Vervolg op 'Wat doe ik verkeerd...?''

12-06-2023 09:18 2894 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Goedemorgen,

Een nieuw topic geopend om verder te kunnen schrijven. Dit gezien mijn vorige topic de 3000 berichten (ruim) is gepasseerd en het verzoek van de moderator om een nieuw topic aan te maken zodat de laatste op slot kan.

Ik wist niet zo goed wat een goede titel zou kunnen zijn, dus vandaar deze, maar voelt niet helemaal prettig gezien dat ook niet (meer) mijn vraag is. Bij andere suggesties hoor ik het graag.

Wel even getwijfeld, gezien de laatste reacties. Welke ik zeker begrijp, maar ze raakten me nogal. Tegelijkertijd kan ik nu niet terug gaan naar m'n kop in het zand steken, dus dit is nodig.

Net als in het vorige topic zou ik willen vragen of jullie mijn berichten niet willen quoten? Dat voelt veiliger.
jahallo222 wijzigde dit bericht op 12-06-2023 09:47
Reden: Toevoeging
8.52% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Anderlicht schreef:
23-06-2023 13:20
Je doet het gewoon. Ik vermoed dat je verder gaat lopen naar de uitgang. Ook al wil je gedeeltelijk niet. Je onbewuste weten en intuïtie neemt het nu over. Vertrouw op jezelf
Ik zie dit ook, TO. Hou vol, loop door. Dan maar misselijk van angst en vol twijfel. Blijf lopen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tupperware schreef:
23-06-2023 13:24
Zou hij niet gewoon aan het wachten zijn totdat jij de stekker eruit trekt? En dat hij dan de zielige verlaten man kan uithangen?
Dit zou best kunnen en als dit zo is dan zou ik daar met beide handen gebruik van maken.


Maar zoals ik het al twee topics lang lees - en helaas doet mijn zusje dat ook - iedere keer worden de vreselijke gebeurtenissen door TO hier neergeschreven waarop verontwaardigd wordt gereageerd, met boosheid en vertellen wij weer wat een monster haar man is en dat ze weg moet gaan ook voor hun kind maar uiteindelijk blijft het gewoon hetzelfde.
Het is mij nu wel duidelijk als het aan TO ligt dat ze gewoon wil blijven in de hoop dat het beter wordt.

Dochter wordt nu ook al in de strijd gegooid zoals TO tegen haar man zegt voor ons kind kan het niet langer waar hij het dan wel mee eens is maar dan moet TO met een oplossing komen.

Een gebed zonder einde.
BornSlippy schreef:
23-06-2023 13:01
Nee natuurlijk is dat geen goed (doordacht) plan. To gaat gewoon met kind even een weekend bijtanken.
Ik geloof anders niet dat ze dat gaat doen hoor. Of lees ik ergens overheen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Sjaantje37 schreef:
23-06-2023 13:40
Dit zou best kunnen en als dit zo is dan zou ik daar met beide handen gebruik van maken.


Maar zoals ik het al twee topics lang lees - en helaas doet mijn zusje dat ook - iedere keer worden de vreselijke gebeurtenissen door TO hier neergeschreven waarop verontwaardigd wordt gereageerd, met boosheid en vertellen wij weer wat een monster haar man is en dat ze weg moet gaan ook voor hun kind maar uiteindelijk blijft het gewoon hetzelfde.
Het is mij nu wel duidelijk als het aan TO ligt dat ze gewoon wil blijven in de hoop dat het beter wordt.

Dochter wordt nu ook al in de strijd gegooid zoals TO tegen haar man zegt voor ons kind kan het niet langer waar hij het dan wel mee eens is maar dan moet TO met een oplossing komen.

Een gebed zonder einde.
Zo is het vaak wel zo jammer genoeg. En na een escalatie lijkt iemand weg te willen of gaat één van de twee even weg en als alles weer wat gezakt is gaat het weer op dezelfde manier door.
Voor omstanders erg frustrerend en machteloos.
Alle reacties Link kopieren Quote
Peertjes schreef:
23-06-2023 14:18
Zo is het vaak wel zo jammer genoeg. En na een escalatie lijkt iemand weg te willen of gaat één van de twee even weg en als alles weer wat gezakt is gaat het weer op dezelfde manier door.
Voor omstanders erg frustrerend en machteloos.
Als vanaf een afstandje toekijkt is het ook veel makkelijker. Als je er midden in zit is het veel lastiger om te herkennen wat er gebeurd en dat dat niet normaal is. Zeker als je zelf ook zo bent opgegroeid.

Er zijn overigens heelveel vrouwen die vooraf zeggen "bij de eerste klap ben ik weg" "als het mij overkomt ben ik weg" maar als dat dat daadwerkelijk gebeurd gaan ze niet. Het is makkelijk praten vanaf de zijlijn.

