Per ongeluk zwanger, wie is de vader?

Ik bezwijk op dit moment zowat aan een panic-attack.

5 minuten geleden ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben. Dit is absoluut niet de bedoeling. Wat het nog erger maakt is dat ik niet weet wie de vader is. Ik heb ook geen idee hoelang ik al zwanger ben, aangezien ik de pil altijd doorslik en mijn laatste menstruatie al een paar maanden geleden heeft plaatsgevonden.

Ik ben 24 jaar en heb geen relatie. Mijn vrijgezelle studentenleven is al een tijdje erg wild en ik heb meerdere bedpartners in korte tijd gehad. Ik slik al jaren trouw de pil, maar blijkbaar is er iets misgegaan.

Weet nu echt even niet wat ik moet doen. Het liefst zou ik een ticket boeken naar ver weg, verdwijnen en nooit meer terugkomen, maar dat kan natuurlijk niet.

Ik ben dol op kinderen en wil ze heel graag, maar niet nu.. en niet op deze manier. Een kind moet toch op zijn minst kunnen weten wie de vader is?! Wat voel ik me dom dom dom!! Stomme trut die ik ben..

Heb het nog niet aan iemand verteld, ook niet dat ik me zorgen maakte. Hoe ga ik dit in godsnaam aanpakken? En die mannen..wat ga ik zeggen? Een aantal ken ik goed en kom ik regelmatig tegen. Ik zie het al voor me: Hoi ja hoe is het? Goh ehh ik moet wat vertellen.. ik ben zwanger en jij zou wel eens de vader kunnen zijn, maar dat weet ik ook niet zeker.

Abortus is niet echt een optie, ik kan me niet voorstellen dat ik dat ooit zou doen. En wat ik me net bedenk, ik heb al die tijd gewoon alcohol gebruikt en zelfs laatst nog xtc, wat heb ik dat kind aangedaan?!



Wat een zooitje heb ik ervan gemaakt, ik kan wel janken.



Ik moest mijn verhaal even kwijt om niet gillend gek te worden. Dit was het wel even.

Nu maar naar vriendin één om het te gaan vertellen.



(Ik zet het er maar even onder: ik ben gaan testen omdat ik al een paar weken menstruatie achtige kramp in mijn onderbuik heb, dacht eerst aan een soa dus heb me laten testen (dit doe ik sowieso zeer regelmatig) maar dat was het niet, dus toen een zwangerschapstest gedaan.)

Ha! Daar ben ik weer eens



Ik heb net het hele verhaal zelf nog eens doorgelezen, blijf ik af en toe leuk vinden om te doen.



Sinds mijn laatste update zijn er geen giga-veranderingen geweest. Ik ben gelukkig afgestudeerd in december en heel blij dat ik dat voor nu heb afgesloten. Helaas nog geen heel leuke baan kunnen vinden, maar in ieder geval wel een semi-leuke baan, voor twee dagen, en daar ben ik al heel blij mee.

In combinatie met een lieve vriendin die een dag oppast en schoonmoeder die een dag per week bij ons is hoeft Dajo nog steeds niet naar de opvang.

De aanwezigheid van mijn schoonmoeder een dag in de week vind ik heerlijk. Ze is er al 's ochtends vroeg, vlak nadat vriend naar werk vertrekt, zodat ik niet hoef te haasten met Dajo maar zelfs tijd heb om te ontbijten. Dan blijft ze de hele dag, doet een huishoudelijk klusje (hoeft natuurlijk niet, maar ik ben heel dankbaar als de berg was weer is weggewerkt), kookt en blijft eten. Doet Dajo in bad en in bed en gaat dan naar huis. Zij vindt het leuk, Dajo vindt het leuk en ik vind het heel fijn dat ze er zo voor ons is. Mijn schoonmoeder is een schat en ik heb het getroffen met haar. Dat vertel ik haar ook regelmatig



Met Dajo wordt het nu af en toe wel wat lastiger, hij gaat nu richting de 2,5 jaar en is af en toe zo eigenwijs, haha! Ik vroeg me al af wanneer hij iets van het opstandige en eigengereide karakter van zijn ouders ging laten zien.. nou nu dus

Hij wil alles zelf doen en heeft soms dagen dat alles 'Nee!' is.

Hij heeft laatst zijn eerste echte driftbui gehad, midden in de winkel, omdat hij van mij niet aan het stokbrood mocht knabbelen. Krijsen dat 'ie deed.. ik stond er gewoon even van te kijken. Ik heb er ondanks de geërgerde blikken van mede-winkelaars weinig aandacht aan besteed, heb hem in het zitje van het karretje gezet en ben verder gegaan met boodschappen. Hij was overduidelijk Boos en moest even uitrazen.

Merk dat ik dit soort 'nieuw' gedrag even wennen vind. Tot een maand of twee geleden was hij altijd zo meegaand en nu ineens niet meer. Ik vind het niet erg en weet dat het erbij hoort, maar ik vind het soms ook zo lastig om dat lieve mannetje zo met zichzelf en de wereld (en met ons) te zien worstelen.



Helaas is de ouwe poes dood gegaan, ze had al een tijdje nierfalen en op een gegeven moment ging ze erg achteruit en toen hebben we haar in moeten laten slapen. Poeh wat heb ik gehuild, mijn liefste poesje weg ze was al bij me sinds ik nog maar een jong studentje was dat net kwam kijken in de wereld.

Inmiddels hebben we een nieuwe poes, ik wilde graag een ander asielbeestje de kans geven op een fijn huis. Dajo vindt de nieuwe poes ook wel leuk, maar hij heeft nog wel lang gezocht naar de oude. Het concept 'dood' ging zijn pet te boven.



Met de zwangerschap gaat alles goed. Ik vind het wel een stukje zwaarder dan vorige keer. Kan me nu niet meer voorstellen dat ik vrijwillig ergens zou gaan kamperen, kan al amper mijn bed uitkomen, laat staan van een matje opstaan, haha.

Mijn buik is nu met 29 weken al een stuk dikker dan bij Dajo, en ik ben ook wel sneller moe en dan ook moeier.

Dajo vindt mijn buik wel interessant en vraagt vaak naar zijn zusje; ja we krijgen een meisje deze keer Mijn voorgevoel zei een jongetje, maar dat was niet zo, en een meisje vind ik ook hartstikke leuk! Ik zie mezelf nog niet als meisjes-moeder, maar voor Dajo zag ik mezelf helemaal niet als moeder en dat is helemaal goed gekomen, dus ik vertrouw daar nu ook op.



Vriend is helemaal in de wolken, hij vindt het hartstikke leuk om een dochter te krijgen. Hij vindt het ook heel leuk om deze zwangerschap zo bewust vanaf het begin mee te maken. Hij helpt bij de voorbereidingen en is nu al zo trots

We brengen veel vrije tijd met z'n drietjes door en genieten ons suf van ons gezinnetje. Ook doet vriend veel met Dajo samen, wanneer ik lig te walvissen op de bank en even nergens zin in heb

Vind het dan zo leuk om ze met z'n tweeën op pad te zien gaan, Dajo met zijn peuterstemmetje en duizend vragen en vriend met z'n zware stem en allebei van die mooie krullen, haha, ik geniet ervan.



Nog maximaal 13 weken en dan komt ons meisje. Het plan is nu om thuis te bevallen en Dajo kan dan eventueel de nacht doorbrengen bij de overburen. Ook een jong stel met jonge kinderen en Dajo vindt het leuk om daar te spelen en soms te logeren.



Wat namen betreft zijn we er nog niet helemaal uit, we hebben wel een top-3 en dat wisselt zo nu en dan qua voorkeur. Ik denk er zelf over na om te wachten tot ze er is en dan te kijken welke naam gevoelsmatig het beste past.



Vanavond heb ik het rijk voor mij alleen. Dajo logeert een lang weekend bij schoonouders en vriend is met vrienden een of ander wild feest aan het uitspelen. Ik wilde niet mee en geniet heel erg van een avondje alleen en zit met poes en een bak ijs series te kijken. Straks lekker in bed liggen met alle ruimte voor mezelf, geen wekker morgen en ik heb vriend verzocht morgen pas weer thuis te komen als hij uitgeslapen en fris is, zo tegen de avond gok ik

Dan nog lekker een avondje samen en dan maandagochtend is Dajo er weer.

Ik mis hem wel hoor, mijn knuffelige krullenbolletje, maar ik weet dat hij het heerlijk heeft bij zijn opa en oma en dat hij nu heerlijk diep ligt te slapen.



Ik ga dat ook doen, het ijs is bijna op (oeps..) ik zit te gapen en mijn buik doet een beetje zeer. Bedtijd voor oma.



Tot update's!