Relaties
alle pijlers
Vreemd gedrag vriend of stel ik me aan?
maandag 20 mei 2024 om 11:00
Hoi allemaal,
Gisteren hadden we een bruiloft van kennissen van mijn vriend. Hij kent de man van dit stel van een gezamenlijke sport en is wel eens weekendjes met deze man en een groep vrienden weggeweest waarop ze deze sport deden. Het is een aardige man, maar niet een goede vriend van mijn man en hij spreekt bv ook nooit af alleen met hem. Het is echt een 'sportmaatje' om het zo maar te zeggen.
Net gistermiddag werd mijn kind in het ziekenhuis opgenomen omdat ze haar hoofd hard had gestoten en dit moest gehecht worden, ook was ze natuurlijk erg geschrokken en wilde ik er voor haar zijn. Ze moest door de scan om te kijken of het slechts een oppervlakkige wond was. Alles is gelukkig goed gegaan en omdat ze bij haar vader was, is ze weer terug met haar vader mee naar huis gegaan.
Al de hele dag worstelde ik met een griepje, ik was dus echt niet fit.
Na gehaast omdat we lang in het ziekenhuis zijn geweest, zijn mijn vriend en ik alsnog naar de bruiloft van de kennis van mijn vriend geweest. We waren voor het feest uitgenodigd, dus het was geen ceremonie. Het was gezellig, er waren veel gasten. Maar na pakweg anderhalf uur op het feest zijn en dansen, merkte ik dat ik me echt heel belabberd voelde. Ik begon koorts te krijgen. We zijn even op een bankje gaan zitten om te kijken of het beter werd maar ik begon ook duizelig te worden. Ook was ik nog wat verdrietig om wat er gebeurd was met mijn kind, al viel het achteraf gezien gelukkig allemaal mee. Ik gaf aan bij mijn vriend dat ik het erg jammer vind maar dat ik toch liever naar huis zou gaan omdat ik me ziek voelde en moe was van de hele dag. Dat het fijn was dat we er toch hadden kunnen zijn maar dat ik het niet meer trok.
Waar ik begrip had verwacht, schrok ik van zijn reactie. Geïrriteerd, boos richting mij. Hij vond dat we dat niet konden maken richting het bruidspaar. We waren er net (anderhalf uur) en waren al te laat aangekomen (vanwege het ziekenhuis) en het waren zulke aardige mensen dat hij vond dat we dat niet konden maken. Daar kwam ook bij dat hij zich heel erg verheugd had op dit feest, samen met mij en de andere vrienden.
Ik heb voet bij stuk gehouden en gezegd dat het echt niet meer ging. Toen zijn we wel gegaan, maar in de hele reis terug naar huis en thuis was hij chagrijnig en stil.
Stel ik me aan dat dit me wel kwetst en dat ik dit een rare en egoïstische reactie vind? Wat vinden jullie?
Gisteren hadden we een bruiloft van kennissen van mijn vriend. Hij kent de man van dit stel van een gezamenlijke sport en is wel eens weekendjes met deze man en een groep vrienden weggeweest waarop ze deze sport deden. Het is een aardige man, maar niet een goede vriend van mijn man en hij spreekt bv ook nooit af alleen met hem. Het is echt een 'sportmaatje' om het zo maar te zeggen.
Net gistermiddag werd mijn kind in het ziekenhuis opgenomen omdat ze haar hoofd hard had gestoten en dit moest gehecht worden, ook was ze natuurlijk erg geschrokken en wilde ik er voor haar zijn. Ze moest door de scan om te kijken of het slechts een oppervlakkige wond was. Alles is gelukkig goed gegaan en omdat ze bij haar vader was, is ze weer terug met haar vader mee naar huis gegaan.
Al de hele dag worstelde ik met een griepje, ik was dus echt niet fit.
Na gehaast omdat we lang in het ziekenhuis zijn geweest, zijn mijn vriend en ik alsnog naar de bruiloft van de kennis van mijn vriend geweest. We waren voor het feest uitgenodigd, dus het was geen ceremonie. Het was gezellig, er waren veel gasten. Maar na pakweg anderhalf uur op het feest zijn en dansen, merkte ik dat ik me echt heel belabberd voelde. Ik begon koorts te krijgen. We zijn even op een bankje gaan zitten om te kijken of het beter werd maar ik begon ook duizelig te worden. Ook was ik nog wat verdrietig om wat er gebeurd was met mijn kind, al viel het achteraf gezien gelukkig allemaal mee. Ik gaf aan bij mijn vriend dat ik het erg jammer vind maar dat ik toch liever naar huis zou gaan omdat ik me ziek voelde en moe was van de hele dag. Dat het fijn was dat we er toch hadden kunnen zijn maar dat ik het niet meer trok.
Waar ik begrip had verwacht, schrok ik van zijn reactie. Geïrriteerd, boos richting mij. Hij vond dat we dat niet konden maken richting het bruidspaar. We waren er net (anderhalf uur) en waren al te laat aangekomen (vanwege het ziekenhuis) en het waren zulke aardige mensen dat hij vond dat we dat niet konden maken. Daar kwam ook bij dat hij zich heel erg verheugd had op dit feest, samen met mij en de andere vrienden.
Ik heb voet bij stuk gehouden en gezegd dat het echt niet meer ging. Toen zijn we wel gegaan, maar in de hele reis terug naar huis en thuis was hij chagrijnig en stil.
Stel ik me aan dat dit me wel kwetst en dat ik dit een rare en egoïstische reactie vind? Wat vinden jullie?
maandag 20 mei 2024 om 11:37
maandag 20 mei 2024 om 11:38
Ik snap dat dan weer niet goed. Er waren wel 60 mensen op dat feest. Dan worden 2 daarvan toch niet gemist als ze iets eerder weggaan?coderood schreef: ↑20-05-2024 11:35Ik vind dat echt al heel bijzonder. Hoezo voelde je je bij vlagen erg verdrietig om je kind terwijl er niks aan de hand was. Dat komt op mij al enorm overdreven over.
Net als wel meegaan naar een bruiloft maar je anderhalf uur later toch te ziek voelen. Anderhalf uur js niks voor een bruiloft. Die mensen hebben een heel bedrag betaald voor drank en dergelijke. Dan ga je niet na anderhalf uur weg. Tenzij je in die anderhalf uur echt super ziek was geworden. Maar zo klink je niet en aangezien je dit een dag later zo typt klinkt het niet alsof je doodziek op bed ligt maar dat kan aan mij liggen.
Had gewoon niet mee gegaan of desnoods in je eentje weggegaan. Ik vind het allemaal nogal drama en ik begrijp wel dat vriend dan op zijn minst wat nukkig reageerde. Huu ging toch mee? En dan nu nog zeuren ook.
maandag 20 mei 2024 om 11:38
Wat een onaardige reactie. Het is heel normaal dat een moeder van slag kan zijn als er iets met haar kind gebeurd is.Paska schreef: ↑20-05-2024 11:19En ik lees veel (zelf)medelijden: jij vocht de hele dag al tegen een griepje en moest ‘een beetje huilen” op een bankje omdat je kind gevallen was en niks ernstigs had?? Dit klinkt al bijzonder irritant en aandachtstrekkend. Je zegt nergens dat je hem begrijp omdat hij nu, voor jou, een feest moest afbreken waar hij zich op verheugd had. Je had gewoon zelf naar huis moeten gaan.
En ik denk ook dat to beter alleen weg had kunnen gaan, of niet gaan.
Ik begrijp vriend wel, maar die had ook aardiger kunnen reageren. Want to kon ook niks doen aan de situatie. En vriend had btw zelf ook van te voren kunnen zeggen: is het misschien beter als ik alleen ga?
maandag 20 mei 2024 om 11:38
Ik heb hem niet gedwongen om mee te gaan, er was geen andere optiePoesmetLaarzen schreef: ↑20-05-2024 11:37Dit.
En prima als je het niet meer trekt en naar huis wilt maar dwing je vriend dan niet om mee te gaan.
maandag 20 mei 2024 om 11:42
Dus hij moest mee = gedwongen.
Je had je op kunnen laten halen door iemand, taxi bellen, uurtje in de auto liggen om te kijken of je opknapte, zeurknop uit en avond uitzitten... Opties genoeg hoor.
Ik ben niet altijd sarcastisch. Soms slaap ik.
maandag 20 mei 2024 om 11:42
Je vriend vond het zélf gewoon leuk om daar te zijn, daar lijk je een beetje aan voorbij te gaan.
Goed, een beetje solidariteit is wel zo aardig in een relatie, maar dat hij er even shaggie van was snap ik wel.
maandag 20 mei 2024 om 11:43
Gewoon wat paracetamol erbij en het nog een uurtje of 2 volgehouden.PoesmetLaarzen schreef: ↑20-05-2024 11:42Dus hij moest mee = gedwongen.
Je had je op kunnen laten halen door iemand, taxi bellen, uurtje in de auto liggen om te kijken of je opknapte, zeurknop uit en avond uitzitten... Opties genoeg hoor.
maandag 20 mei 2024 om 11:43
Er zijn overal taxi's, dus dat had altijd gekund. Of hij had misschien nog met iemand anders mee kunnen rijden richting huis of ov.
Gezien je reacties op iedereen die vindt dat je zelf ook op bepaalde punten anders had kunnen handelen zie ik eigenlijk geen twijfel bij jezelf of je je aanstelt. Je stelt de vraag of je je aanstelt, maar degene die dat enigszins bevestigen ben je het totaal niet mee eens. Dus je vindt sowieso dat vriend niet leuk heeft gereageerd en jij je niet aanstelt.
Gezien je reacties op iedereen die vindt dat je zelf ook op bepaalde punten anders had kunnen handelen zie ik eigenlijk geen twijfel bij jezelf of je je aanstelt. Je stelt de vraag of je je aanstelt, maar degene die dat enigszins bevestigen ben je het totaal niet mee eens. Dus je vindt sowieso dat vriend niet leuk heeft gereageerd en jij je niet aanstelt.
maandag 20 mei 2024 om 11:46
Je gaat wel afscheid nemen van het paar en ze weten dat je vroegtijdig bent vertrokken. Ook dat je te laat was, want je bent hen eerst gaan feliciteren waarschijnlijk. Als je (nog) niet heel goed bevriend bent kan dit overkomen alsof je er eigenlijk niet bij wilde zijn, geen interesse had.
Naasten weten dat je erbij wil zijn en dat je oprecht bent.
Maar maak je er niet druk over. Je vriend is mee naar huis gegaan, dan wel nukkig en stil, maar hij heeft het toch maar gedaan
Bekijk het van de positieve kant!
maandag 20 mei 2024 om 11:48
Wat ik al eerder zei, je vriend doet het niet erg goed in je topics. Nou kennen we jou en de man niet maar wat ik steeds van je lees vind ik jou eerder vervelend doen dan hij.
Ziek is ziek maar was dan idd lekker je bed in gedoken en had hem alleen laten gaan. Maar iets zegt me dat als het zo gegaan was, je dáár weer over zitten miepen.
Ziek is ziek maar was dan idd lekker je bed in gedoken en had hem alleen laten gaan. Maar iets zegt me dat als het zo gegaan was, je dáár weer over zitten miepen.
maandag 20 mei 2024 om 11:49
maandag 20 mei 2024 om 11:50
En elke keer ben je teleurgesteld in hem.vivapimpelmees schreef: ↑20-05-2024 11:44Al jouw topics gaan over je vriend....
In dit geval had je gewoon thuis moeten blijven. Je was heel de dag al niet lekker en had een rotdag vanwege je kind. Prima excuus om met een dekentje op de bank te kruipen.
Praten jullie wel genoeg met elkaar over wat je van de ander verwacht?
maandag 20 mei 2024 om 11:51
Als hij de enige optie is om je zin te krijgen (45 minuten naar huis rijden) en je houdt daar voet bij stuk bij,
Hoe is dat niet dwingen?
Hij kreeg van jou toch geen enkele andere keuze?
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
maandag 20 mei 2024 om 11:53
The words you speak are the house you live in.
Jij hebt jezelf de hele dag verteld dat het een zware dag is en dat je gezellig moet doen op een bruiloft. En dat je dan een goede vriendin bent. Je had gewoon beter moeten nadenken of een avondprogramma wel een goed idee was geweest. Vriendlief kijkt er al heel lang naar uit.
Jij hebt jezelf de hele dag verteld dat het een zware dag is en dat je gezellig moet doen op een bruiloft. En dat je dan een goede vriendin bent. Je had gewoon beter moeten nadenken of een avondprogramma wel een goed idee was geweest. Vriendlief kijkt er al heel lang naar uit.
maandag 20 mei 2024 om 11:55
Ik heb hem niet gedwongen om mee te gaan. Ik heb alleen gezegd dat ik écht niet lekker ben en het liefst naar huis zou willen gaan. Hij heeft toen zelf bepaalt dat hij meeging maar was wel boos, chagrijnig en nukkig. Wat prima is, maar ik vind dat alleen niet lief of empathisch, gezien de hele situatie. Ik zou zelf anders gereageerd hebben en meer begrip voor hem getoond hebben. 'ok jammer, maar als jij je niet goed voelt gaan we naar huis'.
maandag 20 mei 2024 om 11:56
Nou nee, dat heb ik mezelf absoluut niet verteld. Dat vóelde ik pas aan het eind van de dag, op het feest.Pimpelmeesje87 schreef: ↑20-05-2024 11:53The words you speak are the house you live in.
Jij hebt jezelf de hele dag verteld dat het een zware dag is en dat je gezellig moet doen op een bruiloft. En dat je dan een goede vriendin bent. Je had gewoon beter moeten nadenken of een avondprogramma wel een goed idee was geweest. Vriendlief kijkt er al heel lang naar uit.
maandag 20 mei 2024 om 11:56
Als hij had gereageerd met:Splendid schreef: ↑20-05-2024 11:55Ik heb hem niet gedwongen om mee te gaan. Ik heb alleen gezegd dat ik écht niet lekker ben en het liefst naar huis zou willen gaan. Hij heeft toen zelf bepaalt dat hij meeging maar was wel boos, chagrijnig en nukkig. Wat prima is, maar ik vind dat alleen niet lief of empathisch, gezien de hele situatie. Ik zou zelf anders gereageerd hebben en meer begrip voor hem getoond hebben. 'ok jammer, maar als jij je niet goed voelt gaan we naar huis'.
Oké en was gaan doorfeesten was het prima geweest?
maandag 20 mei 2024 om 11:56
Jij ziet de bruiloft als een soort verplichting waar jullie aan moesten voldoen, vriend had zin in de bruiloft en moest nu weg bij iets waar hij het naar zijn zin had. Dat is een heel ander uitgangspunt.
Ik snap samen uit, samen thuis op zich wel, maar dat hij baalt ook.
Ik snap samen uit, samen thuis op zich wel, maar dat hij baalt ook.
anoniem_677683ba4a1a0 wijzigde dit bericht op 20-05-2024 11:58
14.53% gewijzigd
maandag 20 mei 2024 om 11:58
Ik had hier ook al een vraag over gesteld, maar daar reageert TO niet op. Vind wel dat mensen soms onnodig hard zijn tegen TO, maar oprecht, ik vraag me nog een keer af, wat doe je met deze man? Je lijkt echt niet gelukkig in deze relatie.vivapimpelmees schreef: ↑20-05-2024 11:44Al jouw topics gaan over je vriend....
In dit geval had je gewoon thuis moeten blijven. Je was heel de dag al niet lekker en had een rotdag vanwege je kind. Prima excuus om met een dekentje op de bank te kruipen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
