Relaties
alle pijlers
Schoonouders en verjaardag
zaterdag 4 juli 2020 om 13:33
Ik begrijp niet dat je die familie zoveel macht en invloed heeft. Je ligt al drie jaar met ze in de clinch. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat dit redelijkerwijs op te lossen is. Waarom doe je dat jezelf iedere keer aan? Voor je man? Die zal dat toch hopelijk niet van je verlangen op deze manier. Voor je schoonfamilie? Maar die moeten je toch al niet. Voor de lieve vrede? Nee, want het is niet bepaald lieve vrede wat betreft jouw gemoedstoestand. Waarom dus? Heb je zelf een antwoord op deze vraag?
Waarom niet gewoon: jij zelf beperkt het contact met je schoonfamilie tot het minimum en houdt het beperkte contact dat er is zo oppervlakkig mogelijk. Man moet zelf weten hoe hij het contact met zijn familie invulling geeft.
Waarom niet gewoon: jij zelf beperkt het contact met je schoonfamilie tot het minimum en houdt het beperkte contact dat er is zo oppervlakkig mogelijk. Man moet zelf weten hoe hij het contact met zijn familie invulling geeft.
zaterdag 4 juli 2020 om 13:41
Oké, jouw toelichting las ik pas na mijn reactie. Ik ben na het lezen daarvan eerlijk gezegd van mening dat je man de familie/ het bedrijf belangrijker vindt dan zijn gezin óf hij zit te diep onder de plak bij zijn moeder. Helaas is het een andere oorzaak maar hetzelfde resultaat.Boomtak2 schreef: ↑04-07-2020 13:35Klopt inderdaad. Ik ben boos op schoonouders dat ze gelijk bellen dat hij niet mag komen maar nog bozer op man dat hij nog daadwerkelijk luistert ook. Wij zijn potverdikke zijn gezin. Gesprekken hebben we al genoeg gehad. Ook met relatietherepeut. Leidt allemaal nergens naartoe. Bedrijf is nummer 1
Je lijkt al jaren te trekken aan een dood paard en misschien is het langzaamaan tijd om daarmee te stoppen.
zaterdag 4 juli 2020 om 13:45
Klopt inderdaad alleen weet niet hoe. Ben erg verdrietig dat we samen zo’n mooi en lief kind hebben en een leuk huis en alles erop en eraan maar het is echt trekken aan een dood paard
Ik trek al zo lang aan de bel, heb tijdens de zwangerschap heel vaak in het ziekenhuis gelegen en in die tijd is hij vrijwel niet langs gekomen want hij wist niet hoe hij dat tegen zijn ouders moest zeggen. na de grboorte heb ik al heel vaak om hulp gevraagd mqar dat ging allemaal niet. ik weet het gewoon niet meer
Ik trek al zo lang aan de bel, heb tijdens de zwangerschap heel vaak in het ziekenhuis gelegen en in die tijd is hij vrijwel niet langs gekomen want hij wist niet hoe hij dat tegen zijn ouders moest zeggen. na de grboorte heb ik al heel vaak om hulp gevraagd mqar dat ging allemaal niet. ik weet het gewoon niet meer
zaterdag 4 juli 2020 om 14:03
Het is een heel verdrietige situatie, maar ik denk dat je nu gaat hebt bij uit de slachtofferrol komen en het heft in eigen handen nemen. Je bent toch geen willoze slaaf van de nukken van je man en zijn familie? Je bent krachtiger dan dat! Jij wil je kind toch een beter voorbeeld geven dan dit? Laat dat zien dan. Tijd voor actie. Als je niets onderneemt, is dit wat gaat gebeuren:Boomtak2 schreef: ↑04-07-2020 13:45Klopt inderdaad alleen weet niet hoe. Ben erg verdrietig dat we samen zo’n mooi en lief kind hebben en een leuk huis en alles erop en eraan maar het is echt trekken aan een dood paard
Ik trek al zo lang aan de bel, heb tijdens de zwangerschap heel vaak in het ziekenhuis gelegen en in die tijd is hij vrijwel niet langs gekomen want hij wist niet hoe hij dat tegen zijn ouders moest zeggen. na de grboorte heb ik al heel vaak om hulp gevraagd mqar dat ging allemaal niet. ik weet het gewoon niet meer
Jij blijft in de slachtofferrol. Je bent zielig, je klaagt daarover. Er verandert niets, want niemand neemt je serieus. Je man verliest langzaamaan zijn respect voor jou (dat krijg je als je steeds zeurt om verbeteringen maar vervolgens toch genoegen neemt met hoe het was. Je doet immers niet wat je zegt). Jij op jouw beurt verliest het respect voor je man, omdat hij een voetveeg is van het bedrijf. Hij zit onder de plak en durft er niet onderuit te komen. Je kind wordt ouder, ziet wat hier de dynamiek is, al kan het kind het wellicht niet benoemen, en verliest ook weer het respect voor jou en voor jouw man.
