Relaties
alle pijlers
Waarom voel ik zo weinig bij zwangerschap vriendin
dinsdag 23 mei 2023 om 13:07
Hi.
Ik heb een hele goede vriendin met wie ik ook een tijdje huisgenoten ben geweest. We hebben een super leuke, mooie en fijne tijd gehad, en hoewel er wel wat dingetjes met codependency, grenzen en verwachtingen waren kunnen we daar altijd wel goed over praten, wat ik heel fijn vind. Ik heb veel van haar geleerd en ben dankbaar voor de mooie tijd.
Ze zit sinds ongeveer 3,5 jr in een codependent relatie die ik ongezond vind. Ik zeg daar tegen haar niet te veel over omdat dit maar mijn mening is en omdat het voor haar al snel voelt als een oordeel van mijn kant. Bovendien ben ik zelf nou ook niet bepaald een kampioen in gezonde relaties. Sinds een tijdje wonen we ook twee uur reizen bij elkaar vandaan.
Ongeveer 1,5 jaar geleden vertelde ze mij dat ze zwanger was. Natuurlijk reageerde ik vriendelijk en positief, maar echt enthousiasme kon ik niet voelen. Tijdens de zwangerschap heb ik wel een babyshower georganiseerd en dat kwam ook echt vanuit mezelf. En toen de baby geboren was kwam ik natuurlijk op kraambezoek. Maar echte interesse en enthousiasme voor haar moederschap en haar kindje voel ik gewoon niet echt. Ik merk dat ze dit heel erg jammer vind. Ik wil alleen mezelf ook niet forceren om iets te voelen wat ik niet voel. Of te gaan pleasen omdat zij zo graag zou willen dat ik meer voel. Dus we groeien een beetje uit elkaar. En nu is ze weer zwanger. Waarbij ik eigenlijk nog steeds hetzelfde voel.
Ik voel me natuurlijk soms schuldig of ik heb het idee dat er iets mis met me is dat ik er zo weinig bij voel? Waarom kan ik niet meer betrokkenheid tonen? Ergens vind ik gewoon dat ze niet in een super goede situatie zit om kinderen te krijgen en heb ik daar intern dus wel een beetje een oordeel over.
Toen mijn halfzus (met wie ik helemaal niet zo'n goede band heb) zwanger was was ik dus wél heel erg blij en toen ben ik het eerste jaar elke week op bezoek geweest en heb nu een hele leuke band met haar kids. Maar ik vond dat mijn zus wel in een betere situatie en ook relatie zit.
Ik vraag me gewoon af waarom ik niet meer blijdschap en liefde kan voelen voor de zwangerschap(pen) van mijn vriendin? Ik snap dat jullie dat ook niet weten maar ben benieuwd of iemand het misschien herkent.
Ik heb een hele goede vriendin met wie ik ook een tijdje huisgenoten ben geweest. We hebben een super leuke, mooie en fijne tijd gehad, en hoewel er wel wat dingetjes met codependency, grenzen en verwachtingen waren kunnen we daar altijd wel goed over praten, wat ik heel fijn vind. Ik heb veel van haar geleerd en ben dankbaar voor de mooie tijd.
Ze zit sinds ongeveer 3,5 jr in een codependent relatie die ik ongezond vind. Ik zeg daar tegen haar niet te veel over omdat dit maar mijn mening is en omdat het voor haar al snel voelt als een oordeel van mijn kant. Bovendien ben ik zelf nou ook niet bepaald een kampioen in gezonde relaties. Sinds een tijdje wonen we ook twee uur reizen bij elkaar vandaan.
Ongeveer 1,5 jaar geleden vertelde ze mij dat ze zwanger was. Natuurlijk reageerde ik vriendelijk en positief, maar echt enthousiasme kon ik niet voelen. Tijdens de zwangerschap heb ik wel een babyshower georganiseerd en dat kwam ook echt vanuit mezelf. En toen de baby geboren was kwam ik natuurlijk op kraambezoek. Maar echte interesse en enthousiasme voor haar moederschap en haar kindje voel ik gewoon niet echt. Ik merk dat ze dit heel erg jammer vind. Ik wil alleen mezelf ook niet forceren om iets te voelen wat ik niet voel. Of te gaan pleasen omdat zij zo graag zou willen dat ik meer voel. Dus we groeien een beetje uit elkaar. En nu is ze weer zwanger. Waarbij ik eigenlijk nog steeds hetzelfde voel.
Ik voel me natuurlijk soms schuldig of ik heb het idee dat er iets mis met me is dat ik er zo weinig bij voel? Waarom kan ik niet meer betrokkenheid tonen? Ergens vind ik gewoon dat ze niet in een super goede situatie zit om kinderen te krijgen en heb ik daar intern dus wel een beetje een oordeel over.
Toen mijn halfzus (met wie ik helemaal niet zo'n goede band heb) zwanger was was ik dus wél heel erg blij en toen ben ik het eerste jaar elke week op bezoek geweest en heb nu een hele leuke band met haar kids. Maar ik vond dat mijn zus wel in een betere situatie en ook relatie zit.
Ik vraag me gewoon af waarom ik niet meer blijdschap en liefde kan voelen voor de zwangerschap(pen) van mijn vriendin? Ik snap dat jullie dat ook niet weten maar ben benieuwd of iemand het misschien herkent.
dinsdag 23 mei 2023 om 13:15
dinsdag 23 mei 2023 om 13:16
Je weet het dus wel. Maar dat kun je niet aan jezelf bekennen.
Ik denk dat je deze vriendin langzaam mag laten verwateren. Ze is een kant opgegaan waar jij haar niet kunt volgen. Dat mag, niet alle vriendschappen zijn voor altijd.
Ik denk dat je deze vriendin langzaam mag laten verwateren. Ze is een kant opgegaan waar jij haar niet kunt volgen. Dat mag, niet alle vriendschappen zijn voor altijd.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 23 mei 2023 om 13:20
Valt wel mee, denk ik, aangezien ze haar gevoelens bij de zwangerschappen van deze vriendin vergelijkt met HAAR EIGEN gevoel bij de zwangerschappen van haar halfzus.LuciFee2023 schreef: ↑23-05-2023 13:15Ook zonder die slechte relatie te benoemen, andermans zwangerschappen en kinderen en andere levenskeuzes boeien heel veel mensen amper. Meeste vinden leuk en leven mee en dat is dan wel hoor.
Ik heb idee dat jij hele onrealistische denkbeelden heb op dat gebied.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 23 mei 2023 om 13:21
Ik zou mijn hoofd hier verder niet over breken trouwens. Je voelt het zoals je het voelt, en je hebt verder gewoon leuk gereageerd en meegeleefd. Je kunt jezelf niet dwingen om veel blijer te zijn.
Misschien is het omdat de vriendschap inderdaad aan het verwateren is en was dat zonder die zwangerschappen ook wel zo geweest. Misschien heeft het met haar relatie te maken waar je geen goed gevoel bij hebt. Het is in elk geval geen reden voor schuldgevoelens.
Misschien is het omdat de vriendschap inderdaad aan het verwateren is en was dat zonder die zwangerschappen ook wel zo geweest. Misschien heeft het met haar relatie te maken waar je geen goed gevoel bij hebt. Het is in elk geval geen reden voor schuldgevoelens.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 23 mei 2023 om 13:22
Je woont 2 uur reizen bij haar vandaan. Op welke manier moet jij dan steeds enthousiast zijn over haar kind en zwangerschap? Dat begrijp ik niet zo. Het is toch ook niet zo dat het super bijzonder en geweldig is dat ze een kind heeft en dat jij daar steeds heel blij en enthousiast over moet zijn? Stuur een kaartje met een verjaardag, spreek een keer af, app elkaar af en toe en dan is t toch prima? En wil je dat niet, dan kan je het laten verwateren. Ook niet echt iets mis mee, soms loopt dat zo.
dinsdag 23 mei 2023 om 13:55
Misschien zit er toch wat jaloezie bij. Jullie waren erg close, toen kwam die vent, waar ze veel tijd en emotie aan ging besteden en dat gaat altijd ten koste van bestaande relaties (jou). En nu heeft ze er weer twee nieuwe banden bij gekregen en daardoor kom jij toch verder in de periferie van relaties te staan want de kinderen gaan gewoonlijk boven alles. Dus nu ben je op zijn best nummer vier geworden.
Dan moet het maar zoals het kan
dinsdag 23 mei 2023 om 13:59
Susan schreef: ↑23-05-2023 13:21Ik zou mijn hoofd hier verder niet over breken trouwens. Je voelt het zoals je het voelt, en je hebt verder gewoon leuk gereageerd en meegeleefd. Je kunt jezelf niet dwingen om veel blijer te zijn.
Misschien is het omdat de vriendschap inderdaad aan het verwateren is en was dat zonder die zwangerschappen ook wel zo geweest. Misschien heeft het met haar relatie te maken waar je geen goed gevoel bij hebt. Het is in elk geval geen reden voor schuldgevoelens.
De reden dat ik me schuldig voel is omdat zij heeft gezegd dat ze wel helemaal over the moon zou zijn als ik zwanger zou zijn (ik ben al 6 jr single en heb ook niet echt een kinderwens dus staat niet echt op de planning
).
dinsdag 23 mei 2023 om 14:02
ik denk dat jij je teveel laat leiden door wat er maatschappelijk op je geprojecteerd wordt. In iedere film, serie of tv-programma reageren mensen overdreven enthousiast en emotioneel als iemand aankondigt zwanger te zijn.
Dat is hoe we het graag zien, maar tegelijkertijd denk ik dat het bar weinig mensen écht interesseert...tenzij het mss je eigen broer of zus is die een kind verwacht.
Waarom zou jij ook enorme gevoelens moeten hebben bij de baby van je vriendin?
Ik heb zelf ook een vriendin met een kind van 2 maar ik heb er ook weinig mee. Als we afspreken hebben we het er ook niet heel veel over. Niet bewust, maar ik denk dat zij mss ook wel aanvoelt dat ik niet enorme gedetailleerde interesse heb in alles wat ze met haar kind doet. Het voelt aan de ene kant soms idd wel gek, want het is natuurlijk wel een groot deel van haar leven, maar op 1 of andere manier is het een beetje zo gegroeid. Misschien is het voor haar ook juist wel lekker dat ze iemand heeft die eens niét over kinderen leutert.
Ik heb ook geen kinderen of kinderwens, dus je moet bij mij ook niet aankomen met ellenlange verhalen over luiers en scholen en slaapjes want sorry...het boeit me echt niet. Dat mag je met je andere mum friends doen
Dat is hoe we het graag zien, maar tegelijkertijd denk ik dat het bar weinig mensen écht interesseert...tenzij het mss je eigen broer of zus is die een kind verwacht.
Waarom zou jij ook enorme gevoelens moeten hebben bij de baby van je vriendin?
Ik heb zelf ook een vriendin met een kind van 2 maar ik heb er ook weinig mee. Als we afspreken hebben we het er ook niet heel veel over. Niet bewust, maar ik denk dat zij mss ook wel aanvoelt dat ik niet enorme gedetailleerde interesse heb in alles wat ze met haar kind doet. Het voelt aan de ene kant soms idd wel gek, want het is natuurlijk wel een groot deel van haar leven, maar op 1 of andere manier is het een beetje zo gegroeid. Misschien is het voor haar ook juist wel lekker dat ze iemand heeft die eens niét over kinderen leutert.
Ik heb ook geen kinderen of kinderwens, dus je moet bij mij ook niet aankomen met ellenlange verhalen over luiers en scholen en slaapjes want sorry...het boeit me echt niet. Dat mag je met je andere mum friends doen
shanti_vivanti wijzigde dit bericht op 23-05-2023 14:03
9.60% gewijzigd
dinsdag 23 mei 2023 om 14:02
Dat denkt zij ook. Maar ik voel niet jaloezie in de zin van “dat wil ik ook” of “waarom zij wel en ik niet”. Maar dat ik nu veel minder belangrijk ben en onze band is veranderd is wel waar iddtv-icoon schreef: ↑23-05-2023 13:55Misschien zit er toch wat jaloezie bij. Jullie waren erg close, toen kwam die vent, waar ze veel tijd en emotie aan ging besteden en dat gaat altijd ten koste van bestaande relaties (jou). En nu heeft ze er weer twee nieuwe banden bij gekregen en daardoor kom jij toch verder in de periferie van relaties te staan want de kinderen gaan gewoonlijk boven alles. Dus nu ben je op zijn best nummer vier geworden.
dinsdag 23 mei 2023 om 14:55
Dan is zij dus ergens ook niet blij voor jou en jouw levensloop.
dinsdag 23 mei 2023 om 14:59
Zij denkt dat je jaloers bent? Maar het gebrek aan blijdschap zit toch vooral aan de binnenkant, aangezien je blij hebt gereageerd, nota bene een babyshower hebt georganiseerd, et cetera?
Ik vind het vrij raar en zelfingenomen om als stel met kinderen je single vriendin jaloers te noemen, zeker als die daar geen aanleiding voor heeft gegeven. Daar zou ik me echt aan ergeren.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 23 mei 2023 om 15:15
Waarom zou ze over the moon zijn? Misschien wel omdat ze dan weer dingen meer met jou kan delen.
Bloed is toch dikker dan water. Dus een familie-baby is gewoon heel anders over het algemeen (of toch zeker in mijn ervaring) dan een vriendinnen-baby. Al is de vriendin me nog zo lief (en al haat ik mijn sibling nog zo hard).
Al was ik altijd wel enthousiast en blij hoor, als een vriendin weer zwanger was (of nog wordt.....kan nog steeds). Maar ik houd er dan ook heel veel van om lekker vanaf de zijlijn betrokken te zijn bij allemaal baby's en kinderen. Zonder al te veel eigen verantwoordelijkheid natuurlijk
. Maar als je niets met baby's en kleine kinderen in het algemeen hebt...tja, dan is zo'n vriendin die ineens een baby heeft toch plotsklaps een stap van je verwijderd.
Bloed is toch dikker dan water. Dus een familie-baby is gewoon heel anders over het algemeen (of toch zeker in mijn ervaring) dan een vriendinnen-baby. Al is de vriendin me nog zo lief (en al haat ik mijn sibling nog zo hard).
Al was ik altijd wel enthousiast en blij hoor, als een vriendin weer zwanger was (of nog wordt.....kan nog steeds). Maar ik houd er dan ook heel veel van om lekker vanaf de zijlijn betrokken te zijn bij allemaal baby's en kinderen. Zonder al te veel eigen verantwoordelijkheid natuurlijk
. Maar als je niets met baby's en kleine kinderen in het algemeen hebt...tja, dan is zo'n vriendin die ineens een baby heeft toch plotsklaps een stap van je verwijderd.
dinsdag 23 mei 2023 om 15:17
Ik bedoelde inderdaad relatiejaloezie: minder belangrijk worden voor iemand.
Dan moet het maar zoals het kan
dinsdag 23 mei 2023 om 15:20
dinsdag 23 mei 2023 om 15:23
Nee, ik vind dat niet zelfingenomen en ook niet raar. Maar heel algemeen voorkomend, van jongs af aan zie je dat al: papa heeft aandacht voor een nieuwe baby en de peuterzus krijgt daar een jaloers gevoel van want zij is plotseling niet meer de belangrijkste maar moet zijn aandacht delen. Een van de oudste emoties.
Iedereen kent ook de gezichtsuitdrukkingen die daarbij horen, zelfs ik als kinderloos persoon.
Dan moet het maar zoals het kan
dinsdag 23 mei 2023 om 15:31
Ik vind het niet zelfingenomen en raar om jaloerse gevoelens te ervaren. Ik vind het zelfingenomen en raar om als vrouw met kinderen je single vriendin zonder kinderen jaloers te noemen, zeker als die daar in gedrag geen aanleiding toe geeft. Waarom zou je dat in godsnaam doen? Zelfs al zou je vermoeden dat het zo was?tv-icoon schreef: ↑23-05-2023 15:23Nee, ik vind dat niet zelfingenomen en ook niet raar. Maar heel algemeen voorkomend, van jongs af aan zie je dat al: papa heeft aandacht voor een nieuwe baby en de peuterzus krijgt daar een jaloers gevoel van want zij is plotseling niet meer de belangrijkste maar moet zijn aandacht delen. Een van de oudste emoties.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 23 mei 2023 om 15:33
Overigens vind ik het jammer vinden als je vriendin met kinderen nooit meer tijd voor je heeft ook geen voorbeeld van jaloezie. Dat is gewoon het jammer vinden dat de tijden in dat opzicht veranderd zijn en je haar minder ziet.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 23 mei 2023 om 15:37
Waarom zegt ze dat? Als reactie op het feit dat jij niet over the moon bent, of zomaar in het algemeen?
Ik herken wel het "schuldig voelen dat je iets niet voelt." Maar vaak heeft het toch wel een reden/oorzaak dat je het zo beleeft. Er zit bij jou waarschijnlijk ook iets achter. Wat dat is, wil ik niet voor je invullen. Zelf heb ik als kind uit een slechte relatie dat ik er soms moeite mee heb als mensen in slechte relaties kinderen krijgen.
Je kan het wel proberen anders te doen. Maar je kan niet méér zijn dan je bent, en niet iets voelen wat je niet voelt (of iets niet-voelen wat je wel voelt). Het is nu eenmaal zo.
dinsdag 23 mei 2023 om 15:47
Ik ook. Je hóeft niks te voelen bij haar zwangerschap. Je bent niet vergroeit met haar en voelt niet wat zij voelt. Zo lang je haar maar kunt gunnen dat dit is wat zij wél wil en dat je voor háár blij kunt zijn (niet te verwarren met dat je zelf dweperig moet voelen), dan is het ok toch?LuciFee2023 schreef: ↑23-05-2023 13:15Ook zonder die slechte relatie te benoemen, andermans zwangerschappen en kinderen en andere levenskeuzes boeien heel veel mensen amper. Meeste vinden leuk en leven mee en dat is dan wel hoor.
Ik heb idee dat jij hele onrealistische denkbeelden heb op dat gebied.
Mensen doen dingen waar ik zelf niks mee heb, maar dat neemt niet weg dat ik me niet kan inleven dat ze het zélf graag willen. Ik moet soms wel eens lachen om iemands ambities (die ik helemaal niet deel) en denk vooral, leuk voor jou.
Waar is je humor to? Je klinkt wat vlak en narrig. Bén je wel blij voor háár? Of vind je haar zwangerschappen, kinderen en (nieuwe) leven vooral een bedreiging voor je vriendschap? Wat op zich geen rare gevoelens zijn, want haar leven verandert enorm tov die van jou. Maar een goede vriendschap kan dat overleven, onder de voorwaarde dat je elkaar het geluk gunt en dat je accepteert dat er dingen zullen veranderen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
