Relaties
alle pijlers
Het doet zo'n pijn [Lege OP]
zaterdag 25 juli 2020 om 16:36
Vandaag ben ik mentaal even helemaal ingestort en ik open dit topic om te ventileren en mogelijk wat tips te ontvangen..
Dit is een lang jankverhaal, ik weet het maar deze altijd zo sterke vrouw kan even niet sterk zijn.
Dit is een lang jankverhaal, ik weet het maar deze altijd zo sterke vrouw kan even niet sterk zijn.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 26-07-2020 00:47
Reden: OP (grotendeels) verwijderd. Passende maatregelen genomen. Met vriendelijke groet, Moderator Viva.
Reden: OP (grotendeels) verwijderd. Passende maatregelen genomen. Met vriendelijke groet, Moderator Viva.
80.34% gewijzigd
zaterdag 25 juli 2020 om 16:46
Als je alles van te voren zou weten... Dat is nu eenmaal niet zo. Je zult het moeten gaan verwerken en ook moeten leren dat je het verleden niet kunt veranderen, alleen de toekomst. Het is een rotgevoel dat je nu overspoeld maar een troost is wel dat jij het betreft je kinderen al beter deed dan jouw ouders. 
zaterdag 25 juli 2020 om 16:48
Lillybit schreef: ↑25-07-2020 16:46Als je alles van te voren zou weten... Dat is nu eenmaal niet zo. Je zult het moeten gaan verwerken en ook moeten leren dat je het verleden niet kunt veranderen, alleen de toekomst. Het is een rotgevoel dat je nu overspoeld maar een troost is wel dat jij het betreft je kinderen al beter deed dan jouw ouders.
Lief van je!
Het frustreert me dat ik zo overweldigd word door die (oude) emoties en dat ik gefaald heb voor de toekomst
zaterdag 25 juli 2020 om 17:02
Wat goed dat je inmiddels zo stevig in je schoenen staat dat je nu ruimte hebt om deze gevoelens toe te laten! Je bent waarschijnlijk enorm gegroeid de afgelopen tijd.
Wees maar trots op jezelf, en maak ruimte voor wat je nu voelt.
Morgen (of overmorgen) zet je je schouders er weer onder. Nu mag je verdrietig zijn.
Dikke kus voor jou.
Wees maar trots op jezelf, en maak ruimte voor wat je nu voelt.
Morgen (of overmorgen) zet je je schouders er weer onder. Nu mag je verdrietig zijn.
Dikke kus voor jou.
zaterdag 25 juli 2020 om 17:06
Bedankt voor jullie lieve reacties, doet me goed 
Desalniette_ De afgelopen 2 jaar heb ik idd een enorme groei doorgemaakt , ik heb mezelf echt een stuk beter leren kennen en weet ook beter hoe mijn autisme werkt. Dat is heel erg fijn maar als ik dan naar m'n ex kijk dan denk ik 'Als ik het kan, waarom kan jij het dan niet?'
Desalniette_ De afgelopen 2 jaar heb ik idd een enorme groei doorgemaakt , ik heb mezelf echt een stuk beter leren kennen en weet ook beter hoe mijn autisme werkt. Dat is heel erg fijn maar als ik dan naar m'n ex kijk dan denk ik 'Als ik het kan, waarom kan jij het dan niet?'
zaterdag 25 juli 2020 om 17:23
Wat naar dat je zo’n moeilijke jeugd gehad hebt en daarmee een slecht voorbeeld meegekregen hebt. Je bent als kind niet goed behandelt, je had de verkeerde mensen in je omgeving. Daardoor is het lastiger voor jou om de juiste mensen uit te kiezen, die jou wel goed behandelen.
Ik vind het heel goed van je dat je inziet dat de situaties die je in je volwassen leven voor de kiezen hebt gehad, (groten)deels te maken hebben gehad met de keuzes die je hebt gemaakt. De positieve kant daarvan is dat jij controle hebt over welke relaties je in de toekomst aangaat. Welke mensen je toelaat in je leven.
