Thuis
alle pijlers
Gisteren mijn kanjer verloren.....
vrijdag 7 mei 2010 om 13:42
Hoi allemaal,
Gisteren is mijn kat overleden... zondag was hij nog gezond en gisteren sliep hij tegen de middag in .... Na vreselijk gehuild te hebben herinnerde ik me een gedicht dat ik ooit van iemand toegestuurd heb gekregen:
Er is een plaats in de hemel die Regenboog brug heet.
Als een dier waar je veel van houdt doodgaat,
dan gaat dat dier naar de Regenboog brug.
Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden,
zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig.
Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter.
Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding:
Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje
achter hebben moeten laten.
Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen
en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling verlaat hij de groep,
rent over het groene gras, sneller en sneller.
Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen,
houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging.
Om nooit meer uit elkaar te gaan.
De vrolijke kussen overstelpen je gezicht,
je handen aaien zijn liefdevolle kop
en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien,
maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de Regenboog brug...
Natuurlijk wil ik nog steeds de hele dag huilen, maar op één of andere manier lijkt het net alsof dit gedicht iets van de pijn verzacht...alsof je echt kan geloven dat hij daar is....
Wilde even mijn verhaal kwijt.. is mis hem zo!!
Gisteren is mijn kat overleden... zondag was hij nog gezond en gisteren sliep hij tegen de middag in .... Na vreselijk gehuild te hebben herinnerde ik me een gedicht dat ik ooit van iemand toegestuurd heb gekregen:
Er is een plaats in de hemel die Regenboog brug heet.
Als een dier waar je veel van houdt doodgaat,
dan gaat dat dier naar de Regenboog brug.
Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden,
zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig.
Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter.
Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding:
Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje
achter hebben moeten laten.
Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen
en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling verlaat hij de groep,
rent over het groene gras, sneller en sneller.
Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen,
houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging.
Om nooit meer uit elkaar te gaan.
De vrolijke kussen overstelpen je gezicht,
je handen aaien zijn liefdevolle kop
en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien,
maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de Regenboog brug...
Natuurlijk wil ik nog steeds de hele dag huilen, maar op één of andere manier lijkt het net alsof dit gedicht iets van de pijn verzacht...alsof je echt kan geloven dat hij daar is....
Wilde even mijn verhaal kwijt.. is mis hem zo!!
vrijdag 7 mei 2010 om 13:58
Bah wat akelig zeg! dikke knuf!
Probeer vooral de mooie momenten te onthouden en wat anderen ook zeggen....er zal vast ergens een ander katje zitten dat bij jou een supermooi leven tegemoet gaat! (ben zelf 3,5 jaar geleden mijn pers verloren; doodgereden door een auto....het heeft bij mij bijna een half jaar geduurd en heel veel zoeken....voor ik een nieuwe pers uit het asiel in huis heb gehaald...)
Mijn oude pers ben ik noooooit vergeten...maar de nieuwe pers..daar hou ik ook zielsveel van.
Probeer vooral de mooie momenten te onthouden en wat anderen ook zeggen....er zal vast ergens een ander katje zitten dat bij jou een supermooi leven tegemoet gaat! (ben zelf 3,5 jaar geleden mijn pers verloren; doodgereden door een auto....het heeft bij mij bijna een half jaar geduurd en heel veel zoeken....voor ik een nieuwe pers uit het asiel in huis heb gehaald...)
Mijn oude pers ben ik noooooit vergeten...maar de nieuwe pers..daar hou ik ook zielsveel van.
vrijdag 7 mei 2010 om 14:35
Hallo Savannah, Allereerst !
Erg naar dat het zo snel gegaan is, je hebt er niet langzaam naartoe kunnen groeien.
Het regenboogbrug verhaal brengt ook altijd tranen in mijn ogen.
Voor mij spelen daar al twee katten en een hond.....!
Ik geef dit verhaal ook altijd aan mensen die een huisdier verloren heben.
Heel veel sterkte gewenst,
Beter Laat
Erg naar dat het zo snel gegaan is, je hebt er niet langzaam naartoe kunnen groeien.
Het regenboogbrug verhaal brengt ook altijd tranen in mijn ogen.
Voor mij spelen daar al twee katten en een hond.....!
Ik geef dit verhaal ook altijd aan mensen die een huisdier verloren heben.
Heel veel sterkte gewenst,
Beter Laat
vrijdag 7 mei 2010 om 14:50
vrijdag 7 mei 2010 om 15:01
quote:troeltje schreef op 07 mei 2010 @ 14:50:
Oh wat naar toch, ik heb ook van een aantal poesjes afscheid moeten nemen.
Een tijd geleden heb ik een heel schattig boekje gevonden die wel wat overeenkomsten heeft met jouw gedicht, het heet "Arabella de hemelkat", misschien vind jij het ook wel mooi. Troeltje, wat toevallig. Ik wil er net over beginnen!!!!!!!!!!!!!!!!! Was het net vergeten te noemen. Ik heb dat boekje ook. Heb het altijd een troostend idee gevonden en zie dan ook altijd mijn overleden poezenbeestjes in een mandje rond zwerven!
Oh wat naar toch, ik heb ook van een aantal poesjes afscheid moeten nemen.
Een tijd geleden heb ik een heel schattig boekje gevonden die wel wat overeenkomsten heeft met jouw gedicht, het heet "Arabella de hemelkat", misschien vind jij het ook wel mooi. Troeltje, wat toevallig. Ik wil er net over beginnen!!!!!!!!!!!!!!!!! Was het net vergeten te noemen. Ik heb dat boekje ook. Heb het altijd een troostend idee gevonden en zie dan ook altijd mijn overleden poezenbeestjes in een mandje rond zwerven!
