Waar doe ik goed aan?

11-05-2023 20:52 46 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hallo,

Een nieuw account aangemaakt omdat m’n vorige niet meer werkte.

Even van me afschrijven. Sorry als mijn verhaal wat warrig is, m’n hoofd maakt overuren momenteel.
Ik woon in België, wel handig te vermelden in verband met bepaalde instanties.

Afgelopen weekend heeft mijn moeder geprobeerd uit het leven te stappen. Dit is mislukt omdat ze haar gevonden hebben, maar het was nipt. Haar eerste poging dateert van zo’n tien jaar geleden.
Al heel mijn leven kampt mijn moeder met depressies in combinatie met een drankprobleem. Dit laatste ziet ze zelf niet.
Als ze gedronken heeft komt er enorm veel woede, agressie en jaloezie naar boven waardoor ze een compleet ander persoon wordt. Afgelopen weekend is dit weer geëscaleerd waardoor de maat (opnieuw) vol was voor mensen rondom haar.
Zij herinnert zich daar achteraf altijd nog weinig van, maar uiteraard kan dit voor de mensen rondom haar niet uitgewist worden.
Ze woont alleen waardoor het alcoholgebruik ook moeilijk te controleren is. Ook rijdt ze regelmatig dronken rond, zowel alleen als met andere mensen.

Nu ligt ze dus al enkele dagen in het ziekenhuis en heeft ze gesprekken gehad met de mensen daar. Sinds haar eerste poging gaat ze naar een vaste psychiater waarmee ik deze week ook voor het eerst heb kunnen spreken.

Het liefst wil ze terug naar huis, “ze gaat het niet meer doen”. Ze hebben haar enkele opties gegeven voor de toekomst en zij kiest ervoor om wekelijks met een psychiater bij haar thuis te praten.

Maar wat als ze na enkele weken gewoon niet opendoet? Ik kan haar alcoholgebruik niet dagelijks controleren. De problemen zitten echt heel diep geworteld en zijn er al zeker 30 jaar, dit is niet zomaar iets dat zo opgelost is.

Morgen gaan ze mij vanuit het ziekenhuis bellen om mijn mening te vragen.
Vanuit de andere mensen rondom haar word ik aangespoord om op een opname aan te dringen. Zij daarentegen wil dit absoluut niet. Waar doe ik goed aan? Als ze inderdaad terug naar huis mag en het begint over enkele weken opnieuw, heb ik er geen vat meer op. Ik zou willen dat ze die opname een kans gaf, maar hoe doe ik haar dat inzien? Hoe kan ik haar laten begrijpen dat dit vanuit liefde is en zodat ze binnenkort niet helemaal alleen achterblijft omdat al de rest rondom haar er genoeg van heeft?

Ik zit vast tussen loyaliteit naar haar toe en tussen haar deze keer serieus te willen laten helpen.

Alvast bedankt om dit verhaal te lezen, hopelijk kan ik er nieuwe inzichten van jullie uithalen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als ik het goed begrijp vraagt het ziekenhuis om jouw mening, niet om een beslissing te maken.
Ik zou ‘gewoon’ je mening geven, inclusief angsten en voorkeuren.
Ik denk dat je er van uit mag gaan dat het ziekenhuis niet emotioneel betrokken is én ervaring heeft met dit soort complexe problemen en keuzes.

Ik adviseer jou om op een bepaalde manier meer afstand te nemen. Niet van je moeder, maar van de verantwoordelijkheid voor je moeder.
‘Ik kan haar alcoholgebruik niet dagelijks controleren’ >>> moet je ook niet willen. Dat legt een enorme druk en onterechte verantwoordelijkheid bij jou.
Aandringen op wát er verder moet gebeuren is een stap verdergaan je mening geven.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je kunt het ziekenhuis vertellen wat er voorgevallen is in alle jaren. Een soort feitelijke weergave van hoe de vork in steel steel zit en hen op basis daarvan conclusies laten trekken. Dan blijf je ook volledig loyaal naar je moeder, want je zegt niets meer of minder dan wat het is. Jij bent niet de hulpverlener, jij zou niet moeten hoeven bepalen wat het beste is voor je moeder, maar jij kunt wel het beste vertellen hoe de situatie is.

Sterkte, dat sowieso! :hug:
feow schreef:
11-05-2023 23:37
Als ik het goed begrijp vraagt het ziekenhuis om jouw mening, niet om een beslissing te maken.
Ik zou ‘gewoon’ je mening geven, inclusief angsten en voorkeuren.
Ik denk dat je er van uit mag gaan dat het ziekenhuis niet emotioneel betrokken is én ervaring heeft met dit soort complexe problemen en keuzes.

Ik adviseer jou om op een bepaalde manier meer afstand te nemen. Niet van je moeder, maar van de verantwoordelijkheid voor je moeder.
‘Ik kan haar alcoholgebruik niet dagelijks controleren’ >>> moet je ook niet willen. Dat legt een enorme druk en onterechte verantwoordelijkheid bij jou.
Aandringen op wát er verder moet gebeuren is een stap verdergaan je mening geven.
Wat moeilijk, TO.
Ik sluit me helemaal bij deze post aan. Ik hoop dat je eruit komt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Klopt, de uiteindelijke beslissing ligt niet bij mij. Ik ga inderdaad horen wat ze mij zeggen/vragen en daar eerlijk op antwoorden.

Dank jullie voor de adviezen en sterkte-wensen. Deze gaan me niet enkel vandaag helpen maar ook in de toekomst als het even moeilijk gaat, dan kan ik ze opnieuw lezen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wissewis schreef:
11-05-2023 22:46
Ik zou ziekenhuis toch echt een opname adviseren.

Doen ze er dan niets mee omdat ze zelf niet wil of omdat ze de dringendheid niet zien heb je het op zijn minst geprobeerd.

En ik zou sowieso je kind nooit alleen achterlaten bij haar.
Ze zou mijn kind nog prima mogen zien, maar dan wel altijd met een ander erbij.
Dat zal inderdaad nooit gebeuren.
Mijn dochter is wekelijks bij mijn vader en zijn vrouw en bij mijn schoonouders, maar mijn moeder ziet ze alleen met mij erbij.
Dit heb ik ook in het ziekenhuis verteld om te schetsen dat het ernstig is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Raar dat alcohol het meest gebruikte troostmiddel is, maar dat het in feite heel erg depressief makend is. Dus hoewel haar problemen vermoedelijk niet veroorzaakt worden door alcohol, is het wel het allerslechtst werkende "medicijn". Dit kan je haar wel vertellen; misschien blijft er iets van hangen.

Veel mensen drinken zich eerst moed in voordat ze zichzelf van het leven beroven. Dit is best triest, omdat ze juist door de alcohol hun probleem niet meer goed kunnen beoordelen.
Dan moet het maar zoals het kan
Alle reacties Link kopieren Quote
De oorzaken van depressie en zelfmoord zijn vaak relaties en toekomstvisie. Ze denkt dat het huidige probleem voor eeuwig is, terwijl in feite de problemen maar zelden altijd doorduren. Er zijn bijna altijd momenten dat ze weer lacht, liefde voelt of gewoon iets amusant vindt. De wanhoop komt ook meestal wel weer terug, maar dat zijn momenten. Jammer dat momenten van ellende zo bepalend worden. En de alcohol doet ook de goede momenten vergeten.

Mocht ze niet meer willen leven dan zou ik haar laten gaan, maar niet voordat ik haar verteld zou hebben hoeveel ik om haar geef.
Dan moet het maar zoals het kan
Alle reacties Link kopieren Quote
Doreia* schreef:
11-05-2023 21:17
Ze is ziek.
Haar drankverslaving praat jou aan dat ze alles weer gaat doen en beloofd je gouden bergen.

Alles om maar in de verslaving te blijven.

Ik zou kijken voor een opname. Ze is een gevaar voor zichzelf en iedereen. Zij kan nu niet helder beslissingen nemen. Dat mag jij doen. Wat is in haar belang? Weer aanmodderen of deze kans aangrijpen om zichzelf weer op de rails te krijgen.

En keihard afspreken, als ze dit laat klappen, dan kom je niet meer. Want ze krijgt alle hulp nu. Jij stopt met het haar mogelijk maken en voor haar zorgen als ze weer hulp weigert.
Moet een acuut en ernstig nadeel zijn. Crisismaatregel (gedwongen opname) gaat iha niet als je al weer nuchter bent, in het ziekenhuis ligt en zegt geen intentie tot suicide te hebben. Je kan aandringen op een zorgmachtiging, maar kost weken tot maanden, áls de psychiater en rechter daar al in mee gaan. Als je er meer over wilt weten kan ik later aanvullen, moet nu weg.
Alle reacties Link kopieren Quote
TO, wat een nare situatie, voor je moeder, maar ook voor jou. Hoewel moeilijk, ben ik blij verrast dat hulpverleners jou betrekken in het vervolg. Aandringen op zaken zou ik zeker niet doen. Wel zonder filter vertellen hoe ernstig de situatie is. En ook eerlijk zijn tegen je moeder dat je dat gaat doen. Onthoud dat je dit doet uit zorg en niet om haar dwars te zitten. Daarna zou ik het behandeladvies van de professionals ondersteunen, of dat nou een opname is of niet. Makkelijk praten vanuit hier, maar ik hoop dat je ook jezelf beschermt en je je niet verantwoordelijk voelt/ maakt om haar te gaan controleren of te verzorgen wanneer ze de geadviseerde professionele hulp afwijst. Stel je grenzen. Je weet dat ze dronken rondrijdt, ik zou dit zeker duidelijk benadrukken bij de hulpverleners en wellicht zelfs melding maken bij de politie. En als je er in het moment getuige van bent, 112 bellen. Ook moeilijk, maar soms dwingen dit soort maatregelen tot het voelen van de noodzaak van hulp/ verandering bij mensen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ze hebben me deze ochtend opgebeld en ik heb inderdaad zonder filter gezegd wat er al jarenlang gaande is. Ze gaan me op de hoogte houden van hun beslissing.

Daarnet stuurde mijn moeder me een appje met de vraag wat ze gevraagd hebben en ik heb het wat in het midden gelaten, vooral gezegd wat ze mij gevraagd hebben.
Ze antwoordde dat dat niet echt positief was en een sarcastische bedankt.
Dus ik bel haar op omdat dat toch iets beter communiceert en ze is boos (terwijl ze nog niet half weet wat ik gezegd heb). Ik vroeg haar of ze zich niet zo wil gedragen want deze namiddag wou ik haar bezoeken met mijn dochter en die wil ik niet rond zo’n gedrag.
Ze heeft mijn dochter nu ca. 14 dagen niet gezien.
Ze antwoordde dat ik dat zelf moet weten en haakt vervolgens in. Pffff.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja, ze manipuleert.
Want jij 'helpt' haar niet door haar gewoon haar zin te geven.

Je komt dus vanmiddag niet. Het is mooi weer. Lekker erop uit met je dochter. Je moeder blijft wel waar ze is.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Alle reacties Link kopieren Quote
Dip schreef:
12-05-2023 08:48
Moet een acuut en ernstig nadeel zijn. Crisismaatregel (gedwongen opname) gaat iha niet als je al weer nuchter bent, in het ziekenhuis ligt en zegt geen intentie tot suicide te hebben. Je kan aandringen op een zorgmachtiging, maar kost weken tot maanden, áls de psychiater en rechter daar al in mee gaan. Als je er meer over wilt weten kan ik later aanvullen, moet nu weg.
Sorry, las nu pas dat je in België woont. Ik ken daar de regels/ ideeën niet. Sterkte in ieder geval!
Alle reacties Link kopieren Quote
Klinkt niet alleen als alcohol en depressie trouwens.. klinkt heel manipulatief.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dip schreef:
12-05-2023 12:59
Klinkt niet alleen als alcohol en depressie trouwens.. klinkt heel manipulatief.
Mwah dat kan heel goed bij de verslaving passen hoor. Moeder ligt in het ziekenhuis en kan dus niet drinken. Zij beseft zich ook wel dat als dochter eerlijk is tegen de artsen zij niet direct naar huis kan om weer te gaan drinken. In dat opzicht kunnen verslaafden heel manipulatief zijn hoor.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ze mag naar huis. Heel onverwacht wat mij betreft. Ze gaan mij nog bellen vanuit het ziekenhuis…
Ben wel teleurgesteld. Ik weet dat de wachtlijsten ellenlang zijn en er veel mensen met verslavingsproblemen en mentale problemen zijn maar toch… Als ze nu niet geholpen wordt lijkt het me een verloren zaak voor de rest van haar leven.
Heb in elk geval m’n best gedaan, kan mezelf niets verwijten.
Dankjewel nogmaals voor jullie berichten. :redrose:
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe hard ook... Dit is haar probleem... En niet jouw verantwoordelijkheid. Jij hoeft haar alcoholgebruik niet te controleren. Ze is niet je kind.
Je kan aangeven dat je er voor haar wil zijn als ze stappen wil maken en met therapie bijvoorbeeld... Maar verder zou ik zelf wat afstand nemen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nummer19 schreef:
12-05-2023 13:17
Ze mag naar huis. Heel onverwacht wat mij betreft. Ze gaan mij nog bellen vanuit het ziekenhuis…
Ben wel teleurgesteld. Ik weet dat de wachtlijsten ellenlang zijn en er veel mensen met verslavingsproblemen en mentale problemen zijn maar toch… Als ze nu niet geholpen wordt lijkt het me een verloren zaak voor de rest van haar leven.
Heb in elk geval m’n best gedaan, kan mezelf niets verwijten.
Dankjewel nogmaals voor jullie berichten. :redrose:
Als hulpverlening haar niet kan helpen, dan jij al helemáál niet.
Zijzelf is de enige die haar helpen kan.

Ze gaat nu naar huis. Volgens mij heeft ze dan alles geweigerd aan uitgestoken handen.
Meld jij je bij Al Anon, dan kun jij leren omgaan met de verslaving van je moeder en waar je grenzen liggen en je verantwoordelijkheid en schuldgevoel.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Alle reacties Link kopieren Quote
En als zij jou manipuleert, is dat niet persoonlijk bedoeld. Jij bent een middel tot gebruik, of een obstakel van gebruik. Zolang ze een verslaafde is, is het voor haar ontzettend moeilijk om jou als zelfstandige persoon te zien met eigen behoeftes en eigen gevoelswereld.
Je hebt hier weinig aan verder, maar vraag je niet af waar haar liefde is voor jou of je kind, want daar kan ze gewoon niet bij nu. Die emotie ligt begraven onder haar eigen emotionele zooi.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bbubbels schreef:
12-05-2023 13:08
Mwah dat kan heel goed bij de verslaving passen hoor. Moeder ligt in het ziekenhuis en kan dus niet drinken. Zij beseft zich ook wel dat als dochter eerlijk is tegen de artsen zij niet direct naar huis kan om weer te gaan drinken. In dat opzicht kunnen verslaafden heel manipulatief zijn hoor.
Weet ik, maar vaak zit er ook wat in de persoonlijkheid. Ze is nu nuchter en hunkert, dat begrijp ik.
Alle reacties Link kopieren Quote
Sterkte! Dit was niet wat je hoopte maar het is nu aan jou om een keus te maken hoe het contact met jouw moeder gaat zijn.
Ik hoop dat je een (voor jou) juiste keuze kunt en durft te maken.

Sterkte! Hopelijk komt jouw moeder snel tot inzicht dat dit niet de oplossing is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat ontzettend zwaar voor jou.

En rot dat dit nu op jouw schouders terecht kwam, waardoor het lijkt alsof die opname jouw besluit moest zijn. Want je voelt je al, waarschijnlijk heel lang, oververantwoordelijk voor je moeder. Terwijl de realiteit is dat je niets kan doen.

Ik hoop dat je goede hulp en steun hebt voor jezelf.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven