Relaties
alle pijlers
Vriend eigen onderneming: te combineren met kinderen?
woensdag 23 oktober 2024 om 07:57
Hoi allemaal,
Ik loop een beetje vast met een vraagstuk mbt de toekomst. Hopelijk kan ik hier wat ervaringsverhalen of andere inzichten krijgen.
Ik ben 8 jaar samen met m’n vriend en we zijn beiden net 30 geworden. We zijn erg gelukkig samen, ik voel me gezien en geliefd, we communiceren goed, zijn naast partners echt maatjes en hebben veel plezier en diepgang. Nu heeft m’n vriend al jaren een eigen bedrijf; dit is z’n droom en passie. Hij is enorm ambitieus, gericht op resultaat en groeien, groeien, groeien. Er zitten vaak te weinig uren in de week om echt fatsoenlijk op te laden. De weinige uren die hij wel thuis is doordeweeks heeft hij vaak een vol hoofd door de drukte en stress en heeft hij weinig ruimte over voor andere dingen. Daarnaast is het ook nog maar de vraag of het hem lukt om die uren dat hij thuis is wel op te laden, omdat er regelmatig wat telefoontjes of andere dingen tussenkomen. Als we het hebben over de toekomst, dan ziet hij zijn bedrijf met zoveel mogelijk vestigingen voor zich. Voor hem is dit een vereiste, iets wat hoe dan ook gaat gebeuren. Ik ken hem natuurlijk langer dan vandaag en weet dat dit bij hem hoort.
Maar: vriend wilt ook heel graag kinderen uiteindelijk. Nu nog niet, maar over een jaar of 4. Ik wil zelf ook niks liever, wat mij betreft mag het zelfs al eerder. Ik merk alleen dat ik me zorgen maak over dit onderwerp. Ondanks dat vriend aangeeft het heel erg belangrijk te vinden een betrokken vader te zijn en hij dit ook echt wilt zijn, geeft hij ook aan niet minder te willen werken. Wel wilt hij andere tijden werken: vroeger beginnen, eerder klaar zijn. Nu begint zijn dag vaak namelijk om 10 uur en is hij rond 23/ 00 thuis, op twee avonden in de week na. Die avonden probeert hij rond 19 thuis te zijn.
In principe klinkt eerder thuis zijn goed, alleen is het probleem dat werk hem opslokt met deze hoeveelheid uren. Als hij niet fysiek aan het werk is, leest hij boeken over z’n werk, en als hij niet leest over werk, dan is hij aan het piekeren over werk. Ik merk dat hij chaotisch is, soms weinig in het moment is (los van de weekenden, dan staat zijn telefoon uit) en ik vraag me af of hij dit ooit kan combineren met een kindje hebben/ ook nog eens de vader zijn die hij wilt zijn, en die ik zoek. Daarnaast heeft hij al een burn-out gehad, is goed slapen heilig voor hem omdat hij anders snel last van z’n hoofd of stress krijgt, en is hij iemand die het zichzelf door z’n perfectionisme soms erg moeilijk maakt. Hij weet dit overigens van zichzelf en probeert meer rustmomentjes te creëren en de juiste keuzes te maken, waardoor hij nu gelukkig wel al meer in balans is dan voor zijn burn-out.
Ik hou zielsveel van hem, maar zoals gezegd; ik maak me zorgen. We praten hier zelf ook geregeld over, en deze week zullen we weer even een momentje pakken, dus wordt op dat vlak vervolgd. Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen of inzichten! Dankjewel voor het lezen van dit lange verhaal, mocht je zover gekomen zijn!
NB: het kan zijn dat het topic per ongeluk twee keer is geplaatst, excuus als dit het geval is. Had het topic ook beter onder “kinderen” kunnen plaatsen denk ik, alleen dit krijg ik niet gewijzigd.
Ik loop een beetje vast met een vraagstuk mbt de toekomst. Hopelijk kan ik hier wat ervaringsverhalen of andere inzichten krijgen.
Ik ben 8 jaar samen met m’n vriend en we zijn beiden net 30 geworden. We zijn erg gelukkig samen, ik voel me gezien en geliefd, we communiceren goed, zijn naast partners echt maatjes en hebben veel plezier en diepgang. Nu heeft m’n vriend al jaren een eigen bedrijf; dit is z’n droom en passie. Hij is enorm ambitieus, gericht op resultaat en groeien, groeien, groeien. Er zitten vaak te weinig uren in de week om echt fatsoenlijk op te laden. De weinige uren die hij wel thuis is doordeweeks heeft hij vaak een vol hoofd door de drukte en stress en heeft hij weinig ruimte over voor andere dingen. Daarnaast is het ook nog maar de vraag of het hem lukt om die uren dat hij thuis is wel op te laden, omdat er regelmatig wat telefoontjes of andere dingen tussenkomen. Als we het hebben over de toekomst, dan ziet hij zijn bedrijf met zoveel mogelijk vestigingen voor zich. Voor hem is dit een vereiste, iets wat hoe dan ook gaat gebeuren. Ik ken hem natuurlijk langer dan vandaag en weet dat dit bij hem hoort.
Maar: vriend wilt ook heel graag kinderen uiteindelijk. Nu nog niet, maar over een jaar of 4. Ik wil zelf ook niks liever, wat mij betreft mag het zelfs al eerder. Ik merk alleen dat ik me zorgen maak over dit onderwerp. Ondanks dat vriend aangeeft het heel erg belangrijk te vinden een betrokken vader te zijn en hij dit ook echt wilt zijn, geeft hij ook aan niet minder te willen werken. Wel wilt hij andere tijden werken: vroeger beginnen, eerder klaar zijn. Nu begint zijn dag vaak namelijk om 10 uur en is hij rond 23/ 00 thuis, op twee avonden in de week na. Die avonden probeert hij rond 19 thuis te zijn.
