Vreemd contact

Hoi allemaal,

Sorry alvast voor onduidelijkheden en het lange verhaal.

Ik zit met een man waar ik niet goed mee weet wat ik mee moet - en misschien ergens wel. Ik heb deze man een jaar geleden ontmoet online, we hebben elkaar toen 1 keer gezien. Wel veel bel en app contact gehad. Het contact was niet heel diepgaand, maar we hadden wel een klik. Eentje die heel vertrouwd voelde voor mij, en het belangrijkst: hij liet me lachen. Tweede date gepland, ging helemaal mis want ik werd geghost en vond dat zo naar. Vooral omdat ik het ècht niet zag aankomen.

Fast word paar maanden later, hij duikt weer op (surprise). Ik heb hem steeds genegeerd en laten weten dat ik geen behoefte heb aan contact. Nu weet ik niet precies hoe en wat, maar ik bleef op een bepaald moment toch aan de praat met hem en toen was het contact er weer. Niet consistent, weer weken tussen zonder contact gehad - in dit stadium verwachtte ik ook niets. Geprobeerd af te spreken, lukte steeds niet vanwege beide kanten (maar vind meer vanuit hem).

Ik zit al maanden niet lekker in mijn vel, therapie en het gaat niet goed. Ik wil graag een (gezonde) relatie en heb behoefte aan een partner. Maar heb al maanden bewust niet gedate, omdat ik weet dat dat mij niet lukt op het moment: Ik kan niet alles geven wat ik heb. Maar dit contact met hem is het ''enige'' wat ik heb met een man, en het geeft mij niet wat ik verdien, maar het is fijne aandacht en even wat oppervlakkigs naast al het zware wat ik elke dag voel. Hij maakt me aan het lachen. Verder weet hij niet hoe het met me gaat, en waar ik mee zit.

Ik zeg steeds, dit contact is fijn, want er wordt niets verwacht, het is op afstand. Maar ik merk dat ik misschien niet eerlijk naar mezelf toe ben. Want ergens wil ik wel meer, maar met hem? Ergens durf ik niet af te spreken omdat ik bang ben voor weer de afwijzing, in de fase waar ik nu in zit ben ik extra kwetsbaar en onzeker, dat zou ik niet aankunnen. Ik ben dan nu zelfs bezig met gedachtes uiterlijk gericht; wat als hij me lelijk vindt etc. terwijl ik normaal daar minder mee bezig ben. Al heeft hij me eerder gezien. Maar goed, als je niet lekker in je vel zit, dan is mijn zelfbeeld laag. En wat als hij wel zou weten hoe het echt met me gaat?
Als het me echt niets deed en ik niets verwachtte was ik er denk ik niet zo mee bezig. Maar dit afkappen helemaal durf ik niet nu, ik heb nog wat houvast aan hem; de momenten dat ik lach.

Ik wil dit denk ik niet bespreken met hem, want dat tast het contact aan. Maar ergens wil ik dus wel weten, wat kan hieruit komen? Ik denk niets; maar iets in mij wil hem nog een keer zien. Ik dacht aan een berichtje met iets in de trant van ''hey, erg gezellig dit al maanden maar laten we toch maar afspreken want dit online gedoe is ook maar raar.'' Dat is oprecht ook wel wat ik vind, maandenlang online contact terwijl we op een uur afstand wonen.
Ik geloof wel dat elkaar zien mij duidelijkheid geeft. Maar de onzekerheid zit mij in de weg vanwege de angst voor afwijzing. Terwijl het moet gaan om: wat wil ik, wat vind ik van hem.
En mocht hij weer niet wil/kunnen afspreken, is dat ook een ultimatum. Ik vind ergens dat de bal nu niet bij mij ligt, maar vind het niet heel erg om het weer te vragen, het contact is toch luchtig.

Benieuwd wat jullie mening is hierover. Ik zie paar scenario's:
1. Contact zoals het nu is doorgaan, maar echt niets verwachten. Als hij een keer vraagt om af te spreken, dan kan je er op ingaan als het goed voelt.
2. Stop het contact, zonder enige reden. Maar ik vind het heel lastig om dit te doen.
3. Vragen om af te spreken, dat geeft duidelijkheid. Maar: kan dus erger maken.

Ik denk dat het 2 of 3 wordt, maar goed, welke ''pijn'' is beter? Het afkappen en daarmee kunnen dealen, of het nog een kans geven maar er terecht optie is dat ik zelf afgewezen word. Bij 2 ben ik de ''afwijzer''. Ik weet rationeel gezien dat ik beter verdien, en toch knaagt hier iets aan me wat ik verder wil ontdekken. Of is er toch een 4. waarin ik helemaal eerlijk ben over hoe het met mij gaat en wat dit contact met mij doet? Vind het moeilijk om me kwetsbaar open te stellen...

Pioen00 schreef: ↑

29-05-2024 11:16

Zo is het. TO zegt ook dat ze niet krijgt (van een man) wat ze 'verdient'. Nee, je moet eerst aan jezelf werken en dan aan de relatie om iets te krijgen. Je hebt in dit leven nergens zomaar recht op, met die mindset gaat het niks worden.

Deze snap ik niet helemaal. Ik gun iedereen een gezonde relatie en vind dat mensen dat verdienen, en dus ook ik zelf. Daarmee bedoel ik niet dat je er recht op hebt of dat het komt aanwaaien.

Goed om al deze reacties te lezen daardoor heb ik wat meer gedachten op een rij, ik kom hier later waarschijnlijk wel weer op terug. Weet wat mij te doen staat rationeel gezien, ik hoop gewoon sterk genoeg te zijn dit door te zetten. Daarin ligt mijn verantwoordelijkheid. Helemaal gelijk dat ik mij zo laat behandelen

FaceofOZ schreef: ↑

29-05-2024 14:39

Je zegt dat je geen reden hebt om nee te zeggen of om hem te blokkeren.

Maar wanneer je echt een gezonde relatie zou willen, dan laat je iemand die ghost of weken niets van zich laat horen toch niet in je leven. Je hebt dan toch redenen om daar nee tegen te zeggen of om niet te willen afspreken.

Of klopt hetgeen je zegt te willen niet met wat je echt wil?

Wil je een spannend contact waarbij je nooit weet waar je aan toe bent?

Dat heb ik verkeerd geformuleerd, ik heb op allebei redenen. Dit heb ik aan het begin een keer gezegd en toen zei hij zelf dat hij dat helemaal zou begrijpen als ik dat zou doen vanwege zijn gedrag - maar feit blijft dat ik dit niet heb gedaan. Ik had hem na het ghosten al meteen moeten blokkeren in plaats van alleen verwijderen.

Ik zie dit niet als een gezonde relatie voor mij en ik wil geen relatie met deze persoon, dat weet ik rationeel gezien echt wel. Maar dan komt het gevoel, de tegenstrijdigheid die ik dan krijg met wat mijn hoofd zegt.

De enige reden dat ik dit contact heb, is wat ik eerder zei omdat alles voor de rest nu zo zwaar is. Wanneer alles mis lijkt te gaan, en ik hem even spreek voel ik me heel even beter. En dan weet ik dat dit tijdelijk is. Ik baal er ook enorm van dat ik niet kan handelen naar wat ik rationeel zie.

Alles wat jullie zeggen komt echt binnen, het is voor mij een knop omdraaien.

Lucifee2024 schreef: ↑

29-05-2024 13:19

Wat fijn zo'n man die nul waarde hecht aan een nee.

En dat heeft dan ook nog bij de ggz gewerkt? Dubbel creep.

Hij werkt niet in de GGZ?

Ik lees een paar keer dat er gedacht wordt dat zijn intentie seks is / een ONS. Dat is voor mij totaal niet duidelijk. Het contact is namelijk echt niet daarop gericht. Vast wel een paar keer fysieke opmerkingen gemaakt, maar niet ons hele contact. Betekent niet dat dat niet zo kan zijn, maar dat is niet hoe ik het ervaar. Het gekke hierin is misschien ook dat ik eigenlijk geen fysieke aantrekkingskracht voel.

En eens met wat hierboven ergens is gezegd: ik spendeer er al te veel aandacht aan door hier een hele post over te schrijven en nu nog steeds mee bezig te zijn. Maar ik schrijf het liever uit naar jullie nu ik de gedachten toch heb.

makreel schreef: ↑

29-05-2024 14:54

Zou het zo kunnen zijn dat het gedoe met deze man een soort bliksemafleider is voor je, zodat je even niet aan je therapie hoeft te denken en de dingen die je daar probeert aan te pakken? Een andere wereld waar je in gedachten naar kunt ontsnappen?

Zeker. Het voelt aan als een fantasie. Ik heb ook gelezen dat fantasieen bij depressies vaker voorkomen, maar het niet per se goed is omdat je je al snel beseft dat het maar een fantasie is.

Dit zijn trouwens wel dingen die ik eerder in therapie heb aangekaart, maar het nog steeds een grote rol speelt. Ik ben inmiddels opnieuw in therapie nadat de andere om redenen vanuit de kant van de psycholoog moest stoppen. Maar had meteen een doorverwijzing. Dus ik ben er mee bezig; het aantrekken van emotioneel onbereikbare mannen.

FaceofOZ schreef: ↑

29-05-2024 14:55

Je kan het ook geen serieus contact noemen of een reële optie, of wel?
Gaan serieuze mannen op deze manier met vrouwen om?

Wat is zijn intentie?

Nee dat kan ik niet. En de intentie vind ik het meest lastige bij hem. De enige manier om daarachter te komen is om af te spreken, dat was dus de enige reden eigenlijk voor mij om hem nog een keer wel te zien. Voor mijn gevoel kan ik het dan afsluiten.

En ik hoor het mensen al zeggen: die afsluiting heb je niet nodig, zijn gedrag laat het al zien. Wat zeker waar is. Maar dat is dat stuk wat voor mij lastig is, dat ik nog behoefte aan zoiets heb.

FaceofOZ schreef: ↑

29-05-2024 15:02

Ach wel nee.

Je weet best dat je die onbetrouwbare niet bereikbare man al weer hebt aangetrokken. Het weer willen afspreken om toch zeker te weten of hij niets serieus wil is echt onzin en pathologisch.

Je weet best wat er gaat gebeuren. Hoe de date ook verloopt, stabiel contact gaat er nooit uitkomen en is er ook nooit geweest. Hij ghost je, negeert je weken achter elkaar en afspreken kan hij ook bijna nooit.

Onbereikbaar en onbetrouwbaar en je hebt echt geen testrit voor nodig om het zeker te weten.

Maar goed als dit je ziektebeeld is, dan kan ik lullen als Burgman. Het is als tegen ene schizofreen zeggen dat hij niet wordt achervolgd door de CIA en dat er geen ruimtemannetjes op het zebrapad lopen en dat hij elke morgen zijn pillen moet innemen. Het heeft weinig zin op het moment dat je onstabiel bent en jij gelooft dat deze man een kans is.

Wat ik zelf dus al aangeef dat ik dat weet. En mijn hele probleem is dus dat ondanks ik dat weet, het gevoel hele andere dingen zegt/doet. Dus voor mij een taak om daar mee om te gaan; en dat vind ik dus lastig - wat mede komt door het onstabiele waar ik nu in zit. Geloof me, dat is ontzettend frustrerend. Misschien meer iets voor het psyche topic

Ik denk dat jullie allemaal hetzelfde zeggen en de consequentie van hiermee doorgaan ook duidelijk is. Aan mij om hier stappen in te nemen.

FaceofOZ schreef: ↑

29-05-2024 15:16

Alleen voelen en verder niets doen is ook een activiteit.

Een gevoel blijft niet heftig, het komt en gaat. Je kan ook afvragen wat je nou eigenlijk voelt en waar het vandaan komt. Hoort het gevoel uberhaupt wel bij deze man, of meer bij een contact dat je mist in je leven (maar niet specifieke deze persoon).

Frustratie is eerder een signaal om er van weg te blijven dan om er naar toe te bewegen.

Niets doen, niet reageren, niet terug schrijven.

Je hoeft niets te besluiten en je hoeft er ook niets mee te doen.

Dit lezen voelt als een opluchting. Het is inderdaad groter, het missen van een contact in het leven. Dit vult het (tijdelijk) op.

bridge schreef: ↑

29-05-2024 15:16

Heel begrijpelijk hoor dat je in dilemma bent, denk dat je al aardig scherp zicht hebt op de situatie. .... je verstand/ratio heeft het dit keer bij het goede eind. De gevoelskant komt wrs uit een ervaring waarin je dit type gedrag nodig had om te kunnen 'overleven'. Dat is dus niet gek en ook geen defect aan jouw kant, dat is gewoon een stukje programmering die een update nodig heeft. Blijf doorgaan met therapie. Je komt er wel.

Dankjewel voor het begrip en de hoop.

Ik vind het ook stom om hiermee bezig te zijn terwijl er grotere dingen spelen. En anderzijds vind ik het fijn om hiermee bezig te zijn want het leidt af, al is het niet eens altijd op een positieve manier. Zoals nu. Kan zo moe van mezelf worden.