Relaties
alle pijlers
Vriend wil alles weten...
zondag 3 maart 2019 om 06:18
Hier heeft karma ook z'n werk gedaan en flink ook. Zelf zegt hij trouwens ook dat het karma is....tja
zondag 3 maart 2019 om 06:24
Ik zit er aan te denken om toch een melding te doen. Hij heeft al wel gezegd dat hij het gaat omdraaien en zeggen dat ik hem heb mishandeld.
Als hij een andere partner krijgt gaat hij haar ook mishandelen dat weet ik nu al.
Hij slaat trouwens meer mensen uit z'n omgeving.
Ik ga trouwens met niemand op de vuist, ik loop liever weg.
zondag 3 maart 2019 om 06:30
Idd geen rekening meer met hem te hoeven houden is bevrijdendNiemandskind35 schreef: ↑26-02-2019 17:53Hier ook geen aangifte... vraag me af of het wel als mishandeling wordt gezien voor de wet. En karma, tja, daar wacht ik nog opHij heeft nieuwe vriendin, gaat 4x per jaar op vakantie (wilde met mij nooit) en allerlei luxe spullen.
Maar goed, ik loop niet meer op eieren, kan ademhalen en samen met de kinderen een toekomst opbouwen. En dat is voor nu mooi genoeg!
zondag 3 maart 2019 om 08:21
Ja, dit is verschrikkelijk en ja, ik voel me zwaar ellendig hier onder en voel me regelmatig heel erg schuldig en altijd “gewoon” schuldig! En nu??? Ik zal er mee moeten dealen want helaas kun je niet zomaar beslissen als moeder dat je je kinderen niet meer naar hun vader laat gaan. Zie het verhaal van Hanaa en alle andere verhalen overal.bemby77 schreef: ↑01-03-2019 23:02Wat verschrikkelijk voor die kinderen. De rol van een volwassene overnemen terwijl ze met zaken bezig zouden moeten zijn passend bij hun leeftijd. Kind ben je maar 1 keer. Ik zou me als moeder zwaar ellendig voelen en kampen met een groot schuldgevoel. Die kinderen gaan als volwassenen ongetwijfeld ‘ergens’ last van krijgen.
Ik probeer bij mij thuis de kinderen zoveel mogelijk veiligheid te bieden. Veiligheid om kind te zijn, veiligheid dat hun gevoelens er ook mogen zijn. En daar heb ik zeer regelmatig mijn handen meer dan vol aan. Als ze weer bij mij komen na een week bij hun vader ben ik een aantal dagen intensief aan het praten en knuffelen met ze.
Dus ja, ze krijgen er later last van, sterker, dat hebben ze al. Maar alle organisaties hebben daar weinig mee, kinderen horen ook hun vader te zien. Dus ploeter ik verder, regel hulp, ben er voor de kinderen ook al ga ik soms ten onder.
Ik hoor dus graag hoe ik hier mee om zou moeten gaan zodat ik me niet zwaar ellendig voel en me vreselijk schuldig voel. Wat jij je voorstelt dat je je zou voelen, in die werkelijkheid zit ik dus alle tips om dit om te draaien zijn meer dan welkom!
anoniem_383165 wijzigde dit bericht op 03-03-2019 08:33
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
0.45% gewijzigd
zondag 3 maart 2019 om 08:31
Tja, willen ze naar hem toe? Ja en nee. Ja, want het is hun vader en ze zijn enorm loyaal. Dit is wat gebeurt bij kinderen, de loyaliteit naar beide ouders toe. En nee, ik ga ze dus niet dwingen om te kiezen.appelientjex schreef: ↑01-03-2019 23:20Dat heet parentificatie. Dat is dus echt slecht voor de ontwikkeling van kinderen. Willen ze echt naar hem toe?
En zijn jouw kinderen wel veilig gehecht aan jou? Aangezien je zelf onveilig gehecht bent?
Ondertussen zijn we gelukkig wat jaren verder en hij heeft al weer een tijd een vriendin die de taken ovegenomen heeft. En de kinderen zijn ouder geworden... de oudste woont nu volledig bij mij uit vrije wil. De jongste gaat nog wel om de week naar hem maar die wordt minder belast door vader. De verwachtingen qua huishouden die bij de oudste lagen, liggen dus niet nij de jongste. Er moet wel eens een boodschap worden gedaan maar dat is normaal op die leeftijd
En of ze veilig gehecht zijn aan mij? Ik denk het wel... ik heb de afgelopen jaren veel gelezen over onveilige hechting en in therapie verwerkt, maar ik zie datniet terug. Helaas zijn er wel andere dingen die ze over hebben genomen maar goed, daarbij realiseer ik me ook dat niemand 100% perfect en gelukkig is met een verleden waarin ouders handelen als Ghandi.
woensdag 5 juni 2019 om 22:39
Ik haal m'n hoofd even uit het zand voor een korte update. Elke keer als ik wil reageren dan zit m'n hoofd te vol of ben ik blij dat ik ff rust heb.
Het gaat. Man is in z'n vorige verlof begonnen bij de psycholoog en is inmiddels met de ad gestart, sinds 2weken.
Vlak voor hij daarmee begon is het hier redelijk uit de hand gelopen. Ik ben met de kinderen weggegaan maar na een dag wel weer naar huis gegaan.
Nu is het redelijk rustig maar mijn vertrouwen in hem lijkt echt op.
Zijn woorden en tranen lijken me niet meer te raken, hij pusht en claimt me.
Ik wil niet teveel in detail treden eigenlijk. Ik heb regelmatig contact met maatschappelijk werk en dat is heel fijn. Maar deze hele situatie is moeilijk. Of misschien maak ik het mezelf moeilijk.
Ik blijf hem maar pleasen en cijfer mezelf weg. Ik lieg voor hem tegen iedereen, ook m'n eigen ouders. En dat voelt heel kut. Maar ik kan ze niet de waarheid zeggen via whatsapp, wil niet dat ze zich zorgen maken. Op bezoek bij m'n ouders is komende week iig ook nog niet mogelijk. (Wonen best ver van elkaar)
Ik ben heel benieuwd of de ad het gewenste effect heeft, of hij door gaat met de behandeling en daar ook alles eerlijk vertelt of dat dit weer een domper gaat worden.
Only time can tell..
To, ik ben ook benieuwd hoe het met jou gaat!
Het gaat. Man is in z'n vorige verlof begonnen bij de psycholoog en is inmiddels met de ad gestart, sinds 2weken.
Vlak voor hij daarmee begon is het hier redelijk uit de hand gelopen. Ik ben met de kinderen weggegaan maar na een dag wel weer naar huis gegaan.
Nu is het redelijk rustig maar mijn vertrouwen in hem lijkt echt op.
Zijn woorden en tranen lijken me niet meer te raken, hij pusht en claimt me.
Ik wil niet teveel in detail treden eigenlijk. Ik heb regelmatig contact met maatschappelijk werk en dat is heel fijn. Maar deze hele situatie is moeilijk. Of misschien maak ik het mezelf moeilijk.
Ik blijf hem maar pleasen en cijfer mezelf weg. Ik lieg voor hem tegen iedereen, ook m'n eigen ouders. En dat voelt heel kut. Maar ik kan ze niet de waarheid zeggen via whatsapp, wil niet dat ze zich zorgen maken. Op bezoek bij m'n ouders is komende week iig ook nog niet mogelijk. (Wonen best ver van elkaar)
Ik ben heel benieuwd of de ad het gewenste effect heeft, of hij door gaat met de behandeling en daar ook alles eerlijk vertelt of dat dit weer een domper gaat worden.
Only time can tell..
To, ik ben ook benieuwd hoe het met jou gaat!
donderdag 6 juni 2019 om 19:27
Nog steeds van toepassing dus he Cookie?Doreia* schreef: ↑24-02-2019 15:49Maak in gedachten eens een lijstje met dingen die je bent gestopt omdat hij anders boos wordt. En een lijstje met dingen die jij op je hebt genomen om hem maar niet kwaad te maken.
Zie jij dat hij verandert is, hoeveel offers je ook hebt gebracht? Of komen er alleen nog maar nieuwe offers bij en blijft zijn gedrag gelijk of wordt het alleen maar erger?
Wanneer is het genoeg dat jij maar aanpast in de hoop dat hij daarmee verandert?
donderdag 6 juni 2019 om 21:17
Ik wil een ander niet tot last zijn, ook al ben ik dat misschien niet zo voelt het wel. M'n ouders zie ik hoogstens 1x per maand, als ik alles vertel gaan ze zich zorgen maken en dat geeft mij weer een schuldgevoel. Zit ik daar ook nog mee. Mijn ouders hebben beide gezondheidsproblemen dus die hebben al genoeg aan hunzelf.
Natuurlijk willen ze weten hoe het met mij gaat en me helpen als nodig, even met ze praten geeft ook wat opluchting, tot ik weer onderweg naar huis ben dan ga ik me weer schuldig voelen.
Het liegen, ik wil de lieve vrede bewaren denk ik, geen strijd tussen hem en anderen en geen strijd tussen hem en mij.
Ik schiet er niks mee op, dat zie ik zelf ook. Levert mij alleen stress, verdriet en een eenzaam gevoel.
Maar ik lijk die stap niet te kunnen/ durven nemen om te zeggen dat ik het niet meer zie zitten. Vooral nu hij met de ad gestart is, inmiddels rustig is en hij zegt er echt voor te willen gaan. Tegelijkertijd heeft hij nog maar 1x per 2week gesprek bij de psycholoog ipv 2x per week.
MW stelde mij voor om de volgende keer mee te gaan naar de psycholoog en door te vragen over behandeling en diagnose.
Verder ben ik met haar bezig soort van stappenplan te maken, waar ga ik heen als ik wegga, wie/ wat moet er gebeld of geregeld worden, geld, paspoort, extra telefoon met belangrijke nummers etc.
En ik vraag me af of ik realistisch ben of pessimistisch terwijl ik van binnen het antwoord eigenlijk wel weet
vrijdag 7 juni 2019 om 09:16
Cookie,
Je ouders horen zich zorgen over je te maken. Horen voor je te zorgen en je bij te staan. Dat doen ze al vanaf het moment dat je nog maar een boontje in je moeders buik was en gaat nooit meer over.
Dat je niet meer open en eerlijk kunt zijn naar je ouders zegt zo ontzettend veel over hoe slecht de relatie is! Je verzwijgt dingen over een persoon die de beste in je leven zou moeten zijn en nu hij ieniemienie stapjes zet wil je hem toch maar nog weer een keer een kans geven, want misschien is hij nu wel JOUW prins op het witte paard.
Jij probeert hem als vierkant door een rondje te wurmen, omdat het jou beter uit zou komen als hij nu gewoon een rondje werd. Jij hoopt dat hij nu met de AD alsnog dat rondje gaat worden en je gaat vreselijk teleurgesteld worden, want hij was, is en blijft een vierkant.
Dit gaat erom dat jij denkt dat je faalt, dat een ander er met jou harde werk vandoor gaat als je bij hem weggaat, dat je alleen over blijft, dat er niemand is die jou zou willen en dat je hier dan maar het beste van moet maken.
Ga eens goed met jezelf aan de slag. Laat het niet van hem afhangen. Wordt zelf de beste versie die je kunt zijn, dan zul je opeens zien dat hij geen rondje meer hoeft te worden van jou, maar dat hij een vierkant mag blijven en jij op zoek gaat naar iemand die al een perfect rondje IS.
Je ouders horen zich zorgen over je te maken. Horen voor je te zorgen en je bij te staan. Dat doen ze al vanaf het moment dat je nog maar een boontje in je moeders buik was en gaat nooit meer over.
Dat je niet meer open en eerlijk kunt zijn naar je ouders zegt zo ontzettend veel over hoe slecht de relatie is! Je verzwijgt dingen over een persoon die de beste in je leven zou moeten zijn en nu hij ieniemienie stapjes zet wil je hem toch maar nog weer een keer een kans geven, want misschien is hij nu wel JOUW prins op het witte paard.
Jij probeert hem als vierkant door een rondje te wurmen, omdat het jou beter uit zou komen als hij nu gewoon een rondje werd. Jij hoopt dat hij nu met de AD alsnog dat rondje gaat worden en je gaat vreselijk teleurgesteld worden, want hij was, is en blijft een vierkant.
Dit gaat erom dat jij denkt dat je faalt, dat een ander er met jou harde werk vandoor gaat als je bij hem weggaat, dat je alleen over blijft, dat er niemand is die jou zou willen en dat je hier dan maar het beste van moet maken.
Ga eens goed met jezelf aan de slag. Laat het niet van hem afhangen. Wordt zelf de beste versie die je kunt zijn, dan zul je opeens zien dat hij geen rondje meer hoeft te worden van jou, maar dat hij een vierkant mag blijven en jij op zoek gaat naar iemand die al een perfect rondje IS.
woensdag 19 juni 2019 om 16:32
woensdag 19 juni 2019 om 17:58
Dit topic had ik zo geschreven kunnen hebben, precies zo een achterdochtig, jaloers, bezitterig, slachtofferig type heb ik dankzij mijn steunende vriendinnenn en dit forum aan de dijk gezet. Als ik de verhalen hier lees breekt mijn hart voor al zijn kinderen, die niet zomaar er bij weg kunnen lopen, en voor zijn volgende prooi. Ik zou haar, zo gauw ze in beeld is, het liefst waarschuwen. Sterkte voor iedereen die zich hierin begeeft en zich eruit probeert te worstelen.
woensdag 19 juni 2019 om 20:43
Dank jullie wel! Details komen ooit wel, dat kan ik nog niet delen.
Ik hoop dat het gauw de betere kant op gaat maar ik heb geduld. M'n familie is een geweldige steun en ondanks de afstand helpen ze als het nodig is.
Inmiddels zijn meerdere instanties betrokken, niet geweldig maar geeft wel aan dat ik nu de juiste keuze gemaakt heb, hoe erg het allemaal was.
Ik ben boos op mezelf dat ik dit niet eerder gedaan heb, en schuldgevoel naar de kinderen. Ik weet dat dat niet nodig is, dat hier veel moed voor nodig is en dat het vanaf nu alleen maar beter gaat worden
Ik hoop dat het gauw de betere kant op gaat maar ik heb geduld. M'n familie is een geweldige steun en ondanks de afstand helpen ze als het nodig is.
Inmiddels zijn meerdere instanties betrokken, niet geweldig maar geeft wel aan dat ik nu de juiste keuze gemaakt heb, hoe erg het allemaal was.
Ik ben boos op mezelf dat ik dit niet eerder gedaan heb, en schuldgevoel naar de kinderen. Ik weet dat dat niet nodig is, dat hier veel moed voor nodig is en dat het vanaf nu alleen maar beter gaat worden
cookie84 wijzigde dit bericht op 19-06-2019 20:45
Reden: Typo
Reden: Typo
1.05% gewijzigd
woensdag 19 juni 2019 om 20:46
Ik heb 6 hele weken onder mijn dekbed gelegen Cookie, uitgeput van alles. Alsof ik non stop marathons had gelopen en nu de finish had gehaald en mocht stoppen. Alsof ik daarna een betonnen muur over me heen had gekregen. Volkomen lam geslagen en in shock.
Alles wat je nu voelt is goed. Laat het allemaal maar toe. Later valt alles op zijn plek en kun je goed zien wat er is gebeurd. Laat je helpen door een goede therapeut op het gebied van huiselijk geweld. Je zult zien dat dit goud waard is.
Alles wat je nu voelt is goed. Laat het allemaal maar toe. Later valt alles op zijn plek en kun je goed zien wat er is gebeurd. Laat je helpen door een goede therapeut op het gebied van huiselijk geweld. Je zult zien dat dit goud waard is.
woensdag 19 juni 2019 om 21:07
