Ineens lijken we 'vreemden'....en nu?

23-05-2016 10:51 45 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik zit in een lange relatie van >20 jaar maar weet niet of wij dit gaan redden samen...en dat had ik 'nooit verwacht'!



Wij waren beiden jong en zijn wij ook jong gaan samenwonen.

Huisje, boompje, beestje was voor ons het doel, gelukt!

We zijn verweven in/met elkaar...weten wat we denken/voelen/reageren etc. Handig? Nee!



Nu we op een leeftijd komen en na gaan denken over; hoe verder? Ben ik tevreden? Wat wil ik? begint de schoen te wrikken

Ik wil meer ruimte, ontdek andere dingen in mijn eentje terwijl we altijd alles samen deden...

We reageren anders, voelen anders, denken anders...het is zo'n gekke gewaarwording.



Communicatie was ooit geweldig! Een woord en dat was voldoende...nu is het chinees voor elkaar aan het worden

Seks was altijd geweldig met soms een heerlijke uitspatting...hij voelt het nog steeds maar ik vind 't wel goed zo (kort door de bocht)

Toekomst zagen we altijd samen voor ons...nu is er twijfel.

Verwachtingen...uit het verleden behaalde resultaten geven 0 garantie lijkt.

Liefde...die is er nog absoluut voor elkaar maar bovenstaande zaken beginnen invloed te krijgen merk ik.



Ik was altijd bang om alleen verder te moeten, maar die bangheid is verdwenen...ik heb er vrede mee als het gebeurt, liever niet natuurlijk, laat dat duidelijk zijn!



Wij zijn beiden halverwege de 40...lastige jaren voor de meesten volgens mij.

Hoe hebben jullie het aangepakt om weer dichter bij elkaar te komen?

Gesprekken voeren kunnen wij heel erg goed en bij tijd en wijle begrijpen wij elkaar juist enorm goed. Er is altijd respect richting elkaar dat voelt fijn maar echt dichterbij komen lijkt lastig...



Wat ik wil met dit topic? Advies? Spiegel? Bruikbare tips?...????
anoniem_288043 wijzigde dit bericht op 24-02-2020 11:51
Reden: paar kleine verkenningspuntjes weggehaald
3.01% gewijzigd
Voelt jouw partner hetzelfde aan of heeft hij geen idee?
Het klinkt toch alsof je je aan het losmaken bent, ook al zeg je er samen uit te willen komen
Klinkt als een midlifecrisis? Schijnt enkele jaren te kunnen duren. Ik zou het in jouw plaats uitzitten, eventueel met professionele hulp, omdat ik het heel zonde zou vinden om een verder goede relatie vaarwel te zeggen.
Alle reacties Link kopieren
Mijn partner voelt hetzelfde...wij maken dit samen door.



Het klopt dat ik mij aan het losmaken ben maar dat hoeft niet 100% los van hem, liever niet zelf.s

Ik verander net als hij
Alle reacties Link kopieren
'Uitzitten' was het maar zo makkelijk!

Dat betekent dat één van twee zich aan moet gaan passen om het leefbaar te houden, vind ik wel erg extreem.



Hoe zie jij dat voor je dan?
Alle reacties Link kopieren
Denk dat relatietherapie veel voor jullie kan betekenen.

Zou het iig proberen! sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Bij de zin," dichterbij komen lijkt lastig, "is zo,n typische zin, dat ik denk dat het hem er inhangt, dat hij zich aan het afzetten is van je.

Want een liefdevolle man , laat je toe, deelt, luistert ect..kan wel een keer. Niet zo zijn, maar dat gauw over, dat moet jij vooral weten, want je houd al 20 jr van hem...en dat is lang.

.

Een man die moeijk bereikbaar is, is wat mee aan de hand.

Is er geen ander in het spel?...oogje op een ander?..ik weet het ook niet, of problemen met zijn werk.?

Allemaal echt dingen, waarin mannen de oplossing alleen gaan bedenken, maar een ding...als een man een vreemde van je word, is de relatie ten dode opgeschreven.

.

En waar ik vermoed, dat hij dit heel erg goed weet, en beseft.

Kan het hem weinig schelen.

.

Alle kracht voor jou.

Negeer hem, snelste weg naar het hart...in dit geval.

Leid je leven.

.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
Je bent ook niet de enige. Mannen en vrouwen maken de midlifecrisis heel anders door. Vrouwen zijn klaar met kinderen opvoeden, menopauze komt er aan en ze komen toe aan wie ze zelf zijn en wat ze nog willen doen. Studie, vrijheid en worden vaak ondernemend terwijl mannen zich in zichzelf opsluiten, twijfelen aan hun mannelijkheid en worden juist passiever. Wij hebben ook een zware periode gehad en zijn met veel praten tot de conclusie gekomen dat we onze eigen dromen willen waarmaken en toch willen samenblijven. In de praktijk betekent dat we elkaar stimuleren om dat te doen maar dat we elkaar meer bewegingsvrijheid geven. Kortom, je wisselt de gesprekken in voor waar je elkaar wel in kunt vinden voor de gesprekken waar je elkaar niet in kan vinden.



Het is heel fijn om je partner te zien als iemand die gelukkig is met het verwezenlijken van zijn/haar dromen, daar energie in ziet steken, weer blij zijn voor elkaar zonder dat je daar een compromis voor moet maken. Eigenlijk ben je meer je zelf dan ook maar juist ook weer de persoon waar je ooit gek op bent geworden.
Alle reacties Link kopieren
quote:Geronimo2 schreef op 23 mei 2016 @ 12:40:

Je bent ook niet de enige. Mannen en vrouwen maken de midlifecrisis heel anders door. Vrouwen zijn klaar met kinderen opvoeden, menopauze komt er aan en ze komen toe aan wie ze zelf zijn en wat ze nog willen doen. Studie, vrijheid en worden vaak ondernemend terwijl mannen zich in zichzelf opsluiten, twijfelen aan hun mannelijkheid en worden juist passiever. Wij hebben ook een zware periode gehad en zijn met veel praten tot de conclusie gekomen dat we onze eigen dromen willen waarmaken en toch willen samenblijven. In de praktijk betekent dat we elkaar stimuleren om dat te doen maar dat we elkaar meer bewegingsvrijheid geven. Kortom, je wisselt de gesprekken in voor waar je elkaar wel in kunt vinden voor de gesprekken waar je elkaar niet in kan vinden.



Het is heel fijn om je partner te zien als iemand die gelukkig is met het verwezenlijken van zijn/haar dromen, daar energie in ziet steken, weer blij zijn voor elkaar zonder dat je daar een compromis voor moet maken. Eigenlijk ben je meer je zelf dan ook maar juist ook weer de persoon waar je ooit gek op bent geworden.Mooi!
Het is helemaal niet raar om niet meer alles samen te doen.
Alle reacties Link kopieren
quote:Geronimo2 schreef op 23 mei 2016 @ 12:40:

Je bent ook niet de enige. Mannen en vrouwen maken de midlifecrisis heel anders door. Vrouwen zijn klaar met kinderen opvoeden, menopauze komt er aan en ze komen toe aan wie ze zelf zijn en wat ze nog willen doen. Studie, vrijheid en worden vaak ondernemend terwijl mannen zich in zichzelf opsluiten, twijfelen aan hun mannelijkheid en worden juist passiever.



Ik lees wel een aantal herkenningspunten.

Het is bij ons alleen wel zo dat ik ook van mijn partner verwacht dat hij in actie komt en niet dat hij enkel door mijn behaalde resultaten blij wordt. Die druk is nu zo enorm en daar pas ik voor.



Wij hebben ook een zware periode gehad en zijn met veel praten tot de conclusie gekomen dat we onze eigen dromen willen waarmaken en toch willen samenblijven. In de praktijk betekent dat we elkaar stimuleren om dat te doen maar dat we elkaar meer bewegingsvrijheid geven. Kortom, je wisselt de gesprekken in voor waar je elkaar wel in kunt vinden voor de gesprekken waar je elkaar niet in kan vinden.



Wat mooi om te lezen dat jullie er op deze manier zijn uitgekomen.

Ik weet niet of het voor mij voldoende zal zijn om de relatie stand te laten houden zoals jullie m nu beleven. Het andere stukje wil ik er ook bij.

Hij stimuleert mij absoluut maar ik mis het stukje waarin ik hem kan stimuleren en waardoor hij 'zelfstandiger' wordt.





Het is heel fijn om je partner te zien als iemand die gelukkig is met het verwezenlijken van zijn/haar dromen, daar energie in ziet steken, weer blij zijn voor elkaar zonder dat je daar een compromis voor moet maken. Eigenlijk ben je meer je zelf dan ook maar juist ook weer de persoon waar je ooit gek op bent geworden.



Helemaal met je eens!
Je man stimuleert je.

Maar zelf heeft hij er (nog) geen behoefte aan?

Waarom zouden jullie hiermee persé gelijk op moeten lopen?
Alle reacties Link kopieren
Dan begrijp je mij verkeerd horenzienenzwijgen.



Voorbeeld; als ik niet lekker in mijn vel zit en om die reden wat minder zin heb in dingen bijv. een leuke film/etentje/oid, merk ik dat hij ook wat passiever is.

Ik zou het heel erg fijn vinden als hij op zulke momenten iets gaat doen voor zichzelf. Sporten, biertje pakken bij/met vrienden etc.

Voor zichzelf zorgen zeg maar. Maar dat doet hij helaas niet maar klaagt wel daarna dat het geen fijne dag was.

Die 'druk' die hier steeds meer door ontstaat is torenhoog en geeft mij meer en meer een schuldgevoel waardoor ik weer vaker niet lekker in mijn vel zit.

Ik kan en wil gewoon niet enkel voor hem dingen ondernemen terwijl ik het geen zin in heb.

En nu weet ik wel dat wij in het verleden alles samen deden maar ik wil nu dus dat hij ook voor zichzelf gaat zorgen.

Dus nee hij hoeft absoluut niet gelijk te lopen met mij maar ik wil ook die druk niet voelen!
anoniem_288043 wijzigde dit bericht op 24-06-2020 10:14
Reden: herkenning
3.99% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Kan het niet zijn dat je in een soort spiraal zit.. dat er steeds meer puntjes bij komen waardoor je steeds verder gaat zoeken en het moeilijk maakt?

Stel jezelf eerst eens de vraag of je met jezelf in de knoei zit of met de relatie..?

zoek anders eerst een hulp voor jezelf en kijk dan nog eens naar de relatie.
Alle reacties Link kopieren
Waar wil je dan ineens ruimte voor, wat moet je nu ineens zo nodig gaan ontdekken dan?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Heb jij ineens ergens een zielsverwant opgedoken ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
BGB ben jij altijd hetzelfde gebleven?

Jij verandert toch ook weleens in bijv. interesses/invulling van je leven etc.

Volgens mij is het heel normaal dat ik na het grootbrengen van de kinderen de ruimte opnieuw mag/kan indelen.

Die ruimte vul ik graag met dingen die we samen en ik alleen zullen gaan doen.

Een studie, met vriendinnen eten, werk, sport...alles mag!



Waar doel je op met 'zielsverwant'?
Alle reacties Link kopieren
quote:Nooitverwacht69 schreef op 24 mei 2016 @ 12:05:

BGB ben jij altijd hetzelfde gebleven?

Jij verandert toch ook weleens in bijv. interesses/invulling van je leven etc.

Volgens mij is het heel normaal dat ik na het grootbrengen van de kinderen de ruimte opnieuw mag/kan indelen.

Die ruimte vul ik graag met dingen die we samen en ik alleen zullen gaan doen.

Een studie, met vriendinnen eten, werk, sport...alles mag!



Dat heb je ook met je man besproken neem ik aan? Of ga je ervan uit dat hij aanvoelt wat jij alleen en wat jij samen met hem wil doen?



quote:Waar doel je op met 'zielsverwant'?Dat er een andere man in je leven is gekomen die je stiekem wel erg interessant vindt..
Alle reacties Link kopieren
quote:Nooitverwacht69 schreef op 24 mei 2016 @ 12:05:

BGB ben jij altijd hetzelfde gebleven?

Jij verandert toch ook weleens in bijv. interesses/invulling van je leven etc.

Volgens mij is het heel normaal dat ik na het grootbrengen van de kinderen de ruimte opnieuw mag/kan indelen.

Die ruimte vul ik graag met dingen die we samen en ik alleen zullen gaan doen.

Een studie, met vriendinnen eten, werk, sport...alles mag!



Waar doel je op met 'zielsverwant'?



Ik geloof inderdaad dat ik in grote lijnen hetzelfde ben gebleven, ja.





En of je ineens weer interesse hebt in het andere geslacht en voornamelijk iemand in het bijzonder.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
quote:blijfgewoonbianca schreef op 24 mei 2016 @ 13:06:

[...]





Ik geloof inderdaad dat ik in grote lijnen hetzelfde ben gebleven, ja.





En of je ineens weer interesse hebt in het andere geslacht en voornamelijk iemand in het bijzonder.



In grote lijnen ben ik ook nog dezelfde enkel de veranderingen door het groter worden van de kinderen, zoals volgens mij binnen elk gezin gebeurd, zorgt voor een andere invulling van tijd.



En nee ik en zowel mijn partner hebben geen interesse in een ander persoon.

Daarin zijn wij open naar elkaar toe gelukkig. Onze liefde is er absoluut nog enkel de puzzelstukjes worden opnieuw gelegd.

Eigenlijk gebeurd dat meerdere malen in een lange relatie merken wij. En dat is prima zolang je maar het gesprek aangaat.
Alle reacties Link kopieren
quote:Nooitverwacht69 schreef op 24 mei 2016 @ 13:27:

[...]

Eigenlijk gebeurd dat meerdere malen in een lange relatie merken wij. En dat is prima zolang je maar het gesprek aangaat.En dat doen jullie nu niet, of komen jullie (en dan vooral hij neem ik aan?) er samen niet uit?
Alle reacties Link kopieren
Leuk om terug te lezen!
Wij zijn er samen uitgekomen en er is best veel gebeurd in die tijd.

Ik ben een studie gaan volgen en ben meer op stap gegaan met vriendinnen.
Hij heeft ook de stap gezet om zich aan te sluiten bij een sportclub en heeft zijn oude hobby weer opgepakt.
En dat terwijl we er een punt achter wilden zetten, juist op het moment dat we dat uitspraken is het weer gaan groeien...we konden elkaar niet meer teleurstellen, geen verwachtingen meer maar de gesprekken die we hierdoor kregen brachten ons op het punt dat we 2 maanden later toch besloten verder te gaan en we zijn nog steeds samen!
anoniem_288043 wijzigde dit bericht op 24-02-2020 11:48
Reden: ..
10.15% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Nooitverwacht69;

Goed om te lezen dat jullie er toch samen uit zijn gekomen!
Altijd leuk om zo'n positief bericht te lezen.
Inderdaad echt leuk om te lezen dat het inmiddels gewoon veel beter gaat tussen jullie! Dat kan dus ook nog! En als je beiden door verminderde hormonen niet zo veel meer om seks geeft hoeft dat toch helemaal niet z'n probleem te zijn?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven