Relaties
alle pijlers
Hij is het mooiste wat me ooit is overkomen, maar...
zaterdag 4 juli 2020 om 00:45
Beste lezers,
2 jaar geleden ben ik de man van mijn dromen tegengekomen. Vanaf dag 1 een enorme klik, zowel fysiek als mentaal.
Beide kinderen uit een eerdere relatie, wonen niet samen en dat is van beiden kanten uit voorlopig niet de intentie.
Er is echter iets wat me sinds een maand of 4 erg bezighoud: hij vraagt door op alles wat ik te vertellen heb. Dit is al vanaf het begin zo. Ik heb er nooit echt bij stil gestaan, maar inmiddels irriteer ik me er mateloos aan. Dit gebeurt vooral wanneer ik het over mannen in mijn leven heb in welke context dan ook (kennissen, vrienden, collega's). Laat duidelijk zijn dat ik net zoveel over vrouwen praat als over mannen. Ik sta absoluut niet open voor een ander. Ik houd van hém.
Vorige week barstte de bom opnieuw en de conclusie is dat het hem erg onzeker maakt wanneer ik om welke reden dan ook de naam van een man noem.
We hebben beiden een rugzak en het komt er nu op neer dat hij hulp (eigen keuze) wilt zoeken. Hij ziet in dat zijn gedrag ten opzichte van mij niet fair is.
Wat ik eigenlijk wil weten van ervaringsdeskundigen: kan hij hier, met alle goede wil van de wereld, iets aan doen? Of is het wishful thinking dat ik hoop dat hij zich niet meer zo voelt als hij begrijpt waar het vandaan komt?
Alvast bedankt voor jullie visie hierop...
RS
2 jaar geleden ben ik de man van mijn dromen tegengekomen. Vanaf dag 1 een enorme klik, zowel fysiek als mentaal.
Beide kinderen uit een eerdere relatie, wonen niet samen en dat is van beiden kanten uit voorlopig niet de intentie.
Er is echter iets wat me sinds een maand of 4 erg bezighoud: hij vraagt door op alles wat ik te vertellen heb. Dit is al vanaf het begin zo. Ik heb er nooit echt bij stil gestaan, maar inmiddels irriteer ik me er mateloos aan. Dit gebeurt vooral wanneer ik het over mannen in mijn leven heb in welke context dan ook (kennissen, vrienden, collega's). Laat duidelijk zijn dat ik net zoveel over vrouwen praat als over mannen. Ik sta absoluut niet open voor een ander. Ik houd van hém.
Vorige week barstte de bom opnieuw en de conclusie is dat het hem erg onzeker maakt wanneer ik om welke reden dan ook de naam van een man noem.
We hebben beiden een rugzak en het komt er nu op neer dat hij hulp (eigen keuze) wilt zoeken. Hij ziet in dat zijn gedrag ten opzichte van mij niet fair is.
Wat ik eigenlijk wil weten van ervaringsdeskundigen: kan hij hier, met alle goede wil van de wereld, iets aan doen? Of is het wishful thinking dat ik hoop dat hij zich niet meer zo voelt als hij begrijpt waar het vandaan komt?
Alvast bedankt voor jullie visie hierop...
RS
zaterdag 4 juli 2020 om 20:44
Ik mag hopen dat je kind het mooiste is wat je ooit is overkomen.
Verder: volg je eigen gevoel. Het kan best zijn dat hij eraan gaat werken en dat je verbetering gaat opmerken. Je hoeft hem niet direct af te rekenen op een onzekerheid. Zeker niet als hij zelf inziet dat het zíjn probleem is.
Maar als je er al op “afgeknapt” bent en/of weinig vertrouwen hebt in verandering, dan zou ik niet verder gaan met de relatie.
zaterdag 4 juli 2020 om 21:03
Vaak heb je daar toch eerst de man in kwestie voor nodig. Vaak komen de kinderen als gevolg van de liefde. In die zin kan de liefde dus prima het mooiste zijn wat je overkomen was. Het maakt immers dat oh zo gewenste kind van jullie beiden mogelijk.
Overigens heb ik geen kinderen (gelukkig) en wel een m.i. fantastische relatie. Ik heb al veel mooie en gave dingen mogen meemaken, en een geweldig leven mogen leiden, maar de liefde tussen man en mij vind ik toch wel het mooiste. Dus waarom zou je dat dan niet mogen zeggen?
Ik denk dus dat een goede relatie inderdaad het beste kan zijn wat iemand kan overkomen.
zaterdag 4 juli 2020 om 21:05
Ja maar d'r kinderen zijn van een andere vent dusssss
zaterdag 4 juli 2020 om 21:11
Oh ja, goed punt. Suf, ik had even niet meer scherp dat ze al kinderen had. Dan is het misschien wel aardig dat dat het mooiste is wat haar is overkomen. Of ze is een van de (vele) vrouwen die het moederschap bij nader inzien toch niet zo tof vinden.
zaterdag 4 juli 2020 om 21:13
Nee lijkt me ook kut
maandag 6 juli 2020 om 00:37
Excuses voor mijn afwezigheid, dubbele dienst en zo. Dank voor de vele uitgebreide reacties!
Ik ben benieuwd welke uitwerking de therapie gaat hebben.
Laat ik vooropstellen met "hij is het mooiste wat me is overkomen", ik doel op het gebied van liefde, passie en gelijkwaardigheid in een relatie. Ik had niet in de gaten dat ik dat uit moest leggen...
Met een rugzak bedoel ik dat we beiden een leven vol ervaringen achter de rug hebben. Dit zorgt er met name bij hem voor dat als ik praat over bepaalde onderwerpen, dit iets teweeg kan brengen.Mermedina schreef: ↑04-07-2020 04:53Ik denk dat dit niet jouw echte vraag is, want niemand kan zeggen of hij kán veranderen. De wil is er wel, dat is alvast mooi.
Hij was altijd al zo, maar nú wordt het vervelend. Dit is dus zo’n moment waarop de roze bril even afgaat. Zo’n moment waarop je eens goed kunt kijken en besluiten hoe lang jíj nog met dergelijk gedrag wilt leven. Of zo’n moment dat je besluit dat je elkaar even wat minder vaak ziet, ofzo.
Oja, je zegt dat je zelf ook een rugzak hebt. Ik hoop niet dat je daarmee bedoelt dat je zelf ook je eigenaardigheden hebt en dat je elkaars ‘gebreken’ tegen elkaar wilt afstrepen; die heb ik namelijk ook al vaak gehoord. Alsof je twee gehandicapten bent die alleen elkaar maar hebben, als een negatieve keuze (kon niks anders vinden, ik doe het maar hiermee...).
Allesbehalve inmiddels, maar als ik invloed had kunnen uitoefenen, dan was de vader van mijn kids niet overleden aan een k*tziekte.
Ik ben benieuwd welke uitwerking de therapie gaat hebben.
maandag 6 juli 2020 om 00:52
maandag 6 juli 2020 om 06:41
