Relaties
alle pijlers
Terecht gepikeerd of niet?
maandag 12 oktober 2020 om 18:22
Hoi allemaal,
Ik wil graag even jullie kijk op de volgende situatie en een beetje stoom afblazen. Ik ben momenteel erg gepikeerd en soms heb ik ook even een spiegel nodig
Binnenkort begin ik bij mijn nieuwe werkgever. Na een ongelukkige periode bij mijn vorige werkgever en flink wat solliciteren kan ik gelukkig ergens beginnen waar ik het (denk ik) erg naar mijn zin ga hebben. Nu het volgende. Ik ga namelijk van 40 uur naar 36 uur. Ook wordt er volledig thuisgewerkt bij volgend bedrijf, dus dat betekent dat ik ook thuis ingewerkt wordt. Mijn vriend daarentegen zit 3 van de 5 dagen wel op kantoor. Dat is vijf kwartier hiervandaan, dus hij zit met wat reistijd. Daarnaast werkt hij 40 uur. We hebben een tijdje terug al besproken dat ik de huishoudelijke taken op me zou nemen omdat ik simpelweg meer tijd heb. Nu moet ik bekennen dat ik me daar een beetje op heb verkeken. Want de was doen, boodschappen doen, koken, het huis poetsen, bed verschonen, de vaatwasser in- en uitruimen; dat kost best wat tijd bij elkaar. Ondertussen heb ik dan ook het gevoel dat ik vrij veel commentaar krijg op dingen. Het eten smaakt niet, zijn favoriete trui is niet gewassen, als we ergens zijn geweest en ik op de terugweg nog even langs de supermarkt wil (hij kan gewoon in de auto blijven wachten) krijg ik een diepe zucht want “heb je dat dan niet besteld met de boodschappen”… Dat ik soms echt denk: doe het dan lekker zelf allemaal. Dat zeg ik ook wel eens, maar dan is de reactie “dit is hoe we het af hebben gesproken en ik geef je alleen feedback” alsof ik een kleuter ben.
Afijn. Het begint me enorm te irriteren. Ik heb namelijk het idee dat hij denkt dat ik echt hele dagen de tijd heb om het huis van top tot teen schoon te hebben nu ik vrij ben. Dat ik ook nog naar de sportschool ga, af en toe een kopje koffie drink met een vriendin, langs mijn ouders ga of soms even niets wil doen, dat gaat er niet in. Ja, ik heb meer tijd, maar ik vind het ook fijn om even wat tijd voor mezelf te nemen soms. Als hij thuis werkt en ik ben ook thuis (aan het werk, of in dit geval vrij) wordt er ook verwacht dat de tafel is gedekt en de lunch klaarstaat om 12 uur. Het begint gewoon energie te vreten. Ik vind het zo makkelijk vanuit hem om telkens maar commentaar te leveren terwijl hij zelf niets hoeft te doen.
Sorry voor het lange verhaal. Kortom: ik vind hem eerlijk gezegd een beetje een verwend kind worden op deze manier. Niets doen maar wel commentaar leveren. En als we er een discussie over krijgen ligt het ook standaard aan mij of is het geen commentaar, maar “feedback”.
Hoe zien jullie dit? Ik vind het terecht dat ik meer in het huishouden doe, maar dat hij nou bepaalt wanneer ik wat doe en ook nog commentaar hebben begint me nu echt te irriteren.
Ik wil graag even jullie kijk op de volgende situatie en een beetje stoom afblazen. Ik ben momenteel erg gepikeerd en soms heb ik ook even een spiegel nodig
Binnenkort begin ik bij mijn nieuwe werkgever. Na een ongelukkige periode bij mijn vorige werkgever en flink wat solliciteren kan ik gelukkig ergens beginnen waar ik het (denk ik) erg naar mijn zin ga hebben. Nu het volgende. Ik ga namelijk van 40 uur naar 36 uur. Ook wordt er volledig thuisgewerkt bij volgend bedrijf, dus dat betekent dat ik ook thuis ingewerkt wordt. Mijn vriend daarentegen zit 3 van de 5 dagen wel op kantoor. Dat is vijf kwartier hiervandaan, dus hij zit met wat reistijd. Daarnaast werkt hij 40 uur. We hebben een tijdje terug al besproken dat ik de huishoudelijke taken op me zou nemen omdat ik simpelweg meer tijd heb. Nu moet ik bekennen dat ik me daar een beetje op heb verkeken. Want de was doen, boodschappen doen, koken, het huis poetsen, bed verschonen, de vaatwasser in- en uitruimen; dat kost best wat tijd bij elkaar. Ondertussen heb ik dan ook het gevoel dat ik vrij veel commentaar krijg op dingen. Het eten smaakt niet, zijn favoriete trui is niet gewassen, als we ergens zijn geweest en ik op de terugweg nog even langs de supermarkt wil (hij kan gewoon in de auto blijven wachten) krijg ik een diepe zucht want “heb je dat dan niet besteld met de boodschappen”… Dat ik soms echt denk: doe het dan lekker zelf allemaal. Dat zeg ik ook wel eens, maar dan is de reactie “dit is hoe we het af hebben gesproken en ik geef je alleen feedback” alsof ik een kleuter ben.
Afijn. Het begint me enorm te irriteren. Ik heb namelijk het idee dat hij denkt dat ik echt hele dagen de tijd heb om het huis van top tot teen schoon te hebben nu ik vrij ben. Dat ik ook nog naar de sportschool ga, af en toe een kopje koffie drink met een vriendin, langs mijn ouders ga of soms even niets wil doen, dat gaat er niet in. Ja, ik heb meer tijd, maar ik vind het ook fijn om even wat tijd voor mezelf te nemen soms. Als hij thuis werkt en ik ben ook thuis (aan het werk, of in dit geval vrij) wordt er ook verwacht dat de tafel is gedekt en de lunch klaarstaat om 12 uur. Het begint gewoon energie te vreten. Ik vind het zo makkelijk vanuit hem om telkens maar commentaar te leveren terwijl hij zelf niets hoeft te doen.
Sorry voor het lange verhaal. Kortom: ik vind hem eerlijk gezegd een beetje een verwend kind worden op deze manier. Niets doen maar wel commentaar leveren. En als we er een discussie over krijgen ligt het ook standaard aan mij of is het geen commentaar, maar “feedback”.
Hoe zien jullie dit? Ik vind het terecht dat ik meer in het huishouden doe, maar dat hij nou bepaalt wanneer ik wat doe en ook nog commentaar hebben begint me nu echt te irriteren.
woensdag 14 oktober 2020 om 15:00
woensdag 14 oktober 2020 om 15:20
Neem die werkster TO. Heb ik destijds ook gedaan. Mijn man is een enorme rommelkont, kijkt echt nooit om zich heen, dus ziet het ook niet (zelfs een heel groot nieuw schilderij aan de muur in de gang viel hem pas na een week op) en ik had simpelweg geen zin in die strijd. Dus aangegeven dat vanwege de zeer grote verschillen tussen onze mening over huishouden en de workload die daar bij hoort, ik geen zin had hier een leuke relatie op te laten stuklopen en er dus een werkster ging komen voordat ik bij hem introk. Man vond dat na enige discussie (kost geld, doet het nooit zo goed als ik) ook een goed idee en nu leven we al bijna 20 jaar in huishoudelijke harmonie samen.
En natuurlijk hebben we er nog wel eens discussie over, maar na zoveel jaar samenleven heeft hij zowaar een opgeruimd huis leren waarderen en ruimt hij zelf ook wat vaker op. En hij gelooft mij als ik zeg dat er tig kruimels op de vloer liggen.
En door die werkster bleef er een stuk minder over waar nog strijd om gevoerd moest worden. En zijn we uiteindelijk naar een gelijkwaardige verdeling toegegroeid qua huishouden (en het zorgen voor de kinderen). De derde shift moest ik nog wel een paar keer aan hem uitleggen, maar zelfs dat loopt nu goed.
Zorg dus dat die werkster er komt. Dat scheelt zoveel. En blijf het gesprek aangaan over hoe het zou moeten. Dat jij een gelijkwaardige relatie wil waarin je allebei belangrijk bent. En dat hij er voor kiest een baan te hebben met reistijd en geen thuiswerkmogelijkheden. Dat wordt hem namelijk niet aangedaan, dat is zijn keuze. Die misschien niet makkelijk te veranderen is, maar wel degelijk te veranderen is. En dat het niet zo kan zijn dat de andere partner de dupe wordt van die keuzes. Dat gesprek moet je echt blijven voeren.
En natuurlijk hebben we er nog wel eens discussie over, maar na zoveel jaar samenleven heeft hij zowaar een opgeruimd huis leren waarderen en ruimt hij zelf ook wat vaker op. En hij gelooft mij als ik zeg dat er tig kruimels op de vloer liggen.
En door die werkster bleef er een stuk minder over waar nog strijd om gevoerd moest worden. En zijn we uiteindelijk naar een gelijkwaardige verdeling toegegroeid qua huishouden (en het zorgen voor de kinderen). De derde shift moest ik nog wel een paar keer aan hem uitleggen, maar zelfs dat loopt nu goed.
Zorg dus dat die werkster er komt. Dat scheelt zoveel. En blijf het gesprek aangaan over hoe het zou moeten. Dat jij een gelijkwaardige relatie wil waarin je allebei belangrijk bent. En dat hij er voor kiest een baan te hebben met reistijd en geen thuiswerkmogelijkheden. Dat wordt hem namelijk niet aangedaan, dat is zijn keuze. Die misschien niet makkelijk te veranderen is, maar wel degelijk te veranderen is. En dat het niet zo kan zijn dat de andere partner de dupe wordt van die keuzes. Dat gesprek moet je echt blijven voeren.
woensdag 14 oktober 2020 om 15:27
Ik val niet over het idee van lijstjes, er zijn genoeg mensen waarvoor lijstjes heel fijn werken. Ik werk zelfs in mijn huishouden-in-mijn-eentje al met lijstjes 
Waar ik wél over val is dat hij het huishouden als jouw verantwoordelijkheid ziet en dat hij hooguit een kleine bijdrage wil overwégen en het dan ook nog eens als 'hulp' omschrijft. Jullie huishouden is van jullie samen, niet alleen van jou. Jou met alles opzadelen en dan óók nog eens het lef hebben om commentaar te leveren, dat vind ik echt heel horkerig gedrag en bovendien totaal niet passend in het idee van een gezamenlijk huishouden.
Volgens mij ben je een stuk beter af in een huishouden-in-je-eentje.
Waar ik wél over val is dat hij het huishouden als jouw verantwoordelijkheid ziet en dat hij hooguit een kleine bijdrage wil overwégen en het dan ook nog eens als 'hulp' omschrijft. Jullie huishouden is van jullie samen, niet alleen van jou. Jou met alles opzadelen en dan óók nog eens het lef hebben om commentaar te leveren, dat vind ik echt heel horkerig gedrag en bovendien totaal niet passend in het idee van een gezamenlijk huishouden.
Volgens mij ben je een stuk beter af in een huishouden-in-je-eentje.
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
woensdag 14 oktober 2020 om 15:30
Doet me trouwens denken aan iemand lang lang geleden met wie ik wat aan het daten was, die met een stalen gezicht beweerde dat hij 'niets tegen vrouwen had die werkten' en 'ook niks tegen vrouwen die daarom niet, of minder, in het huishouden deden', zolang zij maar wel van háár salaris zorgde voor een schoonmaakster. Want de schoonmaaktaken lagen sowieso niet bij hem als man. Ze lagen bij haar, en ze mocht dat bij de gratie des mans uiteraard uitbesteden. Hij vond zichzelf daarmee ook nog eens behoorlijk geëmancipeerd.
We hebben het over bijna 20 jaar ruim 15 jaar geleden en ook toen al schoot ik in een onbedaarlijke lach en heb ik het daten per direct stop gezet
.
Oh en voor de duidelijkheid, dit soort gedachten waren 15-20 jaar geleden uiteraard ook al bijzonder ouderwets...
We hebben het over bijna 20 jaar ruim 15 jaar geleden en ook toen al schoot ik in een onbedaarlijke lach en heb ik het daten per direct stop gezet
.Oh en voor de duidelijkheid, dit soort gedachten waren 15-20 jaar geleden uiteraard ook al bijzonder ouderwets...
gamayun wijzigde dit bericht op 14-10-2020 15:40
Reden: Nog een verduideljiking
Reden: Nog een verduideljiking
9.20% gewijzigd
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
woensdag 14 oktober 2020 om 15:32
Precies. Het gaat helemaal niet om dat lijstje. Het gaat om zijn hele houding in deze, de complete set aan normen en waarden die hij heeft meegekregen en hoe hij die tentoonspreidt. Wat een afknapper.Gamayun schreef: ↑14-10-2020 15:27Ik val niet over het idee van lijstjes, er zijn genoeg mensen waarvoor lijstjes heel fijn werken. Ik werk zelfs in mijn huishouden-in-mijn-eentje al met lijstjes
Waar ik wél over val is dat hij het huishouden als jouw verantwoordelijkheid ziet en dat hij hooguit een kleine bijdrage wil overwégen en het dan ook nog eens als 'hulp' omschrijft. Jullie huishouden is van jullie samen, niet alleen van jou. Jou met alles opzadelen en dan óók nog eens het lef hebben om commentaar te leveren, dat vind ik echt heel horkerig gedrag en bovendien totaal niet passend in het idee van een gezamenlijk huishouden.
Volgens mij ben je een stuk beter af in een huishouden-in-je-eentje.
woensdag 14 oktober 2020 om 15:40
Plus het financiële naar zich toe rekenen, plaats huis enz.Lachattenoir schreef: ↑14-10-2020 15:32Precies. Het gaat helemaal niet om dat lijstje. Het gaat om zijn hele houding in deze, de complete set aan normen en waarden die hij heeft meegekregen en hoe hij die tentoonspreidt. Wat een afknapper.
woensdag 14 oktober 2020 om 15:52
Bedankt voor de reacties. Fijn om ook jullie ervaringen te lezen en inderdaad, het probleem ligt dieper. Het gaat me niet eens om het feit dat ik meer in huis doe (ok, wat minder zou leuk zijn), maar de manier waarop hij ermee omgaat. Kijkende naar zijn ouders, is het daar niet veel anders van wat ik weet. Zijn ouderlijk huis is héél schoon en strak opgeruimd altijd en ze hebben hun werkster onlangs ontslagen omdat "ze het gewoon niet zag". Ik denk echt dat mijn vriend dit dus ook zo heeft meegekregen en hij dit ook gewoon normaal vindt. Als ik bij mijn ouders kom, is het soms een gezellige rommel. Of is er een keer niet gestofzuigd. Die zijn daar veel losser in. Het is ook maar net wat je meekrijgt vanuit huis (betekent niet dat er geen middenweg in gevonden kan worden). Toen wij net gingen samenwonen stelde zijn moeder ook vreemde vragen die tot de dag van vandaag nog door mijn hoofd spoken: "en, al blauwe plekken?" (wtf) of: "en, al een taakverdeling voor het huishouden gemaakt?" niet eens van "heb je er al een beetje je eigen plekje van kunnen maken" of "hoe bevalt het daar". Ik vond dat echt vreemd, maar goed dat is mijn mening.
Ik merk vandaag wel dat hij op zijn manier zijn best doet, althans, dat hij wel heeft geluisterd naar wat ik zei. Toen ik thuis kwam was het keurig opgeruimd nou is dit natuurlijk ook normaal, maar ik had het ook anders kunnen aantreffen omdat hij er wel vanuit zou gaan dat ik het wel weer zou opruimen.
Ik merk vandaag wel dat hij op zijn manier zijn best doet, althans, dat hij wel heeft geluisterd naar wat ik zei. Toen ik thuis kwam was het keurig opgeruimd
nou is dit natuurlijk ook normaal, maar ik had het ook anders kunnen aantreffen omdat hij er wel vanuit zou gaan dat ik het wel weer zou opruimen.
woensdag 14 oktober 2020 om 16:01
Ik heb de rest van je reacties ook even doorgelezen en ook daarin zie ik steeds naar voren komen dat jullie het helemaal niet samen doen, maar dat hij probeert te bepalen. Hij denkt niet vanuit het idee van een gezamenlijk huishouden, hij denkt vanuit zichzelf.
Het zal mij echt een zorg zijn hoe 2 partners gezamenlijk besluiten dat ze de kosten en/of het huishouden verdelen. Ik kan me in sommige verdeelmethodes misschien veel beter vinden dan in andere verdeelmethodes, en daar heb ik allicht een mening over, maar zolang 2 partners gezamenlijk besluiten hoe ze het willen hebben dan is dat helemaal aan hen.
Bij jullie ligt dat anders. Híj berekent wat jouw financiële bijdrage is en híj besluit dat hij dat bijvoorbeeld naar 40 uur terug moet rekenen. Kijk, als jullie dat sámen om wat voor reden dan ook vinden dan kan ik het een bijzondere rekenmethode vinden, maar dan is dat lekker aan jullie. Alleen dat híj het meent te moeten bepalen, dat is wat mij nogal dwars zit in jouw verhaal. Hij gaat zomaar rekenen en deelt jou mede (!) hoe hij vindt dat het nu moet.
Hetzelfde geldt eigenlijk voor dat huishouden, waarin hij zichzelf niet meerekent. Het is jóuw werk (bepaalt hij), en áls hij al iets bijdraagt dan is dat 'hulp'. En hij meent ook nog eens dat hij commentaar mag leveren op hoe jíj dat huishouden doet. Ik vind dat echt absurd.
En dan lees ik ook nog eens zijn plannen over een 'gezamenlijk' nieuw huis, waarin híj meent te kunnen bepalen aan welke eisen dat huis moet voldoen en híj meent te kunnen bepalen dat jouw mensen slechts 'optioneel' zijn en zíjn wensen de 'basislijst'. Halló zeg, als jullie sámen een huis kopen dan moet dat toch gebaseerd zijn op jullie gezamenlijke ideeën? Dan ga je sámen in gesprek wat jullie gezamenlijke eisen zijn, en wat daarnaast jullie wensen zijn. Jullie wensen zijn daarin even belangrijk. En natuurlijk betekent dat soms dat je op bepaalde onderdelen tot een compromis moet komen, maar het betekent ook dat als er dingen bijzijn die écht belangrijk zijn voor één van de twee, dat je die dus niet kan negeren. Als jij écht niet in een dorp wil wonen, dan is het van de zotte dat hij vindt dat dat een 'optionele wens' is. Het is voor jou een eis en sommige dingen zijn voor jou wensen. Zo heeft hij misschien ook eisen en wensen. En mocht uit dat gesprek blijken dat jullie wooneisen en -wensen té ver uit elkaar liggen en dat jullie allebei om wat voor reden dan ook geen water bij de wijn willen doen, dan volgt helaas een conclusie dat samenwonen niet werkt. Hoe dan ook komt het erop neer dat het een gezámenlijk gesprek zou moeten zijn, niet een kwestie van 'hij bepaalt'.
Ik zou je echt afraden samen met hem een huis te gaan kopen en dat soort zaken. Er zit in mijn ogen één ding echt verkeerd in jullie relatie en dat is dat gebrek aan gezamenlijkheid. Je bent niet zijn schoonmaakster, je bent niet zijn verzorgster en je bent al helemaal niet zijn hondje die hij af kan richten. Jullie zijn twee volwassen mensen in een relatie en daar zou je dus ook samen invulling aan moeten geven. En nogmaals, hóe je dat doet is aan jullie, maar dát je het samen doet, dat zou vanzelfsprekend moeten zijn. Dat is het bij jullie niet.
Het is makkelijk van de zijlijn te vragen waarom je in vredesnaam bij hem bent. Daar heb je vast je redenen voor. Maar ik hoop dat alle reacties hier je óók aan het denken zetten - kun je eigenlijk wel spreken van een 'relatie' als één van twee die 'relatie' heel eenzijdig in wil kleuren?
Het zal mij echt een zorg zijn hoe 2 partners gezamenlijk besluiten dat ze de kosten en/of het huishouden verdelen. Ik kan me in sommige verdeelmethodes misschien veel beter vinden dan in andere verdeelmethodes, en daar heb ik allicht een mening over, maar zolang 2 partners gezamenlijk besluiten hoe ze het willen hebben dan is dat helemaal aan hen.
Bij jullie ligt dat anders. Híj berekent wat jouw financiële bijdrage is en híj besluit dat hij dat bijvoorbeeld naar 40 uur terug moet rekenen. Kijk, als jullie dat sámen om wat voor reden dan ook vinden dan kan ik het een bijzondere rekenmethode vinden, maar dan is dat lekker aan jullie. Alleen dat híj het meent te moeten bepalen, dat is wat mij nogal dwars zit in jouw verhaal. Hij gaat zomaar rekenen en deelt jou mede (!) hoe hij vindt dat het nu moet.
Hetzelfde geldt eigenlijk voor dat huishouden, waarin hij zichzelf niet meerekent. Het is jóuw werk (bepaalt hij), en áls hij al iets bijdraagt dan is dat 'hulp'. En hij meent ook nog eens dat hij commentaar mag leveren op hoe jíj dat huishouden doet. Ik vind dat echt absurd.
En dan lees ik ook nog eens zijn plannen over een 'gezamenlijk' nieuw huis, waarin híj meent te kunnen bepalen aan welke eisen dat huis moet voldoen en híj meent te kunnen bepalen dat jouw mensen slechts 'optioneel' zijn en zíjn wensen de 'basislijst'. Halló zeg, als jullie sámen een huis kopen dan moet dat toch gebaseerd zijn op jullie gezamenlijke ideeën? Dan ga je sámen in gesprek wat jullie gezamenlijke eisen zijn, en wat daarnaast jullie wensen zijn. Jullie wensen zijn daarin even belangrijk. En natuurlijk betekent dat soms dat je op bepaalde onderdelen tot een compromis moet komen, maar het betekent ook dat als er dingen bijzijn die écht belangrijk zijn voor één van de twee, dat je die dus niet kan negeren. Als jij écht niet in een dorp wil wonen, dan is het van de zotte dat hij vindt dat dat een 'optionele wens' is. Het is voor jou een eis en sommige dingen zijn voor jou wensen. Zo heeft hij misschien ook eisen en wensen. En mocht uit dat gesprek blijken dat jullie wooneisen en -wensen té ver uit elkaar liggen en dat jullie allebei om wat voor reden dan ook geen water bij de wijn willen doen, dan volgt helaas een conclusie dat samenwonen niet werkt. Hoe dan ook komt het erop neer dat het een gezámenlijk gesprek zou moeten zijn, niet een kwestie van 'hij bepaalt'.
Ik zou je echt afraden samen met hem een huis te gaan kopen en dat soort zaken. Er zit in mijn ogen één ding echt verkeerd in jullie relatie en dat is dat gebrek aan gezamenlijkheid. Je bent niet zijn schoonmaakster, je bent niet zijn verzorgster en je bent al helemaal niet zijn hondje die hij af kan richten. Jullie zijn twee volwassen mensen in een relatie en daar zou je dus ook samen invulling aan moeten geven. En nogmaals, hóe je dat doet is aan jullie, maar dát je het samen doet, dat zou vanzelfsprekend moeten zijn. Dat is het bij jullie niet.
Het is makkelijk van de zijlijn te vragen waarom je in vredesnaam bij hem bent. Daar heb je vast je redenen voor. Maar ik hoop dat alle reacties hier je óók aan het denken zetten - kun je eigenlijk wel spreken van een 'relatie' als één van twee die 'relatie' heel eenzijdig in wil kleuren?
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
woensdag 14 oktober 2020 om 16:18
En daar gaat het al mis. Echt hoezo vind je dat niet echt een probleem?rainonyourparade schreef: ↑14-10-2020 15:52Bedankt voor de reacties. Fijn om ook jullie ervaringen te lezen en inderdaad, het probleem ligt dieper. Het gaat me niet eens om het feit dat ik meer in huis doe (ok, wat minder zou leuk zijn), maar de manier waarop hij ermee omgaat. Kijkende naar zijn ouders, is het daar niet veel anders van wat ik weet. Zijn ouderlijk huis is héél schoon en strak opgeruimd altijd en ze hebben hun werkster onlangs ontslagen omdat "ze het gewoon niet zag". Ik denk echt dat mijn vriend dit dus ook zo heeft meegekregen en hij dit ook gewoon normaal vindt. Als ik bij mijn ouders kom, is het soms een gezellige rommel. Of is er een keer niet gestofzuigd. Die zijn daar veel losser in. Het is ook maar net wat je meekrijgt vanuit huis (betekent niet dat er geen middenweg in gevonden kan worden). Toen wij net gingen samenwonen stelde zijn moeder ook vreemde vragen die tot de dag van vandaag nog door mijn hoofd spoken: "en, al blauwe plekken?" (wtf) of: "en, al een taakverdeling voor het huishouden gemaakt?" niet eens van "heb je er al een beetje je eigen plekje van kunnen maken" of "hoe bevalt het daar". Ik vond dat echt vreemd, maar goed dat is mijn mening.
Ik merk vandaag wel dat hij op zijn manier zijn best doet, althans, dat hij wel heeft geluisterd naar wat ik zei. Toen ik thuis kwam was het keurig opgeruimd
En al blauwe plekken? Dat is ook zeer treurig.
woensdag 14 oktober 2020 om 16:24
Niet het grootste probleem. Je leest niet goed. De manier waarop is gewoon heel jammer.Luci_Morgenster schreef: ↑14-10-2020 16:18En daar gaat het al mis. Echt hoezo vind je dat niet echt een probleem?
En al blauwe plekken? Dat is ook zeer treurig.
woensdag 14 oktober 2020 om 16:36
Ik lees prima.rainonyourparade schreef: ↑14-10-2020 16:24Niet het grootste probleem. Je leest niet goed. De manier waarop is gewoon heel jammer.
Het is eigenlijk wel het enige probleem. Als je dat namelijk vanaf dag 1 wel zo had gezien en had gezegd en als die rare andere fratsen en denkwijzes van hem meteen resoluut had afgekapt was het nu anders geweest.
Je had dan een relatie met een ander die wel leuk en lief een beetje normaal kan nadenken... of met hem hem, maar dan als iemand die weet dat hij zijn eigen deel gewoon moet doen.
woensdag 14 oktober 2020 om 16:38
Ik snap wat je zegt, maar het probleem zit toch dieper dan dit? Het probleem gaat er hier toch gewoon om dat hij zelf alles wil bepalen en de touwtjes in handen wil hebben, of dat nou gaat over het huishouden, een ander huis of kan mij het schelen wat? Maar inderdaad, als ik dit meteen had gezien was het wel anders geweest, ja.Luci_Morgenster schreef: ↑14-10-2020 16:36Ik lees prima.
Het is eigenlijk wel het enige probleem. Als je dat namelijk vanaf dag 1 wel zo had gezien en had afgekapt was het nu anders geweest. Je had dan een relatie met een ander of met hem hem, maar dan ALS iemand die weet dat hij zijn eigen deel gewoon moet doen.
woensdag 14 oktober 2020 om 16:50
Je hebt in ieder geval meer inzicht dan gisteren en dat is ook winst.rainonyourparade schreef: ↑14-10-2020 16:38Ik snap wat je zegt, maar het probleem zit toch dieper dan dit? Het probleem gaat er hier toch gewoon om dat hij zelf alles wil bepalen en de touwtjes in handen wil hebben, of dat nou gaat over het huishouden, een ander huis of kan mij het schelen wat? Maar inderdaad, als ik dit meteen had gezien was het wel anders geweest, ja.
woensdag 14 oktober 2020 om 16:52
Ja, maar het houdt me wel ontzettend bezig. Ik snap niet dat ik hier 1,5 jaar geleden niet achter ben gekomen. Hoe cliché dit ook gaat klinken: in het begin leek het echt alsof we voor elkaar waren gemaakt. Alles klopte. Hoe kan het nou, dat we op zo veel vlakken blijken te verschillen? Waarom werkt dit niet, terwijl onze karakters in de basis eigenlijk goed matchen?blauwe_emmer schreef: ↑14-10-2020 16:50Je hebt in ieder geval meer inzicht dan gisteren en dat is ook winst.
woensdag 14 oktober 2020 om 16:54
Omdat hij egoistisch is en wil dat jij je steeds aan hem aanpast.rainonyourparade schreef: ↑14-10-2020 16:52Ja, maar het houdt me wel ontzettend bezig. Ik snap niet dat ik hier 1,5 jaar geleden niet achter ben gekomen. Hoe cliché dit ook gaat klinken: in het begin leek het echt alsof we voor elkaar waren gemaakt. Alles klopte. Hoe kan het nou, dat we op zo veel vlakken blijken te verschillen? Waarom werkt dit niet, terwijl onze karakters in de basis eigenlijk goed matchen?
Dan is het leuk als jullie alletwee van Grieks eten en Roemenie als vakantieland houden, maar jullie staan dan nergens samen voor.
woensdag 14 oktober 2020 om 16:55
Het probleem voor jou, ligt ook helaas volledig bij jou.rainonyourparade schreef: ↑14-10-2020 16:38Ik snap wat je zegt, maar het probleem zit toch dieper dan dit? Het probleem gaat er hier toch gewoon om dat hij zelf alles wil bepalen en de touwtjes in handen wil hebben, of dat nou gaat over het huishouden, een ander huis of kan mij het schelen wat? Maar inderdaad, als ik dit meteen had gezien was het wel anders geweest, ja.
Hoe jij zelf nog steeds ook denkt dat bepaalde zaken vooral ook jouw verantwoording zijn. Opkomen voor jezelf en niet mee gaan met zulke verkapte seksisme geneuzel is je enige verantwoording. Gewoon meteen en direct. Niet als het al helemaal scheeft gegroeit is. Jij liet en laat vanaf dag 1 over je heen lopen.
En dat mag hoor, maar dan is dit het resultaat.
Wat hij wil en waarom is zijn probleem. Waarom jij aan mee werkt en het je laat aanleunen is jouw probleem. En het enige echte probleem.
woensdag 14 oktober 2020 om 16:56
rainonyourparade schreef: ↑14-10-2020 16:52Ja, maar het houdt me wel ontzettend bezig. Ik snap niet dat ik hier 1,5 jaar geleden niet achter ben gekomen. Hoe cliché dit ook gaat klinken: in het begin leek het echt alsof we voor elkaar waren gemaakt. Alles klopte. Hoe kan het nou, dat we op zo veel vlakken blijken te verschillen? Waarom werkt dit niet, terwijl onze karakters in de basis eigenlijk goed matchen?
Omdat je elkaar dus helemaal niet kent eigenlijk? Omdat een van de 2 of beiden toneel aan het spelen was?
woensdag 14 oktober 2020 om 17:00
Onder hetzelfde dak leer je elkaar pas echt goed kennen.rainonyourparade schreef: ↑14-10-2020 16:52Ja, maar het houdt me wel ontzettend bezig. Ik snap niet dat ik hier 1,5 jaar geleden niet achter ben gekomen. Hoe cliché dit ook gaat klinken: in het begin leek het echt alsof we voor elkaar waren gemaakt. Alles klopte. Hoe kan het nou, dat we op zo veel vlakken blijken te verschillen? Waarom werkt dit niet, terwijl onze karakters in de basis eigenlijk goed matchen?
woensdag 14 oktober 2020 om 17:03
Ja liefde maakt blind. Ik had het al vanaf dag 1 kunnen zien want toen was hij al benieuwd naar het getal dat op mijn spaarrekening stond. Brutaal ook echt.Luci_Morgenster schreef: ↑14-10-2020 16:56Omdat je elkaar dus helemaal niet kent eigenlijk? Omdat een van de 2 of beiden toneel aan het spelen was?
woensdag 14 oktober 2020 om 17:09
rainonyourparade schreef: ↑14-10-2020 17:03Ja liefde maakt blind. Ik had het al vanaf dag 1 kunnen zien want toen was hij al benieuwd naar het getal dat op mijn spaarrekening stond. Brutaal ook echt.
Ik vraag me wel af wat dit met je doet. Met je gevoel voor hem. Je schreef nog niet zo lang geleden dat jij meer van hem houdt dan andersom. Heb je het gevoel dat dat nog steeds zo is, nu je je ogen opent?
