vriendin met psychische problemen

Even wat van me afschrijven.

Ik zit met een hoop twijfel waar ik geen blijf mee weet.

Ik heb al 6 (bijna 7) jaar lang een latrelatie met een vrouw. Destijds ben ik na jaren single te zijn geweest op haar gevallen als een blok. Ze is slim, aantrekkelijk, grappig, geïnteresseerd in de wereld… prachtig.

We hebben op die tijd ongelooflijk veel prachtige momenten gekend, enkele flinke reizen gemaakt naar bv zuid-oost-Azië, Turkije…

Als ze zich goed voelt is ze fantastisch, enthousiast, zorgzaam… ze heeft een gouden karakter. Ze heeft helaas ook een aantal psychische problemen, traumatische jeugdjaren gehad. Ze is hiervoor wel in behandeling, maar het is een wisselend verhaal. De problemen blijven de kop opsteken, ze zondert zich regelmatig meerdere dagen of zelfs twee weken communicatief gewoon af. Op haar mindere momenten vertrouwt ze niemand nog en kan ze haar trouwe kring van mensen die erg klein is afwijzen.
Met mijn twee dochters heeft ze een beetje een band, maar ook niet zeer hecht. Vriendin woont niet in bij ons, en wil ook apart blijven wonen.

Wanneer haar problematiek de kop opsteekt kan ze zich zowel naar mij als naar mijn dochters zeer hard opstellen. De ene dochter is 13 jaar en toont ook tegenspraak bij goedbedoeld advies. Dat escaleert tussen dochter en vriendin al snel in een discussie waarbij de spanning hoog oploopt. Vriendin is al een paar keer vervolgens zich gaan afzonderen, of gewoon naar huis gegaan, om zich dan een week niet meer van haar te laten horen. Bemiddelen is niet altijd succesvol gebleken. Heb al proberen uitleggen dat dochter pubert, en je niet alles letterlijk en persoonlijk moet opvatten. Er worden wel degelijk afspraken en grenzen gesteld naar dochter.

De psychische problematiek van de vriendin is echter laatste 2 jaar (sterk) toegenomen, zichtbaarder geworden: vaker zich afzonderen, naar mij toe het gevoel hebben dat ik haar niet als serieus aanziet, zich gekleineerd voelen. Enkele maanden geleden zaten we bij vrienden en dacht ze op een moment ook dat een goede vriend van me haar aan het bespotten was, wat niet was. Gevolg: ze is naar huis vertrokken. Vrienden begrepen het wel, maar de sfeer is dan wel weg. Het is altijd bang afwachten wat er gaat gebeuren.
Ze is niet altijd in de realiteit. Dat is verklaarbaar, maar het maakt het er niet makkelijker op.

Ik hou van haar, ze heeft mij ook altijd enorm gesteund. Op de goede momenten zijn we een fantastisch koppel… maar de spanning loopt de laatste tijd zo op dat er ook spanning tussen mij en mijn dochters komt, er hangt stress in de lucht.

Ik weet niet (meer) hoe hiermee om te gaan. Ik wil mijn vriendin niet kwijt want ze is mijn maatje, maar uiteraard wil ik mijn dochters ook beschermen.

7 jaar is een hele levensepisode. Ik wil haar niet opgeven, want ze heeft mij ook door moeilijke tijden geloodst, en ik zie haar graag.

Help.

evelien2010 schreef: ↑

09-02-2025 09:07

To wat jij moet doen is samen nieuwe regels opstellen. Ik denk dat het belangrijk is om te beseffen dat deze vrouw beschadigd is en dat ook blijft. Ze doet moeite om stabiel te blijven maar zal waarschijnlijk nooit herstellen en weer gewoon worden. Dit komt al uit haar jeugd en is wie ze is. Ze weet zelf er in behoorlijke mate mee om te gaan door niet te gaan samenwonen en zich terug te trekken bij problemen en tot rust te komen. Dat zijn inderdaad oplossingen uit de psychologie. Jezelf weghalen uit het moment om verdere escalatie te voorkomen.

Belangen is dat jij dat ook zo ziet. Je weet nu hoe het werkt. Jij kunt haar dan niet helpen. Ze heeft geen contact nodig en komt vanzelf weer naar boven als de storm is gaan liggen.

Ik zou aangegeven het contact anders vorm te geven. Dit werkt niet. Vriendin kan bijvoorbeeld niet of minder vaak bij jullie slapen. Jij kunt ook daarheen en jullie doen uitjes buitenshuis. Dochter hoeft zich verder niet te bemoeien met vriendin en andersom ook niet. Hou het luchtig en kap discussies af. Beiden zijn niet in staat om normaal en volwassen te reageren (door leeftijd en stoornis). Lukt dat niet dan gaat je kind voor en stuur je vriendin naar huis.

Spreek samen af dat als jij merkt dat het haar teveel wordt. En als er voor jou en jouw dochter of vrienden een vervelende sfeer ontstaat. Jij kort aangeeft dat vriendin even thuis gaat rusten. Geen drama en gedoe. Gewoon tijdig uit de situatie stappen. Er zijn dan teveel prikkels. Daarna kunnen jullie samen gewoon normaal verder gaan. Dus voorkom escalatie.

Dankjewel om dit zo helder uit te schrijven.
Dit is enorm inzichtrijk en helpend, zeker omdat het een organisatorische uitweg biedt om hier mee om te gaan.