Relaties
alle pijlers
Weemoed, raak het niet kwijt!
donderdag 6 augustus 2020 om 15:04
Lees nu al geruime tijd mee, nu mijn eerste eigen topic..
Ik, vrouw van bijna 40, ben al een geruime aantal jaar gescheiden.
2 kinderen, contact met vader is ontzettend goed.
Zowel ik als hij zijn doorgegaan met leven.
Toch, vanaf het begin af aan heb ik spijt van hoe het is gelopen. Achteraf gezien had ik helemaal niet willen scheiden. Ik mis het getrouwde leven, de samenhorigheid.
We hebben beide een nieuwe (serieuze) relatie, ik inmiddels als zo’n 10 jaar.
De omgang tussen ons 4e gaat soepel en fijn. Al met al zijn we beide best gelukkig denk ik.
Maar dat gevoel van weemoed, spijt van hoe alles is gelopen...
Ik raak het maar niet kwijt, zelfs niet na zoveel jaar en wordt er horendol van.
Herkenbaar voor iemand? Iemand met hetzelfde probleem?
Hoe ga jij er mee om?
Bedankt voor het lezen
Ik, vrouw van bijna 40, ben al een geruime aantal jaar gescheiden.
2 kinderen, contact met vader is ontzettend goed.
Zowel ik als hij zijn doorgegaan met leven.
Toch, vanaf het begin af aan heb ik spijt van hoe het is gelopen. Achteraf gezien had ik helemaal niet willen scheiden. Ik mis het getrouwde leven, de samenhorigheid.
We hebben beide een nieuwe (serieuze) relatie, ik inmiddels als zo’n 10 jaar.
De omgang tussen ons 4e gaat soepel en fijn. Al met al zijn we beide best gelukkig denk ik.
Maar dat gevoel van weemoed, spijt van hoe alles is gelopen...
Ik raak het maar niet kwijt, zelfs niet na zoveel jaar en wordt er horendol van.
Herkenbaar voor iemand? Iemand met hetzelfde probleem?
Hoe ga jij er mee om?
Bedankt voor het lezen
anoniem_400131 wijzigde dit bericht op 06-08-2020 16:25
0.06% gewijzigd
vrijdag 7 augustus 2020 om 11:16
Dag TO. IK herken het niet zelf maar wel van een gescheiden vriendin. Ze is heel gelukkig met haar nieuwe partner, maar met een scheiding waar ook kinderen bij betrokken zijn raak je iets kwijt wat je nooit meer terug krijgt. De vanzelfsprekendheid van je kinderen elke dag kunnen zien. De ongecompliceerdheid van een traditioneel gezin (ondanks dat er wel het een en ander aan de hand was, ze is immers niet voor niks gescheiden), waarin het gezin centraal staat en het belangrijkste is. Waar geen rekening gehouden hoeft te worden met nieuwe partners, wisselende weekenden dat de kinderen bij de een danwel de ander zijn.
Mn vriendin heeft dat ook echt als rouw ervaren. Ondanks een nieuwe relatie waarin ze qua man-vrouw-relatie veel gelukkiger is.
Kortom je gevoelens zijn niet ongewoon. Het is een dooddoener, maar duw je gevoel niet weg. Erken dat je verlies en rouw voelt.
Mn vriendin heeft dat ook echt als rouw ervaren. Ondanks een nieuwe relatie waarin ze qua man-vrouw-relatie veel gelukkiger is.
Kortom je gevoelens zijn niet ongewoon. Het is een dooddoener, maar duw je gevoel niet weg. Erken dat je verlies en rouw voelt.
vrijdag 7 augustus 2020 om 11:17
Had het zelf kunnen schrijven.Mabido schreef: ↑06-08-2020 21:56Om nogmaals de vraag voor mezelf te beantwoorden of ik terug naar ex zou willen moest hij dat vragen en de relatie met mijn huidige partner opgeven.
Ik weet zeker dat ik nu mijn huidige partner zou verkiezen boven mijn ex.
Hij is zelf uit de achtbaan gestapt. Intussen zet ik de rit voort met iemand anders. Als ik kon kiezen had ik de gehele rit met mijn ex willen afmaken. Maar hij is eruit gestapt en ik wil hem er niet meer in hebben. Mijn huidige partner is mijn rots in de branding, dat wat mijn ex de laatste jaren niet is geweest voor mij.
Moest hij ooit terug willen komen dan doe ik het niet meer. Hoe erg verdrietig ik ook was en nog steeds ben vanwege de breuk. Ondanks mijn rouw om hem en het gezin wat we hadden. Ondanks dat ik nog regelmatig terug denk aan 'ons' en heel graag had gewild dat we door waren blijven gaan met elkaar (dit zou ik dus nooit aan mijn huidige partner vertellen, het zou hem enorm kwetsen).
Zoals To ook zei: mijn partner is het beste plan B voor mij nu.
Ik wil mijn plan B niet meer ruilen voor plan A. Maar ik ben met vlagen toch verdrietig om wat we ooit hadden en dat ons huwelijk/gezin het niet overleefd heeft.
En dat verdrietig zijn daar wil ik vanaf
Echt serieus, ik vind het zó lastig soms.
vrijdag 7 augustus 2020 om 11:20
We hadden er zo’n zooitje van gemaakt dat ik de scheiding heb aangevraagd op aanraden van m’n omgeving. Meteen advocaat erop, meteen hard.
Niks geen mediation of goede gesprekken.
Het heeft me letterlijk en figuurlijk veel gekost..
vrijdag 7 augustus 2020 om 11:22
Ach jeetje. Dat lijkt me inderdaad erg moeilijk te verkroppenmadamecannibale schreef: ↑07-08-2020 10:39Soms moet je ook leren om mild te zijn naar jezelf. Je kan jezelf van alles kwalijk nemen maar daar schiet je niets mee op. Leer ervan voor de toekomst maar probeer het een plekje te geven en los te laten, ook al is dat erg moeilijk weet ik uit ervaring
Bij mij speelt mee dat mijn leven daarna niet zo vlekkeloos is verlopen. En dat van mijn ex wel. Daar op dat punt waar hij nu staat in zijn leven, daar zou ik ook willen zijn.
Heb je wel zicht erop wanneer je alles weer op de rit hebt?
vrijdag 7 augustus 2020 om 11:24
Dankjewel voor je reactieAngie10 schreef: ↑07-08-2020 11:16Dag TO. IK herken het niet zelf maar wel van een gescheiden vriendin. Ze is heel gelukkig met haar nieuwe partner, maar met een scheiding waar ook kinderen bij betrokken zijn raak je iets kwijt wat je nooit meer terug krijgt. De vanzelfsprekendheid van je kinderen elke dag kunnen zien. De ongecompliceerdheid van een traditioneel gezin (ondanks dat er wel het een en ander aan de hand was, ze is immers niet voor niks gescheiden), waarin het gezin centraal staat en het belangrijkste is. Waar geen rekening gehouden hoeft te worden met nieuwe partners, wisselende weekenden dat de kinderen bij de een danwel de ander zijn.
Mn vriendin heeft dat ook echt als rouw ervaren. Ondanks een nieuwe relatie waarin ze qua man-vrouw-relatie veel gelukkiger is.
Kortom je gevoelens zijn niet ongewoon. Het is een dooddoener, maar duw je gevoel niet weg. Erken dat je verlies en rouw voelt.
Hoelang is je vriendin nu gescheiden?
Ik had verwacht dat het na 10 jaar wel een gesloten boek zou zijn. Dat valt me echt zwaar tegen
vrijdag 7 augustus 2020 om 11:34
Oh mijn leven is helemaal goed zoals het nu is hoor, en prima op de rit met een leuke relatie, fijn huis en toffe baan. Maar het is meer het idee dat het ook anders had kunnen zijn. Soms heb ik het gevoel dat mijn leven een beetje stil staat. Aan de andere kant ben ik nu gelukkig met mijn huidige partner. Het is echt het “wat als” gevoel, en het gevoel dat ik heel veel beren op de weg zag die er misschien helemaal niet waren. Het idee dat ik nu met hem getrouwd zou kunnen zijn en kinderen zou kunnen hebben. Maar hij heeft dat nu met een ander, dat kan dus niet meer. Ik denk (of weet wel zeker) dat ik het in gedachte te veel romantiseer.ViaViva2020 schreef: ↑07-08-2020 11:22Ach jeetje. Dat lijkt me inderdaad erg moeilijk te verkroppen
Heb je wel zicht erop wanneer je alles weer op de rit hebt?
