Klok tikt, vriend wil wachten

ardni schreef: ↑

11-09-2020 13:55

Alsjeblieft zeg, al mijn vriendinnen en kennissen(1 uitzondering) zijn toch na hun dertigste ouder geworden.
Medische molen duurt toch geen vier jaar, dat zijn toch ook uitzonderingen?
Je bent toch tot je 42st behandelbaar?

Als je op je dertigste begint met proberen en het lukt niet ben een jaar verder.
Dat is 31 als je in het extreme geval de mmm die volgens jou 4 jaar duurt ben je 35.
Bij de tweede weten ze de oorzaak van de problemen al, me dunkt, dan duurt het al geen 4 jaar meer.


Je zal mij wel oud vinden, maar het is vrij gemiddeld.

Bij de tweede weten ze de oorzaak soms net zo min als bij de eerste. Onbegrepen onvruchtbaar is een veel gestelde diagnose. Uiteindelijk kon je dan wel voor behandeling in aanmerking dat wel.

En jij hebt makkelijk kletsen als je dat niet zelf of van dichtbij hebt meegemaakt. Met het stijgen van de leeftijd waarop vrouwen voor het eerst zwanger worden is het aantal vrouwen dat in de medische molen belandt mee om hoog gegaan. Het valt gewoon niet te ontkennen dat er een verband is.

Er komen nu meer en meer vrouwen in de medische molen dan vijftig jaar geleden.

Het klinkt alsof hij er echt niet aan toe is en alsof jij een concrete afspraak mist. En de grap met dit soort dingen is dat je geen concrete afspraak maken kan, want het is geen zakenovereenkomst. Mensen kunnen van gedachten veranderen. Als hij het ziet alsof zijn leven eindigt, en dat zal zijn huidige leven natuurlijk ook in belangrijke mate qua verantwoordelijkheden om te beginnen, dan klinkt dat niet erg enthousiast. Ik denk niet dat je kan aannemen dat hij er op een dag net zo voor voelt als jij. En aangezien de doorwaakte nachten en het gehuil een mens tot waanzin kunnen drijven, helpt het wel als hij ervan overtuigd is dat hij dit wil. Dat kun je niet afdwingen.

ikBedoelHetGoed schreef: ↑

11-09-2020 15:33

Het klinkt alsof hij er echt niet aan toe is en alsof jij een concrete afspraak mist. En de grap met dit soort dingen is dat je geen concrete afspraak maken kan, want het is geen zakenovereenkomst. Mensen kunnen van gedachten veranderen. Als hij het ziet alsof zijn leven eindigt, en dat zal zijn huidige leven natuurlijk ook in belangrijke mate qua verantwoordelijkheden om te beginnen, dan klinkt dat niet erg enthousiast. Ik denk niet dat je kan aannemen dat hij er op een dag net zo voor voelt als jij. En aangezien de doorwaakte nachten en het gehuil een mens tot waanzin kunnen drijven, helpt het wel als hij ervan overtuigd is dat hij dit wil. Dat kun je niet afdwingen.

Natuurlijk kan je niks afdwingen als vriend er na een concrete afspraak toch niet klaar voor is, maar in mijn ervaring groeide man door die concrete afspraak wel toe naar het idee dat we echt voor een kindje zouden gaan proberen en was hij er ook echt klaar voor na de bruiloft.
Ik vind het echt een beetje gek dat veel mensen in dit topic menen dat je met je klapperende eierstokken maar lijdzaam moet gaan afwachten tot ‘de man’ uit zichzelf ook wil. Zonder dwingen kan je hem best vragen ook een beetje naar jou toe te bewegen.

Adaline schreef: ↑

11-09-2020 15:48

Natuurlijk kan je niks afdwingen als vriend er na een concrete afspraak toch niet klaar voor is, maar in mijn ervaring groeide man door die concrete afspraak wel toe naar het idee dat we echt voor een kindje zouden gaan proberen en was hij er ook echt klaar voor na de bruiloft.
Ik vind het echt een beetje gek dat veel mensen in dit topic menen dat je met je klapperende eierstokken maar lijdzaam moet gaan afwachten tot ‘de man’ uit zichzelf ook wil. Zonder dwingen kan je hem best vragen ook een beetje naar jou toe te bewegen.

Een man die het voorlopig nog niet voor zich ziet binnen een jaar proberen te dwingen lijkt me niet de juiste weg. Zou zeggen, laat het een paar jaar rusten. Je merkt het vanzelf of zijn reislust naar meer smaakt en belangrijker is voor hem dan 'n gezin op korte termijn.

Ongeduldigaard schreef: ↑

11-09-2020 14:53

Wel even aan toevoegen dat we enkele jaren geleden al eens 3 maanden zijn gaan rondtrekken en het reizen voor mij echt wel voldoende is geweest :p

Voor jou wel maar voor hem kennelijk niet. En dat is nou net de hele clou van deze discussie.

Overigens kun je met kinderen ook reizen, zeker als ze niet meer zo piep zijn.

Ik zou zeggen: laat het onderwerp eens een jaar rusten. Maar volgend jaar die reis, doe leuke dingen en kijk of er dan een afspraak te maken valt.
Zo niet, dan beslis je dan of je wilt wachten of dat je toch op zoek gaat naar iemand met wie je die wens wel kan vervullen.

Nogmaals, je kan hem simpelweg niet dwingen. En dan moet je ook niet willen, hoe frustrerend dat ook kan zijn.

Rosalind schreef: ↑

11-09-2020 16:01

Voor jou wel maar voor hem kennelijk niet. En dat is nou net de hele clou van deze discussie.

Overigens kun je met kinderen ook reizen, zeker als ze niet meer zo piep zijn.

Dat moet je maar net kunnen betalen in de dure schoolvakanties. En veel landen hebben regentijd, orkaanseizoen of winter tijdens onze zomer.
Je krijgt hoe dan ook een heel andere dynamiek dan wanneer je met alleen volwassenen reist.

redbulletje schreef: ↑

11-09-2020 15:53

Een man die het voorlopig nog niet voor zich ziet binnen een jaar proberen te dwingen lijkt me niet de juiste weg. Zou zeggen, laat het een paar jaar rusten. Je merkt het vanzelf of zijn reislust naar meer smaakt en belangrijker is voor hem dan 'n gezin op korte termijn.

Dit is dus precies wat ik bedoel, en ja, ik weet wie het zegt. Maar dwingen is natuurlijk belachelijk, net zo goed als dat het een belachelijk idee is dat zij het maar ‘gewoon’een paar jaar moet laten rusten en dan moet zien of vriend er misschien eens over na zou willen denken. Je moet met elkaar in gesprek gaan en kijken welke middenweg voor beiden oke is. Niet doen alsof haar verlangens niet legitiem zijn en hij zijn goddelijke gang moet kunnen gaan. Ze hebben uiteindelijk samen een relatie en samen een toekomstdroom waarin beiden zeggen een gezin te willen stichten.

redbulletje schreef: ↑

11-09-2020 16:04

Dat moet je maar net kunnen betalen in de dure schoolvakanties. En veel landen hebben regentijd, orkaanseizoen of winter tijdens onze zomer.
Je krijgt hoe dan ook een heel andere dynamiek dan wanneer je met alleen volwassenen reist.

Natuurlijk is het anders. Maar ook leuk.
En voor schoolvakanties en winter tijdens de zomer zijn soms best oplossingen te vinden

Wel eens dat je er de financiële middelen voor moet hebben.

Ik snap je wel. 28 is niet oud maar ook niet piepjong. Als hij nog 4 of 5 jaar wil wachten ben je toch de 30 gebaseerd. Ik snap hem ook want 28 is voor een man vaak wel piepjong. Jullie moeten denk ik tot een compromis komen. Jij kan niet van hem eisen dat hij er klaar voor is en je wilt toch iemand niet dwingen tot het krijgen van een kind. Lekkere start is dat. Kun je niet bijvoorbeeld over 2 jaar starten? En dan wel in de tussentijd je kop er over houden want drammen gaat alleen maar voor ergenis zorgen.
Overigens heb ik hetzelfde meegemaakt met mijn vriend. Mijn wens ontstond pas na mn 30e en ik had graag toen willen beginnen maar mn vriend was er niet klaar voor. Uiteindelijk zijn we naar mijn zin te laat begonnen en ook met ultimatum. Eenmaal begonnen is de wens bij hem pas echt 100% optimaal geworden. Hij had gewoon angst. Het stond nooit ter discussie of hij wel kinderen met mij wilde maar kinderen krijgen is niet niks en daar was hij zich heel erg bewust van.
Helaas zijn wij nog steeds geen ouders en loopt het allemaal niet zo als we graag hadden gewild. 3 miskramen verder zijn we. Daarom vind ik ook echt wel dat je verwachtingen van hem mag hebben maar tegelijk hem ruimte moet geven. Het hoeft allemaal niet vanzelf te gaan en fertiliteitstrajecten kosten heel veel tijd. Blijf in gesprek samen.

Adaline schreef: ↑

11-09-2020 16:06

Dit is dus precies wat ik bedoel, en ja, ik weet wie het zegt. Maar dwingen is natuurlijk belachelijk, net zo goed als dat het een belachelijk idee is dat zij het maar ‘gewoon’een paar jaar moet laten rusten en dan moet zien of vriend er misschien eens over na zou willen denken. Je moet met elkaar in gesprek gaan en kijken welke middenweg voor beiden oke is. Niet doen alsof haar verlangens niet legitiem zijn en hij zijn goddelijke gang moet kunnen gaan. Ze hebben uiteindelijk samen een relatie en samen een toekomstdroom waarin beiden zeggen een gezin te willen stichten.

Haar vriend heeft het over de toekomst en zij heeft het over 1 jaar. Als hij nu denkt aan ca. 35, dan zouden ze ergens in 't midden uit kunnen komen. Maar dat geeft nog steeds geen garanties, want de kans bestaat dat vriend er uiteindelijk nooit aan toe is of toch andere prioriteiten in zijn leven ziet. Anno nu vind ik 28 jaar ook best jong om je zo vast te leggen.

redbulletje schreef: ↑

11-09-2020 16:15

Haar vriend heeft het over de toekomst en zij heeft het over 1 jaar. Als hij nu denkt aan ca. 35, dan zouden ze ergens in 't midden uit kunnen komen. Maar dat geeft nog steeds geen garanties, want de kans bestaat dat vriend er uiteindelijk nooit aan toe is of toch andere prioriteiten in zijn leven ziet. Anno nu vind ik 28 jaar ook best jong om je zo vast te leggen.

Garanties krijg je in het leven nooit. Maar als je elkaar liefhebt en ook begrip hebt voor de wens van de ander, kan je toch proberen om het voor haar makkelijker en duidelijker te maken in plaats van te vinden dat ze stil moet zwijgen over haar wens. Een wens die uiteindelijk wel gaat over ongeveer het meest wezenlijke wat je ooit beslist, namelijk of je je gaat voortplanten met alle gevolgen van die .
En dan mag ze over jaren wel eens vragen of hij misschien nu wel zover is dat hij eens zou willen nadenken over wanneer hij eventueel wel zover zou zijn dat hij het zou willen gaan proberen? Dan diskwalificeer je TO en haar gevoelens en wensen toch compleet?

Adaline schreef: ↑

11-09-2020 16:30

Garanties krijg je in het leven nooit. Maar als je elkaar liefhebt en ook begrip hebt voor de wens van de ander, kan je toch proberen om het voor haar makkelijker en duidelijker te maken in plaats van te vinden dat ze stil moet zwijgen over haar wens. Een wens die uiteindelijk wel gaat over ongeveer het meest wezenlijke wat je ooit beslist, namelijk of je je gaat voortplanten met alle gevolgen van die .
En dan mag ze over jaren wel eens vragen of hij misschien nu wel zover is dat hij eens zou willen nadenken over wanneer hij eventueel wel zover zou zijn dat hij het zou willen gaan proberen? Dan diskwalificeer je TO en haar gevoelens en wensen toch compleet?

Maar dat geldt andersom net zo goed natuurlijk. Die man heeft een andere levensvisie en hij zou zijn vrijheid versneld moeten opgeven, ruim voor hij er aan toe is, als het aan TO ligt.

redbulletje schreef: ↑

11-09-2020 16:48

Maar dat geldt andersom net zo goed natuurlijk. Die man heeft een andere levensvisie en hij zou zijn vrijheid versneld moeten opgeven, ruim voor hij er aan toe is, als het aan TO ligt.

Tja, je houdt rekening met elkaar en dus wacht zij wat langer en begint hij iets eerder dan ze allebei zouden hebben gedaan als ze alleen mochten beslissen. Zo werkt een relatie nou eenmaal. Als je niet exact hetzelfde wil op hetzelfde moment, moet je op een of andere manier een compromis sluiten. Of het nou gaat om een huis, een vakantie of de timing van een zwangerschap. Hier op Viva wordt altijd geroepen dat het krijgen van een kind geen compromis kan zijn. Klopt. Maar over de timing kan dat wel en daar hoeft noch de relatie, noch het kind slechter van te worden.

Disclaimer: dit geldt uiteraard alleen als beiden in de relatie zeker zijn van hun kinderwens. Van TO begrijp ik dat dat hier het geval is en kan naar mijn mening dus gezocht worden naar een compromis wat voor beiden te behappen is.

redbulletje schreef: ↑

11-09-2020 15:02

Iemand die van reizen houdt die zal niet op zijn 28e zijn glazen op dat front al willen ingooien. Met kind zit je gebonden aan de dure drukke schoolvakanties en je krijgt een heel ander type reis als je toch die baby/peuter/kleuter mee sleept.
Ik geef je vriend groot gelijk om zijn passie niet op te willen geven.

Met een beetje handigheid kun je de schoolvakanties prima omzeilen.

Ongeduldigaard schreef: ↑

11-09-2020 14:08

Haha! Ja ik ben zelf een kind van oude ouders (mama 34, papa 37 toen ik werd geboren) en vind dat nu zo jammer dat ze toch al wat ouder zijn en niet meer zo fit als vroeger...ik denk dat het daar ook wel mee te maken heeft. En ik heb ook veel mensen in mijn omgeving die mij schrik aanjagen dat het allemaal lang kan duren, dat helpt ook niet natuurlijk -_-
Ik kan mijn vriend precies ook niet overtuigen dat een kind er ook niet onmiddellijk is en dat hij nog 9 maanden kan doen wat hij wil als het eenmaal zover is :p. Hij denkt dan ook dat hij moet gaan stoppen met zijn hobby's etc etc. Hij wordt dan weer beinvloed door zijn (mannelijke) collega's die zeggen dat ze eeuwig moe zijn en niks meer kunnen doen sinds ze kinderen hebben..

Dat zijn toch geen oude ouders?

Hier ging de pil de prullenbak in toen ik 30 was. En nog voor mn 32ste had ik kinderen. 2 tegelijk.

Adaline schreef: ↑

11-09-2020 16:30

Garanties krijg je in het leven nooit. Maar als je elkaar liefhebt en ook begrip hebt voor de wens van de ander, kan je toch proberen om het voor haar makkelijker en duidelijker te maken in plaats van te vinden dat ze stil moet zwijgen over haar wens. Een wens die uiteindelijk wel gaat over ongeveer het meest wezenlijke wat je ooit beslist, namelijk of je je gaat voortplanten met alle gevolgen van die .
En dan mag ze over jaren wel eens vragen of hij misschien nu wel zover is dat hij eens zou willen nadenken over wanneer hij eventueel wel zover zou zijn dat hij het zou willen gaan proberen? Dan diskwalificeer je TO en haar gevoelens en wensen toch compleet?

Dat is ook zo. Vandaar mijn standpunt: een beetje emotionele chantage is best wel toegestaan. Je mag je vriend best laten weten dat het aan je knaagt. En je vriend mag best naar eer en geweten aangeven dat hij zich daar bewust van is. Mooier dan dat wordt het echter niet. Je kunt elkaar niet dwingen. Je kunt geen ultimata stellen. Je kunt hooguit je eigen conclusies trekken als het allemaal te lang duurt (of als zij zonder overleg de pil niet meer slikt).

Tortie schreef: ↑

11-09-2020 13:02

Kleine toevoeging: de uitspraak geen leven meer te hebben na kinderen vind ik trouwens wel een behoorlijke (negatieve)uitspraak...

Kijk, en daar heb ík nou weer begrip voor! Want ik dacht er zelf ook zo over en daarom wist ik dat ik er helemaal niet aan wilde beginnen. Maar goed, meningen verschillen hierover, vaak zat ouders tegen mij horen zeggen "maar je krijgt er toch zoooooveeel voor terug". Dat zei mij overigens niet. Hetzelfde kan ik zeggen over honden, dat je er zoveel voor terug krijgt. Sommige mensen kijken mij dan net zo daas aan als ik die ouders destijds.
Maar waar het om gaat, is dat mensen echt weten wat ze willen en anderen niet aan een lijntje laten bungelen. Waarom wil je uberhaupt kinderen als je denkt dat je leven daarna ophoudt? Dat snap ik dan weer niet.

iones schreef: ↑

11-09-2020 17:20

Kijk, en daar heb ík nou weer begrip voor! Want ik dacht er zelf ook zo over en daarom wist ik dat ik er helemaal niet aan wilde beginnen. Maar goed, meningen verschillen hierover, vaak zat ouders tegen mij horen zeggen "maar je krijgt er toch zoooooveeel voor terug". Dat zei mij overigens niet. Hetzelfde kan ik zeggen over honden, dat je er zoveel voor terug krijgt. Sommige mensen kijken mij dan net zo daas aan als ik die ouders destijds.
Maar waar het om gaat, is dat mensen echt weten wat ze willen en anderen niet aan een lijntje laten bungelen. Waarom wil je uberhaupt kinderen als je denkt dat je leven daarna ophoudt? Dat snap ik dan weer niet.

O, ik snap dat mijn zin zo overkomt zoals jij nu schetst maar zo bedoelde ik het niet (als je mijn andere reacties ook hebt gelezen). Negatief in de zin dat het niet klinkt alsof hij er zin in heeft, er positief tegenover staat. Ik snap jou wel.

Ik doelde erop dat ik het een heel veelzeggende en grote uitspraak vind, voor als hij wél kinderen zou willen (wat TO aangeeft dat hij zegt). Die twee zinnen zijn voor mij niet helemaal te rijmen..

kadanz schreef: ↑

11-09-2020 17:16

Dat is ook zo. Vandaar mijn standpunt: een beetje emotionele chantage is best wel toegestaan. Je mag je vriend best laten weten dat het aan je knaagt. En je vriend mag best naar eer en geweten aangeven dat hij zich daar bewust van is. Mooier dan dat wordt het echter niet. Je kunt elkaar niet dwingen. Je kunt geen ultimata stellen. Je kunt hooguit je eigen conclusies trekken als het allemaal te lang duurt (of als zij zonder overleg de pil niet meer slikt).

Dat kan ook tegen je werken natuurlijk, als iemand mij probeert te chanteren dan gaan mijn hakken in 't zand en ben ik er snel klaar mee.

redbulletje schreef: ↑

11-09-2020 17:45

Dat kan ook tegen je werken natuurlijk, als iemand mij probeert te chanteren dan gaan mijn hakken in 't zand en ben ik er snel klaar mee.

Dan houdt de relatie op en kan TO iemand zoeken die er net zo in staat als zij.
Als die man het als “ chantage” ervaart als TO aangeeft dat ze bang is dat t niet meer gaat lukken als ze te lang wacht, dan is open communicatie niet meer mogelijk en daarop loopt je relatie vroeg of laat stuk.

Andersom schreef: ↑

11-09-2020 15:21

Bij de tweede weten ze de oorzaak soms net zo min als bij de eerste. Onbegrepen onvruchtbaar is een veel gestelde diagnose. Uiteindelijk kon je dan wel voor behandeling in aanmerking dat wel.

En jij hebt makkelijk kletsen als je dat niet zelf of van dichtbij hebt meegemaakt. Met het stijgen van de leeftijd waarop vrouwen voor het eerst zwanger worden is het aantal vrouwen dat in de medische molen belandt mee om hoog gegaan. Het valt gewoon niet te ontkennen dat er een verband is.

Er komen nu meer en meer vrouwen in de medische molen dan vijftig jaar geleden.

Mwoah, ja, ik ben pro ‘een slimme meid krijgt haar kinderen op tijd.’ Maar met 50 jaar geleden vergelijken gaat wel erg mank. Toen was er ook gewoon simpelweg nog niet zoveel mogelijk. Oudste IVF-baby is pas 42 hè.

28 is voor een man nog best jong om kinderen te krijgen. In die zin is het wel handig dat mannen vaker ouder zijn dan vrouwen in een relatie.

Ik snap hem eigenlijk goed dat hij vindt dat 'zijn leven over is', want in zekere zin is dat natuurlijk ook zo. Ik kan het toch niet helpen dat ik (jonge) mannen achter een kinderwagen altijd wat meelijwekkend aankijk. Ik verdenk ze er dan altijd van dat ze zijn overgehaald door hun broedse vriendin of vrouw.

Leeuw32 schreef: ↑

11-09-2020 17:02

Met een beetje handigheid kun je de schoolvakanties prima omzeilen.

Met een nog-niet-schoolgaand kind misschien wel.
Bij mijn kinderen op school wordt er heel erg steng mee omgegaan. Een dag verlof krijg je al nauwelijks, laat staan een langere tijd.

Ik zal even op jouw vraag ingaan (zonder andere reacties te hebben gelezen):
Ja, wij hebben hetzelfde gehad!

Ik wilde al wat eerder kinderen, maar mijn vriend is 2 jaar jonger dan ik. Ook al 5 jaar samen. Ik heb respect gehad voor feit dat hij jonger is en heb geprobeerd te wachten. Maar dat wachten vreet je op, want wanneer je wil, dan wil je! Dat heeft op een gegeven moment ook voor wat onrust gezorgd. Hij was heel erg bang om zijn vrijheid kwijt te raken. Ook voetbalt hij graag en geniet hij nog van de tijd met zijn vrienden. En niemand uit onze vriendenkring heeft kinderen, waardoor hij ook niet goed wist wat hem te wachten stond. Ook was het de bedoeling dat wij nog een aantal mooie en verre reizen zouden maken.
Ik daarin tegen werd op een gegeven moment verdrietig en stikjaloers bij iedere zoveelste zwangerschapsaankondiging.

Ik wilde daarnaast al een tijdje stoppen met de pil, omdat ik continue doorbraakbloedingen had. Een spiraal vonden wij beiden niet nodig, omdat wij onze kinderwens niet jarenlang nog wilden uitstellen.

Op een gegeven moment gingen wij een moeilijke tijd tegemoet, met allerlei zieken (beide moeders) en sterfgevallen in de familiekring. De verre reizen moesten uitgesteld worden.

Mijn vriend kreeg uiteindelijk begrip voor mijn kinderwens, omdat hij inzag hoe belangrijk familie is en hoe goed en sterk onze relatie is. Daarnaast was hij heel reëel in het “wanneer denk ik er dan wel klaar voor te zijn?”. Zijn gedachte was; waarschijnlijk over 10 jaar nog steeds niet! Ook mijn argumenten over dat ik ouder ben, nog meer kinderen zou willen en je niet weet of het je gegund is, nam hij mee.
Dat vind ik het fijne aan onze relatie; hij bleef luisteren, nam alles in overweging en wilde ook dat ik er vooral over bleef praten wanneer de kinderwens mij weer dwars zat. Dat hij het er in eerste instantie niet mee eens was, deed er niet toe. En dat er af en toe deuren dichtgegooid werden, ook niet. Uiteindelijk was onze kracht dat wij bleven praten en onwijs veel van elkaar hielden. Hij begon zelfs aan zichzelf te twijfelen, omdat hij dacht dat hij mij tekort deed vanwege mijn onvervulde kinderwens!

De vele gebeurtenissen in de familiekring, gesprekken en vertrouwen in onze relatie hebben hem op een of andere manier op een spoor gebracht, waarbij hij dacht; ik zie het wel! En als het zo moet zijn, is dat prima, want wij doen het hoe dan ook samen.

Uiteindelijk heeft het erin geresulteerd dat ik na een aantal weken ben gestopt met de pil en wij het op ons af lieten komen. Ik mag van geluk (ja, echt waar!) spreken dat ik na een maand zwanger ben geraakt en nu bijna 19 weken in verwachting ben. En mijn vriend is echt enorm trots en gelukkig.

Het belangrijkste wat ik je wil meegeven, is dat je vooral moet blijven praten met elkaar. Niet om de een of de ander te overtuigen in zijn/haar idee over een kinderwens, maar dat je open en eerlijk blijft naar elkaar toe. Neem geen overhaaste beslissing. De samenloop van diverse (nare) omstandigheden heeft er wellicht voor gezorgd dat mijn vriend er anders is gaan denken... maar de doorslag is wel vanuit hemzelf gekomen!
Geef hem nog even de tijd om dit zelf uit te zoeken. Mannen zijn over het algemeen geen praters en verwerken alles liever in hunzelf. Maar ik denk dat jouw vriend echt wel weet dat jij er verdriet van hebt en het hem wellicht ook bezig houdt. Het kan ook helpen om tijdens zo’n gesprek even alleen naar hem te luisteren en verdiepende vragen te stellen. Vraag hem waarover hij twijfelt en vraag hem over hoe/wanneer hij het ziet zitten. Misschien wil hij nog iets bereiken of graag doen? En probeer niet alleen jouw eigen mening en frustraties op tafel te gooien. Nogmaals; het moet geen gesprek worden waarin jij hem “moet” overtuigen en je zin gaat krijgen. Het allermooiste is wanneer je er samen voor gaat!

Zo, heel verhaal! Maar hopelijk heb je er wat aan! En heel veel succes!