Relaties
alle pijlers
Vraag huwelijk
woensdag 12 augustus 2020 om 13:26
Beste,
Al jaren ben ik getrouwd, alles was altijd goed. Totdat ik 4 jaar geleden erg ziek ben geworden. Ik heb 2 jaar lang in ziekenhuizen gelopen en veel onderzoeken gehad
Al die tijd was mijn man er nagenoeg nooit bij, ik heb dit ook niet specifiek gevraagd. Soort masker opgezet; ik kan het wel alleen. Ik heb mij in die tijd enorm onzeker gevoeld, ziek, angstig en vooral alleen. Dit alles kon niet echt besproken worden met mijn man. Ik voelde mij vooral lastig.
Nu gaat het eindelijk beter en heb ik af en toe gesprek proberen aan te gaan met partner maar hij ziet het probleem niet.
Inmiddels heb ik niet stil gezeten, gaan werken aan mezelf, was erg afhankelijk van partner. Nieuwe baan, loop nog bij psycholoog. Maar mijn relatie blijft ‘ oppervlakkig’ en ik merk dat ik zo enorm gekwetst ben juist toen ik hem keihard nodig had dat ik veel dingen lastig vind. Er zit een muurtje om mij heen en ik krijg het niet weg. Iemand tips?
Al jaren ben ik getrouwd, alles was altijd goed. Totdat ik 4 jaar geleden erg ziek ben geworden. Ik heb 2 jaar lang in ziekenhuizen gelopen en veel onderzoeken gehad
Al die tijd was mijn man er nagenoeg nooit bij, ik heb dit ook niet specifiek gevraagd. Soort masker opgezet; ik kan het wel alleen. Ik heb mij in die tijd enorm onzeker gevoeld, ziek, angstig en vooral alleen. Dit alles kon niet echt besproken worden met mijn man. Ik voelde mij vooral lastig.
Nu gaat het eindelijk beter en heb ik af en toe gesprek proberen aan te gaan met partner maar hij ziet het probleem niet.
Inmiddels heb ik niet stil gezeten, gaan werken aan mezelf, was erg afhankelijk van partner. Nieuwe baan, loop nog bij psycholoog. Maar mijn relatie blijft ‘ oppervlakkig’ en ik merk dat ik zo enorm gekwetst ben juist toen ik hem keihard nodig had dat ik veel dingen lastig vind. Er zit een muurtje om mij heen en ik krijg het niet weg. Iemand tips?
woensdag 12 augustus 2020 om 16:10
woensdag 12 augustus 2020 om 16:35
woensdag 12 augustus 2020 om 16:36
Het lijkt mij dat je als partner van ook vraagt/aanbiedt/gewoon meegaat.
woensdag 12 augustus 2020 om 16:43
Vraag de psycholoog eens wat zijn tip hierin is.
Ik vind niet dat je het je man nu nog kunt verwijten dat hij er destijds niet was. Je zou hem kunnen aangeven dat je het jezelf verwijt dat je het destijds moeilijk vond om zijn hulp en aanwezigheid te vragen, en aangeven dat je dit een volgende keer anders zou willen doen. En je zou hem kunnen vragen hoe hij de tijd waarin je ziek was zelf heeft ervaren, hoe was dit voor hem.
Ik vind niet dat je het je man nu nog kunt verwijten dat hij er destijds niet was. Je zou hem kunnen aangeven dat je het jezelf verwijt dat je het destijds moeilijk vond om zijn hulp en aanwezigheid te vragen, en aangeven dat je dit een volgende keer anders zou willen doen. En je zou hem kunnen vragen hoe hij de tijd waarin je ziek was zelf heeft ervaren, hoe was dit voor hem.
woensdag 12 augustus 2020 om 16:45
Als ik als partner al een paar keer te horen had gekregen Hoeft niet, kan ik zelf, doe ik zelf, niet nodig. Dan zou ik op den duur niet meer vragen en er van uit gaan dat de antwoorden gemeend zijn
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
woensdag 12 augustus 2020 om 16:45
Maar als de ander aangeeft echt liever zelf te gaan, dan ga je er als partner vanuit dat het zo is.
Ik dacht zelf ook, dat ik liever alleen ging. Niet iedereen zit hetzelfde in elkaar.
woensdag 12 augustus 2020 om 16:48
Ze schrijft dat haar man er nooit bij was en ze hier niet specifiek om gevraagd heeft. Daar maak ik uit op dat hij het ook niet aangeboden heeft.
woensdag 12 augustus 2020 om 16:50
Je helpt jezelf in elk geval niet door nu boos te blijven over wat er in het verleden is gebeurd. Is het probleem enkel dat hij er toen niet was of ligt het eraan dat je het gevoel hebt dat je nog steeds niks met hem kan bespreken? Met dat laatste kan je natuurlijk wel iets doen. Belangrijkste lijkt me om hem niet de schuld te geven. Iedereen is anders en mannen zijn in het algemeen minder sensitief en hebben meer behoefte aan duidelijke sturing. Mijn man vindt het ook moeilijk om uit zich zelf aan te voelen welke hulp ik bijvoorbeeld nodig heb. Ik heb nu maar geaccepteerd dat ik het hem gewoon direct moet vragen, omdat er anders niks zal gebeuren. Dit is natuurlijk ook iets wat je met die psycholoog kan bespreken. Het accepteren wie hij is en daar op een manier om mee gaan waardoor jij geen /minder negatieve gevoelens meer jegens hem koestert
woensdag 12 augustus 2020 om 16:51
Dat kan, vrouwen zijn goed in het doen van aannames
En mannen snappen geen hints
De truc is duidelijk zijn. Maar dan moet je weten dat hulp fijn is, dat je hulp mag vragen, dat je het niet alleen hoeft te doen.
woensdag 12 augustus 2020 om 16:56
Ik vind het gek dat je een hint nodig hebt om je partner aan te bieden om mee te gaan naar een onderzoek/arts. Zoiets verzin je zelf toch?
woensdag 12 augustus 2020 om 16:58
Fijn voor je, dat je het gek kunt vinden
Ik heb mijn hele leven geleerd dat ik alles vooral zelf moest kunnen. Dat pantser moest eerst af.
Aangeboden hulp accepteren is niet voor iedereen vanzelfsprekend
woensdag 12 augustus 2020 om 17:01
woensdag 12 augustus 2020 om 17:02
Maar uit de OP blijkt nergens dat hij het aangeboden heeft. Die impliceert juist dat hij dat helemaal niet heeft gedaan.
woensdag 12 augustus 2020 om 17:05
Biedt bij jullie allemaal je man dat wel aan? Die van mij heeft het druk met werk en kan niet zomaar vrij nemen voor dat soort dingen. Hij vraagt achteraf wel hoe het was vaak, maar soms vergeet hij het ook en 'moet' ik hem daar zelf op wijzen. Is dat nu het einde van de wereld? Als ik hem vraag iets te doen doet hij het gewoon als het kan, maar realiteit is dat het vaak niet kan. En dat hij vergeetachtig is. Houdt niet minder van mij daarom hoor.
woensdag 12 augustus 2020 om 17:07
woensdag 12 augustus 2020 om 17:09
Als ik hem vertel (dat was mijn eerste fout) wanneer iets is, dan wel.sonicmodus schreef: ↑12-08-2020 17:05Biedt bij jullie allemaal je man dat wel aan? Die van mij heeft het druk met werk en kan niet zomaar vrij nemen voor dat soort dingen. Hij vraagt achteraf wel hoe het was vaak, maar soms vergeet hij het ook en 'moet' ik hem daar zelf op wijzen. Is dat nu het einde van de wereld? Als ik hem vraag iets te doen doet hij het gewoon als het kan, maar realiteit is dat het vaak niet kan. En dat hij vergeetachtig is. Houdt niet minder van mij daarom hoor.
Maar ik was goed in verbergen en na afloop pas vertellen
Of wel optijd vertellen en zeggen dat ik liever alleen ging
