Seks
alle pijlers
Vanaf start zwangerschap tot 6,5 maand oud geen seks gehad.
dinsdag 21 mei 2019 om 23:29
Goedenavond,
Ik weet er zijn al talloze topics hierover geweest, alleen ik ben geen topic kaper dus vandaar mijn eigen topic gemaakt!
Vanaf de start van de zwangerschap tot nu toe hebben ik en mijn vriendin maar heel weinig seks. Misschien maar 1x per 2-3 maanden, het knaagt aan mij en zorgt voor enorm veel frustraties richting haar. Waarop zij reageerde met een antwoord als dan zoek je toch iemand voor de seks. Echter als ik dit doe dan word ze ook weer boos en verdrietig waardoor ik voortijdig dit afkap en ik dus nog steeds met een seks frustratie zit opgescheept.
Ze slikt momenteel niet de pil, en we vrijen dus met condoom.
(Reden hiervoor is dat we 1-1.5 jaar ertussen willen voor we proberen voor nummer 2)
Echter de seks is zo'n struikelblok dat ik mij afvraag of ik wel de juiste keuzes in het leven heb genomen en het wel verstandig is om nog voor een 2e te gaan.
Ik wil niet van haar af omdat ik ontzettend veel van haar hou, maar ik wil gewoon seks hebben, liefst met haar maar als zij niet wilt wat moet ik dan? En als ik het met een ander zou doen dan word ze dus boos en verdrietig. (begrijpelijk aan de ene kant) Maar als ze zelf geen seks wilt dan worden haar behoefte/problemen ineens mijn problemen.
Ik wil eerlijk zijn in mijn relatie en dus niet stiekem gaan doen, echter op dit moment zie ik geen andere keuzes... (ze gaf eerder toestemming, en nu weer niet voor een fwb)
Het probleem doet ons ook verder uit elkaar trekken, maar ik heb mijzelf altijd voorgenomen dat als je aan kinderen begint je niet zomaar ertussen uit kan knijpen...
(Vind dat mijn zoon een goede vader/moeder relatie verdient, zonder gescheiden ouders.)
Wat moet ik hiermee?
Ze heeft tijdens de seks wel pijn af en toe, en het is heel gevoelig. Maar 1x per 2-3 maanden zal de gevoeligheid toch ook niet wegnemen? Of denk ik daar te makkelijk over?
Ik weet er zijn al talloze topics hierover geweest, alleen ik ben geen topic kaper dus vandaar mijn eigen topic gemaakt!
Vanaf de start van de zwangerschap tot nu toe hebben ik en mijn vriendin maar heel weinig seks. Misschien maar 1x per 2-3 maanden, het knaagt aan mij en zorgt voor enorm veel frustraties richting haar. Waarop zij reageerde met een antwoord als dan zoek je toch iemand voor de seks. Echter als ik dit doe dan word ze ook weer boos en verdrietig waardoor ik voortijdig dit afkap en ik dus nog steeds met een seks frustratie zit opgescheept.
Ze slikt momenteel niet de pil, en we vrijen dus met condoom.
(Reden hiervoor is dat we 1-1.5 jaar ertussen willen voor we proberen voor nummer 2)
Echter de seks is zo'n struikelblok dat ik mij afvraag of ik wel de juiste keuzes in het leven heb genomen en het wel verstandig is om nog voor een 2e te gaan.
Ik wil niet van haar af omdat ik ontzettend veel van haar hou, maar ik wil gewoon seks hebben, liefst met haar maar als zij niet wilt wat moet ik dan? En als ik het met een ander zou doen dan word ze dus boos en verdrietig. (begrijpelijk aan de ene kant) Maar als ze zelf geen seks wilt dan worden haar behoefte/problemen ineens mijn problemen.
Ik wil eerlijk zijn in mijn relatie en dus niet stiekem gaan doen, echter op dit moment zie ik geen andere keuzes... (ze gaf eerder toestemming, en nu weer niet voor een fwb)
Het probleem doet ons ook verder uit elkaar trekken, maar ik heb mijzelf altijd voorgenomen dat als je aan kinderen begint je niet zomaar ertussen uit kan knijpen...
(Vind dat mijn zoon een goede vader/moeder relatie verdient, zonder gescheiden ouders.)
Wat moet ik hiermee?
Ze heeft tijdens de seks wel pijn af en toe, en het is heel gevoelig. Maar 1x per 2-3 maanden zal de gevoeligheid toch ook niet wegnemen? Of denk ik daar te makkelijk over?
woensdag 22 mei 2019 om 13:55
Egoïsme is ook seks verwachten van iemand die pijn heeft. Ik neem aan dat die vriendin voordat ze pijn kreeg wel genoot van de seks, iets wat nu niet kan. Dat kan ook behoorlijk frustrerend zijn. Daarnaast krijg ik het idee dat veel mensen, en voornamelijk mannen, geen idee hebben van hoeveel pijn het allemaal kan doen en welke gevolgen dat ook psychisch kan hebben. Hormonaal kan het soms ook nog allemaal wel even duren. Als je dan ook nog zo'n vriend als TO hebt die alleen maar zit te pushen en vervolgens begint over fwb, terwijl ze nog niet zo lang geleden bevallen is en pijn heeft, zal de zin in seks je sowieso al snel vergaan. Ik vind het zo'n kansloze opmerking. Zoiets zeg je toch gewoon niet tegen een pas bevallen vrouw die pijn heeft. Dat je überhaupt denkt over het nemen van een fwb op zo'n moment. Wat dacht je van eerst proberen het probleem op te lossen.Enjoying schreef: ↑22-05-2019 12:56Er zijn hier al heel veel topics over geschreven maar steeds als een man zegt dat hij meer seks wil dat krijgt hij steeds een stempel hier. Ik vind het ook egoïstisch van haar. In een relatie ben je met twee en seks hoort daar bij. Dat ze na de bevalling moet rusten is zeer normaal. En die reacties van je zelf dan maar te bevredigen zijn ook al zo saai. Zelf bevredigen is compleet anders dan seks met een vrouw. Ik zou ook zeker niet meteen voor een tweede gaan.
Praat met elkaar en maak duidelijke afspraken.
woensdag 22 mei 2019 om 14:23
Jeetje, wat een herkenning in dit verhaal maar dan van de andere kant.
Weliswaar niet vanwege de pijn, maar was gewoon weg te moe wanneer vriend lief zin had en voelde me totaal niet aantrekkelijk meer.
Heb je wel eens aan haar gevraagd waardoor het komt, komt het alleen door de pijn of zit ze niet lekker in haar vel? Complimentjes geven en aandacht geven zonder dat het meteen resulteert in seks is misschien ook een idee?
Wij hebben er over gepraat aangezien hij ook duidelijk aangaf de behoefte heel sterk te hebben aan meer intiem contact. Heb hier vervolgens over na gedacht wat ik hier van vond en mee kon en ja ik geef hem wel gelijk en begrijp hem wel, seks is niet alleen penetreren.. (vind ik) dus dan maar op andere manieren intiem zijn samen. en ondertussen wellicht inderdaad zoals vele hier al zeggen naar de dokter gaan met de pijn die ze ervaart.
Weliswaar niet vanwege de pijn, maar was gewoon weg te moe wanneer vriend lief zin had en voelde me totaal niet aantrekkelijk meer.
Heb je wel eens aan haar gevraagd waardoor het komt, komt het alleen door de pijn of zit ze niet lekker in haar vel? Complimentjes geven en aandacht geven zonder dat het meteen resulteert in seks is misschien ook een idee?
Wij hebben er over gepraat aangezien hij ook duidelijk aangaf de behoefte heel sterk te hebben aan meer intiem contact. Heb hier vervolgens over na gedacht wat ik hier van vond en mee kon en ja ik geef hem wel gelijk en begrijp hem wel, seks is niet alleen penetreren.. (vind ik) dus dan maar op andere manieren intiem zijn samen. en ondertussen wellicht inderdaad zoals vele hier al zeggen naar de dokter gaan met de pijn die ze ervaart.
woensdag 22 mei 2019 om 14:41
Lees eerst goed voor je iets neerschrijft. Ik heb gezegd dat het niet meer dan normaal is dat er rust nodig is na een bevalling. Over fwb heb ik zelfs niets gezegd. Je kan als koppel ook heel intiem zijn zonder penetratie maar ook dat gebeurd niet.Suzan_1991 schreef: ↑22-05-2019 13:55Egoïsme is ook seks verwachten van iemand die pijn heeft. Ik neem aan dat die vriendin voordat ze pijn kreeg wel genoot van de seks, iets wat nu niet kan. Dat kan ook behoorlijk frustrerend zijn. Daarnaast krijg ik het idee dat veel mensen, en voornamelijk mannen, geen idee hebben van hoeveel pijn het allemaal kan doen en welke gevolgen dat ook psychisch kan hebben. Hormonaal kan het soms ook nog allemaal wel even duren. Als je dan ook nog zo'n vriend als TO hebt die alleen maar zit te pushen en vervolgens begint over fwb, terwijl ze nog niet zo lang geleden bevallen is en pijn heeft, zal de zin in seks je sowieso al snel vergaan. Ik vind het zo'n kansloze opmerking. Zoiets zeg je toch gewoon niet tegen een pas bevallen vrouw die pijn heeft. Dat je überhaupt denkt over het nemen van een fwb op zo'n moment. Wat dacht je van eerst proberen het probleem op te lossen.
woensdag 22 mei 2019 om 14:44
Nou eh nee. De eerste weken voor de meesten iig niet. Is dat nou zo raar? Kan een man dan niet ff zonder? Is een relatie alleen maar seks dan?kindrebel schreef: ↑22-05-2019 08:42Is seks dan alleen maar penetreren? Je kan toch ook vrijen, teasen, elkaar oraal bevredigen of met de hand. Samen douchen, stoeien, zoenen, kroelen, strippen, opwindende gesprekken voeren? Kortom, voor seksuele spanning en bevrediging zorgen zonder dat er een piemel in een poes komt. Zodat je elkaar ziet als seksueel wezen.
Als je een kind hebt gebaard, kan dan helemaal niets van dit alles meer?
woensdag 22 mei 2019 om 14:49
Nee hoor geen pijn. Niet in rug, niet in borsten. Enne, seksslavernij is niet meer van deze tijd toch? Houden van is pijpen of aftrekken dus
woensdag 22 mei 2019 om 14:50
Dus zij moet maar ff d'r best doen om hem te bevredigen???Enjoying schreef: ↑22-05-2019 12:56Er zijn hier al heel veel topics over geschreven maar steeds als een man zegt dat hij meer seks wil dat krijgt hij steeds een stempel hier. Ik vind het ook egoïstisch van haar. In een relatie ben je met twee en seks hoort daar bij. Dat ze na de bevalling moet rusten is zeer normaal. En die reacties van je zelf dan maar te bevredigen zijn ook al zo saai. Zelf bevredigen is compleet anders dan seks met een vrouw. Ik zou ook zeker niet meteen voor een tweede gaan.
Praat met elkaar en maak duidelijke afspraken.
woensdag 22 mei 2019 om 15:02
Ik heb goed gelezen, vandaar ook mijn reactie op jou en daarna TO's verhaal erbij gehaald. Probleem is dat als je pijn hebt, je vaak gewoon geen zin meer hebt om intiem te zijn aangezien het behoorlijk frustrerend is dat je niet normaal seks kunt hebben. Het is niet leuk voor TO, maar ook niet voor die vrouw.
woensdag 22 mei 2019 om 15:12
Ik had ook pijn tijdens de seks, na de bevalling. Voor de bevalling ook vrij weinig seks gehad overigens, want de combi avondmisselijkheid, overgeven en maagzuur was voor zowel mijzelf als voor mijn man een vreselijke libidokiller.
Ik vond het lastig, had telkens het idee man en mijzelf teleur te stellen doordat seks zo'n ding was geworden na de bevalling, vooral in mijn hoofd.
Maar door die pijn telkens in mijn hoofd te hebben, belandde ik in een vicieuze cirkel, waar ik zonder professionele hulp ook niet uit uitgekomen was denk ik.
In ons geval vonden we het beiden na een maand of 3-4 belangrijk om het weer leuk met elkaar te hebben in bed, toen voelde ik me weer redelijk fit. Kan me voorstellen dat dit voor heel veel andere vrouwen erg snel kan zijn.
Dus heb ik zelf al snel de stap genomen om een bekkenbodemfysio in te schakelen ( ik was al een oud bekende van haar) , die me binnen een paar sessies over mijn angsten heen heeft geholpen.
Door te ontspannen, me te realiseren dat er ruimte genoeg was, dat ik daarnaast zelf de controle had over bepaalde spieren en dat ik aan kon geven bij man wanneer het even te veel was. Die combi zorgde ervoor dat ik weer vertrouwen had in mijn eigen lichaam, want hoe aantrekkelijk ik man ook vond, kiezen op elkaar en gaan met die banaan terwijl je echt pijn hebt, is vreselijk. Niet alleen voor mij, hij vond het ook vreselijk rottig.
Heb jij dat niet TO? Het zien van je vrouw, die pijn heeft tijdens penetratie? Vind je dat zelf geen enorme libidokiller?
Ik kan me trouwens best voorstellen dat je na zoveel maanden toe kunt zijn aan wat frequenter seks hebben. Maar je zult daar toch je vrouw bij nodig hebben ( als zij seks buiten de deur geen optie vindt) en beseffen dat ze hier mogelijk toch meer hulp bij nodig heeft dan gewoon wat vaker seks hebben.. Alsof dan de pijn ineens weg is.
Een tweede zou ik maar even on hold zetten. Eerst dit oplossen en goed met elkaar praten en mogelijk hulp inschakelen van een professional.
Ik vond het lastig, had telkens het idee man en mijzelf teleur te stellen doordat seks zo'n ding was geworden na de bevalling, vooral in mijn hoofd.
Maar door die pijn telkens in mijn hoofd te hebben, belandde ik in een vicieuze cirkel, waar ik zonder professionele hulp ook niet uit uitgekomen was denk ik.
In ons geval vonden we het beiden na een maand of 3-4 belangrijk om het weer leuk met elkaar te hebben in bed, toen voelde ik me weer redelijk fit. Kan me voorstellen dat dit voor heel veel andere vrouwen erg snel kan zijn.
Dus heb ik zelf al snel de stap genomen om een bekkenbodemfysio in te schakelen ( ik was al een oud bekende van haar) , die me binnen een paar sessies over mijn angsten heen heeft geholpen.
Door te ontspannen, me te realiseren dat er ruimte genoeg was, dat ik daarnaast zelf de controle had over bepaalde spieren en dat ik aan kon geven bij man wanneer het even te veel was. Die combi zorgde ervoor dat ik weer vertrouwen had in mijn eigen lichaam, want hoe aantrekkelijk ik man ook vond, kiezen op elkaar en gaan met die banaan terwijl je echt pijn hebt, is vreselijk. Niet alleen voor mij, hij vond het ook vreselijk rottig.
Heb jij dat niet TO? Het zien van je vrouw, die pijn heeft tijdens penetratie? Vind je dat zelf geen enorme libidokiller?
Ik kan me trouwens best voorstellen dat je na zoveel maanden toe kunt zijn aan wat frequenter seks hebben. Maar je zult daar toch je vrouw bij nodig hebben ( als zij seks buiten de deur geen optie vindt) en beseffen dat ze hier mogelijk toch meer hulp bij nodig heeft dan gewoon wat vaker seks hebben.. Alsof dan de pijn ineens weg is.
Een tweede zou ik maar even on hold zetten. Eerst dit oplossen en goed met elkaar praten en mogelijk hulp inschakelen van een professional.
chantilly21_2 wijzigde dit bericht op 22-05-2019 15:16
5.65% gewijzigd
woensdag 22 mei 2019 om 15:13
Inderdaad. De eerste 3 maanden kon in amper lopen/zitten/liggen van de rugpijn en pijn in m'n bekkenbodem. Om nog maar te zwijgen van de pijn in m'n borsten door elke keer borstontstekingen. Ook nog 8 weken door blijven bloeden na de bevalling en door het schuren van die klote verbandjes heb ik daarna nog weken pijn gehad. En dan hebben we het nog niet eens over de extreme vermoeidheid die je kunt ervaren. Fijn dat er dan door sommigen wel even van je verwacht wordt dat je ook nog allerlei seksuele handelingen uit zou willen voeren. Alsof je daar zin in hebt als je overal pijn hebt. En ja, ook enkel vaginale pijn kan ervoor zorgen dat je er helemaal geen zin meer in hebt. Als je daar zo'n pijn hebt kan de frustratie zo groot worden dat je er gewoon helemaal niets meer van wil weten. Ik snap dat dat onvoorstelbaar is voor sommigen, zeker als je het nooit hebt meegemaakt. Maar helaas kan dit wel gebeuren.
woensdag 22 mei 2019 om 15:26
EensEnjoying schreef: ↑22-05-2019 12:56Er zijn hier al heel veel topics over geschreven maar steeds als een man zegt dat hij meer seks wil dat krijgt hij steeds een stempel hier. Ik vind het ook egoïstisch van haar. In een relatie ben je met twee en seks hoort daar bij. Dat ze na de bevalling moet rusten is zeer normaal. En die reacties van je zelf dan maar te bevredigen zijn ook al zo saai. Zelf bevredigen is compleet anders dan seks met een vrouw. Ik zou ook zeker niet meteen voor een tweede gaan.
Praat met elkaar en maak duidelijke afspraken.
Wie wat wil die moet wat.
woensdag 22 mei 2019 om 16:49
he he, dit inderdaad! Wat is toch steeds die focus op neuken?kindrebel schreef: ↑22-05-2019 08:42Is seks dan alleen maar penetreren? Je kan toch ook vrijen, teasen, elkaar oraal bevredigen of met de hand. Samen douchen, stoeien, zoenen, kroelen, strippen, opwindende gesprekken voeren? Kortom, voor seksuele spanning en bevrediging zorgen zonder dat er een piemel in een poes komt. Zodat je elkaar ziet als seksueel wezen.
Als je een kind hebt gebaard, kan dan helemaal niets van dit alles meer?
woensdag 22 mei 2019 om 16:54
woensdag 22 mei 2019 om 17:02
ja speciaal ontwikkeld voor droplullen
Lorem Ipsum
woensdag 22 mei 2019 om 17:08
Hallo allemaal,
Ik denk dat ik mijn verhaal een beetje verkeerd heb geschreven,
Ik zal het even duidelijke omschrijven,
Vanaf de start vanaf de zwangerschap hebben ik en mijn vriendin heel weinig seksueel contact (hier bedoel ik ook gewoon intiem contact mee.)
Van voor dat onze zoontje was geboren vond ik dit allemaal niet erg, ik vond het zelfs een fijner idee. Na de geboorte van onze zoontje heeft mijn vriendin veel ellende meegemaakt tijdens de bevalling, en heb ik de eerste 2-3 maanden sowieso geen aanstalten gemaakt. Heb zo goed mogelijk voor haar gezorgd en mijn best gedaan als kersverse vader. Het geen is dat ik helemaal niet push, of althans zo komt het voor mij niet over. (probeer maar 1x per maand om weer intiem te zijn.)
Laat ik voorop stellen dat zij elke keer met het idee komt voor FWB, dit komt omdat ik gewoon gefrustreerd raak van het feit dat er helemaal geen intiem contact is. Al doet ze een beetje intiem zonder penetratie dan ben ik al blij, maar dat is zelfs teveel gevraagd. Ik probeer niet egoïstisch over te komen, maar ze wilt niet praten erover... Ik blijf wel pushen om te praten erover maar dat weigert ze ook, of ik krijg ineens allemaal verwijten naar mijn hoofd geslingerd.
Ik heb zelfs aangeboden om naar een psychiater te gaan, iemand buiten onze kring om als buitenbeentje een kijk te hebben hoe hier mee om te gaan. Maar dat wilt ze ook niet, ik word gewoon doodongelukkig hiervan...
Ik wil best wachten, maar hoelang... Ik heb geen tijdsindicatie, niks, ik probeer elke keer op een lieve manier het weer uit, maar ze heeft helemaal geen zin en word dan boos op het feit dat ik wel zin hebt.
Ik mis het intiemcontact gewoon, ik snap wat het fysiek daar beneden doet, en dat het niet 1,2,3 over is begrijp ik ook. Maar ze heeft alleen pijn last tijdens penetratie, dan is ander intiemcontact toch niet teveel gevraagd?
Ik werk 5 dagen en zij 4 dagen per week.
Ik ben 26 jaar oud, en zij is 31 jaar oud.
Ik wil nog wel even aangeven dat zei elke keer zegt dat het nooit terug zal komen en ik maar een ander moet zoeken voor intiem contact, of dit uit frustratie is welke reden dan ook is onbekend.
Hopende dat mijn verhaal zo beter uitgelegd word en minder egoïstisch overkomt? (Voor mij is de hele situatie onderhand ook een warboel geworden.)
Ik denk dat ik mijn verhaal een beetje verkeerd heb geschreven,
Ik zal het even duidelijke omschrijven,
Vanaf de start vanaf de zwangerschap hebben ik en mijn vriendin heel weinig seksueel contact (hier bedoel ik ook gewoon intiem contact mee.)
Van voor dat onze zoontje was geboren vond ik dit allemaal niet erg, ik vond het zelfs een fijner idee. Na de geboorte van onze zoontje heeft mijn vriendin veel ellende meegemaakt tijdens de bevalling, en heb ik de eerste 2-3 maanden sowieso geen aanstalten gemaakt. Heb zo goed mogelijk voor haar gezorgd en mijn best gedaan als kersverse vader. Het geen is dat ik helemaal niet push, of althans zo komt het voor mij niet over. (probeer maar 1x per maand om weer intiem te zijn.)
Laat ik voorop stellen dat zij elke keer met het idee komt voor FWB, dit komt omdat ik gewoon gefrustreerd raak van het feit dat er helemaal geen intiem contact is. Al doet ze een beetje intiem zonder penetratie dan ben ik al blij, maar dat is zelfs teveel gevraagd. Ik probeer niet egoïstisch over te komen, maar ze wilt niet praten erover... Ik blijf wel pushen om te praten erover maar dat weigert ze ook, of ik krijg ineens allemaal verwijten naar mijn hoofd geslingerd.
Ik heb zelfs aangeboden om naar een psychiater te gaan, iemand buiten onze kring om als buitenbeentje een kijk te hebben hoe hier mee om te gaan. Maar dat wilt ze ook niet, ik word gewoon doodongelukkig hiervan...
Ik wil best wachten, maar hoelang... Ik heb geen tijdsindicatie, niks, ik probeer elke keer op een lieve manier het weer uit, maar ze heeft helemaal geen zin en word dan boos op het feit dat ik wel zin hebt.
Ik mis het intiemcontact gewoon, ik snap wat het fysiek daar beneden doet, en dat het niet 1,2,3 over is begrijp ik ook. Maar ze heeft alleen pijn last tijdens penetratie, dan is ander intiemcontact toch niet teveel gevraagd?
Ik werk 5 dagen en zij 4 dagen per week.
Ik ben 26 jaar oud, en zij is 31 jaar oud.
Ik wil nog wel even aangeven dat zei elke keer zegt dat het nooit terug zal komen en ik maar een ander moet zoeken voor intiem contact, of dit uit frustratie is welke reden dan ook is onbekend.
Hopende dat mijn verhaal zo beter uitgelegd word en minder egoïstisch overkomt? (Voor mij is de hele situatie onderhand ook een warboel geworden.)
woensdag 22 mei 2019 om 19:52
Een relatie is niet alleen maar seks, maar seks is voor veel mensen wel een belangrijk deel van een relatie.
Neemt niet weg dat het natuurlijk volstrekt normaal is dat er de eerste weken of maanden na een bevalling geen seks is.
woensdag 22 mei 2019 om 20:19
Theano33DFX schreef: ↑22-05-2019 17:08
Ik wil nog wel even aangeven dat zei elke keer zegt dat het nooit terug zal komen
Dan wordt de conceptie van een tweede kind wel een heel moeilijk verhaal!
Knuffelt ze je wel, laat ze je merken dat ze jou nog steeds aantrekkelijk vindt?
woensdag 22 mei 2019 om 21:03
Ze knuffelt af en toe nog wel, maar ze moppert ook veel op wat ik allemaal wel niet goed doe voor ons zoontje, nu komt de verzorging vooral van haar kant en is papa er meer om mee te knuffelen, lachen en flesje geven.
(Zal wel moeders eigen zijn dat niemand het goed doet behalve mama? Hormonen etc?)
Ik heb geen idee of ze me aantrekkelijk vind? Maakt me soms best wel onzeker, maar aan de andere kant doet ze zichzelf ook te kort, in het begin was het beetje opmaken, leuke kleertjes aan trekken. Shoppen doe ik al niet meer, want kleren uitzoeken is echt letterlijk dit: Een grote rotzooi aan van alles en nog wat passen, klagen, alles terug leggen waar het vandaan kwam, tegen mij mopperen dat niks haar staat.
Ik denk dat ze gewoon enorm vermoeid is, en niet kan leven met haar eigen lichaam.
Hoevaak ik ook zeg dat ik nog steeds vind dat haar lichaam er goed uitziet, ze geloofd het gewoon niet.
Heeft dit misschien te maken met haar leeftijd icm een kindje? Soort midlife crisis voor mama’s?
anoniem_386381 wijzigde dit bericht op 22-05-2019 21:16
1.19% gewijzigd
woensdag 22 mei 2019 om 21:15
Ik krijg letterlijk de restjes heb ik soms het gevoel.
woensdag 22 mei 2019 om 21:35
Dat noemt men ook wel hormonen. Sommige vrouwen willen heel veel seks als ze zwanger zijn, sommigen willen het helemaal niet.