Is dat een leuk toekomstperspectief? Nee? Oké, als liefdevolle schop onder je kont wil ik je dus adviseren om te stoppen met doen wat toch niet helpt en een plan te gaan maken om daadwerkelijk acties te ondernemen.
zaterdag 4 juli 2020 om 15:03
Wat heb je nodig? Misschien voor jezelf eens een paar gesprekken met de praktijkondersteuner? Je zal eerst moeten weten wat je wil gaan doen. Wil je blijven en accepteren? Wil je nog een poging wagen om het te proberen op te lossen? Wil je weg? Dat uitvogelen is je eerste stap. En rustig aan. Je hoeft niet nú te beslissen wat je wilt. Maar ik denk wel dat het tijd is om voor jezelf duidelijk te krijgen wat je wil en hoe je dat wil gaan bereiken.
En in het formuleren wat je wil doe je dus in actieve vorm en met punten waar jíj controle over hebt. Dus niet iets als: ik wil dat mijn schoonfamilie normaal tegen me doet. Dat kan je wel willen maar daar kom je geen stap verder mee, want dat doen ze dus niet.
zaterdag 4 juli 2020 om 15:10
Huh dit snap ik niet helemaal. Ze maakten de dag van tevoren ruzie omdat ze niet uitgenodigd waren (ik vierde het niet), dus toen gezegd dat ze konden komen maar zijn juist niet op komen dagen op de dag zelf. Dus 2 dagen gedoe geschopt om niksredbulletje schreef: ↑04-07-2020 15:08Dus je schoonouders zijn geweest en je wil dat ze de dag daarna nog 'ns komen/van zich laten horen omdat jij dan jarig bent? Je hebt ze toch al gezien en gesproken?
Wat is je punt dan?
boomtak2 wijzigde dit bericht op 04-07-2020 15:11
7.40% gewijzigd
zaterdag 4 juli 2020 om 15:10
Het punt is onder andere dat to de symptomen niet meer van de zieke kan onderscheiden.redbulletje schreef: ↑04-07-2020 15:08Dus je schoonouders zijn geweest en je wil dat ze de dag daarna nog 'ns komen/van zich laten horen omdat jij dan jarig bent? Je hebt ze toch al gezien en gesproken?
Wat is je punt dan?
zaterdag 4 juli 2020 om 15:22
Zo, duidelijk dus wat je wilt.Boomtak2 schreef: ↑04-07-2020 15:13Ik ben toevallig juist deze week bij de praktijkondersteuner geweest en die zag ook anti depressieva nog als enige oplossing. Ik wil weg bij mijn man maar dan ben ik ook mijn huis kwijt en dan krijg je weer gedoe met regelingen met kind en alles dus in wat voor ellende beland je dan weer. Voor nu heb ik net in ieder geval een eigen bed en alles gekocht zodat ik een kamer voor mezelf kan inrichten. En hoe dan verder dat weet ik ook niet
Doe daar dan wat mee en ga niet miepen over comfort en luxe (eigen huis, eigen kamer) die je moet opgeven.
Gedoe met regelingen met kind? Ja. Maar kind groeit nu nou niet bepaald in een gezonde omgeving op met continu ruzies, spanningen, moeder die tegen weerstand kan, maar in een slachtofferrol blijft hangen en geen daadkracht toont.
zaterdag 4 juli 2020 om 15:24
Antidepressiva krijg je als je depressief bent. Ben je dat?Boomtak2 schreef: ↑04-07-2020 15:13Ik ben toevallig juist deze week bij de praktijkondersteuner geweest en die zag ook anti depressieva nog als enige oplossing. Ik wil weg bij mijn man maar dan ben ik ook mijn huis kwijt en dan krijg je weer gedoe met regelingen met kind en alles dus in wat voor ellende beland je dan weer. Voor nu heb ik net in ieder geval een eigen bed en alles gekocht zodat ik een kamer voor mezelf kan inrichten. En hoe dan verder dat weet ik ook niet
En dan nog: het is een mogelijke oplossing voor je gemoedstoestand, niet voor de situatie. Ook hier zie ik weer dat je de symptomen verwart met de ziekte. Snap je wat ik daarmee bedoel? Antidepressiva gaan absoluut helemaal niets veranderen, behalve aan jouw stemming. Dus als een praktijkondersteuner zegt dat dat de enige oplossing is, dan doet dat mij vermoeden dat je door de bomen het bos niet meer ziet en dat je geen overzicht meer ziet.
Je wil dus bij je man weg. Scheiden dus. Dan is er vast wel een maatschappelijk werker, advocaat of iemand van het juridisch loket die jou hierover kan adviseren.
Gedoe met regelingen... echt? Je hebt er dus eigenlijk de puf niet voor? Je hebt toch nu ook al jaren gedoe? Je komt behoorlijk passief over.
zaterdag 4 juli 2020 om 15:49
Probeer ik al 20 jaar, maar helaas , dus heb ik alle banden met schoonfamilie verbroken, en heeft alleen man nog contact met hun, toen de kinderen kleiner waren gingen ze nog wel eens mee, maar nu ze pubers zijn , gaan hun ook niet meer.
Ik had voor elke feest en verjaardag al weken stress ,en ruzie met man omdat ik hun weer ging zien.
zaterdag 4 juli 2020 om 16:34
zaterdag 4 juli 2020 om 16:39
Als er niet te praten valt met je man zal jij de knoop door moeten hakken. Vraag hem eens of het doel van het vele werken is om zijn gezin kwijt te raken want dat is wat er nu gebeurt.
Veel mannen zeggen dan dat ze zo hard werken om hun gezin alles te kunnen geven, dat vind ik altijd zulke bullshit! Wat heb je als vrouw en kinderen aan geld en goederen als vader er nooit is en als hij er wel is waarschijnlijk altijd moe is? Liever een man die er regelmatig echt is voor het gezin dan poen en altijd alleen zijn.
Ik zou ook geen respect hebben voor n man die op deze leeftijd nog zo onder de plak zit van zijn familie. Waarschijnlijk wil hij het bedrijf overnemen en is bang om tegen zijn ouders in te gaan. Hij moet eens een goed gesprek hebben met zijn ouders dat hij vaker bij zijn gezin wil zijn of zij dat nu leuk vinden of niet. Leuk hoor zo’n opa en oma die hun kleinkinderen hun eigen vader ontzeggen. Vader is een slappe zak dat hij dit pikt.
Dan maar je mooie huis kwijtraken, beter dan jezelf kwijtraken. Het zou ook wel heel zuur zijn als hij na de scheiding opeens wel tijd voor zijn kinderen heeft/maakt.
Wil jij zo door om je huis niet kwijt te raken? Veel liever alleen met de kinderen verder en geen spanning meer om je man en schoonouders. Dan krijg je tenminste ook nog de kans om over een tijdje een leuker exemplaar te vinden. Meid, je hebt maar 1 leven, laat het iet verpesten. Gelukkiger in een klein huisje is veel belangrijker.
Veel mannen zeggen dan dat ze zo hard werken om hun gezin alles te kunnen geven, dat vind ik altijd zulke bullshit! Wat heb je als vrouw en kinderen aan geld en goederen als vader er nooit is en als hij er wel is waarschijnlijk altijd moe is? Liever een man die er regelmatig echt is voor het gezin dan poen en altijd alleen zijn.
Ik zou ook geen respect hebben voor n man die op deze leeftijd nog zo onder de plak zit van zijn familie. Waarschijnlijk wil hij het bedrijf overnemen en is bang om tegen zijn ouders in te gaan. Hij moet eens een goed gesprek hebben met zijn ouders dat hij vaker bij zijn gezin wil zijn of zij dat nu leuk vinden of niet. Leuk hoor zo’n opa en oma die hun kleinkinderen hun eigen vader ontzeggen. Vader is een slappe zak dat hij dit pikt.
Dan maar je mooie huis kwijtraken, beter dan jezelf kwijtraken. Het zou ook wel heel zuur zijn als hij na de scheiding opeens wel tijd voor zijn kinderen heeft/maakt.
Wil jij zo door om je huis niet kwijt te raken? Veel liever alleen met de kinderen verder en geen spanning meer om je man en schoonouders. Dan krijg je tenminste ook nog de kans om over een tijdje een leuker exemplaar te vinden. Meid, je hebt maar 1 leven, laat het iet verpesten. Gelukkiger in een klein huisje is veel belangrijker.
zaterdag 4 juli 2020 om 17:05
Lieverd, stop dan met vechten en begin met bouwen aan wat je wél gelukkig maakt.Boomtak2 schreef: ↑04-07-2020 16:34Ik zie ook echt door de bomen het bos niet meer. De psycholoog hoopt nu dat ik me met die medicatie minder somber ga voelen en dat mijn schoonouders daardoor beter op me gaan reageren waardoor de problemen misschien weg gaan
Passief dat klopt. Heb zo lang gevochten maar ben echt helemaal op nu
Die hele redenering waarom je de antidepressiva hebt: je tweede zin dus: sorry, maar daar vind ik zó veel mis aan! Ik weet niet eens waar ik moet beginnen. Stop met je focussen op je schoonouders! Jij gaat aan de medicatie zodat wellicht je schoonouders dan beter op je reageren!!??? What. The. Fuck.
zaterdag 4 juli 2020 om 20:58
Jij bent opgebrand door de situatie met je man (en zijn familie).
Het is heel normaal en volstrekt logisch dat dat is gebeurd. De situatie is abnormaal. Dat je man jou chronisch in de steek laat is abnormaal. Dat jij jezelf chronisch in de steek laat door keer op keer op keer jouw onderbuikgevoel te negeren, is niet normaal.
Wat heb jij nagelaten en toegelaten dat je nu op dit punt bent gekomen?
If you change the way you look at things... the things you look at change.
Dit wordt pas beter wanneer jij een grens trekt.
Het is heel normaal en volstrekt logisch dat dat is gebeurd. De situatie is abnormaal. Dat je man jou chronisch in de steek laat is abnormaal. Dat jij jezelf chronisch in de steek laat door keer op keer op keer jouw onderbuikgevoel te negeren, is niet normaal.
Wat heb jij nagelaten en toegelaten dat je nu op dit punt bent gekomen?
If you change the way you look at things... the things you look at change.
Dit wordt pas beter wanneer jij een grens trekt.
zaterdag 4 juli 2020 om 21:09
zondag 5 juli 2020 om 15:37
En voor dat punt ligt nog dat TO voordat ze zwanger werd heel goed wist waar de prioriteit van deze man lag en ligt. Heel verdrietig deze situatie, vooral voor het kind, maar zoals Jufjoke al zegt: TO, je bent geen slachtoffer van de situatie. Je hebt hiervoor gekozen en wil nu anders. Aan jou om uit te zoeken wat je anders wil en of de oplossingen je aanstaan of dat je gaat kijken of je zelf anders met de situatie om kunt gaan.