vrijdag 7 augustus 2020 om 11:40
Mn vriendin kon dat gevoel pas achter zich laten toen de kinderen 18+ waren. Dat heeft zo'n 10 jaar geduurd. Tot die tijd waren vooral alle traditionele gezinsdagen, diplomamomenten ed. momenten waarop ze zich verdrietig voelde en het verlies sterk voelde.
Misschien helpt het je om eens te bedenken hoe je zou reageren als je beste vriendin in jouw situatie zou zitten. Waarschijnlijk mild en begripvol. Misschien kan je met dezelfde mildheid reageren op je eigen gevoel. Misschien helpt dat bij de acceptatie.
Sterkte TO.
Misschien helpt het je om eens te bedenken hoe je zou reageren als je beste vriendin in jouw situatie zou zitten. Waarschijnlijk mild en begripvol. Misschien kan je met dezelfde mildheid reageren op je eigen gevoel. Misschien helpt dat bij de acceptatie.
Sterkte TO.
vrijdag 7 augustus 2020 om 19:41
Wat bij jou denk ik ook een rol speelt is de jonge leeftijd waarop je gescheiden bent (30?). Veel anderen trouwen pas op die leeftijd. Als je na je 40ste gaat scheiden kijk je er later waarschijnlijk anders op terug.
vrijdag 7 augustus 2020 om 22:28
Ik herken dit ook, helaas. Gelukkig niet altijd en ook niet altijd even heftig, maar ik kan er soms nog even in hangen. In dat gevoel dat alles ook anders had kunnen zijn. Als we maar ... Ik heb dat vooral voor de kinderen. Niet voor mezelf. Tegelijkertijd weet ik dat we niet voor niets zijn gescheiden. Dat het dan uiteindelijk een relatie op basis van vriendschap en gewoonte was geweest, niet meer op basis van echte liefde en respect. Bovendien heb ik nu een bijzonder fijne partner die in deze levensfase veel meer bij me past. Waar ik meer mezelf kan zijn. Waar ik bij kan groeien. En waar ik ontzettend veel liefde en respect van krijg; iets wat ik mezelf erg gun. En toch, en toch ... ik had het mijn kinderen zo anders gegund en kan soms jaloers kijken naar andere gezinnetjes die echt hecht lijken. Ik wens je veel sterkte en zoals een van de anderen zei: omarm dat gevoel. Al is het alleen omdat relativeren niet altijd hoeft.
vrijdag 7 augustus 2020 om 22:34
Maar je weet helemaal niets van die gezinnen die zo hecht lijken. Je weet niet eens of dat beide de ouders van de kinderen zijn.
Ik denk nog steeds aan dat fragment uit "het is maar een scheiding" van Marlies Slegers. Ze is met haar kinderen in een resort en ze kijkt jaloers en weemoedig naar die opa's en oma's met hun kleinkinderen. Ze denkt: zij nog wel.
Enfin, ze raakt bij de lift aan de praat met een oma en vraagt "hoeveel kleinkinderen hebben jullie? " De oma antwoordt: "ik zelf heb geen kleinkinderen, maar mijn man heeft er 2". Of iets soortgelijks. Niks samen oud worden, maar ook gewoon een relatief verse relatie.
Je weet het dus nooit.
Ik denk nog steeds aan dat fragment uit "het is maar een scheiding" van Marlies Slegers. Ze is met haar kinderen in een resort en ze kijkt jaloers en weemoedig naar die opa's en oma's met hun kleinkinderen. Ze denkt: zij nog wel.
Enfin, ze raakt bij de lift aan de praat met een oma en vraagt "hoeveel kleinkinderen hebben jullie? " De oma antwoordt: "ik zelf heb geen kleinkinderen, maar mijn man heeft er 2". Of iets soortgelijks. Niks samen oud worden, maar ook gewoon een relatief verse relatie.
Je weet het dus nooit.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
vrijdag 7 augustus 2020 om 22:56
