Zwanger
alle pijlers
Zwangerschap niet bekend willen maken
woensdag 5 februari 2020 om 08:00
Zie laatste update 8-5-2020.
Ik ben momenteel zwanger van ons tweede kindje. Gewenst en gepland. We hebben een goede eerste echo gehad, ik was er ook behoorlijk onder de indruk van.
Mijn man wil het het liefste nu tegen iedereen vertellen, hij is erg blij. Maar ik wil het voorlopig nog geheim houden. Vertellen voelt gewoon niet goed..
Ik merk zelf ook nauwelijks dat ik zwanger ben. Ja ik ben wat moe, en ben af en toe in de ochtend wat misselijk, maar niks extreem.
Mijn gevoel over het algemeen in deze zwangerschap is wat dubbel. Ik wil heel graag 2 kinderen. Maar de zwangerschap, het verlof en de babyfase zou ik over willen slaan..
Ik had net m'n figuur weer goed terug, m'n conditie is weer op peil, op m'n werk is het heel leuk en er staan dit jaar ook toffe projecten op de rol.
Daarbij zijn mijn man en ik aan het onderzoeken of een open/poly relatievorm wat voor ons is, wat erg interessant is.
En dat is straks allemaal weer weg.. M'n leven moet even een jaar op pauze voelt het wel..
Misschien dat dat ookmeeweegt in dat ik het niet wil zeggen. Dan is het opeens echt en gaan mensen je ook zo behandelen..
Is dit herkenbaar? Tips?
Ik ben momenteel zwanger van ons tweede kindje. Gewenst en gepland. We hebben een goede eerste echo gehad, ik was er ook behoorlijk onder de indruk van.
Mijn man wil het het liefste nu tegen iedereen vertellen, hij is erg blij. Maar ik wil het voorlopig nog geheim houden. Vertellen voelt gewoon niet goed..
Ik merk zelf ook nauwelijks dat ik zwanger ben. Ja ik ben wat moe, en ben af en toe in de ochtend wat misselijk, maar niks extreem.
Mijn gevoel over het algemeen in deze zwangerschap is wat dubbel. Ik wil heel graag 2 kinderen. Maar de zwangerschap, het verlof en de babyfase zou ik over willen slaan..
Ik had net m'n figuur weer goed terug, m'n conditie is weer op peil, op m'n werk is het heel leuk en er staan dit jaar ook toffe projecten op de rol.
Daarbij zijn mijn man en ik aan het onderzoeken of een open/poly relatievorm wat voor ons is, wat erg interessant is.
En dat is straks allemaal weer weg.. M'n leven moet even een jaar op pauze voelt het wel..
Misschien dat dat ookmeeweegt in dat ik het niet wil zeggen. Dan is het opeens echt en gaan mensen je ook zo behandelen..
Is dit herkenbaar? Tips?
slagroom-met-dip wijzigde dit bericht op 08-05-2020 17:26
1.32% gewijzigd
woensdag 5 februari 2020 om 08:10
Hoewel ik het gevoel snap dat je zwangerschap en babyfase best over zou willen slaan, krijg ik ook het gevoel dat je liever een goed figuur hebt dan een kindje. De zaken die je jammer vindt lijken voor mij futiliteiten, dingen die niet ophouden, maar die iets later weer opgepakt kunnen worden. Dingen die je hopelijk toch over hebt voor het krijgen van nog een kindje. Voor mij dus niet herkenbaar. Ik zou het juist wel aan iedereen willen vertellen. Het niet willen vertellen zou voor mij voelen als het ook niet echt willen.
anoniem_370075 wijzigde dit bericht op 05-02-2020 08:10
17.63% gewijzigd
woensdag 5 februari 2020 om 08:13
Op mij komt dit net zo over.
Je schrijft dat het gewenst en gepland is en vervolgens beschrijf je dat dit kindje alerlei dingen die je graag wil in de weg staat en je daarom liever niet aan anderen verteld dat je zwanger bent.
Ik herken dan ook niets in je verhaal. Toen ik zwanger was, was ik zo blij dat ik het wel van de daken wilde schreeuwen.
woensdag 5 februari 2020 om 08:15
woensdag 5 februari 2020 om 08:15
woensdag 5 februari 2020 om 08:16
woensdag 5 februari 2020 om 08:21
Hmm, dat moet een heftig verschil zijn voor jullie om mee te dealen. Was je er wel echt klaar voor TO, een tweede? Of was het meer een verstandelijke beslissing? Ik denk dat je nu het beste kunt accepteren dát de boel even op pauze staat. Een andere keuze is er toch niet meer. Tenzij je abortus zou overwegen (en dat lees ik niet terug in je post, ondanks gebrek aan blijdschap).
Hoe zouden familieleden en vrienden reageren als je het pas bij 16 of 18 weken vertelt? Hoe ver ben je nu? Wat is voor jouw man een acceptabele termijn om het nog geheim te houden?
Hoe zouden familieleden en vrienden reageren als je het pas bij 16 of 18 weken vertelt? Hoe ver ben je nu? Wat is voor jouw man een acceptabele termijn om het nog geheim te houden?
woensdag 5 februari 2020 om 08:24
To maakt niet de rationele afweging dat ze niet wil vertellen dat ze zwanger is omdat ze het niet met de omgeving wil delen als het mis gaat.
To schrijft dat ze het niet wil vertellen omdat ze als ze het nog niet verteld net kan doen alsof het niet waar is dat ze zwanger is.
Zodat ze nog een poosje net kan dien alsof haar figuur niet verpest wordt, ze dat leuke project op het werk wel kan doen en alsnog aan die open relatie kan beginnen.
Ze wil niet dat haar leven veranderd.
Dat vind ik best heel zorgelijk klinken.
woensdag 5 februari 2020 om 08:30
Je bent echt niet verplicht om het direct te vertellen. Ik snap nooit waarom het direct aan de grote klok moet worden gehangen.
Bespreek je gevoelens ook met je verloskundige, want zo te lezen kan je wel wat hulp gebruiken.
Bespreek je gevoelens ook met je verloskundige, want zo te lezen kan je wel wat hulp gebruiken.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
woensdag 5 februari 2020 om 08:35
Er zit een verschil in het niet nodig vinden om het direct aan iedereen te vertellen en je kop in het zand willen steken en net willen doen alsof je niet zwanger vent omdat je eigenlijk niet wil dealen met de gevolgen van je zwangerschap.
En het lijkt mij inderdaad goed om dit te delen met de verloskundige.
Sommige vrouwen krijgen een post Natale depressie. Geen idee of een pre Natale depressie ook bestaat.
woensdag 5 februari 2020 om 08:38
Ik vind het ook niet klinken alsof je er blij mee bent, maar goed. Je post gaat over het wel of niet vertellen. Aangezien jouw man ook iets te zeggen heeft hierin, zou ik gewoon met hem afspreken aan wie je het wel en niet vertelt. Dat hij het dus niet openbaar op Facebook zet bijvoorbeeld, maar dat wel de naaste familie en goede vrienden het mogen weten. En dat die dan nog even hun mond houden tegen anderen. En als hij het aan zijn collega's wil vertellen, moet dat ook kunnen, jij houdt het dan gewoon nog even stil op je werk. Al vind ik de redenen waarom je het niet wilt vertellen wel een beetje apart.
woensdag 5 februari 2020 om 08:38
Volgens mij wel.sugarmiss schreef: ↑05-02-2020 08:35Er zit een verschil in het niet nodig vinden om het direct aan iedereen te vertellen en je kop in het zand willen steken en net willen doen alsof je niet zwanger vent omdat je eigenlijk niet wil dealen met de gevolgen van je zwangerschap.
En het lijkt mij inderdaad goed om dit te delen met de verloskundige.
Sommige vrouwen krijgen een post Natale depressie. Geen idee of een pre Natale depressie ook bestaat.
woensdag 5 februari 2020 om 08:42
Bestaat inderdaad en het lijkt inderdaad dat de zwangerschapshormonen wel wat doen met je hoofd. Bespreek het met de vk, die kan je vast doorverwijzen naar de pop poli in het ziekenhuis.
Hoe oud is jullie kindje dat je al hebt? Je zegt dat je “net” je figuur weer terug hebt. Kan het zijn dat je nog aan het ontzwangeren bent en dan daarbovenop nu die extra hormonen?
woensdag 5 februari 2020 om 08:42
Ik herken het wel een beetje. De oorzaak was anders, maar ik was ook een beetje terughoudend met vertellen over mijn tweede zwangerschap. Ik heb ook lang geprobeerd het voor onbekenden te verbergen, en het was altijd schrikken als ik er dan een vraag over kreeg.
Ik was zelf blij met de zwangerschap en het kind heeft er niets aan overgehouden. Ik was ook zeker niet depressief. Ik zie er dus ook niet zo’n heel groot probleem in om een beetje terughoudend te zijn en het alleen in nabije kring te delen.
Ik was zelf blij met de zwangerschap en het kind heeft er niets aan overgehouden. Ik was ook zeker niet depressief. Ik zie er dus ook niet zo’n heel groot probleem in om een beetje terughoudend te zijn en het alleen in nabije kring te delen.
woensdag 5 februari 2020 om 08:45
Die gevoelens heeft ze náást dat dit kindje gewoon gepland en gewenst is. Ze wil dus wel dat haar leven verandert. Maar op het moment dat die wens ineens werkelijkheid wordt, blijkt onverwacht dat ze toch nog moet wennen aan het idee en (in dit geval tijdelijk) afscheid moet nemen van dingen waar ze ook aan hecht.sugarmiss schreef: ↑05-02-2020 08:24To maakt niet de rationele afweging dat ze niet wil vertellen dat ze zwanger is omdat ze het niet met de omgeving wil delen als het mis gaat.
To schrijft dat ze het niet wil vertellen omdat ze als ze het nog niet verteld net kan doen alsof het niet waar is dat ze zwanger is.
Zodat ze nog een poosje net kan dien alsof haar figuur niet verpest wordt, ze dat leuke project op het werk wel kan doen en alsnog aan die open relatie kan beginnen.
Ze wil niet dat haar leven veranderd.
Dat vind ik best heel zorgelijk klinken.
Vergelijk het met een nieuwe baan, of emigratieplannen. Je verheugt je erop, maar als het werkelijkheid wordt, kan je zomaar koudwatervrees krijgen.
woensdag 5 februari 2020 om 08:45
