Seks
alle pijlers
Veel porno maar weinig seks
maandag 10 februari 2025 om 14:59
Hoi,
Ik ben nieuw en zou graag jullie kijk of persoonlijke ervaringen willen weten voor het volgende:
Ik (37) ben bijna 6 jaar samen met mijn vriend (42) en daarvan wonen we nu 2 jaar samen.
Op het begin van onze relatie hadden wij zoals vele nieuwe koppels vaak seks. Na een jaar begon dat af te nemen en werd ik ook steeds vaker afgewezen met als reden, geen zin, te veel stress, te moe etc.
Dit heeft door de jaren heen veel effect op mij gehad. Ik ben onzeker geworden, durf haast geen initiatief meer te nemen en voel me niet goed genoeg. Meermaals heb ik geprobeerd het aan te kaarten maar hij schoot dan meteen in de verdediging of aanval. Seks is dus altijd een gevoelig onderwerp geweest.
Ik had me er dus maar bij neergelegd dat 2 x per maand de max is.. Ook al doet het me verdriet.
2 maanden geleden ben ik er per toeval achter gekomen dat hij dagelijks porno kijkt in periodes.
Ik heb hem hier mee geconfronteerd op een liefdevolle open manier maar hij gaf aan dat het echt niet klopte.
Er was iets mis met zijn nieuwe telefoon en het was helemaal niet zo heftig als dat het lijkt.
Het zat me echter niet lekker en toen ben ik 4 weken geleden toch gaan snuffelen in zn Google historie en daar zag ik weer in een tijdsbestek van een week elke dag meerdere filmpjes en cam websites.
De 2e confrontatie liep niet goed, ik moest hem niet controleren, hij kijkt idd wel eens porno maar niet zo veel. En de porno had geen invloed op ons seks leven want hij is geen man die vaker dan 1 x per week seks wil en dat gaat hij ook nooit zijn gaf hij aan.
de afgelopen week is er telkens weer een heftige discussie ontstaan als ik het er over wilde hebben.
Toen ik hem vertelde wat het met mij doet om afgewezen te worden voor seks en dan vervolgens te moeten zien dat hij zich in de avond zodra ik naar boven ga verheerlijkt op allemaal porno filmpjes terwijl ik gefrustreerd in bed lig en er niets van begrijp kreeg ik naar mn hoofd geslingerd dat ik hem uitmaak voor pornoverslaafde en dat ik het allemaal heel groot maak in mijn hoofd en dat zal vast wel met mijn hormonen te maken hebben, ik stel me aan en hij begrijpt niet waarom ik er zo verdrietig om ben.
Toen hij vervolgens mijn vibrator aantrof in de badkamer ( het was voor mij dus alweer 2 weken geleden dat we seks hadden) verweet hij mij dat ik geen haar beter ben. Hij verweet me er zelfs van dat ik de vibo had gebruikt terwijl ik thuis aan het werken was en er dakdekkers bezig waren op het dak bij de buren. Ik stond echt met mijn oren te klapperen.
Ik ben enorm geschrokken van het feit dat hij zo de boel verdraait naar mij terwijl ik een probleem aankaart die invloed heeft op ons. Namelijk het vele kijken naar porno dagen achter elkaar en maar weinig seks met mij. Hij gaf aan dat als ik vind dat ik te weinig wordt aangeraakt ik dan maar een keuze moet maken want hij was er klaar mee.
Op dit moment heb ik besloten om het er niet meer over te hebben omdat het me mentaal en lichamelijk uitput.
Iemand hier ervaring mee of advies kan geven wat ik nu moet doen?
Ik ben nieuw en zou graag jullie kijk of persoonlijke ervaringen willen weten voor het volgende:
Ik (37) ben bijna 6 jaar samen met mijn vriend (42) en daarvan wonen we nu 2 jaar samen.
Op het begin van onze relatie hadden wij zoals vele nieuwe koppels vaak seks. Na een jaar begon dat af te nemen en werd ik ook steeds vaker afgewezen met als reden, geen zin, te veel stress, te moe etc.
Dit heeft door de jaren heen veel effect op mij gehad. Ik ben onzeker geworden, durf haast geen initiatief meer te nemen en voel me niet goed genoeg. Meermaals heb ik geprobeerd het aan te kaarten maar hij schoot dan meteen in de verdediging of aanval. Seks is dus altijd een gevoelig onderwerp geweest.
Ik had me er dus maar bij neergelegd dat 2 x per maand de max is.. Ook al doet het me verdriet.
2 maanden geleden ben ik er per toeval achter gekomen dat hij dagelijks porno kijkt in periodes.
Ik heb hem hier mee geconfronteerd op een liefdevolle open manier maar hij gaf aan dat het echt niet klopte.
Er was iets mis met zijn nieuwe telefoon en het was helemaal niet zo heftig als dat het lijkt.
Het zat me echter niet lekker en toen ben ik 4 weken geleden toch gaan snuffelen in zn Google historie en daar zag ik weer in een tijdsbestek van een week elke dag meerdere filmpjes en cam websites.
De 2e confrontatie liep niet goed, ik moest hem niet controleren, hij kijkt idd wel eens porno maar niet zo veel. En de porno had geen invloed op ons seks leven want hij is geen man die vaker dan 1 x per week seks wil en dat gaat hij ook nooit zijn gaf hij aan.
de afgelopen week is er telkens weer een heftige discussie ontstaan als ik het er over wilde hebben.
Toen ik hem vertelde wat het met mij doet om afgewezen te worden voor seks en dan vervolgens te moeten zien dat hij zich in de avond zodra ik naar boven ga verheerlijkt op allemaal porno filmpjes terwijl ik gefrustreerd in bed lig en er niets van begrijp kreeg ik naar mn hoofd geslingerd dat ik hem uitmaak voor pornoverslaafde en dat ik het allemaal heel groot maak in mijn hoofd en dat zal vast wel met mijn hormonen te maken hebben, ik stel me aan en hij begrijpt niet waarom ik er zo verdrietig om ben.
Toen hij vervolgens mijn vibrator aantrof in de badkamer ( het was voor mij dus alweer 2 weken geleden dat we seks hadden) verweet hij mij dat ik geen haar beter ben. Hij verweet me er zelfs van dat ik de vibo had gebruikt terwijl ik thuis aan het werken was en er dakdekkers bezig waren op het dak bij de buren. Ik stond echt met mijn oren te klapperen.
Ik ben enorm geschrokken van het feit dat hij zo de boel verdraait naar mij terwijl ik een probleem aankaart die invloed heeft op ons. Namelijk het vele kijken naar porno dagen achter elkaar en maar weinig seks met mij. Hij gaf aan dat als ik vind dat ik te weinig wordt aangeraakt ik dan maar een keuze moet maken want hij was er klaar mee.
Op dit moment heb ik besloten om het er niet meer over te hebben omdat het me mentaal en lichamelijk uitput.
Iemand hier ervaring mee of advies kan geven wat ik nu moet doen?
potato1987 wijzigde dit bericht op 11-02-2025 22:43
0.46% gewijzigd
woensdag 12 februari 2025 om 12:50
Jeetje, dat is inderdaad een heftig en zielig verhaal.
Hopelijk gaat het goed met jou?
Wat ik wel moet zeggen is dat als we seks hebben hij het niet lang vol houdt.
Hij is dan te opgewonden en dat geeft hij dan ook aan. Het is niet altijd pats boem en klaar, maar ik krijg ook niet het idee dat hij echt hard ervoor moet werken om tot een hoogtepunt te komen. Dat merk ik alleen als we ochtendseks hebben en hij de avond er voor veel te veel heeft gedronken.
Dat vind ik dus ook het hele rare eraan. Als hij echt een pornoverslaving zou hebben dan zou ik er vanuit gaan dat het echte werk niets meer doet voor hem.
Of het zou dus zo moeten zijn dat hij een week niet heeft gekeken ofzo en dat het dan wel werkt.
Het is zo frustrerend.
Door de uitbarstingen durf ik niet nog eens aan te geven hoe veel verdriet mij dit doet. Ik zou super graag met hem en een relatietherapeut een gesprek willen hebben, gewoon om te kijken of we dan wel tot een oplossing kunnen komen, maar na zijn vorige reactie durf ik dat echt niet voor te stellen.
Ik voel dat dit mij van binnen opvreet en ik heb een grote angst om daadwerkelijk te zeggen dat ik vertrek. Ik ben niet afhankelijk van hem en heb mijn zaakjes goed geregeld voordat wij gingen samenwonen dus dat is niet het probleem waarom ik blijf. Ik voel een hele erge angst om te gaan. Angst dat ik spijt krijg, angst dat ik misschien toch overdreven reageer of de gedachten dat er in elke relatie wel weer iets is waar je niet blij mee bent..
Hopelijk gaat het goed met jou?
Wat ik wel moet zeggen is dat als we seks hebben hij het niet lang vol houdt.
Hij is dan te opgewonden en dat geeft hij dan ook aan. Het is niet altijd pats boem en klaar, maar ik krijg ook niet het idee dat hij echt hard ervoor moet werken om tot een hoogtepunt te komen. Dat merk ik alleen als we ochtendseks hebben en hij de avond er voor veel te veel heeft gedronken.
Dat vind ik dus ook het hele rare eraan. Als hij echt een pornoverslaving zou hebben dan zou ik er vanuit gaan dat het echte werk niets meer doet voor hem.
Of het zou dus zo moeten zijn dat hij een week niet heeft gekeken ofzo en dat het dan wel werkt.
Het is zo frustrerend.
Door de uitbarstingen durf ik niet nog eens aan te geven hoe veel verdriet mij dit doet. Ik zou super graag met hem en een relatietherapeut een gesprek willen hebben, gewoon om te kijken of we dan wel tot een oplossing kunnen komen, maar na zijn vorige reactie durf ik dat echt niet voor te stellen.
Ik voel dat dit mij van binnen opvreet en ik heb een grote angst om daadwerkelijk te zeggen dat ik vertrek. Ik ben niet afhankelijk van hem en heb mijn zaakjes goed geregeld voordat wij gingen samenwonen dus dat is niet het probleem waarom ik blijf. Ik voel een hele erge angst om te gaan. Angst dat ik spijt krijg, angst dat ik misschien toch overdreven reageer of de gedachten dat er in elke relatie wel weer iets is waar je niet blij mee bent..
potato1987 wijzigde dit bericht op 12-02-2025 16:06
8.73% gewijzigd
woensdag 12 februari 2025 om 13:26
Porno en het gebrek aan seks is een pittig beladen onderwerp geworden begrijp ik. Een relatietherapeut zou wel een oplossing zijn, maar hij moet dat ook willen.Potato1987 schreef: ↑12-02-2025 12:50Jeetje, dat is inderdaad een heftig en zielig verhaal.
Hopelijk gaat het goed met jou?
Wat ik wel moet zeggen is dat als we seks hebben hij het niet lang vol houdt.
Hij is dan te opgewonden en dat geeft hij dan ook aan.
Dat vind ik dus ook het hele rare eraan. Als hij echt een pornoverslaving zou hebben dan zou ik er vanuit gaan dat het echte werk niets meer doet voor hem.
Of het zou dus zo moeten zijn dat hij een week niet heeft gekeken ofzo en dat het dan wel werkt.
Het is zo frustrerend.
Door de uitbarstingen durf ik niet nog eens aan te geven hoe veel verdriet mij dit doet. Ik zou super graag met hem en een relatietherapeut een gesprek willen hebben, gewoon om te kijken of we dan wel tot een oplossing kunnen komen, maar na zijn vorige reactie durf ik dat echt niet voor te stellen.
Ik voel dat dit mij van binnen opvreet en ik heb een grote angst om daadwerkelijk te zeggen dat ik vertrek. Ik ben niet afhankelijk van hem en heb mijn zaakjes goed geregeld voordat wij gingen samenwonen dus dat is niet het probleem waarom ik blijf. Ik voel een hele erge angst om te gaan. Angst dat ik spijt krijg, angst dat ik misschien toch overdreven reageer of de gedachten dat er in elke relatie wel weer iets is waar je niet blij mee bent..
Over het te opgewonden zijn, dat herken ik bij mezelf ook wel van vroeger. Al heel lang achter me gelaten gelukkig. Voorspel was leuk, maar bij penetratie kwam ik veel te snel klaar. Te gevoelig. Voor mijn ego was dat niet fijn. De schaamte en teleurstelling over te vroeg klaarkomen zou een reden kunnen zijn dat je vriend seks met jou mijdt. Er is zeker wel wat aan te doen. Laat hem standjes kiezen waarbij hij op tijd terug kan trekken als hij voelt dat hij bijna klaarkomt. Ook zonder penetratie kun je prima samen seks hebben, of bewaar de penetratie tot het laatste moment als een soort afsluiting. Met condoom is minder gevoelig. En overgevoeligheid slijt met de jaren is mijn ervaring. Maar bij jouw vriend is ook dit misschien niet bespreekbaar. Zou jammer zijn.
woensdag 12 februari 2025 om 13:48
Vriend wil er duidelijk niet aan werken en geeft zelfs TO de schuld. Ik zou echt voor mezelf kiezen en een leuk seksleven. Dus dumpen zodat hij echt alle tijd heeft om porno te kijken.KwistigVerlangen schreef: ↑12-02-2025 13:26Porno en het gebrek aan seks is een pittig beladen onderwerp geworden begrijp ik. Een relatietherapeut zou wel een oplossing zijn, maar hij moet dat ook willen.
Over het te opgewonden zijn, dat herken ik bij mezelf ook wel van vroeger. Al heel lang achter me gelaten gelukkig. Voorspel was leuk, maar bij penetratie kwam ik veel te snel klaar. Te gevoelig. Voor mijn ego was dat niet fijn. De schaamte en teleurstelling over te vroeg klaarkomen zou een reden kunnen zijn dat je vriend seks met jou mijdt. Er is zeker wel wat aan te doen. Laat hem standjes kiezen waarbij hij op tijd terug kan trekken als hij voelt dat hij bijna klaarkomt. Ook zonder penetratie kun je prima samen seks hebben, of bewaar de penetratie tot het laatste moment als een soort afsluiting. Met condoom is minder gevoelig. En overgevoeligheid slijt met de jaren is mijn ervaring. Maar bij jouw vriend is ook dit misschien niet bespreekbaar. Zou jammer zijn.
Wat een lul.
woensdag 12 februari 2025 om 15:27
Helder standpunt Sjaantje. Duidelijker kan het niet gezegd worden.Sjaantje37 schreef: ↑12-02-2025 13:48Vriend wil er duidelijk niet aan werken en geeft zelfs TO de schuld. Ik zou echt voor mezelf kiezen en een leuk seksleven. Dus dumpen zodat hij echt alle tijd heeft om porno te kijken.
Wat een lul.
woensdag 12 februari 2025 om 17:05
Het is nu jaren later en ook een aantal jaren nadat hij overleden is. De tijd geeft inzichten. Nu snap ik ook niet, dat ik het toen allemaal heb laten gebeuren. Achteraf had ik bij de eerste signalen moeten vluchten.Potato1987 schreef: ↑12-02-2025 12:50Jeetje, dat is inderdaad een heftig en zielig verhaal.
Hopelijk gaat het goed met jou?
Wat ik wel moet zeggen is dat als we seks hebben hij het niet lang vol houdt.
Ook toen we pas een relatie hadden voelde ik dat er iets niet ok was, maar ik kon m'n vinger er niet opleggen. Hij was leuk, maar de seks was niet ok. Als ik daarover begon had hij ook nog wel eens een vaag verhaal, dat hij samen was geweest met een nymfomane en soms wel 4x per dag "moest" om haar te plezieren. Hij zei dan dat hij daardoor een beetje klaar met seks was totdat ik achter zijn pornoverslaving kwam.
In het begin van onze relatie -en dat voelde ik- had hij nog een aantal dames op de wachtbank zitten voor het virtuele contact. Dat wist ik niet. Daar kwam ik later achter. Ik had wel m'n vermoedens en als ik er dan eens naar vroeg kreeg ik te horen -dat herken ik deels in jouw verhaal Potato1987- dat ik een probleem had, dat hij zich elke dag met een schoon geweten in de spiegel kon kijken etc. "Die waangedachten" lagen duidelijk bij mij.
Het is uiteindelijk geëscaleerd na 9 maanden toen ik hem op de man afvroeg of hij in het begin van onze relatie het bed met een ander had gedeeld. Hij kon het toen opbiechten en dan konden we eruit komen. Ik heb 'm toen min of meer onder druk gezet -want ik ben natuurlijk ook slim-. "Stel dat ik **** zou bellen en het haar vragen wat zou zij dan zeggen?"
Toen kwam het eruit: ja, dat had hij geprobeerd, maar ook bij haar was het mislukt. Het is toen zo geëscaleerd dat hij geestelijk helemaal instortte en opgenomen werd op de Paaz-afdeling in het ziekenhuis. Uiteindelijk is alles er toen uitgekomen. En bleek dat hij dit gedrag al 10 jaar deed. Zijn exen hadden er nooit wat van gezegd. (Wat een troela's
).Wat is wil zeggen is: dames, het ligt niet aan ons! Laat je dat niet aan praten.
Ps: hoe het met me gaat nu? fantastisch
woensdag 12 februari 2025 om 17:11
Zei hij?Kakelbontmetstippen schreef: ↑12-02-2025 17:05En bleek dat hij dit gedrag al 10 jaar deed. Zijn exen hadden er nooit wat van gezegd. (Wat een troela's
.
woensdag 12 februari 2025 om 18:02
Een triest verhaal vooral. Pornoverslaving lijkt dan eerder een symptoom of gevolg van een fors groter onderliggend probleem. Ik kan er niet over oordelen en wil dan niet veroordelen. Hoe dan ook, sneu voor hem en zijn ex-vriendinnen.
donderdag 13 februari 2025 om 10:30
Mijn ex werd opgenomen, omdat hij en zijn hele wereld instortte nadat hij moest erkennen dat hij idd nog met een IRL vrouw had afgesproken in het begin van onze relatie.
Ik verbrak toen de relatie; hij stortte in; zat apathisch op de bank; er was geen contact meer mee te krijgen. Huisarts gebeld; ambulance; opname en toen kwam alles van 10 jaar eruit. En bleek hoe diep en ernstig een dergelijke verslaving is.
Zoek dan eerder hulp; hele logische gedachtengang, maar de pornoverslaafde ziet niet dat hij een probleem heeft. Met hem is niets mis. Jij bent raar; de wereld is raar.
Wij hadden nog een vakantie geboekt en zouden een week na zijn opname vertrekken. (Alles werd geannuleerd). Ik had van te voren nog de naïeve insteek: als we 3 weken ergens ver van een internetverbinding zouden zijn zou hij er misschien wel "overheen groeien".
Zo werkt het natuurlijk niet
.
donderdag 13 februari 2025 om 10:35
Ter info:
https://kostbaarvaatwerk.nl
Dit is een website (informatie en forum) voor partners van mensen die seks- of pornoverslaafd zijn.
Ik heb er toentertijd veel aan gehad.
https://kostbaarvaatwerk.nl
Dit is een website (informatie en forum) voor partners van mensen die seks- of pornoverslaafd zijn.
Ik heb er toentertijd veel aan gehad.
donderdag 13 februari 2025 om 10:35
ja joh, en lekker de verantwoordelijkheid buiten hemzelf leggenKakelbontmetstippen schreef: ↑12-02-2025 17:05
Uiteindelijk is alles er toen uitgekomen. En bleek dat hij dit gedrag al 10 jaar deed. Zijn exen hadden er nooit wat van gezegd. (Wat een troela's
donderdag 13 februari 2025 om 10:53
donderdag 13 februari 2025 om 12:46
Klinkt wel alsof je vooral bang bent voor zijn reactie... ben je nog steeds op zoek naar zijn bevestiging/goedkeuring van je vriend? Het klinkt namelijk wel alsof je nog steeds pleasend bent, uit onzekerheid. Wat logisch is hoor, maar wees je ervan bewust.Potato1987 schreef: ↑12-02-2025 12:50Het is zo frustrerend.
Door de uitbarstingen durf ik niet nog eens aan te geven hoe veel verdriet mij dit doet. Ik zou super graag met hem en een relatietherapeut een gesprek willen hebben, gewoon om te kijken of we dan wel tot een oplossing kunnen komen, maar na zijn vorige reactie durf ik dat echt niet voor te stellen.
Ik voel dat dit mij van binnen opvreet en ik heb een grote angst om daadwerkelijk te zeggen dat ik vertrek. Ik ben niet afhankelijk van hem en heb mijn zaakjes goed geregeld voordat wij gingen samenwonen dus dat is niet het probleem waarom ik blijf. Ik voel een hele erge angst om te gaan. Angst dat ik spijt krijg, angst dat ik misschien toch overdreven reageer of de gedachten dat er in elke relatie wel weer iets is waar je niet blij mee bent..
En eerlijk, in elke relatie zijn natuurlijk wel plussen en minnetjes, maar die zijn klein. En 'angst voor reactie van partner' en 'jezelf opvreten' zouden voor mij geen reden zijn om te blijven. Een goede relatie is harmonieus en geeft je een blij en veilig gevoel. Dat lees ik niet.
Probeer scherp te krijgen; ben je bang voor het moment dat jullie uit elkaar zouden gaan, en zou je na een jaar ook nog bang zijn? Of zou je dan opgelucht zijn dat je weer vrij bent? Iedere break-up is natuurlijk verdrietig en niet leuk, maar bedenk je goed welk doel je hebt. Namelijk jouw geluk.
donderdag 13 februari 2025 om 14:27
Klopt helemaal wat je zegt. Ik ben in onze relatie super onzeker geworden. Mede door het gebrek aan intimiteit of echt gezien worden als ik mezelf mooi had gemaakt etc. Ik ben nu door het ontdekken van de porno in de verlatingsangst geschoten. Ik confronteerde hem dan ook vanuit liefde met het idee dat we dit samen kunnen oplossen maar na dat eerste gesprek heeft hij glashard gelogen. De 2e confrontatie werd een verwijt als in Jij controleert mij, sherlock holmes, ik ga mn wachtwoorden aanpassen en ik zal eens jouw telefoon doorspitten want daar zal ik ook ongelukkig van worden met wat ik aantref. De opvolgende confrontaties werden Jij bent elke maand onzeker door je hormonen, het is elke maand hetzelfde riedeltje. Ik snap niet waarom jij je nu zo aanstelt, kijk eens hoe je erbij zit. Je maakt het veels te groot in je hoofd. Jij bevredigd jezelf in bad en toevallig werkten er die dag dakdekkers, ik weet niet of jij het hebt gedaan terwijl zij toekeken, maarja ik weet ook niet hoe jij reageert omdat jij vind dat ik je te weinig aanraak. En het grote probleem is toch dat ik jou te weinig aanraak? Nou dan moet je zelf maar een keuze hierin maken want ik ben met deze discussie klaar.Pimpelmeesje87 schreef: ↑13-02-2025 12:46Klinkt wel alsof je vooral bang bent voor zijn reactie... ben je nog steeds op zoek naar zijn bevestiging/goedkeuring van je vriend? Het klinkt namelijk wel alsof je nog steeds pleasend bent, uit onzekerheid. Wat logisch is hoor, maar wees je ervan bewust.
En eerlijk, in elke relatie zijn natuurlijk wel plussen en minnetjes, maar die zijn klein. En 'angst voor reactie van partner' en 'jezelf opvreten' zouden voor mij geen reden zijn om te blijven. Een goede relatie is harmonieus en geeft je een blij en veilig gevoel. Dat lees ik niet.
Probeer scherp te krijgen; ben je bang voor het moment dat jullie uit elkaar zouden gaan, en zou je na een jaar ook nog bang zijn? Of zou je dan opgelucht zijn dat je weer vrij bent? Iedere break-up is natuurlijk verdrietig en niet leuk, maar bedenk je goed welk doel je hebt. Namelijk jouw geluk.
Ondertussen heb ik weer een keertje kunnen kijken in zijn telefoon en hij heeft zelfs de avond dat ik huilend ben vertrokken verschillende pornowebsites bezocht, maar hij heeft geen pornoverslaving hoor, die stempel heb ik hem gegeven.
Ik wil dit natuurlijk niet. Ik wil geen relatie waarin ik stiekem in zijn telefoon moet kijken om te kijken of het toch wel meevalt en het idd tussen mijn oren zit.
Ik weet dat dit niet gezond is en ik weet dat dit mij gaat opbreken.
Ik ben in afwachting van een gesprek met een psycholoog maar de wachttijd is nu nog 10 weken.
Ik weet heel diep van binnen wat ik moet doen, maar iets in mij kan de knoop nog niet doorhakken..
donderdag 13 februari 2025 om 14:57
Ach Potato, wat rot om het te lezen hoe hij tegen je praat.
Wat is dit voor man.
Ik kan mij voorstellen dat jij hier heel erg verdrietig van wordt.
Misschien net wat Lila zegt, tijdelijk uit huis. Al kan ik mij voorstellen dat de stap zo groot zal zijn.
Heb je geen vriendinnen? Waar je eventueel heen kan?
Wat is dit voor man.
Ik kan mij voorstellen dat jij hier heel erg verdrietig van wordt.
Misschien net wat Lila zegt, tijdelijk uit huis. Al kan ik mij voorstellen dat de stap zo groot zal zijn.
Heb je geen vriendinnen? Waar je eventueel heen kan?
donderdag 13 februari 2025 om 19:30
Ik wil je aanraden te stoppen met in zijn telefoon te kijken. Je weet het nu, wat kan dat gecontroleer je nu nog opleveren? Elke keer met een hartslag van 280 de boel doorspitten, met angst voor je wat je gaat vinden... dit levert enorm veel stress op en is slecht voor de gezondheid.
Heb je een goede vriend(in), broer, zus, vader of moeder waar je fijn mee kunt praten? Neem diegene in vertrouwen, je hoeft dit écht niet alleen te doen!
En ja, je weet wat je te doen staat. Maak anders een lijstje met positieve zaken in jullie relatie en minder positieve, lees negatieve.
Hoe slaat de weegschaal door?
Heb je een goede vriend(in), broer, zus, vader of moeder waar je fijn mee kunt praten? Neem diegene in vertrouwen, je hoeft dit écht niet alleen te doen!
En ja, je weet wat je te doen staat. Maak anders een lijstje met positieve zaken in jullie relatie en minder positieve, lees negatieve.
Hoe slaat de weegschaal door?
.
vrijdag 14 februari 2025 om 11:37
Potato1987 schreef: ↑13-02-2025 14:27
Ik weet dat dit niet gezond is en ik weet dat dit mij gaat opbreken.
Ik ben in afwachting van een gesprek met een psycholoog maar de wachttijd is nu nog 10 weken.
Die 10 weken gaan echt voorbij, sneller dan je denkt.
Maar ik snap dat het nu een eeuwigheid lijkt!
Ben je ook bij je huisarts geweest? Ik weet niet of je een doorverwijzing moest hebben. Maar de huisarts heeft vaak ook een praktijkondersteuner (POH) ggz bij zijn/haar praktijk en die zijn er ook om mensen met (lichte) psychische klachten te helpen als ze niet naar een psycholoog willen/kunnen. Misschien is dat ook een optie voor jou.
zondag 16 februari 2025 om 23:27
Ik heb de huisarts gevraagd om een dvw naar een praktijkondersteuner. Hopelijk kan dat snel.
Ondertussen zit ik volledig in de verlatingangst. Ik durf niet weg en ben ook bang dat hij zegt dat we er mee gaan stoppen.
Mn hele zenuwstelsel is overbelast en heb t gevoel dat ik alleen nog maar functioneer door de stress in mijn lijf.
Hij heeft me voor Valentijn lief verrast met een dagje uit en ik was eigenlijk alleen maar gespannen. Er wordt niet meer over gepraat en zoals eerder aangegeven leidt er weer over beginnen nergens naar.
Het verward me dus ook zo dat hij dan door gaat alsof er niks is gebeurt.
Ondertussen zit ik volledig in de verlatingangst. Ik durf niet weg en ben ook bang dat hij zegt dat we er mee gaan stoppen.
Mn hele zenuwstelsel is overbelast en heb t gevoel dat ik alleen nog maar functioneer door de stress in mijn lijf.
Hij heeft me voor Valentijn lief verrast met een dagje uit en ik was eigenlijk alleen maar gespannen. Er wordt niet meer over gepraat en zoals eerder aangegeven leidt er weer over beginnen nergens naar.
Het verward me dus ook zo dat hij dan door gaat alsof er niks is gebeurt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
