Relaties
alle pijlers
vriendin met psychische problemen
zaterdag 8 februari 2025 om 14:23
Even wat van me afschrijven.
Ik zit met een hoop twijfel waar ik geen blijf mee weet.
Ik heb al 6 (bijna 7) jaar lang een latrelatie met een vrouw. Destijds ben ik na jaren single te zijn geweest op haar gevallen als een blok. Ze is slim, aantrekkelijk, grappig, geïnteresseerd in de wereld… prachtig.
We hebben op die tijd ongelooflijk veel prachtige momenten gekend, enkele flinke reizen gemaakt naar bv zuid-oost-Azië, Turkije…
Als ze zich goed voelt is ze fantastisch, enthousiast, zorgzaam… ze heeft een gouden karakter. Ze heeft helaas ook een aantal psychische problemen, traumatische jeugdjaren gehad. Ze is hiervoor wel in behandeling, maar het is een wisselend verhaal. De problemen blijven de kop opsteken, ze zondert zich regelmatig meerdere dagen of zelfs twee weken communicatief gewoon af. Op haar mindere momenten vertrouwt ze niemand nog en kan ze haar trouwe kring van mensen die erg klein is afwijzen.
Met mijn twee dochters heeft ze een beetje een band, maar ook niet zeer hecht. Vriendin woont niet in bij ons, en wil ook apart blijven wonen.
Wanneer haar problematiek de kop opsteekt kan ze zich zowel naar mij als naar mijn dochters zeer hard opstellen. De ene dochter is 13 jaar en toont ook tegenspraak bij goedbedoeld advies. Dat escaleert tussen dochter en vriendin al snel in een discussie waarbij de spanning hoog oploopt. Vriendin is al een paar keer vervolgens zich gaan afzonderen, of gewoon naar huis gegaan, om zich dan een week niet meer van haar te laten horen. Bemiddelen is niet altijd succesvol gebleken. Heb al proberen uitleggen dat dochter pubert, en je niet alles letterlijk en persoonlijk moet opvatten. Er worden wel degelijk afspraken en grenzen gesteld naar dochter.
De psychische problematiek van de vriendin is echter laatste 2 jaar (sterk) toegenomen, zichtbaarder geworden: vaker zich afzonderen, naar mij toe het gevoel hebben dat ik haar niet als serieus aanziet, zich gekleineerd voelen. Enkele maanden geleden zaten we bij vrienden en dacht ze op een moment ook dat een goede vriend van me haar aan het bespotten was, wat niet was. Gevolg: ze is naar huis vertrokken. Vrienden begrepen het wel, maar de sfeer is dan wel weg. Het is altijd bang afwachten wat er gaat gebeuren.
Ze is niet altijd in de realiteit. Dat is verklaarbaar, maar het maakt het er niet makkelijker op.
Ik hou van haar, ze heeft mij ook altijd enorm gesteund. Op de goede momenten zijn we een fantastisch koppel… maar de spanning loopt de laatste tijd zo op dat er ook spanning tussen mij en mijn dochters komt, er hangt stress in de lucht.
Ik weet niet (meer) hoe hiermee om te gaan. Ik wil mijn vriendin niet kwijt want ze is mijn maatje, maar uiteraard wil ik mijn dochters ook beschermen.
7 jaar is een hele levensepisode. Ik wil haar niet opgeven, want ze heeft mij ook door moeilijke tijden geloodst, en ik zie haar graag.
Help.
Ik zit met een hoop twijfel waar ik geen blijf mee weet.
Ik heb al 6 (bijna 7) jaar lang een latrelatie met een vrouw. Destijds ben ik na jaren single te zijn geweest op haar gevallen als een blok. Ze is slim, aantrekkelijk, grappig, geïnteresseerd in de wereld… prachtig.
We hebben op die tijd ongelooflijk veel prachtige momenten gekend, enkele flinke reizen gemaakt naar bv zuid-oost-Azië, Turkije…
Als ze zich goed voelt is ze fantastisch, enthousiast, zorgzaam… ze heeft een gouden karakter. Ze heeft helaas ook een aantal psychische problemen, traumatische jeugdjaren gehad. Ze is hiervoor wel in behandeling, maar het is een wisselend verhaal. De problemen blijven de kop opsteken, ze zondert zich regelmatig meerdere dagen of zelfs twee weken communicatief gewoon af. Op haar mindere momenten vertrouwt ze niemand nog en kan ze haar trouwe kring van mensen die erg klein is afwijzen.
Met mijn twee dochters heeft ze een beetje een band, maar ook niet zeer hecht. Vriendin woont niet in bij ons, en wil ook apart blijven wonen.
Wanneer haar problematiek de kop opsteekt kan ze zich zowel naar mij als naar mijn dochters zeer hard opstellen. De ene dochter is 13 jaar en toont ook tegenspraak bij goedbedoeld advies. Dat escaleert tussen dochter en vriendin al snel in een discussie waarbij de spanning hoog oploopt. Vriendin is al een paar keer vervolgens zich gaan afzonderen, of gewoon naar huis gegaan, om zich dan een week niet meer van haar te laten horen. Bemiddelen is niet altijd succesvol gebleken. Heb al proberen uitleggen dat dochter pubert, en je niet alles letterlijk en persoonlijk moet opvatten. Er worden wel degelijk afspraken en grenzen gesteld naar dochter.
De psychische problematiek van de vriendin is echter laatste 2 jaar (sterk) toegenomen, zichtbaarder geworden: vaker zich afzonderen, naar mij toe het gevoel hebben dat ik haar niet als serieus aanziet, zich gekleineerd voelen. Enkele maanden geleden zaten we bij vrienden en dacht ze op een moment ook dat een goede vriend van me haar aan het bespotten was, wat niet was. Gevolg: ze is naar huis vertrokken. Vrienden begrepen het wel, maar de sfeer is dan wel weg. Het is altijd bang afwachten wat er gaat gebeuren.
Ze is niet altijd in de realiteit. Dat is verklaarbaar, maar het maakt het er niet makkelijker op.
Ik hou van haar, ze heeft mij ook altijd enorm gesteund. Op de goede momenten zijn we een fantastisch koppel… maar de spanning loopt de laatste tijd zo op dat er ook spanning tussen mij en mijn dochters komt, er hangt stress in de lucht.
Ik weet niet (meer) hoe hiermee om te gaan. Ik wil mijn vriendin niet kwijt want ze is mijn maatje, maar uiteraard wil ik mijn dochters ook beschermen.
7 jaar is een hele levensepisode. Ik wil haar niet opgeven, want ze heeft mij ook door moeilijke tijden geloodst, en ik zie haar graag.
Help.
nachtegaal wijzigde dit bericht op 08-02-2025 14:30
2.10% gewijzigd
zaterdag 8 februari 2025 om 17:00
zaterdag 8 februari 2025 om 17:04
Dan ook moet je er met een grote boog omheen lopen tenzij je dol bent op drama natuurlijk dan moet je blijven.Murgatroyd schreef: ↑08-02-2025 17:00Ben je nou trots op jezelf?
Nog afgezien van het feit dat TO misschien niet eens een dick heeft
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Ok, ik word een probleem.
zaterdag 8 februari 2025 om 17:38
Heeft ze misschien PMDD?nachtegaal schreef: ↑08-02-2025 14:33haar gevoel van zich volledig uitgesloten voelen is er volledig, op alle momenten.
De problematiek van gedrag is met periodes, dus zeker niet altijd. Tegenwoordig elke 3 weken ongeveer.
zaterdag 8 februari 2025 om 18:50
Wilde ik ook vragen.
zaterdag 8 februari 2025 om 18:50
zaterdag 8 februari 2025 om 19:07
Terwijl jij de geweldige momenten met haar telt en onthoud, je dochter onthoud elk moment dat ze flipt en kwaad de deur uitgaat waardoor jij weer alleen bent. Ik denk niet dat je dochter, die normaal gedrag vertoont, geofferd moet worden aan iemand die niet normaal gedrag vertoont.
Je mag als ouder ook denken aan je eigen geluk maar toen je vader werd nam je de verplichting op je om je dochter van een veilige en warme omgeving te voorzien. Dit klinkt niet alsof je dochter zich zelf kan zijn. Dat je vriendin zich niet kan beheersen is niet oké, je bent verliefd op iemand die je beter uit je huis houdt, spreek alleen nog maar bij haar af.
Je mag als ouder ook denken aan je eigen geluk maar toen je vader werd nam je de verplichting op je om je dochter van een veilige en warme omgeving te voorzien. Dit klinkt niet alsof je dochter zich zelf kan zijn. Dat je vriendin zich niet kan beheersen is niet oké, je bent verliefd op iemand die je beter uit je huis houdt, spreek alleen nog maar bij haar af.
zaterdag 8 februari 2025 om 19:16
Mijn advies zou zijn om je kinderen hier niet aan bloot te stellen. De gezellige momenten wegen nog op tegen de vervelende momenten. Het is sneu voor je vriendin maar dan zal zij eerst nog verder moeten helen. Gun je kinderen stabiliteit en spreek af als zij bij hun andere ouder zijn.
Verder lijkt het mij heel ingewikkeld dat je na 7 jaar nog zo weinig vertrouwen in iemand hebt dat je niet kunt vertellen wat voor soort hulp je krijgt. Je hoeft een organisatie niet te noemen, de naam van de therapeut niet maar niets vertellen zou bij mij argwaan wekken. Krijgt ze wel hulp? Wil ze misschien geen hulp? Ook prima, haar keuze maar dat betekent wel dat je kinderen extra moet beschermen.
Verder lijkt het mij heel ingewikkeld dat je na 7 jaar nog zo weinig vertrouwen in iemand hebt dat je niet kunt vertellen wat voor soort hulp je krijgt. Je hoeft een organisatie niet te noemen, de naam van de therapeut niet maar niets vertellen zou bij mij argwaan wekken. Krijgt ze wel hulp? Wil ze misschien geen hulp? Ook prima, haar keuze maar dat betekent wel dat je kinderen extra moet beschermen.
ach.. ik doe ook maar wat..
zaterdag 8 februari 2025 om 19:32
Misschien heeft TO ook wel een aandeel in deze dynamiek maar zit daar een blinde vlek, we weten niet eens de helft van het verhaal.
Als je mijn exen vraagt ben ik ook een bipolaire borderliner.
Ik sluit niet uit dat dat zo is, maar ik bedoel het ligt er maar aan wie je het vraagt.
zaterdag 8 februari 2025 om 19:35
zaterdag 8 februari 2025 om 20:38
Pfff ik werk in de hulpverlening volgens vrouwelijk exen zijn de mannen allemaal narcist en volgens de mannen zijn alle vrouwen bordeliners. En er is niemand die daadwerkelijk gediagnosticeerd is. Dus laten we hier de diagnoses ook maar niet rondstrooien.
krulliebollie73 wijzigde dit bericht op 09-02-2025 10:20
0.59% gewijzigd
ach.. ik doe ook maar wat..
zaterdag 8 februari 2025 om 20:42
Kort maar krachtig.
If you need a hug, give it to someone else.
zaterdag 8 februari 2025 om 20:45
De dochters voor een poos uit beeld houden begrijp ik.
PMDD... tgoh, zou kunnen.
Maar de problematiek is toch wel behoorlijk ernstig, in die zin dat er duidelijke traumareacties naar boven komen.
Mijn vraag is vooral: hoe kan ik mezelf positioneren tov haar, zonder daarvoor de relatie op te breken.
Ik hoop altijd op beterschap...
PMDD... tgoh, zou kunnen.
Maar de problematiek is toch wel behoorlijk ernstig, in die zin dat er duidelijke traumareacties naar boven komen.
Mijn vraag is vooral: hoe kan ik mezelf positioneren tov haar, zonder daarvoor de relatie op te breken.
Ik hoop altijd op beterschap...
zaterdag 8 februari 2025 om 21:14
Misschien is dat jouw probleem.
zaterdag 8 februari 2025 om 21:15
Die beterschap moet vanuit haar komen.
Niet vanuit jou.
Zij moet het zo belangrijk vinden om deze relatie niet verder te willen schaden dat zij open zou moeten zijn over welke therapie vorm, hoeveelheid gesprekken en doelen. Om jou te laten zien dat ze er echt mee aan de slag is.
En als jij vooraleerst nu alleen nog zelf met haar afspreekt en zij dat kan inzien, waarom dat in het belang van de kinderen gezien kan worden, heb je ook nog een kans. Mocht zij dit voorstel belachelijk vinden, krab jezelf dan nog eens heel goed achter de oren.
