Relaties
alle pijlers
Waarom voel ik zo weinig bij zwangerschap vriendin
dinsdag 23 mei 2023 om 13:07
Hi.
Ik heb een hele goede vriendin met wie ik ook een tijdje huisgenoten ben geweest. We hebben een super leuke, mooie en fijne tijd gehad, en hoewel er wel wat dingetjes met codependency, grenzen en verwachtingen waren kunnen we daar altijd wel goed over praten, wat ik heel fijn vind. Ik heb veel van haar geleerd en ben dankbaar voor de mooie tijd.
Ze zit sinds ongeveer 3,5 jr in een codependent relatie die ik ongezond vind. Ik zeg daar tegen haar niet te veel over omdat dit maar mijn mening is en omdat het voor haar al snel voelt als een oordeel van mijn kant. Bovendien ben ik zelf nou ook niet bepaald een kampioen in gezonde relaties. Sinds een tijdje wonen we ook twee uur reizen bij elkaar vandaan.
Ongeveer 1,5 jaar geleden vertelde ze mij dat ze zwanger was. Natuurlijk reageerde ik vriendelijk en positief, maar echt enthousiasme kon ik niet voelen. Tijdens de zwangerschap heb ik wel een babyshower georganiseerd en dat kwam ook echt vanuit mezelf. En toen de baby geboren was kwam ik natuurlijk op kraambezoek. Maar echte interesse en enthousiasme voor haar moederschap en haar kindje voel ik gewoon niet echt. Ik merk dat ze dit heel erg jammer vind. Ik wil alleen mezelf ook niet forceren om iets te voelen wat ik niet voel. Of te gaan pleasen omdat zij zo graag zou willen dat ik meer voel. Dus we groeien een beetje uit elkaar. En nu is ze weer zwanger. Waarbij ik eigenlijk nog steeds hetzelfde voel.
Ik voel me natuurlijk soms schuldig of ik heb het idee dat er iets mis met me is dat ik er zo weinig bij voel? Waarom kan ik niet meer betrokkenheid tonen? Ergens vind ik gewoon dat ze niet in een super goede situatie zit om kinderen te krijgen en heb ik daar intern dus wel een beetje een oordeel over.
Toen mijn halfzus (met wie ik helemaal niet zo'n goede band heb) zwanger was was ik dus wél heel erg blij en toen ben ik het eerste jaar elke week op bezoek geweest en heb nu een hele leuke band met haar kids. Maar ik vond dat mijn zus wel in een betere situatie en ook relatie zit.
Ik vraag me gewoon af waarom ik niet meer blijdschap en liefde kan voelen voor de zwangerschap(pen) van mijn vriendin? Ik snap dat jullie dat ook niet weten maar ben benieuwd of iemand het misschien herkent.
Ik heb een hele goede vriendin met wie ik ook een tijdje huisgenoten ben geweest. We hebben een super leuke, mooie en fijne tijd gehad, en hoewel er wel wat dingetjes met codependency, grenzen en verwachtingen waren kunnen we daar altijd wel goed over praten, wat ik heel fijn vind. Ik heb veel van haar geleerd en ben dankbaar voor de mooie tijd.
Ze zit sinds ongeveer 3,5 jr in een codependent relatie die ik ongezond vind. Ik zeg daar tegen haar niet te veel over omdat dit maar mijn mening is en omdat het voor haar al snel voelt als een oordeel van mijn kant. Bovendien ben ik zelf nou ook niet bepaald een kampioen in gezonde relaties. Sinds een tijdje wonen we ook twee uur reizen bij elkaar vandaan.
Ongeveer 1,5 jaar geleden vertelde ze mij dat ze zwanger was. Natuurlijk reageerde ik vriendelijk en positief, maar echt enthousiasme kon ik niet voelen. Tijdens de zwangerschap heb ik wel een babyshower georganiseerd en dat kwam ook echt vanuit mezelf. En toen de baby geboren was kwam ik natuurlijk op kraambezoek. Maar echte interesse en enthousiasme voor haar moederschap en haar kindje voel ik gewoon niet echt. Ik merk dat ze dit heel erg jammer vind. Ik wil alleen mezelf ook niet forceren om iets te voelen wat ik niet voel. Of te gaan pleasen omdat zij zo graag zou willen dat ik meer voel. Dus we groeien een beetje uit elkaar. En nu is ze weer zwanger. Waarbij ik eigenlijk nog steeds hetzelfde voel.
