Wie komt voor? Partner of familie?

30-03-2023 23:57 56 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Natuurlijk kan je niet kiezen in termen van graag zien, maar wie komt bij jou voor? Jouw partner of jouw gezin van herkomst?

Voor mij en mijn partner is het vanzelfsprekend dat ons huidige gezin voor komt, maar we kennen twee andere koppels waar dat niet zo en de vrouw er tegenaan lijkt te lopen. Eéntje daarvan is mijn beste vriendin.

Wanneer er iets moet worden afgesproken of beslist, laat haar man telkens de mening van zijn moeder doorwegen. Of andere keren gaat de wil van zijn zus voor op die van zijn vrouw.

Ik begrijp dat niet zo goed, je partner is toch de vrouw van je kinderen? En je gezin van nu is toch het allerbelangrijkste?

Hoe zit dat nou bij jullie?
Alle reacties Link kopieren Quote
Zesjuli schreef:
31-03-2023 09:01
Verschilt per situatie. In principe komt mijn gezin (man en kinderen) op de eerste plaats maar mijn familie is ook zeer belangrijk.

Stel mijn moeder wordt hulpbehoevend dan gaat zij op dat moment voor en dan verwacht ik ook dan man en kinderen er zo in staan en met mij die zorg op zich nemen. Wat ik hetzelfde zou doen voor familie van man. Voor ons geen bejaardentehuizen of instellingen. Wij worden ook wel zo opgevoed dus staan daar wat anders in dan de meesten wellicht. (Geen volledig Nederlands gezin)

Grappig, ik heb dat dus niet. Niet voor mijn familie en zeker ook niet voor familie van man.
Voor kinderen en man, ja. Tot zover ik dat kan. Anders ook voor hen een plek elders als dat beter is qua zorg.

De rest nee.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
"wie gáát voor... " zou een betere constructie zijn, maar ik wil niet zeuren.
In normale omstandigheden zou ik inderdaad zeggen dat partner en eigen gezien voor gaan.
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb geen lijstje in mijn hoofd met wie belangrijker is en ik heb ook geen mensen in mijn leven die mij laten kiezen. Als dat wel zou zijn zou degene die mij laat kiezen waarschijnlijk aan het kortste eind trekken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik neem aan dat het er sterk aan ligt om welke zaken het gaat.

Waar de kerstboom komt te staan? Wat de volgende vakantiebestemming wordt?
Dan natuurlijk je partner. Je ouders/schoonouders wonen immers niet in het huis en gaan -waarschijnlijk- niet mee op vakantie. Ze zullen vast hun mening hebben en die wellicht ook ongevraagd geven, maar dat zou in zo'n situatie niet doorslaggevend moeten zijn. Je kunt het wel mee laten wegen en open staan voor de argumenten van anderen, maar in zulke gevallen zou ik de mening van partner belangrijker vinden.

Het wordt al een ander verhaal als er (in bredere familiekring) overlegd wordt over het één of 't ander. Dan kan iemand het gevoel krijgen dat X ook altijd zijn/haar zin krijgt, hoewel er nog niks vast stond en de meningen eerst geïnventariseerd werden.

Als een ouder/schoonouder/ander familielid veel meer kennis, ervaring of expertise heeft over een bepaald onderwerp dan zou het ook kunnen zijn dat iemand meer waarde hecht aan de argumenten van het betreffende familielid dan aan de argumenten van de partner.
'Every new beginning comes from some other beginning's end.'
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik overleg niets met mijn ouders, dus dan gaat mijn partner altijd voor. Man prefereert mijn mening en staat er dus redelijk hetzelfde in.

Ik heb een vriendin wiens partner op den duur aan vriendins moeder moest vragen of hij zelf een keer mee mocht met zijn vrouw naar een doktersafspraak. Vriendins moeder vond het logisch dat zij als moeder op de eerste plek komt daarin. Ik zit zo niet in elkaar (en heb liever mijn man naast me dan mijn moeder :P).

Als er wat met mijn familie of schoonfamilie is, springen we zeker te hulp. Maar dat moet niet ten koste gaan van onszelf.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het een beetje een vreemde vraag. Naar mijn idee komt er in een gezonde individuele (!) ontwikkeling vanzelf een moment waarop iemand zich wat meer losmaakt van ouders en eigen keuzes maakt. En hangt dat niet eens zo zeer samen met wel of niet een relatie hebben. Dus als je dan een relatie krijgt, vormt daar weer een nieuwe band waarin je samen keuzes maakt.

Kan het me hier niet voorstellen trouwens, om te beginnen bemoeien mijn ouders zich niet met onze keuzes en ten tweede grappen mijn broer en ik altijd dat mijn man het favoriete kind van onze ouders is. Ik vind het overigens ook een teken van respect dat je je niet bemoeit met elkaars volwassen keuzes tenzij ernaar gevraagd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Courage schreef:
31-03-2023 00:38
"je partner is toch de vrouw van je kinderen?"
Eh nee, niet iedereen heeft kinderen met zijn partner.
Wil je daarmee zeggen dat pas als je kinderen hebt met je partner, het 'eigen' gezin voor gaat? Daarvoor het gezin van herkomst?
In hun geval is dat zo… verder dan dat bedoel ik dat niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ok, dan ben ik niet zo vreemd om die denkwijze van ‘familie eerst’ zo absurd te vinden. Lijkt me erg vermoeiend.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zesjuli schreef:
31-03-2023 09:01

Stel mijn moeder wordt hulpbehoevend dan gaat zij op dat moment voor en dan verwacht ik ook dan man en kinderen er zo in staan en met mij die zorg op zich nemen. Wat ik hetzelfde zou doen voor familie van man. Voor ons geen bejaardentehuizen of instellingen. Wij worden ook wel zo opgevoed dus staan daar wat anders in dan de meesten wellicht. (Geen volledig Nederlands gezin)
Als je zo opgevoed wordt en het verwacht en verplicht wordt, is dat ook niet echt vrijwillig. Lijkt me helemaal niks. En ook geen deugd of zo.

Ik doe dus niks voor mijn schoonmoeder en mijn kinderen hoeven dat van mij ook niet. Nou is het logistiek ook helemaal niet handig, maar als ze in de buurt zou wonen zou ik het waarschijnlijk ook niet doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
LuciFee2023 schreef:
31-03-2023 09:08
Grappig, ik heb dat dus niet. Niet voor mijn familie en zeker ook niet voor familie van man.
Voor kinderen en man, ja. Tot zover ik dat kan. Anders ook voor hen een plek elders als dat beter is qua zorg.

De rest nee.
Je gaat er gemakshalve van uit dat je iets te kiezen hebt als je ouders hulpbehoevend worden.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.

Alle reacties Link kopieren Quote
merano schreef:
31-03-2023 12:33
Je gaat er gemakshalve van uit dat je iets te kiezen hebt als je ouders hulpbehoevend worden.
Natuurlijk heb je wat te kiezen. Als ze 2 uur verderop wonen kun je kiezen om niet je eigen nachtrust of uren werk op te offeren om iets voor ze te doen waarvoor ze ook iemand uit hun buurt kunnen regelen. Of als ze nog meer kinderen hebben, kun je kiezen om het over te laten aan iemand die het wel graag doet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zesjuli schreef:
31-03-2023 09:01
Verschilt per situatie. In principe komt mijn gezin (man en kinderen) op de eerste plaats maar mijn familie is ook zeer belangrijk.

Stel mijn moeder wordt hulpbehoevend dan gaat zij op dat moment voor en dan verwacht ik ook dan man en kinderen er zo in staan en met mij die zorg op zich nemen. Wat ik hetzelfde zou doen voor familie van man. Voor ons geen bejaardentehuizen of instellingen. Wij worden ook wel zo opgevoed dus staan daar wat anders in dan de meesten wellicht. (Geen volledig Nederlands gezin)
Mijn vader, broer en ik zijn blij dat er verzorgingshuizen bestaan.
Het was voor mijn vader niet meer te doen.
There's nothing fair in this world,there's nothing sure in this world,there is nothing pure,so you better look for something left in this world.
Alle reacties Link kopieren Quote
tv-icoon schreef:
31-03-2023 06:20
Er zijn culturen waarbij de bloedband altijd boven alle andere contacten gaat, maar dat is over het algemeen niet zoals men hier in Nederland leeft. Toen ik uit huis ging koos ik duidelijk voor mijn eigen richting en wat mijn ouders ervan dachten werd wel overdacht maar was zeker niet doorslaggevend. De West-Europese cultuur is op het individu ingesteld en niet op familie of clan.

Men is hier over het algemeen ook niet afhankelijk van elkaars inkomsten; men hoeft elkaar ook niet te verdedigen, er is geen topdown constructie in families. Men hoeft niet per se van familie te houden of te respecteren. Fijn als dit het geval is maar het is niet noodzakelijk om te kunnen leven.

In oudere culturen kan dit anders zijn en op zich begrijpelijk want het is hun manier om in een zwaar bestaan te kunnen overleven: op familie kan je rekenen maar niet op buitenstaanders.

In westerse landen en vooral in Nederland is de functie om familie te helpen overgenomen door de overheid: die zorgt ervoor dat iedereen (tenminste dat is de bedoeling) een redelijk bestaan heeft. Je sterft hier niet van de honger als je geen baan hebt. En iedereen krijgt medische zorg.

Die overheid wordt door ons betaald om dat te kunnen doen: we betalen ons blauw aan belastinggeld. Dat maakt de overheid afhankelijk van ons: wij mogen bepalen wie daar komt te zitten en wat ze met ons geld gaan doen. ;-D
Ben je nou aan het mansplainen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Quincy2 schreef:
31-03-2023 12:39
Natuurlijk heb je wat te kiezen. Als ze 2 uur verderop wonen kun je kiezen om niet je eigen nachtrust of uren werk op te offeren om iets voor ze te doen waarvoor ze ook iemand uit hun buurt kunnen regelen. Of als ze nog meer kinderen hebben, kun je kiezen om het over te laten aan iemand die het wel graag doet.
Iemand die het wel graag doet? Mantelzorgen? Geloof me, daar staat niemand om te springen.

En "ze" kunnen zelf iemand in de buurt regelen? Als ze 75 zijn misschien, en fysiek en geestelijk nog redelijk gezond, en maar weinig hulp nodig hebben.

Maar hulpbehoevend wil zeggen dat ze dat waarschijnlijk niet meer zijn. Veel ouderen zijn ook alleenstaand omdat een van de partners komt te overlijden, zijn slecht ter been en/of dementeren op een gegeven moment een beetje. Dan kunnen ze helemaal niks meer zelf regelen.

Je broer of zus er alleen voor laten vliegen (woont die wel in de buurt en heeft die geen werk, dan?) is voor de meeste mensen ook geen optie. Professionele zorg doet lang niet alles, en is ook niet altijd meteen beschikbaar als je het nodig hebt (Iets met indicaties en wachttijden en bezuinigingen, en zo.)

En ook als er professionele hulp is blijft er nog genoeg werk over voor de familie. Belasting, rekeningen, formulieren, doktersbezoek, ziekenhuisafspraken, kapper, pedicure, kleding, tuin/balkonplantjes, vriezer ontdooien, aanspreekpunt voor de thuiszorg, verjaardagsbezoek opvangen en zorgen dat er taart is, vader/moeder meenemen uit eten of op een uitstapje, want die moet er ook eens een dagje uit, woning leeghalen en spullen verhuizen als zelfstandig wonen niet meer gaat, enz. enz....

Daar kun je niet een willekeurig iemand uit de buurt mee opknappen. Tenzij je diegene een goed uurloon wilt betalen. ;-)
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.

Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn partner is heel belangrijk en met hem woon ik samen. Maar dat wil niet zeggen dat zijn mening voor die van mijn familie gaat. Ik heb nog altijd een eigen wil en een eigen keuze.
Nu is mijn partner niet moeilijk, mijn ex was dat wel.zpu wat zijn als ik hem altijd gebolgd was omdat het mijn partner was....dan had ik nu geen familie meer gehad.
Alle reacties Link kopieren Quote
merano schreef:
31-03-2023 13:27

En ook als er professionele hulp is blijft er nog genoeg werk over voor de familie. Belasting, rekeningen, formulieren, doktersbezoek, ziekenhuisafspraken, kapper, pedicure, kleding, tuin/balkonplantjes, vriezer ontdooien, aanspreekpunt voor de thuiszorg, verjaardagsbezoek opvangen en zorgen dat er taart is, vader/moeder meenemen uit eten of op een uitstapje, want die moet er ook eens een dagje uit, woning leeghalen en spullen verhuizen als zelfstandig wonen niet meer gaat, enz. enz....
Ja, je kunt het zo druk maken als je zelf wil. Verjaardagsbezoek opvangen? Als je je eigen verjaardag niet meer kunt regelen, moet je hem niet vieren. (Maar ik vier m'n eigen verjaardag ook niet, dus ik zie dat ook niet als iets belangrijks.)