In principe klinkt eerder thuis zijn goed, alleen is het probleem dat werk hem opslokt met deze hoeveelheid uren. Als hij niet fysiek aan het werk is, leest hij boeken over z’n werk, en als hij niet leest over werk, dan is hij aan het piekeren over werk. Ik merk dat hij chaotisch is, soms weinig in het moment is (los van de weekenden, dan staat zijn telefoon uit) en ik vraag me af of hij dit ooit kan combineren met een kindje hebben/ ook nog eens de vader zijn die hij wilt zijn, en die ik zoek. Daarnaast heeft hij al een burn-out gehad, is goed slapen heilig voor hem omdat hij anders snel last van z’n hoofd of stress krijgt, en is hij iemand die het zichzelf door z’n perfectionisme soms erg moeilijk maakt. Hij weet dit overigens van zichzelf en probeert meer rustmomentjes te creëren en de juiste keuzes te maken, waardoor hij nu gelukkig wel al meer in balans is dan voor zijn burn-out.
Ik hou zielsveel van hem, maar zoals gezegd; ik maak me zorgen. We praten hier zelf ook geregeld over, en deze week zullen we weer even een momentje pakken, dus wordt op dat vlak vervolgd. Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen of inzichten! Dankjewel voor het lezen van dit lange verhaal, mocht je zover gekomen zijn!
NB: het kan zijn dat het topic per ongeluk twee keer is geplaatst, excuus als dit het geval is. Had het topic ook beter onder “kinderen” kunnen plaatsen denk ik, alleen dit krijg ik niet gewijzigd.
woensdag 23 oktober 2024 om 12:19
Jeetje, wat een verhaal. Welke vrouw heeft hier nog trek in? Eerst moet je uitgebreid uitleggen wat het ouderschap inhoudt, zorgen dat het gesprek hierover gevoerd wordt en dan vervolgens waken dat het afgesproken systeem in stand blijft.
Waarom werkt je vriend eigenlijk zoveel? Je kunt ook ambities hebben en toch een gezonde werk/privebalans hebben maar zo klinkt jouw man niet. Werk kan ook een verslaving zijn. eentje die wel aangemoedigd wordt in onze maatschappij en eentje waarmee je de sociale ladder beklimt. Maar niettemin nog steeds verwoestend is, net als andere verslavingen.
Waarom werkt je vriend eigenlijk zoveel? Je kunt ook ambities hebben en toch een gezonde werk/privebalans hebben maar zo klinkt jouw man niet. Werk kan ook een verslaving zijn. eentje die wel aangemoedigd wordt in onze maatschappij en eentje waarmee je de sociale ladder beklimt. Maar niettemin nog steeds verwoestend is, net als andere verslavingen.
woensdag 23 oktober 2024 om 12:28
Is het te combineren? Dat is niet zo makkelijk te bepalen.
Mijn vriend en ik zijn beide zelfstandig ondernemer, en veel van onze vrienden ook. Het belangrijkste is dat je zaken vooral al goed bespreekt en afspraken maakt. Hoe ziet je vriend het voor zich?
Mijn ervaring is dat ik vrienden zie die altijd ontzettend druk waren met hun bedrijf, en nu er kinderen zijn wel de ruimte en tijd vinden voor de kinderen. Misschien op andere tijden dan andere vaders, omdat ze hun eigen tijd beter kunnen indelen. En ik zie mannen bij wie dit niet lukt, en bijna alles op de moeder aankomt. Vooraf is niet te zeggen hoe dit gaat lopen.
Realiseer je dat je nooit alleen zelfstandig ondernemer bent, maar dit altijd met z'n tweeen doet. Omdat een eigen zaak veel tijd en energie kost, ook op tijden "buiten kantoor tijd". Je kan dan niet verwachten dat je partner elke avond om half 6 achter de piepers zit.
Maar er zijn heel veel mensen met eigen bedrijven, die veel werken, die hele goede ouders zijn.
Mijn vriend en ik zijn beide zelfstandig ondernemer, en veel van onze vrienden ook. Het belangrijkste is dat je zaken vooral al goed bespreekt en afspraken maakt. Hoe ziet je vriend het voor zich?
Mijn ervaring is dat ik vrienden zie die altijd ontzettend druk waren met hun bedrijf, en nu er kinderen zijn wel de ruimte en tijd vinden voor de kinderen. Misschien op andere tijden dan andere vaders, omdat ze hun eigen tijd beter kunnen indelen. En ik zie mannen bij wie dit niet lukt, en bijna alles op de moeder aankomt. Vooraf is niet te zeggen hoe dit gaat lopen.
Realiseer je dat je nooit alleen zelfstandig ondernemer bent, maar dit altijd met z'n tweeen doet. Omdat een eigen zaak veel tijd en energie kost, ook op tijden "buiten kantoor tijd". Je kan dan niet verwachten dat je partner elke avond om half 6 achter de piepers zit.
Maar er zijn heel veel mensen met eigen bedrijven, die veel werken, die hele goede ouders zijn.
woensdag 23 oktober 2024 om 12:29
Hoe ga je het straks doen als er kinderen zijn, en jij een dagje of avondje weg wil. Hij is er nooit dus dan heb je altijd externe oppas nodig wat jij uiteraard mag regelen. En als je dan eens moe bent van een activiteit mag jij alsnog elke nacht en ochtend draaien want hij heeft z’n slaap nodig.
Sta er ook eens bij stil dat die slaap voor hem zo nodig is, omdat hij zoveel hooi op z’n vork neemt.
Ik zou kinderen alleen maar overwegen als hij genoeg geld binnenhaalt voor een au-pair, maar zelfs dan zou ik hier geen zin in hebben. Zijn prioriteiten zullen waarschijnlijk nooit bij jou en de kinderen liggen en op lange termijn gaat je dat opbreken.
Hij is alleen maar met zichzelf en zijn doelen en plannen bezig, niet met die van jou en een evt gezin. Als hij zegt van wel laat het hem maar bewijzen: laat hem 1 volle dag in het weekend volledig beschikbaar voor jou zijn. Als dat nu allemaal niet kan, kan en wil hij het ook echt niet opeens wel als er een kind is.
Sta er ook eens bij stil dat die slaap voor hem zo nodig is, omdat hij zoveel hooi op z’n vork neemt.
Ik zou kinderen alleen maar overwegen als hij genoeg geld binnenhaalt voor een au-pair, maar zelfs dan zou ik hier geen zin in hebben. Zijn prioriteiten zullen waarschijnlijk nooit bij jou en de kinderen liggen en op lange termijn gaat je dat opbreken.
