Relaties
alle pijlers
Partner heeft burnout - wilt bij mij weg.
donderdag 20 augustus 2020 om 11:50
Lieve allemaal,
Mijn partner kwam er gisteren uit het niets mee dat hij uit elkaar wilde omdat hij gelooft niet beter te kunnen worden als hij bij mij blijft. Hij zit nu zo'n twee maanden thuis maar werkt nog wel vanuit huis elke dag 4 uur. Hij is sinds vorige week begonnen met een burnout traject en zegt daar baat bij te hebben. Echter voelt hij heel sterk dat hij dit zonder mij moet doen. Ik schrok me natuurlijk kapot. Ergens kan ik het wel begrijpen. Het gaat de laatste tijd namelijk niet zo goed met mij mentaal gezien en ik had deze week besloten vanaf maandag met antidepressiva te gaan starten.
Ik vind dit nu echt heel moeilijk en mijn wereld lijkt op zijn kop te staan. Na een lang gesprek heeft hij wel besloten het toch nog samen te willen proberen en het aan te kijken. Het voelt echter voor mij alsof hij elk moment zijn spullen zal pakken en vertrekt. Hij was vanochtend juist weer superlief en wilde met me knuffelen. Hij zei ook dat hij het liefst helemaal niet bij mij weggaat maar gewoon niet ziet hoe hij het moet doen. Alsof hij de focus volledig op zichzelf moet leggen zonder mij erbij. Wij wonen ook samen en hebben pas een puppy samen (voordat hij thuis kwam te zitten en het slecht met mij ging) dus als hij weggaat brengt dat ook wel de nodige problemen met zich mee.
Eerlijk gezegd, ik wil echt niet dat hij weggaat. Ik hou van hem en wil dat het beter met hem gaat. Wij zijn nu 4 jaar samen overigens. Ook wil ik hem als hij echt voelt dat dit de oplossing is hem dat niet ontnemen al ben ik dan wel bang waar ik in geraak. Nu dat hij toch (voor nu in ieder geval) blijft om het te proberen ben ik op zoek naar tips of ervaringen. Ik heb geen idee wat ik moet doen, hoe ik kan helpen. Hij zei dat hij het erg moeilijk vind om met onze pup bezig te zijn dus heb ik hem verteld dat ik de taken zoals uitlaten gewoon compleet overneem. Hij liet deze in de avond uit en vond dat dus blijkbaar vreselijk om te doen, dus dat weet ik nu en neem ik over. Maar verder, hoe help ik hem in hemelsnaam behalve hem met rust te laten. Ik ben zo bang dat hij mij ineens uit het niets weer verlaat. Ik had het zo totaal niet aan zien komen en het ging juist de goede kant op met mij. Nu vrees ik dus ook om de antidepressiva te gaan slikken, wat als hij mij precies verlaat als ik in de opbouw periode zit. Is het wel slim om deze nu te gaan slikken. Nou goed, ik heb er helemaal niet van kunnen slapen en ben al continu aan het piekeren. Hij is nu gewoon aan het werk en het lijkt net alsof er gisteren niks gebeurd is. Toch zit mijn hoofd alleen maar daar. Ik moest ook even mijn ei kwijt merk ik. Man wat is dit kut zeg.
Mijn partner kwam er gisteren uit het niets mee dat hij uit elkaar wilde omdat hij gelooft niet beter te kunnen worden als hij bij mij blijft. Hij zit nu zo'n twee maanden thuis maar werkt nog wel vanuit huis elke dag 4 uur. Hij is sinds vorige week begonnen met een burnout traject en zegt daar baat bij te hebben. Echter voelt hij heel sterk dat hij dit zonder mij moet doen. Ik schrok me natuurlijk kapot. Ergens kan ik het wel begrijpen. Het gaat de laatste tijd namelijk niet zo goed met mij mentaal gezien en ik had deze week besloten vanaf maandag met antidepressiva te gaan starten.
Ik vind dit nu echt heel moeilijk en mijn wereld lijkt op zijn kop te staan. Na een lang gesprek heeft hij wel besloten het toch nog samen te willen proberen en het aan te kijken. Het voelt echter voor mij alsof hij elk moment zijn spullen zal pakken en vertrekt. Hij was vanochtend juist weer superlief en wilde met me knuffelen. Hij zei ook dat hij het liefst helemaal niet bij mij weggaat maar gewoon niet ziet hoe hij het moet doen. Alsof hij de focus volledig op zichzelf moet leggen zonder mij erbij. Wij wonen ook samen en hebben pas een puppy samen (voordat hij thuis kwam te zitten en het slecht met mij ging) dus als hij weggaat brengt dat ook wel de nodige problemen met zich mee.
Eerlijk gezegd, ik wil echt niet dat hij weggaat. Ik hou van hem en wil dat het beter met hem gaat. Wij zijn nu 4 jaar samen overigens. Ook wil ik hem als hij echt voelt dat dit de oplossing is hem dat niet ontnemen al ben ik dan wel bang waar ik in geraak. Nu dat hij toch (voor nu in ieder geval) blijft om het te proberen ben ik op zoek naar tips of ervaringen. Ik heb geen idee wat ik moet doen, hoe ik kan helpen. Hij zei dat hij het erg moeilijk vind om met onze pup bezig te zijn dus heb ik hem verteld dat ik de taken zoals uitlaten gewoon compleet overneem. Hij liet deze in de avond uit en vond dat dus blijkbaar vreselijk om te doen, dus dat weet ik nu en neem ik over. Maar verder, hoe help ik hem in hemelsnaam behalve hem met rust te laten. Ik ben zo bang dat hij mij ineens uit het niets weer verlaat. Ik had het zo totaal niet aan zien komen en het ging juist de goede kant op met mij. Nu vrees ik dus ook om de antidepressiva te gaan slikken, wat als hij mij precies verlaat als ik in de opbouw periode zit. Is het wel slim om deze nu te gaan slikken. Nou goed, ik heb er helemaal niet van kunnen slapen en ben al continu aan het piekeren. Hij is nu gewoon aan het werk en het lijkt net alsof er gisteren niks gebeurd is. Toch zit mijn hoofd alleen maar daar. Ik moest ook even mijn ei kwijt merk ik. Man wat is dit kut zeg.
donderdag 20 augustus 2020 om 11:55
Wat vervelend, zeker omdat het uit het niets komt.
Maar heb jij geen last van zijn burn-out? Als je beiden niet goed in je vel zit, kan dat wellicht ook een negatieve invloed op de ander hebben, zeker als je zoals nu hele dagen bij elkaar op de lip en in elkaars energie zit.
Is een maandje een vakantiehuisje voor doordeweeks bijvoorbeeld niet een goede tussenoplossing? Dat jullie even ruimte hebben allebei?
Overigens vind ik het niet perse verstandig om dit soort definitieve beslissingen te nemen als je in een burn-out zit, dan ben je toch niet helemaal jezelf
Maar heb jij geen last van zijn burn-out? Als je beiden niet goed in je vel zit, kan dat wellicht ook een negatieve invloed op de ander hebben, zeker als je zoals nu hele dagen bij elkaar op de lip en in elkaars energie zit.
Is een maandje een vakantiehuisje voor doordeweeks bijvoorbeeld niet een goede tussenoplossing? Dat jullie even ruimte hebben allebei?
Overigens vind ik het niet perse verstandig om dit soort definitieve beslissingen te nemen als je in een burn-out zit, dan ben je toch niet helemaal jezelf
donderdag 20 augustus 2020 om 12:00
Een logische sprong maar wel 1 die volkomen onhandig is. Raad hem aan dit in dat traject te bespreken want dit is niet het moment om dergelijke beslissingen te nemen.
Wat jouw medicatie betreft. Start gewoon zsm. Waarom wachten? De kans is heel groot dat je hier je direct beter bij gaat voelen.
Wat jouw medicatie betreft. Start gewoon zsm. Waarom wachten? De kans is heel groot dat je hier je direct beter bij gaat voelen.
Chocolade, altijd goed!
donderdag 20 augustus 2020 om 12:01
@Poeszie Ja ik heb zeker wel last van zijn burnout. Er hangt een erg negatieve sfeer om hem heen wat het wel voor mij lastiger maakt op positief te zijn aangezien ik daar überhaupt nu dus moeite mee heb. Het gesprek ging inderdaad vooral over dat ik het niet slim vond om deze beslissing zo heftig te nemen omdat hij zich niet goed voelde. Dat ik het fijner vond als hij in ieder geval echt het traject start aangezien vorige week alleen de intake was en als hij zich na een tijdje nog zo voelt. Ja dan heb ik verder vrij weinig te willen.
Het voelde net alsof hij gewoon compleet niet meer voor rede vatbaar was. Hij wist ook niet hoe hij het dan precies wilde doen en stond ook een beetje raar te kijken toen ik in het begin van het gesprek zei dat ik dan wel graag wilde dat hij per direct ging. Daar had hij nog niet over nagedacht, hij wilde eigenlijk gewoon nog de avond naast mij doorbrengen en daarna maar verder kijken hoe en wat. Hij legde het ook een soort van bij mij neer. Het voelt echt alsof hij er niet helemaal bij is met zijn verstand en probeert te vluchten. Hij voelde zo sterk 'ik moet alleen zijn en weg van alles'. Gelukkig kreeg ik hem wel wat meer met zijn benen op de grond gisteravond maar ik ben toch bang dat dit ineens weer terugkomt en hij alsnog gaat.
Het voelde net alsof hij gewoon compleet niet meer voor rede vatbaar was. Hij wist ook niet hoe hij het dan precies wilde doen en stond ook een beetje raar te kijken toen ik in het begin van het gesprek zei dat ik dan wel graag wilde dat hij per direct ging. Daar had hij nog niet over nagedacht, hij wilde eigenlijk gewoon nog de avond naast mij doorbrengen en daarna maar verder kijken hoe en wat. Hij legde het ook een soort van bij mij neer. Het voelt echt alsof hij er niet helemaal bij is met zijn verstand en probeert te vluchten. Hij voelde zo sterk 'ik moet alleen zijn en weg van alles'. Gelukkig kreeg ik hem wel wat meer met zijn benen op de grond gisteravond maar ik ben toch bang dat dit ineens weer terugkomt en hij alsnog gaat.
donderdag 20 augustus 2020 om 12:01
Ik zou in elk geval beginnen met zorgen voor jezelf mocht het zover komen. Wie blijft in de woning,wie moet er weg? Degene die weg moet, schrijft zich in bij de woningbouw.
Hebben jullie een huurwoning of koopwoning? Hoe hebben jullie de financiën nu geregeld? Alvast bekijken voor wanneer het toch gebeurt, dan heb je dat alvast klaar.
Je kunt hem niet tegenhouden. Dat kun je er momenteel niet bij hebben zelf.
Misschien is er een mogelijkheid voor relatie therapie, in combinatie met individuele therapie voor elk van jullie.
Maar er moet wel een wil zijn, anders is het hopeloos. Sterkte!
Hebben jullie een huurwoning of koopwoning? Hoe hebben jullie de financiën nu geregeld? Alvast bekijken voor wanneer het toch gebeurt, dan heb je dat alvast klaar.
Je kunt hem niet tegenhouden. Dat kun je er momenteel niet bij hebben zelf.
Misschien is er een mogelijkheid voor relatie therapie, in combinatie met individuele therapie voor elk van jullie.
Maar er moet wel een wil zijn, anders is het hopeloos. Sterkte!
donderdag 20 augustus 2020 om 12:02
donderdag 20 augustus 2020 om 12:03
Wat betreft de medicatie. Ik was al bang voor de opbouw aangezien ze vertelden dat alles dan heftiger kan worden. Als ik dan ook nog mijn relatie kwijt ben en ineens in mijn uppie hier zit. Dat klinkt voor mij gewoon heel eng. Maar jullie hebben gelijk, ik moet daar gewoon alsnog mee verder dit hoort dat niet tegen te houden. Dan heb ik het maar even zwaar.
Goede tip overigens! Ik ga hem zeker vragen of hij dit in het traject wilt bespreken. Dan zijn hun er in ieder geval ook van op de hoogte.
Goede tip overigens! Ik ga hem zeker vragen of hij dit in het traject wilt bespreken. Dan zijn hun er in ieder geval ook van op de hoogte.
donderdag 20 augustus 2020 om 12:06
Hoezo zou het niet handig zijn om met de medicatie te beginnen als hij misschien bij je weg gaat.
Ik vind dat een hele onbegrijpelijke gedachtengang van jou. Juist deze manier van denken kon er wel eens de oorzaak van zijn dat hij jou als een blok aan zijn been ziet en daardoor bij je weg wil.
Jouw gezondheid is jouw verantwoordelijkheid. Niet die van hem.
.
Ik vind dat een hele onbegrijpelijke gedachtengang van jou. Juist deze manier van denken kon er wel eens de oorzaak van zijn dat hij jou als een blok aan zijn been ziet en daardoor bij je weg wil.
Jouw gezondheid is jouw verantwoordelijkheid. Niet die van hem.
.
donderdag 20 augustus 2020 om 12:06
Wij hebben een huurwoning. Mocht het gebeuren dan ben ik degene die hier blijft wonen. Hij zal dan terug moeten naar zijn moeder. Het wordt voor mij dan wel lastig om rond te komen maar het is wel mogelijk. Ik sta zelf wel nog ingeschreven bij twee woningbouwverenigingen, hij dan weer niet. Dus dat hebben we op zich wel besproken. Fijn zal het niet zijn maar ook niet onmogelijk.Doreia* schreef: ↑20-08-2020 12:01Ik zou in elk geval beginnen met zorgen voor jezelf mocht het zover komen. Wie blijft in de woning,wie moet er weg? Degene die weg moet, schrijft zich in bij de woningbouw.
Hebben jullie een huurwoning of koopwoning? Hoe hebben jullie de financiën nu geregeld? Alvast bekijken voor wanneer het toch gebeurt, dan heb je dat alvast klaar.
donderdag 20 augustus 2020 om 12:06
Wat een vervelende situatie. Allereerst een dikke 
Heeft je partner ook helemaal thuis gezeten of alleen minder gaan werken? Mijn partner heeft ren aantal jaren geleden ook een burn-out gehad en heeft hulp gehad via zijn werkgever en zijn huisarts.
In het begin was het advies dat hij alleen dingen moest doen die hij leuk vond en vooral niets wat hij niet wilde of geen zin in had....dus geen zin om te stofzuigen, dan deed hij dat niet. De eerste 2 gesprekken bij de huisarts was met mij erbij, ook om mij handvaten daarin te geven. Heb jij ook hulp hierbij? Ik heb alles in en om het huis over genomen (ook de zorg van hond en kind van 1). Ik denk dat je er goed aan doet om idd de zorg van de pup over te nemen.
Wij hebben heel veel gepraat in die tijd, hopelijk kunnen jullie dat ook en komen jullie er samen uit.
En zorg ook goed voor jezelf. Start met je medicatie en kun je dit ook evalueren met bv de huisarts, ik bedoel over hoe het met jou gaat? Wellicht is therapie iets voor beide?
Heeft je partner ook helemaal thuis gezeten of alleen minder gaan werken? Mijn partner heeft ren aantal jaren geleden ook een burn-out gehad en heeft hulp gehad via zijn werkgever en zijn huisarts.
In het begin was het advies dat hij alleen dingen moest doen die hij leuk vond en vooral niets wat hij niet wilde of geen zin in had....dus geen zin om te stofzuigen, dan deed hij dat niet. De eerste 2 gesprekken bij de huisarts was met mij erbij, ook om mij handvaten daarin te geven. Heb jij ook hulp hierbij? Ik heb alles in en om het huis over genomen (ook de zorg van hond en kind van 1). Ik denk dat je er goed aan doet om idd de zorg van de pup over te nemen.
Wij hebben heel veel gepraat in die tijd, hopelijk kunnen jullie dat ook en komen jullie er samen uit.
En zorg ook goed voor jezelf. Start met je medicatie en kun je dit ook evalueren met bv de huisarts, ik bedoel over hoe het met jou gaat? Wellicht is therapie iets voor beide?
bieslookje wijzigde dit bericht op 20-08-2020 12:09
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
9.65% gewijzigd
donderdag 20 augustus 2020 om 12:07
Nou het is meer dat ik bang ben dat hij er weer uit het niets mee zou komen als ik die medicatie op aan het bouwen ben en ik dan compleet van het padje afraak. Ik ben sowieso al wat angstig voor de hele opbouw en wat dat met zich meebrengt. Maar je hebt gelijk, dit hoort dat niet tegen te houden ook al gebeurt dat.sugarmiss schreef: ↑20-08-2020 12:06Hoezo zou het niet handig zijn om met de medicatie te beginnen als hij misschien bij je weg gaat.
Ik vind dat een hele onbegrijpelijke gedachtengang van jou. Juist deze manier van denken kon er wel eens de oorzaak van zijn dat hij jou als een blok aan zijn been ziet en daardoor bij je weg wil.
Jouw gezondheid is jouw verantwoordelijkheid. Niet die van hem.
.
donderdag 20 augustus 2020 om 12:09
@bieslookje Hij heeft 1 week niet gewerkt en daarna moest hij wel gelijk weer vier dagen aan de slag. Dit heeft zich opgebouwd van 2 uur naar nu 4 uur. Eigenlijk wilde zijn baas dat hij vanaf deze week 5 dagen 5 uur zou gaan werken maar daar is hij niet mee akkoord gegaan en heeft contact met de ARBO genomen. Voor nu blijft het dus nog 2 weken de 4 dagen 4 uur. Ik heb er verder geen hulp bij maar hij gaf inderdaad aan dat alles hem al snel te veel wordt dus heb ik het huishouden en de dieren op mij genomen.
donderdag 20 augustus 2020 om 12:11
@lililinda dat heb ik in eerste instantie ook voorgesteld maar dat wilde hij niet. Dan moest ook de relatie over zijn. En daarna kwam hij daar weer op terug. En toen wilde hij eigenlijk toch helemaal niet. Het voelt alsof hij het zelf gewoon even niet meer weet en gekke sprongen aan het maken is. Alleen voelde het wel heel erg alsof hij het meende waardoor ik er erg van schrok. Ik weet alleen niet wat ik kan doen daarin. Het is bijna alsof hij zichzelf gewoon compleet wil isoleren en nergens mee bezig wilt zijn.
donderdag 20 augustus 2020 om 12:12
NIET DOEN.DonutMetChocolade schreef: ↑20-08-2020 12:03
Goede tip overigens! Ik ga hem zeker vragen of hij dit in het traject wilt bespreken. Dan zijn hun er in ieder geval ook van op de hoogte.
Het is zijn traject. Het is aan hem wat hij daar wil bespreken.
Je komt behoorlijk dwingend en manipulatief over.
donderdag 20 augustus 2020 om 12:13
Het kan ook even tijdelijk. En dat jullie weer bij elkaar komen als jullie weer vaste voet hebben gevonden.DonutMetChocolade schreef: ↑20-08-2020 12:06Wij hebben een huurwoning. Mocht het gebeuren dan ben ik degene die hier blijft wonen. Hij zal dan terug moeten naar zijn moeder. Het wordt voor mij dan wel lastig om rond te komen maar het is wel mogelijk. Ik sta zelf wel nog ingeschreven bij twee woningbouwverenigingen, hij dan weer niet. Dus dat hebben we op zich wel besproken. Fijn zal het niet zijn maar ook niet onmogelijk.
De angst is begrijpelijk, alleen kunnen jullie beiden nu niet sterk voor de ander zijn. Misschien dat tijdelijke afstand dus gewoon heel goed is.
donderdag 20 augustus 2020 om 12:14
Ja eens, zou volgens mij voor beiden best gezond zijn om niet continu in elkaars negatieve energie te zitten
donderdag 20 augustus 2020 om 12:14
Mijn ervaring met AD is dat de opbouw vooral dient voor de fysieke effecten (misselijkheid, slaap,...) niet zozeer voor de psychische effecten die wat langer op zich laten wachten. Misschien dat er hier iemand is die hierin meer onderlegd is, om je angst hiervoor wat te minderen.DonutMetChocolade schreef: ↑20-08-2020 12:07Nou het is meer dat ik bang ben dat hij er weer uit het niets mee zou komen als ik die medicatie op aan het bouwen ben en ik dan compleet van het padje afraak. Ik ben sowieso al wat angstig voor de hele opbouw en wat dat met zich meebrengt. Maar je hebt gelijk, dit hoort dat niet tegen te houden ook al gebeurt dat.
donderdag 20 augustus 2020 om 12:15
Nou dat vind ik wel erg overdreven om mij gelijk dwingend en manipulatief te noemen. Ik ben ook alleen maar op zoek naar tips en adviezen. Maar dat is ook weer niet goed blijkbaar. Ik vind jouw tip dat ik het niet moet bespreken juist ook weer logisch. Dat is waarom ik dit topic open.
donderdag 20 augustus 2020 om 12:30
Hij moet dus contact met de arbo opnemen dat dit te snel gaat. Want het is wel leuk en aardig wat zijn wetgkgever wil maar dit gaat dus te snel en ten koste van jou.DonutMetChocolade schreef: ↑20-08-2020 12:09@bieslookje Hij heeft 1 week niet gewerkt en daarna moest hij wel gelijk weer vier dagen aan de slag. Dit heeft zich opgebouwd van 2 uur naar nu 4 uur. Eigenlijk wilde zijn baas dat hij vanaf deze week 5 dagen 5 uur zou gaan werken maar daar is hij niet mee akkoord gegaan en heeft contact met de ARBO genomen. Voor nu blijft het dus nog 2 weken de 4 dagen 4 uur. Ik heb er verder geen hulp bij maar hij gaf inderdaad aan dat alles hem al snel te veel wordt dus heb ik het huishouden en de dieren op mij genomen.
Als hij moet verhuizen en nog meer in de put raakt is de werkgever verder van huis.