Niet vanuit jou.
Zij moet het zo belangrijk vinden om deze relatie niet verder te willen schaden dat zij open zou moeten zijn over welke therapie vorm, hoeveelheid gesprekken en doelen. Om jou te laten zien dat ze er echt mee aan de slag is.
En als jij vooraleerst nu alleen nog zelf met haar afspreekt en zij dat kan inzien, waarom dat in het belang van de kinderen gezien kan worden, heb je ook nog een kans. Mocht zij dit voorstel belachelijk vinden, krab jezelf dan nog eens heel goed achter de oren.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zaterdag 8 februari 2025 om 21:20
Zou het cyclus gerelateerd kunnen zijn? Dat is in ieder geval de moeite waard om uit te zoeken.nachtegaal schreef: ↑08-02-2025 14:33haar gevoel van zich volledig uitgesloten voelen is er volledig, op alle momenten.
De problematiek van gedrag is met periodes, dus zeker niet altijd. Tegenwoordig elke 3 weken ongeveer.
Ze heeft hulp, ze doet haar best, maar ik mag niet in detail weten welke soort hulp. Ze wil het niet te veel delen. Ik ben er niet helemaal van overtuigd dat ze een goede voor haar helpende psycholoog heeft. Of ze is zo beschadigd dat het misschien voorlopig ook niet beter kan (?).
Edit, meerdere mensen schrijven dit. PMDD kan wel degelijk trauma reacties ontzettend verergeren.
Ik zou haar idd voorstellen om contact buiten jouw dochters om vorm te geven. En aan de hand van haar reactie kun je verder kijken.
zaterdag 8 februari 2025 om 22:08
zaterdag 8 februari 2025 om 22:09
Dat vraagt zelfinzicht van haar en strandvastigheid van jou.nachtegaal schreef: ↑08-02-2025 20:45Mijn vraag is vooral: hoe kan ik mezelf positioneren tov haar, zonder daarvoor de relatie op te breken.
Als het haalbaar is kan je het misschien zo doen:
Bespreken op een goed moment.
Dus niet wanneer ze 'erin' zit maar op een moment dat ze kan reflecteren en ziet wat ze doet.
Jij geeft je grens aan en laat weten dat haar harde opstelling niet kan : niet naar je kinderen en niet naar jou.
Vervolgens maken jullie afspraken dat wanneer het gebeurt zij zich terugtrekt voor de periode die ze nodig heeft en jij niet gaat trekken.
Spreek desnoods een stopwoord of zin af.
Zo zorg je voor jezelf, kom je op voor je kinderen en zij krijgt haar ruimte.
Ze kan hierbij ondersteuning van haar therapeut vragen en een soort signaleringsplan opstellen en vooral ook haar moeite met gevoel van afwijzing bespreken.
Spreek je verwachting uit dat zij ermee aan de slag gaat en vooral ook, er na al die jaren, echt iets verandert.
Heb het goed met elkaar maar bij de moeilijke periodes houd je jezelf en haar aan deze afspraken.
Beetje rationeel misschien maar in tijden van nood is dat soms de enige manier.
Hopelijk verandert er iets, als dat (op termijn) niet zo is wordt het misschien tijd voor andere keuzes.
Veel sterkte!
zaterdag 8 februari 2025 om 23:49
Je vriendin klinkt als een fantastische vrouw, en ook diep gekweld. LAT-relatie, niet samenwonen, afzonderen, ze neemt haar omgeving in bescherming zo goed als ze kan. En tegelijkertijd doet ze pijn. Wat ik me afvraag: wat gebeurt er tijdens zo'n periode van afzondering als zij zich terugtrekt? Waarom blokkeert ze?nachtegaal schreef: ↑08-02-2025 20:45De dochters voor een poos uit beeld houden begrijp ik.
PMDD... tgoh, zou kunnen.
Maar de problematiek is toch wel behoorlijk ernstig, in die zin dat er duidelijke traumareacties naar boven komen.
Mijn vraag is vooral: hoe kan ik mezelf positioneren tov haar, zonder daarvoor de relatie op te breken.
Ik hoop altijd op beterschap...
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
