Minnaar deel 37

en wat me ook opvalt dat jullie er meestal hezelfde instaan als minnaar . Ofwel beiden smoorverliefd op mekaar ofwel beiden rationeel en wetende dat er niet meer is en zal zijn dan de minnaarsrelatie .

vriend (ik durf hem geen minnaar meer noemen) is weekje weg. Hij moest naar het buitenland voor zijn werk en zijn vrouw is mee, ze gingen er een paar dagen vakantie aan breien.

Ik hoor elke dag wel iets van hem, appje met alles ok of het is hier mooi weer of gewoon een slaapwel. Vriendschappelijk .
Beetje moeilijk maar ik moet dit aanvaarden en stoppen met mijn hoofd op hol te laten slaan door zijn woorden. Het is niet omdat hij iets liefs appt dat hij meer wil . Dat moet ik constant in mijn hoofd blijven persen want ik verlies me vaak aan mooie woorden.

JollyRider schreef: ↑

09-05-2019 16:17

De essentie van wat ik zoek is verbinding.

Dank voor reactie, verhelderend.

Summersweats, in welk stadium ben je als het gaat om scheiden? Zijn er enkel woorden gevallen of ook al plannen gemaakt?

Oliviaaa, als jouw minnaar er nog 3 anderen op na zou houden zou jij dat prima vinden?

Lisanne804 schreef: ↑

10-05-2019 08:27

Dank voor reactie, verhelderend.

Mooi. Dan ben ik weer nieuwsgierig, wat heeft het voor je verhelderd?

pluisje1978 schreef: ↑

10-05-2019 08:13

en wat me ook opvalt dat jullie er meestal hezelfde instaan als minnaar . Ofwel beiden smoorverliefd op mekaar ofwel beiden rationeel en wetende dat er niet meer is en zal zijn dan de minnaarsrelatie .

Ja, dat lijkt zo hè?
IK heb overigens meerdere malen ondervonden dat dit vaak niet helemaal waar is. Het is wel zo dat je naar elkaar toebeweegt, als ik een man toch wel heel leuk vond maar hij hield afstand dan was het voor mij ook makkelijker om die afstand te bewaren. En andersom, als een man het helemaal aanging met me was ik toch ook geneigd meer te geven dan ik van tevoren had bedacht. En ik denk dat het de andere kant op ook zo werkt, dat mannen ook geneigd zijn om met je mee te "gevoelen", het laat hen ook allemaal niet koud natuurlijk.

Pluisje, gisteren of eergisteren sprak iemand hier over dat ze schermafbeeldingen gebruikt als mantra, misschien kan het jou ook helpen? Heb jij niet nog tekst van hem of pijnlijke woorden van hem die je je herinnert en die je op kunt schrijven om jezelf op dit soort moeilijke momenten te ondersteunen?

Jolly, behoefte aan verbinding is denk ik, een universele drijfveer.

Lisanne804 schreef: ↑

10-05-2019 08:41

Jolly, behoefte aan verbinding is denk ik, een universele drijfveer.

Dat denk ik ook. Ik ben een vrij universeel mens

Hoi allemaal,

Heel wat geschreven! Bij mij gaat het elke dag beter en beter. Ik mis hem nog wel... elke dag wel een aantal keren. Maar, ik zie het ook wel allemaal in een ander perspectief.

Het is toch wel grappig om te lezen dat velen een unieke verbinding voelen met hun minnaar. Ik dacht dit ook te voelen. Maar, wat is de oorzaak van dat gevoel? Het gevoel van alles te kunnen delen. Ik denk dat het sowieso al meespeelt dat je een geheim deelt, het minnaarschap. Hij of zij is ook op een veilige afstand wat maakt dat zaken makkelijker bespreekbaar worden. Berichten sturen is nu eenmaal makkelijker dan dingen uit te spreken. Je ziet elkaar op gestolen momenten, wat maakt dat je er beiden het beste van maakt, optimaal genieten. Zelfs een stomme koffie drinken met mijn minnaar deed me zweven!

Achteraf bekeken, weet ik nu pas hoe het me verblindde. Ik ging mijn minnaar verheerlijken, zag enkel zijn goede kanten. Dit maakte dat ik mijn eigen man in een ander daglicht zag. Kleine dingen waar ik me aan ergerde, maakte ik veeeeel groter. "Kan ik zo nog verder?" "Zou ik niet beter scheiden?" Alle gedachten heb ik gehad. Nu weet ik dat het absurd is. Ik zie mijn man terug zoals ik hem hoor te zien.

Oh ja, ik twijfel nog steeds of ik terug een minnaar zou nemen. En op welke manier dan? Ga ik voor de verbinding gaan (want ik ben er erg zeker van dat je die met erg veel mensen kan hebben) of ga ik gewoon voor de lust gaan. Ik heb beiden mogen ervaren... als ik mag kiezen met mijn hart, ga ik voor de verbinding. Mijn verstand zegt iets anders. Want hoe je het ook draait of keert... het heeft een enorme weerslag op je 'basisrelatie'. En daar pas ik voor. Dus ik blijf gewoon even lekker bij mijn eigen man!

Mijn ex-minnaar is nog steeds 'verdwenen'. Hij was erg actief op bijvoorbeeld twitter, maar heeft sinds de bewuste dag niets meer gepost. Onrechtstreeks maak ik me zorgen. Hij is ook niet meer op de voetbal geweest, terwijl ik weet dat dit zijn grote uitlaatklep is. Het is die bezorgdheid die nog elke dag opspeelt. Die ik ga moeten lossen...

pluisje1978 schreef: ↑

10-05-2019 08:13

en wat me ook opvalt dat jullie er meestal hezelfde instaan als minnaar . Ofwel beiden smoorverliefd op mekaar ofwel beiden rationeel en wetende dat er niet meer is en zal zijn dan de minnaarsrelatie .

Dit komt omdat wij beiden vanaf de start vrij duidelijk zijn geweest naar elkaar, ik wil geen relatie en hij heeft absoluut niet de intentie te gaan scheiden, omdat hij veel van zijn vrouw houdt. Dat zorgt ervoor dat je ook wat rationeler in de relatie blijft staan, maar zegt weer niets over hetgeen wat wij voor elkaar voelen. Dat er gevoelens zijn is meer dan duidelijk en ja, dat spreken wij ook wel uit naar elkaar, zonder uit het oog te verliezen dat het is wat het is. En begrijp me niet verkeerd hoor, ook hier wordt weleens geworsteld met gevoel, maar dat kan ook niet anders. Een minnaarsrelatie is en blijft een soort van gecompliceerd natuurlijk.

Pluisje, je lijkt het nu meer onder controle te hebben, zie ik dat goed?

@Lisanne
Drie minnaressen erbij lijkt mij gewoon niet haalbaar naast gezin, drukke job, hobby's en ik , maar op zich zou het mij niet uitmaken, neen.
Hij had een tijdje 1 andere minnares, naast mij, dat deed me eigenlijk zeer weinig.

Ik moet wel zeggen, ik krijg van hem meer dan genoeg tijd en aandacht, altijd. Ik kan ook echt alles kan zeggen en vragen en ik doe dat ook. Nog voor iets een onzekerheid kan worden, heb ik het al gevraagd, en dat van dag 1. Hij doet dat net hetzelfde.

Ik ben overigens ook smoor- en smoorverliefd op hem, en hij op mij (zo zegt hij toch en ik voel dat ook zo aan). Maar de grens is wel heel duidelijk, we willen beiden niet weg van onze partners en dus denk ik dat ik mag zeggen dat we er ook heel rationeel in staan.

Dit gezegd zijnde: natuurlijk is het vaak moeilijk, of doet het pijn. en natuurlijk droom ik ook van weekendjes Parijs en warme dekentjes (iemand schreef dat hier deze week zo mooi), en dan kan ik dat alleen maar uitspreken tegen hem en dat helpt, meestal. En anders is het de dag erna wel weer beter.

@Dixi
Interessant om lezen, jouw post
Ik vind ook dat ik zo een unieke verbinding heb
Ik probeer ook niet te vergelijken met mijn man, of minstens in te zien dat de vergelijking heel erg oneerlijk is en niet opgaat, maar soms is dat inderdaad moeilijk. Werkpuntje dus....
En dat verdwenen zijn, lijkt mij vreselijk. Ik kan mij echt niet inbeelden hoe moeilijk dat moet zijn na zo'n intensief en geheim contact plots gewoon niet meer te weten wat er aan de hand is.

Hi laivurds, ik was gewoon ruim 30 pagina’s achter met lezen! Wat is er veel gebeurd, ik zag zelfs van Marana nog een verwijzing naar mij en mijn bijzondere relatie met 1,5. Hij en ik waren minnaars, allebei in een beginnende open relatie. Dat was al heel ingewikkeld, maar we waren enorm verliefd en deden heel veel om daar ruimte voor te krijgen en te houden. We juichten het dan ook enorm toe toen mijn man de stoute schoenen aantrok en de vrouw van 1,5 benaderde. En ook zij een mooie affaire kregen. Maar man, man, man, wat werd het ingewikkeld. Alle balans was zoek, er zijn diepe wonden geslagen en het heeft toen al met al minstens zoveel pijn en verdriet en negatieve energie opgeleverd dan de lust en geilheid. En wat hebben we er allemaal veel van geleerd. En kennelijk zat er echt ergens een goede basis, dat we zeven jaar later kunnen zeggen dat we met elkaar een mooie vriendschap hebben ontwikkeld. Zij zijn terug gegaan naar monogamie, wij genieten nog steeds van onze open relatie. En 1,5 is nog steeds een hele dierbare vriend en misschien zelfs wel mijn soulmate, omdat hij na al die tijd me altijd op het juiste moment laat weten dat hij er is. Maar elkaar echt fysiek beminnen doen we al zes jaar niet meer. En misschien komt dat nog wel een keer op ons pad in een soort eenmalige excercitie, , maar het echte minnaarschap is een gesloten boek voor ons.

Na 1,5 heb ik vele andere minnaars gehad. De bootsman, een schrijver, Kees, een Twent. En dan vergeet ik vast ook nog wel mannen. En nu alweer twee jaar met Don. Altijd met vallen en opstaan, maar nooit meer met het diepe hartenzeer wat ik had toen ik 1,5 los moest laten. Ze hebben allemaal een speciaal plekje, ik heb ook met al mijn exen nog of weer goed contact (na een soort adempauze).

En zo vroeg ik me af hoe het kon dat ik dit dierbare topic, waar ik zo ontzettend veel mocht leren en hele mooie mensen mocht leren kennen, zo had kunnen verwaarlozen. Was ik het ontgroeid? Of kwam het omdat Don onder een steen lag en we ruim drie maanden geen woeste porneau hadden gehad? Of had ik het te druk? Het antwoord is een beetje van alles. En tijdens het lezen realiseerde ik me hoeveel ik hier mocht leren van de wijze vrouwen die hier al langer meeschreven. Een les, de les van Lookolook die hier al heel lang niet meer actief is, wil ik jullie graag meegeven: de cirkels (enige dichterlijke vrijheid eigen ik me wel toe).

Veel van ons worstelen hier met de balans, voor zover je je al realiseert dat je er niet al te diep in wilt zitten. Het helpt dat je je dan blijft realiseren wat echt belangrijk is: je gezin. Cirkel nr 1. Je gezin vraagt tijd en prioriteit, daar heb je verantwoordelijkheid voor en die ben je zelf ten volle aangegaan. Die tweede cirkel bestaat wellicht uit je werk. Het inkomen dat je nodig hebt om die eerste cirkel draaiende te houden, of voor andere belangrijke zaken als continuiteit, zelfontplooiing, zingeving enz. Cirkel 3 bestaat uit vrienden, hobbies, familie enz. Dingen die belangrijk voor je zijn en waar je tijd voor vrij wilt of moet maken. En dan is er cirkel 4. Daar zou je minnaar misschien wel moeten zitten. Qua tijd, aandacht enz. Zit hij juist in cirkel 1? Zit jij alle avonden twee uren met hem te appen? Pas je je agenda aan aan zijn eventuele mogelijkheden? Slokt hij eigenlijk al jouw gedachtes op? Dan kun je je afvragen of je de juiste keuzes maakt.

En verder excuus dat ik niet inhoudelijk op jullie reageer, old stars Marana en Roos kunnen dat veel beter dan ik en zijn goed ingevoerd op alle verhalen. Thx ladies!

En Hoesje, hoe is het met jou? Jij bent ook al weer even stil. Werkt het bij jou ook zo dat het hebben van dates en veel contact zorgt dat je hier actiever bent?

Fijn om je weer te lezen Orange, de laatste tijd moet ik ook aan Heidi denken, die kon ook altijd zo beeldend schrijven.
Ik ben sinds jaar en dag maar een passant.
Voor Pluisje koester ik een warm hart omdat het het lijkt dat jij maar geen stelling kunt nemen en een speelbal blijft van zijn grillen.

*breekt even in*

ik lees hier nog altijd mee. Tijdje geleden kwam ik even 'terug' toen er een eventuele minnaar langs kwam. Dat is op een gekke manier afgelopen/nooit wat geweest/eigenijk weet ik het nog steeds niet.
Maar Roosss zei deze week iets over eerlijk zijn.

Rooss4.0 schreef: ↑

09-05-2019 18:01

Toen we daadwerkelijk voor elkaar kozen heb ik van hem geen eerlijkheid afgedwongen, ik vind dat namelijk helemaal niet zo heel interessant. Veel boeiender was de manier waarop ik ermee omging, daar had ik namelijk alle invloed op. Ik ben bij mezelf nagegaan of ik kon leven met evt leugens, of ik daar een acceptatie in kon vinden en hoeveel waarde ik nou eigenlijk hechtte aan die waarheid.

ik blijf daar maar op broeden merk ik. Ik vind het een nobel streven, en misschien ook wel iets om na te leven (omdat het het leven een stuk makkelijker zou maken ) maar waarom lukt het je niet zoveel te hechten aan de waarheid? Want voor mij staat het ook wel voor respect. Ik zou het heel graag kunnen zien voor wat het is. Mijn eigen gevoel/gedrag niet projecteren op dat van een ander....

Fijne comeback Oranje Mooi dat je het cirkelverhaal nog even aanhaalt, dat kun jij altijd beter uitleggen dan ik.


Crea bea, ook welkom terug. Jammer dat dat zo gek is verlopen toen, spijtig. Nu monogaam dus?

Interessant stukje wat je aanhaalt. Ik vind zelf de openheid die ik in mijn relatie heb heel belangrijk. Maar ik kan me wel heel goed voorstellen dat ouwe koeien uit de sloot halen onder het mom van 'ik moet de waarheid weten' niet zo belangrijk is. Hoe koppel jij respect daaraan?

Dixi, fijn om van je te horen. Ook dat het beter gaat! Klinkt alsof jij jezelf weer hebt hervonden.

Orange, wat een bijzonder verhaal, ik ben vaak op je gewezen omdat onze verhalen overeenkomsten zouden hebben, ik zie wel waarom dat zo is.

Ik hoop dat de vele pijn jou dan bespaard blijft. Er werd hier vaak gezegd dat een minnaarsrelatie altijd een einddatum kent. Dat wilde ik niet horen, want de gedachte eraan deed pijn. Maar het is zo waar! In mijn volgende relaties heb ik me dat ook altijd voor ogen gehouden, dat je moet genieten van de leuke dingen en niet teveel energie moet steken in dingen die je toch niet kunt veranderen. Don heeft maandenlang totaal geen tijd voor me gehad en het was oke. Niet leuk, maar ook geen drama.

Oranje, het is waar wat je zegt, ik wil helemaal niet denken aan een einddatum, wil nu het liefst dat dit voor altijd zo blijft.
Ik denk als je een keer heel hard gevallen bent je daarna automatisch wat zelfbeschermender bent, en beter rationeel kunt denken en scheidingslijnen kunt plaatsen zoals dat je je enkel op het leuke wilt focussen.
Ik ben puur gegaan voor de verbinding en het gevoel, had hier geen ervaring mee, ben verliefd geworden, zonder vooraf te weten wat het allemaal te weeg zou brengen en zit er al diep in. Ik vrees dat ik vroeg of laat ook behoorlijk zal gaan vallen..
Soms denk ik aan een toekomst samen, maar dat is mezelf waarschijnlijk enorm voor de gek houden.
Wiekjes zei ooit, misschien is het beter als zijn vrouw het ontdekt . Niet dat ik dat zou willen maar afgelopen week had ze iets door en hoewel ik dat voor hem absoluut niet wil, dacht ik ook even; laat maar gebeuren, dan weet ik tenminste wat ik echt aan m heb als t er op aan komt en kom ik waarschijnlijk snel met beide benen op de grond. Hoewel ik anders hoop, is dat waarschijnlijk wel realiteit.

Wat had ze precies door? En gaat hij nu voorzichtiger zijn?

We hebben onlangs toen zijn vrouw een weekend weg was, een nacht samen gehad, hij had gezegd met een vriend te zijn gaan stappen en gelogen over de tijd dat hij terug thuis was. Zijn vrouw had ontdekt dat die tijd niet kon kloppen en hem daarmee geconfeonteerd en zijn computer doorgespit, hij is met een smoes weg gekomen.
Hij gaat niet voorzichtiger zijn, wel beter plannen.

Heeft hij ff geluk. Kans zit erin dat ze het zo op het oog laat rusten, maar ondertussen de tijd neemt om dingen uit zoeken. Ze zal wel met een onderbuikgevoel rondlopen en daar mogelijk naar handelen.

De tijd zal het uitwijzen.

Hij denkt dat zij het erbij laat zitten, maar ik zou in haar schoenen ook verder gaan spitten!
Anderzijds heeft zij in zijn vorige affaire, 5 jaar lang niets noemenswaardigs ontdekt, terwijl dat toen door een dichtere afstand en manieren van communiceren veel gevaarlijker was dan de manieren waarop wij nu in contact zijn.
Toch gezien de hoeveelheid dat we elkaar zien en spreken is het best vreemd dat ze niets doorheeft. Anderzijds weet hij door ervaring precies wat hij wel en niet kan doen, al zoekt hij ook wel eens de grenzen op.

Zij let op soecifeke signalen die hij weet te omzeilen.
Heel veel vrouwen weten denk ik ook niet waar vooral op te letten, en focussen waarschijnlijk vooral op Whatsapp waar ze in de meeste gevallen waarschijnlijk weinig zullen vinden.
Ik denk dat het helemaal niet ingewikkeld is om te ontdekken of je partner trouw is of niet, maar dan moet je wel weten hoe!
Doordat ik aan de andere kant sta kan ik zo een heleboel dingen opnoemen die zouden kunnen wijzen op overspel, maar ik denk dat de meeste vrouwen daar geen idee van hebben.

Ik denk dat de meeste mensen ook helemaal niet op zoek zijn naar bewijs van het een of het ander. De meeste mensen zullen hun partner gewoon vertrouwen en een deel zal het niet zo belangwekkend vinden. Denk ik

JollyRider schreef: ↑

12-05-2019 15:09

Ik denk dat de meeste mensen ook helemaal niet op zoek zijn naar bewijs van het een of het ander. De meeste mensen zullen hun partner gewoon vertrouwen en een deel zal het niet zo belangwekkend vinden. Denk ik

Dat denk ik ook, maar ik doel vooral op de groep die wel een onderbuikgevoel heeft maar er toch niet de vinger op kunnen leggen.

Lisanne804 schreef: ↑

12-05-2019 15:13

Dat denk ik ook, maar ik doel vooral op de groep die wel een onderbuikgevoel heeft maar er toch niet de vinger op kunnen leggen.

Geen idee of jouw minnaar dat doet, maar het lijkt me vooral heel lastig wanneer je als vrouw dat onderbuikgevoel hebt, je ernaar vraagt bij je partner (waarvoor je wellicht toch ook al bij jezelf een drempel over moet, want 1. je vertrouwt je partner en 2. je wil ook niet als een wantrouwige zeur worden weggezet), en deze dan a) glashard ontkent en misschien b) ook nog zoiets zegt als "dat je niet zo moet zeuren/niet zo jaloers moet zijn".

Je zou voor minder aan jezelf gaan twijfelen denk ik.

Lisanne804 schreef: ↑

12-05-2019 15:13

Dat denk ik ook, maar ik doel vooral op de groep die wel een onderbuikgevoel heeft maar er toch niet de vinger op kunnen leggen.

daar zit misschien een verdienmodel?