Relaties
alle pijlers
Tropenjaren en vermoeidheid
donderdag 29 oktober 2020 om 16:36
Hoi iedereen,
Mijn man en ik zijn nu 7 jaar getrouwd en hebben 2 kinderen, één van 3 en een baby van 8 maanden. De tropenjaren, zoals iedereen ze noemt en dat is, zeker met de komst van de nieuwe baby goed te merken. Onze oudste zoon is een slechte slaper en slaapt nu ongeveer de helft van de nachten door en wordt standaard 5.30 á 6.00 wakker. De jongste slaapt best OK, ik geef borstvoeding en moet er over het algemeen één keer uit en soms slaapt hij zelfs door.
Maar, de vermoeidheid is real. In het bijzonder bij mijn man. Hij heeft een verleden met een burn out en is sindsdien minder belastbaar, zo ervaar ik dat in elk geval. Ook de jarenlange gebroken nachten hebben ongetwijfeld zijn tol geëist, dit voel ik zelf ook, hoewel ik me eigenlijk na de bevalling weer best energiek voel. We delen de zorg van onze kinderen, ik zorg vooral voor de baby, mijn man vooral onze oudste zoon.
Veel vermoeidheid is absoluut een test voor je relatie en zo ervaar ik dat ook wel. Mijn man wordt bot bij vermoeidheid en ik emotioneel en daar zitten we dan gezellig (ahum). Gelukkig zijn we vaak om en om moe, maar ik vind het toch lastig om veel te incasseren doordat ik een groot rechtvaardigheidsgevoel heb en het is vaak zo onredelijk en onvriendelijk. Ik denk dat mijn man over het algemeen ook meer last heeft van vermoeidheid dan ik, ondanks op de logeerkamer slapen, middagdutjes doen en een dagdeel in de week voor zichzelf. Ik merk overigens nu ik dit zo typ dat dit toch wel belangrijk is voor mij, dat hij zoveel "rust" heeft en toch zo extreem vermoeid is, terwijl de vermoeidheid gewoon een feit is en de oorzaak weinig relevant voor de oplossing mbt onze relatie. Een leerpunt voor mezelf dus al.
De tropenjaren dus, we moeten nog een jaar of 4 voor het beter wordt en we hebben echt een heel sterke basis, maar ik vroeg me toch af hoe anderen hiermee om zijn gegaan en of mensen concrete tips hebben. Date-nights hebben we in het verleden regelmatig gedaan maar is met Corona toch wat lastiger (zeker nu het weer slechter wordt) maar ik zoek meer tips voor elke dag.
Hoe houd je het gezellig? Hoe zorg ik ervoor dat ik me zijn opmerkingen minder aan trek? Hoe zorg je ervoor dat je constructief met ruzie omgaat of negativiteit weet om te buigen?
Ik hoor graag hoe jullie de tropenjaren hebben overleefd, in mijn omgevingen beginnen de echtscheidingen te komen en dat lijkt me zo naar voor onze kinderen dat ik graag investeer in onze relatie nu.
Mijn man en ik zijn nu 7 jaar getrouwd en hebben 2 kinderen, één van 3 en een baby van 8 maanden. De tropenjaren, zoals iedereen ze noemt en dat is, zeker met de komst van de nieuwe baby goed te merken. Onze oudste zoon is een slechte slaper en slaapt nu ongeveer de helft van de nachten door en wordt standaard 5.30 á 6.00 wakker. De jongste slaapt best OK, ik geef borstvoeding en moet er over het algemeen één keer uit en soms slaapt hij zelfs door.
Maar, de vermoeidheid is real. In het bijzonder bij mijn man. Hij heeft een verleden met een burn out en is sindsdien minder belastbaar, zo ervaar ik dat in elk geval. Ook de jarenlange gebroken nachten hebben ongetwijfeld zijn tol geëist, dit voel ik zelf ook, hoewel ik me eigenlijk na de bevalling weer best energiek voel. We delen de zorg van onze kinderen, ik zorg vooral voor de baby, mijn man vooral onze oudste zoon.
Veel vermoeidheid is absoluut een test voor je relatie en zo ervaar ik dat ook wel. Mijn man wordt bot bij vermoeidheid en ik emotioneel en daar zitten we dan gezellig (ahum). Gelukkig zijn we vaak om en om moe, maar ik vind het toch lastig om veel te incasseren doordat ik een groot rechtvaardigheidsgevoel heb en het is vaak zo onredelijk en onvriendelijk. Ik denk dat mijn man over het algemeen ook meer last heeft van vermoeidheid dan ik, ondanks op de logeerkamer slapen, middagdutjes doen en een dagdeel in de week voor zichzelf. Ik merk overigens nu ik dit zo typ dat dit toch wel belangrijk is voor mij, dat hij zoveel "rust" heeft en toch zo extreem vermoeid is, terwijl de vermoeidheid gewoon een feit is en de oorzaak weinig relevant voor de oplossing mbt onze relatie. Een leerpunt voor mezelf dus al.
De tropenjaren dus, we moeten nog een jaar of 4 voor het beter wordt en we hebben echt een heel sterke basis, maar ik vroeg me toch af hoe anderen hiermee om zijn gegaan en of mensen concrete tips hebben. Date-nights hebben we in het verleden regelmatig gedaan maar is met Corona toch wat lastiger (zeker nu het weer slechter wordt) maar ik zoek meer tips voor elke dag.
Hoe houd je het gezellig? Hoe zorg ik ervoor dat ik me zijn opmerkingen minder aan trek? Hoe zorg je ervoor dat je constructief met ruzie omgaat of negativiteit weet om te buigen?
Ik hoor graag hoe jullie de tropenjaren hebben overleefd, in mijn omgevingen beginnen de echtscheidingen te komen en dat lijkt me zo naar voor onze kinderen dat ik graag investeer in onze relatie nu.
donderdag 29 oktober 2020 om 16:58
Ik lees mee.
Tweede kindje op komst en alhoewel ik er superveel zin in heb en het niet anders wil, vind ik het nu al best druk met 1 kindje en alle zaken eromheen. Zeker met corona is alles wat meer een uitdaging nu inderdaad.
Ik heb mijn eigen tip misschien al; open erin gaan en veel relativeren....
Tweede kindje op komst en alhoewel ik er superveel zin in heb en het niet anders wil, vind ik het nu al best druk met 1 kindje en alle zaken eromheen. Zeker met corona is alles wat meer een uitdaging nu inderdaad.
Ik heb mijn eigen tip misschien al; open erin gaan en veel relativeren....
donderdag 29 oktober 2020 om 16:58
Hier hielp het om frustraties af en toe in te slikken. Om net even tot 10 (of tot 3) te tellen en mezelf af te vragen: is de opmerking die ik nu ga maken écht nodig?
Verder zijn date nights nu inderdaad lastig. Maar hier helpt het wel om af en toe echt "pillow time" te hebben en nog even in bed te kletsen (en ook eerder naar bed te gaan als we moe zijn, zodat we er wat tijd voor vrij maken en niet in slaap vallen op de bank met een serie). Het hielp ook om fysiek contact te houden: blijven knuffelen. Juist die kleine momenten van aandacht slepen je er doorheen.
Inmiddels zijn ze bijna 3 en bijna 5, en ben ik blij dat we zijn blijven volhouden. Niet alles eruit gooien wat je dwarszit, blijven luisteren en blijven knuffelen.
Verder zijn date nights nu inderdaad lastig. Maar hier helpt het wel om af en toe echt "pillow time" te hebben en nog even in bed te kletsen (en ook eerder naar bed te gaan als we moe zijn, zodat we er wat tijd voor vrij maken en niet in slaap vallen op de bank met een serie). Het hielp ook om fysiek contact te houden: blijven knuffelen. Juist die kleine momenten van aandacht slepen je er doorheen.
Inmiddels zijn ze bijna 3 en bijna 5, en ben ik blij dat we zijn blijven volhouden. Niet alles eruit gooien wat je dwarszit, blijven luisteren en blijven knuffelen.
donderdag 29 oktober 2020 om 16:59
Goeie ja, pillow talks met veel knuffelen...LauraRoar schreef: ↑29-10-2020 16:58Hier hielp het om frustraties af en toe in te slikken. Om net even tot 10 (of tot 3) te tellen en mezelf af te vragen: is de opmerking die ik nu ga maken écht nodig?
Verder zijn date nights nu inderdaad lastig. Maar hier helpt het wel om af en toe echt "pillow time" te hebben en nog even in bed te kletsen (en ook eerder naar bed te gaan als we moe zijn, zodat we er wat tijd voor vrij maken en niet in slaap vallen op de bank met een serie). Het hielp ook om fysiek contact te houden: blijven knuffelen. Juist die kleine momenten van aandacht slepen je er doorheen.
Inmiddels zijn ze bijna 3 en bijna 5, en ben ik blij dat we zijn blijven volhouden. Niet alles eruit gooien wat je dwarszit, blijven luisteren en blijven knuffelen.
donderdag 29 oktober 2020 om 17:01
Wij hebben expres wat langer gewacht met een tweede, zodat die al wat zelfstandiger was toen haar zusje kwam. Ik vond het mentaal al uitdagend genoeg met 1 kind (en dan is het nog een makkelijke meid).
Verder deden en doen we regelmatig iets leuks met zijn tweetjes. Toen de restaurants nog open waren, deden we dat. Nu met Corona zijn er veel restaurants waar je kunt afhalen. En dan niet met het bord op schoot op de bank, maar tafel mooi dekken, muziekje op en een beetje optutten.
Verder ook afspraken maken. Je mag best moe zijn, je mag ook prima een keer flink uitslapen, zo om en om, maar we gaan niet de hele tijd lopen sjacherijnen.
Verder deden en doen we regelmatig iets leuks met zijn tweetjes. Toen de restaurants nog open waren, deden we dat. Nu met Corona zijn er veel restaurants waar je kunt afhalen. En dan niet met het bord op schoot op de bank, maar tafel mooi dekken, muziekje op en een beetje optutten.
Verder ook afspraken maken. Je mag best moe zijn, je mag ook prima een keer flink uitslapen, zo om en om, maar we gaan niet de hele tijd lopen sjacherijnen.
donderdag 29 oktober 2020 om 17:09
Wij zijn gescheiden dus aan mijn advies heb je niks denk ik...maar ik zou zeggen niet zo zwelgen in hoe druk en hoe zwaar je het hebt, niet naar elkaar kijken om elkaar te ontlasten maar naar elkaar kijken van we zetten samen de schouders eronder. Blijf een team en niet de afdeling huishoudelijke ondersteuning waar ploegendiensten gedraaid worden.
donderdag 29 oktober 2020 om 17:12
LauraRoar schreef: ↑29-10-2020 16:58Hier hielp het om frustraties af en toe in te slikken. Om net even tot 10 (of tot 3) te tellen en mezelf af te vragen: is de opmerking die ik nu ga maken écht nodig?
Verder zijn date nights nu inderdaad lastig. Maar hier helpt het wel om af en toe echt "pillow time" te hebben en nog even in bed te kletsen (en ook eerder naar bed te gaan als we moe zijn, zodat we er wat tijd voor vrij maken en niet in slaap vallen op de bank met een serie). Het hielp ook om fysiek contact te houden: blijven knuffelen. Juist die kleine momenten van aandacht slepen je er doorheen.
Inmiddels zijn ze bijna 3 en bijna 5, en ben ik blij dat we zijn blijven volhouden. Niet alles eruit gooien wat je dwarszit, blijven luisteren en blijven knuffelen.
Ik zou dit allemaal willen en initieer dat ook regelmatig maar mijn man wijst me dan af (zo voel ik dat), is moe en wil slapen. Wat vervolgens weer ontaardt in een discussie van mijn kant omdat ik vindt dat ik in mijn eentje zit te werken aan de relatie.
Nee, ik vind het niet makkelijk om verbinding te houden. Herkenbaar dus TO.
donderdag 29 oktober 2020 om 17:16
donderdag 29 oktober 2020 om 17:29
donderdag 29 oktober 2020 om 17:30
Pff, ik herken mezelf heel erg in je verhaal. Onder het mom van 'dit zijn de tropenjaren' heb ik mezelf compleet weggecijferd en structureel mijn eigen grenzen dusdanig opgerekt en verlegd dat ik mezelf helemaal ben kwijtgeraakt.
Het is op de eerste plaats super belangrijk om heel duidelijk je grenzen aan te geven tegenover je man. (Ik weet natuurlijk niet of je dat nu al doet of niet)
Daarbij heb jij net als je man, ook behoefte aan wat tijd voor jezelf. In alle stress en drukte rond de kinderen is het extra belangrijk om goed voor jezelf te zorgen. Want jij bent de bron van jouw kinderen. Dus net als bij het zuurstofmasker in het vliegtuig, zorg eerst voor je eigen zuurstof voordat je je kinderen en je man kunt helpen.
Wat ik deed in deze drukke tijd met kleine kinderen, is iedere avond naar bed gaan wanneer de kinderen in bed lagen om te lezen en mediteren. En ik besteedde juist extra aandacht aan mijn uiterlijk. Hierdoor kwam ik uiteindelijk steeds dichter bij mezelf, kreeg ik meer energie en voelde ik me weer sterk. Bij mij was er uiteindelijk geen andere optie meer dan te scheiden omdat ik in die relatie niet meer kon groeien en tot volle bloei kon komen.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt! Heel veel sterkte en succes!
Het is op de eerste plaats super belangrijk om heel duidelijk je grenzen aan te geven tegenover je man. (Ik weet natuurlijk niet of je dat nu al doet of niet)
Daarbij heb jij net als je man, ook behoefte aan wat tijd voor jezelf. In alle stress en drukte rond de kinderen is het extra belangrijk om goed voor jezelf te zorgen. Want jij bent de bron van jouw kinderen. Dus net als bij het zuurstofmasker in het vliegtuig, zorg eerst voor je eigen zuurstof voordat je je kinderen en je man kunt helpen.
Wat ik deed in deze drukke tijd met kleine kinderen, is iedere avond naar bed gaan wanneer de kinderen in bed lagen om te lezen en mediteren. En ik besteedde juist extra aandacht aan mijn uiterlijk. Hierdoor kwam ik uiteindelijk steeds dichter bij mezelf, kreeg ik meer energie en voelde ik me weer sterk. Bij mij was er uiteindelijk geen andere optie meer dan te scheiden omdat ik in die relatie niet meer kon groeien en tot volle bloei kon komen.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt! Heel veel sterkte en succes!
anoniem_400845 wijzigde dit bericht op 29-10-2020 17:30
0.28% gewijzigd
Kleur je eigen leven! Creëren van meer geluk en liefde in de wereld door vrouwen bij elkaar en terug bij hun eigen bron en potentieel te brengen. 
donderdag 29 oktober 2020 om 17:44
De opmerking die je wist dat zou komen.redbulletje schreef: ↑29-10-2020 17:41Als je man een verleden van burnouts heeft, was het wellicht niet verstandig om een tweede kind te nemen.
Maar snap het wel, vroeg me ook al af hoe ze na het eerste kind dan de belastbaarheid hebben ingeschat.
donderdag 29 oktober 2020 om 17:50
Op een ander - vroeger moment - actie ondernemen?Bellyflop schreef: ↑29-10-2020 17:12Ik zou dit allemaal willen en initieer dat ook regelmatig maar mijn man wijst me dan af (zo voel ik dat), is moe en wil slapen. Wat vervolgens weer ontaardt in een discussie van mijn kant omdat ik vindt dat ik in mijn eentje zit te werken aan de relatie.
Nee, ik vind het niet makkelijk om verbinding te houden. Herkenbaar dus TO.
Ik snap wel dat ie op een bepaald moment gewoon blij is in bed te liggen.
En al helemaal dan geen zin heeft in een zeurende vrouw die hem wakker houdt.
En dan al helemaal geen zeurende vrouw die een éénmans-discussie houdt.
Is ie de volgende dag nog vermoeider
.Conclusie: Gun elkaar af en toe gewoon slaap.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
donderdag 29 oktober 2020 om 17:54
Tja, inderdaad voorspelbaar, maar ik heb het toch ook aan de hand gehad met mijn collega. Eerste kind, sliep slecht, stress ervan, vent die (uiteraardvivautrecht85 schreef: ↑29-10-2020 17:44De opmerking die je wist dat zou komen.
Maar snap het wel, vroeg me ook al af hoe ze na het eerste kind dan de belastbaarheid hebben ingeschat.
) fulltime moest werken en zo rolde ze een burn out in. Hartstikke sneu, collega en ik schouders eronder. Negen maanden later was ze terug. Weer enkele maanden zwanger van kind nummer 2. En wat denk je? Weer een burn out toen ze weer moest gaan werken. Superdoordacht allemaal.
donderdag 29 oktober 2020 om 18:10
Ja zeker! Hij slikt B12 en ook nog steeds antidepressiva, afbouwen was een regelrechte ramp..
donderdag 29 oktober 2020 om 18:12
Afspreken dat jullie hier als team doorheen komen, en niet als elkaars tegenstander. Dus elkaar ondanks alles helpen en ondersteunen en uit de wind houden. Kinderen ook eens uit logeren brengen, of aan oma meegeven voor een middag. Dat je af en toe ook uit staat.
Ik ben nu pas weer echt de oude, nu mijn jongste naar de basisschool is. En man ook. Wij zijn geen kleine kinderen ouders.
Ik ben nu pas weer echt de oude, nu mijn jongste naar de basisschool is. En man ook. Wij zijn geen kleine kinderen ouders.
donderdag 29 oktober 2020 om 18:12
Mooie opmerking, dankjewel. Zet me aan het denken!vivautrecht85 schreef: ↑29-10-2020 16:53Die laatste zin: de kinderen zijn hopelijk niet de enige reden waarom je niet wilt scheiden?
Is hij minder belastbaar dan je na jullie eerste kind dacht? Wat zegt hij als je dit aankaart?
Date nights kunnen ook thuis.
Hij is er zelf ook erg gefrustreerd over (helpt natuurlijk niet), veel actie erop ondernomen ook, maar geen verbetering. Er is iets kapot gegaan bij de burn out denk ik ook.
donderdag 29 oktober 2020 om 18:13
Blijven communiceren en het juist extra van nemen met de tijd die jullie wel samen hebben. Of dat nu in de avond is of juist overdag. Even tijd samen creëren, samen een kopje koffie drinken. Of noem maar op. Niet teveel focussen op het negatieve of de vermoeidheid maar wel kijken naar de mogelijkheden die wel kunnen. Het is vermoeiend en niet makkelijk maar het wordt beter. Alleen het is wel belangrijk dat jullie samen kijken naar mogelijkheden. En ondanks zijn vroegere burn-out en dat hij vermoeid is. Vergeet niet jezelf want jij bent er ook, jij hebt ook tijd voor jezelf nodig en vooral jij hebt het ook nodig.
donderdag 29 oktober 2020 om 18:15
Terecht, maar het is (zeker achteraf gezien) vooral de eerste die het probleem was, niet zozeer de tweede. Ik denk dat ik zonder tweede dit topic ook had kunnen openen..vivautrecht85 schreef: ↑29-10-2020 17:44De opmerking die je wist dat zou komen.
Maar snap het wel, vroeg me ook al af hoe ze na het eerste kind dan de belastbaarheid hebben ingeschat.
