Voelt vriendin zich terecht afgewezen?

Vanavond zou mijn beste vriendin met haar man en 2 kinderen O&N komen vieren bij ons. Normaal gaan we daar naartoe met onze dochter, maar omdat we de hondjes niet mee mochten nemen (wat we normaal niet doen, maar vanwege vuurwerkangst wilden we dat deze avond wel) vanwege haren bij hun in huis, kwamen ze nu een keertje onze kant uit.

Omdat hun zoontje de afgelopen dagen driftbuien heeft gehad, hebben mijn vriendin en haar man slecht geslapen. Ze zouden aan het eind van de middag komen, maar om 15.00 uur, belde ze af. Haar man durfde niet te rijden omdat hij te moe was en ze waren bang dat zoontje hier ook moeilijk zou doen met slapen. Jammer, maar op zich begrijpelijk, omdat het natuurlijk voor niemand leuk is als een kind driftbuien heeft met oud en nieuw.

Tijdens het 3 kwartier durende gesprek zei ze alleen hoe kut ze het vond dat haar avond werd verpest door haar zoontje en geen een keer dat ze het vervelend vond voor ons dat de plannen niet doorgingen. Op het eind van het gesprek vertelde ze dat ze misschien nog wel alleen wilde komen zonder man en kinderen omdat ze toe was aan eindelijk een avondje ontspanning, maar dat kon ze pas met zekerheid zeggen nadat de kids op bed lagen rond half 8. Ze heeft geen rijbewijs en kon niet gebracht worden, dus ik moest haar dan wel halen (half uur enkele reis) en ze zou hier moeten blijven slapen.

Mijn man zei dat hij er dan geen zin in heeft (dan zouden vriendin en ik waarschijnlijk de hele avond aan het kletsen zijn (het is geen vriendin van hem) en hij op de bank tv kijken in zijn eentje) en dat ze niet kan verwachten dat ik haar moet halen wanneer haar dat uitkomt (en morgen weer naar huis brengen). Dan wilde hij liever een avondje samen op de bank hangen ipv in de wachtstand staan.

Dit heb ik vriendin verteld en vervolgens kreeg ik appjes over dat ze even niet wist wat ze moest zeggen, zich nog nooit zo niet welkom heeft gevoeld ergens, dat ze zich eenzaam voelt en zich voor de zoveelste keer in haar leven afgewezen voelt en deze afwijzing uitgerekend van mij nooit had verwacht.

Ik heb nu al de hele avond een kutgevoel. Ik wil haar niet het gevoel geven dat ze niet welkom is, maar ik begrijp mijn man heel goed dat hij geen vijfde wiel wil zijn. Daarnaast heb ik het gevoel dat ze zich niet in mij kan of wil verplaatsen. Ik haal haar altijd op, rijd dus altijd overal naartoe en ik vind het jammer dat ze verlangt dat mijn man onze dochter naar bed moet brengen omdat ik haar weer moet halen. Doe ik nou zo moeilijk en voelt mijn vriendin zich terecht afgewezen of is het gek dat ze dit van mij/ons verwacht en moet ik me proberen over mijn klotegevoel heen te zetten?

Heel erg bedankt voor het lezen en reageren!