Relaties
alle pijlers
Terecht gepikeerd of niet?
maandag 12 oktober 2020 om 18:22
Hoi allemaal,
Ik wil graag even jullie kijk op de volgende situatie en een beetje stoom afblazen. Ik ben momenteel erg gepikeerd en soms heb ik ook even een spiegel nodig
Binnenkort begin ik bij mijn nieuwe werkgever. Na een ongelukkige periode bij mijn vorige werkgever en flink wat solliciteren kan ik gelukkig ergens beginnen waar ik het (denk ik) erg naar mijn zin ga hebben. Nu het volgende. Ik ga namelijk van 40 uur naar 36 uur. Ook wordt er volledig thuisgewerkt bij volgend bedrijf, dus dat betekent dat ik ook thuis ingewerkt wordt. Mijn vriend daarentegen zit 3 van de 5 dagen wel op kantoor. Dat is vijf kwartier hiervandaan, dus hij zit met wat reistijd. Daarnaast werkt hij 40 uur. We hebben een tijdje terug al besproken dat ik de huishoudelijke taken op me zou nemen omdat ik simpelweg meer tijd heb. Nu moet ik bekennen dat ik me daar een beetje op heb verkeken. Want de was doen, boodschappen doen, koken, het huis poetsen, bed verschonen, de vaatwasser in- en uitruimen; dat kost best wat tijd bij elkaar. Ondertussen heb ik dan ook het gevoel dat ik vrij veel commentaar krijg op dingen. Het eten smaakt niet, zijn favoriete trui is niet gewassen, als we ergens zijn geweest en ik op de terugweg nog even langs de supermarkt wil (hij kan gewoon in de auto blijven wachten) krijg ik een diepe zucht want “heb je dat dan niet besteld met de boodschappen”… Dat ik soms echt denk: doe het dan lekker zelf allemaal. Dat zeg ik ook wel eens, maar dan is de reactie “dit is hoe we het af hebben gesproken en ik geef je alleen feedback” alsof ik een kleuter ben.
Afijn. Het begint me enorm te irriteren. Ik heb namelijk het idee dat hij denkt dat ik echt hele dagen de tijd heb om het huis van top tot teen schoon te hebben nu ik vrij ben. Dat ik ook nog naar de sportschool ga, af en toe een kopje koffie drink met een vriendin, langs mijn ouders ga of soms even niets wil doen, dat gaat er niet in. Ja, ik heb meer tijd, maar ik vind het ook fijn om even wat tijd voor mezelf te nemen soms. Als hij thuis werkt en ik ben ook thuis (aan het werk, of in dit geval vrij) wordt er ook verwacht dat de tafel is gedekt en de lunch klaarstaat om 12 uur. Het begint gewoon energie te vreten. Ik vind het zo makkelijk vanuit hem om telkens maar commentaar te leveren terwijl hij zelf niets hoeft te doen.
Sorry voor het lange verhaal. Kortom: ik vind hem eerlijk gezegd een beetje een verwend kind worden op deze manier. Niets doen maar wel commentaar leveren. En als we er een discussie over krijgen ligt het ook standaard aan mij of is het geen commentaar, maar “feedback”.
Hoe zien jullie dit? Ik vind het terecht dat ik meer in het huishouden doe, maar dat hij nou bepaalt wanneer ik wat doe en ook nog commentaar hebben begint me nu echt te irriteren.
Ik wil graag even jullie kijk op de volgende situatie en een beetje stoom afblazen. Ik ben momenteel erg gepikeerd en soms heb ik ook even een spiegel nodig
Binnenkort begin ik bij mijn nieuwe werkgever. Na een ongelukkige periode bij mijn vorige werkgever en flink wat solliciteren kan ik gelukkig ergens beginnen waar ik het (denk ik) erg naar mijn zin ga hebben. Nu het volgende. Ik ga namelijk van 40 uur naar 36 uur. Ook wordt er volledig thuisgewerkt bij volgend bedrijf, dus dat betekent dat ik ook thuis ingewerkt wordt. Mijn vriend daarentegen zit 3 van de 5 dagen wel op kantoor. Dat is vijf kwartier hiervandaan, dus hij zit met wat reistijd. Daarnaast werkt hij 40 uur. We hebben een tijdje terug al besproken dat ik de huishoudelijke taken op me zou nemen omdat ik simpelweg meer tijd heb. Nu moet ik bekennen dat ik me daar een beetje op heb verkeken. Want de was doen, boodschappen doen, koken, het huis poetsen, bed verschonen, de vaatwasser in- en uitruimen; dat kost best wat tijd bij elkaar. Ondertussen heb ik dan ook het gevoel dat ik vrij veel commentaar krijg op dingen. Het eten smaakt niet, zijn favoriete trui is niet gewassen, als we ergens zijn geweest en ik op de terugweg nog even langs de supermarkt wil (hij kan gewoon in de auto blijven wachten) krijg ik een diepe zucht want “heb je dat dan niet besteld met de boodschappen”… Dat ik soms echt denk: doe het dan lekker zelf allemaal. Dat zeg ik ook wel eens, maar dan is de reactie “dit is hoe we het af hebben gesproken en ik geef je alleen feedback” alsof ik een kleuter ben.
Afijn. Het begint me enorm te irriteren. Ik heb namelijk het idee dat hij denkt dat ik echt hele dagen de tijd heb om het huis van top tot teen schoon te hebben nu ik vrij ben. Dat ik ook nog naar de sportschool ga, af en toe een kopje koffie drink met een vriendin, langs mijn ouders ga of soms even niets wil doen, dat gaat er niet in. Ja, ik heb meer tijd, maar ik vind het ook fijn om even wat tijd voor mezelf te nemen soms. Als hij thuis werkt en ik ben ook thuis (aan het werk, of in dit geval vrij) wordt er ook verwacht dat de tafel is gedekt en de lunch klaarstaat om 12 uur. Het begint gewoon energie te vreten. Ik vind het zo makkelijk vanuit hem om telkens maar commentaar te leveren terwijl hij zelf niets hoeft te doen.
Sorry voor het lange verhaal. Kortom: ik vind hem eerlijk gezegd een beetje een verwend kind worden op deze manier. Niets doen maar wel commentaar leveren. En als we er een discussie over krijgen ligt het ook standaard aan mij of is het geen commentaar, maar “feedback”.
Hoe zien jullie dit? Ik vind het terecht dat ik meer in het huishouden doe, maar dat hij nou bepaalt wanneer ik wat doe en ook nog commentaar hebben begint me nu echt te irriteren.
dinsdag 13 oktober 2020 om 09:30
rainonyourparade schreef: ↑13-10-2020 09:24Ik snap jullie reacties. En ik denk dat Susan ook zeker gelijk heeft dat ik geen huis met hem moet kopen in een woonplaats waar ik eigenlijk niet wil wonen.
Echter, het lijkt nu alsof hij een slecht persoon is die niets om mij geeft. Ik vind hem geen slecht persoon en ik weet dat hij wel degelijk om mij geeft. Alleen hij heeft altijd de focus heel erg op zichzelf gehad. Al sinds hij erg jong is werkt hij zich drie slagen in de rondte om maar genoeg geld op de bank te hebben staan (in zijn familie is geld nogal een groot ding). Ik ben zijn eerste vriendin. Ik denk dat hij het ook gewoon niet gewend is om dingen te delen en te overleggen. Maar dat betekent niet dat hij een slecht mens is, toch?
Waarom moet hij een slecht mens zijn voordat je overweegt dat je niet met hem verder zou willen? Iedereen die geen slecht mens is is voor jou geschikt om een relatie mee te hebben ofzo? Je hebt geen wensen die iets verder gaan dan dat?
dinsdag 13 oktober 2020 om 09:33
Nee maar wel slecht voor jou.rainonyourparade schreef: ↑13-10-2020 09:24. Maar dat betekent niet dat hij een slecht mens is, toch?
En als ik lees dat je tegen jezelf zegt dat je minder afhankelijk moet zijn van dat je vader langs kan komen, langs je zus gaan enzo zodat je mee kan verhuizen naar waar hij wil, denk ik dat jij onvoldoende voor jezelf en jouw wensen kunt opkomen. Zeker naast hem.
Als hij geen oog heeft voor jou en jij zelf ook niet, ga je er niet beter of gelukkiger uitkomen.
dinsdag 13 oktober 2020 om 09:36
dinsdag 13 oktober 2020 om 09:39
Ja jullie hebben gelijk. Een aantal maanden terug had hij een huis op het oog in een of ander dorp wat ik echt verschrikkelijk vond. Ik ben gewoon een stadse en zie mezelf echt niet ergens achteraf wonen. Dit zei ik toen ook en de reactie was “volgens mij willen we niet hetzelfde” etc. Misschien had ik daar gewoon aan toe moeten geven ipv meegaan in zijn wensen. Ik vertel hem nog steeds wekelijks dat ik niet in zo’n dorp wil wonen. Waarop hij alles weerlegt en alle voordelen opnoemt (“maar je vindt het vervelend om de snelweg te horen, dan is een dorp toch fijn, in dorp X zit je juist dichterbij je ouders dan wanneer we in stad Y zouden wonen, je krijgt meer huis voor je geld” etc). Hij had toen zelfs een lijstje gemaakt met “wensen” en “eventueel” voor een toekomstig huis. Wat hij op zijn “eventueel” lijstje had staan, kwam overeen met wat IK wilde. Maar toen vond hij dat het te veel “zijn eventueel” zou worden ipv “zijn wens”. Misschien moet ik ook maar gewoon accepteren dat onze wensen dan te veel uit elkaar liggen. En heeft hij een partner nodig die veel werkt, veel geld heeft, dol is op schoonmaken en graag in dat specifieke dorp wil wonen.
dinsdag 13 oktober 2020 om 09:42
Dit klinkt toch echt extreem egoïstisch? Hij wil veel liever dat het 100% zijn wens is en 0% jouw wens dan dat het een compromis is, zelfs met 75% zijn wens en 25% jouw wens zou hij volgens mij nog niet akkoord gaan als hij kans ziet zijn 100% wens huis erdoor te drammen. Hij heeft zo schokkend weinig oog voor jou.
Mocht je toch geen huis met hem gaan kopen (wat ik echt van harte hoop), zet je dan ook maar schrap voor een hoop verwijten dat hij nu, doordat jij niet meer meedoet, niet zijn droomhuis kan kopen (want minder te besteden in zijn eentje). Maar dat is dus NIET!!!! jouw probleem en GEEN!!!! reden om het toch maar te doen.
Mocht je toch geen huis met hem gaan kopen (wat ik echt van harte hoop), zet je dan ook maar schrap voor een hoop verwijten dat hij nu, doordat jij niet meer meedoet, niet zijn droomhuis kan kopen (want minder te besteden in zijn eentje). Maar dat is dus NIET!!!! jouw probleem en GEEN!!!! reden om het toch maar te doen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 13 oktober 2020 om 09:45
Nou ja, dat zat ik me ook te bedenken. Als ik nu de handdoek in de ring gooi kan hij zijn “eventueel” lijstje niet eens waarmaken en is hij nog verder van huis eigenlijk. Een vrijstaand huis wordt ook een beetje lastig op één salaris lijkt me. Niet mijn probleem verder, maar vraag me af of hij er wel eens bij nadenkt dat hij gezegend is dat we in deze tijd beide een goede baan hebben, een goed salaris, we gezond zijn en dat we leuke dingen kunnen doen.Susan schreef: ↑13-10-2020 09:42Dit klinkt toch echt extreem egoïstisch? Hij wil veel liever dat het 100% zijn wens is en 0% jouw wens dan dat het een compromis is, zelfs met 75% zijn wens en 25% jouw wens zou hij volgens mij nog niet akkoord gaan als hij kans ziet zijn 100% wens huis erdoor te drammen. Hij heeft zo schokkend weinig oog voor jou.
Mocht je toch geen huis met hem gaan kopen (wat ik echt van harte hoop), zet je dan ook maar schrap voor een hoop verwijten dat hij nu, doordat jij niet meer meedoet, niet zijn droomhuis kan kopen (want minder te besteden in zijn eentje). Maar dat is dus NIET!!!! jouw probleem en GEEN!!!! reden om het toch maar te doen.
dinsdag 13 oktober 2020 om 09:46
Of iemand die sterker haar wensen en eisen aangeeft, meer voor zichzelf staat. Kan best dat hij dan indimt.rainonyourparade schreef: ↑13-10-2020 09:39Misschien moet ik ook maar gewoon accepteren dat onze wensen dan te veel uit elkaar liggen. En heeft hij een partner nodig die veel werkt, veel geld heeft, dol is op schoonmaken en graag in dat specifieke dorp wil wonen.
menta wijzigde dit bericht op 13-10-2020 09:48
54.27% gewijzigd
dinsdag 13 oktober 2020 om 09:47
Jullie zijn volgens mij helemaal niet zo lang samen. Zo te horen heb jij het goed voor elkaar, met je werk en vast inkomen. Je bent nog jong. Waarom wil je dit? Hij is geen slecht mens, en er zijn genoeg redenen dat jullie samen zijn gekomen. Jullie zijn snel gaan samenwonen. En dit is de huidige situatie nu? Het is nu de vraag, wat wil je zelf? Wat wil je voor de toekomst? Misschien is het nu tijd dat je aan jezelf denkt, even focust op jezelf en dan kan een relatie altijd nog komen. Maar het zou niet mijn relatie zijn om alles af te wegen, of dat nu het aantal uren zijn die je werkt of wat je wel of niet doet. Of hoe je het doet. Dat is toch hartstikke vermoeiend?
dinsdag 13 oktober 2020 om 09:49
TO, alleen zijn is een kwestie van wennen. Het lijkt heel eenzaam als je het niet gewend bent, maar dat is het echt niet. Als je bij je vriendinnen en familie in de buurt woont, heb je genoeg sociaal contact en als je nu alles in het huis zelf doet, is het een grote opluchting als je straks alleen nog maar je eigen troep hoeft op te ruimen. Geloof me!
Belangrijker, als je niet bang meer bent voor het onbekende alleen zijn, dan kun je ook sterker staan in een volgende relatie. In een van je reacties zeg je dat je je vriend leuk vindt, omdat hij beter is dan zijn voorganger en je ambitie stimuleert. Daar heb je echt geen vriend voor nodig! Je vriend moet iemand zijn bij wie je je prettig voelt en die je geeft wat je nodig hebt. Dat hij je ambitie stimuleert is een nobrainer! Een man die dat niet doet, zou niet eens een optie moeten zijn. Je wilt een vriend die zijn best doet om jou gelukkig te maken, niet eentje die jou gebruikt om zichzelf gelukkig te maken.
Belangrijker, als je niet bang meer bent voor het onbekende alleen zijn, dan kun je ook sterker staan in een volgende relatie. In een van je reacties zeg je dat je je vriend leuk vindt, omdat hij beter is dan zijn voorganger en je ambitie stimuleert. Daar heb je echt geen vriend voor nodig! Je vriend moet iemand zijn bij wie je je prettig voelt en die je geeft wat je nodig hebt. Dat hij je ambitie stimuleert is een nobrainer! Een man die dat niet doet, zou niet eens een optie moeten zijn. Je wilt een vriend die zijn best doet om jou gelukkig te maken, niet eentje die jou gebruikt om zichzelf gelukkig te maken.
dinsdag 13 oktober 2020 om 09:50
Je man doet me denken aan mijn man.
Ik ben echter een ander type dus mijn man is altijd weer verbaasd dat ik op zijn goede ideeën altijd reageer met 'gezeur' en daarna zomaar ineens heel boos wordt of het weiger.
Terwijl het allemaal zulke leuke plannen zijn en hij 'geen normale reden' heeft gehoord waarom ik het niet of anders wil.
'ik vind het niet mooi' dan vraagt hij 50 keer 'maar waarom niet'
Nu zeg ik gewoon kort ' heb ik net gezegd' of 'leg jij maar eens uit waarom jij het wel mooi vind' of ' zal ik het even appen, dan kun je het teruglezen'.
Hij heeft niet voor niets voor jou gekozen, het kan ook zomaar zijn dat je iets van elkaar kunt leren.
Ik vind het op sommige vlakken heel fijn een man met een mening te hebben, ik vind zelf al alles snel best dus het brengt ons ver.
Ik ben echter een ander type dus mijn man is altijd weer verbaasd dat ik op zijn goede ideeën altijd reageer met 'gezeur' en daarna zomaar ineens heel boos wordt of het weiger.
Terwijl het allemaal zulke leuke plannen zijn en hij 'geen normale reden' heeft gehoord waarom ik het niet of anders wil.
'ik vind het niet mooi' dan vraagt hij 50 keer 'maar waarom niet'
Nu zeg ik gewoon kort ' heb ik net gezegd' of 'leg jij maar eens uit waarom jij het wel mooi vind' of ' zal ik het even appen, dan kun je het teruglezen'.
Hij heeft niet voor niets voor jou gekozen, het kan ook zomaar zijn dat je iets van elkaar kunt leren.
Ik vind het op sommige vlakken heel fijn een man met een mening te hebben, ik vind zelf al alles snel best dus het brengt ons ver.
dinsdag 13 oktober 2020 om 09:51
Mijn ex- man had ook andere maatstaven qua huishouden dan ik. Ik ben wat makkelijker en pas me ook makkelijker aan, dus probeerde aan zijn maatstaven te voldoen, maar dat was niet goed genoeg. Als ik had stofgezogen dan ging hij het nog een keer overdoen, dus dan stofzuigde ik maar niet meer, het was toch niet goed genoeg, en zo ken ik nog wel wat voorbeelden. Ook hij probeerde altijd mijn vrije dag in te delen en een lijstje met klussen op te schrijven, onder het mom van "hulp".
Omdat ik een hekel heb aan huishouden en we een groot huis hadden, en ik naast mijn 36 urige werkweek nog een eigen bedrijfje had, kwam er elke week een schoonmaakster die ik betaalde, zodat ik mij niet schuldig voelde.
Einde van het liedje is dat het nooit goed genoeg was, hij zijn ergernissen niet aan de kant kon zetten en niet de dingen zag waar ik wel kwaliteiten voor had en die ik allemaal wel oppakte.
We zijn inmiddels gescheiden en hij woont nu samen met zijn droomvrouw, de toenmalige schoonmaakster
.
En ik ben erachter dat ik langzaam maar zeker in die tijd mijzelf kwijt geraakt was, dat het in meerdere opzichten nooit goed was en hij zichzelf niet in een ander kan verplaatsen, kortom een ongezonde relatie.
Omdat ik een hekel heb aan huishouden en we een groot huis hadden, en ik naast mijn 36 urige werkweek nog een eigen bedrijfje had, kwam er elke week een schoonmaakster die ik betaalde, zodat ik mij niet schuldig voelde.
Einde van het liedje is dat het nooit goed genoeg was, hij zijn ergernissen niet aan de kant kon zetten en niet de dingen zag waar ik wel kwaliteiten voor had en die ik allemaal wel oppakte.
We zijn inmiddels gescheiden en hij woont nu samen met zijn droomvrouw, de toenmalige schoonmaakster
.En ik ben erachter dat ik langzaam maar zeker in die tijd mijzelf kwijt geraakt was, dat het in meerdere opzichten nooit goed was en hij zichzelf niet in een ander kan verplaatsen, kortom een ongezonde relatie.
dinsdag 13 oktober 2020 om 09:56
Zoals jij je patronen hebt (je aanpassen aan de ander) zal deze jongen ook zijn patronen hebben. Mogelijk ontstaan uit zijn opvoeding, of wat dan ook. Als je zelf al niet weet wat je wilt, kun je het hem niet duidelijk maken. Als je het hem niet duidelijk kunt maken, kan hij er al helemaal niet naar luisteren.
Als je denkt dat er genoeg basis is tussen jullie, ga dan eerst aan jezelf werken zodat jij weet wat jij wilt. Misschien beweegt hij wel mee.
Mijn man komt uit een heel ander nest dan ik. Was ook erg gericht op hard werken, veel geld verdienen en materiele zaken. Net als het-groepje heb ik ook een duidelijke mening en geef ik die (op een normale manier). Daardoor hebben we een hoop discussie gehad door de jaren heen (ook wel ruzies), maar hebben we een middenweg gevonden waar we allebei gelukkig van worden. Door mij heeft hij meer rust ipv steeds meer te willen. En door hem ben ik op mijn werk zakelijker geworden en heb ik veel meer bereikt dan ik vroeger dacht te kunnen.
Als je denkt dat er genoeg basis is tussen jullie, ga dan eerst aan jezelf werken zodat jij weet wat jij wilt. Misschien beweegt hij wel mee.
Mijn man komt uit een heel ander nest dan ik. Was ook erg gericht op hard werken, veel geld verdienen en materiele zaken. Net als het-groepje heb ik ook een duidelijke mening en geef ik die (op een normale manier). Daardoor hebben we een hoop discussie gehad door de jaren heen (ook wel ruzies), maar hebben we een middenweg gevonden waar we allebei gelukkig van worden. Door mij heeft hij meer rust ipv steeds meer te willen. En door hem ben ik op mijn werk zakelijker geworden en heb ik veel meer bereikt dan ik vroeger dacht te kunnen.
dinsdag 13 oktober 2020 om 09:56
Bedenk ook wat jij nodig hebt. Een partner die rekening houdt met jouw wensen, compromissen sluit bijvoorbeeld. Dat verdien jij namelijk ook.rainonyourparade schreef: ↑13-10-2020 09:39En heeft hij een partner nodig die veel werkt, veel geld heeft, dol is op schoonmaken en graag in dat specifieke dorp wil wonen.
dinsdag 13 oktober 2020 om 09:57
God dit klinkt herkenbaar. Mijn vriend gaat ook gewoon opnieuw stofzuigen terwijl ik het al heb gedaan. "Er ligt allerlei rotzooi" okay ik zie het niet, maar goed. Wat erg dat hij nu met de schoonmaakster samenwoontBoira schreef: ↑13-10-2020 09:51Mijn ex- man had ook andere maatstaven qua huishouden dan ik. Ik ben wat makkelijker en pas me ook makkelijker aan, dus probeerde aan zijn maatstaven te voldoen, maar dat was niet goed genoeg. Als ik had stofgezogen dan ging hij het nog een keer overdoen, dus dan stofzuigde ik maar niet meer, het was toch niet goed genoeg, en zo ken ik nog wel wat voorbeelden. Ook hij probeerde altijd mijn vrije dag in te delen en een lijstje met klussen op te schrijven, onder het mom van "hulp".
Omdat ik een hekel heb aan huishouden en we een groot huis hadden, en ik naast mijn 36 urige werkweek nog een eigen bedrijfje had, kwam er elke week een schoonmaakster die ik betaalde, zodat ik mij niet schuldig voelde.
Einde van het liedje is dat het nooit goed genoeg was, hij zijn ergernissen niet aan de kant kon zetten en niet de dingen zag waar ik wel kwaliteiten voor had en die ik allemaal wel oppakte.
We zijn inmiddels gescheiden en hij woont nu samen met zijn droomvrouw, de toenmalige schoonmaakster
En ik ben erachter dat ik langzaam maar zeker in die tijd mijzelf kwijt geraakt was, dat het in meerdere opzichten nooit goed was en hij zichzelf niet in een ander kan verplaatsen, kortom een ongezonde relatie.
dankjewel voor je verhaal. Stof tot nadenken.
dinsdag 13 oktober 2020 om 10:04
We waren al 15 jaar samen en nooit goedgekomen, tijdens relatietherapie tijdens onze breuk, bleek dat hij het niet kon verkroppen dat ik er anders in stond dan hij, en dat hij nooit de lat lager kon leggen. Er moest elke dag stofgezogen worden, de was met sportkleren moest elk donderdagavond om 23 uur gedraaid worden dat kon echt niet op vrijdagochtend, etc......rainonyourparade schreef: ↑13-10-2020 09:57God dit klinkt herkenbaar. Mijn vriend gaat ook gewoon opnieuw stofzuigen terwijl ik het al heb gedaan. "Er ligt allerlei rotzooi" okay ik zie het niet, maar goed. Wat erg dat hij nu met de schoonmaakster samenwoont
dinsdag 13 oktober 2020 om 10:08
Poeh oké... Krijg ineens een flashback naar het voorjaar. Vriend houdt van buiten sporten. Als hij dan terugkwam kreeg ik de vraag of ik zijn sportkleding direct kon wassen, anders zou de zweetgeur intrekken. Mijn reactie was ook: doe zelf. Gebeurde gewoon niet. Of hij deed het in de wasmachine en vergat het eruit te halen. Dat ruikt pas lekker.Boira schreef: ↑13-10-2020 10:04We waren al 15 jaar samen en nooit goedgekomen, tijdens relatietherapie tijdens onze breuk, bleek dat hij het niet kon verkroppen dat ik er anders in stond dan hij, en dat hij nooit de lat lager kon leggen. Er moest elke dag stofgezogen worden, de was met sportkleren moest elk donderdagavond om 23 uur gedraaid worden dat kon echt niet op vrijdagochtend, etc......
dinsdag 13 oktober 2020 om 10:15
Ik vind het heel veel zeggen over een man. Blijkbaar vind je het welzijn van je eigen vrouw niet zo belangrijk. Wel zorg verwachten van je vrouw, maar niet zorgen voor je vrouw. Slecht partnerschap.Kirby schreef: ↑12-10-2020 18:43Hier heb je toch geen zin in? Je wordt toegesproken alsof je ervoor betaald wordt. Ik zou een flinke factuur inleveren.
Waarom zijn er zoveel mannen die denken dat het huishouden een soort nationale vrouwenhobby is die we, uiteraard gratis, op ons nemen? Het is gewoon werk.
Voor mij zou een dergelijke houding, na feedback waar niets mee gedaan wordt, einde relatie zijn.
dinsdag 13 oktober 2020 om 10:16
rainonyourparade schreef: ↑13-10-2020 10:08Poeh oké... Krijg ineens een flashback naar het voorjaar. Vriend houdt van buiten sporten. Als hij dan terugkwam kreeg ik de vraag of ik zijn sportkleding direct kon wassen, anders zou de zweetgeur intrekken. Mijn reactie was ook: doe zelf. Gebeurde gewoon niet. Of hij deed het in de wasmachine en vergat het eruit te halen. Dat ruikt pas lekker.
Maar dat is toch zijn probleem dan? Dan gaat hij maar in stinkende kleren sporten.
Je bent er zelf bij hoor. Je bent zijn sloof toch niet?
dinsdag 13 oktober 2020 om 10:23
rainonyourparade schreef: ↑13-10-2020 10:17Ja dat is het ook, ik zeg toch ook dat hij dat zelf mag doen.
Toch zit je nu in een situatie waarin je het hele huishouden doet.
dinsdag 13 oktober 2020 om 10:24
Dat klopt. Ik had het nu even specifiek over dit voorbeeld. Maar wat er gister in dit topic is gezegd, heb ik ook aangekaart. En de situatie is nu dus dat ik een lijstje moet gaan maken met hoe veel tijd ik kwijt ben aan alles.Abundance-of-Freedom schreef: ↑13-10-2020 10:23Toch zit je nu in een situatie waarin je het hele huishouden doet.
dinsdag 13 oktober 2020 om 10:25
Dit is toch niet oké? Het klinkt niet alsof jullie sámen beslissingen maken over de toekomst.rainonyourparade schreef: ↑13-10-2020 09:39Ja jullie hebben gelijk. Een aantal maanden terug had hij een huis op het oog in een of ander dorp wat ik echt verschrikkelijk vond. Ik ben gewoon een stadse en zie mezelf echt niet ergens achteraf wonen. Dit zei ik toen ook en de reactie was “volgens mij willen we niet hetzelfde” etc. Misschien had ik daar gewoon aan toe moeten geven ipv meegaan in zijn wensen. Ik vertel hem nog steeds wekelijks dat ik niet in zo’n dorp wil wonen. Waarop hij alles weerlegt en alle voordelen opnoemt (“maar je vindt het vervelend om de snelweg te horen, dan is een dorp toch fijn, in dorp X zit je juist dichterbij je ouders dan wanneer we in stad Y zouden wonen, je krijgt meer huis voor je geld” etc). Hij had toen zelfs een lijstje gemaakt met “wensen” en “eventueel” voor een toekomstig huis. Wat hij op zijn “eventueel” lijstje had staan, kwam overeen met wat IK wilde. Maar toen vond hij dat het te veel “zijn eventueel” zou worden ipv “zijn wens”. Misschien moet ik ook maar gewoon accepteren dat onze wensen dan te veel uit elkaar liggen. En heeft hij een partner nodig die veel werkt, veel geld heeft, dol is op schoonmaken en graag in dat specifieke dorp wil wonen.
