Relaties
alle pijlers
Vriend moeite met mijn drukte
donderdag 8 juni 2023 om 09:55
Hoi allemaal,
mijn vriend en ik hebben het heel fijn samen en ik zou de relatie echt als goed omschrijven. Ik hou van hem, zie mezelf ook met hem oud worden en dat is wederzijds.
Nou lopen we alleen soms tegen een ding aan en dat is dat hij het moeilijk vindt als ik minder tijd voor hem heb en druk met mijn werk ben. Ik heb werk wat ik helemaal geweldig vind en wat echt voelt als mijn passie. Het heeft wel onregelmatige tijden en veel actieve maar ook sociale activiteiten. Ik geef veel om mijn werk en carrière, het valt helemaal samen met wie ik ben. Maar ik vind mijn geliefden nog belangrijker en leg daar de prioriteit, vind ik.
Nou is die passie voor mijn werk precies iets wat hij aantrekkelijk vond en waar hij ook op viel zei hij. Maar in de praktijk merk ik dat het regelmatig gebeurd en nu al een aantal keer, dat hij bozig of chagrijnig wordt als ik niet af kan spreken of iets later thuis ben.
Laatst had ik een activiteit en vantevoren zei ik: ik denk dat ik rond 21.00 thuis ben. Ik was een uurtje later thuis, waar ik zelf ook van baalde maar ik kon recht niet eerder weg. Maar toen ik thuis kwam was mijn vriend bozig, chagrijnig, wilde niet knuffelen. Hij zei dat hij het stom vond dat hij op de bank op me had zitten wachten (zijn eigen keuze, hij had ook iets leuks kunnen doen, vind ik). En dat hij wel weer merkt dat het weer drukker is nu in mijn werk (er waren een paar rustige maanden) en dat ik er meteen weer vol in duik. Hij had ook berekent dat 70% van de avonden waarop we elkaar hadden kunnen zien, ik iets met werk moest doen en dat vond hij een probleem. Dat het voor hem dan voelt alsof hij een leuke avond vooral met mij wil hebben, maar dat ik mijn plezier dan elders zoek omdat ik mijn werk en collega's zo fijn vind (terwijl het dus gewoon werk is..) Verder kwam ter sprake dat hij soms twijfelt wat er voor mij belangrijker is, mijn werk of hij. En dat hij het enthousiasme wat ik over mijn werk, niet over onze relatie laat zien. Maar dat begrijp ik oprecht niet. Ik zeg hem zo vaak hoeveel ik van hem hou, hoe leuk ik het met hem vind etc. Hij vroeg ook of ik het wel net zo erg vond als hij dat we elkaar weinig zien (we zien elkaar altijd om het weekend 5 dagen, tussendoor dan ook nog 2 dagen na het werk). Ik zei dat ik hem natuurlijk altijd meer zou willen zien, maar dat het helaas niet anders is en dat ik al mijn uiterste best doe om hem te zien en bewust ook soms dingen schrap om hem te zien. Ik begrijp hem en denk met hem mee, reageer begripvol, de keren dat hij dit al eerder aankaartte.
In de dagen daarna deed hij afstandelijker en appte minder, was minder vrolijk. Het maakt mij vooral verdrietig. Ik doe zo hard mijn best, hou zo van deze jongen. Maar het voelt alsof het niet genoeg is wat ik doe.
Aan de andere kant werd ik nu ook een beetje boos en dacht : Kom op zeg, ik doe al zo mijn best en je zegt altijd dat je me onvoorwaardelijke steunt maar zo voelt het niet.
Wat zouden jullie doen?
mijn vriend en ik hebben het heel fijn samen en ik zou de relatie echt als goed omschrijven. Ik hou van hem, zie mezelf ook met hem oud worden en dat is wederzijds.
Nou lopen we alleen soms tegen een ding aan en dat is dat hij het moeilijk vindt als ik minder tijd voor hem heb en druk met mijn werk ben. Ik heb werk wat ik helemaal geweldig vind en wat echt voelt als mijn passie. Het heeft wel onregelmatige tijden en veel actieve maar ook sociale activiteiten. Ik geef veel om mijn werk en carrière, het valt helemaal samen met wie ik ben. Maar ik vind mijn geliefden nog belangrijker en leg daar de prioriteit, vind ik.
Nou is die passie voor mijn werk precies iets wat hij aantrekkelijk vond en waar hij ook op viel zei hij. Maar in de praktijk merk ik dat het regelmatig gebeurd en nu al een aantal keer, dat hij bozig of chagrijnig wordt als ik niet af kan spreken of iets later thuis ben.
Laatst had ik een activiteit en vantevoren zei ik: ik denk dat ik rond 21.00 thuis ben. Ik was een uurtje later thuis, waar ik zelf ook van baalde maar ik kon recht niet eerder weg. Maar toen ik thuis kwam was mijn vriend bozig, chagrijnig, wilde niet knuffelen. Hij zei dat hij het stom vond dat hij op de bank op me had zitten wachten (zijn eigen keuze, hij had ook iets leuks kunnen doen, vind ik). En dat hij wel weer merkt dat het weer drukker is nu in mijn werk (er waren een paar rustige maanden) en dat ik er meteen weer vol in duik. Hij had ook berekent dat 70% van de avonden waarop we elkaar hadden kunnen zien, ik iets met werk moest doen en dat vond hij een probleem. Dat het voor hem dan voelt alsof hij een leuke avond vooral met mij wil hebben, maar dat ik mijn plezier dan elders zoek omdat ik mijn werk en collega's zo fijn vind (terwijl het dus gewoon werk is..) Verder kwam ter sprake dat hij soms twijfelt wat er voor mij belangrijker is, mijn werk of hij. En dat hij het enthousiasme wat ik over mijn werk, niet over onze relatie laat zien. Maar dat begrijp ik oprecht niet. Ik zeg hem zo vaak hoeveel ik van hem hou, hoe leuk ik het met hem vind etc. Hij vroeg ook of ik het wel net zo erg vond als hij dat we elkaar weinig zien (we zien elkaar altijd om het weekend 5 dagen, tussendoor dan ook nog 2 dagen na het werk). Ik zei dat ik hem natuurlijk altijd meer zou willen zien, maar dat het helaas niet anders is en dat ik al mijn uiterste best doe om hem te zien en bewust ook soms dingen schrap om hem te zien. Ik begrijp hem en denk met hem mee, reageer begripvol, de keren dat hij dit al eerder aankaartte.
In de dagen daarna deed hij afstandelijker en appte minder, was minder vrolijk. Het maakt mij vooral verdrietig. Ik doe zo hard mijn best, hou zo van deze jongen. Maar het voelt alsof het niet genoeg is wat ik doe.
Aan de andere kant werd ik nu ook een beetje boos en dacht : Kom op zeg, ik doe al zo mijn best en je zegt altijd dat je me onvoorwaardelijke steunt maar zo voelt het niet.
Wat zouden jullie doen?
vrijdag 9 juni 2023 om 07:17
vrijdag 9 juni 2023 om 11:25
Zo om me heen zie ik door de loop van de jaren verschillende aanpassingen die stellen doen om elkaar te kunnen laten gelukkig zijn.
Dat varieert van het accepteren van een andere baan bij een stel waarbij hij rond de wereld vloog. Aan het begin vd relatie vond zij dat akkoord, maar gaandeweg kreeg zij daar moeite mee. Bij de andere baan vloog hij nog steeds de wereld over, maar zijn aanwezigheid was op die buitenlandse locaties veel korter gewenst zodat het stel vaker samen konden zijn.
Of een ander stel waarbij zij onregelmatig werkt, die stemmen hun tijd die zij samen kùnnen zijn op elkaar af, dat luistert wel wat nauw soms. Maar zij heeft graag dat zij tegen hem aan inslaapt (wat daar kort voor geschied verteld het verhaal niet), dus op die tijden dat zij aan haar slaap moet beginnen zorgt hij dat hij daadwerkelijk thuis is.
Overigens is het onderwerp 'ik vind m'n werk zo leuk, het is helemaal wie ik ben' iets anders dan de schijnbare grenzeloosheid waarmee je dat doet zoals je die in je openingspost laat zien. Zonder grenzen je werk aanvliegen zou je op lange termijn kunnen opbreken.
Een baan is nooit tot in de eeuwigheid.
Maar wellicht jouw relatie ook niet gezien je opmerkt dat je boosheid voelt opkomen als de werk-prive verhouding door je wederhelft ter discussie wordt gesteld.
Veel geluk gewenst
Dat varieert van het accepteren van een andere baan bij een stel waarbij hij rond de wereld vloog. Aan het begin vd relatie vond zij dat akkoord, maar gaandeweg kreeg zij daar moeite mee. Bij de andere baan vloog hij nog steeds de wereld over, maar zijn aanwezigheid was op die buitenlandse locaties veel korter gewenst zodat het stel vaker samen konden zijn.
Of een ander stel waarbij zij onregelmatig werkt, die stemmen hun tijd die zij samen kùnnen zijn op elkaar af, dat luistert wel wat nauw soms. Maar zij heeft graag dat zij tegen hem aan inslaapt (wat daar kort voor geschied verteld het verhaal niet), dus op die tijden dat zij aan haar slaap moet beginnen zorgt hij dat hij daadwerkelijk thuis is.
Overigens is het onderwerp 'ik vind m'n werk zo leuk, het is helemaal wie ik ben' iets anders dan de schijnbare grenzeloosheid waarmee je dat doet zoals je die in je openingspost laat zien. Zonder grenzen je werk aanvliegen zou je op lange termijn kunnen opbreken.
Een baan is nooit tot in de eeuwigheid.
Maar wellicht jouw relatie ook niet gezien je opmerkt dat je boosheid voelt opkomen als de werk-prive verhouding door je wederhelft ter discussie wordt gesteld.
Veel geluk gewenst
vrijdag 9 juni 2023 om 12:44
Als het iedere dag 17:30 is en je bent een 30 minuten te laat dan is het een probleem. Denk je dat je partner om 21:00 thuis komt en die laat niks weten tot 21:30 dan is het niet logisch dat je je "zorgen" maakt... Dit verschil snap ik dus niet.Marianneke schreef: ↑08-06-2023 20:25Juist als het tijdstip zo varieert vind ik zo'n afspraaktijd niet logisch. Als het iedere dag half zes is, zou ik veel eerder ongerust zijn als hij er om zes uur nog niet is.
vrijdag 9 juni 2023 om 19:39
Mijn gedachte was ook: ga eens op jezelf bespiegelen. Ik lees bijvoorbeeld in de OP een nogal vlammend betoog over hoe gepassioneerd je bent over je werk en vervolgens schrijf je bij het gegeven dat je vriend twijfelt of hij dezelfde prioriteit krijgt dat het 'gewoon werk' is. Voor veel mensen, vermoedelijk jouw vriend incluis, is dat wat 'gewoon hun werk is' niet hun passie. Komt dat überhaupt bij je op? Dat werk en passie niet noodzakelijkerwijs samenvallen?Cauvechront schreef: ↑08-06-2023 22:24O en nog een gedachte, ik kan slecht tegen claimed, dus normaal gesproken zou ik op jouw hand zijn. Maar als het klopt dat je een kind hebt en ondanks vroege strubbelingen al na een jaar bent gaan samenwonen, vraag ik me ook af of je je prioriteiten echt op orde hebt.
Je maakt meer de indruk dat je het nu en het moment in werkelijkheid prioriteit geeft (al doe je dat in je hoofd niet). Houd je van groots en meeslepend?
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
woensdag 14 juni 2023 om 11:16
woensdag 14 juni 2023 om 11:41
maar voor TO valt dat wel samen, dus waarom moet zij dan op zichzelf gaan 'bespiegelen' omdat er anderen zijn die hun werk saai vindencanis-felis schreef: ↑09-06-2023 19:39Mijn gedachte was ook: ga eens op jezelf bespiegelen. Ik lees bijvoorbeeld in de OP een nogal vlammend betoog over hoe gepassioneerd je bent over je werk en vervolgens schrijf je bij het gegeven dat je vriend twijfelt of hij dezelfde prioriteit krijgt dat het 'gewoon werk' is. Voor veel mensen, vermoedelijk jouw vriend incluis, is dat wat 'gewoon hun werk is' niet hun passie. Komt dat überhaupt bij je op? Dat werk en passie niet noodzakelijkerwijs samenvallen?
woensdag 14 juni 2023 om 11:44
Ik heb alleen maar even door de reacties op de eerste pagina’s gescand, en dus niet alles gelezen. Maar wat ik me afvraag: hoe kunnen zoveel van jullie op basis van deze OP al weten dat deze relatie geen match is? Heel “bijzonder”.
Mijn vriend en ik zijn al 23 jaar bij elkaar. En wij hebben in die tijd meerdere momenten gehad waarop we elkaar aanspraken op teveel met werk bezig zijn. Ik vond het op een gegeven moment echt de spuigaten uit lopen toen hij net het ondernemerschap in ging. En toen ik manager was, en een paar jaar later een andere, vrij chaotische baan had, heeft hij me ook een paar keer een spiegel voorgehouden.
Sinds de geboorte van mijn zoon en later ook nog een hond erbij, betekent het ook meteen dat als de een er niet is, de ander alle zorg-taken op zich moet nemen icm werk. Ik sta er nu toevallig even een weekje alleen voor, wat voor vriend heel leuk is en ik hem helemaal gun, maar zelf ren ik van hot naar her en vind ik er niets aan zo.
Lang verhaal kort: niet dat het aan mij is om er iets van te vinden, maar op basis van de OP heb ik echt nog geen enkele mening. Ik vraag me af hoeveel uur TO per week werkt, en hoeveel ze er na werktijd nog mee bezig is. (Mijn vriend heeft tijden dat hij wel fysiek thuis is, maar met zijn hoofd nog steeds daar is of non stop aan het appen is met collega’s). Hoe oud haar kind is en wie voor haar zorgt als ze er niet is, of er naast veel werken en een kind nog een druk sociaal leven is met vrienden, sport etc.
Overigens, als TO tevreden is met haar (drukke) leven en dat wil ze zo houden, dan is de keuze natuurlijk simpel. Maar ik lees dat ze ook veel van haar partner houdt, en dan is het misschien nodig om elkaar toch ergens tegemoet te komen.
Mijn vriend en ik zijn al 23 jaar bij elkaar. En wij hebben in die tijd meerdere momenten gehad waarop we elkaar aanspraken op teveel met werk bezig zijn. Ik vond het op een gegeven moment echt de spuigaten uit lopen toen hij net het ondernemerschap in ging. En toen ik manager was, en een paar jaar later een andere, vrij chaotische baan had, heeft hij me ook een paar keer een spiegel voorgehouden.
Sinds de geboorte van mijn zoon en later ook nog een hond erbij, betekent het ook meteen dat als de een er niet is, de ander alle zorg-taken op zich moet nemen icm werk. Ik sta er nu toevallig even een weekje alleen voor, wat voor vriend heel leuk is en ik hem helemaal gun, maar zelf ren ik van hot naar her en vind ik er niets aan zo.
Lang verhaal kort: niet dat het aan mij is om er iets van te vinden, maar op basis van de OP heb ik echt nog geen enkele mening. Ik vraag me af hoeveel uur TO per week werkt, en hoeveel ze er na werktijd nog mee bezig is. (Mijn vriend heeft tijden dat hij wel fysiek thuis is, maar met zijn hoofd nog steeds daar is of non stop aan het appen is met collega’s). Hoe oud haar kind is en wie voor haar zorgt als ze er niet is, of er naast veel werken en een kind nog een druk sociaal leven is met vrienden, sport etc.
Overigens, als TO tevreden is met haar (drukke) leven en dat wil ze zo houden, dan is de keuze natuurlijk simpel. Maar ik lees dat ze ook veel van haar partner houdt, en dan is het misschien nodig om elkaar toch ergens tegemoet te komen.
woensdag 14 juni 2023 om 12:37
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