Ik voel me natuurlijk soms schuldig of ik heb het idee dat er iets mis met me is dat ik er zo weinig bij voel? Waarom kan ik niet meer betrokkenheid tonen? Ergens vind ik gewoon dat ze niet in een super goede situatie zit om kinderen te krijgen en heb ik daar intern dus wel een beetje een oordeel over.
Toen mijn halfzus (met wie ik helemaal niet zo'n goede band heb) zwanger was was ik dus wél heel erg blij en toen ben ik het eerste jaar elke week op bezoek geweest en heb nu een hele leuke band met haar kids. Maar ik vond dat mijn zus wel in een betere situatie en ook relatie zit.
Ik vraag me gewoon af waarom ik niet meer blijdschap en liefde kan voelen voor de zwangerschap(pen) van mijn vriendin? Ik snap dat jullie dat ook niet weten maar ben benieuwd of iemand het misschien herkent.
dinsdag 23 mei 2023 om 15:51
Ik heb een achternichtje waar ik meer gevoel voor heb dan kinderen van een brus. Maar dat heeft voornl. te maken met hoe de ouders (mijn brus en partner) met de kinderen en de relaties omgaan en wat zo niet past bij mij. Daardoor kreeg ik de kinderen voor mijn gevoel veel meer door mijn strot gedouwd als een soort heppie crew waar iedereen lyrisch over moest zijn incl. alle drukte en heisa en amper ruimte om daarin ook wat rust voor terug te vragen. Zo'n soort geforceerd tante schap is niet mijn ding en er is daardoor juist meer afstand dan met mijn achternichtje waar ik veel meer ruimte ervaarde om op eigen tempo een band te vormen.LuciFee2023 schreef: ↑23-05-2023 13:19En een nichtje of neefje ( ook als is de band met moeder niet zo warm) is ook wat anders dan een kind van een vriendin waar je ook niet zo veel meer mee hebt.
dinsdag 23 mei 2023 om 15:53
denk dat dit onbewust meespeelt bij to. En als aanvulling, ik denk ook dat je meningen over haar leven je dwars zitten. En dat heeft dan toch te maken met een mate van vergroeing die je niet los kunt laten. Jullie waren (ooit) heel close en dat doet een groot beroep op inleven en elkaar aanvoelen en veel hetzelfde vinden en voelen. Nu is ze van je af aan het ontwikkelen, een richting uit die jij niet herkent en ook zo voelt. Je moet gaan ontvlechten om op volwassen basis een vriendschap iets te gunnen wat je zelf niet wil. Maar daardoor moet ze op emotioneel nivo iets meer op afstand komen te staan. Ik vermoed dat je nog teveel uitgaat van jullie vervlochten behoeften en verlangens en vanuit dat idee begrijp je haar niet (meer) en veroordeel je haar keuzes. Het antwoord ligt dus in jou.tv-icoon schreef: ↑23-05-2023 13:55Misschien zit er toch wat jaloezie bij. Jullie waren erg close, toen kwam die vent, waar ze veel tijd en emotie aan ging besteden en dat gaat altijd ten koste van bestaande relaties (jou). En nu heeft ze er weer twee nieuwe banden bij gekregen en daardoor kom jij toch verder in de periferie van relaties te staan want de kinderen gaan gewoonlijk boven alles. Dus nu ben je op zijn best nummer vier geworden.
En loslaten hoe het in films gaat, want dat is BS
En je vriendin moet ook loslaten dat je op die manier vervlochten bent en voelt,denkt en ademt als een siamese tweeling. Jullie hebben nog teveel versmelt behoeften met elkaar, waarin je elkaar aanvult. Jullie zijn 2 eigen individuen.
hoerabanaan wijzigde dit bericht op 23-05-2023 16:02
50.05% gewijzigd
dinsdag 23 mei 2023 om 16:15
Ja dankjewel, dit herken ik wel! Van beide kanten. Nu zitten we inderdaad in een proces van losmaken en dat roept soms vragen of twijfel bij mij op denk ik. Maar het is alleen maar heel gezond en natuurlijk lijkt me. In ieder geval niet iets waar iemand 'schuld' aan heeft.Hoerabanaan schreef: ↑23-05-2023 15:53denk dat dit onbewust meespeelt bij to. En als aanvulling, ik denk ook dat je meningen over haar leven je dwars zitten. En dat heeft dan toch te maken met een mate van vergroeing die je niet los kunt laten. Jullie waren (ooit) heel close en dat doet een groot beroep op inleven en elkaar aanvoelen en veel hetzelfde vinden en voelen. Nu is ze van je af aan het ontwikkelen, een richting uit die jij niet herkent en ook zo voelt. Je moet gaan ontvlechten om op volwassen basis een vriendschap iets te gunnen wat je zelf niet wil. Maar daardoor moet ze op emotioneel nivo iets meer op afstand komen te staan. Ik vermoed dat je nog teveel uitgaat van jullie vervlochten behoeften en verlangens en vanuit dat idee begrijp je haar niet (meer) en veroordeel je haar keuzes. Het antwoord ligt dus in jou.
En loslaten hoe het in films gaat, want dat is BS
En je vriendin moet ook loslaten dat je op die manier vervlochten bent en voelt,denkt en ademt als een siamese tweeling. Jullie hebben nog teveel versmelt behoeften met elkaar, waarin je elkaar aanvult. Jullie zijn 2 eigen individuen.
dinsdag 23 mei 2023 om 16:26
Nee, hier heeft niemand schuld aan. Maar eigenlijk hebben jullie niet zo'n gezonde relatie (gehad). Jullie zullen zelf die ontwikkeling moeten doormaken. En de kans is dat de een dat sneller of wat beter doet dan de ander en dat kan pijn doen. Dat is niet expres zo, maar kán wel (tijdelijk) de vriendschap doen bekoelen. Als je hier allebei volwassen naar kunt kijken, dan komt het wel goed.
dinsdag 23 mei 2023 om 16:35
dinsdag 23 mei 2023 om 17:38
Wat had je verwacht te voelen dan? Ik ben altijd blij voor iemand als die gewenst zwanger is, en dan ga ik over op de orde van de dag.
Het is toch ook geen ding waar jij maandenlang over op wolken moet lopen? Je voelt er niet veel bij. Nou, prima toch? Je voelt er dus in ieder geval geen negatieve gevoelens bij, dus dat is mooi.
Je verwacht teveel van jezelf en je vriendin verwacht teveel van jou als zij hysterische blijdschap zou verwachten.
Het is toch ook geen ding waar jij maandenlang over op wolken moet lopen? Je voelt er niet veel bij. Nou, prima toch? Je voelt er dus in ieder geval geen negatieve gevoelens bij, dus dat is mooi.
Je verwacht teveel van jezelf en je vriendin verwacht teveel van jou als zij hysterische blijdschap zou verwachten.
dinsdag 23 mei 2023 om 17:52
Uiteindelijk weet jij gewoon niet echt hoe hun relatie is, dus ik heb wat moeite met je oordeel.
Alleen de twee mensen in de relatie weten hoe die relatie is, en zelfs die twee mensen hebben daar verschillende ideeën over.
Jammer dat je niet blij kan zijn voor haar, ondanks dat je het niet eens bent met haar keuzes. Klinkt alsof de vriendschap niet meer zo vruchtbaar is.
Alleen de twee mensen in de relatie weten hoe die relatie is, en zelfs die twee mensen hebben daar verschillende ideeën over.
Jammer dat je niet blij kan zijn voor haar, ondanks dat je het niet eens bent met haar keuzes. Klinkt alsof de vriendschap niet meer zo vruchtbaar is.
dinsdag 23 mei 2023 om 18:42
Hoezo moet je gevoelens hebben bij de zwangerschap van een vriendin.
Natuurlijk ben je blij voor haar en bewonder je de baby na de geboorte en luister je 10 x naar het bevallingsverhaal als ze daar behoefte aan heeft, maar verder gaat het leven door. Ook je vriendin komt na een tijdje gewoon terug in de realiteit van alledag, net als iedereen.
Niks raars aan, gewoon gezond.
Natuurlijk ben je blij voor haar en bewonder je de baby na de geboorte en luister je 10 x naar het bevallingsverhaal als ze daar behoefte aan heeft, maar verder gaat het leven door. Ook je vriendin komt na een tijdje gewoon terug in de realiteit van alledag, net als iedereen.
Niks raars aan, gewoon gezond.
dinsdag 23 mei 2023 om 19:14
Ze schrijft dat ze wel blij is maar blijkbaar niet betrokken en “over the moon” genoeg.Sjulia schreef: ↑23-05-2023 17:52Uiteindelijk weet jij gewoon niet echt hoe hun relatie is, dus ik heb wat moeite met je oordeel.
Alleen de twee mensen in de relatie weten hoe die relatie is, en zelfs die twee mensen hebben daar verschillende ideeën over.
Jammer dat je niet blij kan zijn voor haar, ondanks dat je het niet eens bent met haar keuzes. Klinkt alsof de vriendschap niet meer zo vruchtbaar is.
Wat ik nogal onzinnig vind, want hoe blij exact moet je dan zijn met de zwangerschap van een vriendin?
dinsdag 23 mei 2023 om 19:17
Dit ja, ik vind het heel logisch dat je voor je halfzus meer blijdschap voelt. Familie staat toch dichterbij dan een vriendin, voor mij in ieder geval zeker. En verder ben ik ook niet over de moon als vriendinnen zwanger zijn.Taskmaster schreef: ↑23-05-2023 15:15
Bloed is toch dikker dan water. Dus een familie-baby is gewoon heel anders over het algemeen (of toch zeker in mijn ervaring) dan een vriendinnen-baby. Al is de vriendin me nog zo lief (en al haat ik mijn sibling nog zo hard).
Geen motto
dinsdag 23 mei 2023 om 19:21
Ik heb 3 goede vriendinnen met elk 2 kinderen. Ik heb ze 6 keer heel enthousiast gefeliciteerd en alle aandacht aan de zwangerschap gegeven als ik ze zag. Maar daarbuiten heb ik me geen seconde met hun zwangerschappen bezig gehouden. Mij raakte het niet. Niet in positieve zin en niet in negatieve zin. Ver van mijn bed show.
Mijn relatie met ze is nu (inmiddels 17 jaar later) nog steeds uitstekend.
Ik zou er niet teveel vraagtekens bij zetten. Het is wat het is.
Mijn relatie met ze is nu (inmiddels 17 jaar later) nog steeds uitstekend.
Ik zou er niet teveel vraagtekens bij zetten. Het is wat het is.
anoniem_65537e7f5e90c wijzigde dit bericht op 23-05-2023 19:34
17.93% gewijzigd
dinsdag 23 mei 2023 om 19:23
Ik heb dat familiegevoel juist niet, heb heus een paar familieleden die ik erg aardig vindt.
Maar ook vriendinnen, die ik daar ver boven plaats
dinsdag 23 mei 2023 om 19:29
Je vindt haar partner maar niets, ze is een pokke-eind weg gaan wonen en hebt zeker voorlopig niets met de meeste kinderen.
Dan lijkt het mij logisch dat de band anders wordt, je elkaar minder ziet en je ook sowieso weinig contact opbouwt met de kinderen.
Dan lijkt het mij logisch dat de band anders wordt, je elkaar minder ziet en je ook sowieso weinig contact opbouwt met de kinderen.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
dinsdag 23 mei 2023 om 19:30
Ook bijvoorbeeld boven broers/zussen?Lila-Linda schreef: ↑23-05-2023 19:23Ik heb dat familiegevoel juist niet, heb heus een paar familieleden die ik erg aardig vindt.
Maar ook vriendinnen, die ik daar ver boven plaats
Geen motto
dinsdag 23 mei 2023 om 19:38
dat kan zeker. Er was een tijd in mijn leven dat broers/zussen daarboven stonden. Maar inmiddels niet meer. Wat mij weer heeft geleerd dat het eerst onmogelijk voorstelbare dat familie niet altijd op 1 staat zeker niet altijd en voor iedereen hoeft te gelden en dat zelfgekozen familie (vrienden) ook ontzettend vertrouwd kunnen voelen.
dinsdag 23 mei 2023 om 19:51
Dat is waar. Maar omdat een kind van een broer/zus familie is, voel ik daar meteen een band mee en met een kind van een vriendin niet.Lila-Linda schreef: ↑23-05-2023 19:41jep
niet zo raar toch? alleen omdat iemand je directe familie is, maakt het nog niet automatisch tot je beste vriend
Geen motto
dinsdag 23 mei 2023 om 20:00
Dat hoeft dus niet voor iedereen te gelden. Genoeg mensen die zullen zeggen wél een band te hebben met het kind van een vriend(in) en niet met het kind van een broer/zus. Zoveel mensen, zoveel verschillen.
dinsdag 23 mei 2023 om 20:10
Ook dat. Ik kan niet dat gevoel overnemen. Ik ben niet hen, ik leef niet hun leven, voel niet hun wensen of verdrietjes. Ik voel en leef mijn leven. Soms komen wensen overeen en dan kan ik me goed inleven en dan vind ik iets net wat beter te begrijpen leuk voor ze. Maar als iemand mij blij vertelt dat ze een huis gekocht heeft of een nieuwe baan heeft, is dat voor hén leuk. Maar ik kom in mijn zelfde huis thuis en ga naar mijn zelfde baan, dus die vreugde deel ik niet. Maar ik luister met plezier naar de blijdschap van een ander. Als die ook maar weer op tijd weet op te houden. Want een half uur luisteren is wat anders dan iedere afspraak weer alles tot in detail aan te moeten horen. Een vriendschap gaat wat dat betreft ook over balans. Waarbij ik graag ruimte maak voor iemand en zijn/haar grote levenskeuzes. Maar het wordt op een bepaald moment ook tijd om weer terug te keren naar het besef dat er ook nog andere mensen zijn met andere levens.Lorem_Ipsum schreef: ↑23-05-2023 20:00Over het algemeen ben ik blij voor mensen, maar ik ben meestal niet zelf blij. Ik ga gewoon verder met mijn eigen leventje.
Misschien heeft to het gevoel dat het nu al een aantal jaar draait om de vriendin en haar leven? Praat je wel (genoeg) over je eigen leven to? is er balans? Betrek je elkaar bij jullie leven? Op zich is het een vrij natuurlijk gegeven dat mensen wier leven voortkabbelt (baan, relatie, woning) sneller in de luisterpositie terecht komen bij mensen wier leven in korte tijd meerdere keren veranderd (relatie, verhuizen, kind 1, kind 2, andere baan). Dan heb je al snel de Grote Levenskeuzes gesprekken en wat voor impact dat heeft. Ik kan me indenken dat je dan voor jouw gevoel daarbij verdwijnt. De enige manier om dat te voorkomen is door je eigen leven te blijven delen en te accepteren dat dat misschien ook niet erg is als de grote veranderingen bij een ander meer plek innemen.
dinsdag 23 mei 2023 om 20:39
Ik heb toch echt hele goeie vriendinnen waar ik veel meer voor voel
En vaak ook voor hun kinderen, en sommige kinderen zijn gewoon eikels
Net zoals sommige broers of zussen.
dinsdag 23 mei 2023 om 22:53
Niet voor iedereen inderdaad, maar wel voor mij. Kennelijk hecht ik veel waarde aan een bloedband.Hoerabanaan schreef: ↑23-05-2023 20:00Dat hoeft dus niet voor iedereen te gelden. Genoeg mensen die zullen zeggen wél een band te hebben met het kind van een vriend(in) en niet met het kind van een broer/zus. Zoveel mensen, zoveel verschillen.
Geen motto
dinsdag 23 mei 2023 om 23:14
Ik ben het eens met wat de rest hier schrijft. Als vriendinnen zwanger zijn ben ik blij voor ze en dat laat ik merken door interesse, vragen stellen en luisteren. Maar verder dan dat gaat het niet. Ik denk dat ik dat met mijn beste vriendinnen (ja, sorry voor het kinderachtige woord maar gewoon vriendinnen die ik wel echt heel veel spreek en alles mee doormaak) waarschijnlijk wat anders is, maar over the moon jankend van blijdschap zal je me niet zien hoor.
Nou heb ik zelf ook geen grote kinderwens, weet niet of dat meespeelt. Ik sta bij een aantal van mijn vriendinnen wel op het lijstje als de coole ‘aunt Zuursnoepje’ die hun kids later wel meeneemt naar een dagje Efteling, of de kroeg als ze ouder zijn
Nou heb ik zelf ook geen grote kinderwens, weet niet of dat meespeelt. Ik sta bij een aantal van mijn vriendinnen wel op het lijstje als de coole ‘aunt Zuursnoepje’ die hun kids later wel meeneemt naar een dagje Efteling, of de kroeg als ze ouder zijn
woensdag 24 mei 2023 om 04:05
Dit heb ik niet persé, en al helemaal niet met familie buiten het gezin waar je uit komt. Maar ook met mijn broers die kinderen kregen leefde ik nou niet echt intens mee. Met mijn zus was ik ook gewoon blij voor haar, en dat is het wel. Ik zie veel van mijn vrienden in elk geval veel vaker dan mijn broers en zus, dus alleen al dat opzicht kreeg ik meer mee van zwangerschappen van vrienden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in