Zo intens verdrietig

10-10-2022 22:49 26 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen, misschien even van me afschrijven..

Anderhalve week geleden hebben wij onze hond moeten laten inslapen. En ik blijf zo intens verdrietig, ze was pas 4 jaar! In een week tijd zijn we elke dag naar de dierenarts geweest, 's nachts vaak ook 1 of 2 keer naar de spoedarts 30 km verderop. Ik heb iedereen er van moeten overtuigen dat het echt niet goed ging met haar omdat ik haar ken, en het gedrag klopte niet. De eerste diagnose was een buikgriep, toen een hernia op 3 plekken, en uiteindelijk bleek het een hersentumor te zijn, zo groot als dr helft van haar hoofdje!

Iedereen verwacht dat je doorgaat, zelfs mijn man vroeg of ik niet extra medicatie moet aanvragen, terwijl ik juist heb geleerd in therapie dat ik mijn emotie moet toelaten.

Sorry voor mijn warrige bericht, ik ben zo verdrietig. Ze had een hele vervelende start, en ik heb er altijd alles aan gedaan om haar zo'n goed mogelijk leven te geven ondanks haar angsten. En ze leek ook zo gelukkig de laatste jaren.

Ik ben zo boos op mezelf dat ik de sommige signalen heb gemist..
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh wat vreselijk voor je, zo een jong beest! Geen wonder dat je er zo verdrietig om bent. Wees niet boos op jezelf, ze heeft een heerlijke tijd bij je gehad.
Alle reacties Link kopieren Quote
:hug:

Niet boos op jezelf zijn, de dierenarts wist immers ook niet meteen de juiste diagnose. Je hebt alles gedaan wat je hebt kunnen doen en zoals ik jouw OP lees was je bijzonder lief en zorgzaam voor je hond.
Ik begrijp je verdriet en bij de één hakt het er nou eenmaal harder in dan bij de ander. Er staat dan ook geen tijd voor rouw.

Heel veel sterkte met het verlies :redrose:
Get on, boogie, turnin' me on
(Shine up, shine up) - Doris D And the Pins
Alle reacties Link kopieren Quote
Dank jullie wel.

Klein detail wat ik vergeet te melden; ik ben ook enorm moe, ik heb die week continu bij dr geslapen in de woonkamer om haar in de gaten te houden, het gepiep van haar krijg ik maar niet uit mijn hoofd.

Toen ze bij ons kwam was ik net uit een zware depressie, daar heeft zij enorm bij geholpen, en ik haar ook! Ze kwam echt uit barre omstandigheden.

Mijn EMDR traject is nu even stop gezet zodat ik kan rouwen, en met mijn verstand weet ik ook dat ik goed voor dr ben geweest.

Maar ik mis dr zo enorm, en ik ben zo boos dat ik de signalen heb gemist. Waar zij was, daar was ik, en andersom.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik begrijp je verdriet en je verwarring.
Natuurlijk mis je zo´n lieverd.

Ik zou een tumor ook niet herkennen.
Geen verwijten maken hoor.

Je hebt alles gedaan wat je kon.
Je hebt haar verzorgd, gevoed, gewandeld, geknuffeld, aangemoedigd
en haar weer vertrouwen gegeven.
Ze heeft het goed bij je gehad.

Sommige honden blijven een paar jaar bij je,
maar dan wel op volle kracht, stralend.
'Durf te antwoorden' is één van de leukste topics op het forum.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja zulk verdriet kan er erg inhakken. En het schuldgevoel is heel naar. Al die "Wat als" en "Had ik maar". Maar lieve TO, als ik je lees heb je alles gedaan wat je kon.
Heel veel sterkte, het verliezen van een geliefd dier kan enorm veel verdriet doen.
Maar dat zegt ook veel over jouw liefde voor je hond, en dat wist ze vast. Ik weet zeker dat je haar veel moois hebt gegeven en laten voelen.
En je hebt niks verkeerd gedaan.
Rouwen mag, verdriet mag.
Extra medicatie zou kunnen helpen, en dat wil niet zeggen dat je je verdriet niet toelaat, maar het kan je wel even door dit stuk heenhelpen.
En kun je misschien wat bijslapen.
Maar dat is helemaal jouw keuze.
Veel liefs en sterkte.
Ach wat verdrietig en zo onverwacht. Heel veel sterkte.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je kunt zoveel van een dier houden, helemaal logisch en herkenbaar dat je zoveel verdriet hebt. Hopelijk kun je het uiteindelijk over een tijd een plekje geven :hug:
Veel liefs
Alle reacties Link kopieren Quote
Bedankt voor jullie reacties!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik geen tijd gehad om te rouwen. We hebben haar dinsdag moeten laten inslapen, en een week later moest de woonkamer leeg. Daarvoor mijn man thuis met Long Covid en een operatie door slaapabnue.
Heel complex allemaal.
Alle reacties Link kopieren Quote
Heel veel sterkte. Je hebt goed gehandeld, ik hoop dat je het jezelf straks niet meer kwalijk neemt want ik weet zeker dat die hond de jackpot had gewonnen qua baasje. 😘
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
Alle reacties Link kopieren Quote
:hug: :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat heeft je hond een mazzel gehad met zo'n lief en betrokken baasje. :heart:

Heel veel sterkte. :hug:
Verschrikkelijk To. :hug:

Gelukkig heeft ze bij jou kunnen zijn. Je hebt alles gedaan wat je kon. De liefde voor je hondje spat van het scherm. Ik hoop dat je troost kunt halen uit het feit dat ze het goed had bij jou.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het is pas kort geleden, logisch dat je heel verdrietig bent. Je moet jezelf echt de tijd gunnen om te rouwen.
Een ander kan niet voor jou bepalen hoelang dat duurt.
Bedenk dat je het niet beter had kunnen doen, dus schuldgevoel is misplaatst.
:hug:
Cum non tum age
Alle reacties Link kopieren Quote
Een hond die zo dichtbij je staat, is als een hele goede vriend. Dat kan je heel heftig raken. Zeker als er dan allerlei andere zaken bijkomen zoals ziekte en operatie van je man.

Maar weet; jij hebt alles voor de hond gedaan. Ze had geen mooier leven kunnen hebben dan bij jou. Haar einde was naar en ziek, maar zelfs toen stond jij naast en voor haar. Er is niets wat je meer had kunnen doen want die hersentumor was hoogstwaarschijnlijk altijd al ongeneeslijk. Dankzij jou was haar te korte tijd bij jou, de beste tijd die een hond kon wensen.

Het enige wat je haar nu kunt geven is dat je voor jezelf gaat zorgen zoals je dat voor haar deed. Medicatie verhogen klinkt misschien als wegstoppen, maar mogelijk ziet je behandelaar het als een hulpmiddel om deze hele donkere dagen door te komen. Om in elk geval weer te kunnen slapen zodat je jezelf staande houdt. Om het verdriet toe te laten maar gelijktijdig wel rechtop te blijven en de dingen te doen die je hier door heen slepen.

Sterkte, want je hond zo jong verliezen is echt verdrietig!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik kan me je gevoelens en gedachten goed voorstellen, het is ook zo pijnlijk allemaal :hug: . Ik begrijp ook je boosheid op jezelf, maar ook als je bepaalde signalen eerder opgepikt had was het niet anders gelopen want zelfs nu konden de artsen steeds niet vinden wat de oorzaak was. En een hersentumor komt echt zo weinig voor en geeft ook nog zo enorm verschillende symptomen dat dat zelden snel gediagnosticeerd wordt.

Het is vreselijk dat je je schaduw op zo'n jonge leeftijd hebt moeten laten inslapen. Daar zul je echt nog wel een tijd last van hebben en dat mag. Er speelt nog veel meer lees ik en dat maakt het alleen maar ingewikkelder. Pas goed op jezelf en blijf in contact met je behandelaar, je mag hier best wat steun bij krijgen om overeind te blijven.
Alle reacties Link kopieren Quote
:hug: :hug:
Autopsies tonen onomstotelijk de injectieschade aan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat verdrietig, zeker zo jong. Hier ongeveer een half jaar terug ook onze nog veel te jonge hond in moeten laten slapen na een sowieso heftig jaar privé.

Ben er nog steeds niet aan gewend dat hij er niet meer is. Elke keer als ik de kamer inloop of iets in de keuken aan het doen ben verwacht ik dat ie aan komt hobbelen...
Wees lief voor jezelf en maak jezelf geen verwijten :hug:
Het is echt normaal om even van de kaart te zijn na zoiets. Zegt alleen maar iets over je liefde voor je hondje.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het intense verdriet herken ik. En je weet ook wel dat je als leek geen hondenneuroloog bent en alles gedaan hebt wat je kon doen. Maar ja, krijg dat maar eens op één lijn met je gevoel. Dat is lastig en kost tijd.

Heel veel sterkte :rose:
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren Quote
Bedankt voor alle lieve reacties, het steunt me enorm!
Alle reacties Link kopieren Quote
Chachachaa schreef:
11-10-2022 20:54
Wat verdrietig, zeker zo jong. Hier ongeveer een half jaar terug ook onze nog veel te jonge hond in moeten laten slapen na een sowieso heftig jaar privé.

Ben er nog steeds niet aan gewend dat hij er niet meer is. Elke keer als ik de kamer inloop of iets in de keuken aan het doen ben verwacht ik dat ie aan komt hobbelen...
Wees lief voor jezelf en maak jezelf geen verwijten :hug:
Het is echt normaal om even van de kaart te zijn na zoiets. Zegt alleen maar iets over je liefde voor je hondje.
Wat verdrietig, ook jij veel sterkte gewenst!
Alle reacties Link kopieren Quote
Nog een extra knuffel voor jou.
:hug:
'Durf te antwoorden' is één van de leukste topics op het forum.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Veel sterkte, TO!
Wat verdrietig, ik snap je helemaal, vooral omdat ze zo op jou als baasje rekenen kan je je schuldig voelen, ik herken het.

Maar je hebt echt naar je beste kunnen gehandeld, en een hersentumor, daar was echt niks meer aan te doen, troost jezelf een pietsie dat je haar verder lijden bespaard hebt.

Liefde is liefde, of die nu komt in de vorm van een dier of een mens, je leeft samen, houd van elkaar en wil samen oud worden.
Je verdriet is meer dan terecht, en als mensen een oordeel daarover hebben, is dat hun zaak. Je bent een gevoelig persoon vol van liefde voor je dier, alle recht om te rouwen!

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven