Vriend heeft rommelig huis

Hoi allemaal,

Er is een issue waar ik al een tijdje mee zit, en graag advies zou willen, hoe zouden jullie hier mee omgaan. Ik heb een eigen plek voor mezelf en ben daarnaast regelmatig bij mijn vriend. Hij heeft ook een eigen plek. Ik heb soms moeite met de rommel, chaos en het verwaarloosde / niet schone in zijn huis. Het gaat dan om bijvoorbeeld de keuken en het aanrecht, de wc, allerlei spullen en kleding, een berg was die nog niet is opgevouwen, dat het niet gestofzuigd is, vuiligheid die bv op of onder banken verzamelt, als er klussen zijn niet opruimen van werk materiaal en zaagsel etc, volle tafel oppervlakken, en dingen in huis die met een paar uur aandacht veel leuker / gezelliger zouden kunnen worden, niet ‘aanpakken’. Hij kan het best opgeruimd hebben soms, maar vaker voelt het daar voor mij als een soort chaos en niet als een fijne leefomgeving (ben daar ook wel extra gevoelig door vanwege autisme waardoor de visuele prikkels door de chaos heftiger zijn, grotere behoefte aan rust en overzicht).

Ik heb een aantal keer op een positieve manier voorgesteld en gevraagd om en of we er samen iets aan zouden doen, zoals wanneer we daar samen zijn een uurtje besteden aan het huishouden. Alleen ik merk door dat er veel dingen spelen in ons leven dit er vaak niet van komt. Dan laat ik het maar weer tot de volgende keer. Of ik zie dat hij met andere dingen bezig is en wil hem daar dan niet van af houden. Maar na verloop van tijd wordt het moeilijker om het steeds naast me neer te leggen omdat het zo onrustig voelt. Vaak ervaar ik dat ik eigenlijk handen te kort heb. Als ik met hem een huis zou delen of zelf meer tijd zou hebben, zou ik het prima vinden om het netjes houden meer op me te nemen, alleen ik heb mijn handen al vol aan mijn eigen huis waar ik nog aan het klussen ben. Nú steeds opruimen en schoonmaken in zijn huis, als ik daar ben, wat hij dan zelf niet bijhoudt, terwijl ik ook al mijn eigen huis doe, voelt niet kloppend en als werk voor twee. Ondertussen is de dynamiek erover tussen ons niet fijn, ik voel me soms een zeur, of het lijkt alsof hij mij zo gaat ervaren, en ik weet niet goed hoe ik het constructief kan oplossen. Ik ben graag bij hem, maar de omgeving is letterlijk storend voor me, ik kan er minder goed door ontspannen. Soms zou ik willen dat hij ‘voor mij’ meer zijn best zou doen daarin of zijn gewoontes zou willen aanpassen (in bijvoorbeeld was opvouwen en zorgen dat er geen bergen kleding in de slaapkamer ontstaan of het aanrecht schoon en leger houden), maar voor hem zelf is het goed zoals het is, en hij zegt zelf dat hij in deze fase van zijn leven andere dingen belangrijker vindt, zoals creatief bezig zijn en gewoon rusten. Ik wil hem daarin ook niet ‘veranderen’.

Wat zouden jullie doen?