En ik heb wat dat betreft ook geluk, want mijn ouders zijn allebei al overleden. Voor schoonmoeder ga ik dus echt niet de vriezer ontdooien als ze gewoon zelfstandig woont.
Is erg cultuurafhankelijk denk ik. Maar dan nog, mijn vriendin heeft een schoonmoeder in het land van herkomst die nogal bezitterig is op haar zoon.
Haar man (grote vent) zit letterlijk elk jaar huilend bij zijn moeder op schoot als hij haar weer ziet.
Ze gaat dus de eerste weken gewoon wat anders doen als hij daarheen gaat, die moeder en haar man kunnen dan hun gekke relatie uitleven
(ze voert hem bijvoorbeeld nog en haar vriendinnen komen hem in zijn wang knijpen en klagen dat zijn vrouw vast slecht voor hem zorgt omdat hij zo oud word)
dan beginnen ze te kibbelen na een week of 2, en dan komt vriendin weer haar rol claimen.
En schoonmoeder roept dan: neem hem asjeblieft weer mee, ik ben zo blij dat hij ver weg woont 🤣.
Elk jaar weer.
Alle reacties Link kopieren Quote
Quincy2 schreef:
31-03-2023 13:47

En ik heb wat dat betreft ook geluk, want mijn ouders zijn allebei al overleden. Voor schoonmoeder ga ik dus echt niet de vriezer ontdooien als ze gewoon zelfstandig woont.
Goh ja dat ‘geluk’ heb ik gelukkig niet…
Alle reacties Link kopieren Quote
Quincy2 schreef:
31-03-2023 13:47
Ja, je kunt het zo druk maken als je zelf wil. Verjaardagsbezoek opvangen? Als je je eigen verjaardag niet meer kunt regelen, moet je hem niet vieren. (Maar ik vier m'n eigen verjaardag ook niet, dus ik zie dat ook niet als iets belangrijks.)

En ik heb wat dat betreft ook geluk, want mijn ouders zijn allebei al overleden. Voor schoonmoeder ga ik dus echt niet de vriezer ontdooien als ze gewoon zelfstandig woont.
Nou, geluk....

Verjaarsbezoek kun je nog overslaan. Alhoewel, dat is voor ouderen vaak het moment waarop familie en kennissen langskomen en ze eens in het zonnetje gezet worden. Maar doktersafspraken en dergelijke niet. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat iemand zijn hulpbehoevende schoonmoeder gewoon zou laten zitten en haar niet helpen als ze haar leven zelf niet meer goed kan organiseren.

Jonge mensen kunnen zich vaak geen voorstelling maken van de spagaat waar ze in komen als hun ouders eenmaal hulpbehoevend zijn geworden. Gelukkig maar.
merano wijzigde dit bericht op 31-03-2023 15:27
0.10% gewijzigd
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.

Alle reacties Link kopieren Quote
merano schreef:
31-03-2023 14:58
Nou, geluk....

Verjaarsbezoek kun je nog overslaan. Alhoewel, dat is voor ouderen vaak het moment waarop familie en kennissen langskomen en ze eens in het zonnetje gezet worden. Maar doktersafspraken en dergelijke niet. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat iemand zijn hulpbehoevende schoonmoeder gewoon zou laten zitten en haar niet helpen als ze haar leven zelf niet meer goed kan (organiseren).

Jonge mensen kunnen zich vaak geen voorstelling maken van de spagaat waar ze in komen als hun ouders eenmaal hulpbehoevend zijn geworden. Gelukkig maar.
Geluk in de zin dat ik me daar niet druk over hoef te maken.