Wees niet te hard voor jezelf. Kijk vooruit en leer van wat er tot nu toe allemaal gebeurd is. Als je in de toekomst weer een man ontmoet, let dan heel goed op “rode vlaggen”. En maak wat jij (en je kinderen natuurlijk, maar dat zit geloof ik goed) nodig hebt ALTIJD tot prioriteit. Het is jouw leven, dus jij verdient het om gelukkig te zijn en goed behandelt te worden. Iedereen heeft zijn of haar eigen problemen/moeilijkheden in het leven. Voor jou is het belangrijk om een stabiele man te ontmoeten, die een gelijkwaardige en respectvolle relatie met jou kan en wil opbouwen. Wees voorzichtig, neem de tijd om mensen te leren kennen, kijk kritisch naar gedrag en selecteer mensen op stabiliteit en betrouwbaarheid.
De tips die ik je geef, heb ik overigens uit eigen ervaring opgedaan en ik leef er zelf al jarenlang naar. Tot volle tevredenheid. Ik heb een zware jeugd gehad en werd ook mishandelt door mijn ouders. Na mijn eerste relatie (van mijn 17de tot mijn 18de, helaas met een onbetrouwbare jongen/man, wat me heel veel pijn en verdriet opleverde) realiseerde ik het me. Het had te maken met mijn eigenwaarde. Ik wilde nooit meer (letterlijk zoals van mijn ouders en emotioneel zoals van mijn ex) afhankelijk zijn van iemand die mij slecht behandelt. Zodra ik op mezelf ging wonen op mijn 19de, nam ik mezelf voor: ik verdien veiligheid, stabiliteit, rust, respect en liefde. En ik accepteer geen mensen in mijn leven die mij dat niet kunnen of willen bieden. Andersom kan en wil ik dat gelukkig wél. En het belangrijkste: ik kan het mezelf heel goed bieden.
Heel veel sterkte en geluk met alles.
Ik vind het heel goed van je dat je inziet dat de situaties die je in je volwassen leven voor de kiezen hebt gehad, (groten)deels te maken hebben gehad met de keuzes die je hebt gemaakt. De positieve kant daarvan is dat jij controle hebt over welke relaties je in de toekomst aangaat. Welke mensen je toelaat in je leven.
Wees niet te hard voor jezelf. Kijk vooruit en leer van wat er tot nu toe allemaal gebeurd is. Als je in de toekomst weer een man ontmoet, let dan heel goed op “rode vlaggen”. En maak wat jij (en je kinderen natuurlijk, maar dat zit geloof ik goed) nodig hebt ALTIJD tot prioriteit. Het is jouw leven, dus jij verdient het om gelukkig te zijn en goed behandelt te worden. Iedereen heeft zijn of haar eigen problemen/moeilijkheden in het leven. Voor jou is het belangrijk om een stabiele man te ontmoeten, die een gelijkwaardige en respectvolle relatie met jou kan en wil opbouwen. Wees voorzichtig, neem de tijd om mensen te leren kennen, kijk kritisch naar gedrag en selecteer mensen op stabiliteit en betrouwbaarheid.
De tips die ik je geef, heb ik overigens uit eigen ervaring opgedaan en ik leef er zelf al jarenlang naar. Tot volle tevredenheid. Ik heb een zware jeugd gehad en werd ook mishandelt door mijn ouders. Na mijn eerste relatie (van mijn 17de tot mijn 18de, helaas met een onbetrouwbare jongen/man, wat me heel veel pijn en verdriet opleverde) realiseerde ik het me. Het had te maken met mijn eigenwaarde. Ik wilde nooit meer (letterlijk zoals van mijn ouders en emotioneel zoals van mijn ex) afhankelijk zijn van iemand die mij slecht behandelt. Zodra ik op mezelf ging wonen op mijn 19de, nam ik mezelf voor: ik verdien veiligheid, stabiliteit, rust, respect en liefde. En ik accepteer geen mensen in mijn leven die mij dat niet kunnen of willen bieden. Andersom kan en wil ik dat gelukkig wél. En het belangrijkste: ik kan het mezelf heel goed bieden.
Heel veel sterkte en geluk met alles.
zaterdag 25 juli 2020 om 17:25
Het is voor veel mensen een enorme stap om in te zien dat een relatie niet goed gaat, dus dat u de relatie 2 jaar geleden beëindigd heeft, is best knap.
(ik weet niet of een autist hier nuchterder naar kijkt overigens, dat zal per autist verschillen).
(ik weet niet of een autist hier nuchterder naar kijkt overigens, dat zal per autist verschillen).
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
zaterdag 25 juli 2020 om 17:43
De toekomst ligt nog open. Hoe heb je daarin gefaald?heppydepeppy12 schreef: ↑25-07-2020 16:48Lief van je!
Het frustreert me dat ik zo overweldigd word door die (oude) emoties en dat ik gefaald heb voor de toekomst
zaterdag 25 juli 2020 om 17:45
Hoe kun je weer verder?
Door niet te vechten tegen je gevoelens. Verdrietig zijn is niet erg. Soms moet iets eruit en lucht dat daarna op.
Door te bedenken dat “waarom”-vragen je niet altijd verder helpen.
Door als de ergste heftigheid van je verdrietige gevoel af is, tegen jezelf te zeggen dat je trots mag zijn op hoe je het doet en op wat je wel voor elkaar hebt gekregen.
zaterdag 25 juli 2020 om 17:54
Wat verdrietig wat je meegemaakt hebt.
Ik heb ook Autisme en mijn sociale leven stelt niet veel voor. Wel opgegroeid in een warm gezin. Als enig kind. Zelf geen kinderen, zou ik ook niet aankunnen.
Met mannen nooit geluk gehad. Het waren types die me steeds gingen afkraken en zichzelf beter vonden. Alleen in het begin deden ze heel aardig. Serieus werd het daarom nooit. Ik heb weinig vrienden, vind moeilijk aansluiting. Dat vind ik soms lastig, ondanks dat ik heel introvert ben. Met vriendschappen ben ik vaak bedrogen. Dat de ander het helemaal niet om mij te doen was, maar waar ik pas laat achter kwam. Ik kan zulke dingen slecht inschatten.
Ik heb ook Autisme en mijn sociale leven stelt niet veel voor. Wel opgegroeid in een warm gezin. Als enig kind. Zelf geen kinderen, zou ik ook niet aankunnen.
Met mannen nooit geluk gehad. Het waren types die me steeds gingen afkraken en zichzelf beter vonden. Alleen in het begin deden ze heel aardig. Serieus werd het daarom nooit. Ik heb weinig vrienden, vind moeilijk aansluiting. Dat vind ik soms lastig, ondanks dat ik heel introvert ben. Met vriendschappen ben ik vaak bedrogen. Dat de ander het helemaal niet om mij te doen was, maar waar ik pas laat achter kwam. Ik kan zulke dingen slecht inschatten.
zaterdag 25 juli 2020 om 19:42
Wat een mooie reactie! En voorlopig wil ik niet aan de man. Ik moet eerst 100% happy en tevreden met mezelf en m'n leven zijn wil ik dat toelaten haha.Lotus90 schreef: ↑25-07-2020 17:23Wat naar dat je zo’n moeilijke jeugd gehad hebt en daarmee een slecht voorbeeld meegekregen hebt. Je bent als kind niet goed behandelt, je had de verkeerde mensen in je omgeving. Daardoor is het lastiger voor jou om de juiste mensen uit te kiezen, die jou wel goed behandelen.
Ik vind het heel goed van je dat je inziet dat de situaties die je in je volwassen leven voor de kiezen hebt gehad, (groten)deels te maken hebben gehad met de keuzes die je hebt gemaakt. De positieve kant daarvan is dat jij controle hebt over welke relaties je in de toekomst aangaat. Welke mensen je toelaat in je leven.
Wees niet te hard voor jezelf. Kijk vooruit en leer van wat er tot nu toe allemaal gebeurd is. Als je in de toekomst weer een man ontmoet, let dan heel goed op “rode vlaggen”. En maak wat jij (en je kinderen natuurlijk, maar dat zit geloof ik goed) nodig hebt ALTIJD tot prioriteit. Het is jouw leven, dus jij verdient het om gelukkig te zijn en goed behandelt te worden. Iedereen heeft zijn of haar eigen problemen/moeilijkheden in het leven. Voor jou is het belangrijk om een stabiele man te ontmoeten, die een gelijkwaardige en respectvolle relatie met jou kan en wil opbouwen. Wees voorzichtig, neem de tijd om mensen te leren kennen, kijk kritisch naar gedrag en selecteer mensen op stabiliteit en betrouwbaarheid.
De tips die ik je geef, heb ik overigens uit eigen ervaring opgedaan en ik leef er zelf al jarenlang naar. Tot volle tevredenheid. Ik heb een zware jeugd gehad en werd ook mishandelt door mijn ouders. Na mijn eerste relatie (van mijn 17de tot mijn 18de, helaas met een onbetrouwbare jongen/man, wat me heel veel pijn en verdriet opleverde) realiseerde ik het me. Het had te maken met mijn eigenwaarde. Ik wilde nooit meer (letterlijk zoals van mijn ouders en emotioneel zoals van mijn ex) afhankelijk zijn van iemand die mij slecht behandelt. Zodra ik op mezelf ging wonen op mijn 19de, nam ik mezelf voor: ik verdien veiligheid, stabiliteit, rust, respect en liefde. En ik accepteer geen mensen in mijn leven die mij dat niet kunnen of willen bieden. Andersom kan en wil ik dat gelukkig wél. En het belangrijkste: ik kan het mezelf heel goed bieden.
Heel veel sterkte en geluk met alles.
Dank je wel
zaterdag 25 juli 2020 om 19:46
Heel liefLaverneB schreef: ↑25-07-2020 17:45
Hoe kun je weer verder?
Door niet te vechten tegen je gevoelens. Verdrietig zijn is niet erg. Soms moet iets eruit en lucht dat daarna op.
Door te bedenken dat “waarom”-vragen je niet altijd verder helpen.
Door als de ergste heftigheid van je verdrietige gevoel af is, tegen jezelf te zeggen dat je trots mag zijn op hoe je het doet en op wat je wel voor elkaar hebt gekregen.
zaterdag 25 juli 2020 om 19:49
hondenmens schreef: ↑25-07-2020 17:54Wat verdrietig wat je meegemaakt hebt.
Ik heb ook Autisme en mijn sociale leven stelt niet veel voor. Wel opgegroeid in een warm gezin. Als enig kind. Zelf geen kinderen, zou ik ook niet aankunnen.
Met mannen nooit geluk gehad. Het waren types die me steeds gingen afkraken en zichzelf beter vonden. Alleen in het begin deden ze heel aardig. Serieus werd het daarom nooit. Ik heb weinig vrienden, vind moeilijk aansluiting. Dat vind ik soms lastig, ondanks dat ik heel introvert ben. Met vriendschappen ben ik vaak bedrogen. Dat de ander het helemaal niet om mij te doen was, maar waar ik pas laat achter kwam. Ik kan zulke dingen slecht inschatten.
Wat vervelend om te lezen dat je zulke slechte ervaringen hebt gehad
Ondanks dat ik ook veel slechte ervaringen heb gehad met neurotypische mensen heeft het mij juist geholpen om positief en open te zijn , ik gun je ook die positieve ervaringen!
Maarja, het blijft gewoon lastig hoor
zaterdag 25 juli 2020 om 19:51
Hoi Heppydepeppy, zag dat je zojuist je post gewijzigd hebt, had nog wel net je verhaal gelezen. Allereerst een knuffel! Wat fijn dat je je al een beetje beter voelt dan vanmiddag.
Is er nog iets anders in je leven gebeurd wat maakt dat je je bewuster bent van alles?
Het is ook een heel proces en het is niet zo gek dat je meer gaat voelen nu je rust hebt. Kan me voorstellen dat het pijnlijk is dat er veel gebeurd is en dat je je niet veilig gevoeld hebt bij deze man. ( emotioneel) Althans daar ga ik vanuit ivm wat je schreef. ook dubbel dat hij wel aardig kan zijn en mee kan denken en soms een lul is.
Heb je vriendinnen met wie je het hier over kunt hebben? Of begrijpen die het niet zo goed?
Is er nog iets anders in je leven gebeurd wat maakt dat je je bewuster bent van alles?
Het is ook een heel proces en het is niet zo gek dat je meer gaat voelen nu je rust hebt. Kan me voorstellen dat het pijnlijk is dat er veel gebeurd is en dat je je niet veilig gevoeld hebt bij deze man. ( emotioneel) Althans daar ga ik vanuit ivm wat je schreef. ook dubbel dat hij wel aardig kan zijn en mee kan denken en soms een lul is.
Heb je vriendinnen met wie je het hier over kunt hebben? Of begrijpen die het niet zo goed?
zaterdag 25 juli 2020 om 21:38
Waar ben je dan positief en open over?heppydepeppy12 schreef: ↑25-07-2020 19:49Wat vervelend om te lezen dat je zulke slechte ervaringen hebt gehad
Ondanks dat ik ook veel slechte ervaringen heb gehad met neurotypische mensen heeft het mij juist geholpen om positief en open te zijn , ik gun je ook die positieve ervaringen!
Maarja, het blijft gewoon lastig hoor
De mannen waar ik iets mee had, hebben zelf ook een beperking. Waaronder 2 met Autisme.
zondag 26 juli 2020 om 07:40
Dank voor je reactiePalmboominnewyork schreef: ↑25-07-2020 19:51Hoi Heppydepeppy, zag dat je zojuist je post gewijzigd hebt, had nog wel net je verhaal gelezen. Allereerst een knuffel! Wat fijn dat je je al een beetje beter voelt dan vanmiddag.
Is er nog iets anders in je leven gebeurd wat maakt dat je je bewuster bent van alles?
Het is ook een heel proces en het is niet zo gek dat je meer gaat voelen nu je rust hebt. Kan me voorstellen dat het pijnlijk is dat er veel gebeurd is en dat je je niet veilig gevoeld hebt bij deze man. ( emotioneel) Althans daar ga ik vanuit ivm wat je schreef. ook dubbel dat hij wel aardig kan zijn en mee kan denken en soms een lul is.
Heb je vriendinnen met wie je het hier over kunt hebben? Of begrijpen die het niet zo goed?
Nou, ik heb wat pech gehad waardoor ik deels arbeidsongeschikt raakte en daardoor heb ik de kans gehad om eens goed aan mijzelf te werken en die kans heb ik gepakt in de vorm van coaching en zo heb ik wat meer inzicht gekregen in mijzelf en m'n patronen maar ik ben er nog lang niet hoor.
Ik heb me eigenlijk nooit veilig gevoeld in relaties , het waren vrijwel nooit gezonde relaties omdat ik zo slecht ben in het herkennen van rode vlaggen. Bij een ander zie ik het zo maar als het over mezelf gaat dan raak ik blind.
Gelukkig heb ik vrienden waar ik een hoop bij kwijt kan, zij zijn echt mijn familie
zondag 26 juli 2020 om 07:41
Nou, ik bedoel meer dat je negatieve ervaringen niet de rest van je leven moet laten bepalen, er zitten weldegelijk goede exemplaren tussen alleen kunnen wij die helaas niet goed herkennenhondenmens schreef: ↑25-07-2020 21:38Waar ben je dan positief en open over?
De mannen waar ik iets mee had, hebben zelf ook een beperking. Waaronder 2 met Autisme.
zondag 26 juli 2020 om 10:40
Ik snap het. Alleen heb ik vaak het gevoel dat die goede exemplaren voor anderen bestemd zijn en niet voor mij. Dat ik niet goed genoeg ben.heppydepeppy12 schreef: ↑26-07-2020 07:41Nou, ik bedoel meer dat je negatieve ervaringen niet de rest van je leven moet laten bepalen, er zitten weldegelijk goede exemplaren tussen alleen kunnen wij die helaas niet goed herkennen
zondag 26 juli 2020 om 14:46
Herken ik enorm! Ik heb daarom relaties maar even afgezworen , dat gevoel moet eerst gaan verdwijnen en wellicht dat ik dan beter kan daten .hondenmens schreef: ↑26-07-2020 10:40Ik snap het. Alleen heb ik vaak het gevoel dat die goede exemplaren voor anderen bestemd zijn en niet voor mij. Dat ik niet goed genoeg ben.
