Zwanger
alle pijlers
Per ongeluk zwanger, wie is de vader?
vrijdag 20 mei 2011 om 20:50
Ik bezwijk op dit moment zowat aan een panic-attack.
5 minuten geleden ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben. Dit is absoluut niet de bedoeling. Wat het nog erger maakt is dat ik niet weet wie de vader is. Ik heb ook geen idee hoelang ik al zwanger ben, aangezien ik de pil altijd doorslik en mijn laatste menstruatie al een paar maanden geleden heeft plaatsgevonden.
Ik ben 24 jaar en heb geen relatie. Mijn vrijgezelle studentenleven is al een tijdje erg wild en ik heb meerdere bedpartners in korte tijd gehad. Ik slik al jaren trouw de pil, maar blijkbaar is er iets misgegaan.
Weet nu echt even niet wat ik moet doen. Het liefst zou ik een ticket boeken naar ver weg, verdwijnen en nooit meer terugkomen, maar dat kan natuurlijk niet.
Ik ben dol op kinderen en wil ze heel graag, maar niet nu.. en niet op deze manier. Een kind moet toch op zijn minst kunnen weten wie de vader is?! Wat voel ik me dom dom dom!! Stomme trut die ik ben..
Heb het nog niet aan iemand verteld, ook niet dat ik me zorgen maakte. Hoe ga ik dit in godsnaam aanpakken? En die mannen..wat ga ik zeggen? Een aantal ken ik goed en kom ik regelmatig tegen. Ik zie het al voor me: Hoi ja hoe is het? Goh ehh ik moet wat vertellen.. ik ben zwanger en jij zou wel eens de vader kunnen zijn, maar dat weet ik ook niet zeker.
Abortus is niet echt een optie, ik kan me niet voorstellen dat ik dat ooit zou doen. En wat ik me net bedenk, ik heb al die tijd gewoon alcohol gebruikt en zelfs laatst nog xtc, wat heb ik dat kind aangedaan?!
Wat een zooitje heb ik ervan gemaakt, ik kan wel janken.
Ik moest mijn verhaal even kwijt om niet gillend gek te worden. Dit was het wel even.
Nu maar naar vriendin één om het te gaan vertellen.
(Ik zet het er maar even onder: ik ben gaan testen omdat ik al een paar weken menstruatie achtige kramp in mijn onderbuik heb, dacht eerst aan een soa dus heb me laten testen (dit doe ik sowieso zeer regelmatig) maar dat was het niet, dus toen een zwangerschapstest gedaan.)
5 minuten geleden ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben. Dit is absoluut niet de bedoeling. Wat het nog erger maakt is dat ik niet weet wie de vader is. Ik heb ook geen idee hoelang ik al zwanger ben, aangezien ik de pil altijd doorslik en mijn laatste menstruatie al een paar maanden geleden heeft plaatsgevonden.
Ik ben 24 jaar en heb geen relatie. Mijn vrijgezelle studentenleven is al een tijdje erg wild en ik heb meerdere bedpartners in korte tijd gehad. Ik slik al jaren trouw de pil, maar blijkbaar is er iets misgegaan.
Weet nu echt even niet wat ik moet doen. Het liefst zou ik een ticket boeken naar ver weg, verdwijnen en nooit meer terugkomen, maar dat kan natuurlijk niet.
Ik ben dol op kinderen en wil ze heel graag, maar niet nu.. en niet op deze manier. Een kind moet toch op zijn minst kunnen weten wie de vader is?! Wat voel ik me dom dom dom!! Stomme trut die ik ben..
Heb het nog niet aan iemand verteld, ook niet dat ik me zorgen maakte. Hoe ga ik dit in godsnaam aanpakken? En die mannen..wat ga ik zeggen? Een aantal ken ik goed en kom ik regelmatig tegen. Ik zie het al voor me: Hoi ja hoe is het? Goh ehh ik moet wat vertellen.. ik ben zwanger en jij zou wel eens de vader kunnen zijn, maar dat weet ik ook niet zeker.
Abortus is niet echt een optie, ik kan me niet voorstellen dat ik dat ooit zou doen. En wat ik me net bedenk, ik heb al die tijd gewoon alcohol gebruikt en zelfs laatst nog xtc, wat heb ik dat kind aangedaan?!
Wat een zooitje heb ik ervan gemaakt, ik kan wel janken.
Ik moest mijn verhaal even kwijt om niet gillend gek te worden. Dit was het wel even.
Nu maar naar vriendin één om het te gaan vertellen.
(Ik zet het er maar even onder: ik ben gaan testen omdat ik al een paar weken menstruatie achtige kramp in mijn onderbuik heb, dacht eerst aan een soa dus heb me laten testen (dit doe ik sowieso zeer regelmatig) maar dat was het niet, dus toen een zwangerschapstest gedaan.)
dinsdag 20 december 2011 om 00:02
Hoi allen
Bedankt weer voor nog meer lieve berichtjes!
Ik had weer eens zin en tijd om een update te schrijven.
@odi, hier mocht Dajo zoals 19juni zegt ook meteen naar buiten, maar wel dik ingepakt en onder de jas (van papa) in de draagdoek
@lionlily, wat een apart en tikje sneu verhaal..wat een rare situatie lijkt me dat. 'Fijn' dat er zoiets als een dna-test bestaat, al lijkt het me niet lekker voor je gezinnetje.
Alles gaat hier eigenlijk wel goed. Dajo ligt lekker op de buik/borst van zijn vader op de bank te slapen en papa slaapt lekker mee. Al een uurtje of wat. Dit is zowat een dagelijks ritueel en heb er al heel wat foto's van gemaakt
Ik ben inmiddels wel weer zo goed als hersteld van de bevalling en mijn lichaam begint ook langzaam de normale verhoudingen aan te nemen, dus dat is wel fijn. Kan steeds meer van mijn 'eigen' kleding alweer aan. Had ik niet op gerekend zo snel na de bevalling al. (Niet spijkerbroeken ofzo, die krijg ik met geen mogelijkheid dicht )
Met Dajo ook alles goed. Groeit goed en eet als een bouwvakker, heeft altijd honger Voed hem op afroep en daar zit nog niet veel regelmaat in maar meestal zit er 's nachts wel een redelijk aantal uren tussen zodat ik aardig kan slapen of 2x aardig kan slapen. Hij is nog steeds een lief en tevreden baby'tje. En als hij dan een keer huilt wanneer hij net gevoed en verschoond is, staat vader al naast het bed voor ik goed en wel wakker ben, heerlijk die vent
Met mijn ouders botert het helaas nog steeds niet zo goed, ze vinden de manier waarop wij met Dajo omgaan geloof ik maar niets. Dat er ook nog een kat in huis is kan bijvoorbeeld echt niet.
Terwijl dat eigenlijk super gaat! Poes was in het begin even nieuwsgierig en nu als ik Dajo voed op de bank komt ze, zoals ze altijd al deed, lekker tegen me aan zitten. Maar wanneer Dajo in zijn bedje ligt of ergens anders in huis is kijkt de poes er eigenlijk niet naar om. Soms loopt ze even rustig langs hem en snuffelt zachtjes aan hem, maar loopt dan weer verder en gaat ergens liggen. Niets wijst erop dat ze hem niet moet of zoiets. Natuurlijk ben ik wel voorzichtig en laat ik ze nooit alleen, heel zelden kan ze ineens een krengetje zijn en zou niet willen dat Dajo daar het slachtoffer van wordt.
Sinds Dajo is geboren mag de poes niet meer in de slaapkamer slapen 's nachts, en dat is soms nog wel lastig. Dajo slaapt er ook, zo'n grote slaapkamer is het niet en het wordt heel snel stoffig en overal dwarrelen haren, dat wil ik niet bij zijn bedje en in ons bed voor als hij bij ons ligt. Ze zit dan soms onbedaarlijk te miauwen voor de deur, dan erger ik me rot, haha. Maar het beestje is niet anders gewend, dus ik vind het ook wel sneu voor haar. Ik hoop dat ze er aan kan wennen en ik vertroetel haar overdag extra.
Van de draagdoek zijn mijn ouders ook geen voorstander, en op afroep voeden ook niet. En toch doen wij het hoe wij denken dat goed is. Met kerst gaan we niet naar ze toe, we gaan naar de ouders van de vader en blijven daar lekker het hele weekend. Zij steunen ons fantastisch en staan altijd klaar met fijne adviezen en lieve woorden.
Inmiddels is vader wakker geworden en legt hij Dajo in bed, daarna gaan we nog even een filmpje kijken, daarna nog even voeden gok ik zo, en dan lekker slapen. Dus ik ga weer een eind breien aan dit bericht.
Alvast een heel fijne kerst en een goede jaarwisseling gewenst aan iedereen!
Bedankt weer voor nog meer lieve berichtjes!
Ik had weer eens zin en tijd om een update te schrijven.
@odi, hier mocht Dajo zoals 19juni zegt ook meteen naar buiten, maar wel dik ingepakt en onder de jas (van papa) in de draagdoek
@lionlily, wat een apart en tikje sneu verhaal..wat een rare situatie lijkt me dat. 'Fijn' dat er zoiets als een dna-test bestaat, al lijkt het me niet lekker voor je gezinnetje.
Alles gaat hier eigenlijk wel goed. Dajo ligt lekker op de buik/borst van zijn vader op de bank te slapen en papa slaapt lekker mee. Al een uurtje of wat. Dit is zowat een dagelijks ritueel en heb er al heel wat foto's van gemaakt
Ik ben inmiddels wel weer zo goed als hersteld van de bevalling en mijn lichaam begint ook langzaam de normale verhoudingen aan te nemen, dus dat is wel fijn. Kan steeds meer van mijn 'eigen' kleding alweer aan. Had ik niet op gerekend zo snel na de bevalling al. (Niet spijkerbroeken ofzo, die krijg ik met geen mogelijkheid dicht )
Met Dajo ook alles goed. Groeit goed en eet als een bouwvakker, heeft altijd honger Voed hem op afroep en daar zit nog niet veel regelmaat in maar meestal zit er 's nachts wel een redelijk aantal uren tussen zodat ik aardig kan slapen of 2x aardig kan slapen. Hij is nog steeds een lief en tevreden baby'tje. En als hij dan een keer huilt wanneer hij net gevoed en verschoond is, staat vader al naast het bed voor ik goed en wel wakker ben, heerlijk die vent
Met mijn ouders botert het helaas nog steeds niet zo goed, ze vinden de manier waarop wij met Dajo omgaan geloof ik maar niets. Dat er ook nog een kat in huis is kan bijvoorbeeld echt niet.
Terwijl dat eigenlijk super gaat! Poes was in het begin even nieuwsgierig en nu als ik Dajo voed op de bank komt ze, zoals ze altijd al deed, lekker tegen me aan zitten. Maar wanneer Dajo in zijn bedje ligt of ergens anders in huis is kijkt de poes er eigenlijk niet naar om. Soms loopt ze even rustig langs hem en snuffelt zachtjes aan hem, maar loopt dan weer verder en gaat ergens liggen. Niets wijst erop dat ze hem niet moet of zoiets. Natuurlijk ben ik wel voorzichtig en laat ik ze nooit alleen, heel zelden kan ze ineens een krengetje zijn en zou niet willen dat Dajo daar het slachtoffer van wordt.
Sinds Dajo is geboren mag de poes niet meer in de slaapkamer slapen 's nachts, en dat is soms nog wel lastig. Dajo slaapt er ook, zo'n grote slaapkamer is het niet en het wordt heel snel stoffig en overal dwarrelen haren, dat wil ik niet bij zijn bedje en in ons bed voor als hij bij ons ligt. Ze zit dan soms onbedaarlijk te miauwen voor de deur, dan erger ik me rot, haha. Maar het beestje is niet anders gewend, dus ik vind het ook wel sneu voor haar. Ik hoop dat ze er aan kan wennen en ik vertroetel haar overdag extra.
Van de draagdoek zijn mijn ouders ook geen voorstander, en op afroep voeden ook niet. En toch doen wij het hoe wij denken dat goed is. Met kerst gaan we niet naar ze toe, we gaan naar de ouders van de vader en blijven daar lekker het hele weekend. Zij steunen ons fantastisch en staan altijd klaar met fijne adviezen en lieve woorden.
Inmiddels is vader wakker geworden en legt hij Dajo in bed, daarna gaan we nog even een filmpje kijken, daarna nog even voeden gok ik zo, en dan lekker slapen. Dus ik ga weer een eind breien aan dit bericht.
Alvast een heel fijne kerst en een goede jaarwisseling gewenst aan iedereen!
dinsdag 20 december 2011 om 00:28
Ah... wat een lief bericht. Ik zie de situatie in huize Him helemaal voor me
Goed dat je je niet teveel van je ouders aantrekt. Maar wel jammer dat ze niet gewoon tevreden kunnen zijn met hoe jij het doet.
Fijn dat de ouders van de vader er anders in staan. Het klinkt ook niet raar hoor, een kat in huis.. een draagdoek... t zijn toch geen extreme dingen.
Jullie ook fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar met zijn drieen! (of vier... met de kat erbij)
Goed dat je je niet teveel van je ouders aantrekt. Maar wel jammer dat ze niet gewoon tevreden kunnen zijn met hoe jij het doet.
Fijn dat de ouders van de vader er anders in staan. Het klinkt ook niet raar hoor, een kat in huis.. een draagdoek... t zijn toch geen extreme dingen.
Jullie ook fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar met zijn drieen! (of vier... met de kat erbij)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 21 december 2011 om 13:34
Klinkt helemaal super bij jullie thuis!
En wat relaxed dat je gelijk naar buiten mocht. Ik zat de dagen af te tellen, aangezien ik zelf weer snel hersteld was en graag met de nieuwe aanwinst een rondje wilde wandelen... Ik zal het onthouden voor nr. 2!
Jammer dat je ouders zo moeilijk blijven doen, over dingen die dat echt niet waard zijn.
Sterkte daarmee en hele fijne feestdagen toegewenst!
En wat relaxed dat je gelijk naar buiten mocht. Ik zat de dagen af te tellen, aangezien ik zelf weer snel hersteld was en graag met de nieuwe aanwinst een rondje wilde wandelen... Ik zal het onthouden voor nr. 2!
Jammer dat je ouders zo moeilijk blijven doen, over dingen die dat echt niet waard zijn.
Sterkte daarmee en hele fijne feestdagen toegewenst!
woensdag 21 december 2011 om 20:24
Voor jullie drietjes hele fijne feestdagen en alle geluk in 2012!
Fijn, zo'n update. Vaar lekker jullie eigen koers, doe wat goed voor jullie voelt, want het gaat om jullie. Volgens mij gaat het allemaal gewoon superlekker. Mooi! Laat de rest maar kletsen.
Fijn, zo'n update. Vaar lekker jullie eigen koers, doe wat goed voor jullie voelt, want het gaat om jullie. Volgens mij gaat het allemaal gewoon superlekker. Mooi! Laat de rest maar kletsen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 23 december 2011 om 13:15
He himareable! Ik lees niet vaak meer op dit topic (goh, wat raar 
) dus late reactie: van harte gefeliciteerd! Super fijn dat het zo goed gaat! Vind t fijn om te lezen dat het zon goede afloop heeft gehad! Geniet van je kereltje en elkaar en wens je ook fijne feestdagen en een goede jaarwisseling!
Liefs
) dus late reactie: van harte gefeliciteerd! Super fijn dat het zo goed gaat! Vind t fijn om te lezen dat het zon goede afloop heeft gehad! Geniet van je kereltje en elkaar en wens je ook fijne feestdagen en een goede jaarwisseling! Liefs
zondag 25 december 2011 om 17:37
Wat leuk om weer een update te lezen!! Mooi he, van die slapende mannen
Wel jammer dat je je ouders zo laten merken dat ze het niet helemaal mee eens zijn. Maar weet je, het is jullie kindje, dus jullie moeten doen waar je je goed bij voelt! Zo veel dingen veranderen in de loop van de jaren. Toen m'n moeder mij kreeg was juist flesvoeding helemaal je van het, en natuurlijk op schema, niet op verzoek want daar kreeg je verwende kinderen van.
Hopelijk trekt het wel weer bij.
En ik hoop voor je dat je kat er nog aan gaat wennen. Mijn (toen nog) 2 katten hebben eigenlijk ook nooit omgekeken naar de kleine. Alleen met voeden dachten ze 'he, dat ziet er gezellig uit, daar kruip ik eens lekker bij'. Nu de kleine wat groter is vind ik nog dat ze heel goed reageren. Als hij eens wat te hardhandig knuffelt grommen ze wel een keer, maar ze zullen niet snel uithalen. Terwijl als ik maar een haartje verkeerd aanraak bij die beesten heb ik een mep te pakken. Dus op de een of andere manier zijn ze toch wel voorzichtiger (de mijne tenminste).
Fijne kerstdagen, geniet er lekker van met je gezinnetje!
Wel jammer dat je je ouders zo laten merken dat ze het niet helemaal mee eens zijn. Maar weet je, het is jullie kindje, dus jullie moeten doen waar je je goed bij voelt! Zo veel dingen veranderen in de loop van de jaren. Toen m'n moeder mij kreeg was juist flesvoeding helemaal je van het, en natuurlijk op schema, niet op verzoek want daar kreeg je verwende kinderen van.
Hopelijk trekt het wel weer bij.
En ik hoop voor je dat je kat er nog aan gaat wennen. Mijn (toen nog) 2 katten hebben eigenlijk ook nooit omgekeken naar de kleine. Alleen met voeden dachten ze 'he, dat ziet er gezellig uit, daar kruip ik eens lekker bij'. Nu de kleine wat groter is vind ik nog dat ze heel goed reageren. Als hij eens wat te hardhandig knuffelt grommen ze wel een keer, maar ze zullen niet snel uithalen. Terwijl als ik maar een haartje verkeerd aanraak bij die beesten heb ik een mep te pakken. Dus op de een of andere manier zijn ze toch wel voorzichtiger (de mijne tenminste).
Fijne kerstdagen, geniet er lekker van met je gezinnetje!
zondag 25 december 2011 om 23:32
Wow, ik lees net voor het eerst jouw hele verhaal in één ruk.
I just love a happy ending:-)
En dragen in een doek is juist erg goed. Veilig bij paps en mams met de wereld kennismaken ipv koud vanaf een afstand in een buggy...warmte en liefde, that's all......
(onze zoon slaapt al 2 jaar bij ons in bed....krijgen we trouwens wel vaak rare reacties op...who cares, het voelt goed)
Heel veel succes met alles!!
I just love a happy ending:-)
En dragen in een doek is juist erg goed. Veilig bij paps en mams met de wereld kennismaken ipv koud vanaf een afstand in een buggy...warmte en liefde, that's all......
(onze zoon slaapt al 2 jaar bij ons in bed....krijgen we trouwens wel vaak rare reacties op...who cares, het voelt goed)
Heel veel succes met alles!!
maandag 2 januari 2012 om 15:11
Hoi Hima,
Hopelijk komt ooit de dag dat je ouders juist heel trots op jou en jullie zullen zijn. Dat verdienen jullie in ieder geval dik.
Overigens hebben veel mensen (schoon)ouders die anders tegen babyverzorging aankijken (het waren inderdaad andere tijden toen zij het deden), en sommigen uiten dat wat subtieler dan anderen.
(je had m'n schoonmoeders gezicht moeten zien toen ze hoorde dat ik graag in bad wilde bevallen )
Prachtige naam heeft je zoon overigens! (Stond ook op ons lijstje )
Hopelijk komt ooit de dag dat je ouders juist heel trots op jou en jullie zullen zijn. Dat verdienen jullie in ieder geval dik.
Overigens hebben veel mensen (schoon)ouders die anders tegen babyverzorging aankijken (het waren inderdaad andere tijden toen zij het deden), en sommigen uiten dat wat subtieler dan anderen.
(je had m'n schoonmoeders gezicht moeten zien toen ze hoorde dat ik graag in bad wilde bevallen )
Prachtige naam heeft je zoon overigens! (Stond ook op ons lijstje )
zaterdag 14 januari 2012 om 22:22
Hoi allemaal,
Bedankt voor de bemoedigende berichten met betrekking tot onze eigen koers varen. Dat doen we zeker, en het voelt goed!
En leuk, zappie, dat Dajo op jullie lijstje stond!
Zal weer eens updaten
De situatie met ouders is helaas weer iets vervelender geworden. Ik ben afgelopen anderhalve week ziek geweest (nierbekkenontsteking) en mijn moeder stond erop om me te komen helpen hier en me te ondersteunen, maar ik had daar totaal geen zin in.
Zat hier vreselijk te prutsen met kolfapparaat omdat ik geen borstvoeding kan geven i.v.m. antibiotica en wil de borstvoeding per se nog niet stoppen, en had naast koorts en pijn genoeg aan mijn hoofd. Daarbij ging het hier verder prima. De vader heeft lief voor me gezorgd en alles gedaan wat ik niet kon. Hij vindt het heerlijk om Dajo te kunnen voeden met de fles, ook al was dat de eerste drie dagen echt even wennen, nu gaat het prima. Ik raak tot tranen toe vertederd als ik die stoere man met die wilde bos haren zie zitten met dat kleine mannetje in z'n armen om hem onder zachte aanmoedigingen de fles te geven
Ik zit ze dan stiekem te bekijken wanneer ik zogenaamd iets anders aan het doen ben, om hun momentje maar niet te verstoren
Inmiddels is de ontsteking over en voel ik me weer stukken beter. Wel nog moe, maar dat wordt ook steeds beter. Over 48 uur kan ik weer beginnen met borstvoeding, kijk er nu al naar uit
Mijn moeder kan nogal een bemoeial zijn, en het laatste waar ik zin in had was gezeur aan mijn hoofd over alles wat je maar kunt bedenken. Heb een beetje het idee dat ze het als een kans zag om de boel te komen 'inspecteren' en wat wijzigingen door te drukken.
Ik heb dus voet bij stuk gehouden en mijn moeders 'aanbod' afgewezen. Dit wordt me niet in dank afgenomen.
Maar het kan me niet schelen, ik ben er even klaar mee.
Krijg nu dagelijks een telefoontje van mijn vader (in opdracht van mijn moeder) die vraagt hoe het gaat, en dat vind ik wel even genoeg.
Wanneer ik er klaar voor ben zal ik me eens gaan voorbereiden en het gesprek met ze aangaan. Weet alleen nog niet precies hoe ik dat moet gaan aanpakken, daar moet ik nog even over nadenken.
Ondertussen begint ook de studie weer een beetje aan me te trekken. Over een paar weken begint het nieuwe blok, en wil dan weer op volle kracht meedraaien. Kijk er nog niet echt naar uit, geniet veel te veel van mijn leventje nu, maar het moet echt weer. Het wordt waarschijnlijk vanzelf wel weer leuk.
In de draagdoek overdag is Dajo meestal hartstikke zoet, wat ik ook doe (draag hem eigenlijk de hele dag met me mee), dus ik heb goede hoop dat ik hem tijdens de colleges mee kan nemen zonder dat ik daarmee overlast bezorg. Ik ga aankomende week alvast wat dingetjes regelen op de universiteit en neem Dajo dan gewoon mee, kan iedereen alvast wennen aan zijn aanwezigheid en hem uitgebreid bewonderen
Hier thuis gaat alles lekker. En de vader en ik hebben inmiddels besloten dat we een 'echte' relatie hebben, met alles erop en eraan. En dat is toch eigenlijk wel echt heel leuk
Volgens eigen zeggen kijkt hij er altijd naar uit om thuis te komen en voelt hij zich heel thuis hier met mij en Dajo en zou hij niet meer terug willen naar hoe het was.
Ik ben wel blij dat we het zo rustig aan hebben gedaan en allebei zeker zijn van onze gevoelens voor elkaar. Ik heb de overtuiging dat we een stabiele basis hebben gevormd en dat ik niet hoef te twijfelen aan zijn gevoelens, en ook niet aan de mijne.
Het wordt een beetje eentonig hè, die overwegend positieve berichten
Het zit niet in mijn aard om negatief en zwaarmoedig te zijn. Gelukkig niet, anders had mijn leven er nu vast heel anders uitgezien.
Dit was het geloof ik weer eventjes.
Ben benieuwd of er nog steeds mensen meelezen, het nieuwtje is er natuurlijk wel een beetje af.
Maar dat geeft niet, vind het zelf nog steeds fijn om hier te vertellen.
Tot forums!
Bedankt voor de bemoedigende berichten met betrekking tot onze eigen koers varen. Dat doen we zeker, en het voelt goed!
En leuk, zappie, dat Dajo op jullie lijstje stond!
Zal weer eens updaten
De situatie met ouders is helaas weer iets vervelender geworden. Ik ben afgelopen anderhalve week ziek geweest (nierbekkenontsteking) en mijn moeder stond erop om me te komen helpen hier en me te ondersteunen, maar ik had daar totaal geen zin in.
Zat hier vreselijk te prutsen met kolfapparaat omdat ik geen borstvoeding kan geven i.v.m. antibiotica en wil de borstvoeding per se nog niet stoppen, en had naast koorts en pijn genoeg aan mijn hoofd. Daarbij ging het hier verder prima. De vader heeft lief voor me gezorgd en alles gedaan wat ik niet kon. Hij vindt het heerlijk om Dajo te kunnen voeden met de fles, ook al was dat de eerste drie dagen echt even wennen, nu gaat het prima. Ik raak tot tranen toe vertederd als ik die stoere man met die wilde bos haren zie zitten met dat kleine mannetje in z'n armen om hem onder zachte aanmoedigingen de fles te geven
Ik zit ze dan stiekem te bekijken wanneer ik zogenaamd iets anders aan het doen ben, om hun momentje maar niet te verstoren
Inmiddels is de ontsteking over en voel ik me weer stukken beter. Wel nog moe, maar dat wordt ook steeds beter. Over 48 uur kan ik weer beginnen met borstvoeding, kijk er nu al naar uit
Mijn moeder kan nogal een bemoeial zijn, en het laatste waar ik zin in had was gezeur aan mijn hoofd over alles wat je maar kunt bedenken. Heb een beetje het idee dat ze het als een kans zag om de boel te komen 'inspecteren' en wat wijzigingen door te drukken.
Ik heb dus voet bij stuk gehouden en mijn moeders 'aanbod' afgewezen. Dit wordt me niet in dank afgenomen.
Maar het kan me niet schelen, ik ben er even klaar mee.
Krijg nu dagelijks een telefoontje van mijn vader (in opdracht van mijn moeder) die vraagt hoe het gaat, en dat vind ik wel even genoeg.
Wanneer ik er klaar voor ben zal ik me eens gaan voorbereiden en het gesprek met ze aangaan. Weet alleen nog niet precies hoe ik dat moet gaan aanpakken, daar moet ik nog even over nadenken.
Ondertussen begint ook de studie weer een beetje aan me te trekken. Over een paar weken begint het nieuwe blok, en wil dan weer op volle kracht meedraaien. Kijk er nog niet echt naar uit, geniet veel te veel van mijn leventje nu, maar het moet echt weer. Het wordt waarschijnlijk vanzelf wel weer leuk.
In de draagdoek overdag is Dajo meestal hartstikke zoet, wat ik ook doe (draag hem eigenlijk de hele dag met me mee), dus ik heb goede hoop dat ik hem tijdens de colleges mee kan nemen zonder dat ik daarmee overlast bezorg. Ik ga aankomende week alvast wat dingetjes regelen op de universiteit en neem Dajo dan gewoon mee, kan iedereen alvast wennen aan zijn aanwezigheid en hem uitgebreid bewonderen
Hier thuis gaat alles lekker. En de vader en ik hebben inmiddels besloten dat we een 'echte' relatie hebben, met alles erop en eraan. En dat is toch eigenlijk wel echt heel leuk
Volgens eigen zeggen kijkt hij er altijd naar uit om thuis te komen en voelt hij zich heel thuis hier met mij en Dajo en zou hij niet meer terug willen naar hoe het was.
Ik ben wel blij dat we het zo rustig aan hebben gedaan en allebei zeker zijn van onze gevoelens voor elkaar. Ik heb de overtuiging dat we een stabiele basis hebben gevormd en dat ik niet hoef te twijfelen aan zijn gevoelens, en ook niet aan de mijne.
Het wordt een beetje eentonig hè, die overwegend positieve berichten
Het zit niet in mijn aard om negatief en zwaarmoedig te zijn. Gelukkig niet, anders had mijn leven er nu vast heel anders uitgezien.
Dit was het geloof ik weer eventjes.
Ben benieuwd of er nog steeds mensen meelezen, het nieuwtje is er natuurlijk wel een beetje af.
Maar dat geeft niet, vind het zelf nog steeds fijn om hier te vertellen.
Tot forums!
zondag 15 januari 2012 om 14:12
Jahoor, er zijn nog meelezers
Leuk, je berichtje! Jammer van het gezeur van je moeder, maar als je weer helemaal beter bent en de boel op een rijtje hebt kan je vast een beter gesprek er over hebben.
En fijn dat het met de vader nu echt een relatie is, echt heel bijzonder zoals het allemaal goed gekomen is, door hoe jij er mee om gegaan bent en hoe hij er mee omgegaan is en een beetje geluk hier en daar.
Leuk, je berichtje! Jammer van het gezeur van je moeder, maar als je weer helemaal beter bent en de boel op een rijtje hebt kan je vast een beter gesprek er over hebben.
En fijn dat het met de vader nu echt een relatie is, echt heel bijzonder zoals het allemaal goed gekomen is, door hoe jij er mee om gegaan bent en hoe hij er mee omgegaan is en een beetje geluk hier en daar.
zondag 15 januari 2012 om 15:20
Ik lees ook mee Him! Vind het zo bijzonder hoe het allemaal is gelopen, eindelijk eens een verhaal waarbij het ook goed kan gaan. Leuk ook dat je om de zoveel tijd eens laat weten hoe het gaat.
Ach ja, nu is het jouw moeder maar volgens mij heeft iedere jonge moeder wel iemand in de naaste omgeving die 'wat extra tips' wil geven. Bij mij was dat m/n vader, wordt vanzelf minder.
Nog een paar weken rust en dan er weer tegen aan op de uni! Veel succes!
Ach ja, nu is het jouw moeder maar volgens mij heeft iedere jonge moeder wel iemand in de naaste omgeving die 'wat extra tips' wil geven. Bij mij was dat m/n vader, wordt vanzelf minder.
Nog een paar weken rust en dan er weer tegen aan op de uni! Veel succes!
Schuin spaan en Zee gras planten potjes
zondag 15 januari 2012 om 21:45
Ten eerste (beetje laat) GEFELICITEERD!
Ik ben wel een meelezer, maar niet helemaal trouw(heb 2 maanden gemist) en wat voor een maanden. Je lijkt nu een heerlijk leventje te hebben en een heerlijke relatie.
Studie gaat vast wel lukken, maar bouw het rustig op! Fijn dat je zoontje zo zoet is, geniet ervan, nog "maar" een paar jaar voordat de peuterpuberteit aan de beurt is
@evelynsalt, ik ook(zou er zeker naar toe gaan)!
Ik ben wel een meelezer, maar niet helemaal trouw(heb 2 maanden gemist) en wat voor een maanden. Je lijkt nu een heerlijk leventje te hebben en een heerlijke relatie.
Studie gaat vast wel lukken, maar bouw het rustig op! Fijn dat je zoontje zo zoet is, geniet ervan, nog "maar" een paar jaar voordat de peuterpuberteit aan de beurt is
@evelynsalt, ik ook(zou er zeker naar toe gaan)!
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
