Zwanger
alle pijlers
Per ongeluk zwanger, wie is de vader?
vrijdag 20 mei 2011 om 20:50
Ik bezwijk op dit moment zowat aan een panic-attack.
5 minuten geleden ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben. Dit is absoluut niet de bedoeling. Wat het nog erger maakt is dat ik niet weet wie de vader is. Ik heb ook geen idee hoelang ik al zwanger ben, aangezien ik de pil altijd doorslik en mijn laatste menstruatie al een paar maanden geleden heeft plaatsgevonden.
Ik ben 24 jaar en heb geen relatie. Mijn vrijgezelle studentenleven is al een tijdje erg wild en ik heb meerdere bedpartners in korte tijd gehad. Ik slik al jaren trouw de pil, maar blijkbaar is er iets misgegaan.
Weet nu echt even niet wat ik moet doen. Het liefst zou ik een ticket boeken naar ver weg, verdwijnen en nooit meer terugkomen, maar dat kan natuurlijk niet.
Ik ben dol op kinderen en wil ze heel graag, maar niet nu.. en niet op deze manier. Een kind moet toch op zijn minst kunnen weten wie de vader is?! Wat voel ik me dom dom dom!! Stomme trut die ik ben..
Heb het nog niet aan iemand verteld, ook niet dat ik me zorgen maakte. Hoe ga ik dit in godsnaam aanpakken? En die mannen..wat ga ik zeggen? Een aantal ken ik goed en kom ik regelmatig tegen. Ik zie het al voor me: Hoi ja hoe is het? Goh ehh ik moet wat vertellen.. ik ben zwanger en jij zou wel eens de vader kunnen zijn, maar dat weet ik ook niet zeker.
Abortus is niet echt een optie, ik kan me niet voorstellen dat ik dat ooit zou doen. En wat ik me net bedenk, ik heb al die tijd gewoon alcohol gebruikt en zelfs laatst nog xtc, wat heb ik dat kind aangedaan?!
Wat een zooitje heb ik ervan gemaakt, ik kan wel janken.
Ik moest mijn verhaal even kwijt om niet gillend gek te worden. Dit was het wel even.
Nu maar naar vriendin één om het te gaan vertellen.
(Ik zet het er maar even onder: ik ben gaan testen omdat ik al een paar weken menstruatie achtige kramp in mijn onderbuik heb, dacht eerst aan een soa dus heb me laten testen (dit doe ik sowieso zeer regelmatig) maar dat was het niet, dus toen een zwangerschapstest gedaan.)
5 minuten geleden ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben. Dit is absoluut niet de bedoeling. Wat het nog erger maakt is dat ik niet weet wie de vader is. Ik heb ook geen idee hoelang ik al zwanger ben, aangezien ik de pil altijd doorslik en mijn laatste menstruatie al een paar maanden geleden heeft plaatsgevonden.
Ik ben 24 jaar en heb geen relatie. Mijn vrijgezelle studentenleven is al een tijdje erg wild en ik heb meerdere bedpartners in korte tijd gehad. Ik slik al jaren trouw de pil, maar blijkbaar is er iets misgegaan.
Weet nu echt even niet wat ik moet doen. Het liefst zou ik een ticket boeken naar ver weg, verdwijnen en nooit meer terugkomen, maar dat kan natuurlijk niet.
Ik ben dol op kinderen en wil ze heel graag, maar niet nu.. en niet op deze manier. Een kind moet toch op zijn minst kunnen weten wie de vader is?! Wat voel ik me dom dom dom!! Stomme trut die ik ben..
Heb het nog niet aan iemand verteld, ook niet dat ik me zorgen maakte. Hoe ga ik dit in godsnaam aanpakken? En die mannen..wat ga ik zeggen? Een aantal ken ik goed en kom ik regelmatig tegen. Ik zie het al voor me: Hoi ja hoe is het? Goh ehh ik moet wat vertellen.. ik ben zwanger en jij zou wel eens de vader kunnen zijn, maar dat weet ik ook niet zeker.
Abortus is niet echt een optie, ik kan me niet voorstellen dat ik dat ooit zou doen. En wat ik me net bedenk, ik heb al die tijd gewoon alcohol gebruikt en zelfs laatst nog xtc, wat heb ik dat kind aangedaan?!
Wat een zooitje heb ik ervan gemaakt, ik kan wel janken.
Ik moest mijn verhaal even kwijt om niet gillend gek te worden. Dit was het wel even.
Nu maar naar vriendin één om het te gaan vertellen.
(Ik zet het er maar even onder: ik ben gaan testen omdat ik al een paar weken menstruatie achtige kramp in mijn onderbuik heb, dacht eerst aan een soa dus heb me laten testen (dit doe ik sowieso zeer regelmatig) maar dat was het niet, dus toen een zwangerschapstest gedaan.)
zaterdag 26 november 2011 om 16:38
Hoi lieve allemaal
Ik kan jullie met heel veel vreugde vertellen dat ik in de nacht van dinsdag op woensdag, de 23ste, om 02.14 ben bevallen van onze heel mooie en gezonde zoon, Dajo. Bij zijn geboorte was hij 47,5 cm lang en woog hij 3107 gram.
Op dinsdag begonnen de weeën rond 18.00, om 22.00 zijn we naar het ziekenhuis gegaan wat geen prettige tocht was omdat ik de weeën niet kon opvangen en omdat de vliezen braken en alles zeiknat werd. Na aankomst had ik 6cm ontsluiting, na een paar uur weeën had ik rond 02.00 eindelijk volledige ontsluiting. Ik had al ongeveer 20 minuten persweeën die ik moest opvangen (wat een drama, heb flink gevloekt) maar uiteindelijk mocht ik daar aan toegeven waarna binnen een kwartiertje Dajo werd geboren. Behalve een minimaal scheurtje niets aan de hand.
Mijn eigen verloskundige heeft mij tijdens de bevalling begeleid, wat ik heel erg fijn vond.
Later op de ochtend mochten we om 09.30 na een laatste check naar huis, waar de kraamverzorgster ons al opwachtte. De kraamverzorgster is een schat. Ze is er alleen 's ochtends een paar uurtjes en aan het eind van de middag weer eventjes, omdat hier verder niets te doen is. Ik vind dat wel lekker kunnen we samen lekker aanrommelen. De borstvoeding gaat nu heel goed, al was dat de eerste keren even prutsen. Dajo is (voor zo ver ik dat nu kan zeggen) een heel rustig en tevreden baby'tje, heeft bij zijn geboorte amper gehuild en tot nu toe ook nog amper.
De vader heeft mij ontzettend goed bijgestaan, vanaf de allereerste minuut. Hij deed continu precies waar ik behoefte aan had, heel erg fijn.
Na de bevalling toen ik een beetje opgefrist was kwam hij bij ons op bed liggen, heeft 'ie me gezoend en zei hij dat hij zeker wist dat dit het meest bijzondere moment van heel zijn leven was en dat 'ie nooit meer van mijn en Dajo's zijde zou wijken.
Nu maar eens zien of 'ie daar na een setje slapeloze nachten nog steeds zo over denkt
Ik zit nu even stiekem op de laptop (moet eigenlijk rusten ), vader is even wandelen met Dajo en boodschappen doen. Ik smelt echt elke keer als vader met hem bezig is, zoveel liefde en tederheid op zijn gezicht, ik krijg er al tranen van in mijn ogen als ik er aan denk, haha.
Ik barst zowat uit elkaar van geluk en liefde! Ik zou Dajo nu al geen seconde meer willen missen.
Ik wil jullie heel hartelijk bedanken voor alles wat ik met jullie heb kunnen delen en de waardevolle tips en warme reacties die ik van jullie heb gehad deze hectische maanden
Ik kan jullie met heel veel vreugde vertellen dat ik in de nacht van dinsdag op woensdag, de 23ste, om 02.14 ben bevallen van onze heel mooie en gezonde zoon, Dajo. Bij zijn geboorte was hij 47,5 cm lang en woog hij 3107 gram.
Op dinsdag begonnen de weeën rond 18.00, om 22.00 zijn we naar het ziekenhuis gegaan wat geen prettige tocht was omdat ik de weeën niet kon opvangen en omdat de vliezen braken en alles zeiknat werd. Na aankomst had ik 6cm ontsluiting, na een paar uur weeën had ik rond 02.00 eindelijk volledige ontsluiting. Ik had al ongeveer 20 minuten persweeën die ik moest opvangen (wat een drama, heb flink gevloekt) maar uiteindelijk mocht ik daar aan toegeven waarna binnen een kwartiertje Dajo werd geboren. Behalve een minimaal scheurtje niets aan de hand.
Mijn eigen verloskundige heeft mij tijdens de bevalling begeleid, wat ik heel erg fijn vond.
Later op de ochtend mochten we om 09.30 na een laatste check naar huis, waar de kraamverzorgster ons al opwachtte. De kraamverzorgster is een schat. Ze is er alleen 's ochtends een paar uurtjes en aan het eind van de middag weer eventjes, omdat hier verder niets te doen is. Ik vind dat wel lekker kunnen we samen lekker aanrommelen. De borstvoeding gaat nu heel goed, al was dat de eerste keren even prutsen. Dajo is (voor zo ver ik dat nu kan zeggen) een heel rustig en tevreden baby'tje, heeft bij zijn geboorte amper gehuild en tot nu toe ook nog amper.
De vader heeft mij ontzettend goed bijgestaan, vanaf de allereerste minuut. Hij deed continu precies waar ik behoefte aan had, heel erg fijn.
Na de bevalling toen ik een beetje opgefrist was kwam hij bij ons op bed liggen, heeft 'ie me gezoend en zei hij dat hij zeker wist dat dit het meest bijzondere moment van heel zijn leven was en dat 'ie nooit meer van mijn en Dajo's zijde zou wijken.
Nu maar eens zien of 'ie daar na een setje slapeloze nachten nog steeds zo over denkt
Ik zit nu even stiekem op de laptop (moet eigenlijk rusten ), vader is even wandelen met Dajo en boodschappen doen. Ik smelt echt elke keer als vader met hem bezig is, zoveel liefde en tederheid op zijn gezicht, ik krijg er al tranen van in mijn ogen als ik er aan denk, haha.
Ik barst zowat uit elkaar van geluk en liefde! Ik zou Dajo nu al geen seconde meer willen missen.
Ik wil jullie heel hartelijk bedanken voor alles wat ik met jullie heb kunnen delen en de waardevolle tips en warme reacties die ik van jullie heb gehad deze hectische maanden
zaterdag 26 november 2011 om 16:51
Wow Himareable, toen ik je topic in de lijst zag verschijnen, dacht ik meteen: Zou ze bevallen zijn?
En ja hoor!! Ruim twee weken te vroeg, jij bofferd!
Van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoontje! Wat beschrijf je het allemaal mooi, ik krijg er tranen van in mijn ogen.
Jullie wisten nog niet dat het een jongetje zou zijn toch? Maar volgens mij vermoedde je het al wel toch? Je bevalling klinkt best vlot voor een eerste keer, fijn hoor!
En wat heerlijk dat Dajo zo'n tevreden babietje is, dat de vader zo betrokken is, dat je een fijne kraamhulp hebt en dat de borstvoeding goed gaat.
Ik wens jullie alledrie heel veel geluk, en bedankt dat je jullie bijzondere verhaal al die maanden met ons hebt willen delen!
En ja hoor!! Ruim twee weken te vroeg, jij bofferd!
Van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoontje! Wat beschrijf je het allemaal mooi, ik krijg er tranen van in mijn ogen.
Jullie wisten nog niet dat het een jongetje zou zijn toch? Maar volgens mij vermoedde je het al wel toch? Je bevalling klinkt best vlot voor een eerste keer, fijn hoor!
En wat heerlijk dat Dajo zo'n tevreden babietje is, dat de vader zo betrokken is, dat je een fijne kraamhulp hebt en dat de borstvoeding goed gaat.
Ik wens jullie alledrie heel veel geluk, en bedankt dat je jullie bijzondere verhaal al die maanden met ons hebt willen delen!
zaterdag 26 november 2011 om 22:28
zondag 27 november 2011 om 09:31
Ben pas gisteren hier terecht gekomen en heb het gelezen als een mooie roman.
Allereerst heel, heel hartelijk gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon.
Ik heb veel bewondering voor de manier waarop jij hiermee bent omgegaan. Ook de vader, heel bijzonder hoe hij je heeft bijgestaan en bijstaat.
Ik wens jullie een geweldige toekomst met z'n 3-tjes.
Allereerst heel, heel hartelijk gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon.
Ik heb veel bewondering voor de manier waarop jij hiermee bent omgegaan. Ook de vader, heel bijzonder hoe hij je heeft bijgestaan en bijstaat.
Ik wens jullie een geweldige toekomst met z'n 3-tjes.