Jahallo, hopelijk kun je er dit weekend lekker op uit met je dochter. Boek een leuk hotel en neem even afstand van de situatie. Is ook fijn voor je dochter om uit de spanning weg te zijn. Kan mij namelijk niet voorstellen dat de spanning in huis dit weekend weg is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Peertjes schreef:
23-06-2023 14:18
Zo is het vaak wel zo jammer genoeg. En na een escalatie lijkt iemand weg te willen of gaat één van de twee even weg en als alles weer wat gezakt is gaat het weer op dezelfde manier door.
Voor omstanders erg frustrerend en machteloos.
Maar net als stoppen met een verslaving moet je wel eerst toegroeien naar die eerste stap. Soms gaat het in een keer goed en soms heb je meerdere pogingen nodig. Niks mis mee. Die eerste stap zegt dat je beseft/voelt dat de nadelen groter zijn geworden dan de voordelen.
Stoppen uit een destructieve relatie is stoppen met een verslaving. Jahallo voelt zich net als andere verslaafde een lege hulst. De high en lows uit deze relatie dynamiek maar ook het pleasen/ goed doen/binnen de lijntjes kleuren brengt een invulling van de lege hulst.
De afstraffing en bevestiging dat ze lui, onhandig en niet goed genoeg is voelt ergens wel veilig/lekker en passend omdat Jahallo van jonge jaren al schuld en schaamte met zich meedraagt. Een man die dit bevestigd is op een bepaalde manier juist geloofwaardig. Geloofwaardiger dan wij en andere goed bedoelde praat. Het is heel lastig om te stoppen met toegeven aan de verslaving maar mede voor haar dochter zal ze deze stappen toch gaan zetten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Misschien heel erg verkeerd advies van mij, maar misschien moet je eens flink tegen hem in gaan en hem de wind van voren geven als je thuis komt, Jahallo.
Misschien wordt hij dan zo kwaad, dat hij dan fysiek naar je wordt. Je duwt, of slaat.
En dan wordt er in jouw ogen wel die grens overschreden en heb je dan wel de moed om samen met je dochter, bij hem weg te gaan. Dit weekend. Voorgoed. Maar dan moet je ook écht gaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dahlia74 schreef:
23-06-2023 14:25
Als vanaf een afstandje toekijkt is het ook veel makkelijker. Als je er midden in zit is het veel lastiger om te herkennen wat er gebeurd en dat dat niet normaal is. Zeker als je zelf ook zo bent opgegroeid.

Er zijn overigens heelveel vrouwen die vooraf zeggen "bij de eerste klap ben ik weg" "als het mij overkomt ben ik weg" maar als dat dat daadwerkelijk gebeurd gaan ze niet. Het is makkelijk praten vanaf de zijlijn.

Jahallo, hopelijk kun je er dit weekend lekker op uit met je dochter. Boek een leuk hotel en neem even afstand van de situatie. Is ook fijn voor je dochter om uit de spanning weg te zijn. Kan mij namelijk niet voorstellen dat de spanning in huis dit weekend weg is.

Dat is een gegeven, die spanning is er namelijk altijd, elke dag en elk moment. Dochter kent niet anders dan dat er altijd spanning is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dahlia74 schreef:
23-06-2023 14:25
Als vanaf een afstandje toekijkt is het ook veel makkelijker. Als je er midden in zit is het veel lastiger om te herkennen wat er gebeurd en dat dat niet normaal is. Zeker als je zelf ook zo bent opgegroeid.

Er zijn overigens heelveel vrouwen die vooraf zeggen "bij de eerste klap ben ik weg" "als het mij overkomt ben ik weg" maar als dat dat daadwerkelijk gebeurd gaan ze niet. Het is makkelijk praten vanaf de zijlijn.

Jahallo, hopelijk kun je er dit weekend lekker op uit met je dochter. Boek een leuk hotel en neem even afstand van de situatie. Is ook fijn voor je dochter om uit de spanning weg te zijn. Kan mij namelijk niet voorstellen dat de spanning in huis dit weekend weg is.
Ja, exact. De omstanders zien het vanuit een heel ander perspectief.

Je grenzen rekken op totdat je niet eens meer weet wat nu je grenzen zijn en wat wel of niet normaal is.
De indoctrinatie erbij, je denkt op een gegeven moment ook echt dat het aan jou ligt of op zijn minst daar schuld aan hebt.
Dan het weer aangehaald worden door de agressor na een escalatie, de geruststelling die je dan voelt omdat die erge paniek en angst dan wegvalt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Anderlicht schreef:
23-06-2023 14:34
Maar net als stoppen met een verslaving moet je wel eerst toegroeien naar die eerste stap. Soms gaat het in een keer goed en soms heb je meerdere pogingen nodig. Niks mis mee. Die eerste stap zegt dat je beseft/voelt dat de nadelen groter zijn geworden dan de voordelen.
Stoppen uit een destructieve relatie is stoppen met een verslaving. Jahallo voelt zich net als andere verslaafde een lege hulst. De high en lows uit deze relatie dynamiek maar ook het pleasen/ goed doen/binnen de lijntjes kleuren brengt een invulling van de lege hulst.
De afstraffing en bevestiging dat ze lui, onhandig en niet goed genoeg is voelt ergens wel veilig/lekker en passend omdat Jahallo van jonge jaren al schuld en schaamte met zich meedraagt. Een man die dit bevestigd is op een bepaalde manier juist geloofwaardig. Geloofwaardiger dan wij en andere goed bedoelde praat. Het is heel lastig om te stoppen met toegeven aan de verslaving maar mede voor haar dochter zal ze deze stappen toch gaan zetten.

Tegelijkertijd beseft TO al sinds lang voor dit topic dat deze situatie zeer schadelijk is voor kind want ze is doodsbang voor een melding. Dan kun je het niet meer gooien op dat hij geloofwaardiger is dan wij, wel tav haarzelf, maar niet tav het welzijn van dochter.
S-Groot schreef:
23-06-2023 15:27
Tegelijkertijd beseft TO al sinds lang voor dit topic dat deze situatie zeer schadelijk is voor kind want ze is doodsbang voor een melding. Dan kun je het niet meer gooien op dat hij geloofwaardiger is dan wij, wel tav haarzelf, maar niet tav het welzijn van dochter.
Precies dit.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk dat het kluwen is van verschillende gevoelens en overtuigingen die door elkaar lopen. Zonder aangeleerd kompas is de goeie weg vinden heel complex.
Alle reacties Link kopieren Quote
Plus dat het relatief normaal is om tegengestelde overtuigingen te hebben. Zeker in langdurig stressvolle situaties. De ideeen 'het valt wel mee voor kind' en 'als iemand weet hoe het hier thuis is halen ze kind weg' kunnen heel goed naast elkaar bestaan in iemands hoofd. Daar kun je een flinke muur tussen aanleggen zodat je je zelfs nauwelijks bewust bent van het feit dat je beide dingen denkt.
Natuurlijk moet dit veranderen, dat klopt.

@Jahallo, als je nog niet weg hebt durven gaan, gewoon weer blijven schrijven hoor. Al lees je maar alleen de reacties van Peertje, die zijn heel mooi, helpend en waar.
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren Quote
()
macarinata wijzigde dit bericht op 23-06-2023 17:12
Reden: Dubbel
0.00% gewijzigd
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Pak. Je. Kind. En REN. Rén toch weg. Arm kind, ik zit hier te huilen! Dóe het nou. Ga weg. Ga weg. Ga alsjeblieft weg Jahallo. Ik word plaatsvervangend ziek van de spanning die kind voelt.
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Pak. Je. Kind. En REN. Rén toch weg. Arm kind, ik zit hier te huilen! Dóe het nou. Ga weg. Ga weg. Ga alsjeblieft weg Jahallo. Ik word plaatsvervangend ziek van de spanning die kind voelt.
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Pak. Je. Kind. En REN. Rén toch weg. Arm kind, ik zit hier te huilen! Dóe het nou. Ga weg. Ga weg. Ga alsjeblieft weg Jahallo. Ik word plaatsvervangend ziek van de spanning die kind voelt.
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
Alle reacties Link kopieren Quote
S-Groot schreef:
23-06-2023 14:45
Dat is een gegeven, die spanning is er namelijk altijd, elke dag en elk moment. Dochter kent niet anders dan dat er altijd spanning is.
Nou precies dit! Ook als er even geen spanning is volgens de volwassenen, is er wél spanning voor het kind. Het kind is altijd alert en kan niet ontspannen want het weet dat er wel weer spanning komt, dat deze groeit en vervolgens explodeert. En zo door en zo door. Er is nooit ontspanning voor het kind, het kind volgt met argusogen wat papa of mama of het kind zelf weer fout gaat doen. Het is heel erg, het is altijd oorlog zelfs als er even niet gevochten wordt.
Balinero schreef:
23-06-2023 18:20
Nou precies dit! Ook als er even geen spanning is volgens de volwassenen, is er wél spanning voor het kind. Het kind is altijd alert en kan niet ontspannen want het weet dat er wel weer spanning komt, dat deze groeit en vervolgens explodeert. En zo door en zo door. Er is nooit ontspanning voor het kind, het kind volgt met argusogen wat papa of mama of het kind zelf weer fout gaat doen. Het is heel erg, het is altijd oorlog zelfs als er even niet gevochten wordt.
Mijn ouders zijn altijd bij elkaar gebleven. Er was geen sprake van fysiek geweld, maar wel psychisch, en verbaal. En later, toen ik al lang en breed volwassen was, en bij mijn ouders thuis kwam, was het altijd of ik keihard tegen een muur opliep. En verviel ik gelijk weer in mijn rol als kind/puber: me klein maken, mijn vader met argusogen volgen, schuldgevoel, angst.

Na jaren van psychische ellende en zeer ongezonde copings, volg ik schematherapie en krijg emdr. De drek die naarboven komt is ongekend. Ik zal me nooit 100% fijn voelen, daarvoor heb ik teveel shit meegemaakt.

Ik hoop zo dat de dochter van TO wel een fijne toekomst zal hebben. Alleen TO kan daarvoor zorgen, maar helaas...
Alle reacties Link kopieren Quote
TO, hebben jullie een hypotheek met NHG afgesloten? Want dan hoef je in ieder geval niet bang te zijn voor een restschuld.
Ik hoop dat je de moed en kracht vind om voor jezelf en vooral voor je dochtertje te kiezen en samen met haar een nieuw leven op te bouwen!
Alle reacties Link kopieren Quote
Also schreef:
23-06-2023 19:02
Mijn ouders zijn altijd bij elkaar gebleven. Er was geen sprake van fysiek geweld, maar wel psychisch, en verbaal. En later, toen ik al lang en breed volwassen was, en bij mijn ouders thuis kwam, was het altijd of ik keihard tegen een muur opliep. En verviel ik gelijk weer in mijn rol als kind/puber: me klein maken, mijn vader met argusogen volgen, schuldgevoel, angst.

Na jaren van psychische ellende en zeer ongezonde copings, volg ik schematherapie en krijg emdr. De drek die naarboven komt is ongekend. Ik zal me nooit 100% fijn voelen, daarvoor heb ik teveel shit meegemaakt.

Ik hoop zo dat de dochter van TO wel een fijne toekomst zal hebben. Alleen TO kan daarvoor zorgen, maar helaas...
Ach Also, zo herkenbaar :-(
Mijn ouders zijn ook altijd bij elkaar gebleven. Ik kreeg al buikpijn als ik dat dorp binnen reed en “thuis” alleen maar oud gedrag. Gespannen, onrustig, druk en snel boos. Inmiddels geen contact meer met beide ouders. Mijn niet-terroriserende ouder (waar ik wel contact mee wilde houden) koos wederom voor de partner, niet voor mij. Het is hard. Ik heb geen vertrouwen in mensen want als je je eigen ouders al niet kan vertrouwen wie dan wel? Al jaren in therapie, 100% afgekeurd door het UWV, geen partner (durf ik niet meer, want ik word dan zo labiel), geen kinderen (durfde ik, niet want ik weet niet wat normaal is in opvoeding), etc. Het is een eenzaam leven waarbij ik gelukkig nog wel enige voldoening uit m’n tuin en huisdier kan halen. Maar dat is het dan ook.
balinero wijzigde dit bericht op 23-06-2023 20:21
2.26% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat heeft die laatste zin voor zin Balinero?
We laten TO geen dingen al dan niet doen. We geven haar niet al dan niet de tijd. Die macht hebben we helemaal niet. Die heeft TO alleen zelf.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja klopt, sorry, ik ben gewoon gefrustreerd dat het kwartje maar niet valt en dat niet alleen TO maar ook haar man gewoon niet ingrijpt. Er is zoveel kennis op dit gebied tegenwoordig en toch het gebeurt nog steeds. Dat vind ik heel erg (en) verdrietig. Ik zal de laatste zin weghalen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe is het nu Jahallo? Is de rust teruggekeerd thuis?
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren Quote
Jahallo222 schreef:
23-06-2023 10:40
Ja en toen ik dus weg ging, probeerde hij opnieuw gesprek aan te gaan maar begon weer te schreeuwen. Ik zei opnieuw dat ik nu naar werk ging als hij niet stopte en dat we later praten. Toen sloeg hij de deur dicht en begon tegen de deur te slaan. Dat voelt eigenlijk heel onveilig, alsof ik daar had moeten staan ipv die deur. Vroeger had ik gezegd, liever die deur dan ik
Getsie en jij durft je kind bij hem achter te laten als hij zo opgefokt is? Hoe is hij met kind als hij daar alleen mee is? Heeft hij wel positieve aandacht voor kind? Of wordt die aan zijn lot overgelaten?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven