Thuis
alle pijlers
Dakloze opvangen: wat nu?
zaterdag 6 januari 2024 om 21:20
Mijn vriend en ik hebben de stomme 'beslissing' gemaakt een dakloze kennis op te vangen. Hij is drugsverslaafd, heeft ernstige shizofrenie. En dat terwijl wij beiden ook onze eigen problemen hebben mbt het samenwonen, was dit echt geen handige zet.
Hij slaapt op een matras in de woonkamer, laat de as van de joint en sigaretten overal hangen, ook op de keukentafel. Overal liggen kopjes, servies, hij versmeert en zorgt slecht voor zichzelf en zijn omgeving. We hebben een soort corveerooster opgesteld wat erop neerkomt dat hij zijn eigen troep achter z'n kont opruimt, zijn vader geeft ons een kleine vergoeding voor het eten (hij eet veel).
Het is zo uitzichtloos. prima om zo iemand een paar weken of hooguit een maand in huis te nemen, maar dit trekt een heel zware wissel op ons. Hulpverlenersinstanties vertrouwt hij niet en hij is overal weggestuurd, zelfs bij de daklozenopvang.
Ik heb hier al gesprekken over gevoerd met mijn vriend: ik vind dat we een duidelijke grens moeten stellen, en hem een termijn van max 2 weken geven om iets anders te vinden. We hebben het geprobeerd, maar we houden alleen zijn problemen in stand.
Mijn angst is dat het dadelijk hier een groot drugshole wordt, want mijn vriend blowt net zo hard mee en gebruikt / bestelt ook andere poedertjes. Maar het is zijn huis, hij neemt de eindbeslissing en durft zijn grenzen niet aangeven.
In december hadden we trouwens wel even rust, de politie kwam hem ophalen omdat ie nog een taakstraf had openstaan, die omgezet is in een gevangenisstraf. Maar dit breekt ons, of tenminste mij, helemaal op.
Hij slaapt op een matras in de woonkamer, laat de as van de joint en sigaretten overal hangen, ook op de keukentafel. Overal liggen kopjes, servies, hij versmeert en zorgt slecht voor zichzelf en zijn omgeving. We hebben een soort corveerooster opgesteld wat erop neerkomt dat hij zijn eigen troep achter z'n kont opruimt, zijn vader geeft ons een kleine vergoeding voor het eten (hij eet veel).
Het is zo uitzichtloos. prima om zo iemand een paar weken of hooguit een maand in huis te nemen, maar dit trekt een heel zware wissel op ons. Hulpverlenersinstanties vertrouwt hij niet en hij is overal weggestuurd, zelfs bij de daklozenopvang.
Ik heb hier al gesprekken over gevoerd met mijn vriend: ik vind dat we een duidelijke grens moeten stellen, en hem een termijn van max 2 weken geven om iets anders te vinden. We hebben het geprobeerd, maar we houden alleen zijn problemen in stand.
Mijn angst is dat het dadelijk hier een groot drugshole wordt, want mijn vriend blowt net zo hard mee en gebruikt / bestelt ook andere poedertjes. Maar het is zijn huis, hij neemt de eindbeslissing en durft zijn grenzen niet aangeven.
In december hadden we trouwens wel even rust, de politie kwam hem ophalen omdat ie nog een taakstraf had openstaan, die omgezet is in een gevangenisstraf. Maar dit breekt ons, of tenminste mij, helemaal op.
zaterdag 6 januari 2024 om 22:26
Nee vorige week ging het over luie lapzwans vriend en was er geen sprake van een inwonende dakloze.
zaterdag 6 januari 2024 om 22:54
zaterdag 6 januari 2024 om 23:06
Zolang je niet op 1 lijn zit met je partner hierover en de tent van hem is kan je niet veel, lijkt mij.
Behalve dan zorgen dat je zelf zo veel mogelijk weg bent zodat je minder last van hem hebt.
Ik zou hem daarnaast sterk aanmoedigen en dagelijks herhalen dat hij een job of dagbesteding gaat zoeken overdag. Geraakt hij misschien ooit van straat af én is hij misschien ooit niet meer afhankelijk van iedereen's goedwil. Want die houdt sowieso ooit op.
Als je zelf zou vertrekken weet je in elk geval wat je nooit meer moet doen
.
Als je iemand opvangt altijd een termijn erop kleven. Kan je die nog altijd een keer verlengen, maar weet iedereen tenminste waar hij / zij aan toe is.
Behalve dan zorgen dat je zelf zo veel mogelijk weg bent zodat je minder last van hem hebt.
Ik zou hem daarnaast sterk aanmoedigen en dagelijks herhalen dat hij een job of dagbesteding gaat zoeken overdag. Geraakt hij misschien ooit van straat af én is hij misschien ooit niet meer afhankelijk van iedereen's goedwil. Want die houdt sowieso ooit op.
Als je zelf zou vertrekken weet je in elk geval wat je nooit meer moet doen
.Als je iemand opvangt altijd een termijn erop kleven. Kan je die nog altijd een keer verlengen, maar weet iedereen tenminste waar hij / zij aan toe is.
wissewis wijzigde dit bericht op 06-01-2024 23:07
20.56% gewijzigd
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zaterdag 6 januari 2024 om 23:07
Die heb ik dan gemist.Lila-Linda schreef: ↑06-01-2024 22:34Jawel, de dakloze hebben we ook al gehoord
Hup TO, opzouten. Weg daar
zaterdag 6 januari 2024 om 23:13
En zelfs dan is het best moeilijk je ook.aan die termijn te houden. In de praktijk zie ik mensen die vastlopen maar zich een onmens voelen om iemand die nergens terecht kan eruit te zetten. Je trekt echt de laatste stekker eruit dan zeg maar en zij voelen zich vaak heel erg verantwoordelijk. Ratio en gevoel zijn dan echt heel tegenstrijdig en de goede bedoelingen winnen vaak. En maar uitstellen en uitstellen en de gebruiker van de woning voelt dat prima aan en heeft vaak geen enkele urgentie om actie te ondernemen. Heel zwart wit natuurlijk want ik zie alleen de mensen die hier hulp bij willen maar ik kan me dat gevoel wel goed indenken. Je belooft iemand te helpen en vervolgens stuur je 'm terug de straat op. Totaal onterecht gevoel want je hebt iemand dan toch korte tijd van de straat gehouden!Wissewis schreef: ↑06-01-2024 23:06Zolang je niet op 1 lijn zit met je partner hierover en de tent van hem is kan je niet veel, lijkt mij.
Behalve dan zorgen dat je zelf zo veel mogelijk weg bent zodat je minder last van hem hebt.
Ik zou hem daarnaast sterk aanmoedigen en dagelijks herhalen dat hij een job of dagbesteding gaat zoeken overdag. Geraakt hij misschien ooit van straat af én is hij misschien ooit niet meer afhankelijk van iedereen's goedwil. Want die houdt sowieso ooit op.
Als je zelf zou vertrekken weet je in elk geval wat je nooit meer moet doen
Als je iemand opvangt altijd een termijn erop kleven. Kan je die nog altijd een keer verlengen, maar weet iedereen tenminste waar hij / zij aan toe is.
Dus to... toch proberen hem eruit te werken, ook voor jou en je relatie. Of weggaan zelf. Meer smaken zijn er denk ik niet.
zaterdag 6 januari 2024 om 23:22
Simpel, je kunt niks.
De tent is niet van jou en je zit niet op één lijn met de eigenaar.
Die vindt het allemaal wel prima, blowt en snuift lekker mee en gaat zeker geen grenzen trekken.
Jij bent een buitenstaander. Je hebt een mening maar je hebt geen enkele grip op deze situatie.
De tent is niet van jou en je zit niet op één lijn met de eigenaar.
Die vindt het allemaal wel prima, blowt en snuift lekker mee en gaat zeker geen grenzen trekken.
Jij bent een buitenstaander. Je hebt een mening maar je hebt geen enkele grip op deze situatie.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
zondag 7 januari 2024 om 05:34
sneeuwvrouw schreef: ↑06-01-2024 23:45En je vriend is verder wel leuk?? Echt no way dat ik daar ga zitten. Straks gaat je inwoner stelen of iets en wordt je medeplichtig ergens aan….
Lees haar vorige topics maar.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zondag 7 januari 2024 om 05:36
Het klonk aanvankelijk als een eenvoudig probleem: je zegt hem de wacht aan en na die termijn zet je hem er vriendelijk maar beslist uit, totdat ik las dat je vriend ook gebruikt. Dus dat worden gesprekken met je vriend: jij hebt last. Hopelijk win jij en niet hij.
Maar wat had die vriend dan wat hem zo aantrekkelijk maakte dat jullie hem in jullie huis opnamen en waarvoor je het risico nam dat hij een drugshol van je huis zou maken? Zoiets is toch 99% voorspelbaar? Je vriend is eigenlijk de mol in dit drama; hij heeft de positie om elke beslissing die je zou willen nemen te ondermijnen. Hoe heb je jezelf in een dergelijk scenario kunnen werken? Is het liefde of toch wat anders? Ik zou proberen hiervan te leren zodat 2024 beter wordt dan het vorige jaar.
Maar wat had die vriend dan wat hem zo aantrekkelijk maakte dat jullie hem in jullie huis opnamen en waarvoor je het risico nam dat hij een drugshol van je huis zou maken? Zoiets is toch 99% voorspelbaar? Je vriend is eigenlijk de mol in dit drama; hij heeft de positie om elke beslissing die je zou willen nemen te ondermijnen. Hoe heb je jezelf in een dergelijk scenario kunnen werken? Is het liefde of toch wat anders? Ik zou proberen hiervan te leren zodat 2024 beter wordt dan het vorige jaar.
Dan moet het maar zoals het kan
zondag 7 januari 2024 om 07:24
zondag 7 januari 2024 om 07:52
Nee hoor. Ik had wel een huis. Ik deelde een woning met een psychisch gestoorde veganist die haar levensstijl oplegde aan mij en mijn kat. Kilo's afgevallen tot zwaar ondergewicht, maar ze wou geen enkel compromis doen en haatte mij.. Toen bleek ook dat ze veel trauma's heeft waarvoor veganisme een controle mechanisme is. Ik had er kunnen blijven, maar dat was fysiek en mentaal kapotmakend. Zóveel haat, ik krijg er nog kippenvel van
zondag 7 januari 2024 om 07:52
Nee hoor. Ik had wel een huis. Ik deelde een woning met een psychisch gestoorde veganist die haar levensstijl oplegde aan mij en mijn kat. Kilo's afgevallen tot zwaar ondergewicht, maar ze wou geen enkel compromis doen en haatte mij.. Toen bleek ook dat ze veel trauma's heeft waarvoor veganisme een controle mechanisme is. Ik had er kunnen blijven, maar dat was fysiek en mentaal kapotmakend. Zóveel haat, ik krijg er nog kippenvel van
zondag 7 januari 2024 om 07:55
Hé goeie tip, dank je.
Voor nu ben ik nog rolstoel/krukken gebonden maar ik kan wel vast kijken.
En ik ga mooi de reis die ik altijd heb willen maken, voorbereiden. Het valt of staat wel met de revalidatie, hoe snel ik weer op de been ben
zondag 7 januari 2024 om 08:02
Had ze je opgesloten dan zodat je zelf geen boodschappen kon doen en koken?Ravena schreef: ↑07-01-2024 07:52Nee hoor. Ik had wel een huis. Ik deelde een woning met een psychisch gestoorde veganist die haar levensstijl oplegde aan mij en mijn kat. Kilo's afgevallen tot zwaar ondergewicht, maar ze wou geen enkel compromis doen en haatte mij.. Toen bleek ook dat ze veel trauma's heeft waarvoor veganisme een controle mechanisme is. Ik had er kunnen blijven, maar dat was fysiek en mentaal kapotmakend. Zóveel haat, ik krijg er nog kippenvel van
zondag 7 januari 2024 om 08:07
Bedankt voor jullie reacties. In gezonde toestand was ik zoveel mogelijk de hort op. Maar ik heb een zware operatie ondergaan, ik kan niet lopen (enkel onbelast met krukken) en verplaats me buitenshuis met een rolstoel.
Op de een of andere manier maak ik altijd foute beslissingen in mijn leven. Toen we nog aan het daten waren, vond ik hem leuk, stoer, aantrrekkelijk. Wel maakte ik mij zorgen over dat blowen, experimenteer met andere middelen en 2 L bier per dag drinken..
Hij wilde samenwonen, als ik dat niet zou doen, wat betekende onze liefde dan nog? Zei hij. Ik vond dat hij eerst zijn huis maar aan kant moet hebben, want het was ronduit smerig en vervuild.
Ik heb zelfs een keer direct rechtsomkeerd gemaakt, daarna knallende ruzie... Uiteindelijk heeft ie z'n drie koelkasten en nog veel meer andere zooi naar de stort gebracht, heb ik die lelijke bank weg laten doen en knus, gezellig meubilair uiitgekozen om het "ons" plekje te maken. Met een leuke hoekbank, kussens en een toffe boekenkast.
En heb een schoonmaakster ingehuurd om hem te ontzien nu ik met mijnn gipspoot omhoog zit. Hij heeft ontzettend veel geduld met mij gehad, een mooi en behulpzaam karakter, maar ook een heel gebroken leven, waarin hij in een totaal isolement leefde zonder vrienden of familie. Wel was hij 10 jaar in loondienst, maar dat is nu ook klaar, na een arbeidsconflict wil hij ziek uit dienst gaan...
Op de een of andere manier maak ik altijd foute beslissingen in mijn leven. Toen we nog aan het daten waren, vond ik hem leuk, stoer, aantrrekkelijk. Wel maakte ik mij zorgen over dat blowen, experimenteer met andere middelen en 2 L bier per dag drinken..
Hij wilde samenwonen, als ik dat niet zou doen, wat betekende onze liefde dan nog? Zei hij. Ik vond dat hij eerst zijn huis maar aan kant moet hebben, want het was ronduit smerig en vervuild.
Ik heb zelfs een keer direct rechtsomkeerd gemaakt, daarna knallende ruzie... Uiteindelijk heeft ie z'n drie koelkasten en nog veel meer andere zooi naar de stort gebracht, heb ik die lelijke bank weg laten doen en knus, gezellig meubilair uiitgekozen om het "ons" plekje te maken. Met een leuke hoekbank, kussens en een toffe boekenkast.
En heb een schoonmaakster ingehuurd om hem te ontzien nu ik met mijnn gipspoot omhoog zit. Hij heeft ontzettend veel geduld met mij gehad, een mooi en behulpzaam karakter, maar ook een heel gebroken leven, waarin hij in een totaal isolement leefde zonder vrienden of familie. Wel was hij 10 jaar in loondienst, maar dat is nu ook klaar, na een arbeidsconflict wil hij ziek uit dienst gaan...
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
