Relaties
alle pijlers
Uit elkaar gegroeid
donderdag 11 juni 2020 om 23:10
Hallo,
Ik sta op het punt om mijn relatie van 10 jaar te verbreken.
We leven te veel langs elkaar heen, zijn uit elkaar gegroeid en leven al meerdere jaren meer als huisgenoten samen dan 2 mensen die een relatie samen hebben. Sex is ook al langere tijd niet meer aan de orde...
We hebben al verschillende lijmpogingen gedaan de afgelopen jaren maar dat werkt dan 1 a 2 maanden en daarna belanden we weer in dezelfde patronen.
Beide lijken we er toch niet 100% voor te willen gaan maar dat spreken we niet uit naar elkaar maar ik voel het en eerlijk gezegd zou het voor mij echt een opluchting zijn als ik een punt kan zetten achter de relatie en voor mij eigen geluk te kiezen.
Toch denk ik niet dat hij verwacht dat ik nu de relatie wil verbreken en dat beangstigd mij wel om het hem te vertellen.
Heeft er iemand tips hoe ik dit nieuws het beste kan brengen?
Ik wil ook niet in de verleiding komen om het nog een (hopeloze) kans te geven.
Ik sta op het punt om mijn relatie van 10 jaar te verbreken.
We leven te veel langs elkaar heen, zijn uit elkaar gegroeid en leven al meerdere jaren meer als huisgenoten samen dan 2 mensen die een relatie samen hebben. Sex is ook al langere tijd niet meer aan de orde...
We hebben al verschillende lijmpogingen gedaan de afgelopen jaren maar dat werkt dan 1 a 2 maanden en daarna belanden we weer in dezelfde patronen.
Beide lijken we er toch niet 100% voor te willen gaan maar dat spreken we niet uit naar elkaar maar ik voel het en eerlijk gezegd zou het voor mij echt een opluchting zijn als ik een punt kan zetten achter de relatie en voor mij eigen geluk te kiezen.
Toch denk ik niet dat hij verwacht dat ik nu de relatie wil verbreken en dat beangstigd mij wel om het hem te vertellen.
Heeft er iemand tips hoe ik dit nieuws het beste kan brengen?
Ik wil ook niet in de verleiding komen om het nog een (hopeloze) kans te geven.
vrijdag 12 juni 2020 om 01:27
Misschien is hij net zo opgelucht als jij er een punt achter zet, omdat hij met dezelfde gedachte speelt: ik vind het zo rot om het nu te doen, ik wacht wel tot zij het doet...
Het feit dat jullie beiden al meermaals een paar weken 'je best doen' en het patroon er daarna weer insluipt, zegt genoeg. Als je écht zou weten dat je met deze persoon oud wilt worden, dan maak je je hard om gedragsveranderingen echt door te zetten en wil je niet het risico lopen dat de ander misschien toch afhaakt.
Los van dat je het rot voor hem zou vinden als hij toch nog wel door had willen gaan, gaat het om jouw geluk. Als jij nu zegt dat je opgelucht zou zijn als hij de knoop doorhakt, zegt genoeg. Je bent niet bang voor het feit weer alleen te zijn, je bent bang om die pleister eraf te trekken. En dat is begrijpelijk, maar onvermijdelijk.
Stel het niet te lang uit, je blijft er anders alleen maar tegenaan hikken. En probeer jezelf ook voor te stelen wat er ná dat gesprek zal zijn: opluchting, vooruit kunnen kijken naar de toekomst en je op jezelf richten.
Sterkte, dit zijn de rotste gesprekken, maar uiteindelijk word je er allebei gelukkiger van...
Het feit dat jullie beiden al meermaals een paar weken 'je best doen' en het patroon er daarna weer insluipt, zegt genoeg. Als je écht zou weten dat je met deze persoon oud wilt worden, dan maak je je hard om gedragsveranderingen echt door te zetten en wil je niet het risico lopen dat de ander misschien toch afhaakt.
Los van dat je het rot voor hem zou vinden als hij toch nog wel door had willen gaan, gaat het om jouw geluk. Als jij nu zegt dat je opgelucht zou zijn als hij de knoop doorhakt, zegt genoeg. Je bent niet bang voor het feit weer alleen te zijn, je bent bang om die pleister eraf te trekken. En dat is begrijpelijk, maar onvermijdelijk.
Stel het niet te lang uit, je blijft er anders alleen maar tegenaan hikken. En probeer jezelf ook voor te stelen wat er ná dat gesprek zal zijn: opluchting, vooruit kunnen kijken naar de toekomst en je op jezelf richten.
Sterkte, dit zijn de rotste gesprekken, maar uiteindelijk word je er allebei gelukkiger van...
vrijdag 12 juni 2020 om 06:35
Het is nooit een goed moment om er een punt achter te zetten. Het is altijd moeilijk. Bel hem op, spreek vandaag af en zet er een punt achter.
Ik weet nog goed toen ik het uitmaakte met mijn ex. Verschrikkelijk vond ik het om te doen (en hij had nog wél gevoelens voor mij, waar bij jou niet eens meer sprake van is). Hij barstte in tranen uit. Ik kon wel overgeven, zo rot voelde ik mij. Maar kijk nou... 2,5 jaar later heb ik weer een relatie en ben ik veel gelukkiger en gaan we binnenkort samenwonen. Wat ik bedoel te zeggen: je eigen geluk staat voorop. Ga ervoor.
Ik weet nog goed toen ik het uitmaakte met mijn ex. Verschrikkelijk vond ik het om te doen (en hij had nog wél gevoelens voor mij, waar bij jou niet eens meer sprake van is). Hij barstte in tranen uit. Ik kon wel overgeven, zo rot voelde ik mij. Maar kijk nou... 2,5 jaar later heb ik weer een relatie en ben ik veel gelukkiger en gaan we binnenkort samenwonen. Wat ik bedoel te zeggen: je eigen geluk staat voorop. Ga ervoor.
vrijdag 12 juni 2020 om 07:00
Tja, uitmaken is nooit leuk. Maar ik zie echt geen enkele reden om dit uit te stellen, je kunt zo nog wel jaren doorsukkelen. Ik neem aan dat je geen kinderen hebt, dus ik zou dit zo snel mogelijk aankaarten. Ik zou een goed moment uitzoeken, een moment dat je tijd hebt voor een dergelijk gesprek, en dit simpelweg zeggen. Ik zou wel even nadenken over de praktische zaken, beetje lullig als je daar geen idee over hebt als je met een dergelijk (misschien onverwacht) besluit komt.
vrijdag 12 juni 2020 om 07:29
.
vrijdag 12 juni 2020 om 09:20
Ik vind vooral het gesprek aangaan onwijs spannend/eng en hem verdriet te doen. Zelf sta ik helemaal achter mijn keus en is het voor mij echt over maar dat wil je zeggen dat ik niet om hem geef.
vrijdag 12 juni 2020 om 09:23
Dat ja dat is precies wat mij beangstigd en het enige wat mij tegen zou houden.fromfebruary schreef: ↑12-06-2020 01:27Je bent niet bang voor het feit weer alleen te zijn, je bent bang om die pleister eraf te trekken.
Daarmee doe ik mijzelf echt te kort om om die reden het maar niet te doen...en ik heb mij in deze relatie al te veel tekort gedaan dus het is rijd voor verandering!
vrijdag 12 juni 2020 om 09:24
En hoe is het met je ex nu?Schatkaart schreef: ↑12-06-2020 06:35Het is nooit een goed moment om er een punt achter te zetten. Het is altijd moeilijk. Bel hem op, spreek vandaag af en zet er een punt achter.
Ik weet nog goed toen ik het uitmaakte met mijn ex. Verschrikkelijk vond ik het om te doen (en hij had nog wél gevoelens voor mij, waar bij jou niet eens meer sprake van is). Hij barstte in tranen uit. Ik kon wel overgeven, zo rot voelde ik mij. Maar kijk nou... 2,5 jaar later heb ik weer een relatie en ben ik veel gelukkiger en gaan we binnenkort samenwonen. Wat ik bedoel te zeggen: je eigen geluk staat voorop. Ga ervoor.
vrijdag 12 juni 2020 om 09:32
Nee gelukkig niet.
Daarin verschillen we sowieso al van mening: ik wil ze graag maar van hem hoeft het niet perse.
Altijd gehoopt de afgelopen jaren dat hij enthousiaster zou worden maar dat is nooit gebeurt.
vrijdag 12 juni 2020 om 09:37
Dat ga ik ook doen maar waarom is het zo verschrikkelijk moeilijk om te zeggen:
Het is op, het werkt niet meer voor we zijn voor mij gevoel te ver uit elkaar gegroeid en voor mij is het klaar.
vrijdag 12 juni 2020 om 09:40
Omdat je om hem geeft en het verschrikkelijk is om iemand pijn te doen waar je om geeft. Maar als je hiermee door zou gaan: wat heeft hij aan een vriendin die niet gelukkig is? En wellicht is hij zelf ook niet gelukkig zoals jij in je OP suggereert. Je doet jullie allebei tekort als je hiermee doorgaat.
vrijdag 12 juni 2020 om 10:54
Dat is helemaal niet zo moeilijk hoor, alleen in je hoofd.
Jij bent niet verantwoordelijk voor zijn geluk, dat is hij zelf. Er bestaat dus best een kans dat hij heel hard moet huilen, dat hij roept dat hij dood wil, dat hij aan je onderbenen gaat hangen in de hoop dat je blijft. Dat kan allemaal.
Nou en?
.
vrijdag 12 juni 2020 om 11:08
Ja daar heb je ook helemaal gelijk in, het is ook zo dat het in je hoofd een eigen leven gaat leiden en dat maakt het moeilijk.Rooss4.0 schreef: ↑12-06-2020 10:54Dat is helemaal niet zo moeilijk hoor, alleen in je hoofd.
Jij bent niet verantwoordelijk voor zijn geluk, dat is hij zelf. Er bestaat dus best een kans dat hij heel hard moet huilen, dat hij roept dat hij dood wil, dat hij aan je onderbenen gaat hangen in de hoop dat je blijft. Dat kan allemaal.
Nou en?
Iemand zei ook al tegen mij: stel dat hij zich van het leven beroofd (uitgaande van het ergste scenario) dat is dan zijn keus, zijn verantwoordelijkheid.
vrijdag 12 juni 2020 om 11:26
Volgens mij is het doodnormaal dat je een relatie van ruim 10 jaar niet zomaar beëindigd zonder er over na te denken en voor hem te denken. Je hebt immers 10 jaar lief en leed gedeeld.
Volgens mij houd ik niemand aan het lijntje en als ik dat wel doe dan ben ik juist serieus bezig om dat lijntje door te breken.
