Vreemd contact

Hoi allemaal,

Sorry alvast voor onduidelijkheden en het lange verhaal.

Ik zit met een man waar ik niet goed mee weet wat ik mee moet - en misschien ergens wel. Ik heb deze man een jaar geleden ontmoet online, we hebben elkaar toen 1 keer gezien. Wel veel bel en app contact gehad. Het contact was niet heel diepgaand, maar we hadden wel een klik. Eentje die heel vertrouwd voelde voor mij, en het belangrijkst: hij liet me lachen. Tweede date gepland, ging helemaal mis want ik werd geghost en vond dat zo naar. Vooral omdat ik het ècht niet zag aankomen.

Fast word paar maanden later, hij duikt weer op (surprise). Ik heb hem steeds genegeerd en laten weten dat ik geen behoefte heb aan contact. Nu weet ik niet precies hoe en wat, maar ik bleef op een bepaald moment toch aan de praat met hem en toen was het contact er weer. Niet consistent, weer weken tussen zonder contact gehad - in dit stadium verwachtte ik ook niets. Geprobeerd af te spreken, lukte steeds niet vanwege beide kanten (maar vind meer vanuit hem).

Ik zit al maanden niet lekker in mijn vel, therapie en het gaat niet goed. Ik wil graag een (gezonde) relatie en heb behoefte aan een partner. Maar heb al maanden bewust niet gedate, omdat ik weet dat dat mij niet lukt op het moment: Ik kan niet alles geven wat ik heb. Maar dit contact met hem is het ''enige'' wat ik heb met een man, en het geeft mij niet wat ik verdien, maar het is fijne aandacht en even wat oppervlakkigs naast al het zware wat ik elke dag voel. Hij maakt me aan het lachen. Verder weet hij niet hoe het met me gaat, en waar ik mee zit.

Ik zeg steeds, dit contact is fijn, want er wordt niets verwacht, het is op afstand. Maar ik merk dat ik misschien niet eerlijk naar mezelf toe ben. Want ergens wil ik wel meer, maar met hem? Ergens durf ik niet af te spreken omdat ik bang ben voor weer de afwijzing, in de fase waar ik nu in zit ben ik extra kwetsbaar en onzeker, dat zou ik niet aankunnen. Ik ben dan nu zelfs bezig met gedachtes uiterlijk gericht; wat als hij me lelijk vindt etc. terwijl ik normaal daar minder mee bezig ben. Al heeft hij me eerder gezien. Maar goed, als je niet lekker in je vel zit, dan is mijn zelfbeeld laag. En wat als hij wel zou weten hoe het echt met me gaat?
Als het me echt niets deed en ik niets verwachtte was ik er denk ik niet zo mee bezig. Maar dit afkappen helemaal durf ik niet nu, ik heb nog wat houvast aan hem; de momenten dat ik lach.

Ik wil dit denk ik niet bespreken met hem, want dat tast het contact aan. Maar ergens wil ik dus wel weten, wat kan hieruit komen? Ik denk niets; maar iets in mij wil hem nog een keer zien. Ik dacht aan een berichtje met iets in de trant van ''hey, erg gezellig dit al maanden maar laten we toch maar afspreken want dit online gedoe is ook maar raar.'' Dat is oprecht ook wel wat ik vind, maandenlang online contact terwijl we op een uur afstand wonen.
Ik geloof wel dat elkaar zien mij duidelijkheid geeft. Maar de onzekerheid zit mij in de weg vanwege de angst voor afwijzing. Terwijl het moet gaan om: wat wil ik, wat vind ik van hem.
En mocht hij weer niet wil/kunnen afspreken, is dat ook een ultimatum. Ik vind ergens dat de bal nu niet bij mij ligt, maar vind het niet heel erg om het weer te vragen, het contact is toch luchtig.

Benieuwd wat jullie mening is hierover. Ik zie paar scenario's:
1. Contact zoals het nu is doorgaan, maar echt niets verwachten. Als hij een keer vraagt om af te spreken, dan kan je er op ingaan als het goed voelt.
2. Stop het contact, zonder enige reden. Maar ik vind het heel lastig om dit te doen.
3. Vragen om af te spreken, dat geeft duidelijkheid. Maar: kan dus erger maken.

Ik denk dat het 2 of 3 wordt, maar goed, welke ''pijn'' is beter? Het afkappen en daarmee kunnen dealen, of het nog een kans geven maar er terecht optie is dat ik zelf afgewezen word. Bij 2 ben ik de ''afwijzer''. Ik weet rationeel gezien dat ik beter verdien, en toch knaagt hier iets aan me wat ik verder wil ontdekken. Of is er toch een 4. waarin ik helemaal eerlijk ben over hoe het met mij gaat en wat dit contact met mij doet? Vind het moeilijk om me kwetsbaar open te stellen...

Paska schreef: ↑

29-05-2024 01:02

Ik snap deze zin niet: ‘ Ik heb hem steeds genegeerd en laten weten dat ik geen behoefte heb aan contact’

Een man die je ghost en geen echte moeite doet is echt het laatste dat je nodig hebt en dat weet je zelf ook wel. Blokkeer die kwiebus. En dan bedoel ik blokkeren/ geen contact meer/ nooit en nergens dus niet: ik ga je nu negeren, zeggen.

Toen hij weer contact met mij opnam heb ik de eerste paar keer of zijn berichten genegeerd, of heb gezegd dat ik geen contact wil (had moeten blokkeren achteraf). Maar toen is er toch een keer weer een gesprek op gang gekomen waar ik toch wel op ingegaan ben en is dat zo doorgegaan. Had hem nooit weer moeten toelaten.

Dankjullie. Ik weet rationeel gezien dat hij niet goed voor mij is en dat ik beter verdien. Maar het voelt zo anders. En ik snap helemaal dat jullie zeggen blokkeren en klaar, zelfs hij zou dat snappen. Het klinkt misschien gek, maar die stap nemen vind ik zò moeilijk.

En ik twijfelde ook al een tijdje of het niet is dat er een ander in zijn leven is, maar dat denk ik eigenlijk niet. Maar goed dat weet je nooit zeker.

Ik zag het inderdaad lange tijd als gezellig contact, en zo blijf ik het nog steeds mezelf vertellen maar toch knaagt er wat. Het lijkt inderdaad een uitstel van afwijzing, maar ergens klinkt dat ‘veilig’ dat ik dat later als ik me (hopelijk) beter voel aankan. Nu voelt alles inspannend.

Maar hij geeft inderdaad niet veel om mij en dat beseffen doet pijn. En dan rationaliseer ik het weer met, maar dit is niets serieus. Dus eens met, zolang ik dat kan denken dit zo digitaal werkt. Maar ik weet het niet goed.

En de optie die ik gaf over het aangeven af te willen spreken is denk ik mijn manier van ‘cold turkey’. Ergens weet ik dat die dat gaat afhouden en dan is het voor mij meteen exit, nu voelt dat nog gek. Maar ja, ook dat zal pijn doen.

Ik hoopte dat de vraag waarom hij mij geghost heeft niet gesteld zou worden, het plaatst hem niet in beter licht nml (en mijn gedrag ook niet). Antwoord: ik weet het niet. Hij is er niet duidelijk over, aan het begin paar keer over gehad en toen was het steeds leg het liever uit als ik je zie. Ik ben gestopt met vragen. Recent gaf die het uit zichzelf aan; als we afspreken wil ik je alles uitleggen. Maar wanneer dat is tsja. En ja, jullie zullen vast zeggen daar hoef je elkaar niet voor te zien en kan die al gezegd hebben; helemaal mee eens.

Een vriendin zou ik rationeel adviseren wat jullie hebben gezegd, blokkeren of optie 1, en duidelijk dar relatie niet mogelijk is. Maar mijn gevoelens gaan alle kanten op, dat maakt rationeel zijn voor mezelf lastig.