Relaties
alle pijlers
Verschillen in prille relatie
dinsdag 4 juli 2023 om 13:42
hey iedereen,
Ik heb een relatie van 6 maanden en ik merk dat we vaak in bepaalde opzichten verschillend zijn.
In het begin de fase waarin we daten liep ik daar vaak wat minder tegenaan maar merkte wel wat verschillen maar wij konden vooral elkaar in vele opzichten vinden en goed praten met elkaar.
Ikzelf heb ook een niet al te gemakkelijke periode achter de rug omdat ik recente diagnoses heb gekregen oa ik borderline heb en alsook Bipolair ben en bepaalde zaken begin ik ook te herkennen en patronen in mezelf.
De dingen die tussen ons verschillend zijn is vooral dat hij eerder veel grote vriendengroepen heeft en veel uitgenodigd is op dergelijke feestjes, festivals en soms bij mensen thuis.
Ikzelf ben geen grote uitgaander eerder een type die houd van sporten, op het gemak een boek lezen maar ook een bruine kroeg of en eens iets uiteten geniet ik wel van.
Ook een bepaalde vriendengroep heeft hij wel een soort verleden mee oa een paar meisjes waar hij vaak mee optrok in corona tijden en daar wel eens iets mee gebeurd bv gekust op een dronken avond of samen geslapen maar niks gebeurd volgens hijzelf maar merk dat ik daarin ten opzichte van als die groep ergens bij is ik me nogal snel jaloers gedraag of wantrouwiger ben.
Wij gaan ook vaak eens dingen alleen doen maar merk ik me daar niet altijd goed bij voel omdat wij ook niet samenwonen maar eerder elkaar het weekend zien en vaak de woensdagavond.
Maar vaak als we dan iets doen samen gaat zijn gsm ook continu af en krijgt hij van veel van die groepen meldingen hij zit in veel groepschats.
Soms stel ik me dan vragen als of hij het wel leuk vind om met mij zijn tijd door te brengen en al die uitnodigingen van hen te moeten missen.
Ik heb een heel beperkte groep vrienden enkel 1 beste vriendin die ik al jaren ken en 1 goede vriend.
ben ook redelijk introvert en soms als het echt moet of in de situatie er is socialer.
Stel me soms de vraag of wij wel echt samen passen of als we de verschillen kunnen accepteren.
Hij wel maar ik vind het vaak moeilijker.
Tips en reacties zijn welkom!
Ps sorry voor de ietwat lange tekst.
Ik heb een relatie van 6 maanden en ik merk dat we vaak in bepaalde opzichten verschillend zijn.
In het begin de fase waarin we daten liep ik daar vaak wat minder tegenaan maar merkte wel wat verschillen maar wij konden vooral elkaar in vele opzichten vinden en goed praten met elkaar.
Ikzelf heb ook een niet al te gemakkelijke periode achter de rug omdat ik recente diagnoses heb gekregen oa ik borderline heb en alsook Bipolair ben en bepaalde zaken begin ik ook te herkennen en patronen in mezelf.
De dingen die tussen ons verschillend zijn is vooral dat hij eerder veel grote vriendengroepen heeft en veel uitgenodigd is op dergelijke feestjes, festivals en soms bij mensen thuis.
Ikzelf ben geen grote uitgaander eerder een type die houd van sporten, op het gemak een boek lezen maar ook een bruine kroeg of en eens iets uiteten geniet ik wel van.
Ook een bepaalde vriendengroep heeft hij wel een soort verleden mee oa een paar meisjes waar hij vaak mee optrok in corona tijden en daar wel eens iets mee gebeurd bv gekust op een dronken avond of samen geslapen maar niks gebeurd volgens hijzelf maar merk dat ik daarin ten opzichte van als die groep ergens bij is ik me nogal snel jaloers gedraag of wantrouwiger ben.
Wij gaan ook vaak eens dingen alleen doen maar merk ik me daar niet altijd goed bij voel omdat wij ook niet samenwonen maar eerder elkaar het weekend zien en vaak de woensdagavond.
Maar vaak als we dan iets doen samen gaat zijn gsm ook continu af en krijgt hij van veel van die groepen meldingen hij zit in veel groepschats.
Soms stel ik me dan vragen als of hij het wel leuk vind om met mij zijn tijd door te brengen en al die uitnodigingen van hen te moeten missen.
