Relaties
alle pijlers
Vreemd contact
woensdag 29 mei 2024 om 00:43
Hoi allemaal,
Sorry alvast voor onduidelijkheden en het lange verhaal.
Ik zit met een man waar ik niet goed mee weet wat ik mee moet - en misschien ergens wel. Ik heb deze man een jaar geleden ontmoet online, we hebben elkaar toen 1 keer gezien. Wel veel bel en app contact gehad. Het contact was niet heel diepgaand, maar we hadden wel een klik. Eentje die heel vertrouwd voelde voor mij, en het belangrijkst: hij liet me lachen. Tweede date gepland, ging helemaal mis want ik werd geghost en vond dat zo naar. Vooral omdat ik het ècht niet zag aankomen.
Fast word paar maanden later, hij duikt weer op (surprise). Ik heb hem steeds genegeerd en laten weten dat ik geen behoefte heb aan contact. Nu weet ik niet precies hoe en wat, maar ik bleef op een bepaald moment toch aan de praat met hem en toen was het contact er weer. Niet consistent, weer weken tussen zonder contact gehad - in dit stadium verwachtte ik ook niets. Geprobeerd af te spreken, lukte steeds niet vanwege beide kanten (maar vind meer vanuit hem).
Ik zit al maanden niet lekker in mijn vel, therapie en het gaat niet goed. Ik wil graag een (gezonde) relatie en heb behoefte aan een partner. Maar heb al maanden bewust niet gedate, omdat ik weet dat dat mij niet lukt op het moment: Ik kan niet alles geven wat ik heb. Maar dit contact met hem is het ''enige'' wat ik heb met een man, en het geeft mij niet wat ik verdien, maar het is fijne aandacht en even wat oppervlakkigs naast al het zware wat ik elke dag voel. Hij maakt me aan het lachen. Verder weet hij niet hoe het met me gaat, en waar ik mee zit.
Ik zeg steeds, dit contact is fijn, want er wordt niets verwacht, het is op afstand. Maar ik merk dat ik misschien niet eerlijk naar mezelf toe ben. Want ergens wil ik wel meer, maar met hem? Ergens durf ik niet af te spreken omdat ik bang ben voor weer de afwijzing, in de fase waar ik nu in zit ben ik extra kwetsbaar en onzeker, dat zou ik niet aankunnen. Ik ben dan nu zelfs bezig met gedachtes uiterlijk gericht; wat als hij me lelijk vindt etc. terwijl ik normaal daar minder mee bezig ben. Al heeft hij me eerder gezien. Maar goed, als je niet lekker in je vel zit, dan is mijn zelfbeeld laag. En wat als hij wel zou weten hoe het echt met me gaat?
Als het me echt niets deed en ik niets verwachtte was ik er denk ik niet zo mee bezig. Maar dit afkappen helemaal durf ik niet nu, ik heb nog wat houvast aan hem; de momenten dat ik lach.
Ik wil dit denk ik niet bespreken met hem, want dat tast het contact aan. Maar ergens wil ik dus wel weten, wat kan hieruit komen? Ik denk niets; maar iets in mij wil hem nog een keer zien. Ik dacht aan een berichtje met iets in de trant van ''hey, erg gezellig dit al maanden maar laten we toch maar afspreken want dit online gedoe is ook maar raar.'' Dat is oprecht ook wel wat ik vind, maandenlang online contact terwijl we op een uur afstand wonen.
Ik geloof wel dat elkaar zien mij duidelijkheid geeft. Maar de onzekerheid zit mij in de weg vanwege de angst voor afwijzing. Terwijl het moet gaan om: wat wil ik, wat vind ik van hem.
En mocht hij weer niet wil/kunnen afspreken, is dat ook een ultimatum. Ik vind ergens dat de bal nu niet bij mij ligt, maar vind het niet heel erg om het weer te vragen, het contact is toch luchtig.
Benieuwd wat jullie mening is hierover. Ik zie paar scenario's:
1. Contact zoals het nu is doorgaan, maar echt niets verwachten. Als hij een keer vraagt om af te spreken, dan kan je er op ingaan als het goed voelt.
2. Stop het contact, zonder enige reden. Maar ik vind het heel lastig om dit te doen.
3. Vragen om af te spreken, dat geeft duidelijkheid. Maar: kan dus erger maken.
Ik denk dat het 2 of 3 wordt, maar goed, welke ''pijn'' is beter? Het afkappen en daarmee kunnen dealen, of het nog een kans geven maar er terecht optie is dat ik zelf afgewezen word. Bij 2 ben ik de ''afwijzer''. Ik weet rationeel gezien dat ik beter verdien, en toch knaagt hier iets aan me wat ik verder wil ontdekken. Of is er toch een 4. waarin ik helemaal eerlijk ben over hoe het met mij gaat en wat dit contact met mij doet? Vind het moeilijk om me kwetsbaar open te stellen...
Sorry alvast voor onduidelijkheden en het lange verhaal.
Ik zit met een man waar ik niet goed mee weet wat ik mee moet - en misschien ergens wel. Ik heb deze man een jaar geleden ontmoet online, we hebben elkaar toen 1 keer gezien. Wel veel bel en app contact gehad. Het contact was niet heel diepgaand, maar we hadden wel een klik. Eentje die heel vertrouwd voelde voor mij, en het belangrijkst: hij liet me lachen. Tweede date gepland, ging helemaal mis want ik werd geghost en vond dat zo naar. Vooral omdat ik het ècht niet zag aankomen.
Fast word paar maanden later, hij duikt weer op (surprise). Ik heb hem steeds genegeerd en laten weten dat ik geen behoefte heb aan contact. Nu weet ik niet precies hoe en wat, maar ik bleef op een bepaald moment toch aan de praat met hem en toen was het contact er weer. Niet consistent, weer weken tussen zonder contact gehad - in dit stadium verwachtte ik ook niets. Geprobeerd af te spreken, lukte steeds niet vanwege beide kanten (maar vind meer vanuit hem).
Ik zit al maanden niet lekker in mijn vel, therapie en het gaat niet goed. Ik wil graag een (gezonde) relatie en heb behoefte aan een partner. Maar heb al maanden bewust niet gedate, omdat ik weet dat dat mij niet lukt op het moment: Ik kan niet alles geven wat ik heb. Maar dit contact met hem is het ''enige'' wat ik heb met een man, en het geeft mij niet wat ik verdien, maar het is fijne aandacht en even wat oppervlakkigs naast al het zware wat ik elke dag voel. Hij maakt me aan het lachen. Verder weet hij niet hoe het met me gaat, en waar ik mee zit.
Ik zeg steeds, dit contact is fijn, want er wordt niets verwacht, het is op afstand. Maar ik merk dat ik misschien niet eerlijk naar mezelf toe ben. Want ergens wil ik wel meer, maar met hem? Ergens durf ik niet af te spreken omdat ik bang ben voor weer de afwijzing, in de fase waar ik nu in zit ben ik extra kwetsbaar en onzeker, dat zou ik niet aankunnen. Ik ben dan nu zelfs bezig met gedachtes uiterlijk gericht; wat als hij me lelijk vindt etc. terwijl ik normaal daar minder mee bezig ben. Al heeft hij me eerder gezien. Maar goed, als je niet lekker in je vel zit, dan is mijn zelfbeeld laag. En wat als hij wel zou weten hoe het echt met me gaat?
Als het me echt niets deed en ik niets verwachtte was ik er denk ik niet zo mee bezig. Maar dit afkappen helemaal durf ik niet nu, ik heb nog wat houvast aan hem; de momenten dat ik lach.
Ik wil dit denk ik niet bespreken met hem, want dat tast het contact aan. Maar ergens wil ik dus wel weten, wat kan hieruit komen? Ik denk niets; maar iets in mij wil hem nog een keer zien. Ik dacht aan een berichtje met iets in de trant van ''hey, erg gezellig dit al maanden maar laten we toch maar afspreken want dit online gedoe is ook maar raar.'' Dat is oprecht ook wel wat ik vind, maandenlang online contact terwijl we op een uur afstand wonen.
Ik geloof wel dat elkaar zien mij duidelijkheid geeft. Maar de onzekerheid zit mij in de weg vanwege de angst voor afwijzing. Terwijl het moet gaan om: wat wil ik, wat vind ik van hem.
En mocht hij weer niet wil/kunnen afspreken, is dat ook een ultimatum. Ik vind ergens dat de bal nu niet bij mij ligt, maar vind het niet heel erg om het weer te vragen, het contact is toch luchtig.
Benieuwd wat jullie mening is hierover. Ik zie paar scenario's:
1. Contact zoals het nu is doorgaan, maar echt niets verwachten. Als hij een keer vraagt om af te spreken, dan kan je er op ingaan als het goed voelt.
2. Stop het contact, zonder enige reden. Maar ik vind het heel lastig om dit te doen.
3. Vragen om af te spreken, dat geeft duidelijkheid. Maar: kan dus erger maken.
Ik denk dat het 2 of 3 wordt, maar goed, welke ''pijn'' is beter? Het afkappen en daarmee kunnen dealen, of het nog een kans geven maar er terecht optie is dat ik zelf afgewezen word. Bij 2 ben ik de ''afwijzer''. Ik weet rationeel gezien dat ik beter verdien, en toch knaagt hier iets aan me wat ik verder wil ontdekken. Of is er toch een 4. waarin ik helemaal eerlijk ben over hoe het met mij gaat en wat dit contact met mij doet? Vind het moeilijk om me kwetsbaar open te stellen...
muis12345 wijzigde dit bericht op 29-05-2024 00:48
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
16.54% gewijzigd
woensdag 29 mei 2024 om 21:36
Je hoeft niet met hem af te spreken om te weten wat zijn intentie is. Zijn intentie is duidelijk: hij neemt je totaal niet serieus en hij respecteert je niet.Muis12345 schreef: ↑29-05-2024 14:59Nee dat kan ik niet. En de intentie vind ik het meest lastige bij hem. De enige manier om daarachter te komen is om af te spreken, dat was dus de enige reden eigenlijk voor mij om hem nog een keer wel te zien. Voor mijn gevoel kan ik het dan afsluiten.
En ik hoor het mensen al zeggen: die afsluiting heb je niet nodig, zijn gedrag laat het al zien. Wat zeker waar is. Maar dat is dat stuk wat voor mij lastig is, dat ik nog behoefte aan zoiets heb.
woensdag 29 mei 2024 om 21:55
donderdag 30 mei 2024 om 05:55
Je kiest er niet voor om hem definitief uit je leven te verwijderen zodat je je volledig kunt richten op jezelf en je herstel. Dat is een enorm gebrek aan zelfliefde en een garantie voor een onvervuld/ongelukkig leven.
Deze man geeft geen drol om je en geniet van de broodkruimels die hij je geeft. He is bad for you!
Zolang jij NIET kiest voor hem verwijderen/blokkeren, blijf je ook nee zeggen tegen jezelf.
Allergrootste advies:
Hem dus wel blokkeren en verwijderen en door een periode van pijn heengaan, maar.. op langer termijn ga je dankbaar zijn dat je die keuze maakte.
Zolang je hem steeds maar toelaat blijf je hangen in een cirkel van frustratie, boosheid, pijn... op langer termijn! De mannen die het wel goed met je voorhebben ga je ook niet zien. Je ontneemt jezelf meerdere kansen op een gelukkig leven.
JIJ KUNT DEZE MAN NIET VERANDEREN EN HIJ GAAT OOK NIET VERANDEREN! Schreef ik in hoofdletters...
Jij bent het allerbelangrijkste en als je je eigen post eens terugleest, moet je jezelf op z'n minst eens afvragen waarom je niet iemand actief uit je leven zet die zoveel pijn en frustraties oproept.
Deze man geeft geen drol om je en geniet van de broodkruimels die hij je geeft. He is bad for you!
Zolang jij NIET kiest voor hem verwijderen/blokkeren, blijf je ook nee zeggen tegen jezelf.
Allergrootste advies:
Hem dus wel blokkeren en verwijderen en door een periode van pijn heengaan, maar.. op langer termijn ga je dankbaar zijn dat je die keuze maakte.
Zolang je hem steeds maar toelaat blijf je hangen in een cirkel van frustratie, boosheid, pijn... op langer termijn! De mannen die het wel goed met je voorhebben ga je ook niet zien. Je ontneemt jezelf meerdere kansen op een gelukkig leven.
JIJ KUNT DEZE MAN NIET VERANDEREN EN HIJ GAAT OOK NIET VERANDEREN! Schreef ik in hoofdletters...
Jij bent het allerbelangrijkste en als je je eigen post eens terugleest, moet je jezelf op z'n minst eens afvragen waarom je niet iemand actief uit je leven zet die zoveel pijn en frustraties oproept.
donderdag 30 mei 2024 om 23:23
Dankjewel allemaal. "Jij bent het allerbelangrijkste en als je je eigen post eens terugleest, moet je jezelf op z'n minst eens afvragen waarom je niet iemand actief uit je leven zet die zoveel pijn en frustraties oproept."
Dat vraag ik me zeker af, en dat is ook iets waar ik aan werk. Ik heb nog moeite met het actief blokkeren, voor nu is (heel toevallig) het contact vanuit zijn kant ook stil en is de uitdaging voor mij dat ik in ieder geval niet zelf een berichtje stuur. Dat had ik een paar dagen geleden wel gedaan waarschijnlijk omdat ik iets van aandacht wil. Ik merk dat ik dit al pittig vind, maar probeer vol te houden. En wellicht dat ik op korte termijn hem kan blokkeren. Sluit aan bij een vorige reactie, dat het soms genoeg is om niets te doen; niet (actief) te reageren.
Ik weet dat het simpel kan klinken, en er nu mensen zijn die denken ''je weet dat het niet goed voor je is, waarom doe je het dan niet gewoon, het is maar een knop.'' Maar mijn brein werkt helaas nu wat anders, alles voelt moeilijk.
Dat vraag ik me zeker af, en dat is ook iets waar ik aan werk. Ik heb nog moeite met het actief blokkeren, voor nu is (heel toevallig) het contact vanuit zijn kant ook stil en is de uitdaging voor mij dat ik in ieder geval niet zelf een berichtje stuur. Dat had ik een paar dagen geleden wel gedaan waarschijnlijk omdat ik iets van aandacht wil. Ik merk dat ik dit al pittig vind, maar probeer vol te houden. En wellicht dat ik op korte termijn hem kan blokkeren. Sluit aan bij een vorige reactie, dat het soms genoeg is om niets te doen; niet (actief) te reageren.
Ik weet dat het simpel kan klinken, en er nu mensen zijn die denken ''je weet dat het niet goed voor je is, waarom doe je het dan niet gewoon, het is maar een knop.'' Maar mijn brein werkt helaas nu wat anders, alles voelt moeilijk.
donderdag 30 mei 2024 om 23:50
Maar dat het moeilijk voelt wil niet zeggen dat dat een reden is om een ongezonde situatie in stand te houden. Kom op zeg, waar is je zelfrespect!Muis12345 schreef: ↑30-05-2024 23:23Dankjewel allemaal. "Jij bent het allerbelangrijkste en als je je eigen post eens terugleest, moet je jezelf op z'n minst eens afvragen waarom je niet iemand actief uit je leven zet die zoveel pijn en frustraties oproept."
Dat vraag ik me zeker af, en dat is ook iets waar ik aan werk. Ik heb nog moeite met het actief blokkeren, voor nu is (heel toevallig) het contact vanuit zijn kant ook stil en is de uitdaging voor mij dat ik in ieder geval niet zelf een berichtje stuur. Dat had ik een paar dagen geleden wel gedaan waarschijnlijk omdat ik iets van aandacht wil. Ik merk dat ik dit al pittig vind, maar probeer vol te houden. En wellicht dat ik op korte termijn hem kan blokkeren. Sluit aan bij een vorige reactie, dat het soms genoeg is om niets te doen; niet (actief) te reageren.
Ik weet dat het simpel kan klinken, en er nu mensen zijn die denken ''je weet dat het niet goed voor je is, waarom doe je het dan niet gewoon, het is maar een knop.'' Maar mijn brein werkt helaas nu wat anders, alles voelt moeilijk.
vrijdag 31 mei 2024 om 00:03
Heeft weinig met zelfrespect te maken, maar meer met de mentale toestand. Maar dat ga ik niet verder uitleggen hier. Want meer dan alles had ik gewild dat ik dit makkelijker had kunnen doen - dan had ik hier geen topic over geopend.
Moet zeggen dat zo'n reactie ook enorm triggerend werkt, maar goed daar heb je geen controle over als je iets post op een forum.
vrijdag 31 mei 2024 om 02:01
Muis12345 schreef: ↑29-05-2024 00:43Hoi allemaal,
Sorry alvast voor onduidelijkheden en het lange verhaal.
Ik zit met een man waar ik niet goed mee weet wat ik mee moet - en misschien ergens wel. Ik heb deze man een jaar geleden ontmoet online, we hebben elkaar toen 1 keer gezien. Wel veel bel en app contact gehad. Het contact was niet heel diepgaand, maar we hadden wel een klik. Eentje die heel vertrouwd voelde voor mij, en het belangrijkst: hij liet me lachen. Tweede date gepland, ging helemaal mis want ik werd geghost en vond dat zo naar. Vooral omdat ik het ècht niet zag aankomen.
Fast word paar maanden later, hij duikt weer op (surprise). Ik heb hem steeds genegeerd en laten weten dat ik geen behoefte heb aan contact. Nu weet ik niet precies hoe en wat, maar ik bleef op een bepaald moment toch aan de praat met hem en toen was het contact er weer. Niet consistent, weer weken tussen zonder contact gehad - in dit stadium verwachtte ik ook niets. Geprobeerd af te spreken, lukte steeds niet vanwege beide kanten (maar vind meer vanuit hem).
Ik zit al maanden niet lekker in mijn vel, therapie en het gaat niet goed. Ik wil graag een (gezonde) relatie en heb behoefte aan een partner. Maar heb al maanden bewust niet gedate, omdat ik weet dat dat mij niet lukt op het moment: Ik kan niet alles geven wat ik heb. Maar dit contact met hem is het ''enige'' wat ik heb met een man, en het geeft mij niet wat ik verdien, maar het is fijne aandacht en even wat oppervlakkigs naast al het zware wat ik elke dag voel. Hij maakt me aan het lachen. Verder weet hij niet hoe het met me gaat, en waar ik mee zit.
Ik zeg steeds, dit contact is fijn, want er wordt niets verwacht, het is op afstand. Maar ik merk dat ik misschien niet eerlijk naar mezelf toe ben. Want ergens wil ik wel meer, maar met hem? Ergens durf ik niet af te spreken omdat ik bang ben voor weer de afwijzing, in de fase waar ik nu in zit ben ik extra kwetsbaar en onzeker, dat zou ik niet aankunnen. Ik ben dan nu zelfs bezig met gedachtes uiterlijk gericht; wat als hij me lelijk vindt etc. terwijl ik normaal daar minder mee bezig ben. Al heeft hij me eerder gezien. Maar goed, als je niet lekker in je vel zit, dan is mijn zelfbeeld laag. En wat als hij wel zou weten hoe het echt met me gaat?
Als het me echt niets deed en ik niets verwachtte was ik er denk ik niet zo mee bezig. Maar dit afkappen helemaal durf ik niet nu, ik heb nog wat houvast aan hem; de momenten dat ik lach.
Ik wil dit denk ik niet bespreken met hem, want dat tast het contact aan. Maar ergens wil ik dus wel weten, wat kan hieruit komen? Ik denk niets; maar iets in mij wil hem nog een keer zien. Ik dacht aan een berichtje met iets in de trant van ''hey, erg gezellig dit al maanden maar laten we toch maar afspreken want dit online gedoe is ook maar raar.'' Dat is oprecht ook wel wat ik vind, maandenlang online contact terwijl we op een uur afstand wonen.
Ik geloof wel dat elkaar zien mij duidelijkheid geeft. Maar de onzekerheid zit mij in de weg vanwege de angst voor afwijzing. Terwijl het moet gaan om: wat wil ik, wat vind ik van hem.
En mocht hij weer niet wil/kunnen afspreken, is dat ook een ultimatum. Ik vind ergens dat de bal nu niet bij mij ligt, maar vind het niet heel erg om het weer te vragen, het contact is toch luchtig.
Benieuwd wat jullie mening is hierover. Ik zie paar scenario's:
1. Contact zoals het nu is doorgaan, maar echt niets verwachten. Als hij een keer vraagt om af te spreken, dan kan je er op ingaan als het goed voelt.
2. Stop het contact, zonder enige reden. Maar ik vind het heel lastig om dit te doen.
3. Vragen om af te spreken, dat geeft duidelijkheid. Maar: kan dus erger maken.
Ik denk dat het 2 of 3 wordt, maar goed, welke ''pijn'' is beter? Het afkappen en daarmee kunnen dealen, of het nog een kans geven maar er terecht optie is dat ik zelf afgewezen word. Bij 2 ben ik de ''afwijzer''. Ik weet rationeel gezien dat ik beter verdien, en toch knaagt hier iets aan me wat ik verder wil ontdekken. Of is er toch een 4. waarin ik helemaal eerlijk ben over hoe het met mij gaat en wat dit contact met mij doet? Vind het moeilijk om me kwetsbaar open te stellen...
Direct mee stoppen!
Je denkt waardevol contact te hebben maar ondertussen zit je achter een schermpje en weet je werkelijk waar niets van elkaar.
Zoek betekenisvol contact in het echte leven wat gebaseerd is op respect en wederkerigheid.
Vroeg of laat trek je altijd aan het kortste eind en zit je met de gebakken peren.
Dat je de stap niet durft te zetten zegt genoeg over je staat van zijn, zorgelijk. Bij iedereen rinkelen de alarmbellen.
vrijdag 31 mei 2024 om 02:05
Ik zou de OP even weghalen, verder helemaal eens.ChiaChianti schreef: ↑31-05-2024 02:01Direct mee stoppen!
Je denkt waardevol contact te hebben maar ondertussen zit je achter een schermpje en weet je werkelijk waar niets van elkaar.
Zoek betekenisvol contact in het echte leven wat gebaseerd is op respect en wederkerigheid.
Vroeg of laat trek je altijd aan het kortste eind en zit je met de gebakken peren.
Dat je de stap niet durft te zetten zegt genoeg over je staat van zijn, zorgelijk. Bij iedereen rinkelen de alarmbellen.
vrijdag 31 mei 2024 om 05:53
vrijdag 31 mei 2024 om 09:18
Het heeft alles met zelfrespect te maken. Je smacht naar een man die je niet wil. Je hebt niet de eer voor jezelf om hem te blokkeren, je hebt niet eens de eer om jezelf ervan te weerhouden hem te appen (lees: jezelf aan zijn voeten te werpen). Natuurlijk is dit een trigger, dat weet je zelf ook wel, maar er is er maar eentje die hiervoor verantwoordelijk is, en dat ben jezelf.Muis12345 schreef: ↑31-05-2024 00:03Heeft weinig met zelfrespect te maken, maar meer met de mentale toestand. Maar dat ga ik niet verder uitleggen hier. Want meer dan alles had ik gewild dat ik dit makkelijker had kunnen doen - dan had ik hier geen topic over geopend.
Moet zeggen dat zo'n reactie ook enorm triggerend werkt, maar goed daar heb je geen controle over als je iets post op een forum.
vrijdag 31 mei 2024 om 11:55
Dit dus.
No contact is het beste om hem uit je systeem te krijgen, TO.
Niet meer uit jezelf contact met hem opnemen is al een goede stap als je hem nog niet kunt/wilt blokkeren.
vrijdag 31 mei 2024 om 12:03
Als je hiermee doorgaat denk je over een jaar: dit had ik een jaar eerder moeten stoppen.
Ik voel je hoor. Het is moeilijk om alleen verder te gaan en iets af te sluiten wat je troost en hoop geeft, zelfs al is het vooral een illusie en weet je zelf ook wel dat het niet goed is.
Maar je moet door je pijn heen, dan pas wordt het beter. Richt je op vriendschappen ipv liefde en leer van jezelf te houden. Dat kost tijd. Dikke knuffel.
Ik voel je hoor. Het is moeilijk om alleen verder te gaan en iets af te sluiten wat je troost en hoop geeft, zelfs al is het vooral een illusie en weet je zelf ook wel dat het niet goed is.
Maar je moet door je pijn heen, dan pas wordt het beter. Richt je op vriendschappen ipv liefde en leer van jezelf te houden. Dat kost tijd. Dikke knuffel.
vrijdag 31 mei 2024 om 13:24
Nu niet de "Ik ben zielig" kaart trekken als uitvlucht. Je stelt hier een vraag over wat je moet met deze man.Muis12345 schreef: ↑31-05-2024 00:03Heeft weinig met zelfrespect te maken, maar meer met de mentale toestand. Maar dat ga ik niet verder uitleggen hier. Want meer dan alles had ik gewild dat ik dit makkelijker had kunnen doen - dan had ik hier geen topic over geopend.
Moet zeggen dat zo'n reactie ook enorm triggerend werkt, maar goed daar heb je geen controle over als je iets post op een forum.
Unaniem antwoorden wij: exit. Dat ben je duidelijk niet van plan. En op het moment dat iemand je wijst op je eigen destructieve patroon is dat een trigger en had ze dat niet mogen doen.
Wat mogen we dan nog wel adviseren?
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
dinsdag 13 augustus 2024 om 14:01
Weet niet of iemand nog zat te wachten op een update, maar heeft me uiteindelijk nog zo'n twee maanden gekost om hem te verwijderen.
Heel gek na dit topic begon hij opeens heel veel contact te zoeken, meer dan ooit. Ook op meer emotioneel vlak waar het eerst oppervlakkige gesprekken waren. Dit was vanuit hem, ik heb me nog altijd niet kwetsbaar naar hem opgesteld. Ik heb in deze twee maanden ook niet het contact geinitieerd. Hij vroeg vaker om af te spreken (waar het nog altijd niet was gelukt).
Vage communicatie een paar weken geleden was voor mij de laatste druppel en vooral hoe hij hiermee omging. En ik besefte me dat ik met iemand die niet kan communiceren ook geen vrienden wil zijn of halve aandacht van wil. Duurde even allemaal.
Ik mis het contact soms nog wel, en aan het begin vond ik het gek dat hij ook geen contact meer opnam. Dat gevoel komt heel soms terug. Maar voor mij is het klaar.
Heel gek na dit topic begon hij opeens heel veel contact te zoeken, meer dan ooit. Ook op meer emotioneel vlak waar het eerst oppervlakkige gesprekken waren. Dit was vanuit hem, ik heb me nog altijd niet kwetsbaar naar hem opgesteld. Ik heb in deze twee maanden ook niet het contact geinitieerd. Hij vroeg vaker om af te spreken (waar het nog altijd niet was gelukt).
Vage communicatie een paar weken geleden was voor mij de laatste druppel en vooral hoe hij hiermee omging. En ik besefte me dat ik met iemand die niet kan communiceren ook geen vrienden wil zijn of halve aandacht van wil. Duurde even allemaal.
Ik mis het contact soms nog wel, en aan het begin vond ik het gek dat hij ook geen contact meer opnam. Dat gevoel komt heel soms terug. Maar voor mij is het klaar.
dinsdag 13 augustus 2024 om 16:28
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
