Wil ik echt weg bij mijn man, of wil ik weg bij de sitatie?

12-09-2023 22:32 42 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hallo,

Ik heb laatst bij mijn man aangegeven dat ik niet verder wil. Maar sinds ik het heb uitgesproken ben ik er niet meer zo zeker van.

Ik heb al meer dan een jaar het gevoel: ik wil weg!
Ik dacht eerst dat het kwam omdat de zorg voor mijn zoon (16 en verstandelijk beperkt) en inmiddels ook een flink puberende dochter (14) mij teveel waren.
Ik ben toen naar de praktijkondersteuner van de huisarts gegaan omdat ik het niet meer aankon. Ik starte met ACT om de situatie met mijn zoon te leren accepteren. Maar al snel bleek dat dat eigenlijk helemaal niet aan de orde was. Ik sprak ook met haar over mijn relatie en toen kwam eigenlijk aan het licht dat mijn relatie mij meer energie kost dan oplevert.
Gebrek aan daadkracht, geen gevoelens kunnen delen en moeilijk initiatieven kunnen nemen waren de speerpunten waar ik niet langer meer tegen kon.
Het zaadje was geplant en al snel kon ik aan niets anders meer denken. Een paar maanden later zijn we gestart met relatietherapie en is er veel veranderd.
Maar de gedachten dat ik niet verder meer wilde kwamen toch weer de kop op steken. Alsof er al teveel gebeurd was en het eigenlijk te laat was om het nog te kunnen herstellen.
Pasgeleden heb ik dan toch de knoop doorgehakt.

We praten nu veel en ik ben veel aan het googlen naar praktische oplossingen om uit elkaar te gaan. Maar sinds ik het heb uitgesproken voel ik het allemaal niet zo sterk meer. Soms schrik ik wakker en denk ik: Wat als ik de verkeerde beslissing heb gemaakt?!
En nu denk ik weer: wil ik niet gewoon weg bij de situatie: het zorgen voor mijn zoon heeft mij de afgelopen 16 jaar uitgeput. En nu het ook niet zo goed gaat met mijn dochter houd ik nog minder energie over. Ik ben helemaal uitgeput en heb het gevoel "Ik kan niet meer!" (Waar het dus eerst mee begon)
Maar in praktijk wil ik mijn kinderen niet in de steek laten. Dus weg bij hen is wat mij betreft geen optie. Maar zo lijkt het wel te voelen.

Mijn man doet onwijs zijn best want hij wil niet dat we uit elkaar gaan. Hij zegt dat ik blind en doof ben geworden voor zijn inzet voor mij en misschien is dat ook wel zo.
Maar er is heel veel gebeurd (en niet gebeurd) waardoor er een afstand is ontstaan tussen ons, overigens een afstand die alleen ik voel, hij niet.
Maar ik weet even niet hoe ik dat ongedaan kan maken.

Ik vind het super lastig om het goed te beschrijven. Dus als er onduidelijkheden zijn dan moet je het maar vragen.
Maar ik vraag mij nu dus af: wil ik weg bij hem of bij de situatie? Ik weet het even niet meer!

Liefs,
Pee
Alle reacties Link kopieren Quote
Omdat je er niet zeker van bent en ook wel overbelast klinkt zou ik op dit moment geen beslissingen nemen.

Het klinkt alsof het behoorlijk zorg intensief is en alsof je daarin niet veel steun ervaart van je man.
purplepeanut wijzigde dit bericht op 12-09-2023 23:08
33.33% gewijzigd
Hebben jullie de optie om er samen even paar dagen ertussenuit te gaan? Even los van thuis zonder de kinderen echt samen. Misschien komen er dan weer andere gevoelens naar boven.
Hoe oud ben je TO? Ben je niet gewoon in de overgang? Volkomen normaal dat je zin om te zorgen dan afneemt.
anoniem_65537e7f5e90c wijzigde dit bericht op 12-09-2023 23:07
33.75% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Het kan ook allebei waar zijn, he? Dat je weg wil uit de situatie en weg bij je man. En het kan ook best zo zijn dat het leven in zijn algemeenheid lichter wordt als je niet meer teleurgesteld wordt in je verwachtingen van de ander.
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren Quote
Kan man het - mits eventueel ondersteuning van familie of hulp bij zoon - een week alleen redden met de kinderen?

Want dan zou ik even gewoon op een strand gaan liggen (of net een actieve vakantie boeken).
Geen man, geen kinderen, alleen een week met jezelf én rust.


Het is bovendien niet omdat je tegen man hebt uitgesproken dat je wil scheiden dat die scheiding er persé instant moet komen of dat je niet volgende maand na lang denken op je besluit mag terugkomen.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Alle reacties Link kopieren Quote
Weet niet alle ins en outs natuurlijk een lijkt me prima om als je toch twijfelt voorlopig te blijven werken aan relatietherapie.
Vraag me alleen om af of je hebt nagedacht over de situatie na het scheiden. De zorg voor je kinderen verdwijnt daarmee niet. En op dagen dat de kinderen bij jou zijn, sta je daar grotendeels alleen voor.
Lost het scheiden echt iets op? Gaat het erom dat je echt niet meer bij man wilt blijven, of zijn er eigenlijk andere problemen en lijkt dit een oplossing (maar is het misschien niet)?
Zoals ik het lees is zij de motor in het gezin. Is haar man passief en emotioneel afwezig. Ze zijn geen team, dat mist ze. Het lastige is dat hij niet bewust zo doet, daardoor kan ze niet lang boos zijn, het is zijn nature.

Het voelt misschien alsof ze 3 kinderen heeft in plaats van 2? Nu is hij geschrokken en heeft ze zijn aandacht. Het is geen slecht mens. Redt hij het wel alleen? Ze zit denk ik volledig in de zorghouding? Dan zie je dit dilemma.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als je al op je tandvlees loopt lijkt het me niet het juiste moment om er nog een scheiding bovenop te moeten regelen.
Ik ken je situatie niet, maar je zegt dat de zorg voor de kinderen je uitput.
in hoeverre is er daar iets mogelijk?
Kan zoon meer hulp krijgen of vaker buitenshuis zijn?
Kun je eventueel huishoudelijke hulp nemen zodat je meer tijd voor andere zaken krijgt?
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.

Alle reacties Link kopieren Quote
Wissewis schreef:
12-09-2023 23:53
Kan man het - mits eventueel ondersteuning van familie of hulp bij zoon - een week alleen redden met de kinderen?

Natuurlijk wel, moet hij na de scheiding ook
Alle reacties Link kopieren Quote
Het klinkt alsof jij voornamelijk de kartrekker bent in jullie relatie en dat dit je heel veel energie kost.
Wil je bij hem blijven omdat je je gesteund en begrepen voelt? Zie je een gezamenlijke toekomst voor je? Of blijf je bij hem vanuit angst voor de toekomst?
Alle reacties Link kopieren Quote
Het is heel moeilijk om je voor te stellen hoe het zal zijn als je iets niet meer hebt en al helemaal weet je dan niet hoe het zal worden als je gaat doen wat je daarna wil.

Eerst moet je door het verlies heen. Dan trekt de mist op.
Dan moet het maar zoals het kan
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier ook een kind dat extra zorg nodig heeft dat mij de afgelopen 10 jaar ook uitgeput heeft. Man en ik hebben ook weinig tijd voor elkaar maar wat voor mij het verschil maakt is dat we echt een team zijn. We doen het echt samen en gedeelde smart is halve smart. Zolang ik dat teamgevoel blijf houden weet ik dat het goed zit.

Is dat get gevoel wat je mist bij je man of zijn jullie wel een team.
Alle reacties Link kopieren Quote
Edit: Zat nog te slapen.
tv-icoon wijzigde dit bericht op 13-09-2023 08:03
93.26% gewijzigd
Dan moet het maar zoals het kan
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat een k-situatie om in te zitten. Zorg voor je verstandelijk beperkte zoon laat weinig ruimte over voor je gezin, je relatie en helemaal niet voor jou.

Niet het juiste moment om een scheiding te overwegen. Je zal dan nog steeds de zorg over je zoon hebben. Waarschijnlijk wel op een andere manier.

Jullie zullen vast al eens nagedacht hebben over wanneer je zoon het huis uit gaat. Een hele gezonde stap. Een familielid woont in een Thomashuis. En daar was een 16/17 jarige die regelmatig kwam logeren tot dat hij er klaar voor was om definitief in het huis te gaan wonen. Hij kon zo al wennen en zijn familie kreeg meer tijd voor zich zelf. Dit is ook goed zorgen voor je zoon!
Alle reacties Link kopieren Quote
Wissewis schreef:
12-09-2023 23:53
Kan man het - mits eventueel ondersteuning van familie of hulp bij zoon - een week alleen redden met de kinderen?

Want dan zou ik even gewoon op een strand gaan liggen (of net een actieve vakantie boeken).
Geen man, geen kinderen, alleen een week met jezelf én rust.


Het is bovendien niet omdat je tegen man hebt uitgesproken dat je wil scheiden dat die scheiding er persé instant moet komen of dat je niet volgende maand na lang denken op je besluit mag terugkomen.
Ik herken het gevoel van to heel erg en het bovenstaande heb ik gedaan, maar het helpt niet.
Maandagochtend weg voor iedereen wakker is en vrijdagmiddag thuis. Vrijdagavond alle stress weer terug
Frankly my dear, I don"t give a damn
Alle reacties Link kopieren Quote
Als je man niet uit elkaar wilt en jij twijfelt zou ik nog even verder gaan met relatietherapie. Over een paar maanden kan je ook mog iit elkaar
Alle reacties Link kopieren Quote
Wissewis schreef:
12-09-2023 23:53
Kan man het - mits eventueel ondersteuning van familie of hulp bij zoon - een week alleen redden met de kinderen?

Want dan zou ik even gewoon op een strand gaan liggen (of net een actieve vakantie boeken).
Geen man, geen kinderen, alleen een week met jezelf én rust.
Ik zou juist alleen met man proberen weg te gaan, kijken of jullie elkaar nog leuk vinden, zonder anderen er bij.
En als een week niet kan, probeer een weekend?
'Soul mate' isn't a pre-existing condition. It's earned over time.
(Pamela Druckerman)
Alle reacties Link kopieren Quote
Tijdens een depressie of burnout wordt sterk afgeraden om grote beslissingen te nemen, omdat je simpelweg niet de denkkracht hebt om complexe situaties goed te overzien, en je gedachten niet betrouwbaar zijn.

Ik zeg niet dat je in één van die twee zit, maar ik zou het me wel heel goed voor kunnen stellen. Je hebt het in ieder geval, totaal begrijpelijk, heel erg moeilijk.

Anderzijds is eindeloos twijfelen over je relatie ook heel erg zwaar, dat kost ook veel enrgie. Dus in limbo blijven hangen is ook niks.

Lastig, TO :hug:
Heb je zelf psychologische hulp van een therapeut, of alleen de praktijkondersteuner tot nu toe?
Het lijkt mij dat de keuze waar je voor staat één en dezelfde is: weg bij je man ís weg uit de situatie waar je in zit. En als je bij je man blijft, dan blijft de situatie zoals die nu is. Denk niet dat relatietherapie op de lange termijn van een man die weinig initiatief neemt en daadkracht toont (zó herkenbaar overigens) een initiatiefrijke doorzetter maakt. Ook niet van een vrouw, andere karktertrekken enz, hoor. Therapie is toch vooral leren omgaan met de bperkingen vd ander. Maar daar moet je dan wel nog zin in hebben.

Zelf denk ik dat een slechte relatie een enorme energietrekker is. De constante irritatie, bevraging van jezelf, leuk moeten zijn, je schouders eronder zetten... vallen allemaal weg.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoi
Ik herken de lastigheid. Ik heb veel aan het boek scheiden of blijven gehad. Gaat to the point in op relatie en communicatie en belangrijkst; of er nog een basis is om aan te werken.

Ook een gelezen quote: als je man voor 80-20 goed bij je past, maar je gaat weg voor die 20 loop je kans dat een volgende partner 20-80 is.

Veel succes. Lees het boek! Afwegen op weegschaal leidt tot malen en geen goed besluit.
Alle reacties Link kopieren Quote
Herkenbaar. Hier een meervoudig gehandicapt kind dat verstandelijk beperkt is, ernstig lichamelijk beperkt, ASS en veel medisch gedoe. Het put je uit. Ik heb een half jaar geleden tegen man gezegd dat ik het niet meer voel. We zijn nu net gestart met relatietherapie.

Ik weet ook gewoon niet of het aan hem en mij ligt of aan onze situatie. Of aan allebei. Ik hoop eigenlijk dat relatietherapie ons daarbij gaat helpen.

Ik zou je ook willen adviseren om nog even de tijd te nemen om er hopelijk achter te komen of dit echt is wat je wil. Sterkte, to!
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lila-Linda schreef:
13-09-2023 07:09
Natuurlijk wel, moet hij na de scheiding ook
Want hij heeft geen baan?
Alle reacties Link kopieren Quote
To het lijkt me moeilijk om te zien waar het probleem echt zit. Wordt de zorg minder zwaar na een scheiding?
Het lijkt me voor je man wel heel naar als je zo blijft twijfelen. Dus misschien inderdaad even samen weg, kijken of er nog liefde is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het klinkt als heel veel.
Misschien een vraag die je allang weet, maar kan je worden ontlast in de zorg rondom je zoon? Hulp aan huis? Gaat hij naar dagbesteding ? Familie die eens kan bij springen? … om te ontlasten.

Dan heb je misschien wat meer ruimte voor jezelf om beter na te kunnen denken.

Sterkte

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven