Zwanger
alle pijlers
Blijdschap en verdriet door elkaar
dinsdag 22 september 2020 om 10:54
Hallo allemaal,
Meerdere keren begon ik dit topic opnieuw. Ik weet nog niet precies wat ik ermee wil. Ik zou graag van me af schrijven, hoop anderen misschien te helpen met mijn verhaal en ben ook op zoek naar medesterrenmama's die in verwachting zijn van hun regenboogbaby.
Ik schrijf hier al mee sinds 2016, toen we voor het eerst probeerden om een kindje te krijgen. Na een lange weg met IUI, IVF en ICSI werd ik vorig jaar zwanger, onverwacht van een eeneiige tweeling. We waren voorzichtig blij en durfden er iedere week steeds iets meer in te geloven dat onze droom nu echt uit zou komen. Net voordat ik de 20-weken echo zou krijgen, bleken ze plotseling en zonder oorzaak overleden. Dat beeld van die doodstille echo krijg ik nooit meer uit m'n hoofd. Toch was de bevalling en de kennismaking met onze dochtertjes één van de mooiste dagen uit ons leven. Ik zou het zo weer over doen als dat kon. Ze waren zo mooi, zo af, en we waren ontzettend trots.
Na een lange nasleep van de bevalling ben ik een enorme geluksvogel: een 2e ICSI traject is opnieuw gelukt en ik ben nu net 5 weken zwanger. Ik probeer onwijs te genieten van elke dag dat het goed gaat en vind het tegelijkertijd doodeng. Toen ik laatst alvast een eerste set kleertjes wilde kopen voor dit kindje, ben ik huilend de babywinkel weer uit gegaan.
Zijn er vrouwen die zich herkennen in dit verhaal en die misschien mee willen schrijven?
Liefs,
M
Meerdere keren begon ik dit topic opnieuw. Ik weet nog niet precies wat ik ermee wil. Ik zou graag van me af schrijven, hoop anderen misschien te helpen met mijn verhaal en ben ook op zoek naar medesterrenmama's die in verwachting zijn van hun regenboogbaby.
Ik schrijf hier al mee sinds 2016, toen we voor het eerst probeerden om een kindje te krijgen. Na een lange weg met IUI, IVF en ICSI werd ik vorig jaar zwanger, onverwacht van een eeneiige tweeling. We waren voorzichtig blij en durfden er iedere week steeds iets meer in te geloven dat onze droom nu echt uit zou komen. Net voordat ik de 20-weken echo zou krijgen, bleken ze plotseling en zonder oorzaak overleden. Dat beeld van die doodstille echo krijg ik nooit meer uit m'n hoofd. Toch was de bevalling en de kennismaking met onze dochtertjes één van de mooiste dagen uit ons leven. Ik zou het zo weer over doen als dat kon. Ze waren zo mooi, zo af, en we waren ontzettend trots.
Na een lange nasleep van de bevalling ben ik een enorme geluksvogel: een 2e ICSI traject is opnieuw gelukt en ik ben nu net 5 weken zwanger. Ik probeer onwijs te genieten van elke dag dat het goed gaat en vind het tegelijkertijd doodeng. Toen ik laatst alvast een eerste set kleertjes wilde kopen voor dit kindje, ben ik huilend de babywinkel weer uit gegaan.
Zijn er vrouwen die zich herkennen in dit verhaal en die misschien mee willen schrijven?
Liefs,
M
dinsdag 22 september 2020 om 11:00
zwanger/fantaseren-over-zwanger-worden- ... p=16424240
Het topic van Estrellas2 heeft ontzettend veel indruk gemaakt. Dit is het vervolg van haar reis. Misschien helpt het je.
Het topic van Estrellas2 heeft ontzettend veel indruk gemaakt. Dit is het vervolg van haar reis. Misschien helpt het je.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 22 september 2020 om 11:16
Hier wel herkenning! Ik was ook zwanger van een een-eigge tweeling. Zij zijn helaas met 21 weken geboren dus helaas niet levensvatbaar. De eerste is ochtends tijdens de bevalling overleden de ander s'avonds en heeft nog een half uurtje geleefd. Ca 3 maanden later was ik zwange van ons regenboogje. Hij is inmiddels alweer 1,5 jaar. Mocht je vragen hebben of iets, vraag gerust.
dinsdag 22 september 2020 om 11:40
Ten eerste een dikke knuffel, want het is een onzekere tijd en dat blijft ook wel een tijd zo.
Vier jaar geleden was ik zwanger van een hoogstwaarschijnlijk eeneiige drieling. Het was enorm schrikken, maar we gingen er voor. Rond de 11 weken kregen we een echo in ons eigen ziekenhuis op een donderdag. We kregen direct een doorverwijzing naar een academisch ziekenhuis. Die afspraak was de maandag er op. Waar ze donderdag nog bewogen waren ze maandag dood stil. Ik geloofde het eerst echt niet. De miskraam is een paar dagen later in het ziekenhuis opgewekt, omdat het nou eenmaal een risico zwangerschap was.
Twee jaar later was ik weer zwanger. Via icsi dit keer. We bleken niet zo erg vruchtbaar als stel. De eerste zwangerschap was echt een heel lucky shot. Ik ben erg onzeker geweest in het begin. Dat het er toen maar een was hielp wel een beetje. De verloskundige was heel fijn en ik ben tussendoor een paar keer langs geweest om het hartje te horen. Inmiddels is ze een eigenwijse dreumes.
Tijdens mijn eerste zwangerschap heb ik niks gekocht voor de baby's. Het was te onzeker. Maar bij de tweede heb ik bewust voor de terug plaatsing een trui gehaakt. Ik moest mijzelf een teken van vertrouwen dat het goed kwam geven. Misschien heel raar, maar het hielp mij.
Vier jaar geleden was ik zwanger van een hoogstwaarschijnlijk eeneiige drieling. Het was enorm schrikken, maar we gingen er voor. Rond de 11 weken kregen we een echo in ons eigen ziekenhuis op een donderdag. We kregen direct een doorverwijzing naar een academisch ziekenhuis. Die afspraak was de maandag er op. Waar ze donderdag nog bewogen waren ze maandag dood stil. Ik geloofde het eerst echt niet. De miskraam is een paar dagen later in het ziekenhuis opgewekt, omdat het nou eenmaal een risico zwangerschap was.
Twee jaar later was ik weer zwanger. Via icsi dit keer. We bleken niet zo erg vruchtbaar als stel. De eerste zwangerschap was echt een heel lucky shot. Ik ben erg onzeker geweest in het begin. Dat het er toen maar een was hielp wel een beetje. De verloskundige was heel fijn en ik ben tussendoor een paar keer langs geweest om het hartje te horen. Inmiddels is ze een eigenwijse dreumes.
Tijdens mijn eerste zwangerschap heb ik niks gekocht voor de baby's. Het was te onzeker. Maar bij de tweede heb ik bewust voor de terug plaatsing een trui gehaakt. Ik moest mijzelf een teken van vertrouwen dat het goed kwam geven. Misschien heel raar, maar het hielp mij.
dinsdag 22 september 2020 om 11:46
Hoi Maeve,
Gefeliciteerd met je zwangerschap!! Wat leuk en natuurlijk ontzettend spannend, zeker na wat je hebt meegemaakt. Ook ik heb met 35 weken mijn dochter verloren tijdens mijn zwangerschap. Wij proberen ook weer zwanger te raken. Helaas heb ik vorige maand een miskraam gehad. Ik weet dus niet hoe het is om weer zwanger te zijn maar wel wat het verlies van je kind(eren) voor impact heeft. Het lijkt me vreselijk spannend om weer zwanger te zijn, zeker als er ook nog een heel traject verbonden is geweest aan het weer zwanger raken. Schrijf van je af, ik klets graag mee.
En wat je schrijft hoe trots en liefde en intens verdriet naast elkaar kunnen staan, dat herken ik helemaal precies. En dat zul je denk ik de komende maanden alleen maar nog intensiever ervaren.
Gefeliciteerd met je zwangerschap!! Wat leuk en natuurlijk ontzettend spannend, zeker na wat je hebt meegemaakt. Ook ik heb met 35 weken mijn dochter verloren tijdens mijn zwangerschap. Wij proberen ook weer zwanger te raken. Helaas heb ik vorige maand een miskraam gehad. Ik weet dus niet hoe het is om weer zwanger te zijn maar wel wat het verlies van je kind(eren) voor impact heeft. Het lijkt me vreselijk spannend om weer zwanger te zijn, zeker als er ook nog een heel traject verbonden is geweest aan het weer zwanger raken. Schrijf van je af, ik klets graag mee.
En wat je schrijft hoe trots en liefde en intens verdriet naast elkaar kunnen staan, dat herken ik helemaal precies. En dat zul je denk ik de komende maanden alleen maar nog intensiever ervaren.
dinsdag 22 september 2020 om 11:52
Ik ben mijn zoontje verloren 2 dagen voor de bevalling. Was 40 weken zwanger. Dat is nu 5 jaar geleden. 3.5 week geleden is mijn regenboog kindje geboren met 39+3. Ingeleid in het ziekenhuis en een gezonde zoon. Ook ik durfde niks te kopen. Was zo bang dat het weer mis zou gaan. Nu hebben we een prachtige zoon die heerlijk relaxed is. Ik hoop dat jou droom ook mag uitkomen 
Op elk potje past dekseltje, maar als dat niet past dan heb je altijd nog afdekfolie.
dinsdag 22 september 2020 om 12:20
Wat intens verdrietig en wat schrijf je prachtig en liefdevol over je meisjes 
Ik ben eind vorig jaar bevallen nadat we in een jaar tijd drie miskramen hadden meegemaakt. Ik vond de zwangerschap ontzettend spannend. Gelukkig kregen we om de twee a drie weken een echo dus dat stelde erg gerust. Misschien helpt het jou ook als wat vaker kunt spieken naar de kleine?
Ik wens je een hele mooie zwangerschap en straks een wolk van een baby!
dinsdag 22 september 2020 om 12:39
Hoi Maeves, gefeliciteerd met je zwangerschap!!
Inmiddels 36weken zwanger van ons 2e kindje. Zoontje is te vroeggeboren met bijna 21 weken en daarbij overleden. En net als jij trotse moeder
Het gaat met ups en downs, al viel voor mij vanaf 21 weken de grootste spanning weg. En vanaf week 30 kwam deze weer in volle vaartterug.
Wat voor mij heeft geholpen is wat aantal wijze dames hier hebben geschreven “nu ben ik zwanger” en “neem geen voorschot op je verdriet”...
Veel echo’s maken helpt mij ook.
En dat hele concept van ik moet genieten loslaten... het zwanger zijn is niet onbezorgd, jammer dan. Uiteindelijk gaat het maar om 1 ding, dat je straks een levende baby in je armen houdt. Dat is voor mij erg helpend. En door mezelf dat toe te staan, ook echt al geniet momenten gehad. Dag voor dag en soms zelfs uur voor uur . Dingen doen wanneer het voor jou goed voelt om te gaan doen, alles is oké
Maar wat voor mij werkt, hoeft voor ander/jou niet te helpen, vertrouw echt op je eigen gevoel hierin
Inmiddels 36weken zwanger van ons 2e kindje. Zoontje is te vroeggeboren met bijna 21 weken en daarbij overleden. En net als jij trotse moeder
Het gaat met ups en downs, al viel voor mij vanaf 21 weken de grootste spanning weg. En vanaf week 30 kwam deze weer in volle vaartterug.
Wat voor mij heeft geholpen is wat aantal wijze dames hier hebben geschreven “nu ben ik zwanger” en “neem geen voorschot op je verdriet”...
Veel echo’s maken helpt mij ook.
En dat hele concept van ik moet genieten loslaten... het zwanger zijn is niet onbezorgd, jammer dan. Uiteindelijk gaat het maar om 1 ding, dat je straks een levende baby in je armen houdt. Dat is voor mij erg helpend. En door mezelf dat toe te staan, ook echt al geniet momenten gehad. Dag voor dag en soms zelfs uur voor uur . Dingen doen wanneer het voor jou goed voelt om te gaan doen, alles is oké
Maar wat voor mij werkt, hoeft voor ander/jou niet te helpen, vertrouw echt op je eigen gevoel hierin
dinsdag 22 september 2020 om 15:16
Bedankt voor al jullie lieve reacties, dat doet me goed. In jullie ervaringsverhalen lees ik ook veel herkenning. Tegelijkertijd ook zoveel verdrietige verhalen, zoveel welkome kindjes van wie weer afscheid genomen moest worden. Het zou niet mogen gebeuren en toch gebeurt het nog veel te vaak.
@tara: zo fijn dat je inmiddels een gezonde dochter hebt gekregen! Het kan dus echt. Ik snap het helemaal dat je juist dat truitje ging haken. Wij hebben nu al een kast gekocht die als commode gaat dienen als alles goed blijft gaan (en anders opslag wordt). Heel erg vroeg, maar ik had iets nodig om vertrouwen te krijgen. Dubbel, want die kleertjes vind ik dus nog wel weer te lastig. Een kast is wat minder 'baby' ofzo.
@ikeakrukje: ik heb je topic inderdaad destijds gelezen. Hartverscheurend en toch ook zoveel liefde voor jullie meisje. Ongelofelijk oneerlijk dat je daarna een miskraam erbovenop kreeg. Ik hoop enorm dat je snel opnieuw zwanger bent en dat we elkaar er samen doorheen kunnen helpen
@zonneoog en stippeltjesbehang: gefeliciteerd met jullie baby's! Het is fijn om te horen dat het ook echt goed kan komen, ondanks dat alles steeds fout lijkt te gaan.
@okkiepetite: jij ook van harte gefeliciteerd met je zwangerschap. Zoals je het beschrijft verwacht ik inderdaad ook een beetje dat het zal gaan (als het goed blijft gaan). Rond de termijn van het overlijden van de tweeling extra moeilijk, daarna even niet, en dan weer wel wanneer de baby levensvatbaar is en het echt gaat uitmaken of ik er op tijd bij ben als het mis is.. (met de tweeling had ik zelf aangevoeld dat het niet goed was, ondanks dat ik ze nog niet voelde bewegen).
'nu ben ik zwanger' vind ik een mooie uitspraak om aan vast te houden. Bedankt lieve meiden
@tara: zo fijn dat je inmiddels een gezonde dochter hebt gekregen! Het kan dus echt. Ik snap het helemaal dat je juist dat truitje ging haken. Wij hebben nu al een kast gekocht die als commode gaat dienen als alles goed blijft gaan (en anders opslag wordt). Heel erg vroeg, maar ik had iets nodig om vertrouwen te krijgen. Dubbel, want die kleertjes vind ik dus nog wel weer te lastig. Een kast is wat minder 'baby' ofzo.
@ikeakrukje: ik heb je topic inderdaad destijds gelezen. Hartverscheurend en toch ook zoveel liefde voor jullie meisje. Ongelofelijk oneerlijk dat je daarna een miskraam erbovenop kreeg. Ik hoop enorm dat je snel opnieuw zwanger bent en dat we elkaar er samen doorheen kunnen helpen
@zonneoog en stippeltjesbehang: gefeliciteerd met jullie baby's! Het is fijn om te horen dat het ook echt goed kan komen, ondanks dat alles steeds fout lijkt te gaan.
@okkiepetite: jij ook van harte gefeliciteerd met je zwangerschap. Zoals je het beschrijft verwacht ik inderdaad ook een beetje dat het zal gaan (als het goed blijft gaan). Rond de termijn van het overlijden van de tweeling extra moeilijk, daarna even niet, en dan weer wel wanneer de baby levensvatbaar is en het echt gaat uitmaken of ik er op tijd bij ben als het mis is.. (met de tweeling had ik zelf aangevoeld dat het niet goed was, ondanks dat ik ze nog niet voelde bewegen).
'nu ben ik zwanger' vind ik een mooie uitspraak om aan vast te houden. Bedankt lieve meiden
dinsdag 22 september 2020 om 15:24
Meave, gefeliciteerd met je zwangerschap. Ook hier herkenning. Na medische behandelingen zoontje gekregen, daarna zwanger van een dochter. Zij bleek dusdanige afwijkingen te hebben dat ze niet levensvatbaar was en is uiteindelijk bij 24 weken geboren. Anderhalf jaar later ben ik bevallen van onze (gezonde) regenboog tweeling (na tussendoor nog 2 miskramen). Hier hielp het voor mezelf dat ik niet alleen maar blij hoefde te zijn. Regelmatige echo’s en begrip in het ziekenhuis hielpen ook. De onzekerheid bleef tot ik de kinderen in mijn armen had. En ook nu, 37 weken zwanger, blijft er altijd een stuk onzekerheid. Ik ben zwanger, de kleine doet het goed, daar ben ik blij mee. Maar het is pas oké als hij in mijn armen ligt.
maandag 28 september 2020 om 12:32
Hoi allemaal,
Ben inmiddels echt aan het aftellen tot de eerste echo, zo spannend. Ik ga ervan uit dat het er niet opnieuw 2 zijn omdat ik veel minder last heb van kwaaltjes, maar maak me tegelijkertijd daardoor (onterecht) meer zorgen dat het niet goed zit. Afwachten maar.
Ik vroeg me af of jullie bij jullie volgende zwangerschap (opnieuw) medisch werden of gewoon werden begeleid door de verloskundige, of je daar zelf nog een keuze in had en hoe je dat hebt ervaren. Ik snap dat dit helemaal afhangt van ieders verhaal en de kans op herhaling, maar ik was toch benieuwd.
Ben inmiddels echt aan het aftellen tot de eerste echo, zo spannend. Ik ga ervan uit dat het er niet opnieuw 2 zijn omdat ik veel minder last heb van kwaaltjes, maar maak me tegelijkertijd daardoor (onterecht) meer zorgen dat het niet goed zit. Afwachten maar.
Ik vroeg me af of jullie bij jullie volgende zwangerschap (opnieuw) medisch werden of gewoon werden begeleid door de verloskundige, of je daar zelf nog een keuze in had en hoe je dat hebt ervaren. Ik snap dat dit helemaal afhangt van ieders verhaal en de kans op herhaling, maar ik was toch benieuwd.
maandag 28 september 2020 om 13:23
Mijn zwangerschap was medisch omdat mijn eerste kindje is overleden. Eigenlijk hoefde dat niet volgens de huisarts maar omdat ik dat wel heel graag wilde heeft ie me doorverwezen en dat werd direct serieus opgenomen. Vond dat heel fijn want kreeg extra echo's en werd echt goed in de gaten gehouden. Resultaat: een prachtige zoonMaeveS schreef: ↑28-09-2020 12:32Hoi allemaal,
Ben inmiddels echt aan het aftellen tot de eerste echo, zo spannend. Ik ga ervan uit dat het er niet opnieuw 2 zijn omdat ik veel minder last heb van kwaaltjes, maar maak me tegelijkertijd daardoor (onterecht) meer zorgen dat het niet goed zit. Afwachten maar.
Ik vroeg me af of jullie bij jullie volgende zwangerschap (opnieuw) medisch werden of gewoon werden begeleid door de verloskundige, of je daar zelf nog een keuze in had en hoe je dat hebt ervaren. Ik snap dat dit helemaal afhangt van ieders verhaal en de kans op herhaling, maar ik was toch benieuwd.
Op elk potje past dekseltje, maar als dat niet past dan heb je altijd nog afdekfolie.
maandag 28 september 2020 om 13:40
maandag 28 september 2020 om 15:42
Omdat er vermoedens waren rondom cervix insufficiëntie was het medisch. Vanaf 24 weken mocht weer terug naar reguliere zorg. Bij die laatste controle bleek maagje Iets te groot, bij volgende meting was alles normaal. Toen afgestemd wat wij fijn vonden, aangegeven dat ik graag medische indicatie wilde voor bevalling. Achteraf gezien helemaal blij mee, als je dan iets paniek hebt of wat dan ook, hier is belletje en ik mag komen om hartfilmpje en extra echo te laten maken. Bij verloskundige praktijk luisteren ze even naar hartje en kunnen ze je ook doorsturen naar ziekenhuis, maar de directe lijn was en is nog steeds erg handig. Geeft mij vooral rust. Al zijn verloskundigen in praktijk ook echt heel fijn en aardig. Maar ja in ziekenhuis kunnen ze nu eenmaal meer zien en meten.
dinsdag 29 september 2020 om 13:52
Lieve Maeve, ik las je berichtje en wil toch even reageren al ben ik nu niet zwanger. Een regenboogzwangerschap kan zóveel oproepen. Angst, blijdschap, dankbaarheid, paniek en alles door elkaar. Dat is helemaal niet erg.
Het is fijn als je een goed zorgteam om je heen hebt waarbij je altijd terecht kunt, en maak ook zeker je angsten bespreekbaar.
Wil je een hele goede zwangerschap wensen.
Het is fijn als je een goed zorgteam om je heen hebt waarbij je altijd terecht kunt, en maak ook zeker je angsten bespreekbaar.
Wil je een hele goede zwangerschap wensen.
susieflower wijzigde dit bericht op 01-10-2020 09:12
35.35% gewijzigd
C'est la vie
donderdag 1 oktober 2020 om 09:12
Die extra echo's lijken me inderdaad heel fijn Zonneoog! En ook het kortje lijntje dat jij noemt, Okkiepetite.
De reden dat ik het vroeg is omdat ik de vorige keer die verloskundige heel erg heb gemist (achteraf). In het ziekenhuis werd ik amper gefeliciteerd, de echo's en controles waren heel medisch. Ik deed daarnaast mee aan een onderzoek en toen pas merkte ik dat een echo ook leuk en ontspannen kon zijn ('kijk, deze zwaait!', 'O wat lief, ze aaien allebei het tussenvlies', 'deze is aan het drinken, zie je?').
Dat was nog wel oké, dat was ik ook wel gewend, maar wat ik vooral heb gemist is nazorg na de bevalling. Niemand die thuis langs kwam om te zien hoe het ging, niemand die even belde. Er kwamen heel veel lieve vrienden en familie langs hoor, maar niemand die zag dat het met mij lichamelijk helemaal de verkeerde kant op ging. Ik verloor veel te veel bloed. Uiteindelijk ben ik na 3 weken nog 's nachts met spoed geopereerd aan een placentarest, nadat manlief me al dagen moest vasthouden als ik op het toilet zat omdat ik er anders vanaf viel, zo verzwakt. Ik denk dat dat met een verloskundige wel anders had geweest.
Bij veel van jullie zie ik dat jullie daar wel alsnog terecht konden met vragen. Ik heb nu dan ook een verloskundige ingeschakeld en m'n verhaal gedaan. Ze was heel lief en ik krijg ook daar een intake. Mocht het opnieuw misgaan, dan hoop ik dat zij mij de nodige nazorg kunnen geven. Ik heb me heel alleen gevoeld destijds.
@strings: ik snap helemaal dat je dat zegt, met 5 weken kleertjes kopen is ook voorbarig, je hebt nog geen echo gehad en er kan nog vanalles gebeuren. Daar ben ik me natuurlijk heel erg van bewust. Toch wilde ik graag alvast iets tastbaars om vooruit te durven kijken. Dat is nu dan die kast geworden. Ik weet inmiddels uit ervaring dat ik die kleertjes die we al voor de tweeling hadden (vooral cadeau gekregen, mensen waren na al die jaren zo ontzettend blij voor ons) helemaal niet lastig vond nadat het mis ging. Ze horen er gewoon bij en hopelijk kan een broertje of zusje ze ooit aan. Ik ben ook dankbaar voor die blije periode van verwachting, ondanks dat het daarna mis ging. Ik had niet meer verwacht dat nog mee te mogen maken.
Lieve Susie, ik ken jou nog van het 6+ topic. Wat een bizar en verdrietig traject heb jij achter de rug. Het zou echt niet mogen. Lief dat je reageert. Een pretecho is ook een goed idee inderdaad. Ik hoop dat het geluk, op wat voor manier dan ook, gauw weer jouw kant op komt
De reden dat ik het vroeg is omdat ik de vorige keer die verloskundige heel erg heb gemist (achteraf). In het ziekenhuis werd ik amper gefeliciteerd, de echo's en controles waren heel medisch. Ik deed daarnaast mee aan een onderzoek en toen pas merkte ik dat een echo ook leuk en ontspannen kon zijn ('kijk, deze zwaait!', 'O wat lief, ze aaien allebei het tussenvlies', 'deze is aan het drinken, zie je?').
Dat was nog wel oké, dat was ik ook wel gewend, maar wat ik vooral heb gemist is nazorg na de bevalling. Niemand die thuis langs kwam om te zien hoe het ging, niemand die even belde. Er kwamen heel veel lieve vrienden en familie langs hoor, maar niemand die zag dat het met mij lichamelijk helemaal de verkeerde kant op ging. Ik verloor veel te veel bloed. Uiteindelijk ben ik na 3 weken nog 's nachts met spoed geopereerd aan een placentarest, nadat manlief me al dagen moest vasthouden als ik op het toilet zat omdat ik er anders vanaf viel, zo verzwakt. Ik denk dat dat met een verloskundige wel anders had geweest.
Bij veel van jullie zie ik dat jullie daar wel alsnog terecht konden met vragen. Ik heb nu dan ook een verloskundige ingeschakeld en m'n verhaal gedaan. Ze was heel lief en ik krijg ook daar een intake. Mocht het opnieuw misgaan, dan hoop ik dat zij mij de nodige nazorg kunnen geven. Ik heb me heel alleen gevoeld destijds.
@strings: ik snap helemaal dat je dat zegt, met 5 weken kleertjes kopen is ook voorbarig, je hebt nog geen echo gehad en er kan nog vanalles gebeuren. Daar ben ik me natuurlijk heel erg van bewust. Toch wilde ik graag alvast iets tastbaars om vooruit te durven kijken. Dat is nu dan die kast geworden. Ik weet inmiddels uit ervaring dat ik die kleertjes die we al voor de tweeling hadden (vooral cadeau gekregen, mensen waren na al die jaren zo ontzettend blij voor ons) helemaal niet lastig vond nadat het mis ging. Ze horen er gewoon bij en hopelijk kan een broertje of zusje ze ooit aan. Ik ben ook dankbaar voor die blije periode van verwachting, ondanks dat het daarna mis ging. Ik had niet meer verwacht dat nog mee te mogen maken.
Lieve Susie, ik ken jou nog van het 6+ topic. Wat een bizar en verdrietig traject heb jij achter de rug. Het zou echt niet mogen. Lief dat je reageert. Een pretecho is ook een goed idee inderdaad. Ik hoop dat het geluk, op wat voor manier dan ook, gauw weer jouw kant op komt
donderdag 1 oktober 2020 om 11:36
Maeves wat jammer van alleen medisch, in ziekenhuis zijn ze ook juist heel meelevend en laten ze ook de leuke dingen zien. Hoe meer ik van jou maar ook van anderen lees, hoe dankbaarder ik daar voor ben.
Wat een heftige ervaring Maeves! Bij mij is uitgelegd dat zodra bevallen ben de plaatselijke verloskundige weer in beeld komt voor nacontroles, dit was ook zo bij vroeggeboorte (20+5) van zoon. Ik dacht dat het beleid is, maar als ik jou verhaal zo lees .... echt heftig en droevig.
Maar voordat wij ook helemaal medisch en praktisch gaan praten. Hoe is nu met jou?
Wat een heftige ervaring Maeves! Bij mij is uitgelegd dat zodra bevallen ben de plaatselijke verloskundige weer in beeld komt voor nacontroles, dit was ook zo bij vroeggeboorte (20+5) van zoon. Ik dacht dat het beleid is, maar als ik jou verhaal zo lees .... echt heftig en droevig.
Maar voordat wij ook helemaal medisch en praktisch gaan praten. Hoe is nu met jou?
donderdag 1 oktober 2020 om 12:32
Dat klopt hoor, wat je zegt over die nacontroles. Zo hoort het te gaan. Ik had destijds op advies van het ziekenhuis ook al een verloskundigenpraktijk gebeld rond 14 weken, alvast voor nacontroles. Toen werd ik afgeblaft dat ik veel te vroeg belde en dat ik rond 30 weken nog maar eens moest bellen... Nadat het misging heb ik er totaal niet meer aan gedacht om die praktijk te bellen en misschien gingen ze er in het ziekenhuis vanuit dat het geregeld was?
Je snapt dat ik deze keer een andere praktijk heb gebeld (na advies van een collega die ook geen fijne ervaring had met die eerste). Deze mensen waren gelukkig totaal anders aan de telefoon en heel lief.
Hier gaat het mentaal wel goed eigenlijk. Kijk enorm uit naar maandag en hoop heel erg op één kloppend hartje. Begin me lichamelijk steeds meer zwanger te voelen, best wel misselijk al. Maar zolang het goed gaat met de baby maakt het niks uit. Hoe voel jij je?
Je snapt dat ik deze keer een andere praktijk heb gebeld (na advies van een collega die ook geen fijne ervaring had met die eerste). Deze mensen waren gelukkig totaal anders aan de telefoon en heel lief.
Hier gaat het mentaal wel goed eigenlijk. Kijk enorm uit naar maandag en hoop heel erg op één kloppend hartje. Begin me lichamelijk steeds meer zwanger te voelen, best wel misselijk al. Maar zolang het goed gaat met de baby maakt het niks uit. Hoe voel jij je?
