijk is. Ook al vind je nog zoveel van de keuzes die TO gemaakt heeft, de situatie die is ontstaan is er nu eenmaal en daar zal TO het beste van moeten maken.
vrijdag 6 september 2024 om 15:07
Dat kan ik me ook helemaal voorstellen.Lila-Linda schreef: ↑06-09-2024 14:59tja weet je, ik heb een abortus ondergaan, maar zou het me echt voor kunnen stellen, als je daar niet voor kiest
Het is echt wel een beladen ingreep
Maar als je dan daar niet voor kiest, dan kies je dus wel voor een kind met een man op 200 km afstand die al andere kinderen heeft.
Je kunt dan niet van die man verwachten (vind ik) dat hij die kinderen links laat liggen en zich helemaal gaat aanpassen aan TO.
De realiteitszin wat dat betreft ontbreekt dan wel een beetje...
vrijdag 6 september 2024 om 15:12
Je weet inmiddels wat je aan hem hebt, je kunt zelfs een aardige inschatting maken qua wat voor vader het gaat zijn.... persoonlijk zou ik daar niet voor settelen, al helemaal niet als dat betekent dat ik er dingen voor moet opgeven. Maar doe dat als je deze dynamiek juist wil volhouden en denkt hem daarmee verantwoordelijk te maken voor jouw geluk of van de mate waarin eea slaagt.
Wat je ook kan doen is de lat hoger leggen, dan ben je met hem wel klaar vrees ik, en zo aan je kind laten zien hoe iemand met zelfrespect een relatie heeft.
Wat je ook kan doen is de lat hoger leggen, dan ben je met hem wel klaar vrees ik, en zo aan je kind laten zien hoe iemand met zelfrespect een relatie heeft.
Lorem Ipsum
vrijdag 6 september 2024 om 15:15
Zeker. Maar dan moet je je ideaalplaatje laten varen van samenwonen met een man die 200 km verderop woont en niet wil verhuizen vanwege zijn kinderen daar.Lila-Linda schreef: ↑06-09-2024 14:59tja weet je, ik heb een abortus ondergaan, maar zou het me echt voor kunnen stellen, als je daar niet voor kiest
Het is echt wel een beladen ingreep
vrijdag 6 september 2024 om 15:16
eens hoor, maar ik neem dit topic niet zo heel serieus, dus reageer meer op andere posters (die hier al wel langer zijn)l2l89 schreef: ↑06-09-2024 15:07Dat kan ik me ook helemaal voorstellen.
Maar als je dan daar niet voor kiest, dan kies je dus wel voor een kind met een man op 200 km afstand die al andere kinderen heeft.
Je kunt dan niet van die man verwachten (vind ik) dat hij die kinderen links laat liggen en zich helemaal gaat aanpassen aan TO.
De realiteitszin wat dat betreft ontbreekt dan wel een beetje...
vrijdag 6 september 2024 om 15:17
Geen keuze, maar een consequentie.l2l89 schreef: ↑06-09-2024 15:07Dat kan ik me ook helemaal voorstellen.
Maar als je dan daar niet voor kiest, dan kies je dus wel voor een kind met een man op 200 km afstand die al andere kinderen heeft.
Je kunt dan niet van die man verwachten (vind ik) dat hij die kinderen links laat liggen en zich helemaal gaat aanpassen aan TO.
De realiteitszin wat dat betreft ontbreekt dan wel een beetje...
Dat TO niet van deze man kan verwachten dat hij zijn kinderen uit het vorige huwelijk in de steek laat ben ik wel met je eens.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