Hij is alleen maar met zichzelf en zijn doelen en plannen bezig, niet met die van jou en een evt gezin. Als hij zegt van wel laat het hem maar bewijzen: laat hem 1 volle dag in het weekend volledig beschikbaar voor jou zijn. Als dat nu allemaal niet kan, kan en wil hij het ook echt niet opeens wel als er een kind is.
woensdag 23 oktober 2024 om 12:29
Maar vooral: al heb je alles aan de voorkant nog zo "dichtgetimmerd" mensen kunnen altijd besluiten gewoon verder te gaan waar ze gebleven waren.
Mijn ex wilde nooit niets. Niet met mij, niet met de kinderen. Ik vergoelijkte dat altijd, want och zo ambitieus, kijk m toch eens hard werken. Tot kind nummer 2 en 3 kwamen. Dan gaat de lol er wel af als je zelf alle ballen hoog aan t houden bent (ik werkte immers ook, deed letterlijk alles in het huishouden en met de kinderen).
Maar hé, we hebben nu co ouderschap en hij weet spontaan hoe de vaatwasser en wasmachine werken. Met zijn nieuwe moppie en de kinderen kan hij wel de weg naar het bos/strand/weekje weg vinden.
Moraal van het verhaal, mensen veranderen heus, maar wél en alleen als ze dat echt willen.
Mijn ex wilde nooit niets. Niet met mij, niet met de kinderen. Ik vergoelijkte dat altijd, want och zo ambitieus, kijk m toch eens hard werken. Tot kind nummer 2 en 3 kwamen. Dan gaat de lol er wel af als je zelf alle ballen hoog aan t houden bent (ik werkte immers ook, deed letterlijk alles in het huishouden en met de kinderen).
Maar hé, we hebben nu co ouderschap en hij weet spontaan hoe de vaatwasser en wasmachine werken. Met zijn nieuwe moppie en de kinderen kan hij wel de weg naar het bos/strand/weekje weg vinden.
Moraal van het verhaal, mensen veranderen heus, maar wél en alleen als ze dat echt willen.
woensdag 23 oktober 2024 om 12:35
dit hoor ik best wel vaak van mensen. Ik heb me altijd afgevraagd hoe dat komt. Is het omdat hij geleerd heeft van eerdere relatie? (met jou dus), omdat nieuwe partner gewoon weigert om het voor hem te doen/ballen hoog te houden? of is het iets anders?Lievelieve schreef: ↑23-10-2024 12:29Maar vooral: al heb je alles aan de voorkant nog zo "dichtgetimmerd" mensen kunnen altijd besluiten gewoon verder te gaan waar ze gebleven waren.
Mijn ex wilde nooit niets. Niet met mij, niet met de kinderen. Ik vergoelijkte dat altijd, want och zo ambitieus, kijk m toch eens hard werken. Tot kind nummer 2 en 3 kwamen. Dan gaat de lol er wel af als je zelf alle ballen hoog aan t houden bent (ik werkte immers ook, deed letterlijk alles in het huishouden en met de kinderen).
Maar hé, we hebben nu co ouderschap en hij weet spontaan hoe de vaatwasser en wasmachine werken. Met zijn nieuwe moppie en de kinderen kan hij wel de weg naar het bos/strand/weekje weg vinden.
Moraal van het verhaal, mensen veranderen heus, maar wél en alleen als ze dat echt willen.
woensdag 23 oktober 2024 om 12:39
Eens met de meeste anderen hier.
Trap niet in ‘afspraken’ en ‘taakverdeling’, als het kind er eenmaal is, komt daar met dit type man niets van terecht. Al zo vaak gezien.
Dus als je met hem kinderen wil, ga er dan gewoon vanuit dat jij alles alleen doet. Kan een keuze zijn maar zorg dan wel dat je alles HEEL goed regelt mocht het tot een breuk komen.
Reken niet op co-ouderschap, sta ingeschreven voor een huurhuis, leg een ijzeren en faire regeling vast mbt financieel. Ik zou er geen trek in hebben maar als je deze weg gaat, echt wees niet naïef over scheiden ooit en maak niet de denkfout dat mensen in een scheiding wel redelijk zullen zijn.
En het is hij WIL, niet hij wilT.
Trap niet in ‘afspraken’ en ‘taakverdeling’, als het kind er eenmaal is, komt daar met dit type man niets van terecht. Al zo vaak gezien.
Dus als je met hem kinderen wil, ga er dan gewoon vanuit dat jij alles alleen doet. Kan een keuze zijn maar zorg dan wel dat je alles HEEL goed regelt mocht het tot een breuk komen.
Reken niet op co-ouderschap, sta ingeschreven voor een huurhuis, leg een ijzeren en faire regeling vast mbt financieel. Ik zou er geen trek in hebben maar als je deze weg gaat, echt wees niet naïef over scheiden ooit en maak niet de denkfout dat mensen in een scheiding wel redelijk zullen zijn.
En het is hij WIL, niet hij wilT.
woensdag 23 oktober 2024 om 12:45
Ik zou eerst eens heel goed voor mezelf op een rijtje krijgen wat jij wil, wat voor jou de gewenste verdeling is en wat het minimaal vereiste. En vervolgens, hoe tegenstrijdig dit ook aan minimale vereiste klinkt, er van uit gaan dat het waarschijnlijk heel anders gaat lopen.
Stom voorbeeld: maar afspreken dat je om beurten kind naar bed brengt klinkt leuk, maar wordt pas een uitdaging als kind met snot, gillen (geïrrigeerde buren!) en hartverscheurend huilen laat weten: “Nee! Jij niet! Ik wil pápa!.
Laat je dan de afspraak varen, is dat tijdelijk, neem je iets anders op je, ga je juist éxtra investeren in de goede band met je kind en de avondrust voor je partner, enz. Het is opvallend hoe vaak praktijk en praktische, zogenaamd tijdelijke keuzes invloed hebben over de zorgverdeling van jaren.
En financieel, zorg dat niet één persoon inlevert op inkomen, kansen, pensioen. Ga desnoods beleggen van het geld dat je als stel bespaart op opvang omdat eentje thuis blijft. En als het té scheef voelt om je te laten betalen door je partner (gek dat het teren op de thuisblijvende partner dan niet scheef voelt, maar dat terzijde) maak dat een vette studiepot voor het kind, of een kapitaal om ooit een huis van te kopen voor kind oid.
Ik geloof dat je niet moet gaan voor een 50/50 verdeling maar er elk 100% voor moet gaan bij een kind.
Maar wát 100% dan is verschilt enorm. De ene vindt 100% altijd aanwezig zijn en vindt gebruik maken van kinderopvang al ‘slecht’, de ander vindt elke avond samen aan tafel eten 100% en weer een ander vindt een cadeautje geven bij het behalen van een zwemdiploma hét bewijs van 100% betrokken ouderschap.
En als je kiest voor sámen een kind, dan mag je ineens ook iets vinden over wat je partner als 100% inzet ziet.
Stom voorbeeld: maar afspreken dat je om beurten kind naar bed brengt klinkt leuk, maar wordt pas een uitdaging als kind met snot, gillen (geïrrigeerde buren!) en hartverscheurend huilen laat weten: “Nee! Jij niet! Ik wil pápa!.
Laat je dan de afspraak varen, is dat tijdelijk, neem je iets anders op je, ga je juist éxtra investeren in de goede band met je kind en de avondrust voor je partner, enz. Het is opvallend hoe vaak praktijk en praktische, zogenaamd tijdelijke keuzes invloed hebben over de zorgverdeling van jaren.
En financieel, zorg dat niet één persoon inlevert op inkomen, kansen, pensioen. Ga desnoods beleggen van het geld dat je als stel bespaart op opvang omdat eentje thuis blijft. En als het té scheef voelt om je te laten betalen door je partner (gek dat het teren op de thuisblijvende partner dan niet scheef voelt, maar dat terzijde) maak dat een vette studiepot voor het kind, of een kapitaal om ooit een huis van te kopen voor kind oid.
Ik geloof dat je niet moet gaan voor een 50/50 verdeling maar er elk 100% voor moet gaan bij een kind.
Maar wát 100% dan is verschilt enorm. De ene vindt 100% altijd aanwezig zijn en vindt gebruik maken van kinderopvang al ‘slecht’, de ander vindt elke avond samen aan tafel eten 100% en weer een ander vindt een cadeautje geven bij het behalen van een zwemdiploma hét bewijs van 100% betrokken ouderschap.
En als je kiest voor sámen een kind, dan mag je ineens ook iets vinden over wat je partner als 100% inzet ziet.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
woensdag 23 oktober 2024 om 12:56
woensdag 23 oktober 2024 om 13:00
Zolang hij 'probeert om rustmomentjes te creëren' (maar die er dus nog niet voldoende zijn) zou ik hier niet aan beginnen.
Hij heeft al meer balans, maar zo te lezen is de ideale balans nog lang niet in zicht. Een kind vergt energie, niet zo'n beetje ook.
Zijn slaap is heilig, dat is heel leuk als je baby een huilbaby blijkt te zijn. Mag jij de eerste maanden dus elke nacht je bed uit. Ook zonder huilbaby zijn er nachtvoedingen, en kan je kind wakker worden om weet ik wat.
Jij hebt dan een topprestatie geleverd en een kind op de wereld gezet. Is jouw slaap dan niet heilig?
Hij piekert of leest over zijn werk in zijn vrije tijd. Dat klinkt niet als balans, verre van zelfs. Het leest of een nieuwe burn-out op de loer ligt. Hij zal keuzes moeten maken, als jullie aan kinderen willen beginnen. Eerst zijn leven op orde, rust in het hoofd als hij niet werkt. Dan pas kan er ruimte ontstaan om deze stap te zetten.
Hij heeft al meer balans, maar zo te lezen is de ideale balans nog lang niet in zicht. Een kind vergt energie, niet zo'n beetje ook.
Zijn slaap is heilig, dat is heel leuk als je baby een huilbaby blijkt te zijn. Mag jij de eerste maanden dus elke nacht je bed uit. Ook zonder huilbaby zijn er nachtvoedingen, en kan je kind wakker worden om weet ik wat.
Jij hebt dan een topprestatie geleverd en een kind op de wereld gezet. Is jouw slaap dan niet heilig?
Hij piekert of leest over zijn werk in zijn vrije tijd. Dat klinkt niet als balans, verre van zelfs. Het leest of een nieuwe burn-out op de loer ligt. Hij zal keuzes moeten maken, als jullie aan kinderen willen beginnen. Eerst zijn leven op orde, rust in het hoofd als hij niet werkt. Dan pas kan er ruimte ontstaan om deze stap te zetten.
woensdag 23 oktober 2024 om 13:01
Inderdaad en plus dit:florence13 schreef: ↑23-10-2024 12:56To: ik zie hier al veel mensen roepen 'niet aan beginnen' etc, maar ik maak uit je post op dat hij het hele weekend zijn telefoon uit heeft staan en dus niet aan het werk is? Want ik vind dat eigenlijk wel een indicatie dat er best afspraken met hem te maken zijn.
We zijn erg gelukkig samen, ik voel me gezien en geliefd, we communiceren goed, zijn naast partners echt maatjes en hebben veel plezier en diepgang.
Het is niet allemaal kommer en kwel.
woensdag 23 oktober 2024 om 13:02
ik vind het ook vreemd om obv de info die we hebben "doe maar niet" te zeggen. wél moet je kritisch zijn en goed weten wat je wil.florence13 schreef: ↑23-10-2024 12:56To: ik zie hier al veel mensen roepen 'niet aan beginnen' etc, maar ik maak uit je post op dat hij het hele weekend zijn telefoon uit heeft staan en dus niet aan het werk is? Want ik vind dat eigenlijk wel een indicatie dat er best afspraken met hem te maken zijn.
En doooooor!
woensdag 23 oktober 2024 om 13:07
Met een eigen bedrijf ben je altijd aan het werk. En gezien zijn ambities (niet 1 maar nog meer bedrijven) zal dat alleen meer word. Logisch dat hij kinderen wil. Dat is onderdeel van het perfecte plaatje. Groot huis, dure auto, meerdere bedrijven en dat gezin. Maar meer bedrijven is dus meer werken. En onderschat absoluut niet dat kinderen heel veel energie kosten. Jarenlang als ze klein zijn. Dat heeft hij niet meer na continu van dit soort lange dagen. In jullie geval ziet hij de kinderen hoogstens nog even voor ze (gewassen en gevoed) naar bed gaan. En doet wat leuks in het weekend.
Alleen doen als jij voor de kinderen en het huis wilt zorgen. Misschien heb jij nog een klein baantje ernaast. Maar de kinderen zijn jouw verantwoordelijkheid. Niet die van hem (wat hij nu ook zegt).
Alleen doen als jij voor de kinderen en het huis wilt zorgen. Misschien heb jij nog een klein baantje ernaast. Maar de kinderen zijn jouw verantwoordelijkheid. Niet die van hem (wat hij nu ook zegt).
woensdag 23 oktober 2024 om 13:08
Bedankt allemaal voor jullie reacties. Ik heb meegeschreven en flink wat inzichten/ dingen bevestigd gekregen.
Om inhoudelijk even terug te komen op de dingen die zijn gezegd; van binnen voel ik inderdaad precies wat het merendeel uit. Het is een schat van een man met een groot, puur hart, maar hij is ook een optimist die dingen nogal eens wil onderschatten. Ik ben vooral heel erg bang dat hij dat met dit onderwerp ook doet en er in de praktijk maar weinig waar gemaakt wordt van alle beloften en afspraken die zijn gemaakt.
Ik ga hem sowieso alle reacties laten lezen. Hopelijk gaat dit hem ook aan het denken zetten.
Om even terug te komen op de vragen die zijn gesteld:
Verdeling huishouden: vriend kookt 1x in het weekend, hij stofzuigt sporadisch of wanneer ik daarom vraag, brengt vuilniszakken weg en leegt/ ruimt de vaatwasser in wanneer hij ziet dat dit moet gebeuren. Ook doet hij weleens boodschappen in het weekend. De rest doe ik zelf.
Onderhouden van sociale contacten: we hebben een gezamenlijke vriendengroep waar we geregeld mee afspreken in de weekenden. Zelf onderhoudt hij zijn contacten op zijn manier, en ik op mijn manier. We zijn allebei mensen die los van een avondje in het weekend graag op onszelf zijn en rust pakken, dus daar vinden we elkaar in en halen we ook echt kwaliteitstijd uit.
Aantal uur dat ik werk: 32 uur momenteel. Als er een kindje zou komen, zou ik het helemaal goed vinden om naar bijvoorbeeld 2 dagen in de week te gaan, maar ik wil zeker ook m’n eigen werk behouden.
Werkplek: we werken allebei in onze woonplaats en delen beiden onze eigen agenda in.
Of vriend nu kan bieden wat ik nodig heb:
Ja, gelukkig wel. Hij is er voor me wanneer ik dat nodig heb, de weekenden besteden we altijd zoveel mogelijk samen (of dat nou 1 op 1 is, bij familie of met vrienden), en hij probeert woensdag en vrijdagavond thuis te zijn zodat we tijd samen hebben. Als ik iets vraag aan hem om op te pakken, zal hij dit ook altijd doen. Verder is vriend enorm van het tonen van affectie en het uiten van zijn waardering en liefde in woorden, dus dat is eigenlijk allemaal heel fijn. Ik kan oprecht ook zeggen dat ik heel gelukkig ben met hem. Maar, wat als die kinderen er zijn? Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat er dan veel irritaties gaan komen, dat ik dingen van hem verwacht of vraag die hij niet na kan komen, dat kinderen an sich veel meer vragen dan hij denkt, en dat in de praktijk blijkt dat werk inderdaad voor de kinderen staat. Oh, en vooral: dat het regelen, organiseren, nadenken, dingen uitzetten bij mij komt. Dat ervaar ik nu ook vaak, alleen is het nu geen groot probleem doordat we nog geen andere grote verantwoordelijkheden hebben. Overigens zitten we er nu nog aan te denken om begin volgend jaar een hond te nemen, dus ik ben ook erg benieuwd hoe dat zou gaan in de praktijk.
Ik reageer vanavond weer verder. Nu weer aan het werk!
Om inhoudelijk even terug te komen op de dingen die zijn gezegd; van binnen voel ik inderdaad precies wat het merendeel uit. Het is een schat van een man met een groot, puur hart, maar hij is ook een optimist die dingen nogal eens wil onderschatten. Ik ben vooral heel erg bang dat hij dat met dit onderwerp ook doet en er in de praktijk maar weinig waar gemaakt wordt van alle beloften en afspraken die zijn gemaakt.
Ik ga hem sowieso alle reacties laten lezen. Hopelijk gaat dit hem ook aan het denken zetten.
Om even terug te komen op de vragen die zijn gesteld:
Verdeling huishouden: vriend kookt 1x in het weekend, hij stofzuigt sporadisch of wanneer ik daarom vraag, brengt vuilniszakken weg en leegt/ ruimt de vaatwasser in wanneer hij ziet dat dit moet gebeuren. Ook doet hij weleens boodschappen in het weekend. De rest doe ik zelf.
Onderhouden van sociale contacten: we hebben een gezamenlijke vriendengroep waar we geregeld mee afspreken in de weekenden. Zelf onderhoudt hij zijn contacten op zijn manier, en ik op mijn manier. We zijn allebei mensen die los van een avondje in het weekend graag op onszelf zijn en rust pakken, dus daar vinden we elkaar in en halen we ook echt kwaliteitstijd uit.
Aantal uur dat ik werk: 32 uur momenteel. Als er een kindje zou komen, zou ik het helemaal goed vinden om naar bijvoorbeeld 2 dagen in de week te gaan, maar ik wil zeker ook m’n eigen werk behouden.
Werkplek: we werken allebei in onze woonplaats en delen beiden onze eigen agenda in.
Of vriend nu kan bieden wat ik nodig heb:
Ja, gelukkig wel. Hij is er voor me wanneer ik dat nodig heb, de weekenden besteden we altijd zoveel mogelijk samen (of dat nou 1 op 1 is, bij familie of met vrienden), en hij probeert woensdag en vrijdagavond thuis te zijn zodat we tijd samen hebben. Als ik iets vraag aan hem om op te pakken, zal hij dit ook altijd doen. Verder is vriend enorm van het tonen van affectie en het uiten van zijn waardering en liefde in woorden, dus dat is eigenlijk allemaal heel fijn. Ik kan oprecht ook zeggen dat ik heel gelukkig ben met hem. Maar, wat als die kinderen er zijn? Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat er dan veel irritaties gaan komen, dat ik dingen van hem verwacht of vraag die hij niet na kan komen, dat kinderen an sich veel meer vragen dan hij denkt, en dat in de praktijk blijkt dat werk inderdaad voor de kinderen staat. Oh, en vooral: dat het regelen, organiseren, nadenken, dingen uitzetten bij mij komt. Dat ervaar ik nu ook vaak, alleen is het nu geen groot probleem doordat we nog geen andere grote verantwoordelijkheden hebben. Overigens zitten we er nu nog aan te denken om begin volgend jaar een hond te nemen, dus ik ben ook erg benieuwd hoe dat zou gaan in de praktijk.
Ik reageer vanavond weer verder. Nu weer aan het werk!
denise456 wijzigde dit bericht op 23-10-2024 13:21
7.03% gewijzigd
woensdag 23 oktober 2024 om 13:13
Ik lees juist dat hij altijd alsnog leest/denkt/piekert over werk, dus volgens mij gaan die weekenden ook niet echt van een leien dakje.florence13 schreef: ↑23-10-2024 12:56To: ik zie hier al veel mensen roepen 'niet aan beginnen' etc, maar ik maak uit je post op dat hij het hele weekend zijn telefoon uit heeft staan en dus niet aan het werk is? Want ik vind dat eigenlijk wel een indicatie dat er best afspraken met hem te maken zijn.
TO besef ook dat als je in deze situatie aan kinderen begint en alles komt op jou neer, je naast mijn eerder genoemde zaken (avondje uit met vriendinnen, weekendje weg) ook zelf qua ontwikkeling behoorlijk stil komt te staan. Je hebt het over 2 dagen werken, maar bij veel banen is dat niet eens een optie, laat staan dat je door kunt groeien. Een (interne) opleiding kun je ook wel vergeten, want daar heb je al helemaal geen tijd voor. Werkborrels/etentjes en netwerkmomenten ook. En dan heb ik het nog niet eens gehad over het huishouden wat je nu dus ook al voor 98% runt.
Als jij het prima vindt is het geen probleem, maar hou het in je achterhoofd. Ik zou mijn eisen stellen (bijv in het weekend thuis en leuke dingen doen, en 2 doordeweekse avonden thuis eten) en er dan dus een au pair en schoonmaker bij willen, voordat ik het zou overwegen.
cherimoya wijzigde dit bericht op 23-10-2024 13:18
1.72% gewijzigd
woensdag 23 oktober 2024 om 13:14
"De rest doe ik zelf"Denise456 schreef: ↑23-10-2024 13:08Bedankt allemaal voor jullie reacties. Ik heb meegeschreven en flink wat inzichten/ dingen bevestigd gekregen.
Om inhoudelijk even terug te komen op de dingen die zijn gezegd; van binnen voel ik inderdaad precies wat het merendeel uit. Het is een schat van een man met een groot, puur hart, maar hij is ook een optimist die dingen nogal eens wil onderschatten. Ik ben vooral heel erg bang dat hij dat met dit onderwerp ook doet en er in de praktijk maar weinig waar gemaakt wordt van alle beloften en afspraken die zijn gemaakt.
Ik ga hem sowieso alle reacties laten lezen. Hopelijk gaat dit hem ook aan het denken zetten.
Om even terug te komen op de vragen die zijn gesteld:
Verdeling huishouden: vriend kookt 1x in het weekend, hij stofzuigt sporadisch of wanneer ik daarom vraag, brengt vuilniszakken weg en leegt/ ruimt de vaatwasser in wanneer hij ziet dat dit moet gebeuren. Ook doet hij weleens boodschappen in het weekend. De rest doe ik zelf.
Onderhouden van sociale contacten: we hebben een gezamenlijke vriendengroep waar we geregeld mee afspreken in de weekenden. Zelf onderhoudt hij zijn contacten op zijn manier, en ik op mijn manier. We zijn allebei mensen die los van een avondje in het weekend graag op onszelf zijn en rust pakken, dus daar vinden we elkaar in en halen we ook echt kwaliteitstijd uit.
Aantal uur dat ik werk: 32 uur momenteel. Als er een kindje zou komen, zou ik het helemaal goed vinden om naar bijvoorbeeld 2 dagen in de week te gaan, maar ik wil zeker ook m’n eigen werk behouden.
Werkplek: we werken allebei in onze woonplaats en delen beiden onze eigen agenda in.
Of vriend nu kan bieden wat ik nodig heb:
Ja, gelukkig wel. Hij is er voor me wanneer ik dat nodig heb, de weekenden besteden we altijd zoveel mogelijk samen (of dat nou 1 op 1 is, bij familie of met vrienden), en hij probeert woensdag en vrijdagavond thuis te zijn zodat we tijd samen hebben. Als ik iets vraag aan hem om op te pakken, zal hij dit ook altijd doen. Verder is vriend enorm van het tonen van affectie en het uiten van zijn waardering en liefde in woorden, dus dat is eigenlijk allemaal heel fijn. Ik kan oprecht ook zeggen dat ik heel gelukkig ben met hem. Maar, wat als die kinderen er zijn? Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat er dan veel irritaties gaan komen, dat ik dingen van hem verwacht of vraag die hij niet na kan komen, dat kinderen an sich veel meer vragen dan hij denkt, en dat in de praktijk blijkt dat werk inderdaad voor de kinderen staat.
Ik reageer later inhoudelijk verder. Nu weer aan het werk!
"2 dagen per week"
Please no.
Schrijf je alsjeblieft in voor een huurhuis en ga nooit minder dan drie dagen werken tenzij je ouders rijk en vermogend zijn en wel ergens een 2e huis voor je hebben. Recept voor drama.
woensdag 23 oktober 2024 om 13:17
Voor de juiste vrouw kan alles.florence13 schreef: ↑23-10-2024 12:35dit hoor ik best wel vaak van mensen. Ik heb me altijd afgevraagd hoe dat komt. Is het omdat hij geleerd heeft van eerdere relatie? (met jou dus), omdat nieuwe partner gewoon weigert om het voor hem te doen/ballen hoog te houden? of is het iets anders?
Hij vond het wel best dat ik alles deed. Dat ik ondertussen kapot was na drie kinderen in drie jaar, studie, werken en letterlijk het hele huishouden alleen, dat vond hij onzin. Want "ik werkte toch maar drie dagen in de week?". Tot zover zijn reptielenbrein.....ik dwaal af.
Met ik herken echt dingen uit mijn eigen stukgelopen huwelijk. "Vragen of ie wil stofzuigen"
woensdag 23 oktober 2024 om 13:19
Ik denk echt dat je dit gaat opbreken, helemaal omdat hij met zijn plannen de komende jaren nog wel drukker gaat zijn.Denise456 schreef: ↑23-10-2024 13:08Bedankt allemaal voor jullie reacties. Ik heb meegeschreven en flink wat inzichten/ dingen bevestigd gekregen.
Om inhoudelijk even terug te komen op de dingen die zijn gezegd; van binnen voel ik inderdaad precies wat het merendeel uit. Het is een schat van een man met een groot, puur hart, maar hij is ook een optimist die dingen nogal eens wil onderschatten. Ik ben vooral heel erg bang dat hij dat met dit onderwerp ook doet en er in de praktijk maar weinig waar gemaakt wordt van alle beloften en afspraken die zijn gemaakt.
Ik ga hem sowieso alle reacties laten lezen. Hopelijk gaat dit hem ook aan het denken zetten.
Om even terug te komen op de vragen die zijn gesteld:
Verdeling huishouden: vriend kookt 1x in het weekend, hij stofzuigt sporadisch of wanneer ik daarom vraag, brengt vuilniszakken weg en leegt/ ruimt de vaatwasser in wanneer hij ziet dat dit moet gebeuren. Ook doet hij weleens boodschappen in het weekend. De rest doe ik zelf.
Onderhouden van sociale contacten: we hebben een gezamenlijke vriendengroep waar we geregeld mee afspreken in de weekenden. Zelf onderhoudt hij zijn contacten op zijn manier, en ik op mijn manier. We zijn allebei mensen die los van een avondje in het weekend graag op onszelf zijn en rust pakken, dus daar vinden we elkaar in en halen we ook echt kwaliteitstijd uit.
Aantal uur dat ik werk: 32 uur momenteel. Als er een kindje zou komen, zou ik het helemaal goed vinden om naar bijvoorbeeld 2 dagen in de week te gaan, maar ik wil zeker ook m’n eigen werk behouden.
Werkplek: we werken allebei in onze woonplaats en delen beiden onze eigen agenda in.
Of vriend nu kan bieden wat ik nodig heb:
Ja, gelukkig wel. Hij is er voor me wanneer ik dat nodig heb, de weekenden besteden we altijd zoveel mogelijk samen (of dat nou 1 op 1 is, bij familie of met vrienden), en hij probeert woensdag en vrijdagavond thuis te zijn zodat we tijd samen hebben. Als ik iets vraag aan hem om op te pakken, zal hij dit ook altijd doen. Verder is vriend enorm van het tonen van affectie en het uiten van zijn waardering en liefde in woorden, dus dat is eigenlijk allemaal heel fijn. Ik kan oprecht ook zeggen dat ik heel gelukkig ben met hem. Maar, wat als die kinderen er zijn? Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat er dan veel irritaties gaan komen, dat ik dingen van hem verwacht of vraag die hij niet na kan komen, dat kinderen an sich veel meer vragen dan hij denkt, en dat in de praktijk blijkt dat werk inderdaad voor de kinderen staat. Oh, en vooral: dat het regelen, organiseren, nadenken, dingen uitzetten bij mij komt. Dat ervaar ik nu ook vaak, alleen is het nu geen groot probleem doordat we nog geen andere grote verantwoordelijkheden hebben. Overigens zitten we er nu nog aan te denken om begin volgend jaar een hond te nemen, dus ik ben ook erg benieuwd hoe dat gaat in de praktijk.
Ik reageer vanavond weer verder. Nu weer aan het werk!
eurus wijzigde dit bericht op 23-10-2024 13:20
1.30% gewijzigd
Honey, you should see me in a crown
woensdag 23 oktober 2024 om 13:19
Weet waar je aan begint. Ik denk ook dat alles op jou neerkomt en misschien klinkt dat nu best prima, maar in de praktijk is dat een boel gestress voor jou.
Mijn man werkt in de horeca en is de avonden daarom aan het werk (weekenden vrij gelukkig). De avonden met kinderen zijn de drukste momenten. Want inderdaad als jij ook werkt zal jij altijd degene zijn die kind moet ophalen. En gelet op de werktijden van jouw vriend zal jij gok ik voor het eten moeten zorgen. Zorgen dat je op tijd bij de opvang bent dus. Dan snel baar huis, eten koken terwijl kind jengelt van honger en/of vermoeidheid. Zet je kind achter de tv, blijkt kind in slaap te zijn gevallen als jij het eten klaar hebt. Vervolgens toch kind proberen te laten eten, douchen ed en naar bed. Kan je verzekeren dat jij dan ook kapot bent. Maar ja, de zooi moet ook nog opgeruimd. Of gaat vriend dat doen?
Ik heb mij hier achteraf gezien echt wel op verkeken en durf ook wel te zeggen dat ik mijzelf enigszins verloren ben in dat altijd alleen doen van de spits.
O en als aanvulling. Ik lees nu dat jij nu al voor het regelwerk opdraait. Met kinderen is dat zoveel meer, overal maar aan denken. Extra kleding mee naar kdv, of voeding en luiers voor onderweg, een tekening boor juffendag, helpen op school met weet ik wat, afspraak inentingen etc. Lijkt allemaal prima te doen, maar kan echt wel stressvol zijn als dat allemaal op jouw bordje komt. Vooral als jij ook gewoon je werk hebt.
Mijn man werkt in de horeca en is de avonden daarom aan het werk (weekenden vrij gelukkig). De avonden met kinderen zijn de drukste momenten. Want inderdaad als jij ook werkt zal jij altijd degene zijn die kind moet ophalen. En gelet op de werktijden van jouw vriend zal jij gok ik voor het eten moeten zorgen. Zorgen dat je op tijd bij de opvang bent dus. Dan snel baar huis, eten koken terwijl kind jengelt van honger en/of vermoeidheid. Zet je kind achter de tv, blijkt kind in slaap te zijn gevallen als jij het eten klaar hebt. Vervolgens toch kind proberen te laten eten, douchen ed en naar bed. Kan je verzekeren dat jij dan ook kapot bent. Maar ja, de zooi moet ook nog opgeruimd. Of gaat vriend dat doen?
Ik heb mij hier achteraf gezien echt wel op verkeken en durf ook wel te zeggen dat ik mijzelf enigszins verloren ben in dat altijd alleen doen van de spits.
O en als aanvulling. Ik lees nu dat jij nu al voor het regelwerk opdraait. Met kinderen is dat zoveel meer, overal maar aan denken. Extra kleding mee naar kdv, of voeding en luiers voor onderweg, een tekening boor juffendag, helpen op school met weet ik wat, afspraak inentingen etc. Lijkt allemaal prima te doen, maar kan echt wel stressvol zijn als dat allemaal op jouw bordje komt. Vooral als jij ook gewoon je werk hebt.
lupa wijzigde dit bericht op 23-10-2024 13:24
17.15% gewijzigd
woensdag 23 oktober 2024 om 13:20
Heel erg eens. Veel vrouwen doen zichzelf zo ontzettend tekort.Lievelieve schreef: ↑23-10-2024 13:17Voor de juiste vrouw kan alles.
Hij vond het wel best dat ik alles deed. Dat ik ondertussen kapot was na drie kinderen in drie jaar, studie, werken en letterlijk het hele huishouden alleen, dat vond hij onzin. Want "ik werkte toch maar drie dagen in de week?". Tot zover zijn reptielenbrein.....ik dwaal af.
Met ik herken echt dingen uit mijn eigen stukgelopen huwelijk. "Vragen of ie wil stofzuigen"
woensdag 23 oktober 2024 om 13:22
Denise456 schreef: ↑23-10-2024 13:08Verdeling huishouden: vriend kookt 1x in het weekend, hij stofzuigt sporadisch of wanneer ik daarom vraag, brengt vuilniszakken weg en leegt/ ruimt de vaatwasser in wanneer hij ziet dat dit moet gebeuren. Ook doet hij weleens boodschappen in het weekend. De rest doe ik zelf.
Okay, dus je partner kookt 1 keer per week. Jij de overige 6 keer. Hij stofzuigt wel eens. Maar alleen als jij dat vraagt. Hij zet 1 keer per week het vuilnis aan de straat. Nou, nou, poeh, poeh.
Er vanuit gaande dat jullie geen hulp in de huishouding hebben: 95% van het huishouden komt dus nu al geheel voor jouw konto? (Okay, okay... 92,5%. Want hij ruimt de vaatwasser ook wel eens in/uit.)
Je partner neemt het samen voeren van een huishouden nu al niet écht serieus.
Ik zou eens beginnen met 'proefdraaien'. Maak duidelijke afspraken over huishoudelijke taken en verdeel deel deze eerlijk. Dus 50% van de taken is voor jou, 50% voor hem. Laat je partner eerst maar eens een jaartje bewijzen dat het niet alleen blijft bij goede intententies en mooie beloften (praatjes vullen geen gaatjes) blijft, maar dat hij ook daad bij woord voegt.
ijsschots wijzigde dit bericht op 23-10-2024 13:28
1.05% gewijzigd
woensdag 23 oktober 2024 om 13:24
Heel eerlijk, dit dacht ik ook. Als zijn hoofd altijd bij werk is. Mijn vriend praat thuis vaak nog na over zijn werk, maar ik rem het dan echt op een gegeven moment. Het is ook nog 'wij samen'.pompelmoentje schreef: ↑23-10-2024 11:11Hoeveel diepgang kun je hebben met iemand die 23.00 thuis komt.
Ik kan geen sterke relatie met iemand hebben die zo leeft voor zijn werk, want waar ben ik dan? En straks moet er ruimte en aandacht voor 2 zijn.
woensdag 23 oktober 2024 om 13:30
maar waarom moet dat dan? waarom moet TO met een aanrecht vol afwas blijven zitten omdat het mans dag is om uit te ruimen? Of waarom moet TO wachten op boodschappen doen omdat het mans dag is? Dat 50/50 vind ik zo'n onzin, iedereen is anders belastbaar, niet iedereen vind dezelfde taken even vervelend of makkelijk etc.IJsschots schreef: ↑23-10-2024 13:22Okay, dus je partner kookt 1 keer per week. Jij de overige 6 keer. Hij stofzuigt wel eens. (Maar alleen als jij dat vraagt). Hij zet 1 keer per week het vuilnis aan de straat. (Nou, nou, poeh, poeh.)
Er vanuit gaande dat jullie geen hulp in de huishouding hebben: 95% van het huishouden komt dus nu al geheel voor jouw konto? (Okay, okay... 92,5%. Want hij ruimt de vaatwasser ook wel eens in/uit.)
Je partner neemt het samen voeren van een huishouden nu al niet écht serieus.
Ik zou eens beginnen met 'proefdraaien'. Maak duidelijke afspraken over huishoudelijke taken en verdeel deel deze eerlijk. Dus 50% van de taken is voor jou, 50% voor hem. Laat je partner eerst maar eens een jaartje bewijzen dat het niet alleen blijft bij goede intententies en mooie beloften (praatjes vullen geen gaatjes) blijft, maar dat hij ook daad bij woord voegt.
Ik zie het nut van dat proefdraaien wel, maar dan zou het mij meer gaan over of man de gemaakte afspraken (welke dat ook zijn) nakomt, en niet of hij 182.5 keer per jaar de vaatwasser heeft leeggeruimd.
florence13 wijzigde dit bericht op 23-10-2024 13:31
7.48% gewijzigd
woensdag 23 oktober 2024 om 13:30
Even los van je partner. Wat was of is jouw ideaalplaatje. Was je eigenlijk toch al van plan om maar twee dagen te werken ongeacht de rol die de vader wil innemen of had je eigenlijk liever die 32 uur blijven werken?
En bij twee dagen werken zou ik ook altijd nadenken over het worst-case scenario. Waar ga jij wonen met een salaris van twee dagen mochten jullie onverhoopt toch besluiten niet samen verder te gaan. Hoeveel pensioen heb je straks met twee dagen salaris.
En bij twee dagen werken zou ik ook altijd nadenken over het worst-case scenario. Waar ga jij wonen met een salaris van twee dagen mochten jullie onverhoopt toch besluiten niet samen verder te gaan. Hoeveel pensioen heb je straks met twee dagen salaris.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