Ik heb een heel beperkte groep vrienden enkel 1 beste vriendin die ik al jaren ken en 1 goede vriend.
ben ook redelijk introvert en soms als het echt moet of in de situatie er is socialer.
Stel me soms de vraag of wij wel echt samen passen of als we de verschillen kunnen accepteren.
Hij wel maar ik vind het vaak moeilijker.
Tips en reacties zijn welkom!
Ps sorry voor de ietwat lange tekst.
dinsdag 4 juli 2023 om 23:20
Tips vooral en of jullie eerder die relatie zouden stoppen of doorgaan ondanks de verschillen op sociale vlakken.Eve schreef: ↑04-07-2023 22:41Heel veel reacties vind ik niet ‘extreem hard en kil’. Er wordt ingegaan op jullie verschillen. Wat verwacht je hier van ons? Wat wil je zelf nog leren? Je manier van schrijven komt op mij wat wankel en onzeker over, alsof je jezelf eigenlijk geen liefde waard vind. Klopt dat? Waarom vind je hem leuk? Waarom vind hij jou leuk?
Overigens vind ik 8 weken therapie ook vrij kort. Hoe sta je er zelf in?
Ja soms denk ik dat ik door mijn moeilijk gedrag en persoonlijkheid geen liefde verdien omdat ik het anderen vaak niet makkelijk maak. De reden dat ik hem leuk vind is omdat hij ondanks alles ik heb blijft en zijn best doet me te aanvaarden en te steunen. Waarom hij me leuk vind is omdat hij vind dat het enorm klikt en hij me anders vind dan anderen. Toen wist ik overigens nogniet ik echt borderline had want die wilden het niet doen een diagnostiek of zoals bij hen gezegd was in hokjes plaatsen.
Wist het pas na het traject en alsnog krijg ik weinig begeleiding.
dinsdag 4 juli 2023 om 23:22
Ergens zou ik het leuker vinden hij net als mij meer kon gewoon genieten van thuis te zijn en rust te vinden in andere dingen dan bv op cafe gaan.
En idd vaak enorm zwaar voor mij.
dinsdag 4 juli 2023 om 23:28
Als jullie verder gek op elkaar zijn zou ik deze dingen bespreken in je therapie, want het heeft vooral met jouw zelfbeeld te maken (waarom is hij bij mij als hij ook bij die anderen kan zijn, ik ben niet leuk genoeg...). Dat lijkt me iets wat de kop op gaat zetten in elke relatie, dus daar moet je sowieso iets mee. Geen idee hoe moeilijk dat is hoor. Maar laat hem zijn eigen dingen doen en ga er zelf mee aan de slag.
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
woensdag 5 juli 2023 om 00:40
Lieverd, iedereen verdient liefde. Jij ook. Ja het kan zijn dat jullie alsnog geen match blijken. Andere behoeften hebben. Maar wat ik nu vooral lees is dat je het aan het onderzoeken bent. Ook bereid bent kritisch naar jezelf en je behoeften te kijken. Al dan niet voortkomend uit de angst verlaten/ afgewezen te worden. Maar weet je, jouw behoeften tellen even zwaar als die van hem, stoornis of niet. Jij kunt niet meer dan wat je nu doet. En heel idioot misschien, ik hoop dat jullie de verschillen kunnen omarmen. Dat jij een weg kunt vinden met de momenten dat hij zijn ding doet. En dat hij jou daarna bevestigt door gewoon terug naar je te komen. En dat jij hem dan dat stukje thuiskomen/ rust kunt bieden. Want hij heeft hele duidelijke redenen waarom hij juist voor jou koos. En andersom. Ik hoop dat je daar tzt op kunt leren vertrouwen.CarpeDiem94 schreef: ↑04-07-2023 23:20Tips vooral en of jullie eerder die relatie zouden stoppen of doorgaan ondanks de verschillen op sociale vlakken.
Ja soms denk ik dat ik door mijn moeilijk gedrag en persoonlijkheid geen liefde verdien omdat ik het anderen vaak niet makkelijk maak. De reden dat ik hem leuk vind is omdat hij ondanks alles ik heb blijft en zijn best doet me te aanvaarden en te steunen. Waarom hij me leuk vind is omdat hij vind dat het enorm klikt en hij me anders vind dan anderen. Toen wist ik overigens nogniet ik echt borderline had want die wilden het niet doen een diagnostiek of zoals bij hen gezegd was in hokjes plaatsen.
Wist het pas na het traject en alsnog krijg ik weinig begeleiding.
woensdag 5 juli 2023 om 08:06
Misschien is jouw vriend een uitzondering. Maar mensen die graag veel contact hebben met anderen en graag op pad gaan, doen dat niet uit onrust maar omdat dat gewoon hun leven is. Dat gaat niet over.CarpeDiem94 schreef: ↑04-07-2023 23:22Ergens zou ik het leuker vinden hij net als mij meer kon gewoon genieten van thuis te zijn en rust te vinden in andere dingen dan bv op cafe gaan.
En idd vaak enorm zwaar voor mij.
Als je nu misschien denkt: ik hou gewoon vol totdat het ophoudt, dan vrees ik dat je je hele leven wacht.
woensdag 5 juli 2023 om 09:36
CarpeDiem94: Je hoeft zeker geen kopie van jezelf te zoeken als partner, zeker niet. Mijn man en ik zijn bijna tegenpolen, maar vinden wel dezelfde dingen belangrijk. Voor jou is het samen tijd doorbrengen echt belangrijk. Hij heeft nog veel meer mensen/groepen waar hij zijn aandacht over moet verdelen. Ik ben daarom bang dat hij nooit helemaal aan jou behoefte zal voldoen, behalve als hij zichzelf sterk aanpast. Dat is iets waar hij op termijn niet gelukkig van wordt, omdat hij blij wordt van een rijk sociaal leven. Het is heel moeilijk om dat helder te zien als je er middenin zit, maar deze man past gewoon niet echt bij jou. Het contrast is te groot.
woensdag 5 juli 2023 om 10:53
Therapie zelf vind ik nogal moeilijk om 2 jaar mee aan de slag te gaan en is ontzettend veel geld in vergeljking met een eerste lijns psycholoog en vaste psychiater.Murgatroyd schreef: ↑04-07-2023 23:28Als jullie verder gek op elkaar zijn zou ik deze dingen bespreken in je therapie, want het heeft vooral met jouw zelfbeeld te maken (waarom is hij bij mij als hij ook bij die anderen kan zijn, ik ben niet leuk genoeg...). Dat lijkt me iets wat de kop op gaat zetten in elke relatie, dus daar moet je sowieso iets mee. Geen idee hoe moeilijk dat is hoor. Maar laat hem zijn eigen dingen doen en ga er zelf mee aan de slag.
Ik werk ook terug sinds enkele maanden en voel me ook goed nu in de aangepaste job ik nu doe en wil ook graag die tijdsbesteding blijven doen.
Ben ook altijd een onzeker persoon geweest zeker in relaties omdat de meesten mij altijd bedrogen of hebben verlaten als puntje bij paaltje kwam daarom dat ik nu terug zekere schrik heb hetzelfde zal uitdraaien.
En van mij mag hij veel alleen doen is gewoon vaak minder leuk voor mij dan.
woensdag 5 juli 2023 om 10:55
Dankjewel voor je reactie.shameonme schreef: ↑05-07-2023 00:40Lieverd, iedereen verdient liefde. Jij ook. Ja het kan zijn dat jullie alsnog geen match blijken. Andere behoeften hebben. Maar wat ik nu vooral lees is dat je het aan het onderzoeken bent. Ook bereid bent kritisch naar jezelf en je behoeften te kijken. Al dan niet voortkomend uit de angst verlaten/ afgewezen te worden. Maar weet je, jouw behoeften tellen even zwaar als die van hem, stoornis of niet. Jij kunt niet meer dan wat je nu doet. En heel idioot misschien, ik hoop dat jullie de verschillen kunnen omarmen. Dat jij een weg kunt vinden met de momenten dat hij zijn ding doet. En dat hij jou daarna bevestigt door gewoon terug naar je te komen. En dat jij hem dan dat stukje thuiskomen/ rust kunt bieden. Want hij heeft hele duidelijke redenen waarom hij juist voor jou koos. En andersom. Ik hoop dat je daar tzt op kunt leren vertrouwen.
Lief dat sommigen wel vinden dat je het verdiend iemand in je leven te hebben die je onvoorwaardelijk liefheeft ondanks je struggles.
Ik probeer idd altijd de gouden middenweg in alles te vinden en ontzeg hem ook niks.
Communicatie is gewoon voor mij heel belangrijk en soms doet hij dat wat te weinig waardoor ik dan toch wat onzeker ben of twijfels krijg.
woensdag 5 juli 2023 om 11:00
Ja dat van tegenpolen herken ik wel, mijn zus heeft ook al een lange stabiele relatie met iemand die veel van haar verschilt maar het werkt wel heel goed tussen hen ondanks ze verschillend zijn.PlayingTheAngel schreef: ↑05-07-2023 09:36CarpeDiem94: Je hoeft zeker geen kopie van jezelf te zoeken als partner, zeker niet. Mijn man en ik zijn bijna tegenpolen, maar vinden wel dezelfde dingen belangrijk. Voor jou is het samen tijd doorbrengen echt belangrijk. Hij heeft nog veel meer mensen/groepen waar hij zijn aandacht over moet verdelen. Ik ben daarom bang dat hij nooit helemaal aan jou behoefte zal voldoen, behalve als hij zichzelf sterk aanpast. Dat is iets waar hij op termijn niet gelukkig van wordt, omdat hij blij wordt van een rijk sociaal leven. Het is heel moeilijk om dat helder te zien als je er middenin zit, maar deze man past gewoon niet echt bij jou. Het contrast is te groot.
Hij is idd graag onder zijn kennissen en vrienden.
Ikzelf hoef niet altijd iemand te zien of naar feestjes te gaan enz omdat ik daar juist van minder energie krijg de dagen erna en utigeput ben van het vele socializen.
Ik ben ook eerder introvert en heb ook meer nood aan kleine vriendengroep of eerder 2 of 3 mensen waar ik vaak bij terechtkan.
Hij is in de 6 maanden wij nu samen zijn 2 keer alleen naar een festival mogen gaan omdat zijn muziekgenre'hardstyle' me weinig boeit of zegt en het al vaststond met zijn beste vriend.
Ook spreekt hij vaak in de week af met mensen terwijl ik eerder mijn uitlaatklep vind in zwemmen, lezen enz.
woensdag 5 juli 2023 om 11:19
Maar kan je niet bijv. als je vriend weg is met vrienden, zelf ook afspreken met een goede vriend of zelf in je eentje een activiteiten ondernemen (zwemmen / lezen) zodat je met wat anders bezig bent dan eraan denken. Wellicht kan je het dan juist zien als een win win situatie, jij bent in je eentje (wat je fijner vindt dan met mensen) en hij is er even op uit.CarpeDiem94 schreef: ↑05-07-2023 11:00Ja dat van tegenpolen herken ik wel, mijn zus heeft ook al een lange stabiele relatie met iemand die veel van haar verschilt maar het werkt wel heel goed tussen hen ondanks ze verschillend zijn.
Hij is idd graag onder zijn kennissen en vrienden.
Ikzelf hoef niet altijd iemand te zien of naar feestjes te gaan enz omdat ik daar juist van minder energie krijg de dagen erna en utigeput ben van het vele socializen.
Ik ben ook eerder introvert en heb ook meer nood aan kleine vriendengroep of eerder 2 of 3 mensen waar ik vaak bij terechtkan.
Hij is in de 6 maanden wij nu samen zijn 2 keer alleen naar een festival mogen gaan omdat zijn muziekgenre'hardstyle' me weinig boeit of zegt en het al vaststond met zijn beste vriend.
Ook spreekt hij vaak in de week af met mensen terwijl ik eerder mijn uitlaatklep vind in zwemmen, lezen enz.
woensdag 5 juli 2023 om 11:50
Ja dat probeer ik vaak wel te doen maar vaak ben ik dan ook wel bezig met hem maar ik stuur hem ook niet voortdurend berichten enz.
En van andere mannen bv mijn beste vriend moet hij weinig van weten omdat wij wat een geschiedenis hadden samen dus vind hij dit altijd zelf een moeiijke als ik hem zie wat ik overigens vaak vermijd om te doen
En van andere mannen bv mijn beste vriend moet hij weinig van weten omdat wij wat een geschiedenis hadden samen dus vind hij dit altijd zelf een moeiijke als ik hem zie wat ik overigens vaak vermijd om te doen
woensdag 5 juli 2023 om 12:15
Lieve TO, allereerst een 
. Je klinkt jong, en staat volgens mij nog maar aan het begin van het ontdekken van wat jouw psychische stoornissen voor invloed hebben op je leven.
Ikzelf ben ook bipolair, en heb een persoonlijkheidsstoornis met borderlinetrekken. Ik snap waar je onzekerheid vandaan komt, want vroeger begon ik ook vaak wat met mannen die niet goed voor me waren. Daar word je onzeker van ja. En dat werkt door in je huidige relatie. Jouw vriend lijkt me een prima persoon, maar realiseert hij zich hoe zwaar een relatie met een bipolair/borderliner kan zijn? Hoe hij je kan helpen als je de hoogte ingaat, depressief wordt, woedeaanvallen hebt etc.?
Praten jullie daarover?
Je moet zeker in therapie, om te leren omgaan met je psychische "kwetsbaarheden". Volgens mij woon je in Vlaanderen, maar hier in Nederland ben je met dit soort diagnoses (meestal) onder behandeling bij de SGGz. Therapieën worden dan vergoed. Bovendien blijf je je leven lang onder behandeling van i.i.g. een psychiater.
Jullie zouden samen psycho-educatie kunnen gaan volgen, als je vriend daarvoor voelt. Dan krijg je ziekte-inzicht. Schematherapie is iets wat ik momenteel doe. Dit is heel erg pittig en duurt in mijn geval een jaar. Maar er zijn ook nog andere therapieen. Bespreek het met je hulpverleners.
. Je klinkt jong, en staat volgens mij nog maar aan het begin van het ontdekken van wat jouw psychische stoornissen voor invloed hebben op je leven.Ikzelf ben ook bipolair, en heb een persoonlijkheidsstoornis met borderlinetrekken. Ik snap waar je onzekerheid vandaan komt, want vroeger begon ik ook vaak wat met mannen die niet goed voor me waren. Daar word je onzeker van ja. En dat werkt door in je huidige relatie. Jouw vriend lijkt me een prima persoon, maar realiseert hij zich hoe zwaar een relatie met een bipolair/borderliner kan zijn? Hoe hij je kan helpen als je de hoogte ingaat, depressief wordt, woedeaanvallen hebt etc.?
Praten jullie daarover?
Je moet zeker in therapie, om te leren omgaan met je psychische "kwetsbaarheden". Volgens mij woon je in Vlaanderen, maar hier in Nederland ben je met dit soort diagnoses (meestal) onder behandeling bij de SGGz. Therapieën worden dan vergoed. Bovendien blijf je je leven lang onder behandeling van i.i.g. een psychiater.
Jullie zouden samen psycho-educatie kunnen gaan volgen, als je vriend daarvoor voelt. Dan krijg je ziekte-inzicht. Schematherapie is iets wat ik momenteel doe. Dit is heel erg pittig en duurt in mijn geval een jaar. Maar er zijn ook nog andere therapieen. Bespreek het met je hulpverleners.
woensdag 5 juli 2023 om 12:30
Wat een onaardige reactiesuikerspinx schreef: ↑04-07-2023 14:33Allereerst zou ik gaan werken aan jezelf en het jaloerse en claimerige gedrag richting je relatie. Ik had ook een naasten met bordeline en snap je struggles en frustratie, maar die kan je niet bij een ander neerleggen.
Eerlijk gezegd is mijn ervaring dat iemand met bordeline toch alle adviezen in de wind slaat en doet wat die zelf wil of plaat voor kop heeft, dus waarschijnlijk ga je niet eens iets doen met de adviezen die je hier krijgt.
Dan moet ik ineens aan de wijze raad van de moeder van Stampertje denken.
En een reactie aan TO. Jullie relatie is nog best pril. Na 6 maanden trekt de roze wolk een beetje op.
Je hoeft nu niet onmiddellijk te beslissen toch? Jullie wonen nog niet samen, er zijn nog geen kinderen en er is nog geen gezamenlijk huis.
Goed dat je nu therapie hebt.
Werk samen aan de communicatie en wie weet wat het jullie in de toekomst gaat brengen. Mocht jullie relatie toch niet voort blijven bestaan dan lijkt mij dat ook geen grote ramp.
Ik hoop dat jullie er samen uitkomen welke kant het ook op gaat
(Dat hij, één van jouw weinige, vrienden niet pruimt vind ik wel een klein rood vlaggetje)
pokkewijf wijzigde dit bericht op 05-07-2023 13:38
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
32.98% gewijzigd
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
woensdag 5 juli 2023 om 12:46
Verlatingangst is de basis van een borderline stoornis en ga je waarschijnlijk in elke relatie tegenkomen. Daar moet je zelf aan werken! Leg de focus niet teveel op zijn gedrag en levensstijl. Het is een valkuil dat een ander jouw verlatingsangst kan/moet wegnemen. Deze angst/emotie is van jou en moet je zelf leren verdragen en reguleren.CarpeDiem94 schreef: ↑04-07-2023 22:14Bedankt voor je reactie, vooral het feit hij me alsnog zou inruilen voor een ander die bv cru gezegd geen mentale problemen en of stoornissen heeft.
Dus eigenlijk heb ik soort angst om verlaten te zijn of worden.
Maar het gaat niet zo ver hij niks meer mag doen van mij he. Ik stuur hem altijd berichtje veel plezier amuseer je maar diep vanbinnen vind ik het dan minder fijn
Het kan zijn dat deze relatie jouw sowieso teveel gaat triggeren omdat hij extravert is. Dan is het beter om ermee te stoppen.
woensdag 5 juli 2023 om 14:29
Dankjewel voor je reactie en dat je zelf zo open kunt zijn over jezelf en wat je ook meemaakt.Also schreef: ↑05-07-2023 12:15Lieve TO, allereerst een
Ikzelf ben ook bipolair, en heb een persoonlijkheidsstoornis met borderlinetrekken. Ik snap waar je onzekerheid vandaan komt, want vroeger begon ik ook vaak wat met mannen die niet goed voor me waren. Daar word je onzeker van ja. En dat werkt door in je huidige relatie. Jouw vriend lijkt me een prima persoon, maar realiseert hij zich hoe zwaar een relatie met een bipolair/borderliner kan zijn? Hoe hij je kan helpen als je de hoogte ingaat, depressief wordt, woedeaanvallen hebt etc.?
Praten jullie daarover?
Je moet zeker in therapie, om te leren omgaan met je psychische "kwetsbaarheden". Volgens mij woon je in Vlaanderen, maar hier in Nederland ben je met dit soort diagnoses (meestal) onder behandeling bij de SGGz. Therapieën worden dan vergoed. Bovendien blijf je je leven lang onder behandeling van i.i.g. een psychiater.
Jullie zouden samen psycho-educatie kunnen gaan volgen, als je vriend daarvoor voelt. Dan krijg je ziekte-inzicht. Schematherapie is iets wat ik momenteel doe. Dit is heel erg pittig en duurt in mijn geval een jaar. Maar er zijn ook nog andere therapieen. Bespreek het met je hulpverleners.
Ik sta al jaren op de wachtlijst van ggz alles is tegenwoordig met ellenlange wachtlijsten voor maar een beetje begeleiding of hulp te krijgen.
Ik heb momenteel geen vaste psychiater en alles word wat bepaald door de huisarts en hij verwijst me ook vaak door.
Maar zelfs eerste lijns psychologen werken al met wachtlijsten.
Uiteindelijk neem ik nu voorlopig een stemmingsstabilisator heb er ondertussen al zo 10 soorten geprobeerd niks heeft echt een blijvend effect op mijn emotie regulatie.
Vaak lastig dat je wel hulp zoekt en wil maar geen krijgt.
maandag 20 november 2023 om 11:18
Met de diagnoses die je hebt, heb je een heel gezonde leefstijl voor jezelf gecreëerd.
Vriendschappen zijn zeker belangrijk maar dat is niet hetzelfde als met allerlei vriendengroepen de hort op en maar feesten. Dat is namelijk ook vluchten en vaak met veel middelen gebruik en dus ook verdoven.
Accepteer jezelf, werk aan je beperkingen en kies voor een partner die van nature ook een rustigere, meer introverte manier van ontspannen.
Succes en ook sterkte met je huidige verdriet.
Vriendschappen zijn zeker belangrijk maar dat is niet hetzelfde als met allerlei vriendengroepen de hort op en maar feesten. Dat is namelijk ook vluchten en vaak met veel middelen gebruik en dus ook verdoven.
Accepteer jezelf, werk aan je beperkingen en kies voor een partner die van nature ook een rustigere, meer introverte manier van ontspannen.
Succes en ook sterkte met je huidige verdriet.
maandag 20 november 2023 om 11:21
Waarom zo onaardig? Dit is helaas typisch gedrag van mensen borderline. Mijn moeder heeft het ook. En ja soms is het doodvermoeiend maar als je je verdiept in deze aandoening zie je dat borderliners onbehandeld dit soort dingen doen.rvandevelden123 schreef: ↑20-11-2023 10:01Dit is jouw 7e topic sinds afgelopen juli, en allemaal over hetzelfde.
Wat zal het jou (en jouw ex-vriend) een rust geven nu het uit is!
Ik hoop dat TS met gedragstherapie over deze hobbel heen komt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
