Relaties
alle pijlers
ouder komt onverwachts op bezoek
dinsdag 23 juni 2020 om 18:55
Lieve viva-leden,
Mijn moeder kwam net onverwachts op de stoep.
Sinds dat ik dichterbij haar woon doet ze dit vaker.
Ik heb haar al eerder verteld dat ik liever wil dat ze mij een berichtje stuurt van te voren of even belt.
Ze doet dit tegenwoordig wel meer (gelukkig), maar soms zie ik de oproep niet en komt ze alsnog (binnen een uur nadat ze heeft gebeld).
Ze zegt tegen mij dat ik aan dingen moet wennen. Dus dat ik maar moet accepteren dat ze af en toe langs komt zonder dat ik daarvan op de hoogte ben.
Ik heb net echt heel duidelijk gezegd dat ik dit niet wil en dat ik dat niet prettig vind. Mijn ouders vonden het ook nooit fijn als mijn opa zomaar op de stoep stond. Maar nu doet ze het dus wel bij mij. Maar wat ik ook zeg, ze gaat er mee door zegt ze. Ik vind de situatie lastig omdat ze altijd met iets lekkers aankomt en dus wel betrokken is bij mij. Maar deze keer was ik echt boos. Ik denk ook omdat ik nu aan het daten ben met een leuke man (die tegenwoordig regelmatig langskomt) en ik mijn moeder daarom liever niet voor de deur zie staan. Ik voel me nu trouwens heel schuldig.
Hebben jullie ouders die onverwachts langskomen? En stel je vind dat niet prettig, hoe reageer je dan?
Mijn moeder kwam net onverwachts op de stoep.
Sinds dat ik dichterbij haar woon doet ze dit vaker.
Ik heb haar al eerder verteld dat ik liever wil dat ze mij een berichtje stuurt van te voren of even belt.
Ze doet dit tegenwoordig wel meer (gelukkig), maar soms zie ik de oproep niet en komt ze alsnog (binnen een uur nadat ze heeft gebeld).
Ze zegt tegen mij dat ik aan dingen moet wennen. Dus dat ik maar moet accepteren dat ze af en toe langs komt zonder dat ik daarvan op de hoogte ben.
Ik heb net echt heel duidelijk gezegd dat ik dit niet wil en dat ik dat niet prettig vind. Mijn ouders vonden het ook nooit fijn als mijn opa zomaar op de stoep stond. Maar nu doet ze het dus wel bij mij. Maar wat ik ook zeg, ze gaat er mee door zegt ze. Ik vind de situatie lastig omdat ze altijd met iets lekkers aankomt en dus wel betrokken is bij mij. Maar deze keer was ik echt boos. Ik denk ook omdat ik nu aan het daten ben met een leuke man (die tegenwoordig regelmatig langskomt) en ik mijn moeder daarom liever niet voor de deur zie staan. Ik voel me nu trouwens heel schuldig.
Hebben jullie ouders die onverwachts langskomen? En stel je vind dat niet prettig, hoe reageer je dan?
woensdag 24 juni 2020 om 07:53
Het is net of ik mezelf leesmadelief12345 schreef: ↑23-06-2020 23:22Ja mee eens. Heb het idee dat het zo langzamerhand wel ten koste gaat van mezelf. Ik houd toch nog teveel rekening met haar. In mijn jeugd is er ook al teveel over mijn grenzen heen gegaan. Toen ik de deur uitging en wat verder weg van hun ging wonen had ik veel minder "last" van haar. Misschien dacht ze nu oh mijn dochter gaat weer dichterbij wonen, nu kan ik weer meer grip op haar krijgen (in de vorm van langsgaan). Ik had zo gehoopt dat ik mijn eigen leven kon houden, maar de praktijk is toch anders gebleken (helaas). Het is nu aan mij om heel goed mijn grenzen te bewaken tegen mijn dominante en manipulerende ouders.
Mijn moeder is psychisch ziek en daardoor is haar gedrag nogal eh, extreem zegmaar.Ik ben eigenlijk nog de enige van de familie die contact met haar heeft/had. Met als gevolg dat ze enorm aan mij ging hangen.
Blijf heel goed je grenzen bewaken. Als jij 1 vinger geeft pakken ze je hele hand.
Succes! Als je privé even wil spuien, mijn pb staat open
woensdag 24 juni 2020 om 08:43
Sommige snappen het echt niet.
Het zit veel dieper dan onverwacht langskomen.
Het gaat erom dat een ouder in deze, vaak al in jeugd begonnen, stelselmatig over grenzen heen gaat.
En er een patroon ontstaat waarbij wordt gewenst dat het "kind" zich maar schikt
Hierbij wordt vergeten dat het een volwassen persoon is die behoefte heeft aan autonomiteit.
Om dat patroon te doorbreken moet je soms heel duidelijk zijn.
Het zit veel dieper dan onverwacht langskomen.
Het gaat erom dat een ouder in deze, vaak al in jeugd begonnen, stelselmatig over grenzen heen gaat.
En er een patroon ontstaat waarbij wordt gewenst dat het "kind" zich maar schikt
Hierbij wordt vergeten dat het een volwassen persoon is die behoefte heeft aan autonomiteit.
Om dat patroon te doorbreken moet je soms heel duidelijk zijn.
woensdag 24 juni 2020 om 08:52
Buiten dat, het is volkomen je goed recht om geen zin in onverwachte visite te hebben. Ook niet als het je ouders of je kinderen zijn. Er is hier geen goed of fout in. Ook al heb je een fantastische jeugd gehad, als je er geen zin in onverwachte visite hebt dan mag dat gewoon. Ik verbaas me dan ook om al die reacties die dat belachelijk maken. Ik denk dat die mensen zich nu ineens beseffen dat degene bij wie ze zonder aankondiging op visite gaan dat wellicht niet zo fijn vinden maar er niks van durven te zeggen.Eviva1983 schreef: ↑24-06-2020 08:43Sommige snappen het echt niet.
Het zit veel dieper dan onverwacht langskomen.
Het gaat erom dat een ouder in deze, vaak al in jeugd begonnen, stelselmatig over grenzen heen gaat.
En er een patroon ontstaat waarbij wordt gewenst dat het "kind" zich maar schikt
Hierbij wordt vergeten dat het een volwassen persoon is die behoefte heeft aan autonomiteit.
Om dat patroon te doorbreken moet je soms heel duidelijk zijn.
Creativity is intelligence having fun
woensdag 24 juni 2020 om 08:54
Maar dat zeg ik ook niet. Uiteraard zorg ik voor mijn gasten maar ze weten ook de weg. Als ze willen mogen ze van mij de koelkast in duiken.Wissewis schreef: ↑24-06-2020 01:42Ik wil nog wel eens glazen op tafel smijten en wat flessen en zeggen "kies zelf maar wat je wil, of heb je liever koffie".
Maar dan heb ik dus wel eerst de glazen en flessen zelf uit de (koel)kast gehaald.
Echt niet dat iemand dan naar de keuken moet rennen en in mijn koelkast moet gaan duiken.
Of daar alles ondersteboven moet trekken.
En in mijn kasten gaan zitten om koffie te brouwen ... nope, echt niet.
Doe ik met veel liefde voor jou.
Mijn vriendinnen pakken gerust wat te drinken bij een “tweede ronde “. Ik vind het prima als jij je zo thuis voelt bij mij dat je zelf wat pakt. Niemand trekt mijn spullen overhoop en niemand moet voor zichzelf zorgen. Ik verzorg je graag maar wip je zomaar even binnen en ik ben nog bezig , pak gerust wat. Ik kom eraan.
woensdag 24 juni 2020 om 09:18
Mijn schoonmoeder deed dit eerst ook heel vaak. Als wij niet thuis waren stuurde ze wel eens een sms/appje dat ze toch even naar binnen was gegaan. Ze heeft de sleutel voor als wij die van ons kwijt zouden raken. Mijn vriend zei dan; “hahaha kijk dan mijn moeder is binnen, ze is even een kopje thee drinken en dan gaat ze weer.” Of als we aan het seksen waren en we de deur voor niemand open zouden doen... “Halloooo” schoonmoeder op de stoep/binnen. Je kunt je voorstellen dat ik op den duur kwaad werd. Vriend zag uiteindelijk ook wel in dat het echt niet prettig was. Een keer onverwachts langs komen moet kunnen, maar zo vaak en ook nog altijd verwachten dat je tijd hebt.. irritant. Mijn vriend heeft uiteindelijk met zijn moeder gepraat en het is nu veel minder geworden. Ze komen nooit meer zomaar binnen en over de bezoekjes meestal een appje. Soms toch nog onverwachts, ik kap het dan af. Zeg weinig, vertel dat ik door ga met bezigheden. Vaak druipt ze dan wel af. Mijn vriend doet het zelfde. Alhoewel ik misschien denk dat een goed gesprek, nog veel beter zou zijn. Uitleggen waarom dat zo benauwend voelt. Die stap hebben wij ook nog niet ondernomen, maar misschien in de toekomst. Vriend heeft wel met moeder gepraat, maar meer gezegd; hou er mee op. Ipv uitleg;)
Wat denk jij TO?
Wat denk jij TO?
woensdag 24 juni 2020 om 09:22
Waarom een kopje thee drinken? Ik snap daar echt niets vanVerschillendesokken schreef: ↑24-06-2020 09:18Mijn schoonmoeder deed dit eerst ook heel vaak. Als wij niet thuis waren stuurde ze wel eens een sms/appje dat ze toch even naar binnen was gegaan. Ze heeft de sleutel voor als wij die van ons kwijt zouden raken. Mijn vriend zei dan; “hahaha kijk dan mijn moeder is binnen, ze is even een kopje thee drinken en dan gaat ze weer.”
Waarom moet er per se iets gedronken worden als je in een ander huis bent (bewoner thuis of niet). Maar misschien drink ik wel heel weinig.
woensdag 24 juni 2020 om 09:25
woensdag 24 juni 2020 om 09:33
Ik vond het ook zo raar! Waarom ga je naar binnen en waarom thee drinken? Haar huis is 10 min verderop... super vreemd
woensdag 24 juni 2020 om 09:33
Jeetje wat een gemanipuleer, TO. En wat triest en ongezond dat jouw ouders hun geluk zo laten afhangen van hun kinderen. Dat is eigenlijk hun probleem, maar jij zit er maar mooi mee!madelief12345 schreef: ↑23-06-2020 23:35Mijn vrienden hebben me echt laten inzien en er heel erg op gehamerd dat ik uiteindelijk uit huis moest gaan en voor mezelf moest gaan kiezen. Wat een moeilijke stap, maar zo blij dat ik die keuze heb gemaakt. Maar nu ik weer dichterbij mn ouders woon denk ik wel eens: ik ben weer terug bij af. Het voelt nog steeds alsof zij (lichtelijk) invloed hebben in de wijze waarop ik mijn leven moet leven. Ze verwachten ook best veel. Mijn moeder wil heel graag oma worden bijv. Dit geeft ze ook steeds aan. Ja die en die zijn al oma en die zijn nog jonger dan ik. Ik zeg dan: ja met andere woorden? Zegt ze: nee niks hoor, ik zeg het gewoon maar. Super irritant vind ik zulke uitspraken. Mijn vader zegt ook geregeld: ja je moeder vind het niet leuk dat ze nog steeds geen oma is. Echt doodvermoeiend. Ik moet echt zorgen dat het contact minder word, zodat ik me ook niet steeds hoeft te ergeren aan zulke soort uitspraken.
woensdag 24 juni 2020 om 09:35
Ook eens. Mijn moeder heeft onze sleutel niet. Vriend had sleutel aan zijn ouders gegeven alvorens ik hier kwam wonen. Zou mijn keuze niet geweest zijn. Hebben zelf ook gewoon twee sleutels.rumforviva schreef: ↑24-06-2020 09:25Als stel hoef je toch geen sleutel bij een ouder te hebben liggen? Ik woon alleen en dan kun je jezelf inderdaad buiten sluiten, maar als stel heb je elkaar. Ik heb overigens een sleutel op werk (kan ik altijd in) en bij een vriend in de buurt liggen. Ouders wonen niet ver, maar in andere plaats.
woensdag 24 juni 2020 om 09:36
Wij hebben overigens ook aan schoonmoeder moeten uitleggen dat de reservesleutel van ons huis niet bedoeld is om zomaar even naar binnen te kunnen. Daar wilde ze aanvankelijk ook niet naar luisteren, dus toen heeft vriend maar gezegd dat we soms naakt door het huis lopen en seks hebben. Toen kwam de boodschap opeens wel aan.
woensdag 24 juni 2020 om 09:36
Wij hebben sleutels op een paar plekken/ bij een paar mensen, omdat dit handig is. Wij werken op verschillende plekken, dus zijn niet altijd in de buurt om elkaar de sleutel te geven, mochten we onszelf buitensluiten of de sleutel vergeten, dan is het handig dat er een sleutel bij de buren ligt en bij vrienden vlakbij.rumforviva schreef: ↑24-06-2020 09:25Als stel hoef je toch geen sleutel bij een ouder te hebben liggen? Ik woon alleen en dan kun je jezelf inderdaad buiten sluiten, maar als stel heb je elkaar. Ik heb overigens een sleutel op werk (kan ik altijd in) en bij een vriend in de buurt liggen. Ouders wonen niet ver, maar in andere plaats.
Ook mijn schoonmoeder heeft een sleutel, maar dat is omdat zij de kat eten geeft als wij een paar dagen/weken weg zijn en soms komt ze bijvoorbeeld iets langsbrengen en is het handig als ze zelf de deur open kan maken als wij er niet zijn. Altijd in overleg en ze zou nooit onverwachts binnenkomen.
Ik snap de problemen in dit topic niet zo. Hier komen wel eens mensen onverwachts langs, dat komt niet altijd gelegen, maar dan zeggen we dat en is het ok. Als ze wel even binnenkomen en we een kop koffie drinken is het ook helemaal niet gek dat je niet allerlei eten in huis hebt, of dat het een zooitje is. Of dat je na een kwartier weg moet omdat je nog andere plannen hebt, dat is nu eenmaal zo als je onverwachts bij iemand op bezoek komt.
woensdag 24 juni 2020 om 09:43
Oh ja, dat kan natuurlijk. Ik woon alleen en ben dus sowieso gewend dat er niemand in de buurt is als ik mijn sleutel niet zou hebben.TanteOlivia schreef: ↑24-06-2020 09:36Wij hebben sleutels op een paar plekken/ bij een paar mensen, omdat dit handig is. Wij werken op verschillende plekken, dus zijn niet altijd in de buurt om elkaar de sleutel te geven, mochten we onszelf buitensluiten of de sleutel vergeten, dan is het handig dat er een sleutel bij de buren ligt en bij vrienden vlakbij.
[...]
Ik snap de problemen in dit topic niet zo. Hier komen wel eens mensen onverwachts langs, dat komt niet altijd gelegen, maar dan zeggen we dat en is het ok. Als ze wel even binnenkomen en we een kop koffie drinken is het ook helemaal niet gek dat je niet allerlei eten in huis hebt, of dat het een zooitje is. Of dat je na een kwartier weg moet omdat je nog andere plannen hebt, dat is nu eenmaal zo als je onverwachts bij iemand op bezoek komt.
Ja, ik heb gewoon thuis meestal geen zin om gesprekken met mensen aan te gaan. Maar ik ben ook weer niet sociaal zo’n dappere dodo dat ik gewoon zeg dat ik geen zin in iemand heb, ook al lig ik gewoon op de bank, ga ik nergens heen en ben ik niet met een klus bezig. “Nu even niet” kan ook niet, want als ik me er niet op in heb gesteld is dat bij mij gewoon eigenlijk altijd even niet. En ik ben een heel sociaal dier, bepaald geen introvert, dus mensen snappen of verwachten dat bij mij niet goed. Onverwacht bezoek brengt me in een positie waar ik niet in wil zitten en het dwingt me om dingen te moeten zeggen die ik niet wil hoeven zeggen. Bovendien krijg ik onnodige weerzin tegen zo’n persoon op dat moment.
Maar misschien ben ik extreem. Ik heb vrienden die letterlijk nooit bij mij thuis komen.
anoniem_639a9136a72af wijzigde dit bericht op 24-06-2020 09:49
14.47% gewijzigd
woensdag 24 juni 2020 om 09:49
Maar hoe zou je dat dan oplossen als je jezelf buitensluit, of de sleutel een keer vergeet?rumforviva schreef: ↑24-06-2020 09:43Oh ja, dat kan natuurlijk. Ik woon alleen en ben dus sowieso gewend dat er niemand in de buurt is als ik mijn sleutel niet zou hebben.
Ja, ik heb gewoon thuis meestal geen zin om gesprekken met mensen aan te gaan. Maar ik ben ook weer niet sociaal zo’n dappere dodo dat ik gewoon zeg dat ik geen zin in iemand heb, ook al lig ik gewoon op de bank, ga ik nergens heen en ben ik niet met een klus bezig. “Nu even niet” kan ook niet, want als ik me er niet op in heb gesteld is dat bij mij gewoon eigenlijk altijd even niet. En ik ben een heel sociaal dier, bepaald geen introvert, dus mensen snappen dat bij mij niet goed.
Maar misschien ben ik extreem. Ik heb vrienden die letterlijk nooit bij mij thuis komen.
Voor de rest snap ik het wel. Ik had dat eerst ook, maar sinds ik kinderen heb ben ik er makkelijker mee geworden. Vaak komen mensen niet voor mij, maar voor de kinderen, dus dan kan ik gewoon mijn eigen dingen blijven doen en vermaken zij zich wel met elkaar.
woensdag 24 juni 2020 om 09:53
Dat gebeurt mij zelden, maar die paar keer dat het gebeurde moest ik inderdaad naar vrienden of werk toe om de sleutel te halen. Mijn ouders wonen buiten de stad, dus dat is net zoveel gedoe.TanteOlivia schreef: ↑24-06-2020 09:49Maar hoe zou je dat dan oplossen als je jezelf buitensluit, of de sleutel een keer vergeet?
Voor de rest snap ik het wel. Ik had dat eerst ook, maar sinds ik kinderen heb ben ik er makkelijker mee geworden. Vaak komen mensen niet voor mij, maar voor de kinderen, dus dan kan ik gewoon mijn eigen dingen blijven doen en vermaken zij zich wel met elkaar.
Mezelf buitensluiten of de sleutel kwijtraken is een grote angst en ik zal dan ook echt nooit zonder sleutel de deur uit stappen. Ook niet om even de vuilniszak aan de straat te zetten. Heb ook weleens alleen in het buitenland gewoond, mijn sleutel is me echt heilig.
woensdag 24 juni 2020 om 09:57
To ik vind dat je dat heel goed doet, je stelt duidelijk je grenzen, zegt haar waar het op staat.
De volgende stap is de deur niet open doen. Je hebt dat recht.
Ik heb niet alles gelezen maar ze heeft een sleutel? Schuifslotje plaatsen of je eigen sleutels in het slot steken zodat ze niet binnen kan en daar wel even van verwittigen, dat de deur dicht blijft wanneer ze nog eens onaangekondigd aan komt waaien.
De volgende stap is de deur niet open doen. Je hebt dat recht.
Ik heb niet alles gelezen maar ze heeft een sleutel? Schuifslotje plaatsen of je eigen sleutels in het slot steken zodat ze niet binnen kan en daar wel even van verwittigen, dat de deur dicht blijft wanneer ze nog eens onaangekondigd aan komt waaien.
woensdag 24 juni 2020 om 10:12
Niet vragen! Hummen en knikken. Je geeft ze veel te veel "voer". En je wil graag weten of jij niet vreemd bent dat jij het niet fijn vindt als je moeder dat bij jou zou doen.madelief12345 schreef: ↑23-06-2020 23:57Ja. Laatst had ze pasteitjes voor hun samen gekocht. Ze had hem gebeld, maar hij was nog aan het werk. Is ze ongevraagd bij hem naar binnen gegaan en heeft de pasteitjes in de koelkast gelegd. Ik vroeg aan haar of hij het goed vond dat ze zo ongevraagd bij hem naar binnen gaat. Zegt ze: weet ik niet, maar ik dacht ik als hij in de koelkast kijkt dan is hij misschien blij verrast.
Echt, zoek hulp hierbij.
woensdag 24 juni 2020 om 10:23
Je ouders hebben je geleerd dat jouw gevoelens niet kloppen of er niet toe doen. Daarom twijfel je ook aan jezelf. Hoe ze doen is jouw normaal, maar de buitenwereld zoals je vrienden ziet dat het niet klopt.madelief12345 schreef: ↑23-06-2020 23:35Mijn vrienden hebben me echt laten inzien en er heel erg op gehamerd dat ik uiteindelijk uit huis moest gaan en voor mezelf moest gaan kiezen. Wat een moeilijke stap, maar zo blij dat ik die keuze heb gemaakt. Maar nu ik weer dichterbij mn ouders woon denk ik wel eens: ik ben weer terug bij af. Het voelt nog steeds alsof zij (lichtelijk) invloed hebben in de wijze waarop ik mijn leven moet leven. Ze verwachten ook best veel. Mijn moeder wil heel graag oma worden bijv. Dit geeft ze ook steeds aan. Ja die en die zijn al oma en die zijn nog jonger dan ik. Ik zeg dan: ja met andere woorden? Zegt ze: nee niks hoor, ik zeg het gewoon maar. Super irritant vind ik zulke uitspraken. Mijn vader zegt ook geregeld: ja je moeder vind het niet leuk dat ze nog steeds geen oma is. Echt doodvermoeiend. Ik moet echt zorgen dat het contact minder word, zodat ik me ook niet steeds hoeft te ergeren aan zulke soort uitspraken.
Heel naar hoe je vader haar tegen je opzet. Alsof hij jaloers is als jullie wel een goede band zouden hebben. Ze is wel een volwassen vrouw die haar eigen keuzes maakt, daarom zou ik hem daar niet alleen de schuld van geven.
woensdag 24 juni 2020 om 10:31
Ik lees uit je posts dat je moeder voor jou heel lang op een voetstuk heeft gestaan, want zij was de "goede" in het huwelijk van je ouders en jullie konden elkaar steunen als je vader naar deed. Nu verandert het ideaalbeeld van je moeder langzaam en dat is heel pijnlijk. Je bent je eigenlijk nu pas aan het losmaken van haar en je ziet nu dat zij het gedrag van je vader op zijn minst heeft gefaciliteerd. Voor haar is dat waarschijnlijk de enige strategie om met hem om te kunnen gaan, zijn kant kiezen: ze heeft jou nu tenslotte niet meer als bondgenoot. Dit zeg ik niet om haar te verdedigen natuurlijk, de meeste voorbeelden die je gaf zijn ontzettend fout, maar misschien helpt het je haar gedrag beter te begrijpen.
Verder denk ik dat het heel verstandig zou zijn om eens met een professional te praten over de band met je ouders. Je kunt best wat ondersteuning gebruiken in dit losmaakproces!
Verder denk ik dat het heel verstandig zou zijn om eens met een professional te praten over de band met je ouders. Je kunt best wat ondersteuning gebruiken in dit losmaakproces!
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
woensdag 24 juni 2020 om 11:04
Verschillendesokken schreef: ↑24-06-2020 09:18Mijn schoonmoeder deed dit eerst ook heel vaak. (...)
Mijn vriend heeft uiteindelijk met zijn moeder gepraat en het is nu veel minder geworden.
(...)Alhoewel ik misschien denk dat een goed gesprek, nog veel beter zou zijn.
Uitleggen waarom dat zo benauwend voelt.
Die stap hebben wij ook nog niet ondernomen, maar misschien in de toekomst. Vriend heeft wel met moeder gepraat, maar meer gezegd; hou er mee op. Ipv uitleg;)
Dit heb ik gequote om het verschil tussen uitleg (en hopen op begrip), en gewoon een beetje streng sturen op wat je wilt.
Uitleg werkt niet, er komt geen begrip.
Wij hebben overigens ook aan schoonmoeder moeten uitleggen dat de reservesleutel van ons huis niet bedoeld is om zomaar even naar binnen te kunnen. Daar wilde ze aanvankelijk ook niet naar luisteren, dus toen heeft vriend maar gezegd dat we soms naakt door het huis lopen en seks hebben. Toen kwam de boodschap opeens wel aan.
Zoals hier dus: Schoonmoeder snapt de uitleg niet, omdat ze het niet wil snappen. Ze wil gewoon binnen kunnen lopen, dus snapt ze niet waarom deze mensen dat niet fijn vinden.
Ze blijft nu weg om een mogelijk genante situatie te vermijden. Het lijkt me goed mogelijk dat als dit stel een kind krijgt dat schoonmoeder tóch ineens binnen staat, want 'zo kort na de bevalling hebben ze toch geen sex'. En halloooo! Daar is ze weer.
Deze twee dingen.
Mensen hebben de neiging niet te begrijpen wat ze niet uitkomt.
Relevante quote: 'it is very hard to get a man to understand something when his salary depends on not understanding it'.
Daarom werkt 'uitleggen' niet. Je kunt niet uitleggen waarom het benauwend voelt omdat zij het niet wil begrijpen.
Ze niet in geïnteresseerd in een uitleg en vindt het onzin - omdat ze het niet wil begrijpen.
Wat wel werkt: Sturen op gedrag.
Aankondigen wat je gaat doen.
Zenden dus. Geen gelijkwaardig gesprek met gelijke inbreng van beide kanten, en wederzijds begrip, en een polderoplossing dat het soms tóch mag. Zet de plaat maar op, mét de kras er in. Herhaal dezelfde boodschap en ga niet in discussie.
Toelichting mag, maar let er op dat dat éénrichtingsverkeer blijft. "Je vroeg om een toelichting, dit is geen discussie."
Oefen het, met een vriendin. Liefst één met kinderen. Kinderen zijn hier een goed voorbeeld: Die willen graag weten waaróm. Niet omdat het ze interesseert, maar om een inconsistentie te vinden - en een aangrijpingspunt te krijgen.
En daarna: Handel er naar. Doe wat je gezegd hebt. Zeker de eerste tijd moet je het echt vasthouden want ze gaat proberen het onderuit te halen. Ze gáát aankomen met die zelfgemaakte ijstaart die echt smelt als ze nu terug naar huis moet. Zodra je die aanneemt en koffie zet, sta je volkomen voor aap.
Ja, ze zal proberen je een schuldgevoel te geven.
Kijk daar afstandelijk naar, luister niet naar haar woorden maar kijk welke trucjes ze gebruikt.
Blijf 'Zen'. Denk 'zen-zen-zen' en laat haar woorden van je afglijden.
Denk bij jezelf "Goh, goeie truc zeg! Dat doet ze goed!". Of "Aha, eerst die truc en nu deze, ja hoor, die ken ik". Dat helpt om je niet te laten raken.
Het leuke is: Mensen hebben respect voor mensen die sterk in hun schoenen staan.
Mensen die met alles meebuigen krijgen geen respect en daar walst men dus overheen.
Jij hebt dit patroon met je moeder al je hele leven.
Het is niet makkelijk om eruit te komen omdat dit jullie standaard wijze van omgang is.
Maar het kan écht wel en je raakt haar totaal niet kwijt.
De bloedband is echt véél te sterk. Maar op dit moment gebruikt ze jou, op een ongezonde manier.
Daar kun jij alleen een eind aan maken - want zij doet het niet.
anoniem_376390 wijzigde dit bericht op 24-06-2020 11:07
1.55% gewijzigd
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
woensdag 24 juni 2020 om 11:06
De meeste spullen zijn weg, ik heb nog een aantal spulletjes van vroeger zoals kindertekeningen en boeken en knuffels die daar nog liggen. Dat is ook wel een goede. Ik zal vast heel veel commentaar krijgen als ik de sleutel aan ze teruggeef, maar als dat mij uiteindelijk meer vrijheid geeft is dat een goede stap in de richting. Ik denk dat mocht zij hier weer een keer zijn, ik de sleutel zonder te vragen van haar bos haal. Als ik het vraag doet ze het denk ik niet en misschien maakt ze er eentje bij zonder mijn weten. Maar ik denk dat ik haar nu nog een kans geef. Als ze wéér een keer ongevraagd mijn huis zal binnen wandelen of voor de deur staat ondanks mijn hele boze reactie van gister en het appje wat ik straks nog ga sturen, dan ga ik de sleutel eraf halen. Een mooie zin die laatste, ik ga dat ook in mijn appje zetten.Gebruna schreef: ↑24-06-2020 02:51Maar heb je die spullen nu die nog bij je ouders lagen?
Kun je niet een keer langs gaan, die spullen meenemen en bij je vertrek de sleutel van hun voordeur bij je ouders achterlaten?
Gewoon zeggen dat je, nu je je eigen zelfstandige huishouden hebt, er de voorkeur aan geeft je eigen leven te leiden.
Niet met veel gedoe jouw voordeursleutel terugvragen maar bij jou thuis gewoon van binnenuit de deur op de knip doen (of een extra slot plaatsen dat je zowel van binnen als van buiten kunt bedienen, of de cilinder vervangen ).
Als je moeder de hint niet begrijpt als jij hen de sleutel van hun huis teruggeeft, en zij tóch probeert met de sleutel bij jou binnen te komen, dan merkt zij vanzelf dat de deur niet open gaat.
Gaat zij staan bellen/roepen dan roep jij terug dat bezoek jou nu niet goed uitkomt en dat je haar nog zult bellen...
En dan zeg je 'sorry, kwam niet goed uit' (géén excuses of verklaring geven, maar procedure herhalen zo lang zij blijft proberen).
Zeg dat je je in je eigen huis volledig vrij wil kunnen voelen en herhaal dat zij welkom is, mits het jou ook uitkomt (ofwel: afgesproken is).
Je bent geen kind meer en je ouderlijk huis hoeft niet dag-en-nacht voor jou beschikbaar te zijn, dus beter zo: kan ieder zich volledig vrij voelen in eigen huis.
woensdag 24 juni 2020 om 11:12
Oh wat erg om dit te lezen. Ook weer veel herkenbare dingen. Mijn vader dreigt ook vaak met zelfmoord, maar dan richting mijn moeder. "Als je bij me weg gaat dan maak ik mezelf van kant" Maar haar wel helemaal verrot schelden en als een sloofje behandelen. Gelukkig komt mijn vader nooit onverwachts op bezoek. Heb hem hier in het hele jaar dat ik hier woon (gelukkig) nog maar 2 keer gezien een half uurtje. Dat ging dan ook weer onder "dwang" van mijn moeder. En het fysieke geweld herken ik ook. Maar ik heb hem alles vergeven.Eviva1983 schreef: ↑24-06-2020 06:27Daaraan vooraf heeft hij mij gekleineerd, gemanipuleerd etc.
Hij wilde geld van me en zei dat ik zijn fiets kapot heb gemaakt (wat niet waar is)
Vroeger zei hij: als je niet bij mij komt wonen pleeg ik zelfmoord.
En hij zei dat de scheiding van mijn ouders mijn schuld was, toen ik 14 was.
En hij heeft mijn moeder een keer de keel dicht geknepen en mij een klomp tegen mijn hoofd gegooid.
Hij heeft mij en mijn broertje vroeger meerdere malen van de trap af gesleurd toen hij dronken was.
Vind je het nog zielig, dat ik soms heel duidelijk mijn grens aangeef, als ik eerst meermalen netjes heb gezegd dat hij niet zomaar binnen mag komen lopen?
Nou ik niet! Ik zet m de deur uit en zeg ook nog dat hij op moet flikkeren en gooi de deur op slot.
woensdag 24 juni 2020 om 11:20
Je hebt dit mooi verwoord. Precies hoe ik het voel. In het begin merkte ik dat ik het nog wel oké vond als ze onverwachts voor de deur stond. Ze werkte hier soms 2 dagen, omdat ze het hier zo fijn en gezellig vond. Langzamerhand heb ik wel tegen haar gezegd dat ik het niet prettig vond dat ze bij mij kwam werken. Toen heb ik voorgesteld om mijn oude kamer (bij haar thuis) helemaal leuk te maken en heb ik haar geholpen om haar eigen kantoortje in te richten. Het duurde nog twee weekjes, maar daarna vroeg ze niet meer of ze bij mij kon werken. Dus uiteindelijk heeft ze daar wel naar geluisterd. Ik denk ook dat ik in het begin teveel heb toegelaten, waardoor ze nu heel moeilijk "nee, het komt nu niet uit" kan accepteren.Blijenvrij schreef: ↑24-06-2020 07:36Op zich is dit misschien wel lief, maar als je haar verhalen erom heen leest, heeft ze niet bepaald een fijne jeugd gehad. Dát maakt dat dit als niet fijn wordt ervaren.
Het gaat niet eens zozeer om de onverwachte visite, het gaat om grenzen die keer op keer worden overschreden. En dan is die onverwachte visite, die niet fijn voelt, de druppel. Weer gaat ze over TO's grenzen. Ondanks dat ze het aangeeft. Maar moeder wil dat TO huis ten alle tijde beschikbaar is. En TO wil juist zich veilig in haar eigen huis voelen. En dat kan ze niet met de wetenschap dat er ieder moment zomaar iemand voor haar neus kan staan.
Wat de druk nog groter maakt, is dat ze niet kan zeggen dat het niet uitkomt. Ze kan het zeggen, maar dan krijgt ze het jarenlang te horen, zoals ze eerder schreef. En heeft een boze of teleurgestelde moeder. En dan gaat haar dominante vader er nog flink overheen.
Bovenstaande zal voor velen niet te begrijpen zijn, maar probeer je eens in te leven.
En wat is er voor ergs aan om rekening te houden met je medemens? Is het echt zo erg om iets af te spreken als je daar een ander een plezier mee doet? Waarom moet jij jouw normen opdringen als een ander dat niet fijn vind? Ik ben geen aanwaaier, maar als ik dat wel was en ik hoor van een vriendin of familielid dat ze niet van onverwachte visite houdt, dan zou ik daar rekening mee houden. Is niet zo moeilijk toch?
woensdag 24 juni 2020 om 11:24
Erg vervelend als je in een positie wordt gebracht waarin je wordt gedwongen Nee te verkopen, alleen omdat een ander niet aanvoelt dat ‘ie te ver gaat.
Natuurlijk, vragen staat vrij, maar het is niet leuk om altijd maar te moeten zeggen dat je iets niet wil. Wacht gewoon tot ik je uitnodig, verdorie.
Natuurlijk, vragen staat vrij, maar het is niet leuk om altijd maar te moeten zeggen dat je iets niet wil. Wacht gewoon tot ik je uitnodig, verdorie.
woensdag 24 juni 2020 om 11:30
Ik heb haar wel verteld dat ik graag mijn eigen vrijheid wil behouden. Ze zei gister: Ja ik dacht ik kom gewoon langs en ik hoorde ook niemand in de tuin, dus ik dacht je hebt geen visite. Toen zei ik weer: Ja maar ik had ook binnen kunnen zitten met visite. Zegt ze: als dat zo was, was ik ook zo weer vertrokken. Maar uit ervaring weet ik dat dit niet zo is, want ze vind het altijd gezellig om met mijn visite te praten en is ook heel nieuwsgierig (vraagt me soms het hemd van mijn lijf over mijn vrienden). Het lastige is dat ze ook altijd achter komt en beter door de ramen kan kijken of ik er ben of niet.Verschillendesokken schreef: ↑24-06-2020 09:18Mijn schoonmoeder deed dit eerst ook heel vaak. Als wij niet thuis waren stuurde ze wel eens een sms/appje dat ze toch even naar binnen was gegaan. Ze heeft de sleutel voor als wij die van ons kwijt zouden raken. Mijn vriend zei dan; “hahaha kijk dan mijn moeder is binnen, ze is even een kopje thee drinken en dan gaat ze weer.” Of als we aan het seksen waren en we de deur voor niemand open zouden doen... “Halloooo” schoonmoeder op de stoep/binnen. Je kunt je voorstellen dat ik op den duur kwaad werd. Vriend zag uiteindelijk ook wel in dat het echt niet prettig was. Een keer onverwachts langs komen moet kunnen, maar zo vaak en ook nog altijd verwachten dat je tijd hebt.. irritant. Mijn vriend heeft uiteindelijk met zijn moeder gepraat en het is nu veel minder geworden. Ze komen nooit meer zomaar binnen en over de bezoekjes meestal een appje. Soms toch nog onverwachts, ik kap het dan af. Zeg weinig, vertel dat ik door ga met bezigheden. Vaak druipt ze dan wel af. Mijn vriend doet het zelfde. Alhoewel ik misschien denk dat een goed gesprek, nog veel beter zou zijn. Uitleggen waarom dat zo benauwend voelt. Die stap hebben wij ook nog niet ondernomen, maar misschien in de toekomst. Vriend heeft wel met moeder gepraat, maar meer gezegd; hou er mee op. Ipv uitleg;)
Wat denk jij TO?
