Relaties
alle pijlers
Tegen je wil in verhuizen naar een andere stad
woensdag 4 september 2024 om 18:35
Mijn vriend en ik wonen beide in andere steden (220 km van elkaar vandaan) vanaf het begin dat wij met elkaar gingen, heb ik hem duidelijk gemaakt dat ik nooit in een andere stad wil wonen. Ik heb mijn onderneming, mijn studie en mijn huis hier waar ik heel hard voor heb gewerkt.
In het begin van onze relatie heeft hij een aantal maanden achter gehouden dat hij kinderen heeft (omdat hij bang was dat ik van hem zou afknappen, of niet met een man die kinderen heeft een relatie aangaan) Nadat ik hierachter kwam, heeft hij beloofd dat hij er alles aan zou doen om zich aan mij aan te passen.
Met deze voorwaarde heb ik besloten om toch een relatie met hem aan te gaan. Een jaar later hebben we afgesproken dat we door de weeks hier zullen zijn en vrijdag, tm zondag daar zullen zijn ivm de kinderen (want ik wil mij ook aanpassen aan hem).
Doordat ik een rustig jaar heb gehad zijn we vaker daar geweest ondanks onze afspraak. Vorig jaar raakte ik zwanger. Tijdens mijn zwangerschap hebben we wederom deze afspraak weer gemaakt. Door de weeks hier en weekenden daar. Nu vond hij het toch wat lastiger omdat hij daar wilt zijn als de kids spontaan langs willen komen. Tegen mijn zin in hebben we afgesproken dat we vanaf donderdag tm zondag daar zullen zijn. Hier was niks van na gekomen. Ik heb mijn hele zwangerschap bijna alleen moet doen omdat hij maar 1,5 tot 2 dagen hierheen kon komen en ik op een gegeven moment te zwanger was om die lange reis te maken. Ik heb mij heel eenzaam gevoeld en neem hem deze ervaring heel erg kwalijk, maar goed dat terzijde.
Afgelopen week wees ik hem weer op onze afspraak en hij heeft toegegeven dat hij het niet wilt en daar wilt staan voor zijn kinderen en dat ik maar moet verhuizen.
Ik was vanaf het begin heel duidelijk dat ik niet naar een andere stad wil verhuizen om zo veel redenen. Maar mijn zoontje ziet zijn vader heel erg weinig en mijn hart breekt ervan. Dus ik heb gezegd dat ik bij hem ga intrekken, maar ik wil dit helemaal niet. Ik probeer hem duidelijk te maken dat ik niet gelukkig zal zijn en daardoor hem en onze zoon ook niet gelukkig kan maken. Maar hij vindt dat ik mijzelf moet opofferen.
Als ik met hem uit elkaar zal gaan, zal hij mijn zoontje maar een paar dagen in de maand zien ivm de afstand. Ik wil mijn zoon dat absoluut niet aandoen, maar ik kan ook niet verhuizen…
Ik ben ontzettend ongelukkig en weet niet meer wat ik moet doen.
Wat zouden jullie doen?
Ps. Buiten deze “mankementen” hebben wij een gezonde relatie, waarbij we elkaar respecteren en lief hebben.
In het begin van onze relatie heeft hij een aantal maanden achter gehouden dat hij kinderen heeft (omdat hij bang was dat ik van hem zou afknappen, of niet met een man die kinderen heeft een relatie aangaan) Nadat ik hierachter kwam, heeft hij beloofd dat hij er alles aan zou doen om zich aan mij aan te passen.
Met deze voorwaarde heb ik besloten om toch een relatie met hem aan te gaan. Een jaar later hebben we afgesproken dat we door de weeks hier zullen zijn en vrijdag, tm zondag daar zullen zijn ivm de kinderen (want ik wil mij ook aanpassen aan hem).
Doordat ik een rustig jaar heb gehad zijn we vaker daar geweest ondanks onze afspraak. Vorig jaar raakte ik zwanger. Tijdens mijn zwangerschap hebben we wederom deze afspraak weer gemaakt. Door de weeks hier en weekenden daar. Nu vond hij het toch wat lastiger omdat hij daar wilt zijn als de kids spontaan langs willen komen. Tegen mijn zin in hebben we afgesproken dat we vanaf donderdag tm zondag daar zullen zijn. Hier was niks van na gekomen. Ik heb mijn hele zwangerschap bijna alleen moet doen omdat hij maar 1,5 tot 2 dagen hierheen kon komen en ik op een gegeven moment te zwanger was om die lange reis te maken. Ik heb mij heel eenzaam gevoeld en neem hem deze ervaring heel erg kwalijk, maar goed dat terzijde.
Afgelopen week wees ik hem weer op onze afspraak en hij heeft toegegeven dat hij het niet wilt en daar wilt staan voor zijn kinderen en dat ik maar moet verhuizen.
Ik was vanaf het begin heel duidelijk dat ik niet naar een andere stad wil verhuizen om zo veel redenen. Maar mijn zoontje ziet zijn vader heel erg weinig en mijn hart breekt ervan. Dus ik heb gezegd dat ik bij hem ga intrekken, maar ik wil dit helemaal niet. Ik probeer hem duidelijk te maken dat ik niet gelukkig zal zijn en daardoor hem en onze zoon ook niet gelukkig kan maken. Maar hij vindt dat ik mijzelf moet opofferen.
Als ik met hem uit elkaar zal gaan, zal hij mijn zoontje maar een paar dagen in de maand zien ivm de afstand. Ik wil mijn zoon dat absoluut niet aandoen, maar ik kan ook niet verhuizen…
Ik ben ontzettend ongelukkig en weet niet meer wat ik moet doen.
Wat zouden jullie doen?
Ps. Buiten deze “mankementen” hebben wij een gezonde relatie, waarbij we elkaar respecteren en lief hebben.
woensdag 4 september 2024 om 21:16
Als hij dan zo'n schitterende vader is die in de nabijheid van zijn kinderen wil zijn ... Hoe heeft hij die kinderen dan trouwens zo goed kunnen verstoppen?
De helft van de weken en weekends niet afspreken?
Of nam hij het toen een pak minder nauw met zijn "vaderlijke plichten" en "de kinderen moeten hier altijd kunnen binnenlopen".
Ik zou daar al mijn vragen bij hebben hoe iemand zo snel kan switchen.
De helft van de weken en weekends niet afspreken?
Of nam hij het toen een pak minder nauw met zijn "vaderlijke plichten" en "de kinderen moeten hier altijd kunnen binnenlopen".
Ik zou daar al mijn vragen bij hebben hoe iemand zo snel kan switchen.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 4 september 2024 om 21:17
Wat ik zou doen? Never nooit niet verhuizen, je bent je zelfstandigheid kwijt en krijg die maar eens terug.
Maar ik zou ook weggegaan zijn zodra ik er achter was gekomen dat iemand maandenlang voor mij verborgen had gehouden dat hij kinderen had. Wat dat is op zich al een super rode vlag, maar helemaal in combinatie met de afstand tussen jullie woonplaatsen en de gehechtheid die jij aan jou woonplaats hebt, is het garantie voor een onmogelijke situatie.
En daar zit jij nu in.
Maar ik zou ook weggegaan zijn zodra ik er achter was gekomen dat iemand maandenlang voor mij verborgen had gehouden dat hij kinderen had. Wat dat is op zich al een super rode vlag, maar helemaal in combinatie met de afstand tussen jullie woonplaatsen en de gehechtheid die jij aan jou woonplaats hebt, is het garantie voor een onmogelijke situatie.
En daar zit jij nu in.
woensdag 4 september 2024 om 21:18
100% eens. Ik zou niet verhuizen overigens, maar mezelf wel eens achter de oren krabben over mijn eigen acties.montblanc schreef: ↑04-09-2024 20:33Wat jij zo zielig vindt voor ‘jouw’ (jullie!) zoon, geldt natuurlijk net zo hard voor de oudere kinderen van je vriend.
Ik zou niet verhuizen tegen je wil, daar wordt jullie relatie niet beter van.
Maar jemig wat een stelletje pannenkoeken zijn jullie, om in deze situatie zwanger te worden. Hier komen alleen maar verliezers uit.
Geen idee hoe oud die kinderen zijn, vind ik ook nog wel meespelen. Als ze 16 en 17 zijn is er alweer meer mogelijk dan 6 en 7.
This is not kosher!
woensdag 4 september 2024 om 21:25
Een logische keuze om niet parttime 220 kilometer verderop te gaan wonen als je kinderen hebt. Jammer dat hij daar niet stil bij bij heeft gestaan voordat jij zwanger raakte. Nu zit je met de gebakken peren. Als ik je 1 tip mag geven, ga niet verhuizen. Als je niet kunt aarden, kan hij je via de rechter nog dwingen om daar te blijven ook. Kind bouwt daar tenslotte zijn leven op. Dit is bij iemand die ik ken en had verwacht haar kind op te kunnen pakken, vader buitenspel te zetten, en kind mee te nemen naar haar geboorteplaats gebeurd. En terecht ook. Dus, als je echt niet wilt, niet doen.
woensdag 4 september 2024 om 21:25
100% eens
Dit kind van hun samen is geen slimme actie en ondoordacht.
Maar ik vind het eerlijk gezegd van to ook wel een tikkie naïef om te denken dat je 200 km ver weg kan blijven wonen van de plek waar hij kinderen heeft. Als je allebei zo stellig bent dat je je eigen plek niet wil opgeven hadden ze beter toen al kunnen stoppen met deze relatie om erger te voorkomen. Nu zitten jullie met de gebakken peren en is het aan jullie om hier een volwassen oplossing voor te zoeken. Ik ben van mening dat noch zijn kinderen, noch het gezamenlijke kind, hier de dupe van mag worden.
woensdag 4 september 2024 om 21:29
Het is
his way
or
the highway
En jij gaat daar in mee.
Waarom zet je alles op het spel voor iemand die van alles zégt en niet zégt, terwijl als je naar zijn daden kijkt, er helemaal niets van terecht komt.
Je trekt er niet bij in.
Je maakt het uit.
Je gaat op zoek naar je eigenwaarde en zelfvertrouwen.
Je gaat weer vol met je onderneming bezig, nieuwe dingen en je kind en je kijkt niet meer achterom.
his way
or
the highway
En jij gaat daar in mee.
Waarom zet je alles op het spel voor iemand die van alles zégt en niet zégt, terwijl als je naar zijn daden kijkt, er helemaal niets van terecht komt.
Je trekt er niet bij in.
Je maakt het uit.
Je gaat op zoek naar je eigenwaarde en zelfvertrouwen.
Je gaat weer vol met je onderneming bezig, nieuwe dingen en je kind en je kijkt niet meer achterom.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 4 september 2024 om 21:32
Het is niet jouw zoon, het is jullie zoon.
Niets gezond aan jullie relatie, hoezo maanden verzwijgen dat hij kinderen heeft en dan blijf jij met hem samen??
En ik snap totaal niet hoe jullie het een goed idee vonden om in die situatie een kind te krijgen. Of dacht je dat hij dan zou zwichten en zijn kinderen achterlaten voor het nieuwe kind?
Uiteraard kan je van hem niet verwachten dat hij 220 km ver van hen gaat wonen.
Ik zie als enige mogelijkheid dat jullie blijven latten aangezien jij niet naar hem wil verhuizen.
Niets gezond aan jullie relatie, hoezo maanden verzwijgen dat hij kinderen heeft en dan blijf jij met hem samen??
En ik snap totaal niet hoe jullie het een goed idee vonden om in die situatie een kind te krijgen. Of dacht je dat hij dan zou zwichten en zijn kinderen achterlaten voor het nieuwe kind?
Uiteraard kan je van hem niet verwachten dat hij 220 km ver van hen gaat wonen.
Ik zie als enige mogelijkheid dat jullie blijven latten aangezien jij niet naar hem wil verhuizen.
woensdag 4 september 2024 om 21:37
Als je kind dat vanaf het begin zo meemaakt krijgt ie daar niks van hoor.Als ik met hem uit elkaar zal gaan, zal hij mijn zoontje maar een paar dagen in de maand zien ivm de afstand. Ik wil mijn zoon dat absoluut niet aandoen,
Jullie relatie klinkt niet echt tof en tegen je zin in zo'n eind verhuizen zou ik nooit doen.
Al is het maar omdat je wrsch bij elke dwarse scheet extra ervaart hoe ver je van je vertrouwde omgeving af bent.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
woensdag 4 september 2024 om 21:38
Dus dat. Hij liegt en bedriegt maar verder is het wel normaal. Euh..is dit de standaard?!dweedledee schreef: ↑04-09-2024 21:13Deze relatie is alles behalve gezond, TO. Het begint met de waarheid onder ogen te komen. Je houdt jezelf echt voor de gek.
woensdag 4 september 2024 om 21:42
Helemaal mee eens.Nana_Mouskouri schreef: ↑04-09-2024 20:46Als je daarheen verhuist, heeft hij je precies waar hij je hebben wil. Kun je je nog verbazen over wat voor lijken er nog meer uit de kast komen vallen.
Ik begrijp dat je voelt dat je je kind tekort doet als hij zijn vader niet vaak ziet, maar in deze situatie zijn er gewoon geen ideale oplossingen. Daarom zou ik kiezen wat het beste is voor je kind en voor jou. De uitkomst van die keuze lijkt me duidelijk.
Ga alsjeblieft niet verhuizen. Je hebt een onderneming zeg je, waar je hard voor hebt gewerkt. Dat is toch niet te doen? Wilde je dat dan ook opgeven?
En... de relatie is verder gezond? Daar kan ik me weinig bij voorstellen.
Als ik een broodje gezond insmeer met arsenicum en beweer dat het verder wel gezond is (er zit zelfs een tomaat op!), eet je het dan op?
What a nuanced anxiety
woensdag 4 september 2024 om 21:43
Hoezo begin je een relatie gelijk met afspraken en voorwaarden? Dat is toch geen basis? En dan ook nog een kind… Ik had in die situatie een abortus serieus overwogen, maarja dat is nu niet meer terug te draaien.
Ik zou sowieso niet verhuizen en de relatie verbreken. Dit is niks en gaat ook niks worden. Wat een naïeve keuzes allemaal…jeetje… wat een puinhoop! Sorry, meer kan ik er niet van maken.
Ik zou sowieso niet verhuizen en de relatie verbreken. Dit is niks en gaat ook niks worden. Wat een naïeve keuzes allemaal…jeetje… wat een puinhoop! Sorry, meer kan ik er niet van maken.
woensdag 4 september 2024 om 21:51
Ik lees eigenlijk alleen maar veel teleurstelling en verdriet over je relatie.
Het begon met het achterhouden van het feit dat hij kinderen had.
Toen hield hij zich niet aan afspraken wat betreft in welke omgeving jullie gedurende de week en het weekend verbleven.
Tijdens je zwangerschap heb je je enorm eenzaam gevoeld omdat hij er amper was. Weer een grote teleurstelling voor je wat je hem ook nu nog steeds kwalijk neemt. Begrijpelijk ook.
Nu vindt hij dat je jezelf maar moet opofferen en voorgoed naar zijn woonplaats moet verhuizen.
Je geeft zelf aan ontzettend ongelukkig te zijn. Denk je dat je gelukkig wordt als je alles nu opgeeft? Je huis in de stad waar je nooit vandaan wilt, je studie, je onderneming, alles?
Het begon met het achterhouden van het feit dat hij kinderen had.
Toen hield hij zich niet aan afspraken wat betreft in welke omgeving jullie gedurende de week en het weekend verbleven.
Tijdens je zwangerschap heb je je enorm eenzaam gevoeld omdat hij er amper was. Weer een grote teleurstelling voor je wat je hem ook nu nog steeds kwalijk neemt. Begrijpelijk ook.
Nu vindt hij dat je jezelf maar moet opofferen en voorgoed naar zijn woonplaats moet verhuizen.
Je geeft zelf aan ontzettend ongelukkig te zijn. Denk je dat je gelukkig wordt als je alles nu opgeeft? Je huis in de stad waar je nooit vandaan wilt, je studie, je onderneming, alles?
Bij een scheiding in je haar gaat het ook 2 kanten uit dus dikke doei! (by GrumpyCat1983)
woensdag 4 september 2024 om 21:52
Als dit zo’n gezonde fijne relatie was zou je er geen moeite mee hebben bij hem te wonen als jullie samen een kind hebben.
Dat je dat wel hebt is logisch want hij liegt heel veel en denkt alleen maar aan zichzelf.
Jij wordt hier ongelukkig van dus moet je het niet doen. Dan zal je alleen wel een omgangsregeling voor zoontje moeten afspreken.
Dat je dat wel hebt is logisch want hij liegt heel veel en denkt alleen maar aan zichzelf.
Jij wordt hier ongelukkig van dus moet je het niet doen. Dan zal je alleen wel een omgangsregeling voor zoontje moeten afspreken.
woensdag 4 september 2024 om 21:57
Niet verhuizen inderdaad al is dit wel erg triest voor jullie zoontje, 2 ouders die zo ver uit elkaar wonen. Het is logisch dat hij jouw kant niet op komt. Je kan simpelweg niet 220km verderop gaan wonen als je kinderen hebt dus jij had kunnen weten dat jij voor het doen slagen van deze relatie zou moeten verhuizen. Je hebt altijd gezegd dat je dat niet zal gaan doen maar je bent wel doorgegaan met deze relatie en hebt zelfs samen een kind gekregen. Dat is natuurlijk volkomen belachelijk.
woensdag 4 september 2024 om 22:10
Zij was eerlijk en duidelijk over waar zij stond.Winterbloesem schreef: ↑04-09-2024 22:01Je had een relatie onder voorwaarde dat hij zich aan jou zou aanpassen.
Dat is geen gelijkwaardige relatie.
Hij was dat helemaal niet. Ga nu niet het zo spinnen hoor, djeez.
Het is wel jammer dat TO zelf niet had kunnen bedenken toen hij de kinderen opbiechtte, dat hij niet kon verhuizen.
anoniem_672bb4a395dd7 wijzigde dit bericht op 04-09-2024 22:11
16.25% gewijzigd
woensdag 4 september 2024 om 22:10
woensdag 4 september 2024 om 22:12
Ik ben daar nog het meest verbaasd over. Hoe kun je zwanger worden van een man die gewoon keihard zijn kinderen ontkende.
Coffee is never my cup of tea
woensdag 4 september 2024 om 22:20
Lieve TO, doe het alsjeblieft niet. Je krijgt een samengesteld gezin en je moet alles wat je hebt opofferen voor een man die tegen je heeft gelogen. Je krijgt dat alles waar je zo hard voor hebt gewerkt nooit meer terug. Straks verlies je je zelfstandigheid en dan sta je met lege handen in een plaats waar je niet wil wonen.
Dat jullie samen een kind hebben gekregen, is niet terug te draaien. Maar jullie moeten hier samen uitkomen op een manier waar jullie allebei tevreden mee zijn. Latten is al een goed begin.
Op welk vlak maakt hij je wél gelukkig? Wíl je nog wel verder met deze man??
Dat jullie samen een kind hebben gekregen, is niet terug te draaien. Maar jullie moeten hier samen uitkomen op een manier waar jullie allebei tevreden mee zijn. Latten is al een goed begin.
Op welk vlak maakt hij je wél gelukkig? Wíl je nog wel verder met deze man??
woensdag 4 september 2024 om 22:22
Nee natuurlijk ga je dit niet doen. En al helemaal niet alleen voor je zoontje. Jouw zoontje heeft een voorbeeld nodig. Een moeder die achter haar eigen grenzen staat, die weer gelukkig wordt, die vol in de bloei staat en emotioneel beschikbaar is. Hoe zie je daar jezelf gelukkig worden? Met een man die blijkbaar wel voor zijn oudere kids kan zijn, maar niet voor zijn zwangere vrouw? Misschien vindt hij de babyfase wel helemaal niks en ben je wel bij hem, maar is hij emotioneel alsnog niet beschikbaar. En ziet hij echt zovaak zijn kinderen? Mogen ze echt spontaan langskomen? Heb je dit ook meegemaakt? Of zijn het excuses om jouw kant op te komen en ben je het niet waard (in zijn ogen) om zover te reizen. Je was namelijk al over je eigen grenzen heengegaan en hij voelt nu vast haarfijn aan dat jij geen poot om op te staan hebt (wederom in zijn ogen). Hij heeft zijn kinderen, jij verhuisd. Punt. Daarmee is het gezegd. Mits jij wél voor jezelf kiest. Dat je zwanger bent geworden, dat is hopelijk geen bewuste keuze geweest. Dit klinkt hard, maar naar aanleiding van de opbouw van het verhaal zag is het duidelijk aan te zien komen dat hij niet gaat schipperen. Geeft hij echt om jou, dan houdt hij zich aan de afspraak. Anders had hij maar zo'n mooi rubberding eromheen moeten houden.
woensdag 4 september 2024 om 22:25
Nou. Je kende de kaarten. iig vanaf een bepaald moment. En toch kies je ervoor om verder met hem te gaan en zelfs een kind op de wereld te zetten. Terwijl ook aan de voorkant duidelijk was dat jullie beiden niet van plan zijn om te verhuizen. Hoe had je je dat voor je gezien als die baby geen baby meer is, maar naar school moet, ziek wordt, vriendjes maakt? Of kon je niet verder denken dan luiertijd?montblanc schreef: ↑04-09-2024 20:33Wat jij zo zielig vindt voor ‘jouw’ (jullie!) zoon, geldt natuurlijk net zo hard voor de oudere kinderen van je vriend.
Ik zou niet verhuizen tegen je wil, daar wordt jullie relatie niet beter van.
Maar jemig wat een stelletje pannenkoeken zijn jullie, om in deze situatie zwanger te worden. Hier komen alleen maar verliezers uit.
Altijd bijzonder dat gebrekkige denken en door hormonen benevelde beslissingen. Jullie kunnen elkaar allebei hetzelfde verwijten.
Ik heb geen oplossing voor je to. Ik weet alleen wel dat ik nooit in jouw situatie had gezeten, eventjes heel duidelijk gezegd.
woensdag 4 september 2024 om 22:25
Eigenlijk hebben jullie er allebei een zooitje van gemaakt. Hij had niet moeten liegen over zijn kinderen (eens dat dit een enorme rode vlag is). Jij had hem geen belofte moeten afdwingen om zich "in alles" aan jou aan te passen (ook een rode vlag wat mij betreft), en hij had die belofte nooit moeten maken. En nu zit je ermee.
Ik zou niet verhuizen. Maar je kunt ook niet verwachten dat hij verhuist. Natuurlijk moet hij ook bij zijn andere kinderen in de buurt wonen. Jij wil het jouw zoon niet aandoen dat hij zijn vader maar een aantal dagen per maand ziet... maar aan de behoefte van zijn andere kinderen ga je compleet voorbij. Het is natuurlijk ook niet jouw taak om daar over na te denken. Wel de zijne. En dat heeft hij al verzaakt in zijn beloftes aan jou. Dat zegt toch eigenlijk alles.
Probeer het tot een goed einde te brengen en zorg voor een goede verstandhouding tussen jullie twee; dat is nu het beste dat je voor je zoon kan doen.
Ik zou niet verhuizen. Maar je kunt ook niet verwachten dat hij verhuist. Natuurlijk moet hij ook bij zijn andere kinderen in de buurt wonen. Jij wil het jouw zoon niet aandoen dat hij zijn vader maar een aantal dagen per maand ziet... maar aan de behoefte van zijn andere kinderen ga je compleet voorbij. Het is natuurlijk ook niet jouw taak om daar over na te denken. Wel de zijne. En dat heeft hij al verzaakt in zijn beloftes aan jou. Dat zegt toch eigenlijk alles.
Probeer het tot een goed einde te brengen en zorg voor een goede verstandhouding tussen jullie twee; dat is nu het beste dat je voor je zoon kan doen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
