Zo intens verdrietig

Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen, misschien even van me afschrijven..

Anderhalve week geleden hebben wij onze hond moeten laten inslapen. En ik blijf zo intens verdrietig, ze was pas 4 jaar! In een week tijd zijn we elke dag naar de dierenarts geweest, 's nachts vaak ook 1 of 2 keer naar de spoedarts 30 km verderop. Ik heb iedereen er van moeten overtuigen dat het echt niet goed ging met haar omdat ik haar ken, en het gedrag klopte niet. De eerste diagnose was een buikgriep, toen een hernia op 3 plekken, en uiteindelijk bleek het een hersentumor te zijn, zo groot als dr helft van haar hoofdje!

Iedereen verwacht dat je doorgaat, zelfs mijn man vroeg of ik niet extra medicatie moet aanvragen, terwijl ik juist heb geleerd in therapie dat ik mijn emotie moet toelaten.

Sorry voor mijn warrige bericht, ik ben zo verdrietig. Ze had een hele vervelende start, en ik heb er altijd alles aan gedaan om haar zo'n goed mogelijk leven te geven ondanks haar angsten. En ze leek ook zo gelukkig de laatste jaren.

Ik ben zo boos op mezelf dat ik de sommige signalen heb gemist..