Zwanger
alle pijlers
Wannneer en hoe begon jouw bevalling?
zondag 16 augustus 2020 om 15:32
Ha!
Ik weet het, ik heb er totaal geen controle over en iedere bevalling is anders....maar toch ben ik benieuwd. Hoe en wanneer begon jouw bevalling?
Ik ben nu 40 weken en 2 dagen zwanger en hoewel ik ontzettend uitkijk naar mijn baby, denk ik bij voorweeën in de nacht: "Oh nee ik kan dit niet
!!" En "Moet ik nu de verloskundige bellen?"
En ik verveel me.....dat ook.
Ik weet het, ik heb er totaal geen controle over en iedere bevalling is anders....maar toch ben ik benieuwd. Hoe en wanneer begon jouw bevalling?
Ik ben nu 40 weken en 2 dagen zwanger en hoewel ik ontzettend uitkijk naar mijn baby, denk ik bij voorweeën in de nacht: "Oh nee ik kan dit niet
!!" En "Moet ik nu de verloskundige bellen?" En ik verveel me.....dat ook.
zondag 16 augustus 2020 om 23:03
Jij kan dit apenstaartje!! Echt!
1e: geplande keizersnede ivm moeilijke stuitligging.
Maar waar we gepland hadden op 38.6, braken op 38.2 mijn vliezen. Snel naar het ziekenhuis, paar weeen gehad voordat ik de gyn er was. Mooie bevalling, maar dus amper wat van een natuurlijke bevalling meegemaakt.
Nr 2: bij 40.3 werd ik ingeleid, wegens hoge bloeddruk.
Omdat kind 1 wat vroeger kwam dan 40w had ik gevoel enórm overtijd te lopen. En al 1,5 week oefenweeën s nachts. Ik was elke ochtend als ik wakker werd teleurgesteld dat er niks gebeurd was.
Inleiding ging niet zo snel, ik ben met 40,5 bevallen.
s Morgens heeft de vk m’n vliezen gebroken met 1 cm ontsluiting en kreeg ik een infuus. Toen dat infuus begon te werken schoot ik in een weeënstorm. Dat vond ik zo naar!! Ik had amper de tijd om bij te komen. Als ik na een wee ook maar m’n grote teen bewoog schoot de volgende wee er al weer in.
Ik dacht toen: ‘ik kan dit niet!!!’ Toen bedacht de verpleging dat het infuus wel uit kon en kreeg ik rust tussen de weeën door. Hoewel het pijnlijk was, had ik toen wel het gevoel dat ik het aankon.
Na een uur schoot m’n lijf zelf in standje weeënstorm.
Ruggenprik aangevraagd, want ik zat na 6 uur nog maar op 4 cm. Ik vond het maar niks, die storm.
Duurde even voor er plek was, maar toen zou de verlossende ruggenprik komen. Hèhè! Ik had toen 5 cm.
Terwijl ik naar de anesthesist gereden werd voelde ik ineens m’n kind naar beneden glijden.
De zuster stond plakkers en monitoren aan te sluiten, toen ik ineens persdrang kreeg. Dat heb ik gemeld en de verloskundige checkte even. Had ik ineens 10 cm ontsluiting!
Plakkers en monitor weer afgekoppeld en halsoverkop naar de verloskamer. De anesthesist heb ik dus helemaal niet gezien
Na 20 min persen was kind 2 er.
Wat vond ik dat gaaf om te zien: hoe mijn buik heen en weer golfde tijdens de persweeën. Die oerkracht, het persen, voelen hoe je baby uit je glibbert: echt magisch!!
Ik vond het persen maar eventjes vervelend: toen het hoofdje stond.
Succes!! Hopelijk heb je snel je baby in je armen. Fijne bevalling!
1e: geplande keizersnede ivm moeilijke stuitligging.
Maar waar we gepland hadden op 38.6, braken op 38.2 mijn vliezen. Snel naar het ziekenhuis, paar weeen gehad voordat ik de gyn er was. Mooie bevalling, maar dus amper wat van een natuurlijke bevalling meegemaakt.
Nr 2: bij 40.3 werd ik ingeleid, wegens hoge bloeddruk.
Omdat kind 1 wat vroeger kwam dan 40w had ik gevoel enórm overtijd te lopen. En al 1,5 week oefenweeën s nachts. Ik was elke ochtend als ik wakker werd teleurgesteld dat er niks gebeurd was.
Inleiding ging niet zo snel, ik ben met 40,5 bevallen.
s Morgens heeft de vk m’n vliezen gebroken met 1 cm ontsluiting en kreeg ik een infuus. Toen dat infuus begon te werken schoot ik in een weeënstorm. Dat vond ik zo naar!! Ik had amper de tijd om bij te komen. Als ik na een wee ook maar m’n grote teen bewoog schoot de volgende wee er al weer in.
Ik dacht toen: ‘ik kan dit niet!!!’ Toen bedacht de verpleging dat het infuus wel uit kon en kreeg ik rust tussen de weeën door. Hoewel het pijnlijk was, had ik toen wel het gevoel dat ik het aankon.
Na een uur schoot m’n lijf zelf in standje weeënstorm.
Ruggenprik aangevraagd, want ik zat na 6 uur nog maar op 4 cm. Ik vond het maar niks, die storm.
Duurde even voor er plek was, maar toen zou de verlossende ruggenprik komen. Hèhè! Ik had toen 5 cm.
Terwijl ik naar de anesthesist gereden werd voelde ik ineens m’n kind naar beneden glijden.
De zuster stond plakkers en monitoren aan te sluiten, toen ik ineens persdrang kreeg. Dat heb ik gemeld en de verloskundige checkte even. Had ik ineens 10 cm ontsluiting!
Plakkers en monitor weer afgekoppeld en halsoverkop naar de verloskamer. De anesthesist heb ik dus helemaal niet gezien
Na 20 min persen was kind 2 er.
Wat vond ik dat gaaf om te zien: hoe mijn buik heen en weer golfde tijdens de persweeën. Die oerkracht, het persen, voelen hoe je baby uit je glibbert: echt magisch!!
Ik vond het persen maar eventjes vervelend: toen het hoofdje stond.
Succes!! Hopelijk heb je snel je baby in je armen. Fijne bevalling!
maandag 17 augustus 2020 om 00:43
Bij oudste stond ik om 17u op van de bank en voelde zo het vruchtwater langs mijn benen lopen. Man is nog naar de kapper geweest, ik heb nog pasta saus staan koken. Om 18.30 lukte het om voldoende op te vangen en concludeerde ik dat het vruchtwater wat gelig was. Verloskundige is gekomen en heeft ons naar het ziekenhuis gestuurd. Om 21u infuus gestart, 23u eerste weeën en 05.48 is dochter geboren. Bijna een uur geperst, 3 hechtingen maar prima bevalling. Ik zat echt in mijn bubbel, voelde hoe mijn lijf allerlei stofjes aanmaakte. Het vervelendste gevoel heb ik overgehouden aan de klinisch verloskundige die ieder uur binnen kwam, het grote licht aan gooide en eiste dat ik per direct op mijn rug ging liggen want: "ze moest even voelen en ze had nog meer te doen". Dat hielp dus NIET.
Bij de tweede braken de vliezen ook toen ik opstond van de bank. Dit keer om 00.10 op de uitgerekende datum. Toen de eerste adrenaline was weggezakt en alles helder bleek zijn we toch maar naar bed gegaan. De volgende dag kwam de verloskundige langs. Het advies? Afwachten. Die avond zou ik evt. medisch worden i.v.m. langdurig (24+ uur) gebroken vliezen maar toch met de verloskundige afgesproken dat als het 's nachts nog zou beginnen, we haar gewoon zouden bellen en dan zou ze in ieder geval even komen en ons begeleiden. Super fijn en vertrouwd. Uiteindelijk om 23.30 naar bed gegaan waar ik langzaam iets van kramp kreeg. Niet echt pijnlijk, maar lastig genoeg om niet in slaap te kunnen vallen. Om 01:30 was de baby ineens heel druk en daarna serieuze kramp die ook heel regelmatig kwam verloskundige (en mijn broer, voor opvang van de oudste) gebeld en die waren er rond 02.00. Uit een snelle check bleek 6cm ontsluiting en omdat het medisch was (weeën waren een uur 'te laat' begonnen) hup liggend achter in de auto naar het ziekenhuis. Daar ben ik zelf achter de rolstoel naar de verloskamer gelopen. Daar aangekomen zat ik om 9cm. Snel overleg tussen de verloskundigen en er werd besloten dat mijn eigen verloskundige de bevalling zou doen (yes!). De laatste cm was ik echt kotsmisselijk, gelukkig duurde dat maar een kwartiertje ofzo want toen kreeg ik me toch een perswee. Dat had ik bij de eerste echt niet zo meegemaakt. Ik schrok er best wel van omdat mijn lijf het echt even volledig overnam. Ik denk dat ik drie van die weeën heb gehad en toen is om 03:56 dochter nummer twee geboren.
Verloskundige vertelde achteraf dat ze tijdens de wandeltocht door het zkh (doe toch al snel 20 minuten duurde) de hele tijd het idee had gehad dat ik elk moment kon gaan zeggen dat het kind NU kwam. Dat gevoel had ik zelf niet (heb zelfs tussen het puffen en wandelen door nog een gesprek gevoerd over hoe mijn hobby bijdroeg aan het op kunnen vangen van de weeën) en heeft zij naar mij toe ook helemaal niet uitgestraald (knap!).
Bij een eventuele derde hoop ik eigenlijk toch wel thuis te bevallen want al dat gesjouw tijdens die weeën vond ik maar niks. En ik ben bij de tweede maar drie kwartier in de verloskamer geweest. Het is de vraag of ik dat bij de derde überhaupt wel zou halen.
Bij de tweede braken de vliezen ook toen ik opstond van de bank. Dit keer om 00.10 op de uitgerekende datum. Toen de eerste adrenaline was weggezakt en alles helder bleek zijn we toch maar naar bed gegaan. De volgende dag kwam de verloskundige langs. Het advies? Afwachten. Die avond zou ik evt. medisch worden i.v.m. langdurig (24+ uur) gebroken vliezen maar toch met de verloskundige afgesproken dat als het 's nachts nog zou beginnen, we haar gewoon zouden bellen en dan zou ze in ieder geval even komen en ons begeleiden. Super fijn en vertrouwd. Uiteindelijk om 23.30 naar bed gegaan waar ik langzaam iets van kramp kreeg. Niet echt pijnlijk, maar lastig genoeg om niet in slaap te kunnen vallen. Om 01:30 was de baby ineens heel druk en daarna serieuze kramp die ook heel regelmatig kwam verloskundige (en mijn broer, voor opvang van de oudste) gebeld en die waren er rond 02.00. Uit een snelle check bleek 6cm ontsluiting en omdat het medisch was (weeën waren een uur 'te laat' begonnen) hup liggend achter in de auto naar het ziekenhuis. Daar ben ik zelf achter de rolstoel naar de verloskamer gelopen. Daar aangekomen zat ik om 9cm. Snel overleg tussen de verloskundigen en er werd besloten dat mijn eigen verloskundige de bevalling zou doen (yes!). De laatste cm was ik echt kotsmisselijk, gelukkig duurde dat maar een kwartiertje ofzo want toen kreeg ik me toch een perswee. Dat had ik bij de eerste echt niet zo meegemaakt. Ik schrok er best wel van omdat mijn lijf het echt even volledig overnam. Ik denk dat ik drie van die weeën heb gehad en toen is om 03:56 dochter nummer twee geboren.
Verloskundige vertelde achteraf dat ze tijdens de wandeltocht door het zkh (doe toch al snel 20 minuten duurde) de hele tijd het idee had gehad dat ik elk moment kon gaan zeggen dat het kind NU kwam. Dat gevoel had ik zelf niet (heb zelfs tussen het puffen en wandelen door nog een gesprek gevoerd over hoe mijn hobby bijdroeg aan het op kunnen vangen van de weeën) en heeft zij naar mij toe ook helemaal niet uitgestraald (knap!).
Bij een eventuele derde hoop ik eigenlijk toch wel thuis te bevallen want al dat gesjouw tijdens die weeën vond ik maar niks. En ik ben bij de tweede maar drie kwartier in de verloskamer geweest. Het is de vraag of ik dat bij de derde überhaupt wel zou halen.
maandag 17 augustus 2020 om 01:04
Ik werd, zonder voorweeen ofzo, op de uitgerekende datum wakker om 00.20 uur, met wat buikkrampen/buikloop. Tot uur of 4 om het kwartier poepen (sorry) en ondertussen ) bloedheet) beetje op het balkon maar de sterren staren. Om half vijf dacht ik, misschien zijn dit wel weeën. Om half zes in het ziekenhuis, niks aan de hand hoor zeiden ze, je hebt nog teveel praatjes.maar bleek toch al 5 cm ontsluiting te hebben. Om half 8 brak mijn water en kwam ik van de ene seconde in de andere in een rugweeem storm terecht. Om 12.30 werd dochter geboren. Bevalling volgens het boekje ( ware het niet dat ik de hele afdeling bij elkaar loeide tot ik mocht gaan persen. Persen duurde kort, half uurtje). Kind gezond, ik ook, paar hechtingen. Bevalling vond ik geen feest, maar ja, daarna hè, zo'n zalig klein molshoopje op je buik.
maandag 17 augustus 2020 om 11:34
Bij mijn zijn 's nachts de vliezen gebroken. Daarna duurde het bijna een dag voordat de weeën kwamen, die waren vreselijk. Ik had alleen maar weeënstormen. In het ziekenhuis aangekomen wilde ik dan ook meteen een ruggenprik, maar die deed niet zijn werk. Ik stond nog steeds op de kop van de pijn. Na een bevalling van 27,5 uur kwam eindelijk mijn baby. En dat iedereen roept dat je de pijn snel bent vergeten, daar kan ik helaas niet over meepraten... Ik denk er nog vaak aan terug. Hopelijk verloopt jouw bevalling voorspoedig! Elke bevalling is (gelukkig) anders. Zo is een kennis van mij thuis op het toilet bevallen in een mum van tijd. Zet 'm op alvast!
maandag 17 augustus 2020 om 11:52
Ik heb de lessen wel allemaal gevolgd... en inderdaad ik kan haar stem nog zo weer boven halen.Het-groepje schreef: ↑16-08-2020 22:38Ik heb 1 les van Carita Salome gehad en dan hoor je dus haar stem ook nog bij het lezen.
Die les was echt too much voor me, ik heb niet doorgezet.
maar toch hoorde ik die stem in mijn hoofd bij beide bevallingen dus wel waar voor mijn geld
maandag 17 augustus 2020 om 11:55
Nu ben ik wel heel nieuwsgierig... dat bleeeeh gevoel had ik dus ook bij de tweede en daarbij bleek dat ik dus gewoon aan het bevallen was zonder dat ik het door had.apestaartje30 schreef: ↑16-08-2020 22:55
Ik zal het onthouden.
Vanmiddag ben ik in slaap gevallen en daarna met dochter bezig geweest (samen gekookt).
Ik heb alles gelezen, wat een verhalen!
Geen cursus of boeken voor mij. Ook geen geboorteplan. Mijn verloskundige is er blij mee, iets met minder verwachtingen. We zullen zien.
Inmiddels in bed, menstruatiekramp weer lekker aanwezig, ben misselijk en gewoon algeheel 'bleeeh'. Wie weet vannacht. Zo niet dan zal ik morgen inhoudelijk reageren.
maandag 17 augustus 2020 om 12:51
Ik was 11 dagen overtijd toen ik eindelijk om half 4 's nachts weeën kregen. Ze kwamen elke drie minuten, dat was erg pittig. In de ochtend had ik nog maar 1 cm ontsluiting.
Om 14:00 belde de verloskundige of er al verandering was. Nee geen verandering. Ik hang op en sta lichtjes op van de bank en leg de telefoon neer en flats... mijn vliezen braken.
De weeën braken toen goed door en voelde lekker aan, het waren prettige weeën voor mij, want deze weeën betekende dat de baby er aan kwam. Ik raakte ook helemaal verdoofd van de weeën.
Het vruchtwater werd gecontroleerd en het bleek dat de baby in het vruchtwater had gepoept, het was al oud en ik hoefde mij dus geen zorgen te maken. Ik moest wel voor de zekerheid naar het ziekenhuis. Ik wilde graag thuis bevallen, maar ik kon de knop snel omdraaien.
Verloskundige heeft ons naar het ziekenhuis gebracht. Terwijl ik een soort van high was, wist ik de route perfect aan te wijze aan de verloskundige (die kwam niet uit de buurt).
In het ziekenhuis moest de hartslag van de baby gemeten worden, dit was minder prettig, ze moesten namelijk dat ding/knop hard op mijn buik drukken anders konden ze niks meten. Uiteindelijk hebben ze een draadje in het hoofd gezet van de baby om de hartslag te meten. Door al dat gedoe was in die tijd niet meer gemeten hoeveel ontsluiting ik had. Toen ze gingen kijken bleek ik 10cm te hebben, ik moest nog even wachten tot het randje goed zat (ofzoiets)
Het ging daarna rap. Ik moest wel ingeknipt worden, want de baby was gestrest. Eenmaal bevallen om 18:07 bleek dat de navelstreng om de schouder zat en dat zorgde ervoor dat de baby bij het laatste stukje steeds werd tegen gehouden.
Ik kijk heel goed terug op de bevalling, ik vond het een prachtige ervaring en zou het zo weer doen. Ik vond het ook ontzettend bijzonder hoe goed mijn partner er voor mij was tijdens de bevalling. Zonder hem was mijn ervaring zeker minder positief geweest.
Om 14:00 belde de verloskundige of er al verandering was. Nee geen verandering. Ik hang op en sta lichtjes op van de bank en leg de telefoon neer en flats... mijn vliezen braken.
De weeën braken toen goed door en voelde lekker aan, het waren prettige weeën voor mij, want deze weeën betekende dat de baby er aan kwam. Ik raakte ook helemaal verdoofd van de weeën.
Het vruchtwater werd gecontroleerd en het bleek dat de baby in het vruchtwater had gepoept, het was al oud en ik hoefde mij dus geen zorgen te maken. Ik moest wel voor de zekerheid naar het ziekenhuis. Ik wilde graag thuis bevallen, maar ik kon de knop snel omdraaien.
Verloskundige heeft ons naar het ziekenhuis gebracht. Terwijl ik een soort van high was, wist ik de route perfect aan te wijze aan de verloskundige (die kwam niet uit de buurt).
In het ziekenhuis moest de hartslag van de baby gemeten worden, dit was minder prettig, ze moesten namelijk dat ding/knop hard op mijn buik drukken anders konden ze niks meten. Uiteindelijk hebben ze een draadje in het hoofd gezet van de baby om de hartslag te meten. Door al dat gedoe was in die tijd niet meer gemeten hoeveel ontsluiting ik had. Toen ze gingen kijken bleek ik 10cm te hebben, ik moest nog even wachten tot het randje goed zat (ofzoiets)
Het ging daarna rap. Ik moest wel ingeknipt worden, want de baby was gestrest. Eenmaal bevallen om 18:07 bleek dat de navelstreng om de schouder zat en dat zorgde ervoor dat de baby bij het laatste stukje steeds werd tegen gehouden.
Ik kijk heel goed terug op de bevalling, ik vond het een prachtige ervaring en zou het zo weer doen. Ik vond het ook ontzettend bijzonder hoe goed mijn partner er voor mij was tijdens de bevalling. Zonder hem was mijn ervaring zeker minder positief geweest.
maandag 17 augustus 2020 om 17:38
Apenstaartje ben benieuwd! Dat bleh gevoel had ik vlak voor m’n vliezen braken.
Al was mijn bevalling veel te vroeg (bijna 21 weken) m’n lijf wist precies hoe het moest en ik kon prima erin mee bewegen met juiste ademhaling e.d. Mijn tip zou dan ook vooral zijn, Vertrouw op je lijf, want dat oer begrijpt wat er moet gebeuren!
Al was mijn bevalling veel te vroeg (bijna 21 weken) m’n lijf wist precies hoe het moest en ik kon prima erin mee bewegen met juiste ademhaling e.d. Mijn tip zou dan ook vooral zijn, Vertrouw op je lijf, want dat oer begrijpt wat er moet gebeuren!
maandag 17 augustus 2020 om 18:17
Ha allemaal. Nog niets hoor.
Vanmorgen controle en baby is volledig ingedaald. Omdat ik 40+3 ben schijnt strippen nog geen verschil te maken. Als ik voor donderdag nog niet beval, gaan ze donderdag controleren of ik al ontsluiting heb en dan strippen.
Maar ik ga er nog steeds vanuit dat ik natuurlijk ga bevallen. Vanavond dan maar.
Ik vind jullie verhalen allemaal zoveel kracht uitstralen. Mooi om te lezen. Ik kan niet meer op iedereen persoonlijk reageren (ben snel het overzicht kwijt) maar ik lees alles.
Wat me het meest opvalt is de snelheid van de meeste bevallingen en hoe weinig ruimte de pijn krijt. Fijn.
Okkie: ik ken je van het wachtbankjes topic. Daar schreef ik ooit en lees nu in stilte mee. Ik wens je heel veel moois.
Vanmorgen controle en baby is volledig ingedaald. Omdat ik 40+3 ben schijnt strippen nog geen verschil te maken. Als ik voor donderdag nog niet beval, gaan ze donderdag controleren of ik al ontsluiting heb en dan strippen.
Maar ik ga er nog steeds vanuit dat ik natuurlijk ga bevallen. Vanavond dan maar.
Ik vind jullie verhalen allemaal zoveel kracht uitstralen. Mooi om te lezen. Ik kan niet meer op iedereen persoonlijk reageren (ben snel het overzicht kwijt) maar ik lees alles.
Wat me het meest opvalt is de snelheid van de meeste bevallingen en hoe weinig ruimte de pijn krijt. Fijn.
Okkie: ik ken je van het wachtbankjes topic. Daar schreef ik ooit en lees nu in stilte mee. Ik wens je heel veel moois.
maandag 17 augustus 2020 om 22:02
You can do it!
Bij de tweede was trouwens het enige wat in mijn bevalplan stond ‘autonomie’. Ik wilde volledig m’n lichaam en gevoel volgen en dat is gelukt.
Ik hupte van de baarkruk naar het bed en terug, net wat goed voelde voor zo ver dat kon.
Los van dat ik meerdere keren heb geroepen ‘waarom doen mensen dit!’ was het echt een droombevalling
Bij de tweede was trouwens het enige wat in mijn bevalplan stond ‘autonomie’. Ik wilde volledig m’n lichaam en gevoel volgen en dat is gelukt.
Ik hupte van de baarkruk naar het bed en terug, net wat goed voelde voor zo ver dat kon.
Los van dat ik meerdere keren heb geroepen ‘waarom doen mensen dit!’ was het echt een droombevalling
woensdag 19 augustus 2020 om 13:04
Hey, wat lief dat je aan me denkt.
Nee, geen baby. Vanacht flinke voorweeën die weer stopte tegen de morgen. Vandaag ben ik behoorlijk moe en best emotioneel. De afgelopen dagen heb ik me prima vermaakt met mijn lieve dochter en katten maar vandaag, nee.
Zo meteen naar de liefste gastouder (heeft 9 jaar voor dochter gezorgd en gaat straks ook baby opvangen) die een nieuwe pup heeft. Hopelijk voel ik me dan beter.
Ik houd je op de hoogte!
Nee, geen baby. Vanacht flinke voorweeën die weer stopte tegen de morgen. Vandaag ben ik behoorlijk moe en best emotioneel. De afgelopen dagen heb ik me prima vermaakt met mijn lieve dochter en katten maar vandaag, nee.
Zo meteen naar de liefste gastouder (heeft 9 jaar voor dochter gezorgd en gaat straks ook baby opvangen) die een nieuwe pup heeft. Hopelijk voel ik me dan beter.
Ik houd je op de hoogte!
woensdag 19 augustus 2020 om 13:18
Zo wat spannend, ik hoop dat de baby gauw komt en dat je een vlotte bevalling hebt.
Zet 'm op en alvast gefeliciteerd
Baby 1: weeën vanaf 21u, water brak om 2u 's nachts. Weeënstorm van rugweeën. Baby is om 21u30 de volgende dag geboren.
Baby 2: weeën ook vanaf 21u. Buikweeën deze keer (die zijn veel makkelijker op te vangen). Geen storm maar netjes volgens een stijgende lijn zeg maar.
Baby is om 11u30 onder water geboren.
Zet 'm op en alvast gefeliciteerd
Baby 1: weeën vanaf 21u, water brak om 2u 's nachts. Weeënstorm van rugweeën. Baby is om 21u30 de volgende dag geboren.
Baby 2: weeën ook vanaf 21u. Buikweeën deze keer (die zijn veel makkelijker op te vangen). Geen storm maar netjes volgens een stijgende lijn zeg maar.
Baby is om 11u30 onder water geboren.
woensdag 19 augustus 2020 om 13:56
Alvast gefeliciteerd met de kleine spruit en ik wens je een voorspoedige bevalling toe!
dag 1 : Nog heerlijk geshopt was al 1 dag na de uitgerekende datum, het zonnetje scheen en ik voelde me weer eens prima. Dus wat doe je dan , je stapt in de auto naar de grote stad, waggelt de parkeergarage uit en gaat shoppen.
Ik stond in de bijenkorf en ik weet nog dat iemand vroeg wanneer ik was uitgerekend. Gisteren was het antwoord een hele preek volgde.
Ik reed 1 uur later weer naar huis en had die avond last van gerommel in mijn buik.Bij thuiskomst bleek manlief er ook nog een mening over te hebben.
Ik had wat vocht verloren en mijn man vond dat het verstandig was de verloskundige te bellen. Het kon urine zijn of vruchtwater, aldus de verloskundige
Vruchtwater schijnt zoet te ruiken, dus met heel veel aarzeling toch geroken. We roken niks. Verloskundige dacht dat het toch urine was.
Elke keer als ik opstond leek ik wat te verliezen, dus toch nog een keer gebeld.
De verloskundige kwam en zei dat het vruchtwater was, naar alle waarschijnlijkheid een hoge vlies scheur, maar geen gebroken vliezen.
Nu moest ik binnen 48 of 72 uur(ik weet het niet meer) starten met de bevalling anders zou ik worden overgedragen.
Dag 2 volgde en af en toe verloor ik wat vruchtwater
Dag 3: Helaas, de overdracht volgde evenals een check bij de gynaecoloog.
Dag 4:
Weer een check in het ziekenhuis. Een paar uur na de check kreeg ik weeën, dus we mochten weer naar het ziekenhuis. Helaas verdwenen de weeën bij aankomst in het ziekenhuis.
Zodra we thuis waren begonnen de weeën weer, maar we durfden niet terug.
We hebben het een paar uur aangekeken en toen het toch echt duidelijk weeën bleken zijn we teruggegaan. De opname volgde en de weeen hielden en evenals een goed toenemende ontsluiting.
Echter na 8 uur weeen, een gestagneerde ontsluiting en weeenstormen was ik op en heb ik gesmeekt om alternatieve pijnstilling, wat dus niet werkte en ben ik toch voor een een ruggenprik gegaan.
Dag 5:
We hebben wat geslapen en rond een uur of 6.30 kreeg ik weer een check.
De ontsluiting was nog steeds gestagneerd en ons kind had het niet zo fijn meer.
Het ziekenhuis wilde uitputting bij ons kind voorkomen en er is dan ook direct een keizersnede gepland en binnen 2 uur is de kleine uiteindelijk geboren.
Van vliesscheur tot geboorte(+/5 dagen).
Dit keer heb ik toch andere plannen.
dag 1 : Nog heerlijk geshopt was al 1 dag na de uitgerekende datum, het zonnetje scheen en ik voelde me weer eens prima. Dus wat doe je dan , je stapt in de auto naar de grote stad, waggelt de parkeergarage uit en gaat shoppen.
Ik stond in de bijenkorf en ik weet nog dat iemand vroeg wanneer ik was uitgerekend. Gisteren was het antwoord een hele preek volgde.
Ik reed 1 uur later weer naar huis en had die avond last van gerommel in mijn buik.Bij thuiskomst bleek manlief er ook nog een mening over te hebben.
Ik had wat vocht verloren en mijn man vond dat het verstandig was de verloskundige te bellen. Het kon urine zijn of vruchtwater, aldus de verloskundige
Vruchtwater schijnt zoet te ruiken, dus met heel veel aarzeling toch geroken. We roken niks. Verloskundige dacht dat het toch urine was.
Elke keer als ik opstond leek ik wat te verliezen, dus toch nog een keer gebeld.
De verloskundige kwam en zei dat het vruchtwater was, naar alle waarschijnlijkheid een hoge vlies scheur, maar geen gebroken vliezen.
Nu moest ik binnen 48 of 72 uur(ik weet het niet meer) starten met de bevalling anders zou ik worden overgedragen.
Dag 2 volgde en af en toe verloor ik wat vruchtwater
Dag 3: Helaas, de overdracht volgde evenals een check bij de gynaecoloog.
Dag 4:
Weer een check in het ziekenhuis. Een paar uur na de check kreeg ik weeën, dus we mochten weer naar het ziekenhuis. Helaas verdwenen de weeën bij aankomst in het ziekenhuis.
Zodra we thuis waren begonnen de weeën weer, maar we durfden niet terug.
We hebben het een paar uur aangekeken en toen het toch echt duidelijk weeën bleken zijn we teruggegaan. De opname volgde en de weeen hielden en evenals een goed toenemende ontsluiting.
Echter na 8 uur weeen, een gestagneerde ontsluiting en weeenstormen was ik op en heb ik gesmeekt om alternatieve pijnstilling, wat dus niet werkte en ben ik toch voor een een ruggenprik gegaan.
Dag 5:
We hebben wat geslapen en rond een uur of 6.30 kreeg ik weer een check.
De ontsluiting was nog steeds gestagneerd en ons kind had het niet zo fijn meer.
Het ziekenhuis wilde uitputting bij ons kind voorkomen en er is dan ook direct een keizersnede gepland en binnen 2 uur is de kleine uiteindelijk geboren.
Van vliesscheur tot geboorte(+/5 dagen).
Dit keer heb ik toch andere plannen.
woensdag 19 augustus 2020 om 14:05
De eerste begon na 41 weken met weeën om de tien, vijftien minuten die binnen twee uur om de paar minuten kwamen. Op een gegeven moment de verloskundige gebeld, die de vliezen brak. Drie uur na de start mocht ik persen, wat niet lukte, dus werd het een tangverlossing. Al met al duurde het vier uur voor onze oudste zoon er was.
De tweede bevalling begon net zo, ook tegen de 42 weken en weer werden de vliezen gebroken door de verloskundige. Helaas zat er meconium in het vruchtwater, dus moest ik toch naar het ziekenhuis om daar te bevallen - wat dit keer zelf lukte. Onze oudste dochter deed er vijf uur over.
De derde kwam even na 40 weken en de bevalling duurde tien of vijftien minuten. Niet aangekondigd door langzaam oplopende weeën of vruchtwaterverlies. Ik werd wakker van buikpijn, bedacht dat het waarschijnlijk weeën waren, maakte mijn man wakker en beviel van een tweede dochter.
De vierde begon na ruim 41 weken met af en toe een vage kramp. Vergelijkbaar met gewone menstruatiepijn. Ik kon prima doorlopen, kinderen naar school brengen, etc. Rond lunchtijd belde ik de verloskundige af met de mededeling dat ik haar in de loop van de dag toch wel zou zien. Waarop ze ineens voor de deur stond: ze wilde kijken hoeveel ontsluiting ik had. Ze had geleerd van mijn vorige bevalling en wilde niet het risico lopen dat ik het weer alleen zou doen. Ze besloot te blijven. Ik verklaarde haar voor gek maar beviel binnen een uur van onze jongste zoon.
De tweede bevalling begon net zo, ook tegen de 42 weken en weer werden de vliezen gebroken door de verloskundige. Helaas zat er meconium in het vruchtwater, dus moest ik toch naar het ziekenhuis om daar te bevallen - wat dit keer zelf lukte. Onze oudste dochter deed er vijf uur over.
De derde kwam even na 40 weken en de bevalling duurde tien of vijftien minuten. Niet aangekondigd door langzaam oplopende weeën of vruchtwaterverlies. Ik werd wakker van buikpijn, bedacht dat het waarschijnlijk weeën waren, maakte mijn man wakker en beviel van een tweede dochter.
De vierde begon na ruim 41 weken met af en toe een vage kramp. Vergelijkbaar met gewone menstruatiepijn. Ik kon prima doorlopen, kinderen naar school brengen, etc. Rond lunchtijd belde ik de verloskundige af met de mededeling dat ik haar in de loop van de dag toch wel zou zien. Waarop ze ineens voor de deur stond: ze wilde kijken hoeveel ontsluiting ik had. Ze had geleerd van mijn vorige bevalling en wilde niet het risico lopen dat ik het weer alleen zou doen. Ze besloot te blijven. Ik verklaarde haar voor gek maar beviel binnen een uur van onze jongste zoon.
donderdag 20 augustus 2020 om 13:17
apestaartje30 schreef: ↑20-08-2020 10:58Zojuist gestript.
Twee centimeter ontsluiting en een verweekte baarmoedermond.
Meteen daarop menstruatiekrampen in golven. Nog minimaal maar ze zijn er wel.
Laat het maar komen.....
donderdag 20 augustus 2020 om 13:27
Bevalling 1 was 9 dagen voor de uitgerekende datum. Begon met gebroken vliezen toen ik ‘s morgens opstond. Na ongeveer 24 uur een keizersnede omdat er verder weinig gebeurde en mijn zoon het benauwd kreeg.
Bevalling 2 was ik een dag of 3 overtijd.
Overdag al wat lichte krampen gehad, vanaf een uur of 10 in de avond steeds sterker en de volgende ochtend vroeg geboren.
Bevalling 3 was een tweeling. Omdat er 1 niet goed in beeld was en erg klein zou de bevalling ingeleid worden maar omdat zijn broer in stuit in kleermakerszit onderin zat uiteindelijk voor een keizersnede “gekozen”.
Ik lees nu dat het een beetje op gang begint te komen bij je. Ik wens je veel succes, en een goede bevalling toe.
Zet hem op!
Bevalling 2 was ik een dag of 3 overtijd.
Overdag al wat lichte krampen gehad, vanaf een uur of 10 in de avond steeds sterker en de volgende ochtend vroeg geboren.
Bevalling 3 was een tweeling. Omdat er 1 niet goed in beeld was en erg klein zou de bevalling ingeleid worden maar omdat zijn broer in stuit in kleermakerszit onderin zat uiteindelijk voor een keizersnede “gekozen”.
Ik lees nu dat het een beetje op gang begint te komen bij je. Ik wens je veel succes, en een goede bevalling toe.
Zet hem op!