Maar mijn schoonmoeder is niet mijn moeder. Ze heeft zelf kinderen en die regelen dat maar. Bovendien is er een hele periode waarin het eigenlijk helemaal niet nodig is dat er iemand helpt, maar waarin het wel fijn gevonden zou worden als er iemand het leven makkelijker zou maken. Bijvoorbeeld te willen dat iemand met de auto rijdt, terwijl de bus ook een optie is (die alleen wat langer duurt). Zo gaat schoonmoeder nu met een busje naar medische afspraken. Blijkbaar kan ze dat gewoon. Had ze nooit geweten als mijn man meteen was gaan rijden. Of een ander kind van haar. Het kost mijn man al genoeg vrije dagen om haar zooi af te voeren naar de stort en die vrije dagen houden ook een keer op.
Alle reacties Link kopieren Quote
Surebaby schreef:
31-03-2023 14:40
Is erg cultuurafhankelijk denk ik. Maar dan nog, mijn vriendin heeft een schoonmoeder in het land van herkomst die nogal bezitterig is op haar zoon.
Haar man (grote vent) zit letterlijk elk jaar huilend bij zijn moeder op schoot als hij haar weer ziet.
Ze gaat dus de eerste weken gewoon wat anders doen als hij daarheen gaat, die moeder en haar man kunnen dan hun gekke relatie uitleven
(ze voert hem bijvoorbeeld nog en haar vriendinnen komen hem in zijn wang knijpen en klagen dat zijn vrouw vast slecht voor hem zorgt omdat hij zo oud word)
dan beginnen ze te kibbelen na een week of 2, en dan komt vriendin weer haar rol claimen.
En schoonmoeder roept dan: neem hem asjeblieft weer mee, ik ben zo blij dat hij ver weg woont 🤣.
Elk jaar weer.
Hahaha ik zie het zó voor me! Goed dat je vriendin daarin een werkende modus heeft gevonden.

OT: niemand gaat voor of wordt achtergesteld ofzo. Die situatie doet zich gewoon nooit voor. Mijn ouders willen zich ook helemaal niet bemoeien met beslissingen waar ze niks mee te maken hebben en hetzelfde geldt voor mijn man.
Bij ons gaat de familie (very extended) voor. Wij kregen vroeger mensen uit het oude dorp van mijn vader te logeren. Die bleven soms wel een half jaar. Mijn moeder was daar niet altijd blij mee. Aan de andere kant is mijn moeder met een vergelijkbare traditie opgegroeid dus zij doet dat ook.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je mag toch hopen dat je op volwassen leeftijd tot een eigen beslissing kan komen? Het probleem is mi niet zozeer wie voor gaat maar dat de mannen in de OP gewoon een beetje slappe hap zijn, hun oren lijken te laten hangen naar de meest dominante partij en weinig respect tonen naar hun partners.
Alle reacties Link kopieren Quote
Alcedo schreef:
31-03-2023 09:18
Ik overleg niets met mijn ouders, dus dan gaat mijn partner altijd voor. Man prefereert mijn mening en staat er dus redelijk hetzelfde in.

Ik heb een vriendin wiens partner op den duur aan vriendins moeder moest vragen of hij zelf een keer mee mocht met zijn vrouw naar een doktersafspraak. Vriendins moeder vond het logisch dat zij als moeder op de eerste plek komt daarin. Ik zit zo niet in elkaar (en heb liever mijn man naast me dan mijn moeder :P).

Als er wat met mijn familie of schoonfamilie is, springen we zeker te hulp. Maar dat moet niet ten koste gaan van onszelf.
Eerlijk?
Ik heb liever mijn moeder mee naar een ziekenhuis.

Die heeft 10 keer meer medische background dan mijn man.
En weet exact wat ze moet vragen.

Het is dat het niet erg praktisch is dat ik tegenwoordig meestal alleen ga.
Aan mijn man heb ik - behalve als taxi om geen 3 uur onderweg te zijn met OV - bij zo'n afspraak weinig.

Man vraagt een week of 2 voor mijn jaarlijkse controles tegenwoordig altijd of hij verlof moet nemen.
En 9 van de 10 keer antwoord ik met "laat maar zitten".


Op medisch vlak vraag ik dus geregeld advies aan mijn moeder.
Partner mag echt wel zijn mening geven, maar ik vertrouw toch echt meer een gediplomeerde apothekeres.



En wie hulp-behoevend is - al helemaal als er ziekenhuizen aan te pas komen - gaat sowieso voor.
Lotje trek als er 2 ouders tegelijk in 't ziekenhuis belanden :-).
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Alle reacties Link kopieren Quote
TO, om wat voor zaken gaat het dan in jouw openingspost? Bepalen moeder en zus van die man waar de gezinsboodschappen gedaan worden? Waar de kinderen naar school gaan of wat je vriendin moet koken? Of gaat het over dingen die daadwerkelijk de grotere familie aangaan?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